web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 23
Most Online Ever: 190
(08 กรกฎาคม 2022 เวลา 19:00:55 )
Users Online
Members: 0
Guests: 13
Total: 13

ผู้เขียน หัวข้อ: กำแพงหัวใจ ตอนที่ 26  (อ่าน 3911 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ meAyou

  • Moderator
  • ขาจร
  • *****
  • กระทู้: 69
กำแพงหัวใจ ตอนที่ 26
« เมื่อ: 07 เมษายน 2014 เวลา 17:29:09 »
   ทุกอย่างในเวลานี้ดูเหมือนความฝันที่เปลี่ยนจากเรื่องเลวร้ายกลับกลายมาเป็นเรื่องดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ มัทนาไม่เคยคิดมาก่อนว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับอดีตเจ้าหนี้โหดจะลงเอยกับความรู้สึกที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้
   จากเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้มัทนาเข้าใจอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นรวมไปถึงความรู้สึกของตัวเองและจากท่าทีเมื่อคืนเธอก็คิดว่าหทัยภัทรก็คิดแบบเดียวกันนั่นจึงทำให้การตามล่าหาความจริงต้องยุติลงพร้อมกับการยอมรับสิ่งที่ถูกกล่าวหาให้เป็นเรื่องจริง
   มัทนาอมยิ้มน้อยๆเมื่อมองเห็นคนที่ตามหายืนอยู่ที่หน้าบ้านแต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะยังไม่รู้ตัวนั่นจึงทำให้เธอนึกสนุกโดยการไปแอบที่พุ่มไม้หวังให้หทัยภัทรเดินมาใกล้แล้วค่อยโผล่ให้ตกใจแต่แล้วแผนการก็ต้องเปลี่ยนเมื่อถูกใครอีกคนตัดหน้าไปซะก่อนนั่นจึงทำให้เธอต้องแอบอยู่ในพุ่มไม้ต่อเพื่อรอให้บุคคลที่สามออกไป
   ปาลิตาเดินตรงดิ่งไปหาคนที่ยืนเหม่อด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอก็จะต้องคุยเรื่องนี้กับหทัยภัทรให้รู้เรื่อง
   “มีอะไรเหรอตา”
   เป็นหทัยภัทรที่เอ่ยทักทายออกมาก่อน เธอพอจะดูออกว่าคนที่เดินมาต้องการอะไรแต่คำตอบของเธอนี่สิที่ยังไม่พร้อมจะพูดให้ใครฟัง
   “เดี๋ยวนี้ตาต้องมีอะไรก่อนถึงจะมาหาพี่หทัยได้งั้นเหรอคะ”
   “ไม่ใช่อย่างนั้น”
   หทัยภัทรเดินเข้าไปลูบหัวคนพูดก่อนจะส่งยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู
   “พี่ว่าช่วงนี้เราสองคนดูไม่ค่อยลงรอยกันเลยนะทั้งๆที่เมื่อก่อนตาเข้าข้างพี่มาตลอดจนยัยนรีถึงกับเถียงสู้เราไม่ได้”
   ปาลิตามองคนพูดด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไปจากเดิมหากเป็นเมื่อก่อนเธอคงแทบจะละลายหากได้มาเจอประโยคอ้อนๆแบบนี้แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไปเมื่อท่าทางแบบนี้ไม่ได้มีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นที่ได้รับ
   “ตาหรือพี่หทัยกันแน่คะที่เปลี่ยน”
   “พี่ยังเหมือนเดิมและยังคงเป็นคนเดิม”
   “ตาก็เป็นคนเดิมค่ะและหวังว่าแผนของเราก็ยังจะเหมือนเดิม”
   ประโยคที่ได้ยินทำให้คนฟังถึงกับอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าสงสัย
   “ทำไมเงียบไปล่ะคะหรือพี่หทัยกำลังจะเปลี่ยนแผน”
   “พี่…”
   “จำได้มั้ยคะว่าครอบครัวนั้นทำอะไรไว้กับพี่บ้าง มันทำลายทุกอย่างโดยไม่เคยหันกลับมาดูดำดูดี”
