web stats

ข่าว

 


Immortals 3 (Sparkle 6) - บทที่ 14 The Way It Was (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2019 เวลา 22:08:26 อ่าน: 221



บทที่ 14 The Way It Was (2)





แคลร์พาพีบีกับแม็กซ์เวลไปนั่งเล่นในสวนหย่อมข้างห้องทำงานผู้อำนวยการโรงเรียน  ซึ่งเป็นคนละที่กับห้องครูใหญ่ (เพราะผู้อำนวยการโรงเรียนกับครูใหญ่เป็นคนละคนกัน)  นักเรียนน้อยคนจะรู้ว่าผู้อำนวยการโรงเรียนของเอลซาเดลโรสคือใคร  ถ้าไม่ใส่ใจจะอ่านประวัติโรงเรียน 

ครูใหญ่คือผู้ดูแลโรงเรียน  ดูการจัดการด้านวิชาการทั้งหมด  มีการแบ่งอำนาจในการบริหารให้กับครูอื่นๆ ที่เชี่ยวชาญในสาขาต่างๆ ช่วยด้วย  เช่น  การเงิน  การปกครองนักเรียน  และครูแม่บ้านสำหรับหอต่างๆ  เป็นต้น  ส่วนผู้อำนวยการโรงเรียน  คือ  เจ้าของโรงเรียน  มีหน้าที่ดูแลบริหารโรงเรียนในระดับสูงสุด  ซึ่งเอลซาเดลโรสยังมีคณะกรรมการร่วมบริหารอีกด้วย

ย้อนกลับมาที่  ผู้อำนวยการโรงเรียนของเอลซาเดลโรสคือใคร 

จะเป็นใครไปได้นอกจากเจ้าของที่ดินผืนนี้กับเจ้าของเงินก้อนแรกที่ใช้ปรับปรุงสถานที่และก่อสร้างอาคารเรียนรวมทั้งหอนอน

ยุนอา  ฟอร์ด

แต่ฝันไปเถอะว่า  แด๊ดยุนจะไปยืนพูดในห้องประชุมโรงเรียนแทนแม่แท  ถ้าให้ไปเป็นวิทยากรในงานวิจัยอะไรสักอย่างยังจะง่ายกว่า

ชื่อโรงเรียน  "เอลซาเดลโรส"  ตั้งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติกับปู่เมสันของพวกเธอ  มันเป็นชื่อแนวแฟนตาซีของปู่ที่พ่อเป็นคนเลือกมา  อย่างที่รู้กันว่า  คริสตัล  สมิธเป็นผู้สร้างเกม  และแบบแปลนของโรงเรียนก็มาจากเกมที่เขาคิดขึ้นมา  ดังนั้น  ชื่อโรงเรียนจึงต้องเป็นแนวแฟนตาซีซึ่งเขามักจะใช้ในเกมของเขา  เมื่อคณะกรรมการโรงเรียนไม่มีใครยกมือแย้ง  โรงเรียนจึงใช้ชื่อนี้มาตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง 

แม้ว่าจะเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน  แต่ยุนอาก็ไม่เคยก้าวก่ายหน้าที่ของครูใหญ่อย่างแทยอนเลย  ยกเว้นเวลามีเรื่องใหญ่มากจริงๆ  หากมีกรณีนั้นเกิดขึ้นจริง  ตัวอย่างเช่น  นักเรียนประจำลักลอบหนีออกจากโรงเรียนไปเที่ยวในเมือง  ครูใหญ่จะยื่นเรื่องไปยังผู้อำนวยการให้จัดตั้งการประชุมใหญ่ของผู้บริหารโรงเรียนทั้งหมดขึ้นมา  เพื่อเสนอความคิดเห็นการในการแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น  และเมื่อมีมติออกมาแล้ว  ที่ประชุมก็ส่งมตินั้นให้ครูใหญ่มาดำเนินการต่อ  เช่น  ลงโทษนักเรียนผู้ก่อเหตุ  ครั้งนั้นพีบีที่รับสารภาพว่าอยู่ในกลุ่มด้วยถึงจะไม่ได้ออกไป  ก็โดนให้ทำความสะอาดห้องน้ำหอนอนเบต้าทุกห้อง  นั่นเอง  นักเรียนส่วนใหญ่จึงรู้จักแต่ครูใหญ่แทยอนเพียงคนเดียว

