web stats

ข่าว

 


วิวาห์เริ่มรัก ตอนที่ 8

โพสต์โดย: เด็กนรก วันที่: 02 พฤศจิกายน 2017 เวลา 05:01:55 อ่าน: 457

แล้วคำว่าชอบของสตาร์ที่บอกมาก็ทำให้เรียวรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองวิ่งเล่นอยู่ในสวนดอกไม้โดยที่ตัวเองเป็นเจ้าหญิง...โลกช่างสวยสดงดงามอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนี้เหมือนเราเป็นแฟนกันถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดสรุปอะไรแต่เรากำลังจะแต่งงานกันแล้ว ถึงจะเป็นงานแต่งเรียบๆ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นใช้ชีวิตด้วยกัน

เรียวยืนมองคนด้านล่างที่เรียงเก้าอี้กันหลังจากที่จัดเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว ตอนนี้เธออยู่ห้องของสตาร์ในระหว่างที่รอสตาร์ไปเอาของจากด้านล่าง คืนนี้เธอจะนอนที่นี่ นั่นรวมถึงครอบครัวเธอและเกรทด้วย

เรียวกอดอกหยิกแขนตัวเองซ้ำๆ เพื่อจะพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป พองานแต่งจะเกิดขึ้นวันพรุ่งนี้แล้วเรียวก็สับสนและกลัวหลายๆ อย่าง ใจนึกสังหรณ์ถึงงานแต่งที่จะเกิดขึ้น

"เรียว" สตาร์เปิดประตูห้องของตัวเองแล้วเรียกคนในห้อง แต่ดูเหมือนเรียวจะเหม่ออีกแล้ว...คนตัวเล็กยืนตัวแข็งทื่อกอดอกมองไปด้านล่าง สตาร์เดินเข้าไปหาเรียว

"เรียวคะ" สตาร์เรียกอีกคนใกล้ๆ พร้อมกับจับไหล่บางของอีกคน เรียวหันมามองแต่สายตาของเรียวไม่มีความสดใสในแบบของเจ้าตัวเลย

"เป็นอะไรคะ?" สตาร์ถาม มือก็ลูบปัดปอยผมของอีกคนออกไปให้พ้นใบหน้าน่ารัก

"พี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?"

"พี่เข้ามาเมื่อกี้เอง เรียกเราตั้งสองครั้งแน่ะ เป็นอะไรรึเปล่า?" สตาร์ถามด้วยความเป็นห่วง เรียวทำหน้าเครียดก้มหน้าหน่อย สตาร์รู้สึกว่าอยากจะเอาความเครียดของอีกคนไปทิ้งให้หมดเพราะเรียวไม่เหมาะที่จะมีอารมณ์แบบนี้เลย เรียวต้องเหมาะกับรอยยิ้มสดใสท่าทางแสนงอนเท่านั้น

"หนูรู้สึกไม่ดีเลยค่ะ"

"เป็นอะไร ปวดหัวหรือเจ็บตรงไหนรึเปล่า?"

"หนูบอกไม่ถูก...คือหนูกลัวว่าพรุ่งนี้จะมาถึง"

"ทำไมคะ ไม่อยากแต่งกับพี่แล้วเหรอ" สตาร์ถามคนตรงหน้าใจนึกหวั่นกลัวคำตอบเพราะกลัวคนเป็นน้องจะเปลี่ยนใจ

"ไม่ใช่ค่ะ" เรียวรีบบอกเมื่อน้ำเสียงของสตาร์เปลี่ยนไป มือของเรียวจับแขนของสตาร์ไว้ "มันไม่ใช่แบบนั้น แต่หนู...หนูไม่รู้จะอธิบายยังไง ความรู้สึกที่มีต่องานแต่งพรุ่งนี้ไม่ได้เกี่ยวกับพี่เลย สำหรับพี่ไม่ว่าเมื่อไหร่หนูก็ต้องการ แต่..."

"เรียวอายใช่ไหมคะที่จะแต่งกับผู้หญิง"

"มันก็ไม่เชิง" เรียวตอบเสียงเบาเพราะไม่สามารถจำแนกแจกจ่ายความรู้สึกออกมาเป็นส่วนๆ ได้ "หนูไม่สบายใจ"

"โอเคค่ะ ใจเย็นๆ นะ" สตาร์บอกมือประคองแก้มใสของอีกคนให้เงยหน้าขึ้นมองตัวเอง "ทำสมองให้โล่งหน่อย ตอนนี้แม่กับริวมาถึงแล้วนะพี่ไปรับมา ไม่แน่เราอาจจะดีขึ้นถ้าเจอแม่"

เรียวพยักหน้าหน่อยนึง พอสตาร์จะเดินไปเรียวก็ดึงแขนอีกคนไว้ สตาร์หันมามอง

"กอดกันได้ไหมคะ?" เรียวถามอ้อมแอ้มอย่างไม่มั่นใจ สตาร์มองเรียวด้วยความอ่อนโยนก่อนจะดึงคนเป็นน้องมากอด

เรียวกอดสตาร์แน่น ตาก็หลับซึมซับความอ่อนโยนของอีกคนที่กอดพร้อมกับลูบหัวของเธอไปด้วย สตาร์หอมผมของเรียวก่อนจะซบหน้ากับผมหอมของคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขน...รู้สึกดีจังเลย ตัวเล็กแถมนุ่มนิ่ม หากรู้ว่าการได้กอดอีกคนจะรู้สึกดีแบบนี้สตาร์กอดเรียวไปตั้งนานแล้ว

"เข้มแข็งหน่อยนะเรียว เรียวบอกพี่ในวันนั้นว่าเรียวจะดูแลพี่ พี่กำลังรอให้เรียวเข้ามาดูแลอยู่นะคะ"

เรียวยิ้มเมื่ออีกคนเท้าความถึงคำพูดของตัวเอง ตอนนี้รู้สึกว่ามีกำลังใจขึ้นเยอะ เรียวไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้สตาร์ต้องมาเป็นห่วงเรื่องนี้อีกแล้ว

"ค่ะ หนูจะดูแลพี่ตลอดไปเลย" เรียวบอกแล้วเงยหน้ามองอีกคน

"ต้องแบบนี้สิคนดีของพี่ แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง หนูดูแลใครไม่ได้หรอกนะ เราจะแต่งกันแล้วพี่อยากให้เรียวดูแลพี่มากกว่า พอเป็นหนูแล้วดูเด็กไป"

เรียวขมวดคิ้วงง ใช้เวลาสักพักถึงจะเข้าใจ

"ค่ะ เรียวจะดูแลพี่เอง" เรียวบอก ทั้งคู่ยิ้มให้กัน สตาร์เลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบหน้าผากเรียวเบาๆ

แล้วเรียวก็รู้สึกเหมือนขึ้นสวรรค์อีกครั้งในรอบ 1 เดือน เพราะการจูบหน้าผากของสตาร์เมื่อกี้ทำให้หน้าผากของตัวเองดูมีคุณค่าขึ้นมาทันทีทันใด ตอนนี้ต่อให้ใครมาหัวเราะเยาะความขี้อายหรือแกล้งเรียว เรียวก็ไม่รู้สึกโกรธอะไรหรอกเพราะมีความสุขเหลือเกิน



สตาร์นั่งต่อหน้าพ่อในห้องทำงานของพ่อ ซึ่งตอนนี้หน้าคุณธรรมนัสผู้เป็นพ่อหน้าดำคล้ำเครียดเพราะหนังสือพิมพ์และนิตยสารกอสซิปก็ประโคมข่าวเรื่องงานแต่งของสตาร์ ซึ่งเนื้อหาก็มีทั้งดีและล้อเลียน เหน็บแนมกันไป

"ฉันจะยกเลิกงานแต่งพรุ่งนี้" ธรรมนัสพูด

"แปลว่าคุณพ่อตกลงที่จะไม่บังคับหนูแต่งงานอีก"

"ไม่"

"ขอที่ชัดเจนกว่าคำว่า 'ไม่' ของคุณพ่อค่ะ"

"ฉันไม่ได้ยกเลิกงานแต่งเสียเลย มันจะต้องเกิดขึ้นในสักวันหนึ่งแต่ฉันกำลังเปลี่ยนงานแต่งของแกเป็นงานปาร์ตี้เจ้าสาวแทน"

"เหอะ ตลกละ หนูไม่ยอม"

"แกไม่ยอมไม่ได้"

"ทำไมพ่อต้องบังคับ หากห่วงเรื่องชื่อเสียงและธุรกิจก็แค่ยอมหนูซะ แค่ครั้งเดียวเอง"

"แกก็จะได้ใจตลอดไปน่ะเหรอ?"

