ตอนที่ ๑๖
เสียงเพลงจบลง ท่ามกลางการปรบมือของคนในร้าน ซึ่งจิตราตบดังและยาวนานกว่าคนอื่น ทำให้หลายๆ คนหันมามอง รวมทั้งมิค สายตาของมิคกับจิตราประสานกัน แม้จะไกลแต่ทั้งคู่ก็จดจำกันได้เป็นอย่างดี
ความรักทำให้คนเราอยากสมหวังด้วยกันทั้งสิ้น เมื่อเกิด ความรักก็หวังจะให้สมหวัง ได้เป็นเจ้าของความรักนั้น แต่กาลเวลาผันแปรทุกสิ่งทุกอย่างได้เสมอ เฉกเช่นมิคเขาก็เป็นคนธรรมดาที่แปรผันได้ เขามีเหตุผลของเขา ซึ่งต่างจากเหตุผลของจิตรา และมันก็ไปด้วยกันไม่ได้ เขาเองก็เจ็บปวดไม่น้อยที่เห็นคนที่เขาเคยรักต้องเจ็บปวด แต่นั่นแหล่ะอย่างไรมันก็ต้องเกิดขึ้น ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนๆ ในเมื่อเขาทนที่จะให้จิตรามาบงการ และขีดเส้นทางเดินให้กับชีวิตของเขา ด้วยคำที่ว่ามิคยังเด็กยังคิดอะไรง่ายๆ เขาเป็นผู้ชายที่ยังอยากเป็นผู้นำ ไม่อยากต้องเดินตามหลังผู้หญิงตลอดชีวิต แต่การเดินจากของเขามันไม่สวยงาม ตรงที่เขามีคนอื่น ก่อนที่จะตัดใจบอกลาต่างหากที่เขาพลาดพลั้ง
มิคเลือกที่จะเช็คบิล และพาผู้หญิงคนใหม่เดินออกจากร้านไป ด้วยไม่อยากให้จิตราต้องเห็น และสะเทือนใจจนทำอะไรที่ไม่งามเพราะความเสียใจมากกว่านี้
จิตรามองตามหลังผู้ชายคนที่เธอรัก และทุ่มเททุกอย่างให้ แต่บัดนี้เขาเดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงอื่น โดยไม่เหลียวแลเธอแม้แต่น้อย น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้มานาน ไหลรินเงียบๆ โดยไม่มีเสียงใดๆ อิงฟ้าจับกุมมือเพื่อนไว้แน่น อย่างปลอบประโลม แม้ไม่มีคำพูดไดๆ แต่จิตราก็เข้าใจในความห่วงใยที่เพื่อนมีให้ เธอแหงนเงยหน้าขึ้นสูง ด้วยหวังให้น้ำตาที่ไหลริน ได้ย้อนกลับคืนและแห้งเหือด ก่อนจะฝืนยิ้มให้เพื่อนรัก
“ขอโทษนะอิง แทนที่จะได้มานั่งชิวๆ แต่กลับต้องมา ดราม่าซะงั้น”
“ไม่เป็นไรหรอกเพื่อน ฉันเข้าใจ”อิงฟ้าตบหลังมือเพื่อนเบาๆ จิตรายกไวน์ขึ้นดื่มเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร อิงฟ้าเอนหลังลงกับเบาะที่นั่ง หลับตาฟังเสียงเพลงที่นักร้องขับกล่อม ปล่อยความคิดไปไกลถึงคนที่เธอรัก ‘ป่านนี้พี่จะทำอะไรอยู่นะ’ เอื้อมมือลูบคลำโทรศัพท์มือถือ ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง ไม่มีเสียงใดๆ ดังรอดออกมา ’ใจคอจะไม่คิดถึงกันบ้างเลยหรือไงนะ’ คิดแล้วอดน้อยใจไม่ได้
สายธารตอนนี้นั่งทานข้าวกับน้องชายคนเดียว อยู่ที่บ้าน ป้านิดทำกับข้าวที่กันย์ชอบอย่างเอาใจ ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทำให้ทั้งสองคนมีเรื่องพูดคุยกันมากมาย จนทำให้เธอไม่มีเวลาส่วนตัวที่จะโทรหาอิงฟ้า บ่อยครั้งเหมือนกันที่เธอมองดูโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าอิงฟ้าจะโทรหาเธอเลยต้องปล่อยให้เวลาผ่านไป จนกระทั่งได้เวลาที่จะต้องไปทำงาน
“เออ...กันย์พี่ต้องไปทำงานแล้วล่ะ กันย์นอนก่อนเลยนะไม่ต้องรอพี่ พรุ่งนี้เช้าพี่จะไปส่งกันย์ที่สนามบินนะจ๊ะ”บอกน้องชายก่อนจะลุกเดินออกไป โดยมีกันย์ตามไปส่งถึงที่รถ