ห้องทำงานผู้อำนวยการโรงเรียนอยู่ในอาคารเก่า  ในเขตหวงห้ามซึ่งไม่อนุญาตให้นักเรียนเข้ามาเดินเล่นได้  แต่ไม่ใช่กับทายาทของเจ้าของโรงเรียนอย่างพวกเธอ  ตอนนี้พีบีก็เป็นส่วนหนึ่งของสมิธแล้วจึงได้สิทธิ์นั้นเช่นเดียวกับทายาทสมิธคนอื่นๆ  แต่ปกติเราก็ไม่ค่อยมาที่นี่เท่าไหร่  ยกเว้นเวลาโดนใช้งานหรือต้องการความเป็นส่วนตัว  หรือ  พาแม็กซ์มาเล่น

น้องชายคนเล็กของเธอเป็นเด็กพิเศษ  เขาจึงต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ  และถึงจะเป็นเคสที่เกิดได้น้อยมากในหมู่พวกเรา  ทางโรงเรียนก็ยังจัดห้องเรียนให้กับเขาและคนที่เป็นแบบเขา  นักเรียนพิเศษพวกนี้จะอยู่ในความดูแลของน้าฟานี่  หรือ  ทิฟฟานี่  แลนดอน  ซึ่งมีห้องทำงานอยู่ข้างๆ กับห้องครูใหญ่  ด้วยความที่น้าฟานี่มีสถานรับเลี้ยงดูเด็กกำพร้าอยู่แล้วจึงย่อมมีความเชี่ยวชาญในเรื่องของเด็กๆ ไม่น้อยกว่าใคร  คงจะมากกว่าป้าเจของเธอด้วยซ้ำ  บางครั้งน้าฟานี่ก็มาสอนเอง  แต่ส่วนใหญ่จะให้น้าซอฮยอนเป็นคนสอน  มีครูคนอื่นๆ ด้วยอีกสองสามคนที่อยู่ในโปรแกรมนี้  ประมาณสองปีมาแล้วที่น้าซอเป็นคนดูแลแม็กซ์  เริ่มตั้งแต่แด๊ดยุนจับแม็กซ์ไปตรวจแล้วเจอว่าเป็นเด็กพิเศษจริงๆ   แต่เพราะช่วงนี้โรงเรียนมีงานกีฬาสี  ไม่มีการเรียนการสอน  แม็กซ์เลยไม่ได้เข้าห้องเรียน  แม่จึงให้เธอกับพีบีดูน้อง

แคลร์กระโดดไปตามช่องตารางที่วาดไว้บนถนนปูนในสวน  แม็กซ์หัวเราะคิกคักอยู่บนหลัง  พีบีเหล่ตามองทั้งคู่แล้วส่ายหัว  แคลร์ชอบเล่นกับน้องๆ มากกว่าแกล้งแบบครูซ  ไม่แปลกที่น้องจะชอบอยู่กับแคลร์  ไอรีนเลยติดแคลร์ไปด้วย 

เป็นขวัญใจเด็กๆ แบบพ่อเขา  คงไม่ได้เป็นขวัญใจสาวๆ ด้วยนะ  อันนี้เป็นไปได้สูง  ดูอย่างเมื่อกี้สิ  พวกผู้หญิงพวกนั้นกรี๊ดแฟนเธอลั่นเชียว 

หัวคิ้วสีทองกดลง  หงุดหงิดขึ้นมากะทันหัน  บางทีอาจเพราะความโกรธที่ทำให้ลูกฟุตบอลนั่นระเบิด  เธอก็ไม่แน่ใจ  ที่แน่ๆ คือเธอหวงแคลร์

แคลร์ไม่ค่อยจะรู้สึกถึงความโด่งดังของตัวเองในหมู่สาวๆ หรอก  ไม่รู้ว่าเจ้าตัวกับฝาแฝดและเจย์เดนอีกคนเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าเบต้ามากแค่ไหน  พวกเขาไม่ใช่แค่ทายาทเจ้าของโรงเรียน  หน้าตา  บุคลิกพวกเขายังสะดุดตาสะดุดใจใครหลายคนด้วย

