web stats

ข่าว

 


Gemini_SNSD Fan-Fiction SS2 - บทที่ 5 Sorry

โพสต์โดย: anhann วันที่: 18 เมษายน 2018 เวลา 22:19:23 อ่าน: 210




บทที่ 5 Sorry




เสียงของหล่นจากโต๊ะดังโครม  หากคนสองคนที่กำลังนัวเนียกันอยู่อย่างมีอารมณ์ก็หาสนใจไม่  กางเกงยีนของหญิงสาวซึ่งถูกยกขึ้นนั่งบนโต๊ะถูกกระชากลงจากสะโพกอย่างรวดเร็วตามด้วยกางเกงชั้นใน  สองขาของเธอแยกออกอัตโนมัติเพื่อให้อีกฝ่ายหยอกเย้าเธอให้ถึงที่สุดจนร้อนเร่ามากพอที่จะไม่เจ็บแสบกับการสอดแทรกของสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในตัวเธอ  สองนิ้วเรียวของผู้หญิงอาจไม่น่ากลัวเท่าเจ้าสิ่งนั้นของผู้ชาย  แต่ถ้าจะมีความสุขทั้งทีจะทนทรมานตัวเองไปทำไมกันล่ะ

เธอครางเสียงสั่นขณะคนตัวใหญ่กว่าไล้นิ้ววนตรงจุดอ่อนไหวที่สุดของผู้หญิงของเธอพร้อมๆ กับกระแทกอีกสองนิ้วเข้าออกภายใน  ลิ้นเปียกๆ เลียใบหูเธอ  พ่นลมหายใจร้อนระอุมาปะทะให้สยิวกายมากขึ้น  เธอครางอย่างลืมอาย  แรงกระแทกที่กระทำกับตรงส่วนนั้นจึงหนักหน่วง  ดึงเธอไปสู่ห้วงสูงสุดของอารมณ์ในที่สุด  แต่มันก็ยังไม่จบง่ายๆ  เมื่ออีกฝ่ายเอาอะไรที่ใหญ่กว่านิ้วสอดเข้ามา  เธอมองหน้าคู่กรณีตาโตตกใจ 

"คุณใช้ของแบบนี้ด้วยหรือ..."

"ฉันใช้กับเธอ"  ทางนั้นตอบง่ายดาย  เสียงเย็นชาต่างจากการกระทำที่เร่าร้อนจนเธอลืมสิ้นทุกอย่าง  สองขาคล้องเอวคนตัวสูงที่จูบเธอแรงจนเจ็บปากและอาจทำให้เธอเดินไม่ได้ถ้ายังกระแทกกันแรงแบบนี้

"ชอบใช่ไหมล่ะ  ผู้หญิงอย่างเธอน่ะ"

"ดูถูกฉัน  แต่คุณก็เอาฉันนะคะ"

"เพราะเธอมันน่าเอาไง"

ไอรีนเม้มปากแน่น  แต่สุดท้ายเธอก็ยั้งอารมณ์ตัวเองไม่ได้  เธอจิกไหล่คริสตัลและเผลอข่วนต้นคอนักสืบสาวตอนที่ของในตัวเธอสร้างความเสียวซ่านอย่างถึงที่สุด  คริสตัลคำราม  คงโกรธเธอที่ทำให้เจ้าตัวเป็นแผล

"ฉันบอกเธอไม่ให้ข่วนฉันไง"

"ก็คุณทำฉันแรงก่อน"

คริสตัลขมวดคิ้ว  ตาวาวอย่างขุ่นเคือง  ไอรีนนึกว่าอีกฝ่ายจะผละออกไปและทิ้งเธอไว้ให้ค้างเติ่งอยู่แบบนี้  แต่ก็ไม่  ท่าทางคงมีอารมณ์จัดอยู่เหมือนกัน  คริสตัลจึงทำมันกับเธอต่อไปจนเธอเริ่มแสบและขอร้องให้หยุดทรมานเธอสักที

"พี่สาวคุณจะฆ่าฉัน  แล้วคุณก็ยังมาทำแบบนี้กับฉันอีก"

"ทำไมเธอไม่ใช้วิธีแบบที่ใช้กับฉันล่ะ  เผื่อเขาจะได้เอาเธอก่อน  แล้วฆ่าเธอทีหลัง"

"นี่ถ้าคุณรังเกียจฉันมากนัก  คุณก็ออกไปจากตัวฉันได้แล้ว"

"เธอสวยจริงๆ ไอรีน  น่าเสียดายเหลือเกิน"

ไอรีนกะพริบตา  แปลกใจ  เธอร้องเฮือกตอนคริสตัลถอนตัวออกไปจากตัวเธอ  ตรงส่วนนั้นของเธอชาแต่ยังรู้สึกจางๆ ว่ามันเจ็บและแสบ  หากก่อนจะได้ร้องประท้วง  ดวงตาเธอก็หลุบลงมองอีกฝ่ายนั่งลง  จับขาเธอถ่างออกจากกันแล้วยัดใบหน้าเข้ามา  ลิ้นเปียกแฉะดูแลเธออย่างอ่อนโยนต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ  เธอเผลอขยุ้มเส้นผมสีน้ำตาลแดงเส้นละเอียดบนศีรษะของคริสตัลอย่างมีอารมณ์  สะโพกยักย้ายเป็นจังหวะสอดคล้องกับลิ้นนั้น 

"คริส!  โอ้พระเจ้า!"  เธอร้องเสียงหลงเมื่ออารมณ์แตะถึงขั้นสูงสุดอีกครั้ง  สองนิ้วของคริสตัลถลำลึกเข้ามาในตัวเธออีกรอบ  สะโพกของเธอสั่นระริก  เธอออกัสซึ่มสองครั้งติดๆ กัน  มันเหนื่อยมาก  แต่สนุกสุดยอด!

