web stats

ข่าว

 


Cheating On You - เรื่องย่อ + ปฐมบท

โพสต์โดย: anhann วันที่: 31 ตุลาคม 2019 เวลา 19:18:41 อ่าน: 480



เม็กเป็นครูสอนโยคะในสปอร์ตคลับแห่งหนึ่ง

เธอเป็นสาวร่างเล็กกะทัดรัดตามแบบฉบับคนเอเชียที่มาบังเอิญมาเกิดในแคนาดาเพราะพ่อแม่ย้ายมาตั้งถิ่นฐานที่นี่ เธอไม่แน่ใจว่าตัวเองสวยไหม แต่คงพอไปวัดไปวาได้

ไม่อย่างนั้นคงไม่มีของขวัญจากใครไม่รู้ส่งมาให้เธอทุกวันหรอก จริงไหม?

 

เจ้าของของขวัญเหล่านั้นเป็นใครกัน ไหนจะสบู่ปริศนาที่ส่งมาให้เธอในห้องอาบน้ำอีกล่ะ

เม็กหวาดผวาเพราะคิดว่าคนลึกลับนั้นไม่น่าจะประสงค์ดีกับเธอ เธอหวังให้ตัวเองคิดมากไป

อย่างน้อย เลตัน รูมเมทคนเท่ของเธอก็ปลอบเธอแบบนั้น

แต่อีกใจเธอก็หวังว่า สตอล์กเกอร์คนนั้น จะเป็นคนเดียวกันกับที่เธอตกหลุมรัก

 

'รัก' อย่างนั้นเหรอ?

ทำอย่างกับเธอรู้จักมันอย่างนั้นแหละ ยายเม็ก!

 

* เปิดเพลงของชาร์ลี พุท  คลอไปด้วยก็ดีค่ะ



คาแรกเตอร์

เบ ไอรีน  เป็น  เม็ก  ไมรา

คริสตัล จอง  เป็น  เลตัน  ครีด

เซอร์ซา  โรแนน  เป็น  แองจี (แองเจล่า)  เพอร์ซี

 อิม ยุนอา  เป็น  เพจ  กลินน์

อิม  นานะ  เป็น  ซาซ่า  ไพรซ์



บทนำ



แม้จะเปิดแอร์เย็นฉ่ำ  และอากาศยามปกติของที่นี่ก็หนาวจนจับใจในบางวัน  เม็กก็ยังได้กลิ่นเหงื่อไคล  กลิ่นยาคลายกล้ามเนื้อกับกลิ่นไม่น่าพึงประสงค์บางอย่าง  จริงๆ เธอก็ชินแล้วละ  บางครั้งเธอก็รู้สึกเปล่าเปลี่ยวด้วยซ้ำ  หากวันไหนไม่ได้กลิ่นพวกนี้  ไม่นะ  เธอไม่ได้โรคจิต  แค่กลิ่นคุ้นเคยพวกนี้มันทำให้เธอรู้สึกสบายใจเหมือนได้กลับบ้าน

สปอร์ตคลับที่นี่ก็เหมือนบ้านหลังที่สองของเธอ

"เม็ก  เข้าประชุมด้วยนะ"

"ค่ะ  คุณแองจี"  หญิงสาวขานรับคำสั่งของสาวผมบลอนด์ตาสวยที่เดินไปคุยกับประชาสัมพันธ์แล้ว  แต่เธอยังมองตามหลังหล่อนราวกับลูกสุนัขติดเจ้าของ

"เฮ้  เกินหน้าเกินตาไปแล้ว" 

เม็กกะพริบตา  เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นนัยน์ตาคมแสนทะเล้นของคนที่มาก้มหน้ามองเธอราวกับตัวเองสูงมากอย่างนั้น  --  จริงๆ ก็สูงว่าเยอะละ

"เสื้อคอลึกไปนะ"