"คุณพ่อนี่เหมาะกับบทคนขี้โกงชะมัด" สตาร์ว่า

"งั้นแกก็ลูกคนขี้โกงสิ ดูเหมือนเชื้อจะไม่ทิ้งแถว"

"ได้มาเยอะค่ะ" สตาร์ว่า

"รู้ไหมทำไมฉันไม่ยกเลิกงานแต่ง"

"ทำไมคะ?" สตาร์ถาม "ช่วยตัดเหตุผลส่วนตัวไปด้วยนะคะฟังจนเอียนละกับความต้องการของคุณพ่อเรื่องจะเอาชนะลูกสาว"

"เลิกประชดฉัน" ธรรมนัสบอกเสียงเข้ม สตาร์นิ่งฟังเริ่มหวั่นเกรงอำนาจของพ่อเล็กน้อย "เพราะครอบครัวของเรียวไง"

คำตอบของพ่อทำให้สตาร์คิดอะไรออกในด้านที่ไม่เคยคิด...บางทีเธออาจมองพ่อแค่ด้านเดียวเลยตั้งตัวอยู่คนละด้านกับพ่อจนลืมไปว่าคนแบบพ่อเป็นอะไรได้ทุกอย่างและคิดอะไรมากกว่าที่ตัวเธอคิด

"เพราะงี้คุณพ่อเลยไม่ยกเลิกงานแต่งใช่ไหมคะ?" สตาร์ถาม "ไม่ใช่ว่าไม่ห่วงหน้าตาแต่อยากตอบแทนบุณคุญมากกว่า"

"ใช่" ธรรมนัสบอก "ดังนั้นเปลี่ยนงานแต่งเป็นปาร์ตี้งานแต่งแล้วให้น้องเข้ามาอยู่กับเรา หากน้องเรียนจบค่อยแต่งงานกันก็ได้นี่"

สตาร์ถอนหายใจ...ครั้งนี้คงต้องยอมพ่อเพราะครอบครัวเรียวคือเหตุผล หากไม่มีงานแต่งพ่อก็ไม่มีข้ออ้างที่จะช่วยเหลือครอบครัวของเรียวด้วยทางนั้นไม่ยอมรับความช่วยเหลือเฉยๆ

สตาร์มองพ่อที่หยิบหนังสือมาอ่านด้วยสีหน้าไม่ชอบใจอย่างพิจารณา...พ่อห่วงหน้าตามากก็จริง แต่ห่วงความเป็นมนุษย์ที่มีจิตใต้สำนึกมากกว่า (ยกเว้นวิธีปฏิบัติกับลูกสาว) พ่อเองก็คงไม่ชอบใจกับงานแต่งตั้งแต่แรกและคิดถึงปัญหาที่ตามมามาตลอด แต่เพราะครอบครัวของเรียวสำคัญจึงยอมให้งานแต่งเกิดขึ้นโดยวิ่งเข้าหากำแพงหวังกระโดดข้าม แต่กำแพงดันสูงไปเพราะสังคมรอบตัวของพ่ออยู่ในระดับสูง การที่ลูกสาวแต่งงานกับผู้หญิงมันต้องมีผลหลายๆ ด้านพอพ่อมาอยู่หน้ากำแพงนี้เลยตระหนักว่าข้ามไม่ได้จึงแก้ปัญหาออกมาแบบนี้

"แล้วข่าวล่ะคะ?" สตาร์ถาม

"ไม่ต้องสนใจ ปล่อยไปก่อน หากนักข่าวมาสัมภาษณ์หรือคนมาถามก็บอกว่ายกเลิกไปด้วยปัญหาส่วนตัวแต่จัดปาร์ตี้งานเลี้ยงให้ผู้ใหญ่รับรู้แทนมันอาจจะแปลกๆ ไปบ้างแต่มันก็แปลกมาตั้งแต่แกวางแผนจะแต่งงานกับผู้หญิงแล้วนี่"

"โหดร้าย" สตาร์ว่าคนเป็นพ่อพร้อมกับลุกขึ้น

"ตาร์"

สตาร์หันมามองคนที่เรียกตัวเอง

"พูดกับน้องดีๆ ละ เพราะหนูเรียวดูจะชอบแกมากเลยนะ"

"ลูกพ่อคนนี้ก็ชอบหนูเรียวมากเหมือนกันค่ะ เมื่อกี้ช็อกเรื่องงานแต่งโดนยกเลิกไม่พอต้องมาช็อกเรื่องพ่อไม่รักอีกเหรอเนี่ย" สตาร์ว่าแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ธรรมนัสหมดแรงกับเรื่องที่ได้รู้ ตอนแรกคิดว่าลูกแกล้งชอบอีกคนเพื่อกดดันภรรยาให้ยกเลิกงานแต่งเพราะตัวเองลอบสังเกตลูกมานาน แต่ตอนนี้เชื่อหมดใจแล้วว่าสตาร์ชอบเรียวจริงๆ ดูได้จากแววตาเมื่อกี้ตอนที่ลูกบอกว่าชอบเด็กคนนั้น