เธอก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยแหละ

"พอยัง  แม็กซ์  พี่เริ่มหิวนิดๆ แล้วละ"  แคลร์พูดกับน้องชายที่ยังเกาะหลังเธออยู่เป็นลูกลิง  พีบีกะพริบตา  หัวคิ้วคลายออกจากกัน  เห็นหน้าซื่อใสของแคลร์แล้วก็คิดได้ว่าเจ้างั่งนี่คงไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ

"ผมก็หิวแล้ว"  แม็กซ์เวลตอบ  ยังไม่ยอมลงจากหลังแคลร์  เหมือนไม่รู้ตัวว่าตัวเองตัวหนักแค่ไหน  ก็แคลร์ไม่เคยบ่นอะไรเลยนี่นา

"งั้นไปหาอะไรกินข้างในกันเหอะ"  แคลร์ชวนน้อง  พยักหน้าให้พีบีด้วย  แฟนสาวจึงพับสมุดกับหนังสือลงและลุกขึ้นมาเดินข้างเธอ

"มีของกินที่นี่ด้วยเหรอ"  พีบีถาม  แคลร์พยักหน้า  เสียงร้องเพลงของแม็กซ์เวลทำให้เธอมีความสุขไปด้วย  แม็กซ์อาจไม่ใช่เด็กปกติ  แต่เขาเป็นเด็กที่มีความสุขมากจนทำให้คนใกล้ตัวรู้สึกเป็นสุขไปด้วย  เขาจะชอบเพลงมาก  ร้องเพลงได้ดี  ชอบดนตรี  ช่วงนี้เขาเล่นเปียโนให้เธอฟังได้ด้วย  เขาเล่าให้เธอฟังว่าพ่อเขาสอน  และเขาสนุกมากๆ

พ่อคริสคนดีของลูกๆ อีกแล้วหรือ

"ป้าเจชอบขนมาใส่ไว้  เวลาป้ามาจะได้มีอะไรกิน  แบบของดีๆ ที่โรงเรียนไม่มีทางเอามาให้เด็กกินน่ะ"  แคลร์ตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ 

"แล้วเธอก็มาจิ๊กไปกินเนี่ยนะ"

"แหม  ป้าฉันก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าพวกฉันต้องมากิน  ป้าก็เอามาเผื่อพวกเรานั่นแหละ  เหมือนในห้องพักผ่อนของแม่ฉันไง  แต่ของแม่ฉันยังแค่เกรดบี  ของป้าน่ะดับเบิลเอเลยมั้ง  มีไวน์แพงๆ ด้วยนะ"

"รู้ดี  แอบกินบ่อยล่ะสิ"

"ไวน์ไม่เคย  ป้าเก็บไว้ในตู้ล็อกอย่างดี  ดีกว่าที่บ้านอีก"

"ฉันไม่เปิดให้หรอกนะ  บอกไว้ก่อน"  พีบีดักคอ  แคลร์ทำปากยื่น  แต่ท่าทางก็ไม่ได้หวังอยู่แล้วว่าเธอจะทำให้  แคลร์แทบจะไม่แตะของมึนเมาพวกนั้นอีกเลยตั้งแต่วันที่โดนเธอสาดน้ำใส่หน้าเพราะมาทำรุ่มร่ามใส่

"เธอไม่ต้องออกไปดูงานเหรอ  พีปส์"  แคลร์ถาม  ห่วงว่าแฟนจะเสียงานเพราะมัวมาอยู่กับเธอและน้อง  ตัวเธอน่ะโดนคำสั่งแม่มาแล้วว่าไม่ให้เข้าไปในงานอีก  ข่าวถึงหูแม่เร็วมากอย่างกับแม่มีตาทิพย์  เธอคงจะอดไปดูไอรีนแข่งแล้วละ  ไอรีนจะต้องบ่นแน่ๆ เลย

"นิโคจะดูแทนให้  มันหน้าที่เขาอยู่แล้ว"  พีบีตอบ  เดินตามแคลร์ไปถึงห้องครัวภายในอาคารผู้บริหารโรงเรียนที่เธอเคยมาบ่อยๆ แต่ไม่เคยได้ซอกแซกเดินไปทั่ว  เธอมาแค่เฉพาะห้องทำงานยุนอาเวลาโดนเรียกมาคุยเรื่องที่ไม่ควรพูดที่บ้าน 