ครูสอนโยคะรีบยกมือปิดหน้าอกตัวเองเมื่อรู้สึกตัวว่าถูกจ้อง  เธอแค่สวมเสื้อกล้ามสำหรับออกกำลังกายเท่านั้นเอง 

"เลตัน"  เม็กดุเพื่อนร่วมงานที่เป็นเทรนเนอร์  ครูสอนเต้นบีบอยและรูมเมทของเธอเอง  เราอยู่อพาร์ตเมนต์เดียวกัน  แต่คนละห้อง 

ต้องคนละห้องอยู่แล้วสิ  คนบ้านี่ไว้ใจได้ที่ไหนกัน

"เห็นทุกวันเหอะ"  เลตันว่า  โยนผ้าขนหนูสะอาดให้เม็กคลุมตัวเอง

"รู้ว่ามีเยอะก็ระวังหน่อยดิ"

เม็กค้อนคนพูดขวับ  แต่เธอก็เดินตามเลตันไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า  เพราะต้องเข้าไปประชุมเหมือนกัน  ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า  มีห้องอาบน้ำด้วย  ซึ่งแน่นอนว่าเป็นคนละส่วนกับผู้ที่มาใช้บริการ  ของลูกค้าย่อมหรูกว่าของพนักงานตามปกติอยู่แล้ว

เราแยกกันอาบน้ำ  มีห้องอาบน้ำเป็นสิบห้องที่นี่  แต่พอมีพนักงานมาใช้พร้อมๆ กันมันก็อึดอัดนิดหน่อย  ตอนแรกเม็กอายมาก  ระแวงว่าใครจะมาแอบดูเธอหรือเปล่า  เพราะประตูเป็นกระจกสีขุ่น  ไม่มีม่านบังข้างใน  ต่อให้มีไอน้ำออกจากตัวเราเวลาอาบ  ก็ยังสามารถมองเห็นเงาเป็นรูปร่างได้อยู่ดี  แล้วเลตันก็ปลอบเธอว่าไม่มีใครมาแอบดูเธอหรอก  ผู้หญิงเหมือนกันทั้งนั้น  ห้องอาบน้ำมันแยกชายหญิงอยู่แล้ว  หากในใจเธอค้านว่า...

ผู้หญิงด้วยกันนี่แหละตัวดี!

เม็กชอบรออาบน้ำพร้อมเลตัน  มันอุ่นใจดี  อีกฝ่ายถึงจะทะลึ่งและชอบแกล้งเธอประจำ  แต่ก็คอยปกป้องเธอเสมอ  ต่อให้เธอดูแลตัวเองได้ดีอยู่แล้ว  การมีเพื่อนสนิทอยู่ด้วยมันก็ดีกว่าหัวเดียวกระเทียมลีบนั่นแหละ

"เลตัน  สบู่หมดอะ"  เม็กร้องบอกรูมเมทที่อาบน้ำอยู่ห้องติดกัน  ถ้าไม่ต้องเข้าประชุม  เธอคงไม่อยากอาบน้ำที่ทำงาน  แต่จริงๆ ก็อาบทุกวันอยู่แล้ว  ใครจะเดินตัวเหม็นเหงื่อออกไปข้างนอก  ไหนจะต้องโหนรถบัส  ต่อรถไฟกลับบ้านด้วย  ต่อให้ข้างนอกอุณหภูมิจะต่ำจนออกไปแป๊บเดียวเหงื่อก็ระเหยเป็นไอน้ำไปแล้ว  เธอก็รู้สึกไม่สะอาดอยู่ดี

"อ๊ะ  ขอบคุณนะ"  เธอเอ่ยเมื่อรับสบู่มาจากมือที่ยื่นมาให้ตรงประตูที่แง้มออกไปพอให้ก้อนสบู่ลอดเข้ามาได้

เม็กอาบน้ำจนเสร็จ  เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำออกมา  เขินหากจะห่อตัวด้วยผ้าขนหนูออกมาอย่างเดียว  ออกมาก็เจอเลตันกำลังสวมเสื้อยืดสีขาว  นุ่งกางกางวอร์มแอดดิดาสสีดำเรียบร้อยแล้ว  เม็กแปลกใจ  รู้ว่าเลตันแต่งตัวไวพอกับอาบน้ำ  แต่ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้  หรือว่า...

