web stats

ข่าว

 


Immortals 2 (Sparkle 5) - บทที่ 2 For You (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 30 สิงหาคม 2018 เวลา 20:47:17 อ่าน: 271





บทที่ 2 For You (2)




"คริส  อย่านะ"  แทยอนทำเสียงขู่ฟ่อใส่คริสตัลขณะเขาตั้งท่าจะปาลูกเบสบอลอยู่  และแม็กซ์เวลยืนถือไม้รอจะตี  เขาหันมายิ้มให้เธอด้วยท่าทางไม่น่าไว้ใจ  "ถ้าโดนหัวลูกอีกนะ  ฉันจะถีบเธอ"

"ถีบถึงเหรอคะ"  เขาย้อน  เสียงกวนๆ  เธอจึงเข้าไปจะแย่งลูกบอลจากเขา  แต่แค่เขายกมือขึ้น  เธอก็เอื้อมไม่ถึงแล้ว  ไอ้เปรตโค่ง!

"คริส  ฉันเกลียดเธอ"  แทยอนว่า  ทุบอกคนตัวใหญ่ที่ใช้แขนเพียงข้างเดียวล็อกตัวเธอไว้แนบชิดกับตัวเขา  เธอไม่ชอบความตัวเล็กของตัวเองเพราะเขาชอบแกล้งเธอนี่แหละ  ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันแล้ว  เขาทำเป็นมองไม่เห็นเธอเพราะเธอเตี้ยกว่าระดับสายตาเขา  ตอนนั้นเขายังไม่สูงเท่านี้เลย

"เกลียดเหรอคะ  เกลียดก็ทุบให้แรงๆ หน่อยสิ  แบบนี้มดกัดยังเจ็บกว่าเลย"  เขาล้อ  มือเลื่อนลงไปลูบก้นเธอ  และคงทำอะไรมากกว่านั้นถ้าแคลร์ไม่ตะโกนออกมา

"ป๊า  แม็กซ์รอจนจะยืนหลับแล้วนะคะ!"

"โอเคๆ  งั้นป๊าจะโยนแล้วนะ  แม็กซ์ตีให้ได้นะครับ"  เขาตะโกนบอกลูกๆ  ปล่อยตัวเธอง่ายๆ  ขณะที่เธอหัวใจเต้นแรงและรู้สึกไม่ปกติ  แต่เธอจะแสดงอาการออกไปมากนักก็ไม่ได้  แคลร์กำลังจับตาดูเธอ  ถึงจะทำเป็นไม่ได้มอง  ลูกๆ เริ่มโตกันแล้ว  ไม่แปลกถ้าพวกเขาจะสนใจเรื่องพวกนี้  เธอต้องบอกคริสตัลไม่ให้เขาหยอกเธอต่อหน้าลูกๆ  เขาจะเชื่อเธอไหมล่ะ

"แม็กซ์อย่าหลับตาสิ!" 

แทยอนได้ยินเสียงแคลร์ตะโกน  เธอหันขวับไปมองลูกชายคนเล็ก  ไม่ผิดจากที่คาดเลย  ลูกเบสบอลในมือคริสตัลตอนนี้พุ่งโดนหน้าผากแม็กซ์ไปแล้วเรียบร้อย  แต่เด็กชายที่หลับตาปี๋ก็แค่ผงะถอยไปนิดหนึ่ง  และยกมือขึ้นมาบอกว่าเขายังโอเค  แม็กซ์เวลแข็งแรงมากจริงๆ  สมกับเป็นทายาทบ้านฟอร์ด

คริสตัลปาบอลใหม่  ผ่านไปห้าครั้ง  แม็กซ์เวลก็ยังตีไม่โดนสักลูก  จนไอรีนร้องโห่และแคลร์ส่ายหน้าให้น้องๆ  แล้วเข้าไปขอไม้ในมือแม็กซ์มาสาธิตท่าตีให้น้องดู  มีไอรีนเป็นผู้บรรยายทั้งที่ตีไม่ได้เรื่องพอกัน  แทยอนมองลูกๆ แล้วขำ  เธอไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านดูพวกเขาแบบนี้บ่อยนัก  เธออยู่โรงเรียนมากกว่าที่นี่  ดูแลเด็กๆ ที่กินนอนในโรงเรียนมากกว่าลูกตัวเอง  แม้กระทั่งครูซก็ยังมีแอบบ่นว่าเธอไม่สนใจเขา  แต่ถ้าเธอสนใจเขามากกว่าเด็กนักเรียนคนอื่นก็จะถูกหาว่าลำเอียงอีก  เป็นครูใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ

"เด็กคนนั้นเป็นใครหรือ"  เสียงยุนอาถามขึ้นใกล้ๆ  แทยอนเหลือบตาไปมอง  นัยน์ตาสีฟ้าที่เห็นทำให้รู้ว่าทางนั้นพูดเรื่องอะไรอยู่

"ลูกสาวฝูงเมอร์ราดจากอังกฤษ"

"ท่าทางเป็นไงบ้าง"

"สวยมากค่ะ  ซนไปหน่อย  แต่น่ารักดี"  แทยอนตอบตามจริง  เธอยิ้มขำเมื่อเห็นยุนอาหรี่ตาเหมือนไม่ชอบใจ  "เบต้า  ไม่ต้องห่วงหรอก  ห่วงดีกว่าว่าลูกเราจะไปทำอะไรเขาหรือเปล่า"

ยุนอาทำหน้าปลง  เบนสายตาไปมองแคลร์ที่เหมือนคริสตัลตอนอายุสิบสองอย่างกับแกะ  เห็นลูกทีไรเธออดนึกถึงคริสตัลตอนนั้นไม่ได้ทุกที  ไม่รู้เจ้าตัวเขาจะรู้ไหมว่าถ่ายทอดอะไรๆ ไปให้ลูกเยอะมาก  รวมทั้งนิสัยไวไฟด้วย  "ยังไงเธอก็ดูๆ หน่อยก็ดีนะ  เด็กๆ ยังควบคุมตัวเองได้ไม่ดี"

"คุณคิดจริงๆ เหรอว่าแคลร์จะไปทำอะไรเขา"

"แทยอน  ตอนคริสอายุสิบสอง  เขาแอบมองหน้าอกฉันแล้วนะ  และไอ้นั่นของเขาก็เริ่มทำงานแล้วด้วย"

"โอ๊ยคุณ  คุณเคยบอกฉันเองว่า  คริสเป็นเด็กผู้ชาย  แต่แคลร์ไม่ได้เป็นแบบเขานะ"  แทยอนแย้ง  ไม่อยากเชื่อว่าลูกจะโตพอทำเรื่องแบบนั้นได้แล้ว  เธอยังมองพวกเขาเป็นเด็กเล็กๆ อยู่เลย

"แต่แคลร์เป็นอัลฟา  เขามีความรู้สึกทางเพศได้แล้วในอายุเท่านี้  ครูซด้วย  เพราะฉะนั้น..."

"ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ  ถ้าพวกเขาจะทำแบบนั้นกันจริงๆ  สอนให้พวกเขาใช้ถุงยางหรือไง"

"ถูกต้อง"  ยุนอาตอบหน้าตาเฉย  ขณะที่แทยอนทำตาโต 

"คุณสอนเองเลย  คุณเป็นหมอ"

"แต่เธอเป็นแม่นะ"

"ฉันเป็นแม่แล้วไง  ฉันไม่เคยใช้ถุงยางอนามัยเองสักหน่อย"

"ฉันก็ไม่เคย"

แทยอนนิ่งไปสักพักก่อนจะนึกได้ว่ายุนอาไม่เคยใช้มันจริงๆ  เพราะเจ้าตัวไม่เคยทำอะไรกับคนอื่นนอกจากเธอกับคริสตัล  "ยังไงคุณก็เป็นหมอ  คุณเคยสอนคริส  คุณก็สอนฝาแฝดได้เหมือนกัน  อีกหน่อยคุณก็ต้องสอนแม็กซ์ด้วย"

"ถ้างั้นเธอก็ต้องสอนให้ไอรีนกินยาคุมสินะ" 

"ยาคุมคืออะไรคะ"

ทั้งแทยอนและยุนอาก้มลงมองเด็กน้อยวัยสิบขวบที่เงยหน้ามองพวกเธอด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น  ไอรีนมาตรงนี้เมื่อไหร่  ได้ยินอะไรไปมากแค่ไหนกัน  แทยอนขยิบตายิบๆ ให้ยุนอาเป็นคนพูดกับลูก

"เอ่อ  ยาคุมก็คือ..." ยุนอาพยายามนึกว่าจะพูดยังไงให้เด็กสิบขวบเข้าใจ  แทยอนก็ไม่ทำอะไรเลย  นอกจากทำท่าลุ้นอยู่แบบนั้น  ตัวเองใช้เองแท้ๆ ยังจะมาโบ้ยให้เธอพูดอีก  "เป็นยาที่ช่วยให้คนที่รักกันไม่มีลูกเยอะไปจนเลี้ยงไม่ไหวค่ะ"

"อ๋อ  หนูเข้าใจแล้ว"  ไอรีนตอบเสียงใสกับยุนอา  แต่ทำให้แทยอนหน้าแดงอย่างอดไม่ได้เมื่อลูกพูดต่อ  "หมายความว่า  แม่ไม่ค่อยกินมันสิคะ  ถึงมีพวกหนูออกมาหลายคนเลย"

ยุนอายกมือขึ้นปิดปากกลั้นหัวเราะ  ขณะที่แทยอนถลึงตาใส่เธออย่างขุ่นเคือง  ถึงอย่างนั้นคุณแม่ของลูกๆ ก็ยังเอาตัวรอดได้อยู่

"เพราะแม่อยากมีพวกหนูไงคะ  แม่ก็เลยไม่กิน  แต่พอแม่คิดว่ามีลูกๆ มากพอแล้ว  เริ่มจะเลี้ยงไม่ไหวแล้วเพราะลูกซนกันมากเลย  แม่ก็เลยกินแล้วละ"  แทยอนอธิบายด้วยภาษาง่ายๆ แบบที่เด็กจะเข้าใจได้  เพราะอยู่กับเด็กที่โรงเรียนมาเยอะ  เธอจึงพอมีประสบการณ์  ถ้ายุนอาพูดก็คงจะมีแต่วิชาการเต็มไปหมด  แคลร์รู้เรื่องแค่คนเดียว  ที่จริงเธอไม่ได้กินยาคุมแล้ว  เธอทำหมันแล้ว  และถ้าเป็นช่วงเสี่ยงเธอก็จะให้คริสตัลใส่ถุงยางด้วย 

"ดีแล้วค่ะ  หนูไม่อยากมีน้องแล้วละ  แค่แม็กซ์คนเดียวก็พอ" 

แทยอนพยักหน้าให้ลูกสาว  มองไอรีนวิ่งกลับไปเล่นกับคริสตัลและพี่กับน้อง  เธอหันมาตียุนอาที่ยังไม่เลิกทำท่าขำเธอ  "คุณขี้โกงนี่  ให้ฉันรับอยู่คนเดียว"

"ซ้อมไว้ไงล่ะ"  ยุนอาพูดกลั้วหัวเราะ  "เธอพูดเองว่าพวกเขาไม่รู้อะไรหรอก  แล้วเป็นไงล่ะ  นี่แค่สิบขวบนะ  แทยอน"

"คุณไม่ต้องมาว่าฉันเลย  คุณคอยดูละกันว่าคริสของคุณจะทำยังไง  ถ้าไอรีนมีแฟน"

"เขาบอกว่าจะขังลูกไว้บนหอคอยเหมือนราพันเซล"

"บ้า"

"ใช่  เขาบ้าจริงๆ นั่นแหละ" 

แทยอนมองหน้ายุนอาเมื่ออีกฝ่ายพูดอะไรแปลกๆ  แต่สีหน้าจริงจังแบบนี้คงไม่ล้อเล่นแน่  "เขาเป็นอะไร  ท่าทางเขาก็ปกติดี"