"คริส  ทำไมคุณใจร้ายแบบนี้"  ไอรีนพึมพำตัดพ้ออยู่กับอกคริสตัลที่ช่วยดึงกางเกงในขึ้นให้เธอพร้อมกับกางเกงยีน  จับก้นเธอยกขึ้นให้สวมมันได้ง่ายขึ้นด้วย  เพราะเธอทั้งจุกทั้งเจ็บจนไม่มีแรงทำมันเอง  เธอไม่มีอะไรกับใครมานานแล้วตั้งแต่ต้องมาทำงานแคนาดา  นั่นเพราะเธอไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับใครตอนทำงาน  งานที่ต้องเป็นความลับแบบนี้  อย่างมากเธอก็แค่ยั่วผู้ชายให้หลงและยอมช่วยงานเธอเท่านั้น  แล้วทำไมจะต้องมายอมให้ผู้หญิงแบบนี้ด้วยนะ

"เธอเสนอให้ฉันไม่ใช่หรือ  ไอรีน  ฉันก็แค่ตอบสนองเธอ"

"ใช่  ฉันทำแบบนั้น  แต่คุณควรจะแค่เอาฉัน  แล้วไปเลยสิ  ไม่ใช่มาดูแลกันแบบนี้  มันทำให้ฉันรู้สึก..."

"ฉันขอโทษ"  คริสตัลกระซิบ  ผละจากร่างไอรีนมานั่งข้างหญิงสาวบนโต๊ะตัวเดียวกัน  ก้มหน้าลงมองพื้นภายในห้องที่มีแค่แสงสลัวจากไฟดวงเล็กๆ  มันเป็นห้องเก็บของที่อยู่ด้านหลังของบาร์โจอีที่ที่ไอรีนทำงานอยู่  เธอมาที่นี่พร้อมกับเดวิด  แต่ขอตัวกับเขามาคุยกับไอรีนตัวต่อตัว  แล้วมันก็... 

"ฉันเครียด  ฉันขอโทษ..." 

ไอรีนมองใบหน้าด้านข้างของคนใกล้ตัว  ด้วยเหตุใดไม่ทราบ  เธอหันมาสวมกอดคนตัวโตกว่าที่เงยหน้าขึ้นมองเธองงๆ  "ไม่ต้องถามนะ  แค่ฉันอยากกอดคุณเฉยๆ"

"ฉันทำเธอเจ็บ"

"ไม่เป็นไรหรอก  ฉันชอบ"

คริสตัลเลิกคิ้ว  จับสาบเสื้อของอีกฝ่ายแหวกดู  จึงเห็นเนื้อขาวๆ ของหญิงสาวเป็นรอยจ้ำแดงๆ เต็มไปหมด  หากเนื้อกายของไอรีนก็ทำให้เธอกลืนน้ำลายอีกครั้ง  ผิวเหมือนแทยอนไม่มีผิด  เธอไม่แน่ใจตัวเองว่าที่มาทำแบบนี้กับไอรีน  เพราะเห็นหล่อนเป็นตัวแทนของแฟนสาวหรือเปล่า  แต่เธอไม่เคยทำกับแทยอนแรงๆ เท่ากับที่ทำกับไอรีนเลย

"ทำไมเธอใจดีกับฉันนัก  ไอรีน"

"ฉันบอกว่า  อย่าถามไง"  ไอรีนดุ  กดศีรษะด้านหลังของคริสตัลให้ใบหน้าคมคายมาซบกับอกของเธอ  ไม่รู้ทำไมเธอถึงชอบอยู่ใกล้ๆ คนคนนี้เหลือเกินทั้งที่รู้แก่ใจว่าเขาร้ายแค่ไหน  และไม่ได้จริงจังอะไรกับเธอสักนิด

"เธอนอนกับคนอื่นด้วยหรือเปล่า"

"ถามทำไม"

"ฉันไม่อยากใช้ของร่วมกับคนอื่น"

"ทั้งที่คุณก็ทำแบบนี้น่ะเหรอ"

"แค่บอกฉันมา  ถ้าเธอนอนกับคนอื่น  ฉันจะได้เลิกยุ่งกับเธอ  เธอนอนกับนายฌอนหรือเปล่า"  คริสตัลถาม  แววตาคาดคั้น  มือวางทาบอยู่บนลำคอของไอรีน  พร้อมจะบีบคอกันได้ตลอดเวลา  "ตอบมา  ไอรีน  อย่าให้ฉันโมโห"

"เปล่า  แค่เกือบๆ"  ไอรีนตอบ  เสียงหวาดหวั่น  เธอโล่งใจเมื่อมือของคริสตัลขยับจากลำคอเธอมาลูบแก้มเธอราวกับเอ็นดูแทน 

"ฉันเคยเจอมาเยอะ  พวกผู้หญิงแบบเธอน่ะ  พอผละจากฉันไปก็ไปอ้าขาให้คนอื่นแทน  พวกผู้ชายคงทำให้ถึงใจกว่าสินะ  ใช่ไหมล่ะ"