"เมื่อกี้เธอส่งสบู่ให้ฉันหรือเปล่า" 

เลตันทำหน้างง  แค่นั้นเม็กก็รู้แล้วว่า  ไม่ใช่เจ้าบ้านี่ที่ให้เธอยืมสบู่

"ถ้างั้นใครล่ะ"  เม็กตื่นตระหนก  ขณะที่เลตันส่ายหัวขำๆ  ทำอย่างกับเธอคิดมากไปเอง

"ไม่มีอะไรหรอกน่า  เขาไม่ได้ทำอะไรเธอไม่ใช่เหรอ  แค่ให้ยืมสบู่"

"แล้วฉันจะคืนเขายังไงล่ะ"

"ยังคิดจะคืนอีกเหรอ"  เลตันถามเสียงขำ  เห็นหน้าเพื่อนก็สั่นหัวปลงๆ  "สบู่ใหม่หรือเก่า"

"ใหม่มั้ง  ดูสิ"  เม็กเปิดกล่องสบู่ให้เลตันดู  อีกฝ่ายแต่งตัวเสร็จแล้วจึงถือกล่องสบู่ให้แล้วไล่เธอไปแต่งตัวบ้าง

"เหมือนเพิ่งแกะจากกล่อง"  เลตันพูด  หันหลังให้เม็กที่กำลังสวมชุดชั้นในอย่างทุลักทุเล  เพราะพยายามใส่ทั้งที่ตัวอยู่ในเสื้อคลุมอาบน้ำ  เม็กแต่งตัวช้ากว่าใครเพราะแบบนี้แหละ

"จริงเหรอ"  เม็กถาม  เสียงตกใจ  ดึงเสื้อยืดสีน้ำเงินที่สกรีนตรงอกเป็นอักษรภาษาอังกฤษชื่อของสปอร์ตคลับลงปิดหน้าท้องขาวจั๊วะแบบบาง  แล้วรีบมาดูสบู่ด้วยตาตัวเอง  ตอนใช้เธอก็ไม่ได้สังเกตมันเท่าไหร่  พอตอนนี้ก็เริ่มจะคิดได้ว่าเนื้อสบู่มันแข็งเหมือนก้อนใหม่จริงๆ

"ดูเทกซ์เจอร์มันดิ"  เลตันว่า  ตอกย้ำความคิดเดียวกันกับเม็ก  "แต่เธอจะสนทำไมล่ะ  แค่สบู่เอง  ไม่ใช่แหวนเพชรสักหน่อย"

"ทำไมจะไม่สนล่ะ  เผื่อว่า..."  เม็กเอ่ยแล้วหยุดกลางคัน  มองรอบๆ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตอนนี้ไม่มีคนอื่น  แล้วหันกลับมาหาเลตันที่เลิกคิ้วรอฟังเธออยู่อย่างอดทน 

"ถ้าเป็นพวกโรคจิตล่ะ"

เลตันหัวเราะพรืด  เม็กจึงหวดไหล่เธออย่างแรง  "เอ้า  ตีฉันอีกละ  ฉันไม่ใช่กระสอบทรายของเธอนะ  ยายตัวเล็ก"

"นี่ห้ามมาเรียก ?ตัวเล็ก? นะ"  เม็กชี้หน้าขู่  แต่ไม่ได้ดูน่ากลัวสักนิด

"ทำไม  กลัวแฟนได้ยินเหรอ"

"แฟนที่ไหนมีล่ะ" 

