web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 23
Most Online Ever: 190
(08 กรกฎาคม 2022 เวลา 19:00:55 )
Users Online
Members: 0
Guests: 12
Total: 12

ผู้เขียน หัวข้อ: กำแพงหัวใจ ตอนที่ 14  (อ่าน 2497 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ meAyou

  • Moderator
  • ขาจร
  • *****
  • กระทู้: 69
กำแพงหัวใจ ตอนที่ 14
« เมื่อ: 08 กุมภาพันธ์ 2014 เวลา 13:00:57 »
   เสียงเปิดประตูเสียงดังทำให้คนที่นอนอยู่ถึงกับสะดุ้งลืมตาหันไปจ้องยังแขกที่มาเยี่ยมยามวิกาลและเมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ทำให้มัทนารู้ทันทีว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีจุดประสงค์มาเยี่ยมเธออย่างแน่นอน
   “สำออย”
   ปะโยคทักทายแรกก็ทำเอาเจ้าของห้องอึ้งไปเลยทีเดียวแต่มัทนาก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรปล่อยให้คนหาเรื่องเดินสำรวจห้องต่อไปอย่างเงียบๆ
   “วันนี้ท่าจะเหงาแย่ไม่มีนางพยาบาลมาเฝ้าซักคน”
   ปาลิตาเดินมาหยุดอยู่ข้างเตียงก่อนจะใช้สายตาสำรวจคนเจ็บอย่างสมเพช
   “โดนแค่นี้ทำมาเป็นเจ็บนาน พรุ่งนี้ก็ควรจะทำงานได้แล้วนะไม่ใช่เอาแต่อยู่เฉยๆกินแรงคนอื่น”
   น้ำเสียงไม่เป็นมิตรดังขึ้นอีกครั้งและคนฟังก็รู้ได้ทันทีว่าคนพูดไม่ได้แค่จะมาพูดเฉยๆแต่จากน้ำเสียงและแววตามันคือการมาออกคำสั่งชัดๆ
   “ทำไมมองหน้าแบบนี้จะหาเรื่องฉันหรือไง”
   “เปล่าค่ะ”
   “งั้นก็คงเข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย”
   “ค่ะ”
   “เข้าใจง่ายกว่าที่คิดนะ ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องอธิบายให้เปลืองน้ำลาย”
   ปาลิตายกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปปัดที่คอเสื้อของคนที่นอนอยู่เบาๆ
   “เศษฝุ่นติดอยู่น่ะไม่รู้ว่าปลิวมาจากไหนแต่สุดท้ายมันก็ต้องถูกกำจัดออกไปอยู่ดี”
   และแล้วความอดทนของมัทนาก็ถึงขีดสุดอาจเพราะอาการเจ็บป่วยหรือฤทธิ์ยาที่ทำให้เธอหมดความอดกลั้นได้อย่างง่ายดาย เจ้าของห้องปัดมือของคนตรงหน้าออกก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นช้าๆ
   “กล้าดียังไงมาปัดมือฉัน”
   “มัทอยากพักผ่อนเชิญคุณปาลิตาออกไปเถอะค่ะ”
   “คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาไล่ฉัน”
   ไม่พูดเปล่าแต่ปาลิตากลับกระโจนเข้าไปดึงคอเสื้อของคนบนเตียงรวบเข้าหากันจนคนที่นอนอยู่เริ่มหายใจไม่ออกและมัทนาก็รู้ตัวเองดีว่าตอนนี้ร่างกายของเธอไม่สมบูรณ์จึงทำให้ตกเป็นรองอีกฝ่ายอยู่แบบนี้
   “ฉันถามว่าแกกล้าดียังไงห๊า!”
   ปาลิตาดึงคอเสื้อที่จับอยู่ให้แน่นขึ้นจากนั้นก็กระแทกหัวของคนเจ็บที่เตียงแรงๆด้วยอารมณ์โกรธสุดขีดที่จริงเรื่องเมื่อสักครู่ไม่ได้ทำให้เธอโกรธขนาดนี้หรอกแต่เพียงแค่เห็นหน้าอีกฝ่ายก็ทำให้ความเกลียดปะทุออกมาได้อย่างง่ายดายและตอนนี้มีโอกาสคนอย่างปาลิตาจึงไม่มีวันปล่อยให้มันหลุดลอยไปอย่างแน่นอน
   “หยุดนะ!”
   เจ้าของเสียงวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วก่อนจะกระชากตัวคนก่อเรื่องให้ปลิวไปทางอื่น
   “เป็นไงบ้าง”
   หทัยภัทรเอ่ยออกมาอย่างร้อนใจพร้อมกับสำรวจดูแผลที่เริ่มมีเลือดซึมออกมาน้อยๆจากนั้นก็ไม่ต้องเสียเวลาพูดอะไรอีกแล้วเพราะสิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือการทำแผลให้คนเจ็บเป็นอันดับแรก
   “พี่หทัยคะ”
   “ไม่ต้องพูดเดี๋ยวเรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน”
   “พี่หทัยคะ”
   การเรียกชื่อเป็นรอบที่สองทำให้คนที่กำลังทำแผลถึงกับถอนหายใจออกมาเสียงดังก่อนจะหันไปมองหน้าเจ้าของเสียง หทัยภัทรถึงกับตาค้างเมื่อมองเห็นคนที่เรียกชื่อเธอมีเลือดออกที่มือ
   “ตาคือพี่…”
   ปาลิตาถึงกับน้ำตาคลอก่อนจะฝืนยิ้มส่งให้กับคนตรงหน้า
   “มือตาไม่เป็นอะไรหรอกค่ะไม่เจ็บเลยซักนิดแปลกนะคะส่วนที่เจ็บมันกลับอยู่ในนี้”
   คนพูดเอามือที่เปื้อนเลือดแตะที่อกด้านซ้ายของตัวเอง
   “ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ตาจะไม่สนับสนุนการแก้แค้นนี้เลย!”
   ปาลิตาตะโกนออกมาเสียงดังก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มทะลักออกมา ครั้งนี้หัวใจของเธอเจ็บมากจนไม่อาจกดมันเอาไว้ได้ จากที่พี่สาวไม่เคยตวาด เอ็ดหรือแม้แต่ทำเสียงแข็งใส่เธอสักครั้งตั้งแต่ได้ใช้คำว่าพี่น้องแต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเพราะ…เพราะคนบางคนที่ไม่ควรเข้ามาในไร่นี้ตั้งแต่แรกและเธอก็ไม่มีวันยอมเสียพี่สาวที่ตัวเองรักไปให้ใครโดยเฉพาะไอ้คนที่มีพ่อสารเลวแบบนั้น!