"มันต่างกัน"  สายลับสาวตอบ  ครางเบาๆ ในลำคอขณะมือซนๆ ของอีกฝ่ายลูบคลำทรวงอกเธอพร้อมกับคลอเคลียพวงแก้มด้วยจมูกโด่งๆ 

"ไหนบอกให้ฉันฟังหน่อยสิ  ฉันอยากรู้"

ไอรีนกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ  ลมหายใจร้อนระอุของคริสตัลสร้างความปั่นป่วนในช่องท้องเธอขึ้นมาอีกระลอกแล้ว  กางเกงในเธอเปียกยังไม่ทันหายเลย  ตอนนี้มันเริ่มฉ่ำแฉะขึ้นมาอีกรอบ  แต่ใช่ว่าเธอจะไม่ชอบ

"พวกเขาไม่ค่อยเล้าโลมแบบที่คุณทำ  เขามักจะดึงกางเกงฉันลง  ปลดซิปกางเกงเขา  แล้วก็ยัดเจ้านั่นเข้ามา  กระแทกๆ ไม่กี่ครั้งก็จบ  เขาไม่ค่อยใส่ใจผู้หญิงเท่าไหร่  ฉันไม่ค่อยรู้สึกอะไร  นอกจากเจ็บ  แต่บางคนก็ดีหน่อย  อึดจนฉันพอจะถึงบ้างสักครั้ง  แต่คุณ...คุณช่วยให้ฉันถึงตลอด"

"งั้นมาถึงอีกครั้งละกัน"  คริสตัลพูดง่ายๆ  พลางปลดซิปกางเกงยีนของไอรีนลง  สอดมือเข้าไปในขอบกางเกงชั้นใน  เธอยิ้มเมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื้นลื่นนิ้ว  "เธอร่านดีจัง  ไอรีน"

"คุณก็ปากชั่วเหลือเกิน  คริสตัล"

"ปากฉันพาเธอไปสวรรค์ได้ก็แล้วกัน  นางนกต่อ"

ไอรีนอ้าปากจะต่อล้อต่อเถียงกับอีกฝ่ายด้วยความไม่ชอบใจ  แต่เสียงเธอกลับบอกถึงอารมณ์ที่ต่างจากนั้น  เธออ้าขาออกอย่างเผลอตัวตอบรับเรียวนิ้วที่สอดเข้ามาจนลึก  เสียงเฉอะแฉะหยาบโลนระคายหู  หากกลับทำให้รู้สึกมีอารมณ์มากขึ้นจนแอ่นสะโพกโยกไปมาสอดคล้องเป็นจังหวะกันกับมือของคริสตัล  เธอครางจนเสียงแหบ  และถึงปลายทางอีกครั้งพร้อมกับจูบที่ขมับราวกับจะปลอบขวัญที่เธอตัวสั่นเทาขนาดนี้

"คุณทำมันอีกแล้ว  คริส..."  เธอพูดเสียงเครือ  เหนื่อยมากจริงๆ  คริสตัลเลิกคิ้ว  ทำเป็นไม่รู้เรื่อง  "คุณอ่อนโยนกับฉัน  คุณทำเหมือน..."

"ขอบคุณตัวเองเถอะ  ไอรีน"  คริสตัลพูดขัด  "เธอเหมือนเมียฉัน"

ไอรีนไม่แน่ใจว่าควรจะดีใจไหมที่ได้ยินแบบนี้  แต่เธอเจ็บปวด...

"มาเถอะ  เลิกงานแล้วใช่ไหม  ไปซื้อของกับฉันหน่อย"

"เดี๋ยวสิ  คุณชวนฉันเหรอ"

"เธอหูหนวกหรือเปล่าล่ะ"

"ไอ้เวร!"

"อะไรนะ"

"เปล่าค่ะ  ฉันบอกว่า  ฉันออกเวรแล้วพอดี"

"ตอแหล"  คริสตัลว่า  นัยน์ตาคมวาววับ  มุมปากโค้งขึ้นนิดๆ ขณะสอดแขนเข้าไปข้างลำตัวไอรีนและยกหล่อนลงมาจากโต๊ะ  หนักกว่าแทยอนนิดหน่อย  แต่...ช่างเถอะ

"คุณจะไปซื้ออะไร  --  เดินช้าๆ หน่อยสิ  ฉันยังเจ็บอยู่นะ"  ไอรีนทักท้วงระหว่างถูกลากออกจากหลังร้านและออกประตูหลังด้วยกัน  คริสตัลไม่คุยกับเธอ  เพราะกำลังโทรศัพท์คุยกับคู่หูอยู่  เธอได้ยินเสียงนักสืบสาวบอกกับนายเดวิดว่าจะไปธุระที่อื่นก่อน  ให้ไปเจอกันที่สำนักงาน

"คริสคะ --"

"วันเกิดพี่สาวฉันน่ะ  ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้"  คริสตัลบอก  เสียงเจือความรู้สึกผิด  ไอรีนทำหน้าตาแปลกใจ

"แล้วทำไมคุณไม่ชวนคุณแทยอนไปด้วยกันล่ะ  มาชวนฉันทำไม"

"แทยอนไม่ว่าง"