ด้วยความที่เป็นผู้ปกครองของเธอ  ยุนอาจึงรู้เรื่องของเธอที่คนอื่นไม่รู้ด้วย  ยุนอายังติดต่อกับครอบครัวเธอที่อังกฤษอยู่  นั่นคือสิ่งที่เธอรู้  และพวกเขายังคงส่งค่าใช้จ่ายกับค่าเล่าเรียนมาให้  แม้ว่ายุนอาจะยืนยันกับพวกเขาว่าเธออยู่ที่นี่ได้ฟรีทุกอย่าง  แถมเธอยังได้เงินจากเคเลบด้วย  เธอมีเงินเก็บในบัญชีตัวเองมากพอดูสำหรับเด็กอายุสิบหก  เพราะเธอไม่ค่อยได้ใช้อะไร  นอกจากจะไปช็อปปิ้งกับเที่ยวข้างนอก  ซึ่งก็ไม่ได้บ่อยนัก

"ฉันจะทำแซนด์วิชไข่ให้แม็กซ์  เธอจะเอาอะไร"  แคลร์พูด  พีบีไม่แปลกใจเรื่องเมนูอาหารของแม็กซ์เวล  ทั้งที่มีวัตถุดิบดีๆ หลายอย่างในครัวแห่งนี้  แต่แคลร์ยังเลือกทำอาหารพื้นๆ ให้น้องชาย  ไม่ใช่แคลร์ขี้เกียจ  แต่เพราะเด็กพิเศษอย่างแม็กซ์มักจะชอบกินอะไรซ้ำๆ ไปจนกว่าเขาจะบอกว่าเบื่อแล้ว  แล้วเราก็ต้องถามเขาว่าอยากจะกินอะไรอีก  เหมือนจะง่ายแต่ไม่

"เอาเหมือนแม็กซ์ก็ได้  ฉันไม่ค่อยหิว"

"โอเค  งั้นฉันทำซุปข้นเห็ดเพิ่มด้วยดีกว่า  ฉันหิว"

"แหงล่ะ  เล่นวิ่งเป็นหมาบ้าแบบนั้น"

"ว่าฉันเนอะ  ทีตัวเองล่ะ  ระเบิดลูกฟุตบอลยังงี้"

"ฉันจำเป็น"  พีบีตอบ กลั้นหัวเราะแทบตายเพราะแม็กซ์เวลทำท่าเลียนแบบเธอตอนนั้นได้เหมือนพวกยอดมนุษย์ในการ์ตูนที่เขาชอบดูมากๆ

"ผมอยากทำแบบนั้นได้บ้างฮะ  พีปส์"

"อย่าแม้แต่จะคิด  แม็กซ์"  แคลร์รีบห้ามน้อง  ลืมไปเลยว่าเธอจะต้องเตรียมตัวตอบคำถามเขาอีก 

"ทำไมฮะ  มันน่าสนุกออก"

"นายทำไม่ได้หรอก" 

พีบีที่กำลังช่วยแคลร์หั่นผักอยู่หันขวับไปจ้องหน้าแฟนทันที  แคลร์รู้ตัวแล้ว  แต่ก็สายไปแล้ว  ขวดเครื่องปรุงบนชั้นเหนือศีรษะเราแตกกระจาย  เครื่องแก้วทุกชนิดระเบิด  ต่อด้วยหลอดไฟกลางห้อง  พีบีทิ้งมีดลง  ยกมือขึ้นกลางอากาศ  เศษแก้วที่กำลังร่วงกราวลงมาจึงนิ่งค้างอยู่กับที่  ไม่อาจมาทำร้ายแคลร์ที่วิ่งมากอดน้องและเอาตัวเองบังเขาไว้

แคลร์เงยหน้าขึ้นมอง  แปลกใจว่าทำไมเธอไม่เจ็บเลย  ไม่โดนอะไรแทงแม้แต่นิดเดียว  จากนั้นจึงพบว่าพีบีเป็นคนหยุดเศษแก้วพวกนั้นไว้ก่อน  ตาสีฟ้าเย็นชาสบตาเธอขณะค่อยๆ ลดมือลง  พาเศษแก้วให้เคลื่อนตัวตาม  พวกมันร่วงลงพื้นอย่างนิ่มนวล

พระเจ้า  นี่มันเกิดอะไรขึ้น!  การประลองของจอมเวทหรือไง!

