web stats

ข่าว

 


Me Too รักฉันเหมือนกับเธอ-11

โพสต์โดย: Pearfa วันที่: 06 ตุลาคม 2017 เวลา 12:30:58 อ่าน: 210

 :51: :12: :55: :55: :67:


  เช้าวันเสาร์ที่ควรจะเป็นวันที่สดใสที่สุดของต้นข้าว  ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับมองไปรอบๆห้องนอนที่มีกลิ่นหอมกรุ่มลอยเต็มไปหมด  ว้าวววว!!! ถ้านี่คือความฝันคงจะเป็นฝันที่ดีที่สุดสำหรับฉันแล้วล่ะ 

"ตื่นแล้วหรอ"
"ฮึ..."
ฉันหันมองเพื่อหาต้นเสียงที่พึ่งถามฉันไปเมื่อกี้  แล้วไหนล่ะ  ใครพูดกัน

"ไม่ปวดคอหรือไงหันขนาดนั้นน่ะ"
"ฮ เฮ้ยย ธ เธอเป็นใคร ม มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน"
ใบหน้าขาวซีดแต่กลับดูสวยเหมือนเจ้าหญิงแห่งเทือกเขาหิมะที่อยู่ในชุดกระโปรงบานพริ้วไหวเหมือนดั่งหญิงสาวในราชวังสมัยก่อนของต่างประเทศ  เธอกำลังส่งยิ้มอ่อนพลางส่ายหน้าไปมาเหมือนกับกำลังหัวเราะเด็กน้อยตัวเล็กๆ   แต่ไม่ใช่ไงเธอกำลังมองหน้าฉันอยู่ไง

"ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมพี่อรินถึงพาผู้หญิงขี้โวยวาย  เสียงดัง น่ารำคาญ อย่างเธอเข้ามาในบ้านได้"

"อะไรนะ...บ้านหรอ" ฉันมองไปรอบๆตัวอีกครั้งพลางนึกถึงคำเรียกที่หญิงสาวพึ่งเอ่ย

"ใช่ไง..บ้าน  บ้านของพี่อริน"
หญิงสาวเอ่ยพลางยกยิ้ม

"ฉัน.."

"ฉัน มิลิน  น้องสาวของพี่อริน"

ฉันไม่ได้ต้องการการแนะนำตัวเสียหน่อย  แต่ฉันต้องการจะออกไปจากที่นี้ให้เร็วที่สุดต่างหากล่ะ

"เธอไม่ควรคิดที่จะหนี เพราะมันจะทำให้พี่อรินโมโหเอามากๆ"
หญิงสาวกล่าวพร้อมทั้งยกนิ้วชี้เป็นสัญญาณเตือน

"แล้วทำไมฉันจะไปไม่ได้  พี่สาวเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะขังให้ฉันอยู่ที่นี่   ส่วนเธอช่วยถอยไปด้วย"
บ้าไปแล้ว  !!!  ฉันกำลังโดนคนอย่างเอรีน่าจับตัวมาไว้ที่บ้าน  นี้มันเรื่องบ้าชัดๆ  ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่หล่อนต้องทำอะไรแบบนี้กับฉัน

"เธอ"..จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยรึไง"

"ฉัน"..."
จำอะไร  เท่าที่คิดได้คือฉันกลับมาจากร้านพี่แนนพร้อมกับเน่  หลังจากนั่น  จากนั่น...ฉันก็อาบน้ำแล้วก็เข้านอน

"ไม่ใช่"

"นี่เธอ...อ่านใจฉันได้หรอ"
ฉันถามด้วยความตกใจ  หญิงสาวตรงหน้าทำเพียงยิ้มบางๆ ก่อนจะพูดอีกครั้ง

"ฉันทำได้มากกว่านั่น"
"อ๊ายยยยย  ผ ผีหลอกกก"
ตายแน่ๆๆ  เกิดมาฉันพึ่งเคยเจออะไรแบบนี้  นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ  ฉันโดนผีหลอกกลางวันแสกๆเลย

"นี่...ฉันไม่ใช้ผีนะ"
คนตัวขาวซีดในชุดกระโปร่งดึงผ้าห่มที่ฉันใช้คลุมตัวฉันเองออก  ใบหน้าของเธอเเสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

"เธอมันผีชั.."