   หทัยภัทรยืนนิ่งฟังด้วยหัวใจที่เริ่มบีบคั้นความเจ็บปวด โกรธแค้นกลับมาอีกครั้งถึงจะไม่มากเท่าเดิมแต่มันก็ยังสามารถผลัดดันให้ใบหน้าสงบแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังได้อีกครั้ง
   “ถ้าตาคิดไม่ผิดทุกอย่างที่พี่ทำกับมัทนาคือการแสดงใช่มั้ยคะ อย่างที่พี่เคยบอกกับตาว่าการทรมานแบบช้าๆมันสะใจกว่าคือแบบนี้ใช่มั้ยคะหลอกให้รักแล้วก็ค่อยบี้หัวใจมันให้แหลกคามือ”
   “คือพี่…”
   “พี่หทัยสุดยอดจริงๆคราวนี้แหละพวกมันต้องเจ็บปวดทั้งพ่อทั้งลูกแถมเรายังไม่ต้องเสียเงินซักบาท”
   ปาลิตาหัวเราะออกมาอย่างสะใจก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นคนแอบฟังที่นั่งอึ้งอยู่ แบบนี้แหละทั้งสะใจแล้วยังเป็นโอกาสดีที่จะจบเรื่องบ้าๆพวกนี้
   “ตาว่าคนหน้าโง่แบบนั้นคงติดกับได้ไม่ยากแค่พี่หทัยเฉลยมันคงได้กระอักเลือดตาย”
   “พี่ว่าเราอย่าคุยเรื่องนี้กันเลยนะ”
   “ก็ได้ค่ะตาลืมไปว่าแผนนี้ลับเฉพาะเราแค่สองคนว่าแต่ตอนเฉลยตาขอเอากล้องมาแอบถ่ายนะคะจะได้อัดคลิปประจานความอดสูของมัน”
   “คงไม่ทันแล้วล่ะค่ะเพราะฉันได้ยินแล้ว”
   สองพี่น้องหันไปมองคนที่ยืนอยู่หลังพุ่มไม้ด้วยความตกใจโดยเฉพาะหทัยภัทรที่ถึงกับหน้าซีดเมื่อรับรู้ได้ว่ามัทนาได้ยินทุกสิ่งที่ปาลิตาสนทนากับเธอ
   “นี่เธอแอบฟังฉันกับพี่หทัยคุยกันเหรอเสียมารยาท”
   ปาลิตาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มที่ปิดไม่มิดแต่ในเวลานี้ใครจะสนเมื่อคนสองคนกำลังสื่อสารความเจ็บปวดผ่านทางสายตา
   “ว่าให้แล้วยังจะมาทำหน้านิ่งอีก ไม่รู้ว่าแผนของพี่หทัยจะได้ผลจริงหรือเปล่า”
   “พอได้แล้วตา”
   หทัยภัทรตวาดใส่คนข้างๆก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาคนตรงหน้าแต่อีกฝ่ายกลับเดินเลี่ยงเธอไปทางอื่น
   “เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
   “ทำไมคะหรือว่ากำลังคุยความลับกันอยู่”
   “ไม่ใช่นะ ฉัน ฉันไม่มีความลับอะไร”
   “งั้นก็อย่ากลัวไปเลยค่ะเพราะมัท…ได้ยินทุกคำไม่มีตกหล่นเลยสักนิด”
   “มัทนาฟังฉันก่อน”
   น้ำเสียงสั่นๆพร้อมกับมือที่คว้าได้เพียงอากาศยิ่งทำให้หทัยภัทรถึงกับหมดเรี่ยวแรงยิ่งมองเข้าไปแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของคนตรงหน้าก็ทำให้ร้อนใจมากยิ่งขึ้น
   “ยังไม่จบอีกเหรอคะหรือว่านี่แค่แผนการเริ่มต้น”
   คนพูดเค้นน้ำเสียงออกมาอย่างยากเย็นตอนนี้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดหากแต่พอมองไปที่ใบหน้าของหทัยภัทรก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังส่งสายตาเจ็บปวดมองมาทางเธอเช่นกัน
   รอยยิ้มเยาะเย้ยความโง่ของตัวเองค่อยๆเผลอออกมาก่อนที่เจ้าตัวจะหัวเราะเสียงดังให้กับความน่าสังเวชของตัวเอง
    “ที่จริงเรื่องของเรามันไม่มีอะไรเลยตั้งแต่แรกคนที่เกลียดยังไงก็เป็นได้แค่คนที่เกลียดแต่มัทก็ยังโง่จนตกเป็นเหยื่อพวกคุณจนได้”
   “ฟังฉันก่อน”
   หทัยภัทรพยายามจับแขนคนตรงหน้าเอาไว้แต่กลับถูกอีกฝ่ายปัดมือออกตลอด
   “ไม่ต้องหลอกอะไรมัทอีกเพราะแค่นี้คุณก็ทำสำเร็จแล้ว”
   คนพูดยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่กำลังจะไหลจากนั้นก็หันไปสบตาคนตรงหน้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง
   “มัทรักคุณ”
   คำบอกรักเบาๆแต่กลับกระเทือนไปทั้งหัวใจของคนฟังและคนพูดทำให้คนทั้งสองได้แต่ยืนนิ่งมองกันด้วยหัวใจที่เจ็บปวดและก็เป็นมัทนาเองที่เดินถอยหนีออกมาช้าๆ
   “หวังว่าคุณจะได้ยินชัดเจนเพราะนี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่คุณจะได้ยิน”
   “มัทฟังฉันก่อน”
   “เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน แล้วคุณก็ไม่ต้องบอกอะไรฉันอีกเพราะต่อจากนี้ไปเราสองคนจะเป็นแค่คนแปลกหน้า”
   “ไม่! ฉันไม่ยอม”
   “คุณทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะต่อจากนี้ไปชีวิตของฉันจะไม่มีคุณอีกต่อไป พรุ่งนี้เช้าทุกอย่างจะจบเพราะฉันจะไปจากที่นี่”
   มัทนาเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจังจนคนฟังรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆแต่จู่ๆแววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวกลับค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นบางอย่างที่ดูน่าขนลุก
   “ถ้าจะไปก็ไปให้พ้นๆเลยนะ”
   หทัยภัทรเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเย็นๆที่มุมปากก่อนจะเดินไปนั่งอย่างสบายอารมณ์
   “ทำไมทำหน้าแบบนั้นหละอยากไปไม่ใช่เหรอแต่บอกไว้ก่อนนะถ้าครั้งนี้เธอหนีไม่รอดก็อย่าหวังว่าจะหนีฉันได้อีก”
   คนพูดเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปื่ยมไปด้วยอำนาจมากซะจนปาลิตาที่ตอนแรกจะตามไปนั่งใกล้ๆถึงกับเด้งตัวออกห่างแทบไม่ทัน
   ส่วนคนถูกไล่หลังจากหายอึ้งก็รีบก้าวเท้าเดินออกไปทันที เธอคงไม่สามารถทนอยู่ใกล้คนใจร้ายคนนี้ได้อีกแล้วแต่แล้วสายตาของมัทนาก็ไปสะดุดเข้ากับคนงานชายสองคนที่กำลังเดินเข้ามาทางตัวเอง
   “เฮ้ย! ทำไรเนี้ยปล่อย! ”
   มัทนาร้องเสียงดังลั่นก่อนที่หางตาจะหันไปพบกับรอยยิ้มของผู้มีอำนาจสั่งการ
   “คุณ! ”
   “ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะ แต่…เธอดันหนีไม่พ้นเอง”
   หทัยภัทรยิ้มกว้างให้กับคำพูดของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหาคนหน้าบึ้งที่ถูกคนงานของเธอจับตัวเอาไว้
   “หมดสิทธิ์ต่อรองแล้วนะคะ”
   “ต้องการอะไร”
   “ชัดเจนขนาดนี้ยังต้องบอกอีกเหรอคะ”
   “คุณกำลังจะเล่นอะไรอีก ยังไม่สาแก่ใจคุณสินะหรือต้องให้ฉันตายไปก่อนคุณถึงจะเลิกทำแบบนี้ซะที! ”
   มัทนาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนก่อนจะหลบสายตาที่จ้องมองมาของคนใจร้าย
   “ถ้าเธอคิดจะไปจากไร่หทัยภัทรอีกขอให้รู้ไว้ว่าฉันจะทำทุกทางเพื่อขัดขวาง”
   คนพูดหันไปพยักหน้าให้คนงานทั้งสองเพื่อให้เดินตามเธอมาแต่แล้วการเคลื่อนขบวนก็ต้องหยุดลงเมื่อปาลิตาเดินเข้าขวางทางไว้
   “เดี๋ยวเราค่อยคุยกันตาพี่ขอจัดการกับมัทนาก่อน”
   “ไม่ค่ะ ตาอยู่เฉยมานานแล้วพยายามคิดว่าทุกอย่างเป็นแผนการแต่ทำไมทุกครั้งที่ใกล้จะสำเร็จพี่หทัยต้องเข้ามาช่วยมันด้วย! ”
   “พี่บอกเดี๋ยวค่อยคุย”
   “ตาว่าวันนี้น่าจะเป็นวันดีที่เราจะจบเรื่องพวกนี้ซะที”
   “ปาลิตา! ”
