web stats

ข่าว

 


Gemini_SNSD Fan-Fiction - ตอนที่ 22 I Will Lock You Up

โพสต์โดย: anhann วันที่: 20 กรกฎาคม 2017 เวลา 20:36:21 อ่าน: 242



ตอนที่ 22 I Will Lock You Up






คริสตัลส่ายหน้าปฏิเสธบุหรี่ที่ฌอนยื่นมาให้  เขาจึงเก็บซองกลับไปใส่กระเป๋าเสื้อสูท  แล้วสูบของตัวเองต่อขณะมองพื้นน้ำทะเลเบื้องหน้า  มองเรือยอร์ชของใครบางคนแล่นออกจากท่าไปอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก  คงเหมือนเธอที่ใจลอย  ครุ่นคิดและหมกมุ่นอยู่เรื่องเดิมตลอดเวลา

เธอนั่งขัดสมาธิบนกระโปรงหน้ารถที่จอดอยู่บนสะพานท่าเรือ  ศอกทั้งสองข้างเท้าอยู่กับขาตัวเอง  แผ่นหลังโค้งลงเพื่อที่คางจะวางลงบนสองกำปั้นที่กำไว้หลวมๆ ของตนได้  แน่นอน  มันไม่ได้มีความโรแมนติกเจืออยู่ในบรรยากาศนี้เลยสักนิด  ไม่เหมือนหญิงชายทั่วไปที่นัดกันมาพูดคุยกันลำพัง

"ผมไม่คิดว่า  เราจะได้มาเจอกันอีก"  ฌอนเอ่ยขึ้นเบาๆ  เขาปรายตามองสาวสวยในชุดทะมัดทะแมงแบบที่ประกาศตัวเลยว่าเป็นใคร  และมาเพื่อการใด  มีข้อจำกัดชัดแจ้งในบุคลิกและสีหน้าของเธอ  แตกต่างอย่างชัดเจนกับเวลาที่เธออยู่กับน้องสาวของเขา 

เขาเพิ่งจะเห็นมันชัดๆ ด้วยตาตัวเองวันนั้น  วันที่เขาได้เจอแทยอนจริงๆ สักที  หลังจากที่นั่งดูแต่รูปภาพมานานมาก  อาจเป็นความรู้สึกเดียวกับที่พ่อของเขารู้สึก  แม้จะเป็นผู้หญิง  คริสตัล จองก็ไว้ใจได้  และอาจจะดูแลน้องของเขาได้ดีมากกว่าผู้ชายบางคน  เธอไม่มีความกลัวเลยที่จะเอาตัวมาแทรกระหว่างอันตรายกับคนที่เธอรัก  แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เขาเห็นมาตั้งแต่ครั้งที่เกิดเรื่องกับยุนอาแล้วไม่ใช่หรือ  หรือเพราะแทยอนไม่ใช่พี่น้องแบบยุนอา

"ฉันเช็กดูแล้ว  เขาไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาล"  คริสตัลทำเป็นไม่ได้ยินที่ฌอนพูด  เธอไม่จำเป็นต้องตอบ  เขาต่างหากที่ต้องตอบคำถามเธอ

"แม่บอกว่า  เขาอยากใช้วาระสุดท้ายที่บ้าน"  ฌอนว่า  คริสตัลสังเกตได้ถึงสีหน้าขยะแขยงแปลกๆ ของเขาเมื่อเอ่ยเรื่องนี้  เป็นไปได้สูงว่า  ข้างในบ้านฉางจะเน่าหนอนมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้เสียอีก

"แล้วคุณก็เชื่อ?  ฉันหมายถึงพวกพี่ชายคุณกับน้องชายคนเล็ก"  เธอซักไซ้  แม้จะดูใจร้ายไปสักหน่อย  แต่เขาต้องเข้าใจ  ถึงจะทำหน้านิ่วคิ้วขมวดขนาดนี้ก็เถอะ

"ฉันไม่ได้จะดูถูกคุณว่า  กระจอกนะ  ฌอน"

"แววตาคุณบอกหมดแล้ว  จอง ซูจอง"  ฌอนพูด  หย่อนบุหรี่ที่สูบไปได้ครึ่งตัวก็หมดอารมณ์จะสูบลงพื้นและใช้เท้าขยี้ดับมัน  เขาหันมามองผู้หญิงหน้าสวยคมที่ทำหน้ายุ่งเหยิงจ้องเขาอยู่อย่างไม่วางตา 