เลตันอ้าปากจะพูด  แต่ชะงักค้างเมื่อเห็นใครอีกคนเดินเข้ามา

"มัวแต่จีบกันอยู่นั่นแหละ  คุณแองจีเรียกประชุมนานแล้วนะ" 

"จะไปเดี๋ยวนี้แล้ว  ซาซ่า"  เม็กขานรับ  และพูดต่อทั้งที่ผู้หญิงตัวสูงไม่ได้ฟังเธอแล้ว  "แล้วเราก็ไม่ได้จีบกันด้วยนะ  แค่ --"

"ไม่ต้องไปบอกเขาหรอกน่า"  เลตันจับมือเม็กที่กวักเรียกซาซ่าลง  แล้วดันหลังไปทางล็อกเกอร์ฝั่งตรงกันข้ามที่เป็นของสาวร่างเล็กเอง

"ไปเก็บของให้เสร็จ  จะได้ไปสักที  หรืออยากให้สาวบลอนด์นั่นมาตามเอง"

"บ้า"  เม็กผลักหน้าเลตันที่ยื่นมาล้อเลียน  เธอเก็บเสื้อผ้าที่ใช้แล้วลงกระเป๋ากีฬา  ทาครีมตัวกับใบหน้าและสวมเสื้อคลุมทับอีกที 

"เลิกเล่น  เสร็จแล้ว" 

"อือ"  เลตันตอบ  แต่ยังนั่งอยู่ที่เดิม  จิ้มเกมในโทรศัพท์มือถืออย่างเมามัน  จนกระทั่งมันถูกฉกไปจากมือ

"เฮ้ --"

"ไว้ค่อยเล่น  ไปประชุมก่อน"  เม็กบอก  ยึดโทรศัพท์มือถือรูมเมทเอาไว้  เลตันส่ายหัวหงุดหงิด  หากไม่ได้เอาโทรศัพท์คืนไป  แค่มากอดคอเธอระหว่างเดินไปห้องประชุมด้วยกันเท่านั้น

"แองจีคนสวยจะว่าอะไรเราอีกนะ"  เลตันพึมพำ  เบื่อการประชุม

"เรื่องปกติของผู้จัดการไม่ใช่เหรอ"

"ไม่ใช่แค่ผู้จัดการ  หล่อนเป็นเจ้าของที่นี่ด้วย"

"นั่นสิ"  เม็กพูดเบาๆ  เบื่อตัวเองที่เป็นได้แค่ครูสอนโยคะต๊อกต๋อย 

เลตันเป็นเทรนเนอร์ค่าตัวสูงเกือบเท่าหนึ่งของเธอ  และยังเป็นครูสอนบีบอย  รายได้ของรูมเมทจึงมากกว่าเธอ  ถึงอย่างนั้นเลตันก็ผลาญเงินที่หามาได้ด้วยเม็ดเหงื่อไปด้วยของเล่นเต็มอพาร์ตเมนต์  ฟิกเกอร์ตัวละครจากค่ายดังต่างๆ ที่ราคาไม่ใช่น้อย  เครื่องเสียง  เครื่องเล่นเกม  เชื่อไหมว่า  ของในอพาร์ตเมนต์ที่รกๆ อยู่ในห้องนั่งเล่น  ส่วนใหญ่เป็นของเลตันทั้งนั้น  และเจ้าตัวก็มีข้ออ้างว่ามันเป็นของแต่งบ้านได้ด้วย  ซึ่งมันก็จริง  มันสวยดี  แต่มันก็เป็นของประดับบ้านที่แพงและดูเหมือนเด็กเกินไป  ถ้าใครมาเยี่ยมบ้านเราก็คงจะมองพวกเราแปลกๆ แน่ 

อย่างกับจะมีแน่ะ

อพาร์ตเมนต์เป็นชื่อของเลตัน  ใช่แล้ว  เลตันเป็นเจ้าของ  เธอก็ไม่รู้หรอกว่า  เลตันเป็นเจ้าของมันได้ยังไง  คนในสปอร์ตคลับเมาท์กันว่ามันเป็นมรดกที่พ่อเลตันที่เสียชีวิตไปแล้วทิ้งไว้ให้  แต่เธอไม่เคยถาม  อยู่ด้วยกันมาสองปีแล้วก็ไม่เคยพูดถึง  แรกเลยเธอต้องการย้ายออกจากอพาร์ตเมนต์เก่าเพราะรูมเมทคนเก่าจะแต่งงานและย้ายไปอยู่กับสามี  เธอรับภาระค่าเช่าคนเดียวไม่ไหวจึงต้องหาที่อยู่ใหม่  เห็นป้ายอพาร์ตเมนต์แบ่งให้เช่าติดอยู่ตรงบอร์ดในคณะที่เธอเรียนปริญญาโทอยู่จึงลองโทรไปติดต่อดู  แล้วก็เจอว่ามันเป็นของเลตัน  เทรนเนอร์ในสปอร์ตคลับที่เธอไม่เคยคุยด้วยสักครั้ง

เดิมทีเธอไม่มั่นใจเลยว่าจะอยู่ร่วมกับเลตันได้  เลตันไม่ค่อยยิ้ม  หน้าดุจึงค่อนข้างน่ากลัว  แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น  ค่าเช่าถูกมากจนแทบจะเหมือนให้อยู่ฟรี  ถ้าไม่เอาก็โง่เต็มทีแล้ว  พอมาอยู่จริงๆ มันก็ดีเหลือเชื่อ  เหมือนเธอมาอยู่กับเพื่อนซี้ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน  เลตันเป็นคนน่ารัก

น่ารักขนาดไหนน่ะเหรอ  ก็ขนาดที่ตื่นเช้ามาทำเบรกฟาสต์ให้เธอกินได้ทุกวันไง  ที่จริงเลตันอาจจะตั้งใจทำกินเองหลังจากกลับมาจากจ็อกกิ้ง (เหตุผลที่ตื่นเช้าทุกวัน) เลยทำเผื่อเธอด้วย  เธอก็เกรงใจนะ  เวลาไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เกตจึงต้องซื้อของสดมาทิ้งไว้ในตู้เย็น  ของที่เลตันชอบทำให้กินทุกวัน  เพราะไม่รู้ว่าเลตันชอบกินอะไร  เดาเอาว่าต้องชอบพวกนั้นแหละ  ไม่อย่างนั้นจะกินทำไมทุกวัน 

ถามว่า  ทำไมเธอจึงไม่ตื่นขึ้นมาทำมื้อเช้าแทนเลตันล่ะ  เพราะเธอติดซีรีส์  ติดหนังสือทำให้นอนดึกทุกคืน  เลยตื่นไม่เคยทันเลตันหรอก  จะตื่นก็ตอนเลตันกลับมาจากวิ่งและเปิดเพลงลั่นบ้านให้เพื่อนบ้านด่านั่นแหละ

"คิดอะไรอยู่  ยิ้มหน่อยน่า" 

เม็กเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงที่ดึงแก้มเธอ  เธอคงเผลอทำปากยื่นๆ เหมือนเด็กอีกแล้วแน่ๆ  เธอก็ไม่ชอบตัวเองตรงนี้เท่าไหร่  เธออายุยี่สิบเจ็ดแล้ว  ยังทำตัวเป็นเด็กกว่าคนเด็กจริงๆ อย่างเลตันซะอีก  เลตันเพิ่งยี่สิบห้าปีนี้เอง  เราเพิ่งฉลองวันเกิดเลตันกันที่บ้านไปหมาดๆ

"อย่าแกล้งสิ" 

เลตันอมยิ้ม  ดึงแขนที่กอดคอคนตัวเล็กออกและดันหลังให้เข้าไปในห้องประชุม  "เหมือนเราจะมาช้าที่สุดเลยแฮะ"

"เพราะใครล่ะ"  เม็กบ่น  เอาศอกถองเลตันที่ยังอยู่ด้านหลังเธอเหมือนผีสิง  ใครๆ ชอบคิดว่าเราสองคนเป็นคู่ขากันทั้งที่เป็นผู้หญิงด้วยกัน  เพราะเลตันชอบทำตัวติดกับเธอแบบนี้แหละ  จริงๆ เธอก็ไม่รู้หรอกว่าเลตันเป็นหรือเปล่า  ยังไม่เคยเห็นเลตันมีแฟนหรือชอบใครเลย 

แต่เธอรู้ตัวเองดี...

"ตาสีฟ้าเย็นชาที่หกนาฬิกา"  เลตันกระซิบข้างหูเม็กที่บิดมือมาหยิกท้องเธอ  ดึงได้แค่หนังเท่านั้นแหละ  ท้องเธอแข็งมีแต่กล้าม

เม็กรีบเดินไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่ในโต๊ะประชุม  มันเหลือสองที่ติดกันพอดี  ราวกับทุกคนในห้องเว้นมันไว้ให้เธอกับเลตัน 

"ครบแล้วนะคะ  จะได้ประชุมแล้วจะได้กลับกัน  ค่ำมากแล้ว  รู้ว่าพวกคุณเบื่อแย่แล้วละ"  แองจีพูด  ดูเหมือนจะจงใจบอกกับเม็กและเลตันที่มาช้ากว่าคนอื่น

"เริ่มเลยค่ะ  ซาซ่า" 

สาวตัวสูงลุกขึ้นยืนเมื่อผู้จัดการอนุญาต  เม็กเผลอสบตาซาซ่าที่ส่งยิ้มแปลกๆ มาให้  เธอคิดไปเองหรือมันแปลกจริงๆ ก็ไม่รู้  เธอทำงานที่นี่มาสองปีเท่าที่เธออยู่กับเลตัน  ย้ายห้องก็ย้ายงานด้วย  แรกเลยเธอก็เป็นลูกค้าของสปอร์ตคลับนี่แหละ  แต่พอต้องการใช้เงินเลยมาลองสมัครเป็นครูสอนโยคะดู  เพราะเรียนมามากพอสมควร  เธอสอบผ่านเกณฑ์จึงได้เป็นครูที่นี่  และตั้งแต่เข้ามาทำงานที่นี่  เธอก็รู้สึกว่ามีคนมองเธอแปลกๆ อยู่ตลอดเวลา  เธอเคยคิดว่าเธออาจจะคิดมากไปเอง  แต่ถ้าคิดมากไปเอง  ทำไมชอบมีของมาอยู่ในล็อกเกอร์เธออยู่เรื่อยๆ แทบทุกวัน  เป็นขนมบ้าง  ดอกไม้บ้าง  แล้วเธอก็ไม่กล้าบอกใครนอกจากเลตัน  กลัวคนอื่นจะว่าเธอกุเรื่องขึ้นมา  หาว่ามีคนมาแอบชอบ  เลยส่งของพวกนี้มาให้  อย่างกับเด็กไฮสกูล  เลตันก็บอกไม่ให้เธอพูดเหมือนกัน  ที่นี่มีพนักงานผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย  แล้วพวกผู้หญิงก็ชอบแก่งแย่งชิงดีกันอยู่ตลอด  อยากจะเป็นคนโปรดผู้จัดการ

แต่แหม... คุณแองจีสวยขนาดนี้นี่นา

เรื่องแปลกๆ ไม่ได้มีแค่นั้น  วันนี้ก็มีสบู่ปริศนามาอีกด้วย  แบบนี้จะไม่ให้เธอหวาดผวาได้ยังไง  เธอเคยคิดว่าเลตันคงแกล้งเธอเล่น  เพราะเราอยู่ด้วยกันแทบตลอดถ้าต่างคนต่างไม่มีคลาส  แต่เลตันก็บอกไม่รู้เรื่องเลย  แถมยังบอกอีกว่า  ถ้าไม่ชอบของขวัญอันไหนก็ทิ้งไป  จะให้ทิ้งไปได้ยังไงกัน  ถ้าคนให้  หรือสตอล์กเกอร์ลับๆ คนนั้นรู้เข้าอาจจะอารมณ์เสียก็ได้นะ