   ท่าทางหนักใจของคนอยู่ตรงหน้าทำให้มัทนารู้สึกกังวลใจอยู่ไม่น้อยเพราะเรื่องราวทั้งหมดมีเธอเป็นต้นเหตุหลัก นึกย้อนไปถึงใบหน้าโกรธแค้นของคนที่เพิ่งวิ่งออกไปก็ทำให้เธอใจหายอยู่ไม่น้อยไม่คิดว่าปาลิตาจะเกลียดเธอได้มากมายขนาดนั้น
   “มัทของโทษนะคะ”
   หทัยภัทรตกใจอยู่ไม่น้อยเมื่อเสียงและตัวของคนพูดดังเหมือนอยู่ไม่ไกลจากตัวเธอและก็เป็นจริงเมื่อเธอหันหน้ามาก็พบมัทนายืนอยู่ใกล้ๆ
   “ขอโทษฉันเรื่องอะไร”
   “เรื่องที่ทำให้คุณกับคุณปาลิตาทะเลาะกัน”
   “มันไม่เกี่ยวกับเธอ”
   “แต่คุณปาลิตาเธอกำลังเข้าใจผิด”
   “มันไม่เกี่ยวกับเธอไปพักซะ เรื่องครอบครัวฉันจัดการเองได้”
   พูดจบหทัยภัทรก็เดินออกไปจากห้องทันทีทิ้งความหนักอึ้งไว้ให้กับเจ้าของห้องที่ได้แต่ยืนนิ่งมองตามแผ่นหลังบางจนลับสายตา
   มัทนาล้มลงนอนที่เตียงก่อนจะหลับตาลงช้าๆเธอว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเจอเข้ากับพายุอารมณ์ของใครบางคนเข้าให้แล้วและคงยากที่จะเลี่ยงไปทางอื่นได้