เขาชังสายตาเธอ  ขณะเดียวกันก็ชอบ  เพราะมันดูมีอำนาจมีเสน่ห์คล้ายกับแม่ของเขาตอนสาวๆ  คล้ายพี่สะใภ้คนโตของเขาด้วย  แต่เขาสาบานกับตัวเองเลยว่า  เขาจะไม่ให้สายตาแบบนี้มองเขาไปตลอดชีวิตแน่ๆ  เพราะมันทำให้ผู้ชายอย่างเขาถูกกดจนต่ำเตี้ยติดดิน  มันเหมือนเขาโง่กว่าเธอ

"ฉันแค่อยากรู้เหตุผล  เหตุผลจริงๆ"  คริสตัลย้ำ  "คุณคงไม่ได้คิดว่า  ฉันชวนคุณออกมาคุยเล่น  หรือเดตหรอกนะ"

"ทั้งๆ ที่คุณนอนกับน้องสาวผมน่ะเหรอ  ไม่หรอก  จองคริส"  ฌอนว่า  หัวเราะในลำคอเมื่อเห็นเธอหน้าหงิกแต่แก้มแดงน้อยๆ  ดูค่อยน่ารักขึ้นหน่อย

"แทยอนไม่ได้เป็นเกย์นะ  ผมแน่ใจ  แต่ว่า..."

"ฉันก็ไม่เคยคิดอยากยุ่งกับสาว Straight เหมือนกัน"  คริสตัลแทรก  กลอกตามองฟ้าเมื่อฌอนยิ้มขำเธอ  "และฉันยังยืนยันนะว่า  ฉันไม่ยกยุนอาให้คุณ  ไม่มีการแลกเปลี่ยนใดๆ ทั้งนั้น"

"โลภมากจริงๆ"  ฌอนพึมพำ  และยกนิ้วขึ้นชี้หน้าคริสตัลเมื่อเธอตั้งท่าจะพูดอะไรต่อ  "เราออกทะเลไปกันเยอะแล้ว  กลับมากันดีกว่าไหม"

คริสตัลหรี่ตา  พยายามปัดความไม่พอใจส่วนตัวออกไป  "งั้นตอบฉัน  ทำไมพวกคุณถึงยอมให้แม่คุณ  หรือใครก็ตาม  มีอำนาจในการตัดสินใจเรื่องพ่อของพวกคุณโดยที่พวกคุณไม่มีสิทธิมีเสียงเลย  เขาควรได้อยู่ในมือหมอ  ถ้าคุณบอกว่า  อาการเขาย่ำแย่ขนาดนั้นจริง  อีกอย่าง  ถ้าเขายังอยู่ที่นี่จริงๆ  แต่ให้ใครเข้าพบไม่ได้  ทำไมเขาถึงติดต่อกับทางผู้ใหญ่ของฉันได้ล่ะ  ทำไมเขาถึงขอความช่วยเหลือจากตำรวจได้  มันไม่น่าสงสัยเลยหรือไงคะ"

"ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกัน"  ฌอนตอบ  เค้าหน้าหล่อเหลาบ่งบอกอาการยอมรับผิด  "ผมไม่ค่อยสนิทกับพ่อ  เรามีเรื่องขัดแย้งกันบ่อยๆ"

คริสตัลแทบจะเดาเรื่องที่เหลือต่อจากนี้ได้เลยทีเดียว

"เพราะแบบนั้น  พวกคุณยกเว้นพี่ชายคนโตจึงแยกบ้านออกมา"  เธอถาม  ฌอนพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ  "และไม่ค่อยใส่ใจเรื่องของเขาด้วยสินะ"

"เขาก็ไม่ได้ใส่ใจพวกผมเหมือนกัน  มีแต่แม่คนเดียว  แม่ที่ดูแลผมมา  พวกเราทุกคน  ส่วนเขา  เอะอะอะไรก็ไปเกาหลี --"  ฌอนชะงัก  สะบัดหน้าจากไปเมื่อเขารู้ตัวว่าหลุดปากพูดอะไรที่ไม่สมควรออกมา

"ผมมีงานต้องทำ  ไว้เจอกันวันหลัง  จอง  คริสตัล" 

"แทยอนไม่อยากได้มรดกของพวกคุณ  ปล่อยเธอไปซะ"

ชายหนุ่มหยุดเดิน  แต่ไม่ยอมหันกลับมา

"เรื่องบางเรื่องมันก็ไม่ได้จบได้ด้วยเงินครับ  คุณนักสืบ"

คริสตัลยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรงทันที  เธอเกือบจะควักปืนออกมายิงฌอนเมื่อเขาพูดจากำกวมในเชิงลบแบบนี้ออกมา  แต่นั่นจะต้องเป็นการกระทำที่โง่มากๆ  ถึงเธอจะเป็นเจ้าหน้าที่แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ยิงคนไม่มีอาวุธ  หรือไม่ได้ใช้มันเพื่อต่อสู้กับเธอ  ต้องไม่ใช้มันแค่เพราะถูกยั่วยุ  และฌอนก็ยังมีประโยชน์อยู่

"คุณน่าจะไปเที่ยวเกาหลีใต้บ้างนะ  คริสตัล"  ฌอนตะโกนมาจากรถเบนซ์สปอร์ตที่ลูกน้องของเขาเปิดประตูรออยู่ตรงปลายสะพาน  เธอไม่ได้ตอบ  ไม่ได้ยิ้มให้เขา  ทำเพียงมองเขาจากไป  และกระโดดลงจากกระโปรงรถตัวเอง  ขับมันกลับบ้าน

.......................................

