web stats

ข่าว

 


ด้วยรักและเกลียดชัง ตอนที่ ๑๐

โพสต์โดย: หมาน้อยพิทักษ์ดวงดาว วันที่: 11 พฤศจิกายน 2017 เวลา 10:51:17 อ่าน: 187

ตอนที่ ๑๐

ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ เอมใช้ชีวิตในฐานะคนรักของกรอย่างเป็นสุข กรจัดการอารมณ์ของตัวเองได้ดีขึ้น ไม่มีการหึงหวงโง่ ๆ อีก
จนกระทั่งเข้าเทอมสอง เมื่อเขาคนนั้นย้ายมา

ชายหนุ่มหน้าตาดีที่มีชื่อว่า นัท เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของเอม และเป็นผู้ชักนำเรื่องราววุ่นวายตามมา
   
ไม่ใช่สิ นัทไม่ใช่คนนำเรื่องน่าปวดหัวมา แต่เป็นกรต่างหากที่ทำให้ทุกอย่างพัง
   
เรื่องเริ่มขึ้นที่เย็นวันนั้น วันที่กรต้องอยู่ซ้อมบาสเพื่อเป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งระดับจังหวัด ปกติเอมจะรอกลับบ้านพร้อมกันกับเขา
แต่ครั้งนี้เอมมีนัดกับแม่ไปกินข้าวเย็นด้วยกัน แม้กรจะบ่นกระปอดกระแปดแต่เขาก็เข้าใจและยอมให้เอมกลับโดยไม่มีเขาตามประกบ
   
"อ้าว เอม กลับทางนี้เหมือนกันเหรอ" นัททักมาจากร้านขายของชำที่เขากำลังซื้อน้ำเก๊กฮวย
   
"ใช่จ้ะ"
   
เขาโยนกล่องน้ำเก๊กฮวยให้เอม "ดื่มสิ ร้อน ๆ งี้จะได้สดชื่น"
   
"เฮ้ย ขอบใจนะ" เอมยอมรับน้ำมาดูด "บ้านนัทอยู่ไหน?"
   
"หมู่บ้านข้างหน้านี้เอง" เขาชี้
   
"ใกล้ ๆ กันเลย ของเราถัดไปหน่อย เข้าซอยนั้น"
   
"อ๋อ ดีเลย เผื่อเราจะได้ไปขอลอกการบ้านบ้าง"
   
"ฮ่า ๆ อย่างนัทเนี่ยนะลอกการบ้าน เธอเรียนเก่งมากนี่"
   
"ถึงจะย้ายมาจากกรุงเทพ แต่ก็ไม่ได้เก่งทุกวิชาหรอกน่า เราเรียนปานกลางเท่านั้นแหละ"
   
เอมพยักหน้าขำ ๆ
   
"เราขอเฟซเอมหน่อย เผื่อจะได้ถามงาน"
   
"ได้สิ" เอมรับโทรศัพท์มือถือของอีกฝ่ายมาพิมพ์ชื่อตัวเองลงไปแล้วกดเพิ่มเพื่อน
   
"ถ่ายรูปขึ้นกล้องนะเนี่ย สมเป็นดาวโรงเรียน" นัทกดดูรูปโปรไฟล์ของเอม
   
"คนถ่ายเขาถ่ายเก่งน่ะ"
   
"แหนะเขินเชียว แสดงว่าคนถ่ายให้นี่เป็นแฟนแน่เลย"
   
เอมพยักหน้าเป็นคำตอบ
   
"ใช่น้องกรมอสี่รึเปล่า?" นัทเก็บโทรศัพท์แล้วดูดน้ำเก๊กฮวยต่อ
   
"รู้ด้วยเหรอ"
   
"ไม่รู้ก็แปลกละ ชัดซะขนาดนั้น" นัทหัวเราะคิก "เราเลี้ยวซอยนี้ล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน" เขาโบกมือ
   
เอมโบกมือตอบและเดินต่อไป โดยไม่รู้เลยว่าการคุยกับนัทครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นของระเบิดเวลาลูกใหญ่ที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป
ตลอดกาล

   
เอมไม่ปฏิเสธว่าหลังจากเป็นเพื่อนร่วมห้องมาอาทิตย์กว่า ๆ นัทก็จีบเธอ เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอย่างไร ทั้งที่รู้ว่าเธอมีคนรักอยู่แล้ว
แต่การกระทำของเขามันชัดเจนจนบางทีเพื่อนในห้องก็นำไปล้อกันสนุกปาก
   
"แกเปลี่ยนมาเป็นแฟนนัทก็ดีนะ" ส้มเปิดประเด็นระหว่างนั่งกินซาลาเปาหมูแดงเจ้าดังที่กรอุตส่าห์ตื่นแต่เช้าไปต่อแถวซื้อมาให้
อยู่ที่โต๊ะหินอ่อนในลานที่ประจำ
   
เอมเลยแกล้งดึงซาลาเปาในมือเพื่อนคืนมาอย่างนึกหมั่นไส้
   
ส้มรีบคว้าซาลาเปาคืน "แหม ฉันก็พูดไปตามน้ำเท่านั้นแหละย่ะ"
   
"ไม่ต้องมายุให้ฉันกับกรเลิกกันนะยะ"
   
"ทำไงได้ นัทเขาออกจะเพอร์เฟ็กต์ ดูสิทั้งหล่อ ขาว โอปป้า แถมเรียนเก่ง น่าจะเนื้อหอมด้วยนะ ฉันยังอยากเป็นแฟนเขาเลย"
ส้มทำท่าเพ้อฝัน
   
เอมยักไหล่ "ไม่ใช่สไตล์จ้ะ"
   
"เชอะหมั่นไส้คนสวยเลือกได้"
   
เอมหัวเราะขำ "ไม่เลือกแล้ว ฉันเจอคนที่ใช่แล้วนี่น่า"
   
"ยิ่งหมั่นไส้ย่ะ เอาซาลาเปามากินอีกลูกเลย"
   
"แกอย่าบอกกรเรื่องที่นัททำท่าจะจีบฉันนะ กลัวกรจะโกรธเอา"
   
"ได้ ๆ" ส้มเคี้ยวซาลาเปาเต็มปาก "ฉันไม่บอกกรหรอก ขี้หึงขนาดนั้น เดี๋ยวก็..."
   
เอมหันไปดูตามสายตาของเพื่อน กรยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
   
"ไม่บอกกรเรื่องอะไรคะ?" เสียงกรเรียบ แต่เอมกลับขนลุก
   
"เปล่า ไม่มีอะไรทั้งนั้นจ้ะ" ส้มกลืนซาลาเปาอย่างยากลำบาก
   
กรหันมามองเอมด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ แต่กลับให้ความรู้สึกน่ากลัว "เรื่องอะไรคะ?" เสียงเริ่มหนักขึ้น
   
เอมอ้ำอึ้งไม่ตอบ ส้มที่ดูเหตุการณ์อยู่จึงโพล่งออกมาเอง
   
"คืองี้นะน้องกร นัทคนที่เพิ่งย้ายมาน่ะ เขาทำท่าว่าจะชอบเอมเข้า แต่เอมปฏิเสธไปแล้ว บอกด้วยว่าเป็นแฟนกับน้องกร"
   
กรนิ่ง
   
ส้มเห็นเอมส่งสีหน้าให้เธอลุกออกไป เธอจึงขยับออกไปจากวงเงียบ ๆ
   
"เอมบอกนัทแล้วว่ามีแฟนแล้ว เขารู้แล้วด้วยว่าคือกร"
   
กรหันมามองเอม สูดหายใจเต็มปอดก่อนจะยิ้มแข็ง ๆ ออกมา "อือ"
   
เอมชักงงกับการกระทำของคนรัก "ไม่โมโหเหรอ?"
   
"ไม่อะ" เหมือนกรจะกัดฟันพูด "กรเชื่อใจเอม"
   
"แฟนใครเนี่ยน่ารักจริง ๆ" เอมกอดแขนเขาอย่างพอใจ "แบบนี้สิถึงจะสมเป็นกร นักกีฬาบาสตัวแทนโรงเรียน"
   
"เก่งใช่มั้ยล่ะ ต้องมีรางวัลให้กรด้วยนะ"
   
เอมยิ้มหวานให้คนรัก และได้รับยิ้มหวานจากเขากลับมาด้วย เธอกำลังจะบอกรางวัลที่กรจะได้รับแต่สายตาของกรเลื่อนออกไป
จากหน้าเธอเสียก่อน
   
เอมหันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามาที่โต๊ะหินอ่อนนี้อย่างตกใจ
   
"ไงเอม หวัดดีน้องกร" นัททักทาย "พี่ขอยืมตัวเอมแป๊บนึงได้มั้ยครับ"
   
กรไม่ตอบ แต่สีหน้าของเขาก็ไม่ได้บอกถึงความเป็นมิตรสักนิด
   
"อาจารย์จันทนาจะส่งนักเรียนเป็นตัวแทนพิธีการในการแข่งขันกีฬาจังหวัดน่ะ อาจารย์เลือกเรา แล้วอยากได้นักเรียนหญิงอีกคน
เราเลยเสนอเอม เอมสนมั้ย" นัทบอกธุระ
   
เอมขยับตัวอย่างอยู่ไม่สุข "เอ่อ เราคงทำไม่ได้หรอก เราว่าจะไปเชียร์กรแข่ง ยังไงเราจะไปบอกอาจารย์เองแล้วกันนะนัท ขอบใจมาก"
   
"เสียดายจัง" นัทบอกยิ้ม ๆ "เราจะไปหาอาจารย์ เอมไปพร้อมเราเลยมั้ย?"
   
เอมพยักหน้ารับคำ เธอลุกขึ้น หันไปยิ้มให้กร "เดี๋ยวมานะ"
   
"กรไปเป็นเพื่อนนะ"
   
"ไม่เป็นไรหรอกครับน้องกร เดี๋ยวพี่ดูแลพี่เอมให้" ชายหนุ่มบอกขำ ๆ
   
แต่ในจังหวะนั้นเขาเลื่อนมือมาจับด้านหลังเอวของเอม ออกแรงดันให้เอมเดินเล็กน้อย
   
ตึง!
   
หมัดของกรตรงเข้าที่ปลายคางของนัทเต็ม ๆ ชายหนุ่มเซไปชนเก้าอี้หินอ่อนโต๊ะข้าง ๆ ล้มตึงลงกับพื้น เลือดซึมออกมาจากริมฝีปาก
ที่โดนฟันขบ
   
"กร!" เอมเลือกไปดูอาการคนโดนต่อยก่อน
   
นัทปาดเลือดออกจากมุมปาก เขาโผเผลุกขึ้นยืนมีเอมช่วยพยุง นักเรียนคนอื่นส่งเสียงกรีดร้องอย่างตกใจ หลายคนมามุงดูเหตุการณ์
   
"ไอ้เหี้ย!" นัทกระโจนเข้าหากร หวังจะแลกหมัด แต่กรสวนด้วยการถีบท้องเขา
   
เอมรับร่างนัทไว้ได้ทันก่อนจะล้มกระแทกพื้นอีกรอบ ชายหนุ่มผลักเอมออกจนหญิงสาวล้มลงเสียเอง เขาพุ่งเข้าหากร
และต่อยคืนได้หมัดหนึ่งก่อนที่รุ่นพี่แถวนั้นจะเข้ามาห้ามไว้ได้ทันก่อนจะเกิดเรื่องใหญ่กว่านี้
   
"พวกเธอทำอะไรกัน!?" อาจารย์วิทวัสวิ่งหน้าตื่นลงมาจากอาคารเรียน "กรรวี ณัฐวิทย์"
   
"เรื่องเข้าใจผิดกันค่ะอาจารย์" เอมรีบลุกขึ้นมาปกป้องทั้งสองคน
   
อาจารย์ไม่เชื่อในทันที จึงเรียกทั้งกรและนัทไปที่ห้องปกครอง เอมตามไปแต่ถูกกันไว้ให้อยู่นอกห้อง สักพักอาจารย์ที่ปรึกษาของทั้งคู่
ก็เดินเร็ว ๆ เข้าห้องไปด้วย
   
"เกิดอะไรขึ้นแก!" ส้มวิ่งมาทั้งที่ลูกชิ้นคาปาก
   
"กรน่ะสิ ต่อยนัท อาจารย์เลยเรียกเข้าห้องปกครอง" ใจของเอมเต้นแรงด้วยความกลัว ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้
กรของเธอเป็นอะไร ทำไมต้องทำแบบนี้?
   
ประตูห้องปกครองเปิดออกอีกครั้งในเวลาไม่นาน เสียงอาจารย์วิทวัสลอยตามหลังคนทั้งคู่ออกมาได้ยินว่าทั้งสองคนโดนภาคทัณฑ์
และต้องบำเพ็ญประโยชน์สองเดือน
   
เอมรีบเข้าไปถามนัทที่ตอนนี้หน้าเริ่มบวมอย่างเห็นได้ชัด "อาจารย์ว่ายังไงบ้างนัท?"
   
นัทหน้าหงิก เขาสะบัดตัวอย่างรำคาญ "ถามมันดูสิ" แล้วเขาก็เดินแยกไปทันที

เอมหันไปหากร เธอรู้สึกโกรธที่เขาทำอะไรหุนหัน ทั้งที่เธอคอยเตือนเขาอยู่เสมอ

"กรโดนตัดออกจากทีม" กรบอกนิ่ง ๆ มือลูบแก้มที่มีรอยแดงจากการถูกต่อย

"ก็เป็นเพราะกรไปหาเรื่องนัทก่อนไง เอมบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าใจร้อน" เสียงเอมแข็งกว่าที่ตั้งใจไว้ ทั้งที่ในใจของเธอเจ็บร้าว
รู้สึกสงสารคนรักที่ถูกตัดจากทีมบาสที่เขาภูมิใจ

"มันลวนลามเอมนะ!" กรเสียงดัง ทั้งเอมและส้มสะดุ้งตกใจ

พูดแบบนั้นจบกรก็วิ่งหนีไป

ส้มบีบมือเอมอย่างปลอบใจ "แกอย่าร้องดิ"

เอมรีบเช็ดน้ำตาที่เอ่อออกมา "ฉันขอไปเคลียร์กับกรก่อนนะ"

"เออ ได้ ๆ คุยกันดี ๆ นะแก"

เอมตามหากรไม่นานนักเพราะรู้ดีว่ากรคงไม่ได้ไปไหนไกล เขาไปที่ห้องน้ำหลังอาคารสี่ ซุกกายกอดเข่าอยู่ในห้องสุดท้าย

เอมไม่เข้าไปภายใน เธอยืนอยู่หน้าประตูและเรียกเขา

"เอมไม่เข้าใจเลยว่ากรทำแบบนั้นทำไม เห็นมั้ยว่าไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ทั้งเจ็บตัวทั้งโดนทำโทษ"

กรเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาแข็งกร้าวอย่างที่เอมไม่เคยเห็นมาก่อน

เอมลังเลที่จะพูดต่อ แต่เธอไม่อยากเห็นคนที่เธอรักเป็นเด็กนิสัยไม่ดีแบบนี้ "กรไปขอโทษนัทนะ ให้เรื่องมันแล้วกันไป"

อีกฝ่ายพุ่งตัวมาดึงเอมไม่ให้ทันตั้งตัว

กรกดเอมลงบนผ้านวม เขาพยายามปล้ำจูบเอม มือเขาบังคับให้เอมอ้าขา

"อย่าทำแบบนี้นะกร!"

แต่เขาไม่หยุด เอมดิ้นหนีสุดชีวิต เวลาที่กรทำแบบนี้ เธอกลัวเขา ทั้งที่รักมากแต่เธอก็กลัว

"หยุดเถอะ..." น้ำตาร้อน ๆ ทะลักออกมา ตัวของเอมสั่นพอ ๆ กับเสียงที่พูดออกมา

กรได้สติเพราะเห็นเอมร้องไห้ เขาหยุดมือ เอมจึงได้โอกาสลุกหนี

"ทำแบบนี้อีกแล้วนะ คราวนี้เอมโกรธจริง ๆ อย่ามายุ่งกับเอมอีก"

คนในห้องน้ำใช้กำปั้นทุบผนังห้องน้ำดังปัง จนเอมสะดุ้งสุดตัว

"กรทำเพื่อเอมนะ" เขาบอกอย่างยากลำบาก สายตาจริงจังคู่นั้นไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขามุ่งมั่นหวังให้คนรักเข้าใจ

"ถ้าต้องไปต่อยตีกับคนอื่นแบบนี้ ไม่ต้องมาทำเพื่อเอม ไปทำให้ตัวเองใจเย็นก่อน ไม่อย่างนั้นไม่ต้องมาคุยกัน" เอมเดินหนีมาทั้งอย่างนั้น
ได้ยินเสียงกรเรียกชื่อตัวเอง แต่เธอไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ กรต้องโดนดัดนิสัยเสียบ้าง...

...
 :64: :33:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น