web stats

ข่าว

 


อุบายรักจับใจ yuri ตอนที่ 9

โพสต์โดย: meAyou วันที่: 31 ตุลาคม 2019 เวลา 10:47:30 อ่าน: 475

   วันที่สองของคำว่าทาส...ธณิกาจ้องมองคนที่เดินออกมาด้วยสายตางอนๆ เมื่อวานยังไม่ได้จัดการไอ้คุณปลัดทศนิยมเธอก็ถูกใครอีกกำจัดออกจากไร่เสียก่อน
   ต้องใช้เวลาเกือบทั้งวันทั้งคืนถึงจะดึงสติสตางค์กลับมาได้ศัตรูหมายเลขสามของเธอถึงแม้จะตัวเล็กแต่สัดส่วนของความน่ากลัวไม่ใช่เล่นๆ เลยที่เดียวนึกถึงภาพเมื่อวานแล้วยังทำให้รู้สึกแขยงไม่หาย
   "นึกว่าคุณจะไม่มาแล้วเสียอีก"
   ทักทายแบบนี้แสดงว่าเมื่อวานกะจะแกล้งเธอเต็มที่สินะแต่เสียใจด้วยคนอย่างธณิกาไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ
   วันนี้แหละเธอจะกำจัดไอ้คุณปลัดทศนิยมออกไปให้จงได้
   "ฉันเป็นคนรักษาคำพูดค่ะคำไหนคำนั้น"
   "ดีค่ะ"
   "คุณพ่อสอนมาดีนะค่ะท่านทั้งหล่อ ทั้งรวยสมาร์ทใจดีแล้วก็..."
   "เข้าใจแล้วค่ะ"
   "ยังพูดไม่จบเลย เหลืออีกหน่อยไม่ฟังให้จบเหรอคะ"
   "ไม่ดีกว่าค่ะขอบคุณ"
   ประโยคตัดรอนดังขึ้นให้คนพยายามยกยอบิดาต้องหน้าเจื่อนหากแต่พอได้เห็นว่าเพลงพิณเดินออกไปต้อนรับใครใบหน้าจ๋อยก็เปลี่ยนเป็นดุดันในทันที
   ไอ้คุณปลัดทัศนิยมมาผิดเวลาจริงๆ แบบนี้เห็นทีจะอยู่ร่วมไร่กันไม่ได้เสียแล้วต้องโดน ต้องโดนนนนนน
   ความมุ่งมั่นในบางเรื่องทำให้ธณิการีบก้าวย่ำไปยังเป้าหมายหากแต่เพราะความรีบร้อนจึงทำให้เจ้าตัวพลาดอีกจนได้
   "โอ๊ยยยยย"
   นั่นปะไร! ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรคนกรรมหนักก็เดินสะดุดหินจนหน้าทิ่มให้ได้อับอายขายขี้หน้าตั้งแต่ไก่โห่
   ให้มันได้แบบนี้สิ!
   "เป็นอะไรหรือเปล่าคะ"
   เพลงพิณเอ่ยถามอย่างตกใจก่อนจะรีบวิ่งมาดูคนล้มแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอจึงโบกมือไหวๆ อยู่แบบนั้น
   "รักไม่เป็นไรค่ะ สบายมาก"
   "แต่เหมือนคุณจะล้มแรง"
   "ไม่ค่ะไม่แรงเลยอันที่จริงจะเรียกว่าล้มก็คงไม่ใช่"
   "คะ?"
   "คือที่จริงรักเหมือนเห็นตัวตุ่น"
   "ตัวตุ่น?"
   "ใช่ค่ะ รักถึงก้มดูไงคะ"
   "ก้มดู?"
   "ค่ะแต่สงสัยจะก้มตํ่าไปหน่อยขนแหลมๆ ของมันก็เลยเกือบทิ่มหน้าดีนะคะที่รักมีความคล่องตัวก็เลยหลบทัน"
   เพลงพิณละอยากออกกำลังกายในเวลานี้เสียจริงๆ นึกอ่อนใจกับคนพูดโม้จนอยากหาอะไรมาอุดปากของเขาแล้วมาบอกโดนหนามของตัวตุ่นเกือบแทงที่หน้า...
   เห็นไร่ของเธอเป็นป่าดิบชื้นหรือยังไง! แล้วตัวตุ่นบ้านไหนมีหนามกัน!
   "ถ้าคุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะไปขึ้นรถกันเถอะ"
   "แล้วตัวตุ่น..."
   ยัง ยังไม่เลิกอีก!!! ธณิกาหลบสายตาของคนที่อยู่ๆ ก็หันมาจ้องพร้อมกับปล่อยรังสีบางอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกขนลุกไปหมดทั้งตัว
   ทำอะไรผิดอ่ะก็แค่ตัวตุ่น...
   "ขึ้นรถค่ะ"
   "ตุ่น..."
   "ไร่ฉันไม่มีตัวตุ่นค่ะแล้วก็ไม่มีเม่นด้วยเผื่อคุณจะไม่รู้"
   "เม่น? หอยเม่นเหรอคะ"
   ธณิกามองคนที่อยู่ๆ ก็หงุดหงิดใส่กันอย่างสงสัย
   เมื่อกี้ยังคุยดีอยู่เลยใครไปทำอะไรเจ้าหล่อนกันนะถึงได้ดูมีรังสีการฆ่าแผ่ขยายออกมารอบทิศขนาดนี้หรือว่าจะเป็นไอ้คุณปลัดทศนิยม ต้องใช่แน่ๆ ข้อนี้น่าจะเป็นไปได้เพราะหน้าจืดๆ แบบนั้นใครเห็นก็ต้องอารมณ์เสียกันทั้งนั้นแหละ
   คนอะไรไม่รู้ตัว ไม่รู้ตัวเองเลยจริงๆ   

