web stats

ข่าว

 


Sparkle (แฟนฟิค) - ตอนที่ 23.2 วังวนของความเศร้า

โพสต์โดย: anhann วันที่: 18 เมษายน 2017 เวลา 13:05:12 อ่าน: 369



ตอนที่ 23.2 วังวนของความเศร้า





แทยอนก้าวลงมาจากรถก่อน  ปล่อยให้คริสตัลจัดการกับรถ  แล้วเดินตามมาทีหลัง  ยุนอายืนรอพวกเธออยู่กับเจสสิก้าหน้าเลกซัส NX  พอเธอเดินไปถึงคุณที่ปรึกษาก็แยกออกมาคุยกับเธอ  ขณะที่คริสตัลเดินผ่านไปหาพี่สาว

"อยู่ข้างใน  ดูแย่กว่าที่คิด"  ยุนอารายงาน  หันไปพยักหน้ากับคริสตัลเล็กน้อย  แล้วเดินเคียงกับแทยอน  นำทางสาวตัวเล็กทั้งที่ไม่ได้จำเป็น

"แปลว่า  วิธีของคุณไม่ได้ผล"  แทยอนว่า  สีหน้าเป็นกังวลกว่าตอนรู้ข่าวนี้ผ่านคริสตัลเพราะยุนอาโทรไปบอก  "ฉันไม่น่าปล่อยเขาไว้คนเดียว"

"มันไม่ใช่ความผิดของเธอ  เธอดูแลทุกคนพร้อมกันไม่ได้"

"ก็ใช่  แต่ฉันควรจะเลือก..."

"คริสเป็นสามีเธอ  ไม่ใช่คนอื่น  ถ้าเธอจะห่วงเขา  อยากโอ๋เขาบ้าง  ในฐานะที่เขากระโจนไปรับกระสุนแทนเธอ  เจ็บแทนเธอ  เธอก็ไม่ผิด"  ยุนอาแย้งด้วยเหตุผล  "แต่ตอนนี้  อย่าไปสนเลยเรื่องใครผิดใครถูก  ไปดูเพื่อนเธอเถอะ  ฉันจะรออยู่ตรงนี้  เดี๋ยวเห็นหน้าฉันอีก  จะไล่แห่เธอด้วยอีกคน"

"ก็ลองสิ  ฉันจะตบให้สมองกลับเลย  คราวนี้"

"โอเค  ตามสบายเลยค่ะ  แต่อย่าตบฉันแล้วกัน  ฉันกลัว"

"ก็เลิกยั่วโมโหฉันสักทีสิ"

"ไม่ได้หรอก  เพราะฉันชอบ  และเพราะเธอน่ารัก"

แทยอนกลอกตา  แล้วชะงักเมื่อหางตาเห็นร่างทิฟฟานี่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม  ไม่ขยับจากที่ยุนอาบอกไว้ตอนแรก  เธอกำลังจะไปหาเพื่อน  แต่มือผอมๆ ก็รั้งไว้ก่อน  ยุนอาจูบเบาๆ ที่ปากเธอก่อนโดนถามเสียอีก

"ถ้าจะทำอะไร  นึกถึงฉันกับคริสบ้างนะ  รู้ไหมคะ"

"ค่ะ  ต้องแบบนั้นอยู่แล้วสิ"

ยุนอายิ้มกว้าง  เพราะแทยอนกอดเธอก่อนเป็นครั้งแรกหลังจากวันที่ถูกเธอทำร้ายร่างกายและจิตใจ  "ยายตัวเล็กของฉันกับคริส"

"เงียบไปเลย  ยุนอา"  แทยอนว่ายิ้มๆ  ดันตัวเองออกจากอ้อมแขนของคนตัวสูงอย่างเสียดาย  และปรับสีหน้าใหม่ระหว่างเดินมาหาเพื่อนรัก