"โอ้  ฉันเป็นตัวสำรอง"  ไอรีนตัดพ้อ  แต่ฉีกยิ้มให้สายตาที่ตวัดมามองหน้า  แววตาเฉยเมยคู่นี้น่ากลัวแต่มีเสน่ห์เสมอสำหรับเธอ  "ฉันพูดเล่น  ไปสิ  ไปไหนก็ไป  ตอนนี้ฉันว่าง  ไปเป็นเพื่อนคุณก็ได้"

"นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน"  คริสตัลพูดโดยไม่มองหน้าอีกฝ่าย  ไอรีนตกใจ  เผลอกอดแขนคนตัวสูงกว่าแน่น 

"ทำไมล่ะ  คุณเบื่อฉันแล้วเหรอ"

"หัวหน้าให้ยูริมาทำงานกับเธอแทนฉัน  แค่นั้นแหละ  บางทีเธออาจชอบเขามากกว่าฉันก็ได้  ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น"

"ฉันชอบคุณมากกว่า"

"ทำไม  เพราะเรื่องนั้นหรือ"

"เพราะคุณเหมือนผลไม้ต้องห้ามในสวนอีเดน"  ไอรีนตอบหน้าตาย  คริสตัลเลิกคิ้ว  แปลกใจ  ก่อนจะยิ้มออกมา  ซึ่งเธอคิดว่านักสืบสาวพอใจกับคำตอบของเธอพอดูเชียวละ

.........................................

ทิฟฟานี่เดินเข้ามาในห้องพัก  เธอชำเลืองมองคนบนโซฟาหน้าทีวีขณะถอดเสื้อโค้ตออกแขวนที่หลัก  ไอรีนนั่งกอดตุ๊กตาสติ๊ทซ์อยู่  เหม่อลอยจนไม่เห็นว่ามีคนเข้ามาในห้อง  ผิดวิสัยสายสืบมากๆ  แถมตุ๊กตาตัวนี้เธอก็ไม่เคยเห็นมาก่อนด้วย

"เฮ้  กินอะไรหรือยัง"  เธอทักน้อง  ไอรีนก็ยังไม่กะพริบตา  แต่เมื่อเธอจะยื่นมือมาแตะตัว  มือของสายสืบสาวก็คว้าหมับที่ข้อมือเธอและทำท่าจะบิดมัน  โชคดีที่เธอไวพอจะบิดแขนหลบได้ทันก่อนจะเจ็บตัว

"ทำไมพี่มาเงียบๆ คะ"  ไอรีนถาม  ตกใจที่เกือบทำร้ายพี่สาวผู้ที่ตนนับถือ  ทิฟฟานี่ทำหน้าเอือมๆ ให้เธอ

"ฉันมาตั้งนานละ  ถ้าเป็นคนร้าย  เธอคงตายนานแล้ว  ไอรีน"

"เอ่อ  ก็ฉัน --"

"ช่างเถอะ  ระวังหน่อยแล้วกัน  แล้วนั่นอะไร"  ทิฟฟานี่บุ้ยปากไปทางสติ๊ทซ์ตัวใหญ่เท่าเด็กสามขวบบนตักไอรีน  เธอหรี่ตาเมื่อเห็นรอยยิ้มเขินๆ และแก้มสีชมพูของอีกฝ่าย  "เฮ้  อย่าบอกนะว่าเธอมีแฟน"

"เปล่า  ไม่ใช่แฟน"  ไอรีนบอกทันที  หน้าเศร้าลงอย่างชัดเจน  เธอวางคางบนหัวสติ๊ทซ์คิดถึงคนที่ให้มันมาตอนไปซื้อของด้วยกันเมื่อตอนบ่าย  มันเป็นของตอบแทนที่เธอช่วยเลือกของขวัญวันเกิดให้พี่สาวเขา  หรืออาจอยากให้เธอมีมันไว้เผื่อจะได้กระทืบมันแทนตัวเขา

"ไม่ใช่แฟน  แต่กอดแน่นขนาดนั้นน่ะเหรอ"  ทิฟฟานี่สังเกต  ชักจะหนักใจกับพฤติกรรมของน้องร่วมทีมขึ้นทุกวัน  "อย่าบอกนะว่าคริสตัลให้"

ไอรีนสะดุ้ง  ชัดเจนในสายตาทิฟฟานี่  เธออ่านภาษากายคนออก  เธอเรียนรู้มันมาเหมือนกัน  มันจำเป็นต่ออาชีพของเธอ  ไม่ว่าจะเป็นไอดอลหรืออีกอาชีพที่ทำร่วมกันกับน้องสาวคนนี้

"เฮ้อ  เธอเป็นสายลับพันหน้านะ  ไอรีน  ทำไมล่ะ  ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย  เธอไม่ควรยุ่งกับตำรวจแบบนั้นนะ  มันเสี่ยง  ไม่รู้เหรอ"

"เราแค่สนุกกัน"  ไอรีนอ้ำอึ้ง  เธอยังรู้สึกถึงช่วงเวลาแห่งความสุขที่คริสตัลทำให้เธอมีอยู่ถึงตอนนี้  คิดถึงจูบ  คิดถึงเรียวนิ้วแข็งแรง  ปากซุกซน  กระทั่งคำพูดหยาบคายที่ทำให้เธอเกิดอารมณ์จนถึงสวรรค์หลายครั้งติดกัน  แต่อะไรก็ไม่เท่ากับจูบปลอบขวัญตรงขมับและเปลือกตาของเธอ  หลังจากที่เราเสร็จกิจกันแล้ว  เธออิจฉาแทยอนที่ได้รับมันทุกวัน