แทยอนเหลือบตาขึ้นจากสมุดโน้ต  เธอนั่งเขียนๆ ลบๆ เนื้อเพลงอยู่บนที่นั่งเล่นริมหน้าต่าง  ก่อนคริสตัลจะเดินเข้ามาและมาทิ้งตัวลงนอนหงายบนเตียง  ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก  ตาคมมองเพดานอย่างเลื่อนลอย  คงไม่พ้นคิดเรื่องเธออีกเหมือนเดิม

เธออยากรู้  แต่ไม่อยากสนใจ  อยากทำงานมากกว่า  งานอาจจะเป็นอย่างเดียวที่ทำให้เธอหนีจากโลกแห่งความเป็นจริงได้บ้าง  ทว่าสักพักก็รู้สึกถึงสายตาที่มองจ้องมาจากเตียงจึงต้องงัดดวงตาขึ้นมองกันอีก

"กินข้าวแล้ว"  เธอตอบทั้งที่อีกฝ่ายยังไม่ได้ถาม  คริสตัลยิ้มแห้งๆ  หลับตาลงและค่อยๆ เปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น  เริ่มตั้งแต่เสื้อแจ็กเกต  เสื้อยืด  และกางเกงยีน  แล้วก็มุดเข้าผ้าห่ม  ทิ้งเสื้อผ้าที่ถอดออกกองไว้ที่พื้นแบบนั้น

วิธีเรียกร้องความสนใจแบบใหม่อีกหรือไง...

แทยอนถอนหายใจ  ถอดเฮดโฟนออกจากศีรษะ  วางมันทับบนสมุดพร้อมกับดินสอ  แล้วจึงเดินมาเก็บเสื้อผ้าบนพื้นขึ้นไปแขวน  หย่อนบางชิ้นลงในตะกร้าที่มุมห้อง  ย้อนกลับมาที่เตียง  เจ้าคนที่หนีเธอไปตั้งแต่เช้ามืดก็ยังซุกอยู่ในผ้าห่ม  คล้ายกับจะตั้งหน้าตั้งตาหลับ  ถ้าไม่มากระชากแขนเธอลงไปหา  ให้เธอล้มใส่ตัวแบบนี้

"อะไร"  เธอถาม  คริสตัลสั่นศีรษะ  แต่ไม่ยอมปล่อยเธอออก  "ฉันจะไปทำงานต่อ  ง่วงก็นอนไปสิ"

"ทำไมถึงไม่ถามล่ะ  ไม่อยากรู้เหรอว่า  ฉันไปไหนมา"

"เธอจะตอบความจริงกับฉันหรือเปล่าล่ะ"  แทยอนย้อน  คริสตัลผงกศีรษะ  ทำหน้าตาใสซื่อซะจนเธอเกือบเชื่อ  "ถ้าให้ฉันเดา  เธอไปหาฌอนมา"

คริสตัลทำหน้าตกใจแล้วคลี่ยิ้ม  จับแทยอนเข้าไปในผ้าห่มด้วยกัน  แต่ก็ด้วยความสมัครใจของคนตัวเล็กที่ไม่เห็นความจำเป็นว่าจะต้องขัดขืน

"เล่าต่อสิ"

"ขอพักแป๊บค่ะ"

แทยอนถอนหายใจแผ่วเบาปล่อยให้อีกคนเอาหน้าอกเธอแทนหมอน  เผลอลูบศีรษะคนตัวใหญ่กว่าไปเมื่อคริสตัลทำท่าดูสบายเสียเหลือเกิน  บางทีเธอก็อิจฉาคุณนักสืบที่คล้ายกับจะมีความสุขได้ง่ายๆ กับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้  หรือเธอต่างหากที่ตั้งเงื่อนไขให้ตัวเองมากเกินไป

"พี่ชายเธอแนะนำให้ฉันไปเกาหลีใต้"   

"คนเดียวน่ะเหรอ"