   วันนี้เป็นวันที่ธณิกาคิดว่าต้องใช่วันของตัวเองแน่ๆ เพราะวันนี้ไม่ต้องไปผจญกับเหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายหากแต่มาชื่นชมกับต้นไม้ใบหญ้า เขียวขจีที่ให้ผลผลิตงอกงามและสิ่งที่เห็นนี่แหละที่ทำให้เจ้าตัวเผยยิ้มออกมา
   "วันนี้ดูอารมณ์ดีนะคะ"
   หลังจากที่ปรับอารมณ์ให้เป็นปกติได้แล้วเพลงพิณก็หันมาพูดคุยกับใครอีกคนได้เสียทีความจริงเธอก็ไม่ได้ติดใจอะไรในตัวเขามากหรอกแต่แค่มีความอ่อนใจเป็นบางครั้งบางคราก็เท่านั้น
   "รักชอบต้นไม้ใบหญ้าค่ะ"
   "เหรอคะ"
   "แน่นอนค่ะและวันนี้รักเชื่อว่าจะต้องเป็นวันดีๆ"
   คนพูดเอ่ยด้วยความมั่นใจรอยยิ้มฉายบนใบหน้าให้เพลงพิณได้ได้นึกขันกับอารมณ์หลากหลายของคนๆ นี้
   "แล้วฉันจะคอยดูนะคะ"
   เพลงพิณพูดจบก็เดินนำไปยังแปลงปลูกสตรอเบอรี่ที่ยาวสุดลูกหูลูกตาแถมยังดูให้ผลผลิตที่น่าจะมากพอสมควร
   ช่วงนี้ไม้ผลออกลูกดกมากและคนที่ไม่เคยได้เห็นอะไรแบบนี้ก็มีท่าทีตื่นตาตื่นใจมากกว่าใครเพื่อน
   "ลูกสตอเบอรี่!"
   ความเวอร์วังมาอีกแล้วให้เพลงพิณได้มองตามครั้งนี้อาจจะดูแปลกในความคิดสักหน่อยเมื่อเธอเห็นว่าท่าทางแบบนี้มันดูน่ารักดี แต่! คนอย่างธณิกาก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง...
   เสียงวี๊ดร้องดังขึ้นทันทีเมื่อคนที่ก้มไปดูผลของสตอเบอรี่เอื้อมมือไปแตะบางอย่างเข้าให้มันมีสีนํ้าตาล ขดตัวเป็นก้อนกลมๆ ตัวนุ่มนิ่มนอนหลับสบายหากแต่คนไม่รู้กลับคิดเพียงว่าคือผลผลิตสีใหม่จึงหยิบจับขึ้นมาดูและนั่นทำให้ธณิกาพบว่ามันคือศัตรูหมายเลขสามของตัวเองนั่นเอง!
   ธณิกาจัดกาเหวี่ยงศัตรูหมายเลขสามไปทางอื่นทันที เหมือกเหนียวๆ ของมันติดอยู่ให้รู้สึกกระอักกระอ่วนอยากอ้วกขึ้นมาหากแต่ก็นึกโล่งใจที่สามารถกำจัดไอ้ตัวนุ่มนิ่มไปได้อย่างรวดเร็ว
   ให้ตายเถอะ! จะมีคนซวยกว่าเธออีกไหมนะ
   "คุณเพลงพิณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
   เสียงของปลัดทศนิยมดังขึ้นให้คนที่อยู่ในอาการแขยงได้หันไปมองก่อนจะพบคำตอบแล้วว่ามีคนที่ซวยกว่าตัวเองจริงๆ
   "เอ่อ..."
   "คุณเพลงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
   "ไม่เป็นไรค่ะแค่นี้ฉัน! ทน! ได้!"
   นํ้าเสียงลอดไรฟันถูกเอ่ยออกมาทีละคำให้ตัวต้นเหตุของเรื่องราวได้เกิดอาการเหงื่อตกเพราะไม่คิดว่าอะไรมันจะพอเหมาะพอเจาะให้แรงเหวี่ยงศัตรูหมายเลขสามไปอยู่บนหัวของใครอีกคนพอดี
   หวังว่าวันนี้เธอคงไม่ได้ศัตรูหมายเลขสี่เพิ่มมาอีกหรอกนะไม่งั้นแม้แต่วัดก็อาจจะอยู่ไม่ได้แล้ววววววว
   แง๊!!! ศัตรูเยอะแยะจริงๆ โว๊ยยยยยยย