“ขับรถดีๆ นะครับพี่”
“จ๊ะ ...พี่ไปนะ”บอกน้องชาย ก่อนจะขับรถออกจากบ้าน ค่ำคืนนี้เป็นคืนสิ้นเดือน ผู้คนออกมานอกบ้านกันเยอะเป็นพิเศษ ทำให้รถติดยาวนาน สายธารไปถึงสถานีก็เลยเวลาของเธอมาหลายนาทีแล้ว น้องที่จัดรายการอยู่ก่อนเปิดเพลงรอไว้ให้แล้ว พอไปถึงเธอต้องรีบเข้าจัดรายการทันที ไม่มีเวลาจะโทรหาอิงฟ้าตามที่ตั้งใจไว้ได้เลย
อิงฟ้ากำลังพาจิตราซึ่งเมาทั้งไวน์และเมารัก ออกจากร้านอาหารมุ่งหน้ากลับบ้าน จิตราตอนนี้นั่งหลับตาเงียบๆ แต่น้ำตาไหลออกทางหางตา ริมฝีปากเม้มน้อยๆ ประหนึ่งจะสะกดไม่ให้มีเสียงใดๆ เล็ดรอดออกมา อิงฟ้าสงสารเพื่อนจับใจ ทำได้เพียงเอื้อมมือไปแตะไหล่เพื่อนเบาๆ อย่างให้กำลังใจ ขณะที่รถกำลังจะแล่นผ่านท่าน้ำ เธอค่อยๆ ชะลอจอดรถอย่างช้าๆ
“จอดทำไม ยังไม่ถึงบ้านเลยนี่”จิตราลืมตามองแล้วหันมาถามงงๆ
“ไประบายอารมณ์กันหน่อยดีกว่า”อิงฟ้าบอกพร้อมกับเปิดประตูเดินนำไปยังท่าน้ำ จิตราลงเดินตามอย่างงงๆ พอไปถึงเธอก็ถึงได้เข้าใจ เมื่อเห็นอิงฟ้ากำลังก้มๆ เงยๆ เก็บก้อนหินอยู่
“อย่าบอกนะว่าเธอจะพาฉันมาปาก้อนหินลงน้ำ”ถามเสียงดัง เพราะรู้ว่าเวลามีเรื่องไม่สบายใจ อิงฟ้าจะชอบปาก้อนหินลงน้ำเป็นประจำ
“ใช่...มันช่วยได้จริงๆนะ เธอลองดูซิ”บอกพร้อมกับยัดก้อนหินใส่ในมือจิตรา
“เธอจะให้ฉันปาหิน ทั้งๆ ที่ฉันยืนไม่ตรงนี่นะ”จิตราถามกลั้วเสียงหัวเราะ
“ใช่...ปาเอาความทุกข์ทั้งหลายลงน้ำไปให้หมด เชื่อฉันซิแล้วเธอจะโล่งเบาสบาย”อิงฟ้าคะยั้นคะยอเพื่อน พร้อมกับเริ่มปานำไปก่อน
“นี่แบบนี้ ...ไปเลยความทุกข์ทั้งหลายออกไปเลย...”ตะโกนดังลั่น พร้อมกับขว้างก้อนหินไปในน้ำจนสุดแรง จิตรายืนมอง แล้วทำตามบ้าง
“ไอ้บ้า...ออกจากชีวิตฉันไป...ไปเลย”จิตราร้องออกมา พร้อมกับขว้างจนสุดแรง
“เป็นไง...รู้สึกดีขึ้นไหม”อิงฟ้าถามเพื่อนยิ้มๆ
“เออ...ดี รู้สึกไอ้ที่มันหนักๆ อยู่ในใจ มันเบาลงเยอะเลย”จิตราบอกก่อนจะขว้างก้อนหิน พร้อมตะโกนเสียงดัง ระบายความในใจออกมาอีกหลายก้อน ก่อนจะทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง
การที่ได้ตะโกนออกมา มันทำให้ความทุกข์ในใจของเธอได้ปลดปล่อยออกมาบ้าง ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ
“เออ...เงียบๆ ซะทีเถอะ รำคาญชิบ...”เสียงของใครคนหนึ่งดังออกมาจากมุมเสา ทำเอาทั้งอิงฟ้ากับจิตราตกใจ ด้วยไม่คิดว่าจะมีใครอยู่แถวนี้ ในเวลาแบบนี้ ขณะที่ทั้งสองคนจับมือกันแน่น กำลังจะออกวิ่ง ผู้หญิงเจ้าของเสียงก็ก้าวออกมาจากเสาที่บังอยู่
“ตะโกนกันพอหรือยังล่ะ อุตส่าห์จะมานั่งเงียบๆ ซะหน่อย”เอ่ยถามพร้อมบ่นออกมา เสียงดังอ้อแอ้เหมือนคนเมา อิงฟ้าตาเบิกโตอย่างตกใจระคนแปลกใจ เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินผ่าน
ไปในระยะใกล้ พอที่เธอจะมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน
“คุณอร...ใช่ไหมคะ”อิงฟ้าร้องถาม เมื่อมองจนแน่ใจแล้ว หญิงสาวคนนั้นสะดุดยืนนิ่ง ก่อนจะค่อยๆ หันกลับมามอง พร้อมกับคำถาม
“รู้จักฉันด้วยเหรอ...”