"ไม่น่าจะใช่นะคะ"  คริสตัลตอบ  ถัดตัวขึ้นและยื่นหน้าไปจูบแทยอนที่ตอบรับกลับมาราวกับคาดการณ์ไว้ล่วงหน้าแล้ว  มือเล็กเลื่อนจากศีรษะเธอลงไปยังแผ่นหลัง  ปลดตะขอบราเซียร์ของเธอออกจังหวะเดียวกับที่เธอล้วงมือเข้าไปในสเวตเตอร์สีครีม  ลูบคลำเรือนร่างบอบบางด้านในอย่างเพลินใจ

"ครบสัปดาห์แล้วหรือยังนะ"

"ไม่รู้  ไม่ได้นับ"  แทยอนตอบ  เกร็งหน้าท้องระหว่างที่มือซนๆ แทรกลงไปในกางเกงยีนขาสั้น  ครางฮือเบาๆ เพราะปลายนิ้วที่หยอกเย้าล้อเล่นกับส่วนลี้ลับจากด้านนอกร่มผ้า  ถึงตอนนี้แล้วเธอคงโกรธมากถ้าคริสตัลหยุด

"ขอนะคะ  ที่รัก"

"ล้างมือแล้วเหรอ  ไปจับอะไรมาบ้าง"

"จับของฉันเอง"  คริสตัลตอบ  ยิ้มขำเมื่อแทยอนถลึงตาใส่  "ล้างแล้วสิคะ  เตรียมพร้อมเสมอเลย"  เธอว่า  พลางคลึงนิ้วไปกับจุดอ่อนไหวนั้นต่อ

"อย่าแกล้ง  คริส"  แทยอนดุ  หากน้ำเสียงเบาหวิวจนกลายเป็นยั่วยุให้อีกฝ่ายได้ใจ  คริสตัลยังคงทำแบบนั้นอยู่  เธอจึงต้องฮึดสู้  พลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบนบ้าง  ทอดมองหญิงสาวที่อยู่ในสภาพเกือบเปลือยทั้งตัวใต้ล่างตัวเอง

จะสวยแข่งกับเทพธิดาหรือไง

"ฉันควรดีใจหรือเปล่า  ที่เกิดมาเป็นผู้หญิง"  เธอกระซิบถาม  คริสตัลยิ้มให้  พลางครางเบาๆ ขณะที่เธอจูบเม้มซอกคอขาวกับแกล้งไถปลายนิ้วไปกับยอดอกสีส้มอ่อนๆ  มันตั้งชันสู้นิ้วเธออย่างหาญกล้าระหว่างที่เจ้าของมันกดนิ้วไปบนแผ่นหลังของเธอแรงขึ้นทุกที

"อยากให้ฉันทำอะไร  คริส"

"อึ๊บฉัน  แรงๆ"  คริสตัลตอบอย่างไร้ยางอาย  แทยอนเลิกคิ้วไม่แน่ใจ  จนกระทั่งถูกจับมือลงไปข้างล่าง  และนิ้วของเธอรู้สึกได้ถึงความอุ่นจัดจนร้อนน่ากลัวในตัวผู้หญิงอีกคน

"คริส?"

"ฉันรักเธอ  แทยอน  ฉันต้องการเธอ  ต้องการแค่เธอ"

แทยอนพูดไม่ออก  ความรู้สึกมันตีตื้นมาตรงหน้าอก  เธอกดริมฝีปากลงกับปากคริสตัลที่เผยอรออยู่  พลางขยับมือสวนทางกับคนด้านล่างที่ยินยอมให้เธอทำอะไรก็ได้ตามแต่ใจ  เธอเรียนรู้การสนองความต้องการของผู้หญิงในช่วงเวลาแบบนี้จากที่คริสตัลเคยทำให้เธอ  อาจจะไม่ดีเท่ากัน  หากก็ยังทำให้คนที่ขยันบอกรักเธอซ้ำๆ อย่างไม่รู้เบื่อมีความสุขจนต้องร้องออกมา

"ฉันไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลย"  เธอกระซิบขณะมองคริสตัลหอบเบาๆ พร้อมกับปัดเส้นผมที่ละใบหน้าออกให้  นักสืบสาวกลืนน้ำลาย  พยายามจับลมหายใจกลับมา  และลืมตามองเธอ  ริมฝีปากสวยค่อยๆ คลี่ยิ้มจนน่ารัก

"ฉันก็เพิ่งเคยให้ใครทำแบบนี้ให้เหมือนกันค่ะ"  คริสตัลสารภาพ  พออีกคนทำหน้าตกใจ  เธอก็หัวเราะ  "ฉันคงรอเธออยู่มั้ง  ไม่ดีใจเลยหรือไง"

"แต่ตอนนั้น  เธอก็เคย...เคยให้ฉันทำ..."