ไม่ใช่สักหน่อย

"คราวนี้เอาไงต่อ"  พีบีถามเซ็งๆ  กวาดตามองครัวเละๆ อย่างไม่รู้จะเริ่มเก็บกวาดตรงไหนก่อนดี  "สงสัยเราต้องไปหาของกินในโรงอาหาร"

แคลร์ยิ้มแห้งๆ  ปัดเศษแก้วชิ้นเล็กๆ ที่ทำร้ายใครไม่ได้กับฝุ่นผงจากบรรดาเครื่องปรุงออกจากผมให้แม็กซ์เวลและตัวเอง  สภาพเราสองคนดูไม่ได้เลย  มันน่าโมโหที่เจ้าแม็กซ์ไม่รู้เรื่องอะไรเลย  เธอควรจะต้องทำยังไง  จะดุน้องก็กลัวน้องจะอาละวาดอีก 

เหมือนจะรู้ว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ  ป้าเจกับน้าฟานี่ก็โผล่มาตรงประตูครัวด้วยสีหน้าระทึกขวัญ

"ใครทำลายครัวของป้า"  เจสสิก้าถามเสียงหลง  นึกในใจว่าโชคดีมากๆ ที่เธอไม่ได้เก็บไวน์ชั้นดีไว้ที่นี่  ไม่อย่างนั้นคงไม่เหลือแม้แต่ซาก

พีบีกับแคลร์มองไปทางเจ้าตัวเล็กที่สุดในห้อง  แม็กซ์เวลยังคงมองทุกคนด้วยดวงตาสีฟ้าคนละเฉดแสนซื่อของเขา  คงไม่มีใครเชื่อว่าเด็กน่ารักอย่างเขาจะทำลายข้าวของได้ขนาดนี้  ถ้าไม่เคยเห็นมาก่อน

"ออกไปกันให้หมดเลยค่ะ  เดี๋ยวน้าจัดการเอง"  ทิฟฟานี่พูดแทรก  ให้เด็กๆ อยู่ต่อก็ไม่มีประโยชน์  ดูจากสภาพของแต่ละคนแล้ว  "แคลร์กับพีบีพาน้องไปจัดการเปลี่ยนชุดใหม่  พอจะมีชุดสำรองให้เขาใช่ไหม"

"น่าจะมีชุดพละค่ะ"  แคลร์ตอบเสียงหงอย

"งั้นไปเลยค่ะ  จัดการตัวเองกันด้วยนะ  พวกเราดูไม่ได้เลย"

"แล้วน้าฟานี่จะบอกแม่ไหมคะ"

"ทำไมจะบอกไม่ได้ล่ะ"  เจสสิก้าส่งเสียงบ้าง  มือกำโทรศัพท์แน่น  เธอกำลังจะโทรบอกคริสตัลว่าลูกเขาสร้างวีรกรรมเด็ดอีกแล้ว  และยังต้องเรียกแม่บ้านมาจัดการครัวเน่าๆ นี้อีก  "ทำผิดก็ต้องยอมรับสิ"

"พอเหอะ  เจ  --  เด็กๆ  ไปเลยค่ะ"  ทิฟฟานี่ปรามพร้อมไล่เด็กๆ ให้ไปจัดการตัวเอง  เธอหันมาหาเจสสิก้าหลังจากพวกตัวแสบออกไปกันแล้ว

"ฉันรู้ว่าใครทำ  และใครที่หยุดมัน"  เจสสิก้าพูดก่อนที่ทิฟฟานี่จะทันได้สวดเธอ  "เธอต้องหาวิธีช่วยให้เขาเลิกทำอย่างนี้นะ  ฟานี่  หน้าที่เธอ"

"คงจะมีอยู่ทางเดียว"  ทิฟฟานี่บอก  หนักใจ  "เธอโทรศัพท์ให้เสร็จก่อนเหอะ  แต่ไปข้างนอกได้ไหม  ตรงนี้กลิ่นสุดยอดเลย"

