web stats

ข่าว

 


Photograph - บทที่ 8 Back To You (1)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 09 พฤษภาคม 2019 เวลา 22:24:24 อ่าน: 78



บทที่ 8 Back To You (1)





ตั้งแต่วันแรกที่ส่งคลิปให้เทียดู  ไมลส์ก็เริ่มถ่ายคลิปเจ้าคลาวด์ทุกวัน  เพราะเทียขอให้ส่งไปทุกวัน  เอาไว้ดูแก้เบื่อหลังจากถ่ายหนัง  ตอนนี้จึงกลายเป็นว่าเธอสนุกกับมันแล้ว  แถมเจ้าคลาวด์ยังให้ความร่วมมือด้วย  เหมือนมันจะชอบออกกล้อง  หรืออาจจะแค่อยากเอาใจเธอ

"เธอน่าจะทำเป็นรายการเลยนะ"  เทียพูดอยู่ในหูฟัง  ไมลส์สั่นหัวปฏิเสธ  แต่มีแค่เจ้าคลาวด์ที่วิ่งเล่นอยู่ในสวนข้างบ้านเท่านั้นที่เห็น  บางทีมันอาจไม่สนใจเธอด้วย  เพราะมัวแต่ขุดหลุมอยู่

"ฉันขี้เกียจพูด" 

"โอ้  ขอบใจที่เธอยังพูดกับฉัน"

ไมลส์อมยิ้ม  โยนลูกเทนนิสให้คลาวด์วิ่งไปรับมา  วันนี้เธอหยุดจึงมีเวลาเล่นกับมันได้ทั้งวัน  แต่ช่วงบ่ายจะออกไปซื้อของกับบรูคที่หยุดงานวันเดียวกันกับเธอ  ส่วนใหญ่พี่จะหยุดพร้อมเธอถ้าไม่มีงานด่วนมาแทรก

"ฉันคิดว่าจะเรียนต่อ  หลังจากถ่ายหนังเรื่องนี้จบ"  เทียพูด  "แต่คิดอยู่ว่าจะเรียนออนไลน์ดีไหม  ช่วยแนะนