web stats

ข่าว

 


ด้วยรักและเกลียดชัง ตอนที่ ๕

โพสต์โดย: หมาน้อยพิทักษ์ดวงดาว วันที่: 09 กันยายน 2017 เวลา 10:53:19 อ่าน: 175

ตอนที่ ๕

"ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคนสู่เทอมใหม่นะ โดยเฉพาะนักเรียนใหม่ ครูก็ขอให้อยู่ที่นี่อย่างมีความสุข" ผู้อำนวยการกระแอมให้คอโล่ง
"วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก ขอให้ทุกคนตั้งใจเรียน..."

"เธอคนนั้นน่ะ..."

เอมหันไปมองตามเสียงครูจันทนาฝ่ายปกครองซึ่งกำลังซอยขาสั้น ๆ ไปทางแถว ม.๔

"เด็กคนนั้นไงแก"

เอมได้ยินเพื่อนรอบตัวซุบซิบกันอย่างตื่นเต้น เธอรู้สึกสนใจจนต้องขยับตัวเพื่อให้มองเห็นเป้าหมายของครูจันทนา

"ถอดต่างหูซะ แล้วก็แหวนหรือเครื่องประดับพวกนี้ โรงเรียนห้ามใส่มา..."

เด็กคนนั้นนี่น่า เอมจำคน ๆ นั้นได้ เป็นคนที่เธอเจอตอนงานปฐมนิเทศ

ครูจันทนาเดินวนรอบตัวสูง ๆ ของเขา ตินู้นนิดนี่หน่อย ชวนให้เอมนึกขำ กว่าจะติครบเด็กคนนั้นก็ทำหน้าเบื่อแล้วเบื่ออีกไปหลายรอบ

"ใครจะได้เป็นพี่รหัสเด็กนั่นนะ" ส้มที่ยืนเข้าแถวอยู่หน้าเอมหันมาคุยด้วย

จริงสินั่นห้อง ม.๔/๕ นี่น่า แสดงว่าห้องนั้นคือห้องบรรดาน้องรหัสของห้องเรียนเอม

"ดู ๆ ไปก็น่ารักดีเนอะเอม เด่นกว่าคนอื่นเลย" ส้มดูจะสนใจเด็กคนนั้นมากขึ้น "อยากรู้จังใครจะโชคดีได้น้องคูล ๆ แบบนั้นไปครอง"

เอมไม่ต้องรอนานอย่างที่คิด เพราะตลอดทั้งวันเพื่อนทั้งห้องเอาแต่พูดถึงเรื่องการจับสายรหัส และในที่สุดยายส้มก็เป็นผู้นำในการ
จับสลากน้องรหัส เย็นนั้นหลังเลิกเรียนเหล่าเด็กทับห้า ตั้งแต่มอหกยันมอสี่ก็มารวมตัวกันที่ใต้อาคาร

ตัวแทนพี่มอหกเป็นคนพูดแนะนำกิจกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น น้อง ๆ ทุกคนให้ความสนใจกันหมด ยกเว้นเด็กคนนั้นคนเดียว

เอมเห็นเขาหาววอด นั่งกอดเข่าและมองไปรอบตัว ดูท่าทางจะเบื่อ หูข้างหนึ่งใส่หูฟัง บางครั้งปากก็ขมุบขมิบไปด้วย

พี่มอหกแนะนำตัวทีละคนจนเสร็จ จึงต่อด้วยมอห้า

เอมได้แนะนำตัวเป็นคนท้าย ๆ

"พี่ชื่อเอมค่ะ..." เอมมองไปที่น้องทุกคน จนไปหยุดที่เด็กคนนั้น ที่เธอต้องหยุดสายตาตรงนั้นเพราะรู้สึกแปลกใจ เพราะอยู่ ๆ เด็กคนนั้น
ก็ดูสนใจกับกิจกรรมขึ้นมา ถึงกับถอดหูฟังและนั่งหลังตรงมองมาที่เอม "หวังว่าน้องรหัสของพี่จะหาพี่เจอนะจ๊ะ"