"แค่ดูเหมือน"  ยุนอาพูดทั้งที่ไม่อยากจะพูด  แต่แทยอนมีสิทธิจะรู้ไม่ต่างจากเธอ  "เปล่า  เขายังไม่บ้าขนาดนั้นหรอก  แค่ต้องเฝ้าระวังน่ะ"

"คุณเป็นหมอของเขา"

"แต่ฉันยังหายาที่จะช่วยเขาไม่ได้  มันคงเกี่ยวกับสารเคมีในสมองแบบเดียวกับมนุษย์ที่เป็นโรคซึมเศร้าหรือไบโพลาร์นั่นแหละ  คงต้องจับไปตรวจก่อน  ที่ทำได้ตอนนี้ก็แค่หาอะไรให้เขาทำ  ให้เขายุ่งๆ เข้าไว้จะได้ไม่มีเวลาฟุ้งซ่าน  บางทีฉันอาจคิดมากไปก็ได้  เขาอาจไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง  แต่เพราะเขามีบรรพบุรุษที่เป็น  และมันก็ถ่ายทอดทางพันธุกรรมได้น่ะ"

"แล้วแบบนี้ลูกๆ จะเป็นด้วยไหม"

"มันไม่เหมือนโรคทางพันธุกรรมอื่นหรอก  ไม่ใช่โรคข้ออักเสบที่พ่อเป็นแล้วลูกก็จะเป็นไปด้วย  เปอร์เซ็นต์น้อยที่จะเป็นแบบนั้น  ถึงอย่างนั้นฉันก็อยากจะแน่ใจว่าเขาจะไม่เป็นอะไร"

แทยอนพยักหน้าเข้าใจ  ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะแขวะยุนอาแบบผู้หญิงไม่มีสมองไปแล้ว  แต่ขณะนี้เธอเป็นถึงครูบาอาจารย์  เธอมีเหตุผลพอที่จะรู้ว่ายุนอาไม่ได้ทำเพื่อที่ตัวเองจะไม่เสียคริสตัลไปแต่เพื่อเราทุกคน

"แล้วฉันจะทำอะไรได้บ้าง"

"ก็ถ้าเธอเห็นเขาแปลกๆ  ไม่ค่อยพูด  รื่นเริงเกินเหตุ  หรือไม่ใช่แบบที่เธอเคยเห็น  เธอก็บอกฉันละกัน  แค่อยากให้ช่วยสังเกตเขาน่ะ  งานหนักหน่อยนะ  ต้องดูทั้งพ่อทั้งลูกๆ พร้อมกัน  แต่ครอบครัวก็เป็นแบบนี้แหละ"

"ดีกว่าอยู่ตัวคนเดียว  ความโดดเดี่ยวฆ่าเราได้เหมือนกัน" 

ยุนอาพยักหน้าเห็นด้วย  เธออาจไม่เป็นอะไรถ้าต้องอยู่คนเดียว  แต่เธอก็ไม่ต้องการกลับไปเป็นแบบนั้นอีก  เธอเคยหมกตัวทำงานอยู่ลำพังกับผู้ช่วยอีกคนในปราสาทที่คอร์นวอลล์นานนับศตวรรษ  แทบจะไม่ต่างกับนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องแฟรงเกนสไตน์เลยทีเดียว

"กลับเข้าข้างในกันเถอะ  ฝนตกแล้ว"  แทยอนพูด  จับมือยุนอาอัตโนมัติ  อีกฝ่ายกะพริบตา  มองเม็ดฝนที่หยดลงบนสันจมูกตัวเอง  "อย่าบอกว่าอยากจะเล่นน้ำฝนตอนนี้นะ"

"ปิดเทอมนี้ทำตัวให้ว่างด้วย  เราจะไปอังกฤษกัน"

"อังกฤษ  ไม่ใช่ฮาวายเหรอ"