   “ค่ะ ปาลิตาคนที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก เจ็บปวดแค้นใจเกลียดชังคนที่มันกล้ามาเหยียบย้ำหัวใจของพี่สาวแล้วก็ปาลิตาคนนี้แหละค่ะที่มีความรักให้พี่หทัยไม่น้อยไปกว่าใครหน้าไหน”
   “ตา…”
   “ตารักพี่หทัยนะคะ รักที่ไม่ใช่แบบพี่น้องและตาก็มั่นใจว่าเสี้ยวหนึ่งในหัวใจของพี่ก็รักตาเช่นกัน”
   คนพูดโผเข้าไปกอดหทัยภัทรที่ดูเหมือนจะอึ้งๆไปแต่พอได้สติเจ้าตัวก็รีบดันตัวคนเข้ามากอดออกมันช่างเป็นการกระทำที่ทำให้ปาลิตาถึงกับชาวาบไปทั้งตัวก่อนจะลดมือที่เกาะเกี่ยวคนตรงหน้าลงช้าๆ
   “รังเกียจตาถึงขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
   “ไม่ใช่นะตาพี่ เอ่อพี่แค่…”
   “แค่อะไรคะ”
   ปาลิตามองคนตรงหน้าด้วยดวงตาสีแดงก่ำก่อนจะหันไปมองหน้าตัวต้นเหตุของเรื่องด้วยสายตาอาฆาต
   “พี่หทัยคงอยากบอกว่าแค่ตาไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ยคะเพราะปาลิตาไม่ใช่มัทนาถึงจะได้มีสิทธิ์กอดพี่แค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวใช่มั้ยที่มีสิทธิ์กอดพี่ ใช่มั้ย! ”
   จบประโยคสุดท้ายน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาเป็นทางก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งหนีออกไปโดยที่หทัยภัทรไม่อาจรั้งไว้ได้ นี่สินะสาเหตุที่เธอไม่ค่อยชอบใจเวลาที่น้องสาวคนนี้มาแตะต้องหรือสัมผัสตัวเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้แต่เมื่อเรื่องออกมาเป็นแบบนี้สิ่งนี้น่าจะดีที่สุดแล้วสำหรับปาลิตา
   “ใจร้ายที่สุด”
   มัทนาเอ่ยออกมาลอยๆก่อนจะเชิดหน้าหันไปมองทางอื่นโดยไม่สนใครอีกคนที่ได้ส่งค้อนมาให้พร้อมกับถ้อยคำที่หลุดออกมาแบบไม่ให้ใครได้ยิน
   “ก็เพราะใครล่ะ”
   หทัยภัทรบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับมองไปยังคนที่ถูกหิ้วปีกที่ดูท่าทางไม่สนใจเธอเลยท่าทางแบบนี้คงไม่รู้สินะว่าการหวงตัวของนายหญิงแห่งไร่หทัยภัทรเกิดขึ้นเพราะใครเป็นต้นเหตุแล้วยังกล้ามาทำหน้าตาแบบนี้ใส่เธออีกมันน่าจับโยนเข้าไปในกองขี้หมูจริงๆ

นิยายเรื่องอื่นๆ
   คุณหนูที่รัก yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=975576
   ลิขิตรักยัยตัวร้าย yuri  http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=552259
   เกมรัก สะดุดใจ yuri http://writer.dek-d.com/melike/story/view.php?id=847672
   ปีกรัก yuri  http://writer.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1003521
   สัญญาวิวาห์กำมะลอ yuri  http://my.dek-d.com/melike/writer/view.php?id=1044762
   ไออุ่นรัก http://www.yuriread.com/index.php?board=117.0
   สามารถสั่งซื้อได้แล้วจ้า
   แบบe-book ก็มีนะค่ะเข้าไปดูได้ที่ http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookSearchResults&type=author&search=meAyou

   ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ   




ออฟไลน์ si

  • หน้าใหม่
  • *
  • กระทู้: 42
Re: กำแพงหัวใจ ตอนที่ 26
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: 09 เมษายน 2014 เวลา 22:40:04 »
จะสงสารใครดี

 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.