ไม่รู้ว่าเอมคิดไปเองรึเปล่าว่าเด็กคนนั้นยิ้มมาให้เธอ รวมไปถึงความมุ่งมั่นที่เอ่อออกมาจากดวงตาคู่สวยมันทำให้เอมรู้สึก สนใจ
เขามากขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อถึงคราวเด็กมอสี่แนะนำตัว พี่ ๆ ทุกคนก็ตื่นเต้น โดยเฉพาะส้ม เพื่อนสนิทของเอมที่ดูระริกระรี่พิกล

"สวัสดีค่ะ" เด็กคนนั้นลุกขึ้นแนะนำตัว เสียงเขาแข็งกระด้างไปนิด แต่เหมาะกับบุคลิกนิ่ง ๆ แบบนั้นดี "ชื่อกรรวี จรัสรัศมี ชื่อเล่นชื่อกร"

"บอกของที่ชอบ สีที่ชอบด้วยจ้ะน้องกร" พี่มอหกคนหนึ่งทักขึ้นเมื่อเห็นกรกำลังจะนั่งลง

"ชอบสีดำ ส่วนของที่ชอบ...ผู้หญิงตัวเล็ก น่ารัก ๆ" กรยกยิ้มน้อย ๆ และนั่นทำให้เอมได้ยินเสียงฮือฮาเบา ๆ จากกลุ่มพี่ ๆ

เลือดลมในตัวเอมพลุ่งพล่านแปลก ๆ ตอนที่กรมองมา

"เดี๋ยวพี่จะให้น้อง ๆ จับสลาก ในนี้มีข้อความจากพวกพี่ พี่บางคนอาจจะบอกตรง ๆ ว่าเป็นใคร แต่ส่วนใหญ่จะเป็นคำใบ้" ส้มในฐานะ
แม่งานอธิบายกติกา "งั้นเริ่มจากน้องคนนี้ก่อนนะคะ"

ส้มย่อตัวส่งกล่องสลากให้น้องคนด้านหน้าสุดจับก่อน

น้อง ๆ จับสลากไปทีละคนด้วยความตื่นเต้น บางคนให้เพื่อนดูสลาก แล้วหัวเราะกัน บางคนมองหน้าพี่ ๆ เพื่อหาเจ้าของกระดาษ
ปริศนา จนมาถึงกร

เอมเห็นสัญลักษณ์หัวใจสีชมพูบนกระดาษที่กรหยิบขึ้นมา นั่นเป็นกระดาษของเพื่อนในห้องที่ชื่อพิ้งค์ เอมรู้สึกยินดีกับพิ้งค์ไปด้วย
ที่ได้คนเท่ ๆ อย่างกรเป็นน้องรหัส

"จับกันครบทุกคนแล้วนะคะ พี่มีเวลาให้น้อง ๆ หนึ่งอาทิตย์ในการตามหาพี่รหัสของตัวเอง งั้นวันจันทร์หน้าเราจะมาเฉลยกันนะคะ"
ส้มบอกอย่างสนุก "เอาล่ะ วันนี้แยกย้ายกันกลับบ้านได้จ้ะ"

เอมรอส้มไปเก็บกล่องสลากที่ห้องพักครูประจำชั้น ระหว่างนั้นน้องผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาถามเธอ

"พี่เอมคะ นี่ใช่ของพี่รึเปล่า"

เอมดูกระดาษแผ่นเล็กที่ยื่นมาให้ มันเป็นคำใบ้ของเธอจริง ๆ น้องคนนี้เก่งจัง รู้ด้วยว่านี่เป็นของเธอ

"ใช่รึเปล่าน้า" เอมแกล้งไม่รู้เรื่อง ถ้าน้องรู้เร็ว มันก็ไม่สนุกน่ะสิ

"พี่เอมแกล้งน้องอะ"

เอมหัวเราะกลบเกลื่อน "มีเวลาอีกตั้งหลายวัน ค่อย ๆ หาไปนะจ๊ะ"

น้องทำหน้างอ "งั้นหนูขอไลน์พี่เอมหน่อยนะคะ เฟซก็ได้"

"เอาสิ" เอมจดไอดีไลน์ให้น้องในกระดาษของเธอเอง

"ขอบคุณค่ะ แล้วน้องจะแอดไปถามเรื่องเรียนนะคะ"

"ได้สิ ถามได้เลย แต่ถ้าเป็นฟิสิกส์พี่อาจจะให้คำแนะนำไม่ได้นะ" เอมบอกติดตลก น้องหัวเราะแล้วโบกมือลา