"ก็นั่นครั้งแรกไง  แต่ครั้งนี้เต็มรูปแบบกว่า  ต้องบอกความแตกต่างหรือเปล่าเนี่ย"

"ไม่ต้อง  ทะลึ่ง"

"ทะลึ่งเหรอคะ  แล้วเมื่อกี้ล่ะ  เรียกว่าอะไร  แทแท"

"ใครเขาพูดเรื่องนี้กันได้ง่ายๆ แบบเธอบ้าง  น่าเกลียดจริงๆ"

"งั้นเลิกพูดแล้ว  ทำดีกว่า"

"เดี๋ยว  แล้วงานล่ะ"

"ฉันชาร์จพลังงานอยู่ค่ะ  ที่รัก"

แทยอนไม่โต้แย้ง  เพราะอย่างไร  เธอก็ต้องการมัน  อยากให้คริสตัลรักเธอ  ต้องการเธอ  เคลื่อนไหวอยู่บนตัวเธอ  แทรกซึมเข้ามาในร่างกายเธอ  เป็นส่วนหนึ่งของเธอ  แม้จะแค่ช่วงเวลาหนึ่ง  เธออยากมีความสุข  อยากลืมโลกภายนอกไปก่อน  อยากกอด  และถูกกอดอยู่แบบนี้

ชั่วนิรันดร์...

สะโพกเธอกระตุกซ้ำๆ  จำไม่ได้แล้วว่ากี่ครั้ง  ช่วงล่างของเธอชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลายของอีกคนและน้ำรักของตัวเอง  อยากจะถามเหมือนกันว่าทำไมคริสตัลถึงไม่รังเกียจที่จะใช้ปากสัมผัสไปกับส่วนนั้นที่ผู้ชายมักจะพูดว่าสกปรก  แต่ก็ยังสอดใส่ส่วนที่น่าจะสกปรกกว่าของเขาเข้ามา  สร้างความอึดอัดให้เธอมากกว่าความสุข  และจากไปก่อนเธอจะได้พบความสุขเสมอ  พวกเขาใส่ใจความรู้สึกของเธอน้อยมาก  แต่น่าแปลกที่ชอบมาถามอยู่เรื่อยว่า  พวกเขาเจ๋งหรือเปล่า  เซ็กซ์ของเขามันเพอร์เฟ็กต์ไหม  ทำอย่างกับเธอจะตอบความจริงได้  ถ้าตอบไปก็อาจจะถูกกล่าวหาว่ามักมากอีกก็ได้  ว่าทำไมไม่รู้จักพอ

มันจะพอได้ยังไง  ถ้ามันไม่ได้รู้สึกมากขนาดนี้  แค่เพียงพวกเขาสนใจเรื่องนี้บ้าง  ผู้หญิงที่อยู่ใต้ล่างตัวเขาก็คงจะมีความสุขสุดๆ แบบที่เธอกำลังเป็น

"โอ  พระเจ้า  คริส  พอแล้ว!"  แทยอนร้อง  จับประคองใบหน้าอีกคนขึ้นมาจากส่วนที่ได้รับความสนใจจนเกินพอ  มือเล็กปาดคราบที่เลอะแก้มกับปากคริสตัลออก  รั้งตัวเข้ามาจูบกัน  เธอพยายามลืมรสชาติแปลกๆ จากจูบนี้ไปเสีย  สนใจแค่บรรยากาศของความรักที่ตลบอบอวลไปทั้งเตียงและทั้งห้อง

"มันไม่ใช่แค่เซ็กซ์แล้วนะคะ"

น้ำเสียงของคริสตัลสั่นไหวจนเธอต้องลืมตาขึ้นมอง  เธอเห็นตาน้องแดงระเรื่อ  เดาได้เลยว่าหยดน้ำใสๆ จะตามออกมา  ถ้าเธอพูดอะไรไม่ถูก

"แทแท  ฉัน..."

"โอเค  คริส  โอเค...มานี่มา"  เธอปลอบ  ลูบศีรษะกับแผ่นหลังเปลือยของคนตัวโต  แต่ยังเด็กมากเหลือเกินกับเรื่องแบบนี้  คริสตัลดูบริสุทธิ์มากจนเธอไม่กล้าจะทำใจร้ายด้วยอีกต่อไป  เพราะมันเท่ากับเธอทำร้ายตัวเอง

"ฉันจำได้ว่า  เธอเจ้าชู้มากๆ นะ"

"นั่นเพราะฉันยังไม่เจอคนที่ฉันรักจริงๆ ต่างหาก"  คริสตัลแก้ตัว  และโดนหยิกแก้มจนแดง  "โอ๊ย  แทแท  ฉันเลิกเจ้าชู้นานแล้วค่ะ  ไม่เคยไปไหนกับใครเลยนะ  ตั้งแต่เจอเธอ"

"ไม่มีเวลามากกว่ามั้ง"

"โธ่  แค่อึ๊บกันน่ะ  10 นาทีก็เสร็จแล้ว"

"ว่าอะไรนะ!"