“คุณอร...นี่อิงเองค่ะ ...อิงฟ้าไงค่ะ”อิงฟ้าบอกชื่อตัวเองออกไป ทำให้อรอุมาซึ่งเป็นดีเจรุ่นน้องของสายธาร เดินเข้ามาใกล้จนชิด จ้องมองหน้าอิงฟ้า แล้วยิ้มออกมาเมื่อแน่ใจ
“น้องอิง...แฟนพี่ธารนั่นเองนึกว่าใคร มากับพี่ธารเหรอ ไม่ใช่นี่”ถามก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ อิงฟ้า แล้วมองไปที่มือของทั้งสองคนที่ยังจับกันแน่น
“เปล่าค่ะ อิงมากับเพื่อน นี่จิตราเพื่อนรักอิงเองค่ะ จิตรานี่คุณอรอุมาเป็นดีเจคลื่นเดียวกับพี่ธารไง”อิงฟ้ารีบปล่อยมือจิตรา ละล่ำละลักบอก พร้อมกับแนะนำให้ทั้งสองคนได้รู้จักกัน
“หวัดดีค่า...”จิตราทักเสียงอ้อแอ้
“หวัดดีค่ะ...”อรอุมาเขม้นมองใบหน้าของจิตรา ด้วยแสงสว่างไม่เพียงพอ และความมึนเมาส่วนหนึ่ง
“อิงต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่มาส่งเสียงดังรบกวนพี่อร คือ...อิงไม่คิดว่าจะมีใครมานั่งอยู่แถวนี้ในเวลานี้ค่ะ”อิงฟ้าขอโทษพร้อมกับอธิบาย
“ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ จริงๆ แล้วที่นี่มันก็เป็นที่สาธารณะ ที่ใครจะมาทำอะไรก็ได้อยู่แล้วนี่”อรอุมาบอกพร้อมกับนั่งลงบนม้านั่งยาวที่อยู่ใกล้ๆ อิงฟ้ากับจิตรานั่งตาม
“ขอโทษนะคะพี่อร...มาทำอะไรที่นี่คนเดียว มืดๆ ขนาดนี้คะ”อิงฟ้าถามเพราะเวลานี้มันเกือบ 4 ทุ่มเข้าไปแล้ว
“พี่มากับเพื่อน แต่มันเมาหลับอยู่ที่รถ”อรอุมาชี้ให้อิงฟ้าดูรถของเธอที่จอดอยู่ด้านใน
“มิน่าตอนอิงขับรถเข้ามา ไม่เห็นรถก็นึกว่าไม่มีใคร”
“พี่เบื่อๆ ก็เลยยังไม่อยากกลับ นั่งดูผืนน้ำยามมืดๆ เวลาที่มันต้องแสงไฟระยิบระยับสวยดี ว่าแต่อิงเถอะทำไมมากับเพื่อนไม่ได้อยู่กับพี่ธารเหรอ”บอกเล่าก่อนจะย้อนถามอย่างสงสัย
“พี่ธารไม่ว่างค่ะ เห็นว่าน้องชายเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก ป่านนี้คงจัดรายการอยู่มั่งค่ะ”
“นั่นสิ แล้วนั่นเพื่อนอิงทำอะไร...เป็นอะไรมากหรือเปล่า”อรอุมาชี้ให้อิงฟ้าหันไปดูจิตรา ที่เดินกลับไปที่รถตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เดินกลับมาพร้อมกับขวดไวน์ขวดที่ 2 ที่เปิดแล้วดื่มไม่หมด เลยหิ้วติดรถมาด้วย จิตรานั่งลงฝั่งตรงข้าม ยกขวดไวน์ขึ้นดื่ม ทั้งๆ ที่นั่งไม่ตรงแล้วด้วยซ้ำ
“ปล่อยเค้าเถอะค่ะ อิงห้ามจนเหนื่อยแล้ว อกหักค่ะ” อิงฟ้าบอกอย่างเหนื่อยๆ