"น้องเขามาถามอะไรอะเอม" ส้มกลับมาแล้ว

"มาถามว่าฉันเป็นพี่รหัสเขามั้ยน่ะสิ"

"แล้วใช่รึเปล่า"

"อือ กระดาษของฉันเอง ดีเลยฉันรู้แล้วว่าน้องรหัสคือใคร จะได้ซื้อของขวัญง่าย ๆ หน่อย" เอมนึกถึงท่าทางของน้องคนนั้น
แล้วคิดจะให้ตุ๊กตา

"แล้วน้องของฉันล่ะ" ส้มบ่น

"จะรู้มั้ยล่ะ"

ส้มบ่นอุบอิบว่าอยากรู้เร็ว ๆ ว่าน้องคนไหนจับสลากได้เธอไปตลอดทางกลับบ้าน หลังจากแยกกับส้มที่หน้าหมู่บ้าน เสียงข้อความ
แจ้งเตือนก็ดังขึ้น

เอมดูโทรศัพท์ และเห็นว่าเป็นการแจ้งเตือนไลน์ มีคนขอเพิ่มเพื่อนนี่เอง คงเป็นน้องคนนั้น เธอคิดแล้วรีบกดตอบรับ

?SUN&MOON?
ชื่อไลน์แปลกดีนะ ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าน้องคนนั้นจะชื่อกิ่ง ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับพระอาทิตย์หรือพระจันทร์เลยนี่น่า เอมขบคิดในใจ
จนเดินถึงบ้าน

แต่ก็นะ ชื่อไลน์จะตั้งว่าอะไรก็ได้นิ เอมสรุปกับตัวเองขำ ๆ

ก่อนที่เอมจะวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ ข้อความก็สว่างขึ้นมาบนหน้าจอ

?ชอบช็อกโกแลตมั้ย??

เอมยิ้มแล้วพิมพ์ข้อความตอบ ?ชอบจ้ะ? แถมสติ๊กเกอร์จูบไปด้วย

หน้าจอแสดงข้อความว่าอ่านแล้ว แล้วน้องกิ่งก็หายเงียบไป คนเป็นพี่รหัสอย่างเอมไม่รู้จะชวนคุยดีหรือไม่ เพราะอาจจะรบกวนน้องก็ได้
เอาเถอะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันค่อยคุยก็ได้


ส้มหน้าตาตื่นออกมารับเอมที่หน้าห้องเรียนทันทีที่เอมไปถึง เธอลากเอมให้เดินเร็ว ๆ ไปที่โต๊ะ และบนนั้นมีกล่องช็อกโกแลต
กล่องใหญ่วางอยู่

"น้องกิ่งให้แก" ส้มรายงาน ท่าทางอิจฉาเพื่อนที่ได้ขนมจากน้อง

เอมนึกขอบคุณน้องกิ่งที่ให้ช็อกโกแลตกับเธอ แต่นี่มันราคาแพงเกินไป เธอไม่ควรรับไว้นะ

"แบ่งให้ฉันกินด้วยนะพี่เอมคนสวย ฉันชอบยี่ห้อนี้ม๊ากมาก" ส้มอ้อน มือคว้ากล่องช็อกโกแลตสีทองไปหมายจะแกะแต่เอมฉวยคืน
มาได้ทัน

"เอาไปคืนน้องกิ่งดีกว่า ของแพงแบบนี้ฉันรับไม่ได้หรอก" เอมมองหาการ์ดหรือข้อความบนกล่องแต่ไม่มีอะไรเลย "นี่คงขอเงิน
พ่อแม่มาซื้อน่ะสิ"

"แหมพี่เอมคนสวย ใจดีจังเลยนะ" ส้มแซวไม่เลิก "ถ้าแกจะเอาไปคืนน้องกิ่ง ฉันไปด้วย เผื่อจะได้เจอน้องต้า" เธอยิ้มหน้าบาน
รีบหยิบกระจกกับแป้งขวดเล็กมาเสริมสวย

"ใครอะ?" เอมวางกระเป๋าที่เก้าอี้ของตัวเอง

ส้มยิ้มกริ่ม "ก็น้องที่หล่อ ๆ ผิวขาว ๆ นั่นไง"