"แค่สนุกงั้นรึ"  ทิฟฟานี่ย้อน  ไม่เชื่อเด็ดขาด  "เธอรู้ไหม  ถ้าแทยอนรู้เข้าละก็  เธออาจจะตายก็ได้  หล่อนเป็นใคร  ลืมแล้วเหรอ"

"ถ้าหวงนักก็เก็บผัวตัวเองเอาไว้ให้ดีสิ  หล่อนนั่นแหละที่ถีบส่งเขามาให้ฉัน  พี่ก็รู้  ฟานี่  อย่าทำเป็นไก๋"  ไอรีนสวนกลับ  อารมณ์เสีย  เธอชกหน้าสติ๊ทซ์ไปหนึ่งทีแรงๆ  ก่อนจะรัวหมัดใส่มันซ้ำๆ จนเหนื่อย  สุดท้ายก็กอดมันเสียอย่างนั้น  "ฉันไม่เป็นไร  มันก็แค่... แค่..."

"แค่เธออยากได้เขา  ก็แค่นั้นแหละ"  ทิฟฟานี่จบประโยคให้อีกฝ่าย 

ไอรีนเสยผมระบายอารมณ์  ก่อนซบหน้ากับหัวของสติ๊ทซ์  พลางพึมพำเสียงซึม  "ยิ่งรู้ว่าเขาเป็นของต้องห้าม  เขาก็ยิ่งมีเสน่ห์"

"และอันตราย  ทั้งกับตัวและหัวใจของเธอ"  ทิฟฟานี่บอก  เดินถือขวดเบียร์ขวดเล็กมาส่งให้ไอรีนที่รับมันไปถือไว้เฉยๆ  เธอกระดกเบียร์ในมือตัวเอง  และพูดต่อ  "รักตัวเองให้มากๆ  ไอรีน  เหมือนกับที่เธอเคยเป็น  เธอจะได้เจ็บน้อยลง"

"เหมือนพี่น่ะเหรอ"  ไอรีนย้อน  ทิฟฟานี่นิ่งไปเล็กน้อย  แล้วยิ้มหยัน

"ใช่  ฉันรักตัวฉันมากที่สุด  ฉันถึงเจ็บแป๊บเดียวไงล่ะ  เธอก็ควรเป็นให้ได้อย่างฉัน  เข้าใจไหม"

"ฉันไม่แปลกใจ  ที่จอง  ยุนอาไม่คิดเอาพี่ทำเมีย"

"มีผัวงี่เง่าแบบนั้น  ฉันช่วยตัวเองมันส์กว่า" 

ไอรีนอ้าปากหวอ  ตกใจกับคำตอบของเพื่อนรุ่นพี่  ทิฟฟานี่ยิ้มเย้ยๆ  ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ  และเดินเข้าห้องนอนตัวเอง

"เฮ้  พี่จะออกไปไหนหรือเปล่า  พี่ฟานี่"

"ไม่  ฉันจะนอน  พรุ่งนี้ซูยองจะมารับตีห้า  มีถ่ายงาน"

"โอ้  ฉันลืมไปเลย  ว่าพี่มีงานไซด์ไลน์อื่นด้วย"

"ใช่  ดีกว่างานบาร์เทนเดอร์บวกเมียน้อยของเธอเยอะเลยละ"

"ไปนอนไปเลย  ไม่ต้องมาแขวะฉัน!"  สายลับสาวตวาด  ปาสติ๊ทซ์ไปใส่ทิฟฟานี่  แต่โดนแค่ประตูห้อง  เธอต้องลุกขึ้นเดินไปเก็บมันขึ้นมาปัดๆ ฝุ่นออกจากตัว  ก่อนจะหอมมันราวกับจะใช้มันแทนคนที่ให้มันมา

"อาการหนักแฮะ  ถ้าแบบนี้ฉันแนะนำให้เธอไปขอแทยอนดีกว่า"

"ขออะไร  แล้วออกมาอีกทำไม!"

"ขอผัวหล่อนมาเป็นผัวเธอไง  จะได้กกไว้คนเดียวเลย  ดีไหมล่ะ"

"บ้าสิ  ใครจะไปทำ"  ไอรีนสะบัดเสียงใส่อีกฝ่าย  ทิฟฟานี่หัวเราะ  แล้วผลุบหายเข้าห้องไป  เธอจึงเดินเข้าห้องตัวเองบ้าง  ทิ้งตัวลงนอนเตียง  ถอนหายใจยาวเหยียด  พลางพึมพำเสียงเบาขณะมองเพดานห้องว่างเปล่าเหมือนที่ว่างข้างกายเธอ

"ถ้าเขารักฉันสักหน่อย  ฉันจะปล่อยเขาไปหรือไงล่ะ  บ้าจริง"

......................................