"เปล่า  เปล่าค่ะ  ฉันแค่ยกตัวอย่างเฉยๆ เอง" 

แทยอนหรี่ตามองคนที่พยายามทำตาใสใส่เธอ  แต่สุดท้ายก็เลี่ยงการถูกเธอจ้องด้วยการโน้มลงมาจูบเธอ  ปากนุ่มๆ กับกลิ่นหอมๆ ของผู้หญิงทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม  หลงกลคนอายุน้อยกว่าแต่เจ้าเล่ห์จนหาตัวจับยากน่าดู

"ฉันจะลองปรึกษาหัวหน้าดูนะคะ  เรื่องไปเกาหลี"  คริสตัลพูด  พลางจูบหน้าผากแทยอนที่หนุนศีรษะอยู่บนไหล่  นิ้วยาวไล้ไปตามรูปปากสีชมพู

แทยอนงับนิ้วซนๆ อย่างมันเขี้ยว  คริสตัลหัวเราะเสียงใส  พึมพำว่าเธอเหมือนลูกหมาตัวเล็กๆ คันเขี้ยว  เธอจึงเปลี่ยนมางับหู  แล้วเราก็สู้กันอยู่พักหนึ่ง  ก่อนนอนกอดกันเงียบๆ

"ฉันไม่น่าเดินตัดหน้ารถเธอเลย  คริส"  เธอกระซิบขึ้นในความเงียบ  ชำเลืองมองคริสตัลที่ตาคมเหลือบมามองเธอพอดี  นักสืบสาวสั่นศีรษะเบาๆ  ไม่โต้เถียงอะไร  แค่ขยับเอาหน้ามาแนบเนินอกเปลือยเปล่าของเธอ  ปากอุ่นกดลงตรงกลางและถอนหายใจเสียงดังคล้ายกับโล่งอกอะไรสักอย่าง

"เราไม่ควรเจอกัน"

"ฉันไม่คิดอย่างนั้นค่ะ"  คริสตัลตอบ  นอนนิ่งในท่าทับที่แทยอนไปครึ่งตัว  หากคนตัวเล็กกว่ากลับยินดีที่จะรับน้ำหนักคนตัวโตต่อไปคล้ายกับเกรงกลัวความหนาวเย็นหากต้องห่างจากกัน

"ฉันจะจับเธอขัง  แทยอน"

แทยอนได้ยินเสียงกระซิบอย่างมาดร้าย  แต่เธอยิ้มรับมัน

................................................

ยุนอามองรถอาหารวิ่งเข้ามาในกองถ่าย  เธอเหลือบมองมินโฮถามหาคำตอบ  เขาอมยิ้มแปลกๆ ในแบบที่น่าสงสัยเป็นที่สุด

"บอกมา  ไม่งั้นฉันจะกลับนะ"  เธอขู่  เขาทำหน้าเบ้เหมือนวันนั้นที่จับเธอไปนั่งคู่กับทิฟฟานี่ในรถ  เขาทำเหมือนไม่ชอบที่ต้องทำ  แค่ถูกบังคับมา  แต่เธอรู้ว่าเขาเต็มใจจะตายไป  อะไรที่จะทำให้เธอหงุดหงิดได้  เขาชอบนักละ

"มินโฮ"

"ก็แค่รถอาหารซัพพอร์ต"  ผู้จัดการหนุ่มตอบ  เตรียมหาทางหนีทีไร่  แต่คอเสื้อด้านหลังก็ถูกดึงเอาไว้ก่อน  "อะไรเล่า  ยุนอา..."

"ของใคร  เอาให้ใคร"

"ฉันจะไปรู้ได้ยังไง  เธอก็ไปดูเอาเองสิ  อาจจะเป็นพี่สาวเธอก็ได้"

"ไม่จริงอะ  เจไม่ทำอะไรสิ้นเปลืองแบบนี้หรอก"

"งั้นก็อาจจะเป็นแฟนคลับจากจีน  เธอมีเยอะไม่ใช่เหรอ  เกาหลีอีก"

ยุนอาสั่นศีรษะ  ไม่เชื่อเขาแม้แต่คำเดียว  แต่แทนที่จะคว้าแขนเขาให้เข้าไปดูรถอาหารคันนั้นด้วยกัน  เธอกลับจับหมับเข้าที่แขนหนึ่งในสต๊าฟที่เดินมาพอดีราวกับรู้เวลา

"พี่ยุน?"