ไม่ใช่หรอก... เม็กคิดในใจ  เบนสายตาจากซาซ่าที่เป็นรองผู้จัดการสปอร์ตคลับและครูสอนว่ายน้ำ  ซึ่งเหมาะกับรูปร่างหล่อนมาก 

ที่นี่มีสอนกีฬาหลายอย่าง  มีห้องฟิตเนส  นวดสปา  ห้องเซาว์น่าให้บริการ  ทั้งยังมีสนามกีฬาให้เช่าด้วย  เรียกว่าครบวงจรเลยทีเดียว  หากพนักงานประจำกลับมีน้อยจนเหลือเชื่อ  ครูฝึกส่วนใหญ่จะทำเป็นพาร์ทไทม์  พนักงานในสปาหรือห้องนวดเช่นกัน  คนในออฟฟิศบางคนก็ควบตำแหน่งครูฝึกด้วย  อย่างซาซ่าคนนี้  และแองจีเองก็เป็นเทรนเนอร์เหมือนกับเลตัน  เลตันบอกว่าเป็นนโยบายเซฟต้นทุนของแองจีเองนั่นแหละ

เลตันมาทำงานก่อนเม็กประมาณสี่เดือนจึงรู้อะไรๆ มากกว่าเธอ  คงเพราะทำงานอยู่คลาสเดียวกันกับแองจีบ่อยๆ จึงสนิทกับผู้จัดการคนสวยคนนั้น  แต่เลตันบอกว่า  สนิทมากไม่ดี  เพราะโดนใช้งานเยอะที่สุด  ถ้ามีคนลาขึ้นมา  หาคนแทนไม่ทัน  ก็เรียกเลตันไปทำแทนให้ตลอด  บางวันเม็กจึงต้องกลับบ้านคนเดียว  ได้นั่งชิลล์ๆ ดูเน็ตฟลิกซ์คนเดียว  โดยไม่มีคนคอยแกล้ง  และเหงานิดหน่อย

การประชุมก็คล้ายๆ เดิมแบบทุกครั้งที่ประชุมประจำเดือน  เหมือนการแถลงผลงานของแต่ละแผนก  ชื่นชมครูที่มีนักเรียนเรียนเยอะ  ตำหนิคนที่มีนักเรียนในคลาสน้อย  เม็กดีใจที่เธอยังรอดอยู่ทุกวันนี้  เดี๋ยวนี้มีคนหันมาเรียนโยคะมากขึ้น  ทำให้เธอไม่โดนแองจีดุ 

"ฟิ้ว  จบสักที"  เลตันเป่าปากเมื่อแองจีเอ่ยเลิกประชุม  ผู้คนก็เริ่มทยอยกันออกไปจากห้อง  เลตันกับเม็กมักจะออกที่หลัง  เพื่อไม่ให้เบียดใคร  พวกเธอไม่ได้รีบไปไหนอยู่แล้ว  อพาร์ตเมนต์ก็อยู่ห่างจากที่นี่ไม่มากด้วย

"วันนี้กินอะไรดี  กินแมคไหม"

"ไม่เอา  อาหารขยะ"  เม็กสั่นหัว  "เทรนเนอร์แน่นะ  เธอน่ะ"

"แหม  ใครจะมากินอาหารสุขภาพอยู่ได้ล่ะ  เบื่อตาย"

"นั่นสิ" 