   หมดไปกับอีกหนึ่งวันที่ดูจะไม่มีความคืบหน้าแต่อย่างใดธณิกาเดินคอตกเข้าบ้านด้วยท่าทางไร้เรี่ยวแรงนั่นทำให้คนที่นั่งอยู่ในบ้านก่อนหน้าต้องหันมาให้ความสนใจ
   "ดูเหมือนคนไปออกรบมากเลยนะครับลูกสาว?
   น้ำเสียงทุ้มของคนเป็นพ่อดังขึ้นให้คนอ่อนแรงต้องหันไปมองอย่างเคืองๆ เป็นเพราะภารกิจของใครล่ะถึงทำให้เธอต้องมีสภาพเช่นนี้แล้วดูเจ้าตัวสินั่งสบายอารม
   ณ์ดีไม่รู้เลยสิท่าว่าปล่อยให้เธอต้องเผชิญกับอะไรบ้าง
   "คุณพ่อมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?
   ธณิกาไม่ได้ตอบแต่เลือกที่จะเปิดคำถามใหม่ขึ้นมาแทนเธอยังไม่พร้อมหากว่าจะถูกถามในบางเรื่องที่ดูแล้วไม่มีความคืบหน้าอะไรเลยหรืออาจจะเรียกได้ว่าถดถอยจนแทบไม่เห็นทางเดินข้างหน้าเลยก็ว่าได้
   "สักพักแล้วว่าแต่ลูกเถอะไปออกรบที่ไหนมาทำไมดูท่าเหมือนคนไม่มีแรงขนาดนั้น?
   "ก็??
   ธณิกาชะงักคำอธิบายไว้ได้ทันก่อนจะเปิดยิ้มแล้วดึงพลังชีวิตที่เหลือทั้งหมดออกมาใช้เพื่อกลบเกลื่อนไม่ให้บิดาเกิดคำถามลวงลึกไปมากกว่านี้
   "ไม่มีอะไรหรอกค่ะว่าแต่คุณพ่อเถอะมาไม่บอกรักแบบนี้อย่าบอกนะคะว่าไปก่อเรื่องอะไรไว้ที่กรุงเทพแล้วหนีมา?
   ประโยคจับผิดดังขึ้นให้คนเป็นพ่อได้เปิดยิ้มแห้งก่อนจะหลบเลี่ยงสายตาคู่จับผิดที่มองจี้มาให้รู้สึกร้อนตัวไปหมด
   "ไหนคุณพ่อบอกว่าชอบคุณเพลงพิณไงคะแล้วทำไมยังปล่อยให้เกิดเรื่องได้อีกละคะ?
   ธณิกาเอ่ยในเรื่องที่รู้มาความจริงก็ไม่อยากจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้แต่เพียงนึกสงสัยว่าเหตุใดจึงยังเกิดเรื่องไม่สมควรนี้ขึ้นมาอีกหากเป็นข่าวใหญ่แล้วเกิดหญิงสาวไร่ข้างๆ รู้เรื่องขึ้นมาทุกอย่างที่ตั้งใจคงได้พังลงจริงๆ เป็นแน่
   "พ่อก็ไม่ได้อยากให้เค้าตบกันเสียหน่อย?
   "รักไม่ได้หมายถึงเรื่องตบกันค่ะ?
   "อ่าวววว แล้ว??