“เหตุผลที่ทำให้ผู้หญิงขาดสติ ก็คงจะมีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวซินะ”อรอุมาพึมพำเบาๆ ก่อนจะลุกเดินไปหาจิตรา
“ขอดื่มด้วยคนสิ”อรอุมานั่งลงข้างๆ จิตรา พร้อมกับยื่นมือออกไปรับขวดไวน์ ที่ถูกยื่นส่งให้แต่โดยดี อรอุมารับมาก่อนจะยกขึ้นดื่มอึกใหญ่ๆ อิงฟ้านั่งมองไปแล้วได้แต่ถอนใจแรงๆ
‘เฮ้อ...วันนี้มันวันอกหักสากลหรือไงว่ะ ถึงได้มีแต่คนบ้าๆ’
“พี่...พี่รู้มั๊ยพวกผู้ชายนี่มันไว้ใจไม่ได้ เผลอหน่อยเดียวมันก็มีคนใหม่ แล้วมันก็มาบอกว่าเราดีเกินไป แม่...ง อยากได้คนเลวไม่บอกตั้งแต่แรก จะได้เลวให้มันสุดๆ มันไม่รู้หรอกว่าเราเลวได้มากกว่าที่มันคิดเยอะ...”จิตราเมาจนคุยกับอรอุมาได้สนิทใจ ทั้งๆ เพิ่งจะรู้จักกัน
“อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย ผู้หญิงก็ไว้ใจไม่ได้เหมือนกัน มันอยู่ที่สันดานคนมากกว่า” อดคิดถึงคนรักที่เพิ่งเลิกรา ด้วยเหตุผลว่าเธอเจอผู้ชายที่ใช่สำหรับเธอแล้ว และเธอเพิ่งจะรู้ตัวว่าเธอไม่ได้ชื่นชอบผู้หญิงอย่างที่เธอเข้าใจ หลังจากที่อยู่กับเธอมากว่า2ปี
อรอุมายกขวดไวน์ขึ้นดื่มหลายอึก จนไวน์ที่ดื่มเข้าไปตีกับบรั่นดีที่เธอดื่มก่อนหน้านี้ เผลอพูดความในใจออกมาเหมือนกัน เหมือนเจอคนที่เจ็บช้ำมาเหมือนๆ กัน ต่างคนต่างระบายความในใจของตัวเอง โดยที่อีกคนไม่สนใจจะฟังด้วยซ้ำ เพราะมัวแต่ครุ่นคิดถึงเรื่องของตัวเอง แต่คนที่ฟังคือคนที่นั่งดูอยู่ด้วยความเป็นห่วงอย่างอิงฟ้า ซึ่งไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่าเฝ้าดูอยู่ห่างๆ
‘พี่อรทำท่าเหมือนคนอกหัก เลิกกับคุณนกแล้วเหรอเนี่ย...ทำไมฟ้าต้องส่งให้คนอกหักมาเจอกันในวันนี้ด้วยนะ แล้วใครจะช่วยเราได้...’ อิงฟ้าครุ่นคิดอย่างกลัดกลุ้ม เมื่อเห็นท่าทางของคนทั้งสอง และทำท่าจะเลยเถิดไปใหญ่ เมื่ออรอุมาเดินไปที่มุมเสาที่เธอนั่งอยู่ตั้งแต่ครั้งแรก ก่อนจะกลับออกมาพร้อมกับขวดบรั่นดี ที่เธอนั่งดื่มอยู่ก่อนแล้วออกมาแบ่งให้จิตราดื่มด้วย หลังจากไวน์ขวดนั้นหมดเกลี้ยงไปแล้ว
“ทั้งเหล้าทั้งไวน์ แล้วจะไหวไหมเนี่ย”อิงฟ้าได้แต่ร้องถามอยู่คนเดียว เพราะไม่มีใครจะสนใจตอบคำถามเธอสักคน ได้แต่เอาหัวชนกันหัวเราะขำ สรรเสริญเยินยออดีตคนรักให้กันฟังอย่างออกรสชาติ
สุดท้ายอิงฟ้าก็ต้องพึ่งสายธาร โดยการฝากข้อความไว้ว่ามีเรื่องฉุกเฉิน ให้โทรหาด่วน ไม่นานนักเสียงเพลงที่คุ้นเคยของโทรศัพท์มือถืออิงฟ้าก็ดังขึ้น อิงฟ้ารู้สึกใจชื้นที่อย่างน้อยๆ สายธารก็รีบโทรกลับมา