"เขาเรียกแวมไพร์"
"อะไรนะ  เธอกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรอยู่เนี้ย"
ฉันไม่อยู่แล้วที่นี้  ขาของฉันก้าวด้วยเร็วสูงหวังพุ่งตรงไปยังบานประตูไม้หนาๆที่กันอยู่แต่แล้วทุกอย่างก็จบลงทันที

"บอกแล้วห้ามหนี"

"ธ เธอ มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง อ๊ายยย"
ฉันกรี๊ดเสียงลั่นเมื่อคนที่นั้งอยู่บนเตียงเมื่อกี้กลับมายืนบังประตูดักหน้าฉันแทน 

"ก็บอกว่าฉันเป็นแวมไพร์"
"ถอยไปนะ"

 ผลัก ...!!!

ฉันผลักแวมไพร์ตัวซีดนั่นจนกระเด็นไปตามแรงของฉันอย่างแรง  ก่อนจะเปิดประตูห้องออกมาด้วยความกลัวก่อนจะรีบใช้สายตาอันกลมโตมองหาทางที่จะออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

"อ่ะ!!"

"มิลินไม่ได้บอกเธอรึไงว่าห้ามหนี"
เอรีน่าจ้องคนตรงหน้าเขม็ง  เธอต้องรีบกลับมาก็เพราะหล่อนเธอยอมที่จะโดนแดดที่ร้อนจัดแผดเผาเอาผิวที่พึ่งจะกลับมาขาวซีดได้ไม่นาน

"ป ปล่อยฉันน่ะ  อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยังมีภาระอีกมาก ทั้งน้องทั้งยายยังรอฉันอยู่  ปล่อยฉันไปเถอะน่ะ"
ต้นข้าวยกมือขึ้นไหว้ขอร้องคนตรงหน้า  ใบหน้าสวยที่ผู้คนต่างก็หลงใหลนั่นชั่งน่ากลัวสำหรับเธอเหลือเกินในตอนนี่

"เธอ  ทำให้ฉันโมโห"
เอรีน่าใช้มือเย็นเยือกของตนเองดึงรั้งต้นแขนของร่างบางให้กลับมาตามทางที่หล่อนพึ่งหนีออกมา    ร่างสูงผลักอีกคนให้ลงไปกระแทกกับพื้นที่นอนนุ่มๆสีขาวก่อนจะพาตัวเองขึ้นไปค่อมตัวของหญิงสาวตาม
"ขอร้องล่ะ ย อย่าทำอะไรฉันเลย"
ดวงตาสีทองอร่ามที่กำลังเปล่งประกายอย่างน่าหลงไหลกำลังมองจ้องเธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ    ใบหน้าขาวซีดที่ค่อยๆเคลื่อนตัวลงมาคลอเคลียอยู่กับต้นคอของเธอ  ต้นขาวได้แต่ข่มตาหนีความกลัวตรงหน้าพลางคิดเรื่องราวมากมายที่เธอยังไม่ได้ทำ

"ฉันยังไม่อยากตาย"   
"ฮึ"

ฮึ อะไรฉันกำลัง เสียใจ ตกใจ จะบ้าตายอยู่แล้ว  แล้วคนตรงหน้ายังจะมาทำหน้าทะเล้นยกยิ้มมองกันอีก   

"งั้นเธอก็ต้องทำตามเงื่อนไขของฉัน"
เอรีน่าใช้ลิ้นลากเลียไปตามวอกคอขาวเนียนที่มีกลิ่นหอมอ่อนตามแบบนที่เธอต้องการ   กลิ่นกายของหญิงสาวชั่งหอมหวานและมันทำให้เธอหวงแหนมันมากกว่าสิ่งไหนในตอนนี่

"เงื่อนไขอะไร"
ฉันถามพลางเอียงหน้าหนีสัมผัสของอริน   

"เป็นของฉัน"
ปลายจมูกโด่งรั้นหยุดอยู่ระหว่างอกสวยของต้นข้าว  ก่อนจะเงยมองใบหน้าสวยตรงตาที่เอาแต่หลับตาพริ้มหนีสัมผัสของเธอ   ทุกอยากเคลื่อนไหวของลมหายใจนั่นยิ่งทำให้เธอนึกอยากจะครอบครองตัวของหญิงสาวให้ได้โดยเร็ว

"ค คุณพูดบ้าอะไรของคุณ  ปล่อยนะ"
ฉันไม่ฟังเงื่อนไขบ้าบออะไรทั้งนั่น  สิทธิ์ของฉัน ชีวิตของฉันทำไมต้องมาติดแงกอยู่บนเตียงนอนกับคนอย่างเอรีน่าด้วยน่ะ   ถ้าวันนั่นฉันได้ได้เธอในงานชีวิตฉันคงไม่เป็นแบบนี้ใช้ไหม

