web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 23
Most Online Ever: 190
(08 กรกฎาคม 2022 เวลา 19:00:55 )
Users Online
Members: 0
Guests: 8
Total: 8

ผู้เขียน หัวข้อ: กำแพงหัวใจ ตอนที่ 16  (อ่าน 2690 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ meAyou

  • Moderator
  • ขาจร
  • *****
  • กระทู้: 69
กำแพงหัวใจ ตอนที่ 16
« เมื่อ: 13 กุมภาพันธ์ 2014 เวลา 13:09:29 »
   วันนี้เป็นอีกวันที่มัทนาไม่ได้ไปทำงานเพราะจู่ๆร่างกายก็ดันอ่อนแอจนกลายเป็นไข้ขึ้นมาอาจเพราะเมื่อคืนที่นั่งตากน้ำค้างจนดึกโดยที่ไม่เจียมร่างกายของตัวเองจนทำให้ต้องมานอนซมอยู่แบบนี้
   มือเล็กของใครบางคนค่อยๆสัมผัสกับหน้าผากของคนคนที่นอนอยู่ก่อนจะเจ้าของมือจะดึงกลับเพราะความร้อนที่มีมากกว่าปกติ
   “เป็นไงล่ะเพราะความอวดดีของเธอแท้ๆ”
   มัทนาลืมตาของมองคนพูดชั่วครู่ก่อนจะดึงสายตาไปทางอื่นเมื่อเจ้าของเสียงพูดหันกลับมา
   “หวังว่าวันนี้ฉันคงไม่เห็นเธอแบกสังขารไปหลังไร่อีกนะ”
   ประโยคประชดประชันดังมาอีกครั้งพร้อมกับผ้าชุบน้ำที่หทัยภัทรยื่นเข้ามาใกล้หน้าคนป่วย
   “จะทำอะไร”
   “ผ้าผืนแค่นี้ใช้เป็นอาวุธไม่ได้หรอก”
   หทัยภัทรเอ่ยออกมาอย่างรู้ทันก่อนจะลงมือเช็ดหน้าคนป่วยช้าๆจากนั้นก็ไล่ลงมาที่ซอกคอเธอลูบไล้อยู่นานพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงมากขึ้นทุกทีแค่เช็ดตัวทำไมเธอถึงได้รู้สึกตื่นเต้นมากมายขนาดนี้นะ
   “ถอดเสื้อ”
   คำสั่งที่ได้ยินทำเอาคนที่กำลังสับสนถึงกับเด้งตัวถอยออกมาอย่างเร็ว
   “ฉันบอกให้ถอดเสื้อไม่ได้ให้ขยับหนีไปทางอื่นมานี่!”
   ไม่พูดเปล่าแต่หทัยภัทรใช้มือดึงแขนคนบนเตียงให้มาอยู่ที่เดิมทันทีก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกระดุมของอีกฝ่ายด้วยตัวเอง
   “เดี๋ยวค่ะใจเย็นๆ”
   เจ้าของกระดุมร้องห้ามทันทีก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างตัวเองเอาไว้มิดถึงคอ
   “ทำอะไรของเธอ เร็วๆสิฉันมีเวลาไม่มากนะ”
   “คุณนั่นแหละจะทำอะไร”
   “ฉันแค่จะเช็ดตัวเร็วๆสิฉันรีบ!”
   “เดี๋ยวมัททำเองค่ะถ้าคุณรีบไปก่อนก็ได้”
   หทัยภัทรยกมือกอดอกพร้อมกับแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดจนคนมองเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆมากขึ้นตอนนี้ไม่แน่ใจว่าไข้กำลังขึ้นหรือว่าเป็นอาการข้างเคียงจากการมองมาของคนที่ยืนข้างเตียงกันแน่
   “มานี่!”
   ประโยคคำสั่งสั้นๆแต่ได้ใจความที่สมบูรณ์และชัดเจนเมื่อคนฟังปฏิบัติตามโดยอัตโนมัติแม้จะไม่เข้าใจว่าคนพูดจะมาดีหรือมาร้ายแต่ตอนนี้การทำตามคงเป็นเพียงทางเลือกเดียวที่เธอจะสามารถทำได้ในตอนนี้
   “ทีงี้ทำมาเป็นเล่นตัว…ถอด!”
   คำพูดประชดประชันผสมกับคำสั่งทำให้มัทนาต้องยอมทำตามอาจเพราะวันนี้เธอกำลังถูกความป่วยครอบงำจนทำให้ไม่พร้อมไปสู้รบตบมือกับใครแต่มันจะเกินไปมั้ยนะกับการต้องมาถอดเสื้อให้คนไม่คุ้นเคยดูเนี้ย
   หลังจากการเช็ดตัวผ่านพ้นไป หทัยภัทรถึงกับรีบเอามือขึ้นแตะที่หัวใจของตัวเองเพราะตอนนี้เธอว่ามันทำงานหนักเกินไปแล้วความรู้สึกปั่นป่วนวิ่งวนอยู่ในร่างกายตลอดเมื่อสายตามองเห็นผิวขาวเนียนของคนที่นอนอยู่และหากมือเผลอไปโดนตัวของคนป่วยเพียงแค่เฉียดใกล้ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านไปหมดทั้งตัว เธอคิดว่าคนป่วยกำลังแพร่เชื้อให้กับตัวเองอยู่แน่ๆไม่งั้นเธอคงไม่รู้สึกแปลกไปทั้งตัวและหัวใจแบบนี้
   “พักผ่อนแล้วก็กินยาด้วยเดี๋ยวกลางวันจะให้คนมาดู”
   มัทนามองประตูที่ถูกปิดลงช้าๆอย่างสงสัยนับวันเธอยิ่งไม่เข้าใจคนที่เพิ่งเดินออกไป เมื่อวานยังต่อว่าด่าทอเธอราวกับเป็นทาสที่ไร้หัวใจแต่พอมาวันนี้กลับมาดูแลทำเหมือนกับเป็นห่วงเป็นใย…ตกลงจะเอายังไงกับเธอกันแน่นะ

   เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วก็เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความเหน็บหนาวแปลกที่วันนี้ไม่มีใครมาวุ่นวายกับเธอเลยสักคนแต่จะว่าไม่มีก็ไม่ถูกเมื่อเธอเพิ่งถูกลวนลามไปเมื่อตอนเช้าแค่คิดถึงสัมผัสของใครอีกคนใบหน้าขาวก็แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มทันทีทั้งๆที่เหตุการณ์ผ่านไปนานแล้วแต่ความรู้สึกวาบหวามก็ยังคงมีอยู่ คิดกลับกันหากเธอเป็นคนเช็ดตัวให้หทัยภัทรบ้างจะเป็นอย่างไรนะแค่คิดก็…
   “ยังไม่ตายอีกเหรอ”
   ประโยคของใครบางคนดังแทรกเข้ามาในความคิดทำเอามัทนาต้องเบรกความคิดทะลึ่งๆของตัวเองลงก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้าของประโยคหาเรื่อง
   “ฉันไม่เคยเห็นคนป่วยทำน่าตาระรื่นแบบนี้ซักครั้ง”
   ปาลิตาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดูแคลนก่อนจะเดินมาปิดทางไม่ให้คนที่คุยด้วยเดินหนีไปได้
   “คนอื่นอาจจะเชื่อเธอแต่ไม่มีวันเป็นฉันเลิกเล่นละครซะที”
   “คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ”
   “ความจริงไงล่ะ ความจริงที่ใครๆก็ต่างหลงลืมเพียงเพราะความเจ้าเล่ห์ของเธอ”
   “ถ้าจะมาหาเรื่องกันมัทคงต้องขอตัวก่อน”
   เมื่อเริ่มจะหมดความอดทนมัทนาก็เลือกที่จะเดินหนีเพราะหากต้องอยู่ในสภาวะแบบนี้เรื่อยๆเธออาจจะไม่สามารถบังคับตัวเองให้หยุดแค่นี้ได้
   “จะไปไหนล่ะทนฟังความจริงไม่ได้หรือไง”
   คนพูดดึงแขนของคนที่กำลังจะเดินหนีไว้ก่อนจะจัดการออกแรงเหวี่ยงตัวมัทนาให้ล้มลงไปด้านหลังอย่างง่ายดาย
   “คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี้ย”
   มัทนาตะโกนออกมาอย่างสุดจะทนก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นช้าๆ
   “มันจะมากไปแล้วนะคุณปาลิตา”
   “มันจะมากกว่านี้อีกถ้าแกยังขืนยุ่งกับพี่หทัยอีก”
   คนทั้งคู่ประสานสายตาเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใครก่อนที่รอยยิ้มน้อยๆจะผุดขึ้นที่มุมปากของมัทนาทำให้คนที่มองอยู่เกิดความสงสัยขึ้นมา
   “เป็นบ้าอะไรของแก”
   “เปล่า”
   “แล้วแกยิ้มทำไม”
   “มันไม่สำคัญหรอกค่ะว่ามัทจะยิ้มทำไมแต่สิ่งที่คุณควรรู้ก็คือพี่สาวของคุณต่างหากที่มายุ่งกับมัท”
   “พูดบ้าอะไรของแก!”
   ปาลิตาถลาเข้าไปกระชากคอเสื้อคนพูดทันที
   “อย่าพูดเรื่องบ้าๆนี้อีก”
   “ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริงคุณคงไม่โกรธขนาดนี้หรอกอ้อ…ฝากบอกคุณหทัยด้วยนะคะว่าตอนที่เธอช่วยเช็ดตัวให้มัทมันทำให้มัทรู้สึก…ดีมาก”
   มัทนาเน้นประโยคสุดท้ายเหมือนจงใจให้คนฟังได้ซึมซับให้มากที่สุดและเหมือนกับจะได้ผลเมื่อมือที่จับคอเสื้อของเธอค่อยๆคลายออกพร้อมกับการทรุดลงไปนั่งที่พื้นอย่างคนไร้เรี่ยวแรงของปาลิตา