“พี่ธารขอโทษนะคะที่รบกวน พี่จัดรายการอยู่หรือเปล่าคะ”อิงฟ้าเอ่ยด้วยความเกรงใจ
“ตอนนี้พี่เปิดเพลงอยู่ อิงมีอะไรเหรอเห็นบอกฉุกเฉิน รีบพูดหน่อยค่ะ”
“ตอนนี้อิงอยู่ใต้สะพานพระราม 8 จิตรากับพี่อรเมามากเลยค่ะ อิงไม่รู้จะทำยังไง เลยต้องโทรหาพี่”อิงฟ้าบอกออกไปอย่างลำบากใจ ที่เธอเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมารบกวนเวลางานของคนรัก
“หือ...จิตรากับอร...ดีเจอรอุมาเหรอ”สายธารทวนถามอย่างประหลาดใจ
“ใช่ค่ะ...”
“ไปอยู่ด้วยกันได้ยังไง เอางี้นะคะ อีก20 นาทีพี่จัดรายการเสร็จจะรีบไปหา อิงรออยู่ตรงนั้นอย่าไปไหนนะ ระวังตัวด้วยนะคะพี่เป็นห่วง”สายธารสรุปรวบรัดอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่วายแสดงความห่วงใย ให้อิงฟ้าได้รู้สึกดี
อิงฟ้าวางสายจากสายธารแล้วก็เดินไปนั่งใกล้ๆ ทั้งสองคนเพื่อความอุ่นใจ ตอนนี้จิตราเมาคอพับคออ่อน เอนไปซบอยู่ตรงไหล่ของอรอุมาเรียบร้อยแล้ว เหลือแต่อรอุมาที่ยังพอมีสติ ยิ้มให้อิงฟ้า เมื่อเธอเดินเข้ามานั่งข้างๆ
“เพื่อนอิงเมาหลับไปแล้ว นุ้ยก็อีกคนบอกจะดื่มเป็นเพื่อนพี่ ดันเมาหลับไปนานแล้ว อิงมาเป็นเพื่อนพี่ดื่มหน่อยซิ”ยื่นแก้วเหล้ามาให้ตรงหน้า อิงฟ้าจำต้องรับมาจิบหน่อยเดียว แล้วถือไว้ ก่อนจะเลียบเคียงถาม
“พี่อร...เอ้อ...อกหักเหรอคะ...?”
“เปล่า...แค่โดนทิ้งน่ะ”อรอุมาตอบเสียงเบา อิงฟ้ารู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศแบบนี้เหลือเกิน ด้วยเธอไม่รู้จะปลอบใจคนที่กำลังเสียใจได้อย่างไร
“อิง..อิงเสียใจด้วยนะคะ”
“อย่าเสียใจเลย ดีใจกับพี่ดีกว่าที่เค้ายอมบอกความจริงกับพี่ ทั้งๆ ที่เค้าคบกับผู้ชายคนนั้นมานานแล้ว แต่พอพี่ถาม เค้าก็บอกว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน วันนี้เค้ายอมสารภาพ มันก็ดีแล้วที่พี่จะพ้นสภาพจากคนโง่เสียที”อรอุมาแค่นเสียงอย่างเจ็บปวด แหงนหน้าเพื่อซ่อนหยาดน้ำตาที่รื้นขอบตา อิงฟ้าทำได้เพียงยื่นมือไปจับมืออรอุมาบีบเบาๆ อย่างปลอบโยน ในเวลานี้เธอคงทำได้เพียงเป็นผู้ฟังที่ดี ซึ่งอรอุมาคงหวังเพียงแค่ได้ระบายความเจ็บปวดในใจออกมาเท่านั้น เธอพูดไปเทบรั่นดีลงแก้วยกดื่มไปพลาง
