web stats

ข่าว

 


เพราะรัก i got you-21เพราะคิดถึงพี่

โพสต์โดย: Pearfa วันที่: 03 พฤศจิกายน 2017 เวลา 17:38:39 อ่าน: 291

มาต่อแล้วน่าาาาาา   ขอโทษที่มาช้าน่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา   เอ้าาา รีบมาต่อกันเร็วววววววววววววววววว

ฝาก E-Book ด้วยน่าาา
โค๊ด: [Select]
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiOTMwMzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjA2OTciO30
ในเพจเลยจ้า Pearfak
https://www.facebook.com/myfictionP/










"แพรว  แพรว "   วราค์ตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสาวที่เอาแต่นั้งเหม่อตั้งแต่หัวค่ำจนตอนนี่   อลิตาเอาแต่นั้งมองตรงๆ จนบางครั้งเธอเองก็คิดว่าหล่อนหลับในเสียอีก   เพราะกระพริบตายังแทบไม่มีเลย

"ว่าไง"

"เป็นอะไร"

"ปล่าวนิ"

"วาไม่เชื่อ แพรวเป็นอะไรดูซึมๆ ช่วงนี้ก็ไม่เห็นไปที่ร้านพี่เวเลย"

"แพรวปกติดี"

"เราเป็นเพื่อนกันไหมแพรว   แพรวดูไม่โอเคเลยนะ เป็นไร?"   วราค์ถามเพื่อนสาวด้วยใบหน้าจริงจัง 

หลายวันแล้วที่เธอเห็นเพื่อนสาวอย่างอลิตาเอาแต่นั้งเหม่อลอยมองอะไรก็ไม่รู้แบบนี้   ไม่ใช่แค่อลิตานะพี่สาวของเธอเองก็ด้วย  ไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปมีปัญหาอะไรกันตอนไหน  หรือว่าพี่วิวจะปฏิเสธอลิตาไปแล้ว เพื่อนของเธอถึงได้เศร้าเป็นหมาหงอยแบบนี้  แล้วทำไมพี่วิวต้องซึมถ้าพี่วิวเป็นคนเลือกที่จะปฏิเสธเพื่อนของเธอเอง

"วา เป็นเพื่อนแพรว  แต่แพรวไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ"

"งั้นเหรอ เฮ้อออ ถ้าแพรวบอกว่าโอเค ก็ได้วาจะไม่ถามแล้วก็ได้"

"วา อย่าทำหน้ายังงั้นสิ "   อลิตาจับช่วงแขนของเพื่อนสาวที่นั้งทำหน้าบึ้งอยู่ข้างๆกัน 

จะให้เธอบอกยังไงดีละ เธอไม่ได้เป็นอะไรแค่กำลังใช้สมาธิสำหรับคิดแผนพิชิตใจพี่สาวอยู่   และก็กำลังคิดถึงพี่สาวจริงๆนั่นแหละ   หลังจากวันนั่นมันก็ทำให้

เธอกำลังใจลดลงไปนิดหนึ่ง  ตอนนี่เธอเลยต้องนั้งเสริมสร้างกำลังใจให้ตัวเองอยู่แบบนี้ไง   บอกแล้วว่าจะไม่ยอมแพ้แค่ถอยมาตั้งหลักเพียงเท่านั่น

"วา จะไปหาบอยแล้ว"

"แพรวไปด้วย"

"ก็ไปสิ"   โอ้ยยยย เพื่อนเธอทำหน้างอนใหญ่แล้ววว 

อลิตามองแผ่นหลังของเพื่อนสาวที่เดินหน้างอไปหาเพื่อนๆในกลุ่มที่กำลังซ่อมคีย์เพลงอยู่หลังเวที   หญิงสาวกระตุกยิ้มบางก่อนจะเดินตามอีกคนไปหวังว่าเพื่อนสาวของเธอจะยอมหายงอนเธอสักทีสินะ

"แพรวพรุ่งนี้วันเกิดพี่บี ไปกินเลี้ยงที่ร้านด้วยกันปล่าว"

นั่นไงวราค์ยอมที่จะพูดกับเธอแบบปกติแล้ว  แน่ละพวกเธอไม่เคยงอนกันเกิน 10 นาทีสักครั้งอยู่แล้ว

"ไปสิ งั้นพรุ่งนี้สายๆแพรวจะไปหาซื้อของขวัญให้พี่บีก่อนนะ  วาได้ยังไปด้วยกันไหม"

"เดียววาไปเป็นเพื่อนก็ได้"

"งั้นโอเค"

"วา ไปกันเถอะได้เวลาแล้ว"   อลิตาสะกิดแขนเพื่อนสาวเมื่อตอนนี่ถึงเวลาที่พวกเธอต้องออกไปทำการแสดงแล้ว 

รอยยิ้มที่ถูกฉาบไว้บนใบหน้าหวานๆถูกฉายขึ้นมาทันทีเมื่อแสงไฟจากบนเวทีกระทบหน้า   เธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งกับเพื่อนๆในการทำในสิ่งที่เธอรัก   เสียงกรี๊ดเสียงปรบมือที่ดังอยู่ต่อเนื่องก็เหมือนกำลังใจที่คอยเติมเต็มให้เธอมีแรงที่จะทำ ที่จะสรราบทเพลงดีๆมาส่งมอบความรู้สึกให้กับคนดูทุกๆคน  เพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของทุกคนเธอก็มีความสุขแล้ว

"แพรว พรุ่งนี้อย่าลืมนะ 10 โมงเจอกัน"

วราค์เตือนนัดเพื่อนสาวหลังจากทำการแสดงจบลง  เธอทั้งสองต่างก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถของตัวเองเพื่อกลับไปยังที่พักของตัวเอง   ทั้งที่ยังมีแฟนคลับสาวๆตั้งหน้าตั้งตารอคอยการพูดคุยของทั้งสองคน   แต่ทั้งสองสาวกลับเลือกที่จะเดินแอบออกมาทางด้านหลังร้านแทน

09.43 น.