"รีบคาบข่าวไปบอกกันเชียวนะ"  น้ำเสียงประชดประชันของทิฟฟานี่ที่เอ่ยทั้งไม่หันมามองหน้า  ไม่ได้ระคายใจเธอนัก  เพราะเตรียมใจมาล่วงหน้าแล้ว  แต่ความหงุดหงิดก็พอมีอยู่

"มากันครบเลยสินะ  แล้วไงล่ะ  มีตรงไหนใช้งานไม่ได้บ้างไหม"

"รู้ไหม  ฟานี่  ถ้าจะมีใครถอยห่างจากเธอไป  มันเพราะเธอไล่พวกเขา  ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะไปเอง"

"เธอทิ้งฉัน  แทยอน!"  ทิฟฟานี่หันมาตะคอกเพื่อนสนิท  หรือคนสนิทที่สุดในชีวิตตอนนี้ของเธอ  "เธอเปลี่ยนไปเพราะมัน  เพราะเธอรักมัน  พวกมัน  เจ้าพวกปีศาจนั่น"

"แล้วยังไงเหรอ  ปีศาจแล้วยังไง  ปีศาจที่รักฉัน  ปกป้องฉัน  ทำไมฉันจะรักไม่ได้  เธอเสียอีก  ทิฟฟานี่  เธอรักปีศาจที่ทำร้ายเธอตลอดเวลา  ปีศาจที่ฉุดเธอไว้ให้อยู่ในหลุมดำของความโศกเศร้า  แถมเธอยังไม่พยายามจะเอาตัวออกมาจากมัน  ฉันช่วยเธอแล้ว  ทุกคนช่วยเธอ  แต่เธอไม่เคยช่วยเหลือตัวเอง  แล้วใครจะไปช่วยได้  ไม่มี  ไม่มีหรอก!"

"กลับไปซะแทยอน  ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอ"

"ฉันไปได้นะ  แต่เธอช่วยจำไว้ด้วยว่า  เธอไล่ฉัน  ไม่ใช่ฉันไปเอง  แล้วอย่าเที่ยวไปพูดกับคนอื่นอีกว่า  ฉันทิ้งเธอไป"

"อย่าไปนะ  แทแท"

แทยอนยิ้ม  ขยิบตาให้ยุนอาขณะที่ทิฟฟานี่ก้าวเข้ามากอดเธอแน่น  คุณที่ปรึกษายิ้มตอบ  พลางยกนิ้วโป้งให้อย่างชื่นชมก่อนร่างสูงจะหมุนตัวไปทางอื่นเพื่อให้เวลาส่วนตัวกับพวกเธอ

"ฉันจะไปด้วย  ถ้าเธอจะไปตามหาเขา"

"ไม่ได้แทยอน  เธอต้องอยู่เฝ้าเจ้านั่น"  ทิฟฟานี่พูด  แทยอนรู้ทันทีว่า  คริสตัลเดินมาถึงที่นี่แล้ว  แม้ตาสองสีจะมองมาทางพวกเธอวูบเดียวแล้วหันไปหายุนอา  คุยกันโดยไม่ได้หันมาอีก

"แต่เธอไปคนเดียวไม่ได้"

"ฉันจะไปแทนคุณเองค่ะ  แทยอน"  เจสสิก้าแทรกขึ้นมา  ทิฟฟานี่อยากจะแย้ง  แต่ก็รู้ว่า  ถ้าทำแบบนั้น  แทยอนก็จะไม่ยอมอยู่เฉยๆ แน่

"ใช่  ไม่ต้องห่วงฉันหรอก"  จ่าฝูงแลนดอนตัดใจเออออไปกับสมิธ  แอบดีใจที่เจสสิก้าไม่ได้กลับไปตามคำไล่ส่งของเธอ  ข้อดีของการอ่านใจกันได้หรือเปล่านะ

"ถ้างั้น..."