   เช้าวันต่อมานรีรัตน์ต้องรีบวางข้าวต้มที่ยกมาลงก่อนจะรีบวิ่งไปหาคนที่กำลังจะเดินออกจากห้อง
   “ไปไหน”
   คำถามจากเสียงที่คุ้นเคยทำให้มัทนาอดไม่ได้ที่จะหันมาส่งยิ้มให้
   “ยิ้มแต่ไม่ตอบ”
   “กำลังจะตอบค่ะ”
   “ตอบว่า…”
   “ไปทำงานค่ะ”
   พูดจบมัทนาก็เดินออกไปหน้าบ้านทันทีแต่พอนึกอะไรขึ้นได้เจ้าตัวก็เดินกลับมาหาคนที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
   “คุณนรีคะ”
   “มีอะไร”
   คนถูกเรียกเอ่ยออกมาอย่างระแวงเพราะคนพูดกำลังส่งสายตาอ้อนวอนเหมือนกับคราวก่อนที่ขอโทรกลับบ้านแล้ววันนี้จะขออะไรอีกล่ะเนี้ย

   นรีรัตน์มองคนที่ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างนึกห่วงแต่เธอก็ไม่สามารถบังคับอะไรอีกฝ่ายได้เมื่อคนเจ็บยืนยันจะทำเธอก็คงไปห้ามอะไรไม่ได้ที่ทำได้ก็เพียงการมาเฝ้าอยู่ห่างๆแบบนี้
   หญิงสาวหันไปมองมอเตอร์ไซค์ของตัวเองที่ตอนนี้เธอจำใจยกให้เป็นพาหนะของมัทนาโดยสมบูรณ์เพราะการขอร้อง อ้อนวอนเมื่อตอนเช้าทำให้เธอใจอ่อนทำตามคำขออย่างง่ายดายแต่มาคิดอีกทีก็ดีเหมือนกันเพราะต่อไปนี้มัทนาจะได้ไม่ต้องไปรบกวนพี่สาวของเธออีกแล้วที่สำคัญเธอจะได้มีข้ออ้างมาด้วยได้
   “พอใจหรือยัง”
   “เรื่องอะไรคะ”
   “ก็ที่ได้มาทำงานสมใจไง”
   มัทนายิ้มออกมาน้อยๆก่อนจะเดินไปหาคนที่ยืนตะโกนคุยกับเธอ
   “เหม็นจัง”
   คนพูดเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อคนล้างขี้หมูเดินเข้ามาใกล้แต่การกระทำกลับสวนทางเมื่อนรีรัตน์ล้วงผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้คนตรงหน้าแต่จู่ๆหญิงสาวก็ดึงกลับก่อนจะลงมือเช็ดเหงื่อและสิ่งสกปรกบนใบหน้าให้อีกฝ่ายเอง
   “มือเธอเปื้อนขืนให้เช็ดเองคงจะสกปรกยิ่งกว่าเดิม”
   นรีรัตน์เอ่ยออกมาทันทีเมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของมัทนา เธอรู้ว่าการกระทำของตัวเองน่าสงสัยแค่ไหนเพราะขนาดตัวเธอเองยังไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะทำอะไรแบบนี้ได้
   “เสร็จแล้วดูเป็นคนขึ้นมาหน่อย”
   “เป็นคนเลยเหรอคะ”
   “ก็ใช่น่ะสิ ตะกี้เธอเป็นแม่หมูนี่นา”
   คนพูดหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะเริ่มรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น นรีรัตน์เดินถอยหลังทีละก้าว ทีละก้าวก่อนจะรีบหันหลังเตรียมวิ่งหนีคนที่เธอเพิ่งเรียกว่าแม่หมูแต่ไม่รู้ว่าเพราะขาของเธอสั้นหรือขาของคนที่ตามมายาวจึงทำให้มัทนาเดินเข้ามาประชิดตัวเธอได้ง่ายแบบนี้และไม่ต้องมีการพูดคุยอะไรกันอีกเมื่อคนถูกว่าจัดการรวบเอวบางของคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนจะทำการหมุนเป็นวงกลมทำเอาคนถูกแกล้งถึงกับร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังและต้องเสียงดังยิ่งกว่าเดิมเมื่อคนที่กำลังอุ้มเธออยู่ทำท่าราวกับจะเหวี่ยงตัวเธอทิ้งลงพื้น
