web stats

ข่าว

 


วิวาห์เริ่มรัก ตอนที่ 3

โพสต์โดย: เด็กนรก วันที่: 24 ตุลาคม 2017 เวลา 00:43:05 อ่าน: 147

ตอนที่ 3

"พี่ ระ ระ รักหนูเหรอคะ เอ่อ...พี่คงเข้าใจอะไรผิดแน่" เรียวรีบบอกอย่างร้อนรน ทำให้สตาร์หัวเราะมากกว่าเดิม

"พี่จะบอกว่า พี่หลงรักเธออย่างน้องสาวน่ะ ต่อไปมาเป็นน้องสาวของพี่เถอะนะ" สตาร์บอก เรียวก้มหน้ายิ้มด้วยความรู้สึกเขินที่ตีตนไปก่อนไข้ในตอนแรกและดีใจที่สตาร์รักตัวเองอย่างน้อง

"ละ ละแล้วถ้าอย่างนั้นเรื่องแต่งงาน"

"พี่จะแต่งกับเธอ เราจะแต่งงานกันแต่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างพี่น้อง แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรารู้กันแค่สองคน อย่าบอกใครเรื่องนี้แม้แต่แม่กับพี่ชายของเรียวเพราะหากความแตกพ่อพี่จะทำให้ชีวิตพี่ไม่เป็นปกติสุข สถานะที่คนอื่นรู้คือเราเป็นคู่ชีวิตแต่สถานะที่เรารู้กันคือพี่น้อง" สตาร์บอกเรียว "แล้วหากเมื่อไหร่ที่เรียวเจอผู้ชายที่เรียวรัก พี่จะแก้ไขปัญหาอีกที"

"ค่ะ ถ้าพี่ต้องการแบบนั้น"

"แล้วเรียวโอเคไหมที่จะเป็นน้องของพี่" สตาร์ถามแล้วมองหน้าเรียวรอคำตอบ เรียวยิ้มน่ารักให้พร้อมกับพยักหน้า

"ดีใจมากค่ะที่พี่ไม่รังเกียจเรียว" สตาร์ยิ้มรับคำตอบก่อนจะหันกลับไปตั้งใจขับรถต่อไป

แล้วเย็นวันนั้นเรียวก็ได้รู้ว่าสตาร์ไม่ใช่แค่สวยแต่ใจดีอีกด้วย  เป็นคนดีในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อว่าคนแบบนี้จะมาเป็นพี่สาวของตัวเอง เรียวรู้สึกเหมือนว่าตัวเองโชคดีที่สุดที่สตาร์คอยเอาใจใส่และดูแลอย่างดีตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน



"คุณตาร์ขับรถมาส่งเหรอเรียว" เทียนถามลูกสาวเมื่อเห็นว่าลูกลงมาจากรถคันสวย เทียนไม่รู้จักยี่ห้อรถนั่นหรอก รู้แต่ว่ามันสวยและดูแพง

"ค่ะแม่ พี่ตาร์ไปรับที่มหาลัยแล้วพาไปทานข้าว" เรียวตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"เป็นอะไร เมื่อวานยังเครียดทำซึมเหมือนจะตายอยู่เลยลูก พอมาวันนี้ยิ้มจนแก้มจะแตก"

เรียวก้มหน้าพร้อมกับรอยยิ้มที่หุบไม่ได้

"พี่ตาร์น่ารักมากเลยค่ะ"

"กลายเป็นหลงเค้าไปแล้วเหรอ?" เทียนถามพร้อมกับจ้องลูกสาว "เรียกพี่ด้วย คุณเค้าคงจะนิสัยน่ารักกับลูก แม่ดีใจที่ลูกไม่รังเกียจการแต่งงาน"

"ไม่หรอกค่ะเรียวเต็มใจ" เรียวรีบบอก นั่นยิ่งทำให้เทียนสงสัยกับอาการที่ลูกเป็น "เรียวเต็มใจแต่งกับพี่เค้า แม้ว่างานแต่งมันจะเกิดขึ้นเพราะเหตุผลอะไรก็ตามค่ะเพราะเราต้องทำตามข้อตกลงที่คุณธรรมนัสช่วยเราไว้ เรียวจะดูแลพี่ตาร์เองค่ะ"

"แม่ว่าคุณตาร์ต่างหากมั้งที่ดูแลเรา เราน่ะเป็นเด็กขี้อาย ไม่สู้คนแถมขี้งอนด้วยสิ อย่าเผลอไปทำนิสัยเด็กๆ กับพี่เค้าล่ะ"