"แชยอน  ไปตรงนั้นกับพี่หน่อยสิคะ" 

เด็กนามสกุลจองเหมือนกันแต่ไม่ได้เป็นอะไรกันกับเธอทำหน้างง  แต่พอมองไปทางมินโฮ  ผู้จัดการหนุ่มก็ทำปากบุ้ยใบ้สนับสนุน  เด็กสาวจึงจำใจตามใจคุณนางเอกดังที่บางครั้งก็เอาแต่ใจจนน่าจับมาตีก้นแทนมินโฮเสียจริง  แชยอนนึกสงสัยเหลือเกินว่า  มินโฮได้เงินค่าจ้างมากแค่ไหน  ถึงอยู่กับยุนอามาได้จนถึงวันนี้  3 หรือ 5 ปีกันนะ

"แชยอนรู้ไหมคะ  ว่านั่นใครส่งมา  และส่งมาให้ใคร"  ยุนอาถามทั้งที่ค่อนข้างจะแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่รู้  เพราะไม่ค่อยจะสนใจอะไรในกอง  นอกจากคอยทำนู่นทำนี่หัวหมุนไปหมดจนบางทีก็น่าสงสาร

"ของพี่ยุนค่ะ  จากคุณทิฟฟานี่"  แชยอนตอบหน้าซื่อ  หากคนฟังหยุดยืนนิ่งคล้ายกับช็อกไปแล้ว  "พี่ยุนคะ"

"ทิฟฟานี่ไหน  แชยอน"  ยุนอาถามอีก  คราวนี้ทำท่าเหมือนน้ำลายติดคอ  แต่แชยอนกลับไม่ทันได้สังเกตจึงตอบกลับมาตรงๆ

"ทิฟฟานี่ ฮวังค่ะ"  เด็กสาวทำหน้างง  ตาปริบๆ มองตามหลังนางเอกที่ปล่อยแขนเธอและวิ่งไปทางรถซัพพอร์ตนั้นคนเดียว  เธอเหลียวไปมองมินโฮ  เขาโบกมือไล่ให้เธอวิ่งตามไป  เธอก็ทำตามทั้งที่ไม่เข้าใจอะไรเลย

"พี่ยุนคะ  จะทำอะไร"  แชยอนรีบจับแสตนดี้ที่มีรูปของคุณนางเอกไว้ทันเวลาก่อนมันจะโดนฉีกเป็นชิ้นๆ ด้วยผู้หญิงที่กำลังบ้าคลั่งอะไรสักอย่าง

"ยุนอา  เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ"  มินโฮโผล่มาอีกคน  เขาล็อกตัวยุนอาเอาไว้ขณะที่แชยอนเอาแสตนดี้ไปคืนและขอโทษขอโพยคนจากรถอาหาร

"นายรู้เห็นเรื่องนี้อีกแล้ว  ใช่ไหม  มินโฮ"  ยุนอาถามเสียงขุ่น  ตาเขียว  พยายามจะกระชากตัวออกจากมือแข็งแรงของผู้จัดการหนุ่ม

"นายไม่เคยเข้าข้างฉันเลย  ไม่มีใครอยู่ข้างฉัน  แม้แต่ซูจองก็ยัง..."

"คันนี้เป็นของซูจอง"  มินโฮแทรก  แต่ยุนอายังทำหน้าไม่เชื่อ  "ไปดูให้ดีก่อน  ยุนอา  มันเป็นของน้องสาวเธอจริงๆ"

"แล้วทำไม --"

"แค่ซูจองอยากให้เธอมีความสุขน่ะ"

ยุนอากะพริบตาปริบๆ  พยายามทำความเข้าใจ  "ซูจองบอกให้นายโกหกว่า  เป็นของผู้หญิงคนนั้นเหรอ"

มินโฮพยักหน้า  จำใจสารภาพความจริง  เขาเตือนคริสตัลตั้งแต่แรกแล้วว่า  มันไม่ได้ผลแน่ๆ  แต่คริสตัลก็ยังขอให้เขาลองดู  เมื่อครู่ก็เพิ่งจะโทร.มาคอนเฟิร์มกับเขาว่ารถจะมาถึงแล้ว  เขาจึงพยักหน้าบอกให้แชยอนทำตามแผน  น้องเองก็ไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย

"บ้าจริง  น้องฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง  ทำไมจะต้องช่วยหล่อนด้วย"

"เขาไม่ได้ช่วยคนอื่น  เขาช่วยเธอต่างหาก  ยุนอา"

"นายหมายความว่าไง  ไม่เห็นมันจะเกี่ยวตรงไหน"

"เพราะซูจองรู้ว่า  เธอกำลังรอมันอยู่ไงล่ะ"