"ยุน  ไหวไหมน่ะ"  เจสสิก้าถามน้องสาวเมื่อเห็นยุนอาจามติดๆ กันหลายครั้งจนไม่ได้กินเค้กที่เธอตัดแบ่งใส่จานให้  ยุนอายกมือบอกว่าโอเคขณะออกจากกลุ่มไปยืนจามอยู่คนเดียวริมหน้าต่าง 

คริสตัลมองตามพี่สาวฝาแฝดไป  เธอจะตามไปดูยุนอา  แต่ติดว่าแทยอนนั่งอยู่บนตักและดูท่าทางจะไม่ยอมลงไปง่ายๆ ด้วย  ทำไมช่วงนี้ติดเธอจังนะ

"เลิกจามแล้วก็มากินต่อ  มันเยอะนะ  ส่วนของเธอ  ไม่งั้นก็ให้คริสกินแทนละกัน"

"ไม่เอา  ฉันจะกิน"  ยุนอาส่งเสียงแย้ง  เดินกลับมาพร้อมกับทิชชูอุดจมูกอยู่  เจสสิก้ามองน้องสาวแล้วส่ายหน้า  ใครจะไปเชื่อว่านางเอกดังจะทำตัวน่าเกลียดแบบนี้บ้าง 

"ทำไมพี่ไม่ชวนซอมาด้วยล่ะ" 

"ไม่ว่าง"  เจสสิก้าตอบอย่างไม่ใส่ใจ  พลางเหล่มองน้องคนเล็กที่คล้ายจะเงียบผิดปกติ  แต่เธออาจคิดไปเอง  เพราะคริสตัลก็คุยเสียงเบาๆ อยู่กับแทยอน  ทั้งสองเกาะติดกันหนึบมาตั้งแต่แทยอนกลับมาจากบริษัทพร้อมกับยูริที่มาส่งและขอตัวกลับไปก่อนเนื่องจากมีงานสำคัญต้องทำ  แต่ญาติผู้น้องคนนั้นก็ยังอุตส่าห์มีของขวัญวันเกิดให้เธอทั้งที่ไม่ได้กินเค้กด้วย

ยุนอามองหน้าคริสตัล  เผื่อน้องจะรู้อะไรๆ บ้าง  น้องแฝดก็สั่นหัว  บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน  แล้วก็กลับไปคุยกันเบาๆ กับแทยอนต่อ  ขัดหูขัดตาเธอซะเหลือเกิน  มันดูไม่ใช่เหตุการณ์ปกติ  แต่เธอไม่อยากเดามั่วๆ

"พวกเธอกินต่อกันนะ  พี่จะเข้าห้องละ  มีงานต้องดูต่อเหมือนกัน  แล้วเจอกันตอนเช้า"  เจสสิก้าเอ่ยพร้อมกับลุกขึ้น  ถือจานเค้กที่หมดแล้วไปเข้าครัว  น้องสองคนมองตามก่อนจะมองหน้ากัน

"เป็นหมอมันน่าเหนื่อยจริงๆ เนอะ"  ยุนอาพึมพำ  เท้าคาง  พลางเขี่ยเค้กเล่นเซ็งๆ  แล้วขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงคนจูบกันจ๊วบจ๊าบ  เธอตบหัวคริสตัลไปหนึ่งทีจนน้องต้องผละออกจากปากแฟนสาว

"ทำไมจะต้องมาทำกันตรงนี้วะ  รอเข้าห้องก่อนไม่ได้หรือไง"

"โทษทีค่ะ  ยุนอา  ฉันคิดถึงเขาน่ะ"  แทยอนออกตัวแทนคริสตัลที่เลิกคิ้วแปลกใจอยู่ด้านหลังเธอ  เธอจับมือคริสตัลมากอดเอวตัวเอง  "เราขึ้นไปข้างบนก่อนก็ได้ค่ะ"

"ไปเถอะ  ไปคุยกันให้รู้เรื่อง"  ยุนอาพูด  แต่นึกขึ้นได้ว่าหลุดปากพูดอะไรที่ไม่สมควรไปจึงส่ายหน้าและโบกไม้โบกมือให้กับสายตาฉงนของสองคนตรงหน้าเธอ  "ไม่มีอะไร  ฉันแค่รู้สึกว่าพวกเธอเหมือนจะมีเรื่องอยากคุยกันน่ะ  เพราะงั้นก็ไปคุยกันสิ  ฉันเก็บโต๊ะเอง  แล้วก็จะเข้านอนละ  มีงานแต่เช้าเลย  พรุ่งนี้  --  อ้อ  แล้วไม่ต้องห่วงนะ  คริส  ฉันให้มินโฮมารับ"

"ทำไมล่ะ  ฉันไปส่งให้ก็ได้"

"หกโมงนะ"

"โอ้โห  งั้นไม่ไหวหรอก"

"ก็ดูไม่ท่าทางไม่น่าจะไหวอยู่แล้ว" 

แทยอนหน้าแดงทั้งที่ไม่ได้มองหน้ายุนอาที่ฟังดูก็รู้ว่ากำลังแซวเรา

"งั้น...ฉันไปนะ"  คริสตัลบอกพี่แฝด  พลางรับมือแทยอนที่ส่งมาให้ฉุดเธอขึ้นไปยืนด้วยกัน  ยุนอาโบกมือไล่เธอ  เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกอยากไปนอนห้องพี่สาวมากกว่าอยู่กับแทยอนตามลำพังในห้องของเธอเอง

"คริส  ขอขี่หลังหน่อยสิ  เมื่อยขา  วันนี้ยืนร้องเพลงนาน"  แทยอนบอกคนตัวสูงกว่าขณะเดินออกมาจากห้องนั่งเล่นได้ครึ่งทาง  คริสตัลหันมามองเธอด้วยสายตาลังเลแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  แต่พอเธอจะเดินเองก็ดึงเธอกลับมา  และมาย่อตัวลงข้างหน้า  ให้เธอปีนขึ้นหลัง  แบกเธอขึ้นบันไดไปด้วยกัน  แผ่นหลังของคริสตัลยังอบอุ่นเหมือนเดิม  หากเธอกลับรู้สึกราวกับว่าเราห่างไกลกันออกไปอย่างไรไม่ทราบ