"ค่ะแม่" เรียวตอบรับแล้วเดินไปนั่งทำงานที่อาจารย์สั่งมาในวันนี้

เทียนมองลูกสาวพลางคิดในใจว่าหากลูกรักกับสตาร์ได้จริงๆ อย่างที่เพศเดียวกันหลายคู่รักกันได้ก็คงดี ตัวเองจะได้ไม่รู้สึกผิดที่ลูกต้องฝืนแต่งงานตามคำสัญญา...คนเป็นแม่ก็อยากให้ลูกแต่งงานกับคนที่รักและมีชีวิตหลังแต่งงานที่ดีทั้งนั้น ดูจากท่าทีของเรียวยามที่พูดถึงสตาร์ สตาร์ต้องเป็นคนดีพอตัวลูกถึงได้ดูชื่นชอบขนาดนี้ ปกติเรียวเข้ากับใครไม่ค่อยได้หรอก ทำอะไรก็ชักช้าแถมซุ่มซ่าม ขี้อายและขี้งอนด้วย เรียวน่าเป็นห่วงที่สุดสำหรับแม่อย่างเธอ



"สตาร์วันนี้เป็นไงบ้างลูก น้องเรียวโอเคไหม?" เย็นถามลูกสาวทันทีหลังจากที่รอลูกกลับมาตั้งนานด้วยตั้งใจจะถามความเป็นไป

"น้องเรียวน่ารักมากเลยค่ะ" สตาร์ตอบด้วยรอยยิ้มพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ แม่ "เรียบร้อย ขี้อายเป็นเด็กน่ารักมากเลยค่ะ"

"เหรอ ดูลูกจะถูกใจนะ" เย็นถาม ระแวงอาการของลูกสาว  สตาร์พยักหน้าหงึกๆ รัวๆ

"ค่ะ ชอบมาก"

คำตอบนั้นทำเอาใจคนเป็นแม่เต้นผิดจังหวะ

"ลูก เออ...ชอบเพศเดียวกันเหรอ?" เย็นถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัย

"ค่ะ...ก็น้องเรียวเป็นคนที่ตาร์จะแต่งงานด้วยนี่คะ ตาร์ก็ต้องชอบสิ น้องเรียวน่ารักมากด้วยสิจะไม่ชอบก็แปลก" สตาร์ตอบตามตรงแม้คำว่า 'ชอบ' จะคนละความหมายกัน แต่สตาร์ตั้งใจจะให้แม่เข้าใจแบบนั้นทุกคนจะได้เลิกยุ่งกับคำว่า 'คู่ชีวิต' ของสตาร์สักที เพราะสตาร์เบื่อกับการที่พ่อแม่จัดสรรหาคู่ดูตัวให้เต็มทน

"คิดดีแล้วเหรอลูก" เย็นถามเสียงสั่น มือค่อยๆ ยกน้ำมาดื่มเพื่อดับความร้อนรุ่มในอกที่รู้เรื่องรสนิยมของลูก

"ค่ะ ฝากคุณแม่ขอบคุณคุณพ่อด้วยที่ทำให้เจอเด็กผู้หญิงน่ารักขนาดนี้ ตาร์อยากเจอคนแบบนี้มานานแล้วค่ะ" สตาร์บอกด้วยรอยยิ้มที่กว้างจนตาแทบปิด

พอสตาร์ลุกไป เย็นก็ยกมือกุมขมับทันที ปวดหัวกับเรื่องที่ได้รู้



สตาร์มองพ่อที่นั่งลงตรงโต๊ะกินข้าวที่หัวโต๊ะตำแหน่งประจำของหัวหน้าครอบครัว

"แกจัดการเรื่องแต่งงานรึยัง"

"ทำไมตาร์ต้องจัดการด้วย พ่ออยากให้ตาร์แต่งก็จัดการเองสิ  อีกอย่างน้องเรียวอายุแค่สิบเก้าเองนะคะ"

"อายุสิบเก้าก็แต่งได้ ไม่มีผลต่อการเรียนอยู่แล้วนี่ หรือว่าแกกำลังบ่ายเบี่ยงไม่อยากแต่งงานใช่ไหม"