ยุนอาส่ายหน้าขณะฝนเริ่มตกหนาเม็ดขึ้น  และเสียงเด็กๆ ก็ร้องเรียกพวกเธอดังขึ้น  "คอร์นวอลล์  บ้านฉัน  เราจะพาเด็กๆ ไปที่นั่นกัน"

แทยอนพยักหน้าแม้จะไม่เข้าใจอะไรเลย  เธอเดินเข้าบ้านพร้อมกับจับมือยุนอาอยู่แบบนั้น  เธอเห็นคริสตัลเล่นกับเด็กๆ อยู่ในห้องนั่งเล่น  เสียงดังจนเจสสิก้าที่นั่งอยู่ก่อนบ่นเอา  เขาหันมายิ้มให้เธอขณะเข้าไปง้อพี่สาว  เธอยิ้มตอบเขาไป  แต่มันก็เลือนไปเมื่อเขาหันไปทางอื่นแล้ว

"เห็นแบบนี้แล้วอยากจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหรือยัง"  ยุนอาถามด้วยรอยยิ้ม  แต่แทยอนกลับหยิกเธออย่างหมั่นไส้

"ไม่ต้องมาหลอกล่อเสียให้ยาก  ฉันอยู่ที่นั่นสบายดีแล้ว"

"ไม่เหงาเลย  ว่างั้น"

แทยอนเบะปากไม่ยอมตอบ  เธอสะบัดหน้าให้ยุนอา  แล้วเดินไปตีก้นคริสตัลที่ก้มคุยกับพี่สาวอยู่  เขาหันมามองเธองงๆ  ต่อมาก็ทำท่าส่งจูบลอยตามลมมาให้เธอระหว่างที่เธอรีบหนีเขากลัวจะโดนเอาคืน

"แม่  หนูไม่อยากมีน้องอีกแล้วนะคะ"  เสียงไอรีนไล่ตามหลังเธอมา  แทยอนทั้งอายทั้งขำ  เธอกลั้นหัวเราะจนหน้าแดงเกือบเดินชนซันนี่เลย

"ฉันเห็นด้วยกับน้องไอนะคะ  คุณนายสมิธ"  ซันนี่พูดหน้าตาย  แต่ดวงตาเป็นประกายแบบที่แทยอนต้องรีบเดินห่างไปให้ไกลๆ

...............................

แคลร์กำลังจะเข้านอนหลังจากวางสายจากครูซที่โทรมาถามเธอเรื่องการบ้าน  และบ่นเรื่องอาหารเย็นที่โรงเรียน  เขาบอกว่าถ้าแม่ยังไม่ทำอะไรกับแม่ครัวในโรงอาหารภายในเดือนนี้เขาจะรวมตัวกับเพื่อนๆ ประท้วงไม่กินข้าว  เธอไม่เชื่อเขาเลยสักคำ  ครูซไม่ทำแบบนั้นแน่  เขารักแม่จะตาย  ไม่ทำให้แม่ปวดหัวหรอก  เธอรู้ด้วยว่าทำไมเขาถึงไปเป็นนักเรียนประจำทั้งที่เป็นคุณชายรักสบายขนาดไหน  เขากลัวแม่จะเหงาถ้าต้องอยู่ที่นั่นโดยไม่มีพวกเรา  อีกอย่าง  เขาก็คงอยากไปอยู่เป็นเพื่อนเจย์เดน 