"หนักไหม"  เธอถาม  คริสตัลส่ายหน้า  หันมายิ้มน้อยๆ ให้  "ฉันแค่อยากอยู่ใกล้เธอน่ะ  รู้สึกเหมือนเราไม่ค่อยได้เจอกันเลย"

"ฉันนอนอยู่ข้างๆ เธอทุกคืน  แทยอน"

"ใช่  แต่ว่า..."  แทยอนตอบ  แล้วส่ายหน้า  "ไม่รู้สิ  ฉันอาจทำงานมากเกินไปหน่อย"

"งั้นไปพักกันเถอะ"

"อื้ม"  เธอขานรับ  ตาจ้องต้นคอคริสตัลเขม็ง  รอยเล็บเป็นทางยาวแบบนี้เหมือนไม่ใช่รอยที่เธอทำ  แต่บางทีเธออาจจะทำแล้วไม่รู้ตัวก็ได้

"โอเค  เปิดประตูหน่อยค่ะ  ที่รัก"  คริสตัลพูดเมื่อมาถึงหน้าประตูห้องนอน  เธอหันตัวให้แทยอนเปิดประตูได้  แต่แทยอนก็คล้ายจะเหม่อจนไม่ได้ยินเสียงเธอ  "แทแท  เปิดประตูหน่อยสิคะ"

"อ...โอ้  ขอโทษ"  แทยอนอึกอัก  ยื่นมือจากบ่าคริสตัลที่เกาะอยู่ไปบิดลูกบิดประตูและดันมันเข้าไป  พอคริสตัลพาเธอเข้าห้อง  เธอก็ปิดมันให้กดล็อกใส่สายคล้องแน่นหนา  แล้วคริสตัลก็พาเธอไปหย่อนลงบนเตียง

"จะไปเข้าห้องน้ำก่อนไหม"

"เดี๋ยว  คริส"

คริสตัลหันกลับมา  แปลกใจที่แทยอนดึงแขนเธอแรงจนเซไปทับกันบนเตียง  หน้าเธอร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกว่ามือข้างหนึ่งกุมอยู่บนเต้านุ่มหยุ่นของแฟนสาว  พอจะยกมือออก  แทยอนกลับยกมือตัวเองขึ้นมาทาบมือเธอ  มองตาเธอด้วยสายตาที่ทำให้เธอรู้สึกผิดขึ้นมา  เหมือนหลายๆ ครั้งที่ทำตัวออกนอกลู่นอกทาง

"ทำไมเหรอ  ไม่อยากทำหรือไง"  แทยอนถาม  ลองใจแฟนตัวเอง  คริสตัลส่ายหน้า  แล้วก้มลงจูบเธอ  มันยังเหมือนเดิม  ความรู้สึกยังไม่ต่างจากเดิมเลย  แต่ทำไม...ทำไมเธอรู้สึกเหมือนคริสตัลห่างออกไป

เสื้อสเวตเตอร์กับเสื้อชั้นในของเธอถูกดึงออกจากตัวหลังจากถูกจูบได้ไม่นาน  คริสตัลถอดของตัวเองออกด้วย  แสงโคมไฟหัวเตียงส่องเรือนร่างสวยงามให้ยิ่งดูสวยมากขึ้นไปอีก  ทว่ามันก็ทำให้เธอเห็นรอยข่วนเหล่านั้นชัดขึ้นด้วย  ไม่รู้ด้วยเหตุใด  เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้ทำมัน

ถ้าอย่างนั้นจะเป็นใครล่ะ

"ลงไปข้างล่าง  คริส"  เธอสั่ง  พลางประคองใบหน้าของคริสตัลขึ้นจากทรวงอกตัวเอง  นักสืบสาวทำหน้าฉงนอยู่สองวินาทีก่อนจะร่นตัวลงไปข้างล่างตามคำสั่งเธอ  เธอสอดนิ้วเข้าไปในเรือนผมสีน้ำตาลอมแดง  ดึงทึ้งมันเป็นจังหวะเมื่อริมฝีปากกับเรียวลิ้นเชี่ยวชาญทำให้เธอเร่าร้อนไปทั้งตัว 

"อื้ม  ดี...ดีมาก  คริส  ถ้าเธอหิวมากนัก  เธอก็กินสิ  ฉันให้เธอได้ตลอดเวลา  แค่เธอบอก  ขออย่างเดียว...อย่านอกใจฉัน"

คริสตัลชะงักตามคาด  ตาสีเข้มมองหน้าเธออย่างตกใจ  คล้ายเธอพูดแทงใจดำ  และกว่าจะรู้ว่าตัวเองทำอะไร  เธอก็ตบหน้าอีกฝ่ายจนสะบัด

"แทยอน!" 