"เรียวคิดไว้แล้วเชียวว่าต้องมีเรื่องเกิดขึ้น" เรียวพึมพำเบาๆ หลังจากที่สตาร์บอกตัวเอง ตอนนี้คุณธรรมนัสก็คงบอกแม่กับพี่ริวไปแล้ว เพราะเห็นคุณธรรมนัสเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่แม่กับพี่ชายนั่งกันอยู่

"เมื่อตอนบ่ายยังทำเหมือนกลุ้มใจไม่อยากแต่งอยู่เลย ตอนนี้มาทำหน้าเศร้าเพราะไม่ได้แต่งอีกแล้ว"

"ก็...ไม่ได้ไม่อยากแต่งสักหน่อย เรียวแค่ไม่ค่อยสบายใจ"

"ค่ะ แต่เราจะแต่งกันอีกครั้งตอนที่เรียวเรียนจบนะ หากเรียนจบแล้วเรียวก็มาทำงานกับพี่"

"วางแผนอนาคตไว้ก่อนเหรอคะ?" เรียวถามด้วยความเขินเมื่อสตาร์พูดด้วยสีหน้าจินตนาการถึงอนาคต สตาร์พยักหน้า

"ดีไหมล่ะ แต่ยังไงเราก็ต้องย้ายมาอยู่กับพี่นะ"

"ทั้งๆ ที่ไม่ได้แต่ง?"

"แต่เราก็จะจัดงานให้ผู้ใหญ่ได้รับรู้ไง อีกอย่างเธอจะได้ดูแลพี่ตามที่เธอสัญญาไว้ด้วย"

เรียวยิ้มพยักหน้า...นึกว่าพอไม่ได้แต่งแล้ว ตัวเองกับสตาร์จะต้องห่างกัน แต่หากเป็นแบบนี้ก็ไม่เป็นไร แค่ได้อยู่ใกล้ๆ ได้ดูแลเพื่อตอบแทนน้ำใจของคุณธรรมนัส เรียวก็รู้สึกดีขึ้นมามากโข



แล้วงานปาร์ตี้แต่งงานก็เกิดขึ้นในอีกวันช่วงหัวค่ำ เรียวยืนส่องกระจกโดยมีเกรทและแม่ยืนขนาบข้างยิ้มกับความสวยของชุดที่เรียวใส่

"ถ้าวันนี้เป็นงานแต่ง ลูกจะเป็นเจ้าสาวที่สวยมากเลย" เทียนบอกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา แค่เห็นลูกสาวใส่ชุดเจ้าสาวก็รู้สึกตื้นตันแล้ว

"แม่อย่าร้องสิคะ" เรียวบอกแม่

"ก็แม่..."

"ปล่อยให้ป้าเทียนอินกับบรรยากาศไปเถอะน่า" เกรทบอกเพื่อน เพราะถึงจะบอกว่าวันนี้ไม่ใช่งานแต่ง แต่ก็ไม่ต่างจากงานแต่งเท่าไหร่เพราะเจ้าสาวก็ใส่ชุดเจ้าสาว มีแขกมางานเพียงแต่เป็นคนมาน้อยเท่านั้นเอง บรรยากาศมันให้ซะขนาดนี้ "งั้นแกอยู่กับแม่ก่อนนะ ฉันจะไปด้านนอกแป๊ปหนึ่ง" แล้วเกรทก็เดินออกไป

พอเกรทออกไปแล้ว เทียนก็ดันลูกสาวให้นั่งลงหน้ากระจกโต๊ะแป้ง มือก็ลูบผมทรงสวยของลูกที่ช่างได้จัดการให้จนออกมาเลิศดูดี

"ลูกโอเคใช่ไหมที่จะย้ายมาอยู่นี่" เทียนถาม เรียวก้มหน้าหน่อยก่อนจะพยักหน้า ยอมรับว่าใจหายแต่เธอชอบสตาร์และอยากจะดูแลอีกคนตามที่ตกลงกับธรรมนัสไว้

"ค่ะ"

"แม่ใจหายนะ" เทียนพูดเสียงสั่น ตาก็มองหน้าลูกในกระจก "แม่หวังว่าลูกจะมีความสุข แม่ขอโทษที่ทำให้ลูกต้องมารับภาระอะไรแบบนี้ แม่..."