   "รักหมายถึงทำไมคุณพ่อยังไปยุ่งกับคนอื่นอีกล่ะคะ?
   น้ำเสียงและใบหน้าจริงจังของเจ้าของคำถามทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับหน้าซีดริมฝีปากสั่น ในลำคอรู้สึกแห้งราวกับไม่ได้สัมผัสกับน้ำเป็นเวลานานทั้งๆ ที่เพิ่งจิบไปไม่ถึงสิบนาที
   "คือพ่อ พ่อ??
   "คุณเพลงพิณเค้าเป็นผู้หญิงที่ดีมากเลยนะคะ?
   "พ่อรู้?
   "เธอสวยยิ่งกว่าผู้หญิงคนก่อนๆ ที่คุณพ่อเคยคบมาเสียอีก?
   "ครับ?
   "เป็นคนเก่งที่หาไม่ได้ง่ายๆ?
   "????.?
   "แถมยังนะ??
   คำชมเชยนี้เหมือนจะติดอยู่ที่ริมฝีปากเมื่อนึกย้อนไปถึงใบหน้างามงอนที่ฟาดฟันกันก่อนหน้านี้
   เพลงพิณดูเกรี้ยวกราด น่ากลัว สยดสยองไม่น่าจะเหมาะกับคำว่าน่ารักเปลี่ยนๆ คำนี้ใช้ไม่ได้!
   "น่าอะไรเหรอครับลูกสาว?
   "ก็น่า??
   "ครับ??
   "น่า??
   "อะไรครับ?
   "น่า น่า??
   ถ้อยคำติดขัดทำให้คนเป็นพ่อนึกอยากรู้และลุ้นไปกับคำชมเชยที่ใกล้จะหลุดออกมาหากแต่ท่าทางแปลกไปนี่สิที่ทำให้เดาไม่ออกเลยจริงๆ ว่าสิ่งที่ใกล้จะหลุดออกมาคืออะไร
   "ตกลงว่าน่าอะไรครับคุณลูก?
   "น่า เอ่อน่าจะได้เวลานอนแล้วรักเข้าห้องก่อนนะคะ?
   ธณิกาเปิดปากหาวก่อนจะเดินผละออกไปให้คนเป็นพ่อได้มองอย่างสงสัยแล้วไหนจะหางตาที่เหลือบไปเห็นขนแขนที่ตั้งชั้นของบุตรสาวนั้นอีกยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกพิศวง
   ตกลงคำว่าน่าจะลงท้ายด้วยอะไรกันล่ะ?
   น่ารัก?คำนี้ดูจะเหมาะที่สุดแต่จะน่ารักแบบไหนล่ะถึงทำให้ธณิกาเกิดอาการแปลกๆ เช่นนี้ขึ้นมาได้
   เป็นอะไรของเขากันนะ?
      
   

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

31 ตุลาคม 2019 เวลา 14:52:31
 :27: :36: :28: :65: :51: :27: :29:

31 ตุลาคม 2019 เวลา 14:52:29
 :27: :36: :28: :65: :51: :27: :29:
แสดงความคิดเห็น