เอมนึกถึงช่วงที่แนะนำตัว "อ๋อ น้องคนที่หล่อกว่าเพื่อนนั่นใช่มั้ย"

ส้มฉีกยิ้มร่า "ใช่จ้ะ น้องรหัสฉันเองแหละ อิอิ"

เอมได้ฟังเรื่องของน้องต้าตลอดทางที่เดินไปห้องมอสี่ นอกจากน้องกรที่เด่นมากแล้ว ก็คงเป็นน้องต้าที่พี่ ๆ ให้ความสนใจเป็นพิเศษ เพราะน้องต้าตัวสูง เท่ และหล่อเหลาเอาการ ส้มเพื่อนเธอคงถูกใจน้องต้ามากถึงได้ไม่หยุดพูดเรื่องนี้เสียที

และแล้วส้มก็ไม่ผิดหวัง เพราะที่หน้าห้องเรียนมอสี่ทับห้า น้องต้ากับเพื่อนกำลังนั่งเล่นพูดคุยกันอยู่ ส้มถลาไปหาน้องรหัสตัวเองทันที

เอมแอบมองเข้าไปในห้องเรียน มีน้อง ๆ นั่งคุยกันอยู่หลายกลุ่ม น้องกิ่งเป็นหนึ่งในนั้น

"น้องกิ่ง" เอมเรียก เด็กสาวผมม้ายิ้มกว้างแล้ววิ่งมาหาอย่างกระตือรือร้น

"หวัดดีค่ะพี่เอม"

"นี่จ้ะ พี่เอามาคืน" เอมส่งกล่องช็อกโกแลตให้น้องที่ทำหน้างง "ของแพงแบบนี้พี่รับไม่ได้หรอกนะ"

กิ่งยิ้มขำ "พี่เอมรับไปเหอะ น้องรหัสพี่เอมอุตส่าห์ให้เลยนะคะ"

"ก็นั่นแหละ พี่ถึงได้เอามาคืนน้องกิ่งไง" เอมพยายามดันกล่องใส่มือกิ่ง แต่น้องไม่ยอมรับ

"ถ้าพี่เอมจะคืน ก็ต้องไปคืนกับน้องรหัสของพี่สิคะ" กิ่งหัวเราะคิกคัก

เอมคงทำหน้างงมากไปหน่อย กิ่งเลยยิ่งขำ "หมายความว่าน้องกิ่งไม่ใช่น้องรหัสพี่เหรอ?"

"ก็ไม่รู้สินะ" กิ่งตอบกวน "พี่เอมกินช็อกโกแลตเหอะ เขาอุตส่าห์ซื้อมาให้ ไม่ต้องเกรงใจเลยค่ะ"

เอมมองดูกล่องในมืออย่างชั่งใจ ถ้าไม่ใช่น้องกิ่ง แล้วใครกันล่ะ? ชักสงสัยแล้วสิ


ติ๊ง...

เอมวางปากกาแล้วหยิบโทรศัพท์มาดูข้อความ

?ชอบดอกไม้มั้ย??

คนอ่านขมวดคิ้ว ก่อนจะรีบพิมพ์ตอบ

?น้องคือใครเนี่ย พี่ไม่อยากได้ของอะไรจากน้องนะ พรุ่งนี้พี่จะคืนช็อกโกแลตให้?

หลังจากขึ้นข้อความเตือนว่าอีกฝ่ายอ่านข้อความแล้วอยู่หลายนาทีที่เอมอึดอัดและลุ้นระทึกมาก เขาก็ตอบกลับมา

?ไม่รับคืน กินให้อร่อยนะพี่เอมคนสวย?

คิ้วของเอมยิ่งขมวดมุ่น อะไรของเขากันเนี่ย ทำเป็นมีลับลมคมใน...แต่ดูจากการตอบข้อความแล้ว อาจจะเป็นน้องผู้ชายก็ได้...

เอมนึกถึงช็อกโกแลตกล่องนั้นที่เธอเตรียมจะเอาไปคืนวันพรุ่งนี้ จึงหยิบมันมาจากชั้นวางของ เธอลองเปิดกล่อง ค้นหาข้อความ
ที่อาจจะแอบอยู่ แต่ไม่มีอะไรอยู่ในกล่อง

ตึ๊ง...