   “ตุ๊บ!” แน่ล่ะนี่คือเสียงของคนทั้งคู่ที่ล้มลงไปกองกับกองฟางที่พื้นแต่นรีรัตน์รู้สึกไม่เจ็บอะไรเลยเมื่อเธอมีเบาะนุ่มๆอย่างดีรองรับอยู่
   “สมน้ำหน้า”
   นรีรัตน์เอ่ยออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นหน้าคนที่คิดจะแกล้งเธอแต่ดันพลาดล้มลงมาด้วยแถมยังต้องแปลงร่างเป็นเบาะรองให้เธอนอนทับอีกเห็นแล้วเจ้าตัวก็ถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังแต่แล้วเสียงหัวเราะก็ต้องหยุดลงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของคนตรงหน้าเพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้ใบหน้าขาวก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีจนมัทนาต้องรีบยกมือขึ้นมาแตะหน้าผากของคนหน้าแดงด้วยความเป็นห่วง
   “ฉันไม่ได้ไม่สบาย”
   “แต่คุณนรีหน้าแดงมัทว่าน่าจะหายาทานซะหน่อยนะคะ”
   “คิดงั้นเหรอ อืมก็ดีเหมือนกัน”
   นรีรัตน์เอ่ยออกมาพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
   “งั้นอยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวมา”
   “อย่าลืมทานยานะคะ”
   “รู้แล้ว”
   พูดจบคนหน้าแดงก็รีบวิ่งไปข้างนอกทันทีเธอไม่ได้ไปหายากินหรอกเพียงแต่จะไปจัดการกับความร้อนวูบวาบที่ไหลไปทั่วทั้งตัวแล้วไหนจะใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงของตัวเองนี่อีกหากไม่ไปจัดการให้เรียบร้อยคงโดนมัทนาจับกินยาเป็นแน่
   
เปิดจองแล้วน๊าตั้งแต่วันนี้ - 10 กุมภา 14
   ราคาเล่มละ 350 บาท
   ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท
   รวมที่ต้องโอน 380 บาท

   สำหรับการสั่งซื้อแบบ pdf ราคา 250 บาท

   โอนเงินมาได้ที่
   ธนาคารกสิกรไทย
   สาขาเซ็นทรัลแอร์พอร์ตเชียงใหม่
   457-211-232-8
   ชื่อบัญชี สมทรัพย์

   โอนเสร็จแจ้งวันเวลาการโอนมาได้ที่
   Mail mydestiny_k@hotmail.com
   Tel 087-0591110
   Line samakae
   facebookhttps://www.facebook.com/mea.you.927
   ถ้าสั่งแบบpdf ให้แจ้งเมล์ที่จะให้จัดส่งไฟล์ด้วยนะคะ

   นิยายเรื่องอื่นๆ
   คุณหนูที่รัก yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576
   ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri  http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259
   เกมรัก สะดุดใจ yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672
   ปีกรัก yuri  http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521
   สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762
   สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
   แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่ http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou

   ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ   




 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.