web stats

ข่าว

 


รักในความทรงจำ ตอนที่ 5

โพสต์โดย: เด็กนรก วันที่: 10 พฤศจิกายน 2017 เวลา 02:21:48 อ่าน: 212

เม้นเค้าบ้างนะคะ......เค้าอยากรู้ว่าทุกคนอินกันไหม
นิยายเค้าดีไม่ดียังไงติชมกันมาได้เลยเพราะไรท์จะได้นำไปปรับปรุงแก้ไขต่อไป
อ่านอย่างเดียวเค้าเหงาแย่......TOT :45:

ดาวจับมือลูกสาวคนสวยของตัวเองในระหว่างที่เดินไปตามทางของบ้านด้านล่าง เหนือเองก็จับมือของแม่พลางเงยหน้ารับลมของตอนกลางคืน

"ที่บ้านเงียบสงบดีใช่ไหม แม่เห็นว่าลูกชอบหลับตาฟังเสียงที่อยู่ในความเงียบ" ดาวพูดกับลูกสาว เหนือลืมตามองหน้าแม่ของตัวเอง

"ใช่ค่ะ สงบ ความเย็นก็มีมากกว่าที่กรุงเทพ หนูชอบบรรยากาศที่นี่จริงๆ" เหนือบอกแล้วนั่งลงตรงม้านั่งไม้สักใต้ต้นกาสะลองคำ "ดีแล้วที่พ่อกับแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่"

"แล้วทำไมไม่กลับมาอยู่บ้าน กรุงเทพมันเปลี่ยนลูกสาวของแม่ไปหมดแล้ว" ดาวว่า เหนือส่ายหน้า

"ไม่ใช่หรอกค่ะ หนูแค่โตขึ้น"

"แปลกนะ ธนูก็โตขึ้นแต่ยังนิสัยเหมือนเดิม" ดาวว่าแล้วพูดถึงธนูลูกชายอีกคนซึ่งเป็นน้องของเหนือ

"เพิ่งรู้ว่าแม่ไม่อยากให้ลูกพัฒนา"

"ก็อยากแต่แม่ไม่เห็นรอยยิ้มของลูกเลย" ดาวบอก เหนือหันไปมองแม่พร้อมกับยิ้มให้ทำให้ ดาวหัวเราะที่เห็นรอยยิ้มของลูกที่ยิ้มประดิษฐ์ ไม่ได้ยิ้มจากใจจริง "ไม่ใช่รอยยิ้มแบบนี้ แม่อยากเห็นรอยยิ้มจริงๆ"

"นี่หนูยิ้มให้อยู่นะ"

"นี่ไม่ได้เรียกว่ารอยยิ้ม"

"แปลว่าหนูเป็นหญิงที่ผู้ชายยากที่จะคว้าหัวใจมาได้เพราะหน้าตาทำให้เข้าถึงยาก พ่อน่าจะดีใจ พ่ออยากให้หนูคบกับลูกชายเจ้าของไร่ชาข้างๆ แทบบ้า แม่รู้ไหมว่าตอนนั่งรถผ่านไร่นั้นมาพ่อพูดถึงตลอด"

"ก็เพราะเรามีไร่ชาเหมือนกันไงลูก แต่งงานกันไปมันก็ดี"

"ไม่แต่งน่ะดีกว่า ตาธนูจะได้รับช่วงต่อสมบัติของครอบครัวคนเดียวไงคะ เพราะหนูจะทำงานที่หนูชอบและเลี้ยงดูตัวเอง"

"ถ้าลูกชอบ ลูกคงมีความสุขกว่านี้" ดาวว่า เหนือกอดแขนแม่ของตัวเอง

"แม่ ถ้าหนูไปไม่รอดหนูเชื่อว่าธนูคงรับคนงานเพิ่มแน่นอน หนูยินดีจะกลับมาสมัครงานที่นี่ แต่ตอนนี้ปล่อยหนูไปก่อนนะ หนูอยากลองใช้ชีวิตตามใจตัวเอง"

"ได้จ้ะ" ดาวบอกพร้อมกับจูบหอมขมับของลูกสาวด้วยความรัก "แต่อย่าเอาแต่ใจมากนะดาวเหนือของแม่ ตอนนี้ลูกควรเป็นดาวที่ส่องสว่างเจิดจ้าแต่แม่มองเห็นแต่ความเจิดจ้าที่มืดมน แม่รักและห่วงลูกมากรู้ไหม ลูกเหมือนอยู่ไกลจากแม่เหลือเกิน"

"ไม่ไกลมากหรอกค่ะ ถ้าเพื่อแม่แล้วต่อไปเหนือจะมาบ่อยๆ นะคะคุณดาว" เหนือบอกแล้วยิ้มให้แม่ ดาวจูบจมูกเล็กๆ ของลูกเมื่อเห็นรอยยิ้มสวยของลูกสาวที่มอบมาให้?.นี่เป็นรอยยิ้มแรกที่ลูกยิ้มจริงๆ ตั้งแต่กลับบ้านมาและมันสวยมากเวลาเหนือยิ้ม

 

เหนือนั่งบนเตียงแล้วเช็ดผมให้ตัวเองหลังจากอาบน้ำเรียบร้อย เธอเปิดเสียงดนตรีเบาๆ ที่บรรเลงช้าๆ โดยไม่มีเนื้อร้องเพื่อให้ตัวเองผ่อนคลาย แล้วเหนือก็มองอมยิ้มที่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวห่อกาย

"ทำไมถึงไม่เข้าห้องแต่งตัวไป ออกมาทำไม" เหนือรีบถามอีกคนเพราะอิมเมจของอมยิ้มตอนนี้มันชวนสยิวหวิวหัวใจ

"ผู้หญิงด้วยกันอายอะไร หรือว่าเธอกลัวอดใจมองไม่ไหว" อมยิ้มถามพร้อมกับยกนิ้วขึ้นมากัดทำท่าเหมือนเขินเชิงอ่อย เหนือขมวดคิ้วมองอีกคน

"คืองี้นะ?.อย่างเธอนี่คงไม่มีอะไรให้ดูเท่าไหร่หรอก อีกอย่างฉันว่าของฉันน่ามองกว่าอีก"

"งั้นแลกกันดูไหมล่ะ?" อมยิ้มว่า เหนือร้องเสียงหลงจนแทบสำลักน้ำลาย

"เธอนี่มัน?.หืม ฉันสรรหาคำมาด่าไม่ได้จริงๆ อย่าให้มันมากนักนะ!!" เหนือว่า อมยิ้มขำพร้อมกับเดินมาหาเหนือ เหนือถอยล้นขยับหนีทันทีเพราะวินาทีนี้ไม่รู้จริงๆ ว่านางต้องการอะไร

"ไม่กล้าเหรอ? ไหนบอกว่าของตัวเองดีไง?" อมยิ้มถามเสียงเบา แล้วใช้สายตามองร่างกายของเหนือ เหนือรู้สึกเสียวสันหลังวาบใหญ่กับสายตานั้นแต่ก็ไม่อยากจะแพ้ให้มนุษย์ความจำสั้น เธอรู้สึกว่าเธออยากจะเหนือกว่าอมยิ้มแต่ตอนนี้เธอไม่อาจทำแบบนั้นได้เต็มร้อยนักเพราะเธอใจไม่สู้ดีกับร่างกายของอมยิ้มสักเท่าไหร่

"ดีกว่าแน่ๆ อย่างน้อยฉันก็ไม่ทำท่าทางประหลาดๆ เหมือนเธอตอนนี้ มองดูแล้วขนลุก?ไปใส่เสื้อผ้าไป ซิ่วๆ " เหนือไล่อีกคน

อมยิ้มคลานขึ้นมาบนเตียงและเข้าถึงตัวเหนืออย่างรวดเร็วทำให้เหนือรู้ว่าตอนนี้ตัวเองจนมุมหลังชนหัวเตียงเรียบร้อย เธอกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ตามองปมของผ้าเช็ดตัวที่ถูกพันให้เกาะอยู่ตรงหน้าอกของอมยิ้ม ใจนึกกลัวว่ามันจะหลุดออก

"แต่ท่าทางเธอบอกเราว่าเธอจะแพ้นะ ขนาดตอนนี้ตาเธอยังไม่มองหน้าเราเลย" อมยิ้มว่าเมื่อเห็นว่าเหนือมองที่หน้าอกของเธอตาแทบไม่กระพริบ แม้จะมีความประหม่าแต่สายตาก็เหมือนรอคอยอะไรสักอย่างและนั่นทำให้อมยิ้มชอบใจที่ทำให้เหนือสนใจตัวเองจนออกอาการได้มากขนาดนี้ ปกติอีกคนจะนิ่งเฉยจนแทบจะเยือกเย็น

"ฉันมองเพราะ?กลัวผ้าเช็ดตัวเธอหลุดรู้ไหม มันไม่ดี" เหนือว่า อมยิ้มขยับตัวขึ้นมานั่งคร่อมบนขาของเหนือ

เหนือสะดุ้งตกใจเมื่อรับรู้ได้ถึงจุดอ่อนไหวของอมยิ้มที่เบียดเสียดกับขาอ่อนของตัวเอง อมยิ้มไม่ได้ใส่กางเกงตัวเล็กส่วนล่างเลยด้วยซ้ำ....เธอจึงไม่แม้แต่จะก้มไปมองเลยเพราะรู้ว่าภาพมันจะล่อลวงใจตัวเองมากขนาดไหน เธอจึงพยายามมองผ้าเช็ดตัวและหน้าของอมยิ้มแทน

?..ยัยนี่กำลังทำให้เธอประสาทเสีย ทำให้เธอไร้สติ เสียความเป็นตัวเองและที่แน่ๆ กำลังทำให้เธอหมดความอดทน??

"อ่ะ?.เรารู้สึกถึงขาเธอ" อมยิ้มร้องเสียงหลง แต่เสียงมันช่างเบากระเส่าใจเสียเหลือเกิน แต่ก็ยังไม่เท่ากับหน้าตาสวยที่ออกอาการของอมยิ้มที่ทำให้เหนือหมดความอดทนเพราะฉากวาบหวิว ใจเหนือเริ่มจะเตลิดไปไกล ก็ไม่ใช่ว่ามนุษย์ทุกคนเวลาเห็นแฟนเก่ามันจะอดใจได้นิ ยิ่งเป็นคนที่เรายังรู้สึกมันยิ่งยากที่จะหักห้ามใจ ต้องกล้ำกลืนฝืนใจอย่างหนักเลยทีเดียวที่จะอดทนฝืนแบบนี้

"ยิ้ม ฉันว่ามันเริ่มล้ำเส้นแล้วนะ" เหนือกัดฟันเตือนอมยิ้มพร้อมกับพยายามข่มใจตัวเอง มือก็จับเอวของอมยิ้มไว้เพื่อดันเล็กน้อยกันไม่ให้อีกคนขยับเขยื้อนทำอะไรมากกว่านี้ กลัวมันจะล่อแหลมชวนใจสยิวหมดความยับหยั่งชั่งใจไปซะก่อน

"ไม่?เราเห็นมันในหัวรู้ไหม" อมยิ้มพูดพร้อมกับโน้มตัวเข้ามากระซิบที่ข้างหู "เราเห็นว่าเราสองคนเคยทำอะไรกันและเธอไม่มีแฝด"

"แต่ความทรงจำนั้นมันของจริงรึป่าวไม่รู้ และเราก็ยังยืนยันเหมือนเดิมนะว่ามันไม่เหมาะที่เธอจะทำแบบนี้ เธอลุกไปก่อนดีไหม ไปอาบน้ำอีกครั้งสงบสติ บางทีเธออาจจะแค่?.ไม่เป็นตัวของตัวเอง" เหนือพยายามว่านล้อมอีกคนพลางเอียงคอหนีริมฝีปากและลมหายใจของอมยิ้มที่รดใบหูลามไปถึงต้นคอ แม้ว่าสมองจะคิดถึงภาพวันเวลาเก่าๆ ของตัวเองกับอมยิ้ม คิดถึงฉากเร้าร้อนที่เคยมีร่วมกันแล้วก็ตาม แต่เธอก็พยายามห้ามใจตัวเองอยู่

"ความจำเราเป็นของจริง เพราะมันไม่โกหกเรา ไม่เหมือนเธอ" อมยิ้มว่าแล้วมองหน้าเหนือ "เธอโกหกเราใช่ไหม ครั้งแรกก็บอกว่าไม่เคยรู้จักกัน แต่จากที่พ่อเธอพูดกับเธอ...พ่อเธอกับเราเคยรู้จักกันมาก่อน นั่นแปลว่าเราเคยรู้จักกัน เราเป็นเพื่อนกัน แต่ที่เราเห็นในหัวมันมากกว่าเพื่อนแน่ เราเคยเป็นแฟนเธอรึป่าว?"

"พูดบ้าอะไร ออกไปจากฉันนะยิ้ม" เหนือว่า ถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวเองจะดิ้นไม่หลุดก็ตาม เห็นได้ชัดว่าตอนที่พ่อคุยกับเธออมยิ้มได้ยิน แต่ก็นะเรื่องใหญ่ขนาดนี้มันปิดไม่มิดอยู่แล้ว

"ปากแข็งนักนะ?.จะคอยดูว่าหากเราเกินเลยมากกว่านี้และความรู้สึกมันถูกกระตุ้น ความจริงแบบไหนที่เราจะเจอในความทรงจำที่จะกลับมา" อมยิ้มว่าแล้วดึงผ้าขนหนูของตัวเองออก

เหนือเบิกตากว้างมองรูปร่างโอดองค์ ผิวขาวสะอาดสวยของอีกคนด้วยความตื่นตะลึง ไม่ไหว....โดนยั่ว โดนอ่อยขนาดนี้ใครจะไปทนไหว เหนือไม่ไหวจริงๆ.....

อมยิ้มยิ้มพอใจ มือประคองหน้าของเหนือไว้พร้อมกับโน้มตัวไปหาหวังให้อีกคนสัมผัสหน้าอกของตัวเองด้วยปากอย่างที่เธออยากจะให้ทำ

ความทรงจำในหัวมันแปลกแม้เหนือจะบอกเธอว่าไม่รู้จักสักเพียงใดแต่อมยิ้มกลับรู้จักเหนือผ่านความทรงจำนั้นแม้จะเห็นเพียงภาพไม่สามารถประติดประต่อเป็นเรื่องราวแต่มันก็ทำให้รู้มากพอว่าตัวเองกับเหนือมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าคนทั่วไป อีกอย่างยิ่งความสัมพันธ์ของเธอกับเหนือพัฒนามากขึ้นสมองก็ถูกกระตุ้นมากขึ้น สักวัน....หากทุกอย่างชัดเจนอย่างที่เธออยากให้เป็น เธอจะได้รู้สักทีว่าเธอกับเหนือเป็นอะไรกันและทำไมไม่เป็นเหนือที่เป็นแฟนเธอทั้งๆ ที่ควรจะเป็นเพราะเธอรู้สึก....รัก....เหนือสุดหัวใจ

เหนือพยายามคงสติไว้ มือคว้าผ้าเช็ดตัวของอีกคนแล้วมากั้นระหว่างหน้าอกกับหน้าของตัวเองไว้ อมยิ้มจิ๊ปากไม่พอใจ

"อมยิ้ม อย่าทำแบบนี้" เหนือพูดเสียงสั่น

"งั้นก็บอกความจริงมา เล่าสถานะของเธอกับเราให้ฟังเหมือนที่คนอื่นมักจะแนะนำตัวกับเรา เราอยากรู้เรื่องเธอ"

"เราไม่มีอะไรจะบอก" เหนือบอกอมยิ้ม

"ได้?..งั้นเรามาสร้างเรื่องราวของเรากันเถอะ ต่อไปนี้เราจะได้ไม่ต้องขอให้เธอเล่าเพราะเราจะไม่ลืมอีกแล้ว" อมยิ้มว่าแล้วจูบเหนือ

ผึ่ง?ผึ่ง?ผึ่ง เส้นสติ ความอดทนและเส้นศีลธรรมของเหนือขาดสะบั้นตามกันไปในที่สุด ตอนนี้อะไรก็หยุดไม่อยู่แล้ว?..สำหรับเหนือความรู้สึกเก่ามันถูกจุดให้อยากสัมผัสอีกคน มันมีมาตั้งนานแล้วแต่เหนือพยายามปฏิเสธมัน แต่ตอนนี้ไม่อาจทำได้?.เพราะทนต่อการยั่วยวนของอมยิ้มไม่ไหว

 

หวังว่าหัวใจและชีวิตจะหาทางออกให้กับเรื่องยุ่งยากในที่สุด?..ตอนนี้เหนือหวังแค่นั้น

 

เหนือจูบอมยิ้มตอบมือก็ดึงผ้าเช็ดตัวให้หลุดพ้นไป ก่อนจะเริ่มบีบจับนวดคลึงหน้าอกของอมยิ้ม?.

อมยิ้มครางเบาๆ ปากก็อ้าเล็กน้อยเมื่อเหนือสอดแทรกลิ้นเข้ามาในปาก ลิ้นร้อนนุ่มกวาดกระหวัดในปากของเธอไปทั่วแถมยังพันนัวเนียกับลิ้นของเธอ ซึ่งอมยิ้มก็ตอบสนองเหนือราวกับว่านี่เป็นเรื่องที่เธอเคยชิน....เหมือนกับว่าเธอเคยทำเรื่องแบบนี้กับเหนือบ่อยๆ

อมยิ้มแหงนหน้าขึ้นเมื่อเหนือเริ่มจูบเล็มใบหน้าของเธอหลังจากมอบรสจูบที่ดูดดื่มให้แล้ว ตอนแรกเหมือนเธอจะคุมเกมแต่ตอนนี้เปลี่ยนกันเธอกำลังโดนความกระหายอยากอันเร้าร้อนของเหนือคุมจนอยู่หมัด

"อือ เหนือ?.อ๊า" อมยิ้มเรียกอีกคนที่กำลังเล็มเลียใบหูของเธอให้รู้สึกเสียวจนขนลุก

"เธอยังน่าจูบไปทั้งตัวเหมือนเดิมเลยนะ" เหนือกระซิบบอกอมยิ้มพร้อมกับเลียใบหูของอีกคน อมยิ้มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเหนือทำแบบนั้นแต่ที่ทำให้อมยิ้มตกใจคือมือของเหนือที่สัมผัสกับจุดอ่อนไหวด้านล่าง?.แม้คิดไว้แล้วจะเกิดเรื่องแบบนี้แต่พอเกิดจริงๆ เธอก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน มันมีความกล้า ความอยากและความกลัวปนเปกันไปหมดในหัวตอนนี้

ความรู้สึกพลุ่งพล่านที่เกิดขึ้นเพราะโดนเหนือสัมผัสร่างกาย มันทรมานกว่าที่คิดและก็รู้สึกดีกว่าที่คิด และยิ่งร่างกายถูกกระตุ้นให้รู้สึกกับเรื่องนี้มาก สมองของอมยิ้มก็พยายามนึกเรื่องราวเก่าๆ ที่อยู่ภายในจิตใต้สำนึกและนั่นทำให้เธอเริ่มปวดหัว ยิ่งพยายามนึกก็ยิ่งปวด

"อะ โอ้ย?..อืม" อมยิ้มร้องเมื่อเริ่มรู้สึกปวดจนทนร้องออกมาไม่ไหว แต่เธอก็ไม่อยากหยุดจึงพยายามข่มเสียงไว้

เหนือมองหน้าอมยิ้มที่หน้าเหยเก มีความเจ็บปวดฉายชัดอยู่ หางตามีน้ำตาไหลออกมา

"ยิ้มคะ เป็นอะไร?" เหนือถาม มือที่จับหน้าอกของอีกคนยกขึ้นประคองแก้มของอมยิ้มไว้ด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ ไม่เป็นอะไร ต่อเลยสิ ทำมันอีกเหนือ เราอยากให้เธอทำ" อมยิ้มบอกแล้วแอ่นหน้าอกเข้าหาปากของเหนือ เหนือเหลือบมองหน้าอีกคนก่อนจะงับปากอมยอดอกสีสวยพร้อมกับใช้ลิ้นเขี่ยเล่นกระตุ้นให้มันแข็งตัว อมยิ้มจิกดึงผมของเหนือไว้ก่อนจะกอดเหนือแน่นให้เหนือซุกเข้าหาตัวเองมากขึ้นเมื่อเธอปวดหัวมากขึ้นแต่ก็ไม่อยากให้เหนือหยุด

เหนือหายใจไม่ออกรู้สึกได้ว่าอมยิ้มกำลังเกร็งตัวและกอดเธอแน่นไป

"อือ อ่อย?" เหนือพยายามแกะแขนของอมยิ้มที่กอดหัวเธอแน่นจนเธอแทบขาดกาศหายใจ

อมยิ้มคลายอ้อมแขนพร้อมกับยกมือขึ้นมาดึงทึ้งผมของตัวเองเมื่อไม่สามารถทนความเจ็บไว้ไหว

"เหนือ เรา เรา?.ไม่ไหว มันปวด ปวดมากเลย" อมยิ้มร้องบอกแล้วงอตัวหงายหลังตึงนอนแผ่บนที่นอนโดยที่ขายังอ้าและมีเหนือแทรกกลางอยู่ระหว่างขา ด้วยก่อนหน้านี้อมยิ้มนั่งคร่อมบนขาอ่อนของเหนือ

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรที่รัก ผ่อนคลายหน่อยโอเคไหม" เหนือรีบบอกพร้อมกับลุกขึ้นนั่งคุกเข่าระหว่างขาของอีกคน มือก็พยายามแกะมือของอมยิ้มที่ดึงผมของตัวเองเพราะความเจ็บปวดให้ปล่อย แม้อารมณ์จะค้างแต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าอาการทรมานของอมยิ้มที่ดูเจ็บปวดมาก

"เหนือ?" อมยิ้มมองหน้าเหนือเมื่อเห็นว่าในความทรงจำของตัวเองมีเหนือที่ยิ้มสดใสอยู่ "เราเคย?รู้จักกันไหม?"

"เธอเลิกสนใจเรื่องอื่นเถอะ เธอน่าจะพยายาม?."

"บอกมา! เธอต้องบอกเราว่าเรารู้จักกันเหนือ เพราะไม่งั้นฉันก็อยากจะรู้เรื่องนี้ไปตลอด! อือ! และมันเจ็บ ยิ่งเราอยากรู้ ยิ่งพยายามคิดมันก็ยิ่งเจ็บมาก!" อมยิ้มร้องบอกเสียงดังแล้วหลับตาปี๋เพราะความเจ็บปวด

"เราเคยรู้จักกัน เธอรู้อยู่แล้วนิ" เหนือบอกอีกคนเสียงดังเพราะทนเห็นอีกคนยื้ออาการเจ็บปวดของตัวเองไม่ไหว "ตอนนี้เธอต้องทำหัวให้ปลอดโปร่ง ทำใจให้สบาย หยุดพยายามรื้อฟื้นความจำสักพักได้ไหม เธอจะได้เลิกปวดหัว"

"สัญญามา สัญญาว่าเธอจะเล่าเรื่องของเรา...." อมยิ้มจับคอเสื้อนอนของเหนือแน่นแล้วเค้นถาม เหนือรีบพยักหน้าพร้อมกับจับมือของอมยิ้มไว้

"ได้ ฉันสัญญา ตอนนี้ช่วยพยายามทำหัวให้โล่งหน่อย ฉันไม่อยากให้เธอเจ็บ" เหนือบอกอมยิ้ม อมยิ้มหลับตาพยายามควบคุมอารมณ์และทำสมองให้ปลอดโปร่ง "ดี แบบนั้นแหละ เดี๋ยวไปเอายามาให้นะ ยาแก้ปวดเธอเอาไว้ไหน"

"ไม่ ไม่เอา?อยู่กับเราตรงนี้" อมยิ้มบอกแล้วฝืนตัวเองลุกขึ้นนั่งก่อนจะกอดเหนือไว้

"โอเค ฉันจะอยู่กับเธอเอง" เหนือบอกแล้วกอดอมยิ้มที่นั่งคร่อมบนขาซบไหล่เธอ เธอดึงผ้าห่มมาคลุมแผ่นหลังเปล่าเปลือยของอมยิ้มไว้

อมยิ้มสะอื้นไห้กับความเจ็บปวดของตัวเองที่เกิดในหัว เพราะนี่เป็นแค่อีกครั้งที่เจ็บหลังจากได้ผลกระทบจากอุบัติเหตุ และมันเพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่ครั้งหลังจากเจอเหนือเท่านั้นเธอเลยไม่ชินกับอาการนี้ มันทรมานมากแต่เธอก็อยากให้มันเกิดขึ้นเพราะเธอจะได้รู้สักทีว่าตัวเองเป็นใครและเป็นอะไรกับเหนือ เธอจะได้ไม่ต้องดิ้นรนหาความจำขนาดนี้

 

เหนือใส่เสื้อผ้าให้คนที่หลับไปในระหว่างที่กอดกัน การที่ต้องทำอะไรแบบนี้ก็ต้องใช้ความอดทนเยอะเหมือนกัน จะว่าไปเธอใช้ความอดทนเปลืองมากตั้งแต่เจออมยิ้มอีกครั้ง ถึงมันจะมีให้ใช้ฟรีแต่มันก็มีวันหมด

เหนือก้มจูบระหว่างอกของอีกคนอย่างอดใจไม่ไหวเมื่อมันช่างล่อใจในระหว่างที่กำลังติดกระดุมเสื้อนอนให้

"ทำไมฉันต้องหลงใหลเธอทุกครั้งเลยนะยิ้ม ไม่เคยชนะเธอได้เลย" เหนือพูดแล้วจูบซับเนื้อหอมของอีกคนขึ้นไปที่คอก่อนจะจูบคางของอมยิ้มเบาๆ มือก็ลูบแก้มอีกคนด้วยความรู้สึกที่เต็มเปี่ยมด้วยความรัก?ใช่ เธอกลับมารักอมยิ้มจนหมดใจอีกแล้วหลังจากที่ตัดใจมานาน

"เธอทำสำเร็จ ฉันกลับมารักเธออีกแล้ว"

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น