"แหงล่ะ  เครื่องปรุงทั้งสวนเลยนี่"  เจสสิก้าพูดเสียงรำคาญ  เดินนำออกจากครัวแทบจะทันที  เธอไม่ได้พูดอะไรกับทิฟฟานี่ที่เดินตามมา  เพราะต้องแจ้งข่าวให้คริสตัลรู้และบอกให้เขาส่งแม่บ้านมาทำความสะอาดด้วย

เมื่อคุยธุระเสร็จ  เธอจึงเห็นทิฟฟานี่กำลังวางสายจากใครบางคนพอดี  เธอนั่งลงบนโซฟาเยื้องกับทิฟฟานี่ที่นั่งบนเก้าอี้บุนวมอีกตัว

"สเตฟบอกว่าต้องใช้อัญมณีที่มีคุณสมบัติแบบเดียวกับของหลานสะใภ้เธอ"  ทิฟฟานี่พูด  "เธอรู้ใช่ไหมว่ามันเป็นแบบไหน  หรือต้องรอคริส"

"ฉันพอจะรู้อยู่บ้าง  ยุนอาเล่าให้ฟัง"  เจสสิก้าบอก  ยกน้ำชาเริ่มเย็นชืดแล้วขึ้นดื่มอย่างพยายามจะไม่ใส่ใจรสชาติของมันทั้งที่เธอตั้งใจจะไปชงใหม่ในครัวนั้น  เธอน่าจะเข้าไปเร็วกว่านี้ 

"มันล็อกพลังพิเศษของพีบีไว้ให้อยู่ในอาณัติของฝูง  และหลังจากอำนาจของมันเสื่อมลงด้วยวิธีที่เรารู้กันแล้วน่ะ  หลานสะใภ้ฉันก็เป็นอย่างที่เธอเห็นนี่แหละ  แต่เขาโตแล้วเลยไม่น่ากลัวเท่าแม็กซ์"

"ถ้าไม่โกรธ  เธอต้องบอกแบบนี้"  ทิฟฟานี่ชี้  พลิกโทรศัพท์มือถือเล่นบนตักเหมือนไม่รู้จะทำอะไร  เธอตั้งใจจะมาดูเด็กๆ เล่นกีฬาสีสักหน่อย  แต่แบบนี้คงยาก  "งั้นนี่ก็แปลว่าแม็กซ์เวลได้อะไรมาจากคริสเยอะเลยนะ"

"ไหนจะยุนอาอีกล่ะ  ฉันไม่อยากจะพูดเลย  พวกฟอร์ด"  เจสสิก้าพูดพลางกลอกตา  "ฉันไม่อยากกลายเป็นผู้คุมให้กับเด็กอีกคนนอกจากเจ้าคริสนะ  มันเหนื่อย"

"ดูเหมือนพีบีจะคุมเขาได้  ถือว่าเธอยังโชคดี"

"โชคดีของฉัน  แต่โชคร้ายของเจ้าแคลร์"

"แต่ฉันคิดว่าแคลร์ชอบนะ"  ทิฟฟานี่พูดยิ้มๆ  "ฉันเห็นสายตาเขา"

"พวกบ้า  ชอบคนโหดๆ" 

"นี่เธอว่าตัวเองเหรอ"

"ถ้าเธอไม่มีอะไรจะพูดก็เงียบไปก็ได้นะ  ฟานี่"  เจสสิก้าขึ้นเสียง  ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายอาวุโสกว่า  ก็เราเป็นเพื่อนกัน  และเคยเป็นมากกว่านั้น

"แล้วที่ว่าลูกสาวเธอจะมาเป็นครูพิเศษที่นี่ด้วย  จริงไหม"  เธอพูดขึ้นใหม่ด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น  ทิฟฟานี่จึงเหลือบตาขึ้นจากถ้วยชา  "ยังงานยุ่งไม่พอหรือไง  โดโด้น่ะ"

"เขาบอกเขาจัดสรรเวลาได้"  ทิฟฟานี่พูดแล้วยักไหล่ 

พวกเธอคุยกันเรื่อยเปื่อยไปได้ประมาณยี่สิบนาทีคริสตัลก็โผล่มาพร้อมกับแม่บ้านวัยกลางคนสองคนที่จะมาเก็บซากห้องครัว  เขาชี้แจงอย่างไม่จำเป็นว่ามาติดต่องานอยู่แถวนี้อยู่แล้วเลยมาถึงเร็ว