เลตันกับเม็กเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่สามที่สนับสนุนเลตันเสียอย่างนั้น  เม็กพบตัวเองหน้าร้อนผ่าวเมื่อสบตาสีฟ้าน้ำแข็ง  แม้ว่ามันจะสนใจเลตันมากกว่าเธอ

"พรุ่งนี้มาแปดโมงเช้ามาแทนซาซ่าหน่อยนะ  เลตัน  เขามีสอบ  แค่ดูแลเด็กๆ ให้ปลอดภัยเฉยๆ  ซาซ่าบอกพวกเขาไว้แล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง  เดี๋ยวเขาคงจะเอาตารางฝึกให้คุณ"  แองจีสั่งงานเลตันที่รับคำสั่งอย่างดีราวกับทหาร  เม็กหมั่นไส้  ต่อหน้าแองจีก็แบบนี้แหละ  ลับหลังก็บ่นกับเธอตลอด  แถมกับซาซ่าก็ไม่ค่อยจะถูกกันด้วย

"ส่วนคุณ  เม็ก  ทำได้ดีแล้วค่ะ  ราตรีสวัสดิ์นะคะ" 

เม็กอึ้งอยู่นานจนถูกเลตันเหยียบเท้าจึงได้สติ

"รา... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ  คุณแองจี" 

แองจียิ้มกว้าง  ดูใจดีมาก  ไม่เหมือนตอนทำงานเลยสักนิด  นี่เองที่ทำให้เม็กชื่นชอบในตัวผู้หญิงคนนี้จนรู้สึกเหมือนตัวเองผิดปกติ

เทรนเนอร์หรือครูฝึกผู้ชายหล่อๆ หุ่นดีๆ  มีเต็มสปอร์ตคลับ  แต่เธอกลับสนใจผู้จัดการผู้หญิงสวยมากขนาดนี้เนี่ยนะ  ถ้าไม่เรียกผิดปกติแล้วจะเรียกว่ายังไงดี

"กลับเถอะ  วันนี้เน็ตฟลิกซ์มีอะไรดูล่ะ"  เลตันชวน  ลุกขึ้นยืนพร้อมดึงเม็กที่ตัวอ่อนเหมือนไม่มีกระดูกขึ้นมาด้วย 

เม็กก็เดินตามเลตันมาเหมือนลอยได้เป็นลูกโป่งอัดแก๊สฮีเลียม  แต่ทุกอย่างก็หยุดลงเมื่อเธอเห็นแองจีขึ้นรถไปกับใครคนหนึ่ง

ผู้หญิงผมบลอนด์เหมือนกัน  หน้าตาดีมากด้วย  ใครกันนะ

"เฮ้  ไปกันเถอะ  มองอะไรอยู่"  เลตันกระตุ้น  ดึงกระเป๋ากีฬาเม็กให้เดินตามตนมา  "เร็วเข้า  เดี๋ยวพี่เลี้ยงแมค"

"เอานักเกตสองกล่องเลยนะ"  เม็กบอกเพื่อนซี้  เลตันยิ้ม  ปล่อยสายกระเป๋าเธอเปลี่ยนมากอดคอแทนและลูบหัวเหมือนเธอเป็นเด็กเล็กๆ  ทั้งที่เธออายุมากกว่าตั้งสองปี

"ไม่กลัวอ้วนแล้วเหรอ  มันเป็นอาหารขยะนะ"  เลตันพูดล้อๆ  เม็กเอาศอกถองเธอเบาๆ  แต่ความแหลมของมันก็ทำให้จุกนิดหนึ่ง

"เบิร์นได้ย่ะ"  เม็กทำเสียงขุ่น  หากความจริงก็ไม่ได้เคืองเลตัน  หรือน้อยใจสักเท่าไหร่ที่คนที่นั่งรถไปกับแองจีไม่ใช่เธอ



...............................


เรื่องใหม่ซิงๆ   :21: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

01 พฤศจิกายน 2019 เวลา 19:07:49
นานะ นานานานานะ สวย
แสดงความคิดเห็น