"แม่ไม่ผิดหรอกค่ะ ตอนนี้หนูไม่ได้รู้สึกว่าเป็นภาระอะไร"

"เพราะลูกชอบคุณตาร์เหรอ?" เทียนถาม เรียวพยักหน้า "แม่ไม่ว่าหรอกหากลูกทำอะไรแล้วมีความสุข แต่แม่อยากให้ลูกระลึกไว้เสมอว่าตัวเองต้องดูแลพี่เค้า เพราะความสัมพันธ์นี้เกิดขึ้นเพราะข้อตกลงนั้น หากลูกรักกันมันก็ดีเพราะแม่ไม่อยากให้ลูกทำอะไรแบบนี้โดยไม่เต็มใจ แต่อยากให้ลูกรู้ตัวเสมอว่าตัวเองเป็นใครนะ"

"ค่ะ หนูรู้และคิดเสมอว่าจะต้องตอบแทนคุณธรรมนัส"

"ดีมาก ดี" เทียนพูดทั้งน้ำตาแล้วกอดเรียว เรียวกอดแขนแม่ที่กอดตัวเองจากด้านหลัง แม่คงคิดและตระหนักเรื่องนี้มาตลอด การที่ติดหนี้คนอื่นมันเป็นแบบนี้สินะ เพราะตลอดมาพ่อไม่เคยให้เรารับรู้ถึงความลำบากหรือหนักอกหนักใจเลย เธอออกจะสบายด้วยซ้ำ มหาวิทยาลัยที่เรียนก็อยู่ระดับกลางๆ ค่าใช้จ่ายไม่มากแต่ก็ไม่น้อย ทุกคนไม่เคยสงสัยอะไรเพราะพ่อทำงานปกติ แม่เองก็ทำงานเพียงแต่แม่ได้เงินเดือนน้อยกว่าพ่อด้วยทำงานคนละที่ และชีวิตที่ปกติสุขก็หายไปเมื่อพ่อเสีย แม่เลยกลายเป็นคนที่คิดเล็กคิดน้อย คิดแทนทุกคนไปหมดเมื่อตัวเองเหลือตัวคนเดียวขาดสามี ส่วนพี่ชายก็ทำงานมากขึ้นและดูแลเรียวมากขึ้นกว่าที่เคยเป็นราวกับจะเป็นพ่อให้เรียวอย่างไรอย่างนั้น

"อย่าร้องลูกเดี๋ยวไม่สวย"

"ก็แม่ร้องทำไมคะ" เรียวบอก มือก็หยิบทิชชูมาซับน้ำตาตัวเองเบาๆ

เทียนหัวเราะแล้วจูบขมับลูกสาว

"หากพ่อเห็นลูกใส่ชุดนี้พ่อคงดีใจ" เทียนพูด เรียวพยักหน้าแล้วซบหน้ากับอกของแม่เมื่อคิดถึงคนเป็นพ่อที่จากไป

แล้วประตูก็เปิดออกอีกครั้ง สองแม่ลูกหันไปมองก็เจอแม่ของสตาร์ส่งยิ้มมาให้...อ้อ คนที่ดูจะแฮปปี้ที่งานแต่งไม่เกิดขึ้นที่สุดก็คือ คุณประกายดาวคนนี้ค่ะ

"ออกมาได้แล้วจ้ะ พี่ตาร์รอหนูเดินออกไปที่งานพร้อมกัน" เย็นบอกเรียว พอเห็นหน้าสองแม่ลูกก็รู้ว่าทั้งคู่ร้องไห้ แต่เย็นไม่แปลกใจหรอกเพราะเมื่อกี้ตอนเห็นสตาร์ เย็นก็ร้องเหมือนกันที่เห็นลูกใส่ชุดแต่งงาน เพราะหวังมาตลอดว่าจะได้เห็นลูกสาวใส่ชุดเจ้าสาว ถึงแม้การเห็นลูกสาวครั้งนี้ผิดปกติจากงานแต่งทั่วไปก็ตาม

เรียวซับน้ำตาพร้อมกับลุกขึ้นเดินไป พอพ้นออกมาจากประตูแล้วมองหาคนที่รออยู่ เรียวก็อ้าปากค้างเมื่อเห็นสตาร์ที่ยืนอยู่ตรงทางเดินก่อนลงบันได้ สตาร์หันมาแล้วยิ้มสวยให้เรียว

ใส่ชุดเหมือนกันแต่ความสวยทำไมต่างกันเบอร์นี้นะ ชุดที่พี่สตาร์ใส่แลดูแพงมากกว่าชุดของเธอโขเลยเมื่ออยู่บนร่างกายนั้น...สวย สวยมากจนรู้สึกว่าไม่ใช่คนเหมือนกัน


Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น