“พี่อรค่ะ อย่าดื่มอีกเลย เหล้ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา มีแต่จะทำให้เราเสียสุขภาพนะคะ พี่ดื่มหนักขนาดนี้ไม่ดีเลยค่ะ”อิงฟ้าอดที่จะบอกกล่าว ด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“พี่ขอดื่มวันนี้วันเดียวเท่านั้นแหล่ะจ๊ะ เผื่อมันจะทำให้พี่ลืมความเจ็บปวดไปบ้าง ชั่วครู่ชั่วยามก็ยังดี เหมือนจิตราไง เห็นไหมเวลาที่เธอหลับ เธอก็ไม่ต้องเจ็บปวดแล้วล่ะ”บอกพร้อมกับก้มมองดูจิตราที่ตอนนี้เลื่อนลงมานอนหนุนตักเธอแล้ว
“หนักไหมค่ะ เดี๋ยวให้เค้าหนุนอิงแทนก็ได้ค่ะ”อิงฟ้าบอกอย่างรู้สึกเกรงใจ
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่หนักอะไร อิงจะเมื่อยซะเปล่าๆ บอบบางขนาดนั้น”บอกพลางลูบผมยาวสลวยของจิตราไปด้วย อิงฟ้ามองตามอย่างรู้สึกแปลกๆ ที่อรอุมายอมให้จิตรานอนหนุนตักทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกัน
“ไม่เป็นไรหรอก ตักนี้ไม่มีเจ้าของแล้วล่ะ อย่างน้อยๆ มันก็ยังมีประโยชน์ ได้เป็นที่พักของคนเจ็บร้าวเหมือนๆ กัน”ยิ้มแบบฝืนๆ ให้อิงฟ้า ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มต่อจนหมดแก้ว ตอนนี้แม้จะอยู่ในที่มืด อิงฟ้าก็ยังมองเห็นว่าอรอุมาใบหน้าเป็นสีแดงเข้ม
แสงไฟจากหน้ารถสาดส่องเข้ามา อิงฟ้านึกภาวนาให้เป็นสายธาร คนที่เธอรอคอยให้เป็นที่พึ่งของเธอในยามนี้ เมื่อรถแล่นเข้ามาใกล้ เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นรถของสายธารคนที่เธอรอจริงๆ
“พี่ธารมาแล้วค่ะ”อิงฟ้าบอกอรอุมาอย่างดีใจ
“อ้าว...พี่ธารมารับน้องอิงเหรอคะ”อรอุมาทักสายธารเสียงเริ่มอ้อแอ้
“อร...ทำไมเมาแบบนี้ล่ะเนี่ย เป็นผู้หญิงมาอยู่กันที่แบบนี้ได้ยังไงหือ.. ไปๆ กลับเดี๋ยวนี้เลย อิงมาช่วยกันเอาจิตราขึ้นรถก่อน”สายธารต่อว่าต่อขาน ก่อนจะจัดการหิ้วแขนจิตราคนละข้างกับอิงฟ้า พาไปนั่งในรถ ก่อนจะเดินกลับมาหาอรอุมา
“อรมากับใคร...”สายธารถามอรอุมาคนที่เธอรักเหมือนน้อง อย่างพยายามใจเย็นที่สุด แม้เธอจะรู้สึกโกรธที่แต่ละคน พากันมานั่งดื่มในที่ๆ ไม่สมควรแบบนี้
“มากับนุ้ยค่ะ เมานอนอยู่ในรถโน่น”บอกพร้อมกับชี้ให้ดู แล้วก็หันมาเทเหล้าแก้วสุดท้ายดื่มต่อ อย่างไม่ได้สนใจอะไรมากนัก สายธารส่ายหน้าก่อนจะเดินไปยังรถที่จอดอยู่ กระจกรถถูกลดลงมาพอให้มีอากาศเข้า เห็นนุ้ยน้องดีเจคลื่นเดียวกับเธอ นอนยาวอยู่เบาะหลัง สายธารเปิดประตูเข้าไปเขย่าตัวเรียกให้ตื่น
“นุ้ย ๆ ๆ...ตื่น ๆ”
“หือ...”เรียกอยู่นาน นุ้ยถึงงัวเงียตื่นมาอย่างงงๆ เมื่อเห็นสายธาร
“อ้าว...พี่ธารมาได้ไงคะ...”