"ไม่ค่ะ ตอนนี้อยากแต่งมากแต่ตาร์มีเรื่องต้องทำเยอะแยะเลยไม่มีเวลาไปจัดการเรื่องงานแต่ง ว่าแต่ที่คุณพ่อไม่กระเสือกกระสนจัดการให้ทั้งๆ ที่เป็นคนริเริ่มงานแต่งตั้งแต่แรกนี่เพราะคุณพ่อไม่อยากให้แต่งงานกับผู้หญิงรึเปล่า หรือว่าอายคะที่ลูกสาวจะแต่งกับผู้หญิง"

ธรรมนัสเม้มปากเมื่อโดนลูกสาวสบประมาทแบบนั้น

"อาทิตย์หน้าแกเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวได้เลย" ธรรมนัสว่า สตาร์ยิ้มให้พ่อ

"ไม่ไวไปหน่อยเหรอคะ เดี๋ยวก็เตรียมตัวไม่ทันหรอกค่ะ" เย็นรีบแย้ง

"ไม่เร็วไปหรอก มีเงินก็ทุ่มจ้างคนมาช่วยเข้าสิ มากเท่าไหร่งานก็เสร็จเร็วเท่านั้น" ธรรมนัสว่า

"คุณคะ คิดดีๆ หน่อย อย่างน้อยก็น่าจะให้เวลาจัดเตรียมงานสักนิด ถึงจะจัดงานเล็กแต่ก็ละเอียดอ่อนนะคะ เดือนหน้าไหมคะฉันจะเป็นคนจัดเตรียมงานเอง" เย็นบอกสามี

"ตามนั้นก็ได้ค่ะ" สตาร์บอกแม่แล้วมองหน้าพ่อ "คุณพ่อจะได้มีเวลาชวนแขกมางานเยอะๆ"

"แกประชดฉันใช่ไหมเนี่ยหา!" ธรรมนัสถามเสียงดังอย่างเหลืออด

"ใช่ค่ะ...แต่งานแต่งของลูกสาวคนเดียวทั้งทีรบกวนเชิญแขกมาให้มากที่สุดด้วยนะคะ ตาร์อยากบอกให้คนรับรู้ว่าผัวในอนาคตของตาร์ที่คุณพ่อช่วยหามาให้สวยแค่ไหน" สตาร์ว่าแล้วลุกขึ้นเดินไปทิ้งให้คนเป็นพ่อหัวร้อนปุดๆ อยู่ตรงนั้น

พอขึ้นมาบนห้องแล้วสตาร์ก็นั่งลงข้างเตียงพร้อมกับซบหน้ากับฝ่ามือ...คิดถูกแล้วใช่ไหมเนี่ยที่ทำแบบนี้ แม้จะอยากชนะพ่อแค่ไหนก็ไม่อยากให้พ่อเครียด แต่ก็อดที่จะต่อต้านไม่ได้จริงๆ หากพ่อไม่มายุ่งเรื่องของเธอ เธอก็ไม่ทำแบบนี้หรอก



"คุณจะจัดงานแต่งจริงเหรอ?" เย็นถามสามีหลังจากที่สตาร์ขึ้นห้องไป

"ก็จริงสิ" ธรรมนัสบอก

"ฉันไม่เห็นด้วยเลย ฉันอยากให้ลูกขึ้นคานมากกว่าแต่งงานกับผู้หญิง"

"ไร้สาระน่าคุณ มันก็แค่...แต่งกับผู้หญิงเอง" ธรรมนัสบอกแม้ในตอนท้ายเสียงจะเบาลงก็ตาม

"ก็แค่ได้ไง ชื่อเสียงแล้วยังจะชีวิตลูกอีก หากคนอื่นมองลูกเป็นตัวประหลาดด้านรสนิยมล่ะ ฉันห่วงไม่อยากให้ลูกเจอสายตาแปลกๆ ในยามที่คนอื่นมอง" เย็นบอกด้วยความเครียด ธรรมนัสถอนหายใจ

"ก็มันเลือกเองนี่"

"เพราะคุณนั่นแหละ!" เย็นว่าสามี "หากคุณไม่เล่นแง่นึกสนุกแกล้งลูกก่อนเรื่องก็ไม่เป็นแบบนี้ ที่ลูกเลือกผู้หญิงแต่งงานก็เพราะประชดคุณไง"

"รู้ แต่ตัวมันก็ไม่ถูกนี่ที่เลือกประชดกลับ" ธรรมนัสว่า "ผมก็ไม่ได้อยากให้ลูกแต่งกับผู้หญิงสักหน่อย แต่คิดไปคิดมายังไงซะเด็กคนนั้นก็ลูกของทักษ์น่ะไม่ใช่คนอื่น ส่วนเรื่อง..."