เอมรีบกดดูข้อความทันที

?กินแล้วถ่ายรูปมาให้ดูหน่อยสิพี่เอมคนสวย?

?งั้นแลกรูปกัน?

อีกฝ่ายหายเงียบไปเลย เอมไม่รู้จะทำอย่างไร จึงหยิบช็อกโกแลตในห่อสีทองออกมาอันหนึ่ง แกะกระดาษห่อแล้วหยิบช็อกโกแลต
ก้อนกลมมาแตะปาก เปิดกล้องโทรศัพท์แล้วถ่ายรูปส่งไปให้น้องรหัสปริศนาของตัวเอง

เขาส่งสติ๊กเกอร์ส่งจูบมาให้ อึดใจต่อมารูปภาพริมฝีปากที่กำลังดูดอมยิ้มก็ถูกส่งตามมา

เอมรีบพิมพ์ตอบกลับไป ?ขี้โกงอะ ขอรูปที่เห็นหน้าชัด ๆ หน่อยสิ?

?รอลุ้นวันจันทร์หน้านะ ฝันดี อย่าลืมฝันถึงน้องรหัสคนนี้ด้วยล่ะ?

จะฝันถึงได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อไม่รู้เลยว่าคนกวนประสาทคนนี้คือใคร เอมคิดขำ ๆ เผลอยิ้มออกมา ก่อนจะวางโทรศัพท์และเริ่มทำการบ้านต่อ


เช้าวันต่อมา ส้มก็รีบเข้ามาฉุดกระชากลากถูเอมให้เข้าห้องเรียน ดูท่าทางเพื่อนสาวตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ

"วันนี้น้องกิ่งให้ดอกไม้ล่ะ อิจฉาตาร้อนจนไหม้ไปหมดแล้วเนี่ย"

เอมยิ้มออกเมื่อได้เห็นช่อดอกลิลลี่สีขาวห้าดอกในกระดาษห่อแวววาว

"แต่ว่าก็ว่านะ เทคแคร์ขนาดนี้ มันเว่อร์มากเลยนะแก ทำขนาดนี้อย่างกับจะจีบงั้นแหละ หรือว่าน้องกิ่งจะจีบแก อืม... แต่น้องกิ่ง
ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะพิศวาสอะไรแกเป็นพิเศษเลยนี่หว่า"

"ไม่รู้สิ?" เอมรู้แน่ ๆ แล้วว่ากิ่งไม่ใช่น้องรหัสของเธอ แล้วใครกันล่ะ ไม่เห็นมีใครแสดงท่าทางอะไรเลยนี่น่า


?ถ่ายรูปคู่กับดอกไม้มาดูหน่อยสิ?

เอมทำเสียง หึ ใส่ข้อความจากน้องรหัสปริศนา เธอวางโทรศัพท์ทิ้งไว้ด้วยความหมั่นไส้ แล้วหันไปทำการบ้านต่อ

แต่สมาธิในการทำการบ้านของเธอแตกกระเจิงไปแล้ว เพราะมัวแต่พะวงกับคำขอนั้น เธออยากรู้จะตายอยู่แล้วว่าน้องคนนี้คือใคร

?บอกมาก่อนว่าน้องเป็นใคร?

ฝ่ายนู้นอ่านข้อความแทบจะในทันที

?น้องรหัสของพี่เอมคนสวยไง?

อะไรกันเนี่ย! เขามีแต่พี่รหัสคอยปั่นหัวให้น้องไม่รู้ว่าใคร แต่ไหงตอนนี้กลับกัน กลายเป็นเอมโดนน้องแกล้งให้สับสนได้ล่ะ

ตึ๊ง...

เอมสะดุ้งเล็กน้อย

?วันนี้เราเจอกันด้วยนะ?

?เมื่อไหร่อะ แล้วได้คุยกันรึเปล่า?

?ไม่ได้คุย?

ไม่ได้ช่วยอะไรเลยแฮะ ก็วันนี้เอมได้เจอกับน้องมอสี่ทับห้าทุกคนเลยนี่น่า ก็ยายส้มน่ะสิลากเธอไปหาน้องต้า ระหว่างที่สองคนนั้น
จีบกัน เธอเลยได้คุยกับน้องหลายคน และไม่ได้คุยกับน้องอีกหลายคน

?น้องเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง??