   “ท่าทางจะช็อค” เป็นเพียงแค่ข้อความที่ดังขึ้นในใจเมื่อมัทนาไม่คิดจะปลอบใจอะไร ปาลิตาทำร้ายเธอมามากต้องเจอกับตัวเองซะบ้างเป็นไงล่ะถึงกับล้มทั้งยืนสมน้ำหน้า!
   เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคงไม่มีอารมณ์จะคุยกับตัวเองแล้ว มัทนาก็รีบเดินเข้าบ้านแต่ขายังไม่ทันพ้นประตูเธอก็ต้องหันกลับไปมองคนที่เดินตามมาด้วยสีหน้าเซ็งๆ
   “ต้องการอะไรอีก”
   มัทนาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเบื่อๆพร้อมกับหันมาเผชิญหน้ากับคนหาเรื่องอีกครั้งและครั้งนี้เธอจะไม่ถอยหนีอีกแล้ว
   “พ่อแม่ของแกทำร้ายพี่หทัยของฉันให้ต้องเจ็บปวด ฉันจะไม่มีวันให้แกที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกของคนสารเลวแบบนั้นได้ทำร้ายพี่หทัยซ้ำอีกถ้าแกจะทำก็ข้ามศพฉันไปก่อน!”
   “พูดบ้าอะไรของคุณกินยาไม่ได้เขย่าขวดหรือไง”
   “อย่าทำเป็นโง่แกจะไม่รู้ได้ยังไงคิดเหรอว่าค่าตัวคนอย่างแกจะสูงถึงสี่สิบล้านไม่มีใครหน้าโง่ซื้อตัวแกมาถ้าไม่มีจุดประสงค์หรอก”
   ยิ่งฟังมัทนาก็ยิ่งไม่เข้าใจนี่มันเรื่องอะไรกันมีอะไรที่เธอควรรู้มากกว่าคำว่าบุญคุณอีกงั้นเหรอ
   “แต่ถ้าแกโง่ฉันจะช่วยเพิ่มความฉลาดให้เอง”
   ปาลิตายิ้มออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือกของคนฟัง
   “แม่ของแกไงล่ะร่าน! แย่งคนรักของพี่หทัยไปก่อนหน้าวันแต่งงานแค่วันเดียวเหตุผลก็ไม่มีอะไรมากแค่ท้อง!”
   คนพูดเว้นวรรคครู่หนึ่งก่อนจะหันมาจ้องหน้าคนฟังที่กำลังอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
   “แล้วฉันคงไม่ต้องบอกนะว่าไอ้เด็กเปรตที่อยู่ในท้องกับไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นเป็นใครแต่ถ้าไม่เชื่อ”
   ปาลิตาหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าก่อนจะค่อยๆยัดใส่มือคนตรงหน้า
   “ลองโทรถามพ่อแกดู”
   พูดจบปาลิตาก็ฉีกยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีแต่เดี๋ยวก่อนสิ หญิงสาวหันกลับไปยังจุดเดิมที่เพิ่งออกมาก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง
   “สี่สิบล้านมันดูมากไปหน่อยแต่มันก็คุ้มนะถ้าได้จัดการกับมารชีวิตอย่างแก!”
   เสียงหัวเราะของคนพูดดังกังวานไปทั่วแต่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวของมัทนาได้ดับสลายลงไปแล้วจะมีก็เพียงความสับสนมากมายในจิตใจพร้อมกับคำถามที่ว่าหากเรื่องที่ได้ยินเป็นเรื่องจริงนั่นก็หมายความว่าเธอไม่ได้เกิดมาจากความรักสินะ   มัทนาหยิบมือถือขึ้นมากดหาคนที่จะตอบเรื่องนี้ได้ดีที่สุดทันทีเพราะเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเรื่องจริงเป็นอย่างไร
   