ยุนอานิ่งไปครู่หนึ่ง  ก่อนหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาคลอ  มินโฮต้องขอถือวิสาสะจับแขนเธอให้เดินกลับไปยังรถพักผ่อนด้วยกัน  รอให้เธอตั้งสติให้ดีกว่านี้ก่อน  ค่อยมาถ่ายรูปกับรถเพื่อขอบคุณคนที่ส่งมันมาซัพพอร์ตให้ตามแบบที่ดาราคนอื่นๆ ในกองถ่ายทำกัน

"มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้  นายเข้าใจไหม"  เธอพูดคำเดิมตลอดทาง

"แล้วเธออยากให้เป็นยังไง  ในเมื่อเวลาที่คุณทิฟฟานี่ทำอะไรให้เธอ  เธอก็ปฏิเสธ  เธอก็ไล่เขาไปทุกครั้ง  ถ้าเป็นฉัน  ฉันก็ท้อว่ะ"  มินโฮว่า  ถอนใจพลางส่ายหน้าไปมา  "แล้วพอเขาไม่มาแล้ว  เธอก็รอ  ใช่ไหมล่ะ"

ยุนอาจ้องหน้าเขาตาแข็ง  ไม่ยอมรับเด็ดขาด  แต่เขาเข้าใจเธอจากการที่ทำงานด้วยกันมานานจนรู้สึกเหมือนเป็นพี่ชายน้องสาวกันจริงๆ

"ยุนอา  ความสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงด้วยกัน  มันก็ยากตรงนี้แหละ  ตรงที่เวลาเธองี่เง่าแบบนี้  อีกคนเขาก็อยากจะงี่เง่าด้วยเหมือนกัน  เวลาเธองอนนานๆ  ต่อให้เป็นผู้ชายอย่างฉัน  ฉันยังเบื่อเลยนะ  แล้วนับประสาอะไรกับผู้หญิงเหมือนกัน  และคุณทิฟฟานี่น่ะ  มีคนต่อคิวให้เลือกตั้งมากมาย  เธอก็เคยพูดเองไม่ใช่หรือไง  เธอก็เคยกลัว..."

"แต่หล่อนผิดนะ  มินโฮ  หล่อนผิด  หล่อนก็ควรจะง้อฉัน  ไปจนกว่าฉันจะบอกว่า  พอแล้ว  ไม่ใช่ง้อๆ หายๆ แบบนี้  แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร"

"เอ่อ  นั่นมันก็ --"

"พี่ยุนคะ  คราวนี้ของจริงค่ะ"  แชยอนวิ่งหน้าตาตื่นมาบอก  ตื่นเต้นจนยุนอากับมินโฮต้องหันไปมองตามการชี้โบ้ชี้เบ้ของน้องพร้อมกัน

"คุณทิฟฟานี่ขับตามมาด้วยค่ะ  นั่นไงคะ  ตัวจริงสวยมากเลย"

"เฮ้ย  จริงด้วย  ยุนอา  เธอดูสิ  อเมริกันเกิร์ลนี่ของแรงจริงๆ  เชื่อเลย"

"อวดรวย"  ยุนอาพึมพำ  เบ้ปากให้ผู้หญิงที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถเบนซ์เปิดประทุน  ปากแดงๆ ของทิฟฟานี่ส่งยิ้มมาทางพวกเธอ

"เอาอีกแล้วนะ  ยุนอา  ปากให้ตรงกับใจหน่อยเถอะ"

"พูดมากน่า"  นางเอกสาวเอ่ยขัด  "แชยอน  เราไปรถคันนู้นกันดีกว่า  ไปถ่ายรูปให้พี่หน่อย  พี่จะอัปไอจีขอบคุณซูจอง"

"เอ่อ  เอางั้นก็ได้ค่ะ  พี่ยุน"  แชยอนตอบอย่างเสียไม่ได้  มินโฮก็ได้แต่ส่งยิ้มให้กำลังใจมา  และพยักหน้าให้เธอตามใจดาราในความดูแลของเขา

"ดูเหมือนฉันจะมาช้าไปอีกแล้วนะคะ"  ทิฟฟานี่เอ่ยเมื่อมายืนกอดอกอยู่ข้างมินโฮ  เขาหันมายิ้มให้เธออย่างเป็นมิตรและสุภาพเหมือนเคย

"มาก็ดีแล้วครับ  มีคนอยากเจอ"  มินโฮตอบ  ผายมือเชิญไอดอลสาวเข้าไปด้านใน  หลบหลีกจากสายตาสอดรู้สอดเห็นของผู้คนและฝรั่งมุงบางคน   



.................................................


เบื่อแล้วก็บอก  จะได้ไม่มา  5555   :27:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

20 กรกฎาคม 2017 เวลา 22:15:17
 :01: :68: :0 :51: :17: :27: :36:8: :72: :52: งอนมากนักฟานี่ตบฟันร่วงเลย ไม่ร่วงให้ไปถอน :51:
แสดงความคิดเห็น