"โอ้  เรียกชื่อฉันชัดเลยนะ"  แทยอนประชด  ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  และอาศัยวิชาที่เธอเคยฝึกฝนมาพลิกตัวขึ้นมาด้านบน  และกดคอคริสตัลเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายสู้เธอกลับได้  นักสืบสาวเลียปากตัวเองที่มีคราบน้ำรักของเธอติดอยู่  เธอรู้สึกเสียวท้องน้อย  แต่ความโมโหยังมากกว่า

"พวกตำรวจนี่มันชั่วเหมือนกันหมดเลยหรือไง  ไหนบอกฉันหน่อยสิ  บอกหน่อย  คริสตัล"

"เธอพูดอะไร  แทยอน"  คริสตัลถาม  หน้าชาไปแถบ  แทยอนมือหนักมากสำหรับคนตัวเล็กและผอมบางขนาดนี้  "เธอชอบเล่นบทซาดิสต์หรือไง  เอาแส้ด้วยไหม"

"อย่าเปลี่ยนเรื่อง!"  แทยอนตวาด  เล็บฝังลงไปในเนื้อลำคอของคริสตัล  คราวนี้เธอตั้งใจให้มันเลือดออกจริงๆ เลย  ไหนๆ เขาก็เคยยอมให้คนอื่นทำมาแล้ว  ทำไมเธอจะทำไม่ได้  "นานแค่ไหนแล้ว  คริส!  เธอนอนกับคนอื่นมานานแค่ไหนแล้ว  บอกฉันมา!"

"คนอื่นอะไร"

"เธอรู้ไหม  คริส  ฉันฆ่าแม่นั่นได้  แค่ยกหูโทรศัพท์กริ๊กเดียว  รวมทั้งเธอด้วย"

คริสตัลอ้าปากหวอ  ตกใจ  เธอลืมไปได้ยังไงว่าแทยอนเป็นใคร  แต่ก็เหมือนแทยอนจะลืมเหมือนกันว่าเธอเป็นใคร  เธออาศัยแรงที่มากกว่ายกตัวแทยอนขึ้นและเหวี่ยงลงที่นอน  จูบแฟนสาวจอมพยศที่ทุบตีเธอจนเจ็บไปหมดทั้งตัว  แถมยังพยายามจะกัดลิ้นด้วย  ทว่าอยู่ๆ แรงดิ้นรนนั่นก็หยุดลงดื้อๆ ทำให้เธอต้องผละออกมามองหน้ากันอย่างแปลกใจ 

แล้วก็พบว่า...แทยอนร้องไห้  และหัวใจเธอก็ปวดหนึบตาม

"แท..."

"เธอบอกว่าเธอรักฉัน  นี่มันคือความรักของเธองั้นเหรอ  คริส  เธอก็เหมือนคนอื่น  ทำร้ายฉันทุกครั้งที่ฉันไว้ใจ  สารเลวเหมือนกัน!"

"ฉัน..."  คริสตัลอึกอัก  ไล้นิ้วปาดน้ำตาที่แก้มแทยอน  ก่อนจะโดนคนตัวเล็กกัดนิ้วจนร้องเสียงหลง  "โอ๊ย  แทยอน  เดี๋ยวนิ้วฉันขาด!"

"ให้มันขาดไปเลยสิ  ฉันจะกัดลิ้นเธอให้ขาดด้วย  คริสตัล!" แทยอนประกาศเสียงดัง  จะกัดคริสตัลอีก  แต่อีกฝ่ายหลบเธอจึงกัดได้แต่ข้อมือจนรู้สึกว่าปากได้รสชาติเลือดจริงๆ จึงปล่อยออก  มองหน้าอีกฝ่ายที่มองเธอด้วยสายตาแปลกประหลาด  แล้วไม่รู้ทำไม  คริสตัลจึงจูบเธออีก  และเธอก็ยอมให้จูบ  ยอมนิ้วที่เธอกัดเมื่อกี้สอดเข้ามาในตัวเธอ  ทำให้เธอครางอย่างระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่  สุดท้ายก็นอนหอบอยู่กับอกไอ้คนบ้าที่มันทำให้เธอเสียใจจนต้องร้องไห้  --  ร้องเพราะเจ็บใจตัวเองมากกว่า

"ทำไม  คริส  ทำไม..."  เธอถามเสียงสั่นขณะคริสตัลจูบศีรษะเธอราวกับไม่ได้ทำอะไรผิดมาเลย  "ทำไมเธอใจร้ายแบบนี้  คริส  ทำไม..."

"เพราะฉันรักเธอมากเกินไป"  คริสตัลตอบ  แทยอนมองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ  เธอจับมือเล็กๆ ของแฟนสาวขึ้นมาจูบ  จูบทุกนิ้วของแทยอนพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกจากหางที่ปิดลง

"ได้โปรดเถอะ  แทยอน  อย่าทิ้งฉันไป"

แทยอนใจหายวาบ  เธอไม่เข้าใจคริสตัลเลย  แต่ที่ไม่เข้าใจที่สุดก็คงจะเป็นตัวของเธอเอง  ทำไมเธอต้องกอดไอ้เด็กเวรตะไลนี่ด้วยนะ!

"ฉันอยู่ตรงนี้  อยู่ตรงนี้...  คริส"  เธอกระซิบแผ่วเบา  ปลอบขวัญหญิงสาวที่ซุกหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับอกของเธอ   



......................


.................................

หุหุหุ


จริงๆ จะเขียนให้เจสสิก้านะเนี่ย แต่ทำไมเป็นแบบนี้ไม่รู้ 55555   :61: :27: :44:

เอาเถอะ Happy birthday MY J! ไปด้วยเลยละกันค่ะ  :02:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

18 เมษายน 2018 เวลา 23:12:55
ทำไมตอนนี้มันอ่านแล้วดำดิ่งกับความหยาบโลน ดาร์กพิกลแฮะ
แสดงความคิดเห็น