เพราะรัก i got you-21เพราะคิดถึงพี่
โพสต์โดย:
Pearfa
วันที่: 03 พฤศจิกายน 2017 เวลา 17:38:39
อ่าน: 291
|
มาต่อแล้วน่าาาาาา ขอโทษที่มาช้าน่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา เอ้าาา รีบมาต่อกันเร็วววววววววววววววววว
ฝาก E-Book ด้วยน่าาา
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiOTMwMzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjA2OTciO30 ในเพจเลยจ้า Pearfak https://www.facebook.com/myfictionP/
"แพรว แพรว " วราค์ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสาวที่เอาแต่นั้งเหม่อตั้งแต่หัวค่ำจนตอนนี่ อลิตาเอาแต่นั้งมองตรงๆ จนบางครั้งเธอเองก็คิดว่าหล่อนหลับในเสียอีก เพราะกระพริบตายังแทบไม่มีเลย
"ว่าไง"
"เป็นอะไร"
"ปล่าวนิ"
"วาไม่เชื่อ แพรวเป็นอะไรดูซึมๆ ช่วงนี้ก็ไม่เห็นไปที่ร้านพี่เวเลย"
"แพรวปกติดี"
"เราเป็นเพื่อนกันไหมแพรว แพรวดูไม่โอเคเลยนะ เป็นไร?" วราค์ถามเพื่อนสาวด้วยใบหน้าจริงจัง
หลายวันแล้วที่เธอเห็นเพื่อนสาวอย่างอลิตาเอาแต่นั้งเหม่อลอยมองอะไรก็ไม่รู้แบบนี้ ไม่ใช่แค่อลิตานะพี่สาวของเธอเองก็ด้วย ไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปมีปัญหาอะไรกันตอนไหน หรือว่าพี่วิวจะปฏิเสธอลิตาไปแล้ว เพื่อนของเธอถึงได้เศร้าเป็นหมาหงอยแบบนี้ แล้วทำไมพี่วิวต้องซึมถ้าพี่วิวเป็นคนเลือกที่จะปฏิเสธเพื่อนของเธอเอง
"วา เป็นเพื่อนแพรว แต่แพรวไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ"
"งั้นเหรอ เฮ้อออ ถ้าแพรวบอกว่าโอเค ก็ได้วาจะไม่ถามแล้วก็ได้"
"วา อย่าทำหน้ายังงั้นสิ " อลิตาจับช่วงแขนของเพื่อนสาวที่นั้งทำหน้าบึ้งอยู่ข้างๆกัน
จะให้เธอบอกยังไงดีละ เธอไม่ได้เป็นอะไรแค่กำลังใช้สมาธิสำหรับคิดแผนพิชิตใจพี่สาวอยู่ และก็กำลังคิดถึงพี่สาวจริงๆนั่นแหละ หลังจากวันนั่นมันก็ทำให้
เธอกำลังใจลดลงไปนิดหนึ่ง ตอนนี่เธอเลยต้องนั้งเสริมสร้างกำลังใจให้ตัวเองอยู่แบบนี้ไง บอกแล้วว่าจะไม่ยอมแพ้แค่ถอยมาตั้งหลักเพียงเท่านั่น
"วา จะไปหาบอยแล้ว"
"แพรวไปด้วย"
"ก็ไปสิ" โอ้ยยยย เพื่อนเธอทำหน้างอนใหญ่แล้ววว
อลิตามองแผ่นหลังของเพื่อนสาวที่เดินหน้างอไปหาเพื่อนๆในกลุ่มที่กำลังซ่อมคีย์เพลงอยู่หลังเวที หญิงสาวกระตุกยิ้มบางก่อนจะเดินตามอีกคนไปหวังว่าเพื่อนสาวของเธอจะยอมหายงอนเธอสักทีสินะ
"แพรวพรุ่งนี้วันเกิดพี่บี ไปกินเลี้ยงที่ร้านด้วยกันปล่าว"
นั่นไงวราค์ยอมที่จะพูดกับเธอแบบปกติแล้ว แน่ละพวกเธอไม่เคยงอนกันเกิน 10 นาทีสักครั้งอยู่แล้ว
"ไปสิ งั้นพรุ่งนี้สายๆแพรวจะไปหาซื้อของขวัญให้พี่บีก่อนนะ วาได้ยังไปด้วยกันไหม"
"เดียววาไปเป็นเพื่อนก็ได้"
"งั้นโอเค"
"วา ไปกันเถอะได้เวลาแล้ว" อลิตาสะกิดแขนเพื่อนสาวเมื่อตอนนี่ถึงเวลาที่พวกเธอต้องออกไปทำการแสดงแล้ว
รอยยิ้มที่ถูกฉาบไว้บนใบหน้าหวานๆถูกฉายขึ้นมาทันทีเมื่อแสงไฟจากบนเวทีกระทบหน้า เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเพื่อนๆในการทำในสิ่งที่เธอรัก เสียงกรี๊ดเสียงปรบมือที่ดังอยู่ต่อเนื่องก็เหมือนกำลังใจที่คอยเติมเต็มให้เธอมีแรงที่จะทำ ที่จะสรราบทเพลงดีๆมาส่งมอบความรู้สึกให้กับคนดูทุกๆคน เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของทุกคนเธอก็มีความสุขแล้ว
"แพรว พรุ่งนี้อย่าลืมนะ 10 โมงเจอกัน"
วราค์เตือนนัดเพื่อนสาวหลังจากทำการแสดงจบลง เธอทั้งสองต่างก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถของตัวเองเพื่อกลับไปยังที่พักของตัวเอง ทั้งที่ยังมีแฟนคลับสาวๆตั้งหน้าตั้งตารอคอยการพูดคุยของทั้งสองคน แต่ทั้งสองสาวกลับเลือกที่จะเดินแอบออกมาทางด้านหลังร้านแทน
09.43 น.