"งั้นเธอก็เตรียมตัวตายได้เลย"
ริมฝีปากร้อนที่ลากไปทั่วซอกคอและหน้าอกของหญิงสาวก่อนจะค่อยๆฝั่งเขี้ยวแหลมคมลงที่คอเนียนๆนั่นทันที พลางเหลือบมองใบหน้าเงยเกของหญิงสาวตรงหน้าอย่างดูท่าที

"ฉ ฉันยอม  ยอมแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย "
เสียงหายใจหอบแรงเพราะความตื่นเต้นจากคนด้านบน  ฉันยังไม่อยากตาย ยังไงฉันก็จะไม่ยอมตายไปง่ายๆแน่   
"ฉันยังไม่ได้บอกยาย บอกน้องแล้วก็เพื่อนๆเลยนะ"


หยาดน้ำน้อยๆไหลล่วงลงมาข้างแก้มของพิมพ์ศิริ   คนตัวสูงมองมันพลางอมยิ้มให้กับความคิดของเด็กสาว   นี่เธอมันน่ากลัวมากขนาดนั่นเลยรึไง  คนที่เธอต้องการกลับไม่ต้องการตัวเธอเลยสักนิด    เอรีน่าเอียงใบหน้าสวยซบลงกลางอกของหญิงสาวพลางปิดเปลือกตาลงและเปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับดวงตาสีฟ้าครามแกรมน้ำทะเลอ่อน

"เรามาตกลงกันก่อน  ฉันจะไม่กักขังเธอ  แต่เธอต้องมาหาฉันทุกวัน ฉันขอแค่นั่น.........."
อรินเอ่ยทั้งที่ใบหน้ายังซบอยู่กับอกนุ่มยุ่นของต้นข้าวดังเดิม

"แค่มาหาหรอ"
ไหนใครๆก็บอกว่าคนดังอย่างเอรีน่าเข้าหายากกันน่ะ  แล้วทีกับเธอที่ไม่ได้ต้องการจะสนิทมักจีอะไรถึงได้มีสิทธิ์มากขนาดได้นอนเตียงเดียวกับอรินเลยล่ะ

"ฮึ ๆ  มาหา  ส่วนมาทำอะไรก็ขอดูอีกที แต่ฉันจะไม่ฆ่าเธอ ตกลงไหม"
อรินนึกขำให้กับความคิดของอีกคนที่มองว่าการได้นอนเตียงเดียวกันเธอคือสิทธิ์พิเศษที่ใครหลายคนคงไม่มีโอกาสจะได้ทำ 

"ยังไงก็ต้องยอมอยู่แล้วนิ"
ต้นข้าวพูดอู้อี้  ก่อนจะหันกลับมาเจอใบหน้าสวยที่ขยับมาแนบชิดกับใบหน้าของเธอมากขึ้น จมูกโด่งของเอรีน่าที่กำลังคลอเคลียกับปลายจมูกรั้นๆของเธอชังทำให้ใจล่องลอยไปไกลไปเรื่อย    ดวงตาสีตาที่ส่งรอยยิ้มหวานผ่านแววตาที่ทอดออกมา   "เธอสวยจัง" เอรีน่านะ

"เธอก็สวย ฮึฮึ"
"นี้!!!  เลิกอ่านใจฉันได้แล้ว  โรคจิตหรือไงกัน"
บ้านนี้อยู่ยากจริงๆเธอจะคิดจะทำอะไรไม่ได้เลย


"ก็ไม่ได้ตั้งใจ  แต่มันได้ยินเอง"
"เชื่อตายล่ะ ..ปล่อย"
ต้นร่างเอ่ยเสียงหวนพร้อมผลักไหลของคนที่ยังนอนทับเธออยู่    แวมไพร์บ้าอะไรโรคจิตที่สุดเลย


"ขอถามหน่อยสิ   ทำไมต้องเป็นฉันด้วยละ"
ฉันถามทันทีที่ลุกขึ้นนั้งได้   เอรีน่ามองฉันก่อนจะผุดยิ้มออกมาทำอย่างกับว่าคำพูดของฉันมันตลกมากยังงั้นแหละ  นี่ฉันจริงจังอยู่น่ะ

"ก็ตัวเธอหอมเหมือน........"
"เหมือน......."
"ดอกไม้ป่า"

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น