“อย่าเพิ่งถามเลย นุ้ยขับรถไหวไหม อรคงไม่ไหวแล้วล่ะ”
“ไปไหนคะ ไกลมากคงไม่ไหวค่ะพี่ ปวดหัวมาก”
“ลงมาเอาน้ำล้างหน้าล้างตาซะหน่อยดีกว่าจะได้ตื่น”สายธารบอก เมื่อเห็นท่าทางของนุ้ยที่ยังตื่นไม่เต็มที่ นุ้ยลงมาจากรถ เดินตามสายธารไปหาอิงฟ้ากับอรอุมา พอไปถึงภาพที่เห็นคืออรอุมาล้มตัวลงนอนบนม้านั่งแล้ว มือยังถือแก้วเหล้าอยู่เลย อิงฟ้ายืนอยู่ข้างๆ บอกสายธารเบาๆ “หลับไปแล้วค่ะ”
เธอเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของสายธารแล้ว รู้เลยว่าต้องไม่พอใจอย่างมาก
“นุ้ย...ล้างหน้าล้างตา ตั้งสติให้ดีแล้วค่อยๆ ขับรถตามรถพี่ไป ไหวไหม... ถ้าไม่ไหวก็คงต้องจอดรถไว้ที่นี่ก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยมาเอา ว่าไง...”บอกพร้อมกับจ้องมองหน้านุ้ย อย่างต้องการคำตอบ ซึ่งนุ้ยรีบเอาน้ำในขวดที่อิงฟ้ายื่นให้ ล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้ว เงยหน้ามาบอกสายธารโดยไม่กล้าสบสายตา
“ไหวค่ะพี่...”
“โอเค...อิงจ๊ะ คงต้องพาไปพักบ้านอิงก่อน เพราะบ้านพี่คงไม่สะดวก ไม่อยากให้ป้านิดแตกตื่นน่ะ ได้หรือเปล่า...”หันมาถาม อิงฟ้าที่กำลังเก็บขวดกับแก้วที่ทิ้งเรี่ยราดอยู่
“ได้ค่ะ...”อิงฟ้ารับคำทันทีเช่นกัน
“อิงมาช่วยพี่ประคองอร ไปที่รถพี่ก่อนละกัน”อิงฟ้ารีบวางของในมือ มาช่วยประคองอรอุมาที่ตัวใหญ่กว่าจิตรา ไปขึ้นรถของสายธารอย่างทุลักทุเล
“อิงขับไปก่อน เดี๋ยวพี่จะขับตามไป นุ้ยขับตามพี่ไปนะ”หันไปบอกทุกคน ก่อนจะขึ้นไปนั่งในรถของเธอ แล้วค่อยๆ ขับตามอิงฟ้าไป โดยไม่ลืมมองรถของนุ้ย ผ่านกระจกมองหลังด้วยความเป็นห่วง
เมื่อขับมาถึงบ้านอิงฟ้าได้อย่างปลอดภัย และรอดจากด่านตำรวจได้แล้ว นุ้ยก็แทบจะหลับคาพวงมาลัย เลยต้องเป็นหน้าที่ของสายธารกับอิงฟ้า ที่ต้องพาทั้งจิตราและอรอุมาเข้าไปนอน โดยให้นอนรวมกันที่ห้องของจิตราด้านหลัง ซึ่งสะดวกกว่าห้องของอิงฟ้า เพราะไม่ต้องขึ้นบันได ส่วนนุ้ยก็ค่อยๆ พาตัวเองเดินตามเข้าไปจนได้ โดยนุ้ยเลือกนอนบนโซฟายาว เพราะเป็นคนที่ตัวเล็กนอนได้สบาย ส่วนอรอุมาก็ถูกจับให้นอนบนเตียง รวมกับจิตรา กว่าจะจับคนเมาให้นอนเข้าที่เสร็จ ทั้งสายธารกับอิงฟ้าก็แทบจะหมดแรง
“พี่ธารนอนที่นี่นะคะ”อิงฟ้าบอกเบาๆ
“คงต้องเป็นแบบนั้นแหล่ะ ดึกขนาดนี้แล้วคงไม่กลับบ้านแล้วล่ะ แต่พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า รับปากน้องชายว่าจะไปส่งเค้าที่สนามบิน ป่านนี้คงหลับแล้ว เฮ้อ...ไปนอนกันดีกว่าจ๊ะ”สายธารโอบไหล่อิงฟ้า พาเดินขึ้นไปบนห้อง เมื่ออยู่ใกล้กันขนาดนี้ เลยทำเธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวอิงฟ้า