เธอไม่รู้ว่าทำไมเจดจะต้องไปเรียนโรงเรียนประจำ  รู้แค่ว่าป้าเม็บไม่ค่อยอยู่บ้านเลยช่วงนี้  ป้าไม่ได้ค้างที่โรงเรียนแบบแม่  แต่ไปอยู่บ้านป้าที่คุณยายของเจดอาศัยอยู่  เธอได้ยินป้าเจคุยกับพ่อว่าคุณยายของเจดคงจะอยู่ไม่ได้นานเพราะป่วยหลายอย่าง  และยังอายุมากแล้วด้วย  คุณยายเจดไม่ได้เป็นแบบเรา  ท่านเป็นมนุษย์  ร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร  ป้าเจคุยกับพ่อเรื่องงานศพด้วย  เธอไม่ชอบฟังเลย  หากก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้  เธอไม่เคยไปงานศพเลยตั้งแต่เกิดมา  แค่เห็นในหนังกับสื่อต่างๆ เท่านั้น  เธอรู้ด้วยว่าบ้านเธอยากนักที่จะมีงานแบบนั้น  เพราะพวกเราเป็นอมตะกันทั้งหมด  พ่อกับป้าเจ  พวกเธอกับเจย์เดน  แด๊ดดี้ยุน  แม่และป้าเม็บก็ด้วย  ส่วนคนอื่นๆ ในบ้านก็อายุยืนยาวกันมาก  ป้าซันนี่ก็สองร้อยกว่าปีแล้ว

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขณะเธอกำลังเคลิ้มจะหลับ  เธอคิดว่าครูซโทรกลับมาแกล้งจึงกดรับไปโดยไม่ได้ดูเบอร์บนหน้าจอ  แต่เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกดังมาจากปลายสาย  เธอก็แน่ใจเลยว่าไม่ใช่น้องชายตัวเอง

"พีบี  เทย์เลอร์  เอาเบอร์ฉันมาจากไหน"  แคลร์ถามเสียงดุ

"น้องชายเธอไง  จะใครซะอีก"

"ครูซ"

"ใช่แล้ว"  พีบีตอบเสียงใส  แล้วเปลี่ยนมากระซิบกระซาบ  "ฉันคุยได้แป๊บเดียวแหละ  ฉันแอบเอาโทรศัพท์สำรองโทร  เธอรู้ใช่ไหมว่าแม่บ้านหอฉันน่ะน่ากลัวจะตายชัก"

"แล้วเธอโทรมาทำไม"

"แกล้งเธอมั้ง"

"ดี  งั้นฉันจะวางสายละ"

"เดี๋ยวสิ  ทำเป็นน้อยใจไปได้"

"ฉันไม่ได้น้อยใจ  แค่ง่วงแล้ว  ไว้คุยกันพรุ่งนี้ได้ไหม"

"เธอจะมาแต่เช้าหรือเปล่า"

"ไม่รู้สิ  แล้วแต่พ่อและน้องๆ ของฉัน  ทำไมล่ะ  เธอมีเรื่องอะไร"

"ไม่มี  แค่ถามดูเฉยๆ"

"โทรมาเพื่อจะถามแค่นี้เนี่ยนะ"

"อือ  วางละ  ได้ยินเสียงแม่บ้านเดินมาตรวจแล้ว  ฝันดีนะ"

"อืม  ฝันดี"  แคลร์ขมวดคิ้วมองโทรศัพท์หลังพีบีวางสายไปแล้ว  "บ้าหรือเปล่าเนี่ย"  เธอบ่น  ไม่รู้ตัวว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่

แคลร์วางโทรศัพท์มือถือลงที่เดิมบนโต๊ะข้างเตียง  ซุกตัวลงนอนในผ้าห่มอบอุ่น  คว้าตุ๊กตาหมีบราวน์มากอด  หลับตาและหวังว่าจะหลับยาวโดยไม่ฝันอะไรเลย

.............

ต่ออีกครึ่งจ้า....  :21: :44:



* นี่สำหรับคนที่ต้องการภาคหนึ่งนะคะ

อ่านต่อได้ที่... -->>> https://goo.gl/8esDVj (ไม่ฟรี)

E-Book --->>> https://goo.gl/SthCmQ

หนังสือเล่ม --->>> https://goo.gl/SiWZCQ

หรือติดต่อสอบถามมาที่ pat_2922@hotmail.com หรือ anhann5@gmail.com หรือ ไลน์ anhann   :21:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

30 สิงหาคม 2018 เวลา 21:10:11
ว้ายตัยล้าว มีสาวๆโทรมาจีบ แม่แทมาคุยด่วนเลยเดี๋ยวหลานมาก่อนตั้งตัวทัน
แสดงความคิดเห็น