"คุณไปกับคริสได้ไหม  เขาจะไปเอาคืนมือปืน"

"อะไรนะ  ไหนบอกว่าจะไม่ไปแล้ว"

"ไม่รู้สิคะ  ก็เขาเพิ่งบอกเมื่อกี้  ยุนอาก็อนุญาตด้วย"

"อะไรกัน  พวกนี้นี่จะไว้ใจไม่ได้กันเลยหรือไง"  แทยอนโวยวาย  รีบจะเดินไปหาสองคนที่ว่า  แต่ก็หันกลับมาอีก  "ส่งข่าวฉันด้วยนะฟานี่  อย่าลืม"

ทิฟฟานี่พยักหน้ารับรู้  มองตามแทยอนไปแล้วอดขำไม่ได้ที่คนตัวเล็กแบบนั้นกำลังชี้หน้าดุสองคนตัวสูงเรียงตัว  และก็เหมือนคริสตัลกับยุนอาจะยอมฟังเสียด้วยสิ

"แทยอนเป็นห่วงเธอมาก  ทั้งที่ตัวเขาเองก็มีเรื่องวุ่นๆ มากพออยู่แล้ว  ควบคุมสัตว์ร้ายสองตัวเชียวนะ"  เจสสิก้าเน้นคำว่า สัตว์ร้ายเพราะทิฟฟานี่ชอบเรียกน้องกับที่ปรึกษาของเธอแบบนั้น

"พอละ  ไม่ต้องตอกย้ำก็ได้  ฉันขอโทษ"

"เรื่องอะไร"

"ทุกๆ เรื่อง"  ทิฟฟานี่ตอบ  แปลกใจมากที่เจสสิก้าอ้าสองแขนออก  แล้วพยักหน้าเรียก  แถมเสียงหัวใจของเธอเองก็ขับไล่ให้ขาก้าวออกไป  เข้าไปในอ้อมแขนเล็กๆ ที่ใหญ่กว่าของแทยอนนิดเดียว  แต่ความอุ่นแทบไม่ต่างกัน

"ฉันขอโทษ  เจสซี่"

เจสสิก้ายิ้ม  ลูบศีรษะผู้ใหญ่งอแงที่แม้จะไม่ได้ร้องไห้ออกมา  เธอก็ได้ยินมันจากข้างในใจ  "ฉันเป็นคนให้โอกาสคนนะ  แต่ไม่บ่อย  อย่าใช้เปลือง"

"ขู่เก่งมาก  เมื่อไหร่เธอจะไม่ดุฉันบ้างนะ"

"ถ้าฉันไม่ดุใคร  แปลว่าฉันไม่เห็นคนคนนั้นอยู่ในสายตา"

"โอย  งั้นดุไปเลย  ดุทุกๆ วันเลยนะ  กัดด้วยก็ได้"

"บ้าละ"

ทิฟฟานี่ยิ้มขำ  รู้สึกดีขึ้นอย่างเหลือเชื่อ  "ขอไปหาโดโด้ก่อนได้ไหม"

"ก็ไปสิ"  เจสสิก้าตอบ  "นี่  ถ้าที่บ้านเธอไม่สะดวก  ให้โดโด้ไปอยู่กับซันนี่ที่บ้านฉันก็ได้นะ"

ทิฟฟานี่นิ่งคิดเล็กน้อย  แล้วยิ้มเจื่อน  "ขอฉันถามลูกก่อนได้ไหม"

"โอเค"  เจสสิก้าตอบเบาๆ  "พี่ชายเธอรู้หรือเปล่า  เรื่องโดโด้"

"ไม่  ฉันไม่แน่ใจ"  ทิฟฟานี่ตอบ  เธอลืมเรื่องนี้ไปสนิท  ลืมไปด้วยว่า  สามีเก่าของแทยอนพยายามเข้าหาโดโรธีก่อนถูกลูกน้องของยุนอาจับได้

"คนที่สถานพยาบาลของเธอไว้ใจได้ไหม"

เจสสิก้าขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำถามนี้  "คนพวกนั้นเป็นคนของยุนอา  และฉันคิดว่า  เขามีวิธีทำให้พวกเขาซื่อสัตย์และไม่ปากโป้งได้"