   หลังจากคุยโทรศัพท์กับบิดาอยู่นาน มัทนาก็ถึงกับล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรงเรื่องทุกอย่างเป็นจริงอย่างที่ได้ยินมาแต่มันเจ็บปวดมากกว่าเป็นร้อยเท่าเมื่อได้ยินจากปากของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของเธอ
   “พ่อของเธอเคยเป็นคนรักของหทัยภัทร”
   “เพราะความพลั้งเผลอทำให้เธอถือกำเนิดบนโลกใบนี้”   “และเพราะมีเธอพ่อและแม่จึงต้องอยู่ด้วยกัน”   หลังจากที่พ่อเธอเล่าจบท่านก็เอาแต่พูดคำว่าขอโทษ ขอโทษ ขอโทษแล้วเธอจะโกรธได้อย่างไรในเมื่อสาเหตุของเรื่องทั้งหมดมาจากตัวเธอเองเพราะเธอจึงทำให้คนทั้งสามเจ็บปวดถ้าไม่มีเธอก็ไม่มีเรื่องน่าเศร้าแบบนี้
   น้ำตาค่อยๆซึมออกมาทีละน้อยโดยที่เจ้าของไม่คิดที่จะสั่งห้าม ตอนนี้คงมีสิ่งนี้สิ่งเดียวที่จะช่วยชะล้างความเจ็บปวดในหัวใจของเธอได้ ควรจะทำอย่างไรดีนี่คือคำถามที่เกิดขึ้นในใจของมัทนา หญิงสาวหลับตาลงช้าๆเพราะนึกเท่าไหร่ก็นึกคำตอบไม่ออกสักทีหากเป็นไปได้พรุ่งนี้เธอไม่ขอลืมตาตื่นได้มั้ยนะ…   

นิยายเรื่องอื่นๆ
   คุณหนูที่รัก yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576
   ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri  http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259
   เกมรัก สะดุดใจ yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672
   ปีกรัก yuri  http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521
   สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762
   สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
   แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่ http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou

   ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13 กุมภาพันธ์ 2014 เวลา 14:33:23 Admin »




 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.