"ไม่รู้ฉันยอมไม่ได้จริงๆ คุณต้องหาทางออก"

"ผมหาไม่ได้หรอกและผมไม่ยอมยัยตาร์เด็ดขาด!" ธรรมนัสพูดเสียงแข็งนั่นทำให้เย็นเครียดหนักกว่าเดิม

"งั้นก็ได้...เอาแบบนี้ไหม ให้หนูเรียวมาอยู่ที่บ้านก่อน บอกลูกว่าให้เวลาศึกษากัน ดูแลกัน ทำความคุ้นเคยกันไปก่อน ส่วนงานแต่งก็ค่อยให้มีอีกสองหรือสามเดือน ไม่แน่ลูกอาจจะไม่โอเคจนยอมยกเลิกงานไปเอง" เย็นเสนอทางเลือกให้สามี ธรรมนัสนิ่งคิดก่อนจะพยักหน้า

"ก็ดีเหมือนกัน ถ้ามันดูแลหนูเรียวไม่ไหวจนยอมยกเลิกก็ดีผมจะได้ชนะมัน"

"คุณเลิกอยากเอาชนะลูกสักที" เย็นว่าขณะที่ลุกขึ้นเพื่อจะไปบอกลูกในสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายเพราะสตาร์ไม่ยอม

"ไม่ค่ะ! แต่งๆ กันไปจะได้จบๆ อย่ามาเลื่อนวันเลื่อนคืนไปอีก" สตาร์บอกแม่ที่เข้ามาพูดด้วยเรื่องงานแต่ง

"ทำไมล่ะลูก แม่ว่ามันปุบปับไปนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ จะช้าจะเร็วยังไงก็ต้องแต่ง แต่งให้มันจบๆ ไปเลยดีกว่า" สตาร์บอกแล้วมองแม่ "จริงๆ เรื่องนี้แม่เองก็มีส่วนผิดเหมือนคุณพ่อนะคะ เพราะแม่เห็นดีเห็นงามกับเรื่องงานแต่งแต่แรกนั่นแหละ ดังนั้นไม่ว่าจะพ่อหรือแม่ก็ไม่มีสิทธิมาพูดโน้มน้าวใดๆ ทั้งนั้น" สตาร์บอกอย่างรู้ทันว่าแม่ไม่อยากให้แต่ง เพราะแม่เธอยังหัวโบราณ เรื่องผู้หญิงกับผู้หญิงแต่งกันหรือรักกันแม่รับไม่ค่อยได้หรอก

"ทำไมพูดแบบนี้ยัยตาร์ ที่แม่กับพ่ออยากให้แกแต่งงานก็เพราะว่าเป็นห่วง"

"เลยบังคับน่ะเหรอคะ?"

"พ่อกับแม่เองก็โดนบังคับให้แต่งงานกันสุดท้ายพ่อกับแม่ยังรักกันได้เลย"

"มันก็แค่ยี่สิบในร้อย ที่คู่รักแบบคลุมถุงชนจะรักกันแล้วโชคดีที่แม่กับพ่ออยู่ในร้อยละยี่สิบคู่นั้นแค่นั้นเอง ตาร์ไม่เอาชีวิตไปแขวนบนความเสี่ยงนั่นหรอก หากแต่งกับผู้ชายไปแล้วไปกันไม่รอดมันมีแต่เสียกับเสีย"

"ตาร์ อย่างน้อยก็ช่วยเรียนรู้กันก่อนได้ไหม?" เย็นพยายามทำใจเย็นหว่านล้อม

"แม่คะ ถ้าคนที่ตาร์แต่งด้วยเป็นคุณริวหรือเป็นผู้ชายแม่ก็ไม่เกี่ยงงอนผัดผ่อนแบบนี้หรอกใช่ไหมคะ? ถ้าไม่อยากให้แต่งแม่ก็ไปช่วยพูดกับคุณพ่อให้ยกเลิกไปเลยดีไหมคะแล้วก็อย่ามาบังคับตาร์อีก"

แล้วสตาร์ก็ปิดประตูใส่หน้าแม่ทันที ทำให้เย็นต้องหันกลับไปหาสามี 'ถูกของลูก ไม่บังคับแต่แรกก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้'


Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น