กริ้งงงงงงงง

"แพรวกำลังไปวา  รอแป๊บนะ รถติดมากเลย" 

ร่างสูงชะเง้อคอมองรถที่จอดติดกันเป็นแถวบนถนนทางเข้าร้าน  ขนาดนี้ไม่ใช่เวลาเร่งด่วนที่คนส่วนมากใช้ถนนกันรถยังติดได้มากจนไม่ขยับ  เธอเห็นแล้วเพลียใจจริงๆ หญิงสาววางมือถือลงข้างๆเบาะนั้งก่อนจะหมุนพวงมาลับเมื่อรถเริ่มขยับตัวทีละนิด

"สวัสดีค่ะพี่เว แล้ววาละคะ"

"ไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้นิเอง  นั้งก่อนๆ วาชวนมางานวันเกิดพี่บียัง ถ้ายังพี่ชวนนะมาด้วยละ"   เวหาพูดคุยกับคนที่เปรียบเสมือนน้องสาวอีกคนอย่างยิ้มแย้มอารมณ์ดี

"วาชวนแล้วคะ  ขอบคุณที่ชวนนะคะพี่เว"

"อย่าลืมของขวัญของภรรยาพี่ละ"

"ฮะ ฮะ ไม่ลืมแน่นอนค่ะ"

หญิงสาวตากลมฉีกยิ้มหวานหัวเราะรั่วกับพี่ชาย  โดยไม่ทันสังเกตว่ามีหญิงสาวอีกคนที่จ้องมองมาทางเธออยู่

"อ้าววิว เสร็จแล้วหรอ"   เวหาทักน้องสาวของตัวเองที่พึ่งไปหัดทำขนมกับภรรยาสาวของตนมา

"เสร็จแล้วค่ะ คุยอะไรกันอยู่หรอค่ะ ดูสนุกเชียว"   วีรินทร์เดินมาหยุดอยู่ข้างๆเก้าอี้ของคนเป็นน้องพลางเลิกคิ้วมองคนที่นั้งเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง 

เธอยังเคืองน้องไม่หายเลยนะที่อีกคนเล่นหายหน้าหายตาไปตั้งหลายวัน

เวหามองสองหญิงสาวที่จ้องมองกันด้วยอารมณ์ที่ต่างกันในตอนนี่  เขาคิดว่าเขาไม่ควรอยู่ตรงนี่จึงเลือกที่ยักไหล่แล้วเดินถอยออกมาจากวงโคจรของน้องทั้งสองคน  รัศมีความเคืองของวีรินทร์มันรุนแรงจนเขาไม่สามารถที่จะทนได้ ถอยยยย

"สวัสดีค่ะพี่วิว"   อลิตาฉีกยิ้มกว้างให้พี่สาวคนสวยที่เดินมายืนอยู่ข้างๆเก้าอี้ของเธอ  ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ

"สวัสดีค่ะน้องแพรว  ไม่เจอหน้าตั้งหลายวันเลยนะคะ"

คนเป็นพี่ส่งยิ้มหวานให้กับน้องสาวพลางถามถึงเหตุผลที่อีกคนหายไปตั้งหลายวัน   หรือเพราะน้องติดคิวของสาวๆพวกนั่นอยู่น้องถึงไม่มีเวลาที่จะมาเจอหน้าเธอเลย

"แพรว ต้องช่วยงานพี่พูนะคะ เลยไม่ค่อยได้มา"

"จริงด้วยสิ  พี่ก็ไปสมัครงานที่ร้านของพี่ชายแพรวมาด้วยนะ ยัยวาแนะนำไปนะ"

ที่จริงเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก  หากเพราะเธอเบื่อที่จะทำงานกับผู้คนที่ชอบสวมหน้ากาเข้ากันเวลาหวังผลประโยชน์จากอีกฝ่าย  เธอจึงอยากลองเปลี่ยนงาน  เปลี่ยนสังคมของตนดู เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้นมากกว่านี้

"จริงหรอคะ วาไม่เห็นบอกแพรวเลย"

"สงสัยคงจะลืมนะ  พี่เองก็ไม่ได้บอกวาด้วยแหละว่าจะไปหรือปล่าว"   วีรินทร์เลื่อนเกาอี้ข้างๆกันมา ก่อนจะนั้งลงไปและหันมองหน้าอีกคนให้เต็มดวงตา

"แพรวดีใจนะคะที่พี่วิวทำงานที่ร้านของพี่พู"

"ทำไมคะ"

คนเป็นพี่เอียงหน้าถามน้องสาวที่เอาแต่จ้องมองเธอด้วยดวงตากลมโตที่ส่องประกายแสงระยิบระยับอย่างน่าหลงไหล

"แพรวจะได้เห็นพี่วิวบ่อยขึ้นไงคะ"[/size][/color]

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น