"แล้วตอนนี้แม็กซ์อยู่ไหนล่ะ  อยู่กับแคลร์กับพีบีใช่ไหม"  เขาถาม  สีหน้าเป็นกังวลลดลงเมื่อเจสสิก้าตอบว่าใช่  ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังขยับสูทกับเสยผมเหมือนยังหงุดหงิดอะไรสักอย่างอยู่ 

"จะไปไหนก็ไปเลยไป  คริส  ถ้านั่งเฉยๆ ไม่ได้"  เจสสิก้าไล่น้องชาย  มองออกว่าเขามีอย่างอื่นต้องไปทำ

"งั้นฉันไปนะ  ไอรีนบอกให้ฉันมาดูเขาแข่ง  เดี๋ยวโดนงอน"  คริสตัลลุกขึ้นพรวดแล้วเดินเร็วๆ จากไป  เขาหายไปก่อนที่ทิฟฟานี่จะได้คุยกับเขาเรื่องแม็กซ์เวลซะอีก  แต่เอาไว้ก่อนก็ได้

"รักลูกมากกว่าเมียซะอีก  เจ้านี่"  เจสสิก้าเหน็บน้อง  จริงๆ เธอก็ชอบที่เขาเป็นแบบนี้  "เอ้อ  แล้วเรื่องไอรีนกับโดโด้นี่ยังไง"

"แล้วเธอรู้อะไรมาล่ะ"  ทิฟฟานี่ย้อน  "ฉันไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก  ไม่ต้องมาถามฉัน"

"ไม่รู้จริงๆ น่ะ"  เจสสิก้าไม่เชื่อ  ทิฟฟานี่โบกมือปัด

"เก็บท่าทางอยากรู้อยากเห็นแบบนี้ไว้ตอนลูกชายเธอเถอะ"

"เจดยังเด็ก"

"ก็โอเค"  ทิฟฟานี่พูดเรียบๆ  แต่หัวเราะคิกเมื่อเจสสิก้าเอาคุกกี้มาปาใส่หน้าเธอ  "อะไร  เจสซี่  เธออายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย  แล้วฉันทำอะไรผิด"

"ไม่รู้  เธอแกล้งฉันก่อน"  เจสสิก้าพูดเสียงงอน  หน้าตาก็บ่งบอกแบบนั้น  "ฉันพูดด้วยดีๆ"

"ถ้าเรื่องโดโด้กับไอรีนเป็นจริง  ฉันต้องแย่แน่"  อยู่ๆ ทิฟฟานี่ก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่ดี  เจสสิก้าเดาออกทันทีว่าเรื่องอะไร  ไม่จำเป็นต้องอ่านใจเพื่อน

"จะยากอะไร  เธอก็เป็นไปแบบนี้ยันแก่นั่นแหละ  หรือไม่ก็เอาลูกแฝดพี่ของเธอมาฝึก  หรือไม่ได้ล่ะ" 

ทิฟฟานี่ยังไม่ตอบ  เพราะยังคิดไม่ออก 

"ช่างเถอะ  เราไปดูเด็กๆ เล่นกีฬากันดีกว่า  คงไม่ต้องเฝ้าใช่ไหม"

"ไม่ต้อง  หน้าที่เขา"  เจสสิก้าบอก  บุ้ยใบ้ไปทางมาร์คัสที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่หน้าประตูทางเข้า  เธอยิ้มให้เขานิดหนึ่งตอนพาทิฟฟานี่เดินผ่าน

"คริสตัลก็รอบคอบเหมือนกันนะ"  ทิฟฟานี่เอ่ยอย่างชื่นชม  ส่วนเจสสิก้าก็อดแขวะน้องไม่ได้อีกเช่นเคย

"ถ้ามันจะรอบคอบแบบนี้กับเรื่องผู้หญิงบ้างก็ดีหรอก"

ทิฟฟานี่พยักหน้าเห็นด้วยแทบจะทันที




.................................

มาต่อแล้วจ้า...  :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

28 กุมภาพันธ์ 2019 เวลา 10:59:48
ฮ่าฮ่าฮ่า แม๊กซ์น้อยออกฤทธิ์แล้ว555 สนุกสนานกันละ แม่ยุนยินดีด้วยคุณได้ปีศาจมาอีกตัวแล้ว
แสดงความคิดเห็น