?เป็น...?

เอมลุ้นยิ่งกว่าผลการสอบเสียอีก

?เป็นแฟนพี่เอมได้มั้ย?

เลือดกลุ่มใหญ่ฉีดขึ้นหน้าของเอมจนรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด

?ถ้าไม่บอกว่าเป็นใคร พี่ไม่ยอมเป็นแฟนด้วยหรอก?

นี่แหละ ต้องเล่นตัวซะหน่อย คนบ้าคนนี้จะได้ยอมบอกเสียทีว่าเป็นใคร

?งั้นวันจันทร์หน้า เราจะเป็นแฟนกันวันแรกสินะ?

ขี้ตู่จริง ๆ เลยคนบ้า

?พรุ่งนี้พี่เอมอยากได้อะไร ขนมดีมั้ย??

?ไม่ต้องซื้อให้พี่แล้วนะ เปลืองเงินเปล่า ๆ อีกอย่าง น้องให้พี่มากขนาดนี้ พี่ไม่รู้จะให้อะไรตอบแทนเลย อยากได้อะไรบอกได้เลยนะ
วันเปิดตัวพี่จะซื้อให้?

เอมรอลุ้นข้อความตอบกลับแทบกลั้นหายใจ

?เอาไว้บอกวันเปิดตัวละกัน?

?ไม่ได้ ๆ ถ้าบอกตอนนั้นพี่จะหาของไปให้น้องทันได้ยังไงล่ะ?

?ของที่น้องรหัสคนนี้อยากได้ พี่เอมให้ได้อยู่แล้ว?

ทำไมเอมรู้สึกหวั่น ๆ กับข้อความของอีกฝ่ายเสียแล้วสิ ถ้าเกิดน้องรหัสปริศนาขอเธอเป็นแฟนจริงจังขึ้นมาล่ะ เธอจะทำอย่างไรดี
แล้วถ้าเกิดน้องเขาเป็นผู้ชายล่ะ เธอก็ต้องปฏิเสธน่ะสิ พอน้องเศร้า เธอก็คงสงสารน้องแน่ ๆ

?ห้ามบอกว่าขอเป็นแฟนนะ แบบนั้นพี่ให้ไม่ได้หรอก?

?อ้าว โดนดักทางซะแล้ว?

นั่นไง ดีนะที่เธอรู้ทัน เอมส่งสติ๊กเกอร์ ฉีกยิ้ม ตอบกลับไป

?ถ้าพี่เอมรู้ว่าได้น้องรหัสเป็นใคร พี่เอมอาจจะหลงรักก็ได้นะ?

คนบ้า พูดอะไรก็ไม่รู้

?ฝันไปเถอะ พี่ทำการบ้านก่อนนะ ฝันดีจ้ะ?

น้องรหัสปริศนาส่งสติ๊กเกอร์ฝันดีเป็นคำตอบ เอมอมยิ้มกับโทรศัพท์อยู่ครู่ใหญ่กว่าจะรวบรวมสติมาลุยกับการบ้านต่อได้...
อยากให้ถึงวันจันทร์เร็ว ๆ จัง


"วันนี้เป็นซาลาเปาหมูแดงเจ้าเด็ดซอยสิบล่ะ!" ส้มลากเอมเข้าห้องอย่างเคย

เอมโดนดันให้นั่งลงที่โต๊ะตัวเอง ตรงหน้ามีถุงซาลาเปาเจ้าดังส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ส้มเกาะโต๊ะไม่ห่าง

"ขอคำนึง" ส้มบอกหน้าบาน จนเอมอดขำไม่ได้

"จ้ะ ๆ ๆ" เอมเปิดถุง แล้วหยิบซาลาเปาไว้ลูกหนึ่ง ดันทั้งถุงให้ส้มที่ดวงตาเป็นประกายวิบวับ

"ว้าวสองลูกแหนะ" ส้มกัดซาลาเปานุ่ม ๆ แล้วทำหน้าเคลิ้ม "ซาลาเปาร้านนี้ต้องไปต่อคิวตั้งแต่ไก่โห่นะถึงจะได้กิน"