"เพราะคนทรยศมักจะไม่ตายดีสินะ"  ทิฟฟานี่พูด  ฟังดูคล้ายประชด  แต่ไม่ใช่  เพราะเธอเองก็อยากจะใจแข็งแบบนั้นให้ได้เช่นกัน

"พ่อฉันสอนว่า  การเป็นผู้นำที่ดี  ไม่ควรใช้แต่อำนาจ  เราควรซื้อใจพวกเขาด้วยหัวใจด้วย  ให้พวกเขารักเรามากพอที่จะภักดี"  เจสสิก้าว่า  คนฟังก็ทำหน้าปลื้มๆ ราวกับชื่นชม  แต่มันปนความเศร้ามาด้วย

"พ่อเธอสอนดีนะ"

"พ่อฉันดุมาก  ขนาดคริสยังกลัว  ถ้าพ่อสั่งอะไร  ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ"

"เรื่องยุนอาด้วยสินะ"  ทิฟฟานี่ลองถาม  อีกฝ่ายทำหน้าตาคล้ายไม่อยากตอบ  แต่ก็พึมพำออกมาเบาๆ

"มันเป็นเรื่องที่พวกฉันรู้ดีกันตั้งแต่แรกแล้วละ  มันไม่เคยไปถึงไหน"

"แต่พวกเธอรักกัน"


"ยุนอารักทุกคน  รักจนเขาไม่มีหัวใจไว้รักตัวเอง"  เจสสิก้าตอบ  มองคุณที่ปรึกษาที่หันไปยุ่งกับการคุยโทรศัพท์สั่งงานใครอีกแล้ว  ขณะที่แทยอนกับคริสตัลยืนเถียงอะไรสักอย่างกันอยู่

"ฉันดีใจที่เขามีคริสและแทยอน  เพราะยิ่งเขาอยู่กับฉันมากเท่าไหร่  เขาก็จะยิ่งแย่ลง  เราทั้งคู่นั่นแหละ"

"เธอหมายความว่ายังไง"  ทิฟฟานี่งง  เพราะรู้มาว่าทั้งคู่เป็นอมตะ

"ฉันหมายถึงจิตใจของเรา  มันแย่  ฉันไม่อยากทรมานตัวเองกับเขาอีกแล้ว  และคริสด้วย  เพราะยิ่งเขาห่วงฉันมากเท่าไหร่  มันก็จะกระทบคริสตัลมากขึ้น  พวกเขาเกี่ยวพันกันซับซ้อนกว่าที่ใครๆ รู้"

"ผูกดวงจิตกันไว้สินะ"

เจสสิก้าพยักหน้า  "พ่อฉันจับพวกเขาทำพิธีก่อนหน้าฉันรับตำแหน่งแค่วันเดียว  แต่เพราะยุนอาเสนอเอง"

"หืมม์  ทำไมล่ะ"

"ก็เขาเป็นคนแรกของคริส"

"โอ  รับผิดชอบเองก่อนโดนจับให้ไปรับ  ฉลาดสมกับเป็นที่ปรึกษา"

"ช่วยบอกที  ว่าเธอไม่ได้กำลังด่าเขาอยู่"

"ขอโทษนะ  เพราะฉันด่าจริงๆ  แต่ก็ชื่นชมด้วย  เพราะเขาเป็นคนเหลือเชื่อมาก  ใจร้ายมากด้วยที่ยอมเชือดหัวใจตัวเองทิ้งแบบนั้น"

"เลิกพูดเรื่องเขาเถอะ  สนใจเรื่องของเธอดีกว่า"  เจสสิก้าบอกปัด 

"ฉันรู้เรื่องคนของฉันดี  แต่เธอล่ะ  รู้ดีแค่ไหน"

"บอกตามตรงว่า  ไม่ค่อย  เพราะแทยอนเป็นคนคุมทั้งหมด  แต่พอเขาไปอยู่บ้านเธอบ่อยๆ  ฉันก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ"  จ่าฝูงแลนดอนจำใจสารภาพ

"แบบไหน"