กริ้งงงงงงงง
"แพรวกำลังไปวา รอแป๊บนะ รถติดมากเลย"
ร่างสูงชะเง้อคอมองรถที่จอดติดกันเป็นแถวบนถนนทางเข้าร้าน ขนาดนี้ไม่ใช่เวลาเร่งด่วนที่คนส่วนมากใช้ถนนกันรถยังติดได้มากจนไม่ขยับ เธอเห็นแล้วเพลียใจจริงๆ หญิงสาววางมือถือลงข้างๆเบาะนั้งก่อนจะหมุนพวงมาลับเมื่อรถเริ่มขยับตัวทีละนิด
"สวัสดีค่ะพี่เว แล้ววาละคะ"
"ไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้นิเอง นั้งก่อนๆ วาชวนมางานวันเกิดพี่บียัง ถ้ายังพี่ชวนนะมาด้วยละ" เวหาพูดคุยกับคนที่เปรียบเสมือนน้องสาวอีกคนอย่างยิ้มแย้มอารมณ์ดี
"วาชวนแล้วคะ ขอบคุณที่ชวนนะคะพี่เว"
"อย่าลืมของขวัญของภรรยาพี่ละ"
"ฮะ ฮะ ไม่ลืมแน่นอนค่ะ"
หญิงสาวตากลมฉีกยิ้มหวานหัวเราะรั่วกับพี่ชาย โดยไม่ทันสังเกตว่ามีหญิงสาวอีกคนที่จ้องมองมาทางเธออยู่
"อ้าววิว เสร็จแล้วหรอ" เวหาทักน้องสาวของตัวเองที่พึ่งไปหัดทำขนมกับภรรยาสาวของตนมา
"เสร็จแล้วค่ะ คุยอะไรกันอยู่หรอค่ะ ดูสนุกเชียว" วีรินทร์เดินมาหยุดอยู่ข้างๆเก้าอี้ของคนเป็นน้องพลางเลิกคิ้วมองคนที่นั้งเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง
เธอยังเคืองน้องไม่หายเลยนะที่อีกคนเล่นหายหน้าหายตาไปตั้งหลายวัน
เวหามองสองหญิงสาวที่จ้องมองกันด้วยอารมณ์ที่ต่างกันในตอนนี่ เขาคิดว่าเขาไม่ควรอยู่ตรงนี่จึงเลือกที่ยักไหล่แล้วเดินถอยออกมาจากวงโคจรของน้องทั้งสองคน รัศมีความเคืองของวีรินทร์มันรุนแรงจนเขาไม่สามารถที่จะทนได้ ถอยยยย
"สวัสดีค่ะพี่วิว" อลิตาฉีกยิ้มกว้างให้พี่สาวคนสวยที่เดินมายืนอยู่ข้างๆเก้าอี้ของเธอ ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ
"สวัสดีค่ะน้องแพรว ไม่เจอหน้าตั้งหลายวันเลยนะคะ"
คนเป็นพี่ส่งยิ้มหวานให้กับน้องสาวพลางถามถึงเหตุผลที่อีกคนหายไปตั้งหลายวัน หรือเพราะน้องติดคิวของสาวๆพวกนั่นอยู่น้องถึงไม่มีเวลาที่จะมาเจอหน้าเธอเลย
"แพรว ต้องช่วยงานพี่พูนะคะ เลยไม่ค่อยได้มา"
"จริงด้วยสิ พี่ก็ไปสมัครงานที่ร้านของพี่ชายแพรวมาด้วยนะ ยัยวาแนะนำไปนะ"
ที่จริงเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก หากเพราะเธอเบื่อที่จะทำงานกับผู้คนที่ชอบสวมหน้ากาเข้ากันเวลาหวังผลประโยชน์จากอีกฝ่าย เธอจึงอยากลองเปลี่ยนงาน เปลี่ยนสังคมของตนดู เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นมากกว่านี้
"จริงหรอคะ วาไม่เห็นบอกแพรวเลย"
"สงสัยคงจะลืมนะ พี่เองก็ไม่ได้บอกวาด้วยแหละว่าจะไปหรือปล่าว" วีรินทร์เลื่อนเกาอี้ข้างๆกันมา ก่อนจะนั้งลงไปและหันมองหน้าอีกคนให้เต็มดวงตา
"แพรวดีใจนะคะที่พี่วิวทำงานที่ร้านของพี่พู"
"ทำไมคะ"
คนเป็นพี่เอียงหน้าถามน้องสาวที่เอาแต่จ้องมองเธอด้วยดวงตากลมโตที่ส่องประกายแสงระยิบระยับอย่างน่าหลงไหล
"แพรวจะได้เห็นพี่วิวบ่อยขึ้นไงคะ"[/size][/color]
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|