“อิงดื่มกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย...”ถามเสียงเข้มทำเอาอิงฟ้าใจแป้วกลัวโดนดุ
“พี่อรซิค่ะ คะยั้นคะยอให้ดื่มเป็นเพื่อน ตอนที่จิตราหลับไปแล้ว อิงเลยต้องดื่มนิดหน่อย”บอกเบาๆ ไม่กล้าสบสายตา
“แล้วไปไงมาไง ถึงได้มาดื่มด้วยกัน จนสลบไสลกันแบบนี้หือ...แล้วรู้ไหมว่าไปอยู่ในที่แบบนั้น ตอนกลางคืนมันอันตรายมาก”จากที่ถามดีๆ ตอนท้ายเริ่มมีอารมณ์ไม่พอใจ ทำเอาอิงฟ้าหน้าจ๋อย ก่อนจะเล่าเรื่องราวให้ฟัง
“มันแค่บังเอิญค่ะ อิงไปทานข้าวกับจิตราแล้วบังเอิญไปเจอมิคเขาไปกับแฟนใหม่ จิตราเสียใจมากร้องไห้ไม่หยุด อิงก็แค่จะให้เค้าได้ระบายออก โดยการพาไปปาก้อนหินลงน้ำ ไม่นึกว่าจะเจอพี่อรที่นั่น แล้วดันมาอกหักตรงกัน เลยเหมือนได้เจอคนคอเดียวกัน ก็เลยยาวอย่างที่พี่เห็นนี่แหล่ะค่ะ แล้วพี่จะโกรธอิงทำไมเนี่ยะ...”อิงฟ้าสรุปด้วยคำถาม เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของสายธารที่เคร่งขรึม
“พี่ไม่ได้โกรธ แต่พี่เป็นห่วง...สถานที่แบบนั้นกลางคืนมันอันตราย มีแต่ผู้หญิงแล้วยังเมาอีก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับอิงแล้วพี่จะอยู่ยังไง...”พูดพร้อมกับจับไหล่อิงฟ้าให้หันมา จ้องตาอย่างอยากให้เห็นถึงความห่วงใย
“อิงขอโทษ...”อิงฟ้าบอกพร้อมกับโผเข้ากอดคนรักแน่น เธอจะบอกได้อย่างไร ว่าตลอดเวลาที่เธอรอสายธาร เธอกลัวมากแค่ไหน สายธารลูบผมยาวสลวยอย่างแผ่วเบา บอกเสียงนุ่มนวลปลอบประโลม
“ไม่เป็นไรแล้วค่ะ ต่อไปอย่าทำให้พี่เป็นห่วงแบบนี้อีกนะคะคนดี”
“ค่ะ อิงรักพี่ธารนะคะ”
“จ้า...ไม่ต้องมาพูดดีเลย ไปอาบน้ำนอนกันดีกว่าค่ะ พรุ่งนี้พี่ต้องตื่นแต่เช้า”
อิงฟ้านอนยิ้มอยู่ในอ้อมแขนของสายธาร หลับตาพริ้มอย่างเป็นสุข
“นอนแล้วยังจะยิ้มอีก คิดถึงใครหรือเปล่า”สายธารแกล้งจับจมูกบีบเบาๆ
“ยิ้มเพราะมีความสุขนี่นา อยู่ในอ้อมกอดพี่ธารแล้วอิงยังจะคิดถึงใครได้ค่ะ อิงดีใจที่ได้นอนอยู่ในอ้อมแขนของพี่ต่างหาก คิดว่าคืนนี้จะต้องนอนหนาวคนเดียวซะแล้ว ต้องขอบคุณจิตรากับพี่อรนะคะ ที่ทำให้อิงได้มานอนกอดพี่อยู่แบบนี้”อิงฟ้าเผยความในใจ
“แหม...เราต่างคนต่างมีหน้าที่ๆ จะต้องรับผิดชอบ จะมาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาได้ที่ไหน บางเวลาเราอาจจะต้องห่างกันบ้าง แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รักกันนี่นา”พูดจบแนบจมูกลงบนแก้มอิงฟ้าเบาๆ
“ก็อิงรักพี่นี่ค่ะ อยากกอดพี่อยู่แบบนี้ อยากนอนพร้อมพี่ อยากตื่นพร้อมพี่ทุกๆ วัน...”อิงฟ้าแหงนเงยหน้าบอก น้ำเสียงเอาแต่ใจตัวเอง สายธารเลยทาบทับริมฝีปากลงบนปากอวบอิ่มที่กำลังออดอ้อน พร้อมกับสอดลิ้นเข้าไปดูดซับความหอมหวานจากคนช่างพูด ที่เบียดตัวซุกเข้าหาอย่างไม่ถอยหนี....
ข่าว
