web stats

ข่าว

 


Love เหมือนจะใช่ความรัก : ตอนที่ ๒๒ คุณผู้ช่วย

โพสต์โดย: ลำเนา วันที่: 27 กันยายน 2017 เวลา 14:22:49 อ่าน: 402

   สองสาวเดินทางไปทำงานด้วยรถคันเดียวกัน ริศาอาสาเป็นคนขับพูดแหย่อาภาในเรื่องของวัยและสายตา ซึ่งอาภาหัวเราะแต่รู้ถึงความห่วงใยที่เด็กน้อยมีให้คงไม่อยากให้เหนื่อยมากนัก เวลารถติดถือว่าเหนื่อยเอาการอยู่เหมือนกัน ริศาหันมายิ้มๆ ชำเลืองมองระหว่างรถติดไฟแดงอยู่

   "อยากได้อะไรเป็นของขวัญขึ้นบ้านใหม่ไหมคะ" ริศาถามเพราะคิดอยู่เหมือนกันว่าน่าจะมีของขวัญอะไรให้กับอาภา ถึงแม้จะไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรนัก แต่ถือเป็นน้ำใจ

   "อยากได้ค่ะ" อาภายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ริศาขมวดคิ้วกับท่าทางที่เห็น

   "มียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วย อยากได้อะไรคะ" ริศาถาม

   "อยากให้ไปอยู่ด้วย ตกลงตามนี้เนอะ" อาภาพูดสรุปและนั่งยิ้ม

   "ถามถึงของ ไม่ได้ถามถึงคนสักหน่อย"

   "หนูบอกของขวัญ หนูเป็นของขวัญที่สำคัญในชีวิตเลยนะ" อาภาหันมายิ้มสวยๆ ให้ ริศาที่ยิ้มอายๆ

   "ดูมีค่าขึ้นมาทันตาเห็น ให้ไปยืนพนมมืออยู่หน้าบ้าน ตากแดดตากฝนหรือเปล่าน๊า" ริศาหัวเราะคิกคัก

   "ไม่ใช่ตุ๊กตา ไม่รู้ล่ะอยากถามเอง ตกลงตามนั้น เดี๋ยววันหยุดไปช่วยเลือกต้นไม้นะคะ" อาภายิ้มเมื่อริศาพยักหน้าและเริ่มเคลื่อนรถออกไป

   วรันธรเห็นอดีตคนรักของอาภาที่ร้านกาแฟ ไม่เห็นมาหลายวันพอสองสาวกำลังจะเริ่มไปได้ด้วยดี ตัวร้ายเหมือนจะต้องเข้ามาคล้ายละครน้ำเน่าหรือนิยายเลย วรันธรหัวเราะกับความคิดของตัวเอง

   "คุณอิ้งค์เข้าช้าหน่อยค่ะ มีธุระอะไรด่วนไหมคะ" วรันธรทักทาย และถามน้ำตาลที่ยิ้มให้ เมื่อเห็นผู้ช่วยของอาภา

   "นึกว่าส่งคุณผู้ช่วยมากัน ไม่ให้ขึ้นไปเสียอีกค่ะ"

   "ผู้ช่วยเรื่องงานค่ะ ไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัว" วรันธรบอก

   "แต่เท่าที่ทราบมีเรื่องส่วนตัวด้วย ไม่ใช่หรือคะ" น้ำตาลพอจะได้ยินเรื่องของอาภามาบ้าง โดยเฉพาะช่วงสองปีหลังที่ผ่านมา ซึ่งตัวเองนั้นไม่ได้คบกับใคร จึงมีโอกาสหาข่าวของอาภาก่อนที่จะกลับมา

   "คนโตๆ คุยกันง่ายค่ะ ไม่ใช่ คือ ไม่ใช่ ไม่ตื้อ" วรันธรพูดเหน็บและคิดว่าผู้หญิงฉลาดอย่างน้ำตาลคงเข้าใจ

   "อยากคุยแบบคนโตๆ บ้างเหมือนกัน อีกอย่างตาลไม่รีบค่ะ รอเจ้านายของคุณผู้ช่วยได้" น้ำตาลมีรอยยิ้มที่มุมปาก วรันธรยิ้มแปลกๆ ชักเริ่มรู้สึกสนุกกับการได้เป็นคุณผู้ช่วยอีกสถานะหนึ่งไม่ใช่แค่เรื่องงาน

   "คนโตๆ ไม่นั่งคุยกันนะคะ" วรันธรยักไหล่และวางนามบัตรให้คนที่ยังคงมีรอยยิ้มที่มุมปาก

   "อยู่กับอิ้งค์มาหลายปี คงไม่ธรรมดาไว้จะนัดคุยนะคะ"

   "ยินดีค่ะ เร็วหน่อยนะคะ จะได้จัดสรรได้" วรันธรยิ้มๆ และลุกเดินจากไป น้ำตาลมองตามรู้สึกอยากเอาชนะคนที่มีบั้นท้ายดูดีซึ่งเพิ่งเดินไป

   อาภายิ้มเมื่อได้อ่านข้อความจากวรันธร ซึ่งจัดการเรื่องกาแฟให้ทั้งของตัวเธอและริศาไว้ที่ห้องแล้วและบอกเรื่องของน้ำตาล เผื่อว่าไม่อยากพบจะได้หาทางเลี่ยง

   "คุณผู้ช่วยไม่ธรรมดานะ" อาภายื่นโทรศัพท์ให้ริศาอ่านข้อความ

   "เหมาะกับคู่ต่อสู้นะคะ ถ้าคนแถวนี้ไม่ขี้หวง" ริศาพูดลากเสียงในตอนท้าย

   "อย่าใสร้าย เป็นแฟนกันแล้วนะ ปะกินกาแฟกัน" อาภายื่นมือให้ริศาที่ยิ้มๆ และยื่นมือให้อาภาจับ

   "พอแล้ว รู้ไหมว่าโดนนินทา หนูไม่อยากให้ใครพูดถึงคุณในแง่ไม่ดี เอาเป็นว่ารู้ว่า อยากจับมือ อยากแสดงออก แต่จะดูไม่ดีในเวลาทำงาน   นะคะ ไม่ต้องจับมือขนาดนั้นก็ได้" ริศายิ้มและจูบเบาๆ ไปที่มือของอาภาซึ่งปล่อยมือริศาและยิ้มให้

   "ขอบคุณนะ เด็กน้อยที่เป็นห่วง ใครนินทาก็ช่างเขาเถอะ ถ้าเป็นเรื่องจริงคุณไม่สนใจนะ แค่ทำหน้าที่การงานของเราให้ดีอย่าให้ใครมาว่าได้ก็พอแล้ว เรื่องอื่นๆ ถือเป็นเรื่องส่วนตัว" อาภาบอกอยากให้ริศาสบายใจ

   "หนูบอกพี่แพงได้ไหมว่าเรา"

   "ควรบอกมากค่ะ" อาภาหัวเราะ

   "ไว้หาโอกาสเหมาะก่อนนะคะ อยู่ๆ ไปบอกออกจะแปลกๆ"

   "คุณจะบอกตาลเหมือนกันนะ"

   "ขอบคุณนะคะ อ้อเมื่อวันก่อนโดนแก้วดุที่ไม่ยอมดูแลคุณให้ดี"

   "ต้องเพิ่มโบนัสให้แก้วสิแบบนี้" อาภาอมยิ้ม เปิดประตูห้องให้ริศาเดินเข้าไปภายในก่อน ไม่ทันเห็นว่า ปสุตายืนกอดอกอมยิ้มอยู่ไม่ไกลนัก

   "แหมเมื่อก่อนไม่เห็นทำแบบนี้กับ ปาบ้างเลยนะคะ" ปสุตาพูดแหย่อาภาก่อนที่จะพนมมือไหว้ทักทาย

   "เชิญค่ะ คุณปสุตา" อาภาผายมือให้ปสุตาที่ยิ้มๆ ยักคิ้วล้อริศา

   "มาทำอะไรแต่เช้าคะ คุณ" ริศาทักทายปสุตา

   "มาหาพี่อิ้งค์" ปสุตาอมยิ้ม อาภาเองก็เช่นกัน

   "คิดถึงพี่ละสิ" อาภาแกล้งพูดแล้วทำเป็นนิ่งๆ

   "น่ารักเหมือนเดิมเลยเนอะ" ปสุตาพูดชมอาภา

   "แฟนเค้า" ริศาพูดขึ้น ปสุตาทำตาโตมองสบตากับอาภาที่หัวเราะออกมาเมื่อได้ยิน

   "อะไร จริงดิ อย่ามาโม้ พี่อิ้งค์ไม่เห็นพูดอะไรสักคำ" ปสุตาพูดแหย่ริศาซึ่งหันไปมองสบตากับอาภาที่ทำเป็นเฉยๆ

   "ไม่เป็นก็ได้ ถือเป็นโมฆะแล้วกัน" ปสุตาหัวเราะกับคำพูดของริศา ซึ่งแสดงท่าทางแง่งอนกับเจ้านาย

   "ได้ไง ไม่โมฆะ เป็นแฟนกันจริง" อาภาพูดย้ำ ปสุตาหัวเราะ

   "โอ๊ยอิจฉามาก แต่ดีใจด้วยนะคะ และดีใจที่สุดที่เป็นริซ่า"

   "มาหาพี่แพงน่ะ เช้าไปนะคะ คุณนางแบบ" ริศาพูดแหย่ปสุตา

   "มาหาแพงมีธุระอะไรกันหรือเปล่า" อาภาถามด้วยความสงสัย

   "ริศายกพี่แพงให้ปาค่ะ พี่อิ้งค์ฟังไว้นะคะ จะได้สบายใจว่า ไม่มีแล้วคู่แข่งน่ะ" ปสุตาหัวเราะ

   "หนูก็นะ ไม่สงสารแพงหรือไง" อาภาหัวเราะ

   "โหพี่อิ้งค์ เมื่อก่อนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย"

   "หยุดเลย ห้ามรื้อฟื้น" อาภาพยักพเยิดไปทางริศา

   "อยากรู้อะไรเรื่องพี่อิ้งค์ ถามปาได้นะ จะเล่าให้ละเอียดยิบเลย"

   "ปาใส่ไฟคุณไว้เยอะเลยค่ะ" ริศาอมยิ้ม

   "แหมคุณกับหนู เอากาแฟมาเลยไม่ต้องกินหรอก" ปสุตาหัวเราะ

   "ตกลงมาทำอะไรแต่เช้า" ริศาถาม

   "มีงานสิคะ สัมภาษณ์รายการทีวี แต่สายๆ กลัวรถติดและอยากมาหาคู่รักคู่ใหม่ด้วยไง"

   "งั้นกินข้าวกันไหม ชวนแพงด้วย รอไหวหรือเปล่า" อาภาเสนอความคิดเห็น

   "แหมรีบสกัดคู่แข่งไปให้ไกลๆ ล่ะสิคะ ถึงกับเลี้ยงข้าวเลย" ปสุตาพูดขึ้นทำเอาริศาหัวเราะลั่น

   "ยังจะขำอีก" อาภาพูดดุริศา

   "รอได้ค่ะ ไปนั่งดูริซ่าจัดรายการได้ใช่ไหมคะ บอส" ปสุตาพูดคล้ายขออนุญาต อาภาพยักหน้าให้เป็นการอนุญาต

   วรันธรยิ้มกับข้อความที่ได้รับจากน้ำตาลอดีตคนรักของอาภา ซึ่งจะไปพบที่คอนโดมีเนียม น้ำตาลท่าทางเป็นคนมั่นใจในตัวเองและดูออกจะเย่อหยิ่งอยู่บ้าง อาจจะเพราะชื่อเสียงที่มีอยู่ค่อนข้างมากในแวดวงหนังสือที่ได้รับการแปลจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย และยอดขายไปได้ด้วยดีติดอันดับต้นๆ ของร้านหนังสือชั้นนำ รวมถึงต้นฉบับเดิมที่เป็นภาษาอังกฤษได้รับความนิยมในประเทศไทยด้วยเช่นกัน

   "ชอบนักหยิ่งๆ แบบนี้ ได้ยั่วแล้วมีความสุข" วรันธรหัวเราะ

   "ใครกันนะ ทำให้รันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ได้" อาภาถาม

   "ไว้ค่อยบอกที่หลังค่ะ ให้สำเร็จลุล่วงก่อน" วรันธรพูดกำกวม

   "รายใหม่"

   "ไม่ใหม่มากมั้งคะ" วรันธรหัวเราะ

   "ร้ายจริงนะ รัน"

   "ร้ายน่ะ คุณอิ้งค์มากกว่าคว้าริซ่าไปเฉยเลย รันอุตส่าห์เข้าหาก่อน" วรันธรบ่นพึมพำ

   "ไม่คิดเหมือนกันว่า จะรู้สึกได้มากมายขนาดนี้" แววตาสดใสของอาภาทำให้วรันธรรู้สึกสุขใจไปด้วย

   "หายงอนเร็วจังค่ะ ทำอย่างไรคะ ง้อเด็กน่ะ" วรันธรอมยิ้ม

   "เด็กใจอ่อนให้ก่อน บอกว่าสงสาร" อาภาพูดเสียงอ่อยๆ

   "โห รักล่ะสินั่น"

   "รักหรือ"

   "ยังไม่ได้บอกกันหรือคะ" วรันธรแปลกใจ

   "บอกไปหน่อยหนึ่ง" อาภายิ้มอายๆ

   "เป็นแฟนแล้วบอกบ่อยๆ เลยค่ะ"

   "ต้องบอกบ่อยๆ จริงหรือ กลัวริซ่าจะรำคาญ" อาภาหัวเราะ

   "ลองบอกบ้างว่ามีท่าทางอย่างไร แต่ทำไมต้องถามด้วยคะ"

   "อิ้งค์ไม่รู้จริงๆ นะ ไม่ได้รักใครมานานแล้ว" อาภาบอก

   "โหเศร้าเลยเรา"

   "รันเป็นเพื่อนรัก โอเคนะ" อาภาอมยิ้ม

   "ก็ยังดี ลมไม่พัดหวนแล้วแน่นอนนะคะ กับคุณนักเขียนน่ะ"

   "ห้ามพูดตอนริซ่าอยู่นะ เดี๋ยวงอนอีก"

   "แหมกลัวเด็กงอน ไปประชุมกันดีกว่าค่ะ ไปกับรันสาวน้อยไม่งอนแน่นอน" วรันธรหัวเราะและพากันออกไปประชุมด้วยรอยยิ้ม

   ปสุตานั่งยิ้มมองดูริศาจัดรายการร่วมกับพะแพง สองสาวเข้ากันได้ดีดูไปดูมาอดที่จะยิ้มไม่ได้มิน่าเจ้านายถึงได้เป็นกังวล พะแพงดูนิ่งๆ แต่รอยยิ้มนั้นแสนจะน่ารัก ปสุตาเคยพบมาก่อนหน้านี้ แต่ไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการนักเฉียดกันไปเฉียดกันมา ไม่ได้รับการแนะนำเหมือนตอนที่ริศาแนะนำให้รู้จัก คนที่จัดรายการอยู่หันมายิ้มทะเล้นให้บ่อยและยังยักคิ้วหลิ่วตาล้อปสุตานั่งอมยิ้มมองดูพะแพงเสียมากกว่า

   "พี่จะไปซื้อชามาทาน ปารับชาหรือกาแฟดีคะ" พะแพงถาม

   "ไม่ล่ะคะ ขอบคุณค่ะ"

   "น้ำส้มค่ะ พี่แพง รายนี้น่ะ นางเอ๊กนางเอก" ริศาอมยิ้มมองสบตากับปสุตา พะแพงยิ้มและพยักหน้าให้ก่อนที่จะออกไปจากห้องจัดรายการ

   "สงสารพี่แพง อย่าไปยุ่งกับแกดีกว่า" ปสุตาหัวเราะเมื่อกระซิบบอกกับริศา

   "ชอบเข้าให้ล่ะสิ" ริศายิ้ม

   "น่ารักดีนะ ดูดีไปอย่างปาน่ะ ต้องกวนๆ กว่านี้" ปสุตาบอก

   "อย่างพี่รันหรือ"

   "นั่นก็กวนไป๊ เจ้าชู้อีกต่างหาก" ปสุตาพูดคล้ายบ่น

   "นิ่งๆ ก็ว่าดีไป เจ้าชู้ก็ไม่โอเค ยังไงกันคะ"

   "ประมาณพี่อิ้งค์กำลังดี" ปสุตาหัวเราะ

   "ต้องตบกันล่ะ" ริศาหัวเราะ

   "โอ้โห มีท้าตบเว๊ยเฮ๊ย" ปสุตาพูดยิ้มๆ

   "เลิกคบเลยนะ ถ้าเป็นคุณของริซ่าน่ะ"

   "เป็นนางร้ายสักตั้งน่าจะสนุกดีนะ" ปสุตาพูดแหย่

   "อย่างปา จะมีเมื่อไรก็ได้มีข่าวเยอะไปหมด" ริศาบอก

   "พอเวลาจริงจัง ชีวิตอาจจะลำบาก พี่อิ้งค์โชคดีนะได้เจอคนที่ใช่"

   "แฟนเก่ายังอยากได้คืนอยู่เลย มาขอคืนหน้าตาเฉย" ริศาบ่นให้ปสุตาฟัง

   "เฮ๊ยแบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ เป็นปาหน่อยไม่ได้จะด่าให้" ปสุตายิ้ม

   "ตอนนั้นงอนกันอยู่ เลยว่าจะให้คืนไป"

   "ใจดีนะเราน่ะ ปาขอบ้างจะยกให้เปล่า" ปสุตายิ้มทะเล้นให้

   "ชอบแหย่นะ"

   "เอาจริงไม่ได้แหย่"

   "ไม่ให้" ริศารีบบอกในทันที

   "ปากลับดีกว่า พี่แพงน่ะยังชอบริซ่าอยู่ ระวังพี่อิ้งค์จะหึงนะคะ"

   "มั่วแล้ว เลิกไปตั้งนานจะมาชอบอยู่ได้ไง" ริศาบอก แต่เมื่อหวนมานึกถึงวันที่พะแพงไปหาที่บ้านทำให้คิดว่า อาจจะเป็นอย่างที่ปสุตาพูด

   "ดูก็รู้ค่ะ ดีเจริซ่า รีบบอกเรื่องพี่อิ้งค์ซะล่ะ จะได้หมดปัญหา"

   "โห พูดซะคิดมากเลย ขับรถดีๆ นะจ๊ะ" ริศาบอก

   "ขอบคุณจ๊ะ รักนะตัวเอง" ปสุตายิ้มเดินเข้ามาสวมกอดและแอบจูบแก้มริศาแถมยังยิ้มให้กับกล้อง เผื่ออาภาจะดูอยู่ ริศาส่ายหน้ากับคนที่ช่างยั่วช่างเย้าถึงแม้จะรู้จักกันไม่นานนัก แต่ถือได้ว่าปสุตาเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งท่าทางมื้อค่ำที่คุยกันเอาไว้ก่อนหน้าคงต้องพับไปก่อน ริศายิ้ม
   
   วรันธรจูบเบาๆ ไปที่ไหล่ของน้ำตาล ซึ่งหลับไปแล้ว หลังจากคลอเคลียกันอยู่พักใหญ่ แต่จูบเล็กๆ นั้นคงทำให้รู้สึกตัว จึงหันกลับมาเอาใบหน้าแนบไปกับเนินอกอันเปลือยเปล่าของวรันธร ซึ่งกอดกระชับเอาไว้พอให้รู้สึกสบาย

   "ตาลไม่ผูกมัดรันหรอกนะ ไม่ต้องคิดมาก" น้ำตาลรำพึงออกมาทำให้วรันธรยิ้ม

   "นึกว่าหลับไปแล้ว" วรันธรบอก

   "หลับไปนิดหนึ่ง จูบที่ไหล่ทำให้ตื่น" น้ำตาลยิ้มลืมตาขึ้นมองสบตากับวรันธรที่จูบอย่างอ่อนหวาน

   "รันจะโดนไล่ออกไหม ถ้าคุณอิ้งค์รู้เข้า" วรันธรอมยิ้ม

   "อาจจะนะ" น้ำตาลหัวเราะ และเริ่มจูบคลอเคลียวรันธร ซึ่งรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้อยู่ใกล้ชิดกับน้ำตาล

   "อย่ามาจูบหยอกแบบนี้นะ เดี๋ยวไม่ต้องนอนกันพอดี"

   "จะจำไว้นะ ว่าหยอกแบบนี้แล้วเครื่องติด" น้ำตาลหัวเราะ

   "เราจะได้เจอกันอีกหรือ" วรันธรพูดแหย่

   "ลับๆ โอเคปะล่ะ" น้ำตาลยิ้ม

   "ชีวิตรันน่ะ ลับตลอดแหละ" วรันธรหัวเราะ

   "ไม่มีใครเลยหรือที่อยากจะคบหาแบบเปิดเผย" น้ำตาลถาม

   "ไม่ตอบค่ะ" วรันธรยิ้มๆ และจูบหน้าผากของน้ำตาล

   "แสดงว่ามี"

   "เหมือนตาลที่ยังรักคุณอิ้งค์" วรันธรแกล้งถามอ้อมๆ

   "ทำตัวไม่ดีเอง แต่เชื่อไหมคิดถึงอยู่ตลอดเวลาเลย แม้ในช่วงที่คบหากับคนอื่นโดยทิ้งอิ้งค์ไว้ที่นี่" น้ำตาลถอนใจ

   "ใจร้ายนะนั่น"

   "ช่วยตาลหน่อยสิ เรื่องอิ้งค์น่ะ" น้ำตาลยิ้มให้วรันธรที่ขมวดคิ้วทำท่าคิด

   "มีสินบนไหมล่ะ" วรันธรมีรอยยิ้มที่มุมปาก น้ำตาลยิ้มๆ นึกถึงเรือนร่างอันงดงามที่เห็นมาก่อนหน้านี้

   "อยากเจอกันเมื่อไร ตาลจะมาหา" น้ำตาลแกล้งเปิดผ้าห่มทำให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่าท่อนบนของทั้งคู่ จูบอ่อนหวานของน้ำตาลทักทายทาบทับไปที่เนินอกของวรันธร ซึ่งดึงตัวมากอดเอาไว้

   "สินบนน่าสนใจนะ แต่ต้องร้อนแรงกว่านี้อีกหน่อย" วรันธรยิ้ม

   "ทะลึ่ง" น้ำตาลหัวเราะ กัดเบาๆ ไปที่เนินอกของวรันธรที่ไม่ได้ถอยหนีแต่กลับเบียดให้แนบชิดมากขึ้น

   "ต้องเป็นคุณผู้ช่วยของทั้งคุณอิ้งค์และคุณน้ำตาลสินะ"

   "จะน่ารักมากเลย ถ้าได้แบบนั้นน่ะ" น้ำตาลจุมพิตริมฝีปากของคนที่ยิ้มๆ จ้องมองอยู่

   "ขอเล่นตัวสักนิดหนึ่งก่อนค่ะ ดูว่าคุณนักเขียนนั้นจะน่ารักได้ขนาดไหน น่ารักพอที่ควรจะช่วยหรือเปล่า" วรันธรแกล้งทำหน้าเชิด

   "หยิ่งว่างั้น" น้ำตาลถาม

   "ประมาณนั้นค่ะ อย่างน้อยก็พานักเขียนโด่งดังขึ้นคอนโดได้"

   "มาเองต่างหาก ไม่ได้พามา แต่โคตรสวยเลยนะ เราน่ะ"

   "ชมอยู่ใช่ไหม" วรันธรหัวเราะ

   "ใช่ สวย ผิวดี ตัวห๊อมหอม" น้ำตาลแกล้งจูบไปที่เนินอกอีกครั้ง

   "ใหม่ๆ ก็แบบนี้แหละ"

   "พรุ่งนี้ให้มาอีกสิ จะชมอีก จะชมทุกครั้งที่ยอมให้เนื้อแนบเนื้อแบบนี้เลยนะ" น้ำตาลขยิบตาให้วรันธรที่หัวเราะกับความเย้ายวนของน้ำตาล

   "อ้อยมากเลยนะคะ คุณนักเขียน"

   "ถอดผ้าขนาดนี้ ไม่น่าถาม แต่รันสวยจริงๆ นะ" น้ำตาลอมยิ้ม

   "ไม่ได้เปิดไฟไงเลยเห็นรันสวย" วรันธรหัวเราะอีกครั้ง

   "งั้นเปิดไฟเลย ขอดูหน่อย"

   "ไม่ต้องดูหรอกมั้ง มีตรงไหนที่ไม่ได้สัมผัสบ้างหรือเปล่า ซนมากซนมาย รันว่ารันซนแล้ว ตาลน่ะซนกว่าเยอะมาก มือเป็นปลาหมึกเลยไม่รวมจูบกับจมูกที่ชอบซุกไซ้อีกนะ" วรันธรรู้สึกร่างกายสะท้าน เมื่อนึกถึงคนที่มองด้วยแววตาเว้าวอนอยู่ตรงหน้า

   "เพิ่มรอบไหม" น้ำตาลหัวเราะเล็กๆ

   "ตีหนึ่งแล้วนะคะ คุณนักเขียน"

   "จริงดิ" น้ำตาลเงยหน้าไปมองดูนาฬิกาที่ฝาผนัง

   "ตัวเองน่ะ ไม่ได้ไปทำงานแต่เช้า แต่รันน่ะสาวออฟฟิศนะจ๊ะ"

   "มาเป็นผู้ช่วยตาลไหมล่ะ ไม่ต้องเข้างานแต่เช้า แต่ต้องคลอเคลียทั้งคืน" น้ำตาลพูดยิ้มๆ

   "เสนองานซะน่าสนใจเชียวนะ ตายคาอกไปว่าอย่างไรล่ะ"

   "ผายปอดได้ เก่งด้วย" น้ำตาลหัวเราะคิกคัก

   "เมื่อเช้ากับตอนนี้เหมือนคนละคนเลยนะคะ"

   "ชอบตอนไหนมากกว่ากัน" น้ำตาลถาม

   "ชอบตอนก่อนหน้านี้ ก่อนคุยกันเนี่ย"

   "เหมือนกันเลย ฝันดีนะคะ คุณผู้ช่วยที่แสนจะน่ารัก" น้ำตาลจูบอย่างร้อนแรง วรันธรอมยิ้มและจูบตอบอย่างร้อนแรงและเริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างของน้ำตาลที่ยิ้มๆ เริ่มรุกเร้าซุกซนจนวรันธรเริ่มหายใจแรงอีกครั้ง

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น