เอมกัดซาลาเปาของตัวเอง พ่นไอร้อนออกมาทั้งรอยยิ้ม

"เออ ส้มถ่ายรูปให้หน่อยสิ" เอมนึกขึ้นได้ จึงหยิบโทรศัพท์ส่งให้เพื่อน

ส้มถ่ายรูปให้เอมที่ตั้งท่ากัดซาลาเปาดูน่ากิน เสร็จแล้วก็หันไปสนใจซาลาเปาส่วนของตัวเองต่อทันที

เอมส่งรูปไปให้น้องรหัสปริศนาดู พร้อมข้อความขอบคุณ

?แก้มป่องเป็นซาลาเปาแล้วนะ?

?ใครกันล่ะที่ซื้อของอร่อยมาให้อะ เที่ยงนี้เจอกันที่โรงอาหารพี่จะเลี้ยงข้าว?

?คิดว่าแผนชวนกินข้าวจะทำให้น้องรหัสคนนี้ยอมให้พี่เอมจับได้เหรอ?

เชอะ รู้ทันอีก

?งอนแล้ว น้องบ้า? เอมแกล้ง

สติ๊กเกอร์อมยิ้มปรากฏขึ้นบนหน้าจอแล้วอีกฝ่ายก็เงียบหายไปเลย

"แกคุยกับใคร?" ส้มเริ่มกินซาลาเปาลูกที่สอง

"น้องที่ให้ซาลาเปานี่มาไง"

"น้องกิ่งอะเหรอ?"

เอมส่ายหน้า "ไม่ใช่อะ ไม่รู้ว่าใคร น้องไม่ยอมบอก"

"มีงี้ด้วย ผิดกับฉันกับน้องต้า" ส้มหัวเราะทั้งที่ซาลาเปาเต็มปาก และในที่สุดก็ไอแค่ก ๆ "นี่ถ้าได้น้ำหวาน ๆ สักนิดนะ"

และในตอนนั้นเองน้องกิ่งก็ส่งเสียงเจื้อยแจ้วมาจากประตูหน้าห้อง ในมือมีน้ำส้มคั้นสองขวด น้องวิ่งตือเอามาส่งให้ถึงมือรุ่นพี่ทั้งสอง

"น้ำส้มคั้นเย็น ๆ จากร้านป้าน้อยค่า" กิ่งส่งขวดที่มีกระดาษแปะอยู่ให้เอม

บนกระดาษมีข้อความสั้น ๆ ว่า ง้อ แต่แค่นั้นก็ทำให้เอมยิ้มแก้มปริแล้ว

"ใครฝากมาให้เหรอน้องกิ่ง?" เอมได้โอกาสล้วงความลับ แต่รุ่นน้องทำปากจุ๊ ๆ แล้วรีบขอตัวหนีไปอย่างรวดเร็ว

ติ๊ง...

เอมรีบอ่านข้อความ

?หายงอนแล้วนะพี่เอมคนสวย?

เอมรีบวิ่งออกไปนอกห้อง เขาต้องอยู่ใกล้ ๆ แน่...แต่ มองซ้ายมองขวา มองรอบตัวแล้ว เอมก็ไม่เห็นใครที่น่าสงสัย น้องกิ่งเอง
ก็หายไปไหนแล้วไม่รู้ อดรู้ความลับเลย


?พรุ่งนี้อยากกินอะไร พี่สาวแก้มป่อง?

เอมเชิดใส่ข้อความที่แสดงขึ้นมาบนหน้าจอ เธอไม่ยอมกดอ่านข้อความ แต่หันไปทำการบ้านก่อน

?ตอนที่พี่เอมวิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้อง ตลกดีนะ?

เอมรีบกดอ่านและพิมพ์ตอบทันที

?นี่แอบดูอยู่เหรอ น่าตีชะมัด?

?ไม่ได้แอบนะ แต่พี่เอมไม่สนใจเอง? เขาส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะมาด้วย

เอมรีบเลือกสติ๊กเกอร์โกรธกลับไป ?คอยดูเถอะ จับได้เมื่อไหร่จะตีให้หนักเลย?

?ยอมทุกอย่าง?

อะไรกันเนี่ย ทำไมเอมต้องรู้สึกเขินด้วยล่ะ!

...
  :21: :54:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น