ทิฟฟานี่ขมวดคิ้ว  ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้  แต่คงถึงเวลาที่เธอควรต้องยอมรับความจริง  "พวกเขาไม่ค่อยฟังฉันเท่าไหร่  เหมือนทำตามไปอย่างนั้น"

"เข้าใจแล้ว  เธอถึงหงุดหงิดที่แทยอนไม่ค่อยกลับบ้าน"

"ใช่  แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาหรอก  ก็เหมือนยุนอา  แทยอนสั่งงานผ่านโทรศัพท์ได้  และทุกคนเชื่อ  ฉันก็แค่รู้สึกเหมือนตัวเองพึ่งเขามากไป  มันเป็นความเคยตัว  เพราะเขาเคยทำให้ฉันทุกอย่าง  เหมือนพี่สาว  เหมือนแม่  เขาดูแลฉันมาตั้งแต่เกิด  พอมันถูกแบ่งไปให้น้องเธอกับยุนอา  ฉันก็เลยรู้สึก..."

"ฉันก็เคยเป็น  ตอนยุนอาอยู่กับคริสใหม่ๆ  แต่อีกหน่อยเธอก็จะชิน  และยอมรับมันได้แบบฉัน  มันไม่ยากหรอก  ฟานี่  แค่เธอต้องเปลี่ยนจากความเห็นแก่ตัว  เป็นความปรารถนาดีต่อคนที่เธอรัก"

"ถ้าไม่บอกว่า  เธออายุน้อยกว่าฉัน  ฉันจะไม่เชื่อเลยนะ"

"ฉันโดนฝึกมาแบบนี้  โดนเคี่ยวเข็ญมาตั้งแต่เด็ก"  เจสสิก้าเล่า

"ต่างจากฉัน  คนที่โดนฝึกมารับตำแหน่งนี้คือ  สเตฟาน  แต่มันดันมาเป็นของฉันแทน"  ทิฟฟานี่เล่าบ้าง  ถึงขั้นนี้แล้วก็ไม่รู้จะปิดเจสสิก้าไปเพื่ออะไร 

"ตอนนี้เธอพอจะเข้าใจไหมว่า  ทำไมเขาถึงโกรธขนาดนี้  และทำไมฉันถึงตัดสินใจเรื่องเขาไม่ได้"

"แน่นอน  ฉันรู้  และรู้ด้วยว่า  มันไม่ใช่ความผิดของเธอ  ถ้าพ่อเธอจะเปลี่ยนตัวคนสืบต่ออำนาจ  เพราะอ่านเหตุการณ์ล่วงหน้าได้"

"นี่ถามจริงเถอะ  มีอะไรบ้างที่เธอไม่รู้"

เจสสิก้ายิ้ม  แต่ไม่ตอบ  และแทยอนก็เดินมาถึงพร้อมกับสองตัวร้ายที่รั้งท้ายมาด้วย  คริสตัลกับยุนอาซุบซิบอะไรกันเบาๆ ซึ่งเธอพยายามไม่สนใจ  ใจก็เริ่มคิดแบบทิฟฟานี่แล้วว่า  น้องตัวเองกับที่ปรึกษาเหมือนคู่เกย์กันมากๆ

เกย์หนุ่มๆ ที่แข่งกันหล่อให้สาวๆ เสียดายน่ะ

"ฟานี่  ฉันกับพวกเขาจะไปประจำกันที่แลนดอนนะ  เธอไม่ต้องห่วงเรื่องโดโรธี  และยูริกับซอฮยอนจะไปกับพวกเธอ  ตามไปห่างๆ  ถ้าเธอไม่อยากให้กระโตกกระตากเกินไป"  แทยอนแจ้ง  และพเยิดหน้าไปทางยุนอา

"ซันนี่อยู่เฝ้าสมิธค่ะ  แต่ฉันให้แม็กนัสกับเคลย์ตันตามคุณไปห่างๆ แบบวันนั้นนะคะ  เจสซี่"

"ว้าว, ทำงานเป็นทีมแบบนี้เลย"

"หรือคุณอยากให้ฉันไปกับพี่สาวสองคนคะ  จ่าฝูงแลนดอน  แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าจะมีใครเหลือรอดไหม"  คริสตัลขู่  แต่เหมือนจริงมากเกินไป

"คริส"  เจสสิก้าสั่นศีรษะให้น้อง  เพราะเธอขี้เกียจกล่อมทิฟฟานี่ใหม่อีกครั้ง  และไม่อยากให้พวกเขาชังน้ำหน้ากันไม่เลิกแบบนี้ด้วย

"รีบกลับมานะ  เจสซี่  อย่าให้ฉันต้องออกไปตาม"  คริสตัลยังไม่หยุดแสดงอาการคุกคาม  นัยน์ตาสองสีมองทิฟฟานี่นิ่งจนยุนอาต้องคว้าคอพาเดินไปที่อื่น  ขณะที่แทยอนแตะไหล่เพื่อนสนิทอย่างให้กำลังใจ

"ไม่ต้องคิดมาก  เดี๋ยวฉันจะเตะก้นเขาให้"

"ขอให้เตะถึงนะ  แทแท"  ทิฟฟานี่แกล้งแหย่  แทยอนก็ผลักไหล่เธอก่อนดึงเข้ามากอด  และตบแผ่นหลังเบาๆ  "ฉันจะไม่ยอมแพ้ยายตัวเล็กแบบเธอหรอก  แทยอน  เชื่อสิ"

"มันต้องแบบนี้สิจ่าฝูง  ทำให้พี่ชายเธอรู้สิว่าเธอเหมาะกับตำแหน่งนี้มากกว่าเขา  ให้เขายอมรับเธอให้ได้  ทำให้เขาเชื่อมั่นในตัวเธอ  แบบฉัน"

"ขอบคุณนะ  พี่สาว"

"จะเรียกฉันเป็นแม่ก็ได้นะ  ฉันไม่ถือ"  แทยอนพูด  จูบแก้มทิฟฟานี่เบาๆ  แล้วหันไปค้อมศีรษะให้เจสสิก้า  ฝากฝังคนที่เธอรักดั่งญาติสนิทไปให้  จ่าฝูงสมิธก็ผงกศีรษะกลับมาแม้ใบหน้าจะแข็งจนไร้อารมณ์เหมือนหุ่นยนต์

"ไปรถฉันนะ  ฉันขับ"  ทิฟฟานี่บอกหลังจากแทยอนเดินจากไปกับสองยักษ์ใหญ่แล้ว  เธอชูกุญแจรถให้เจสสิก้าดู  แล้วก็ถูกฉกไปต่อหน้าต่อตา

"เธอบอกทาง  ฉันขับเอง  เธอขับไม่ทันใจฉัน"

"เออ  ยายฮิตเลอร์เอ๊ย!"  จ่าฝูงแลนดอนบ่น  แต่อมยิ้มชอบใจก่อนหันไปขยิบตาให้ป้ายหินของแครีน



..............................


มาแล้ว...

ต้องยกความดีความชอบให้จ่าฝูงสมิธ หรือ เจสซี่ของเรานะคะ เพราะชีเกิดวันนี้ 5555

HBD เจสสิก้า จอง ค่ะ!

ตอนนี้ยังไม่ได้บู๊นะคะ เคลียร์กันให้รู้เรื่องก่อน อิอิ

ตอนหน้าก็ไม่รู้จะบู๊ไหม รอดูไปละกันค่ะ 5555

อ้อ แล้วอย่าด่าสมิธแรงนะคะ เพราะคนเขียนอยู่สมิธค่ะ อิอิ

เจอกันอีกทีหลัง 20 ไปแล้วเลยค่ะ 55555

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

18 เมษายน 2017 เวลา 21:22:35
เค้าไปเดทกันใช่ป่ะเนี่ย :62:  
ทำไมมันเคลียร์กันง่ายนักล่ะนึกว่าจะมาม่าชามโตกว่านี้อีก :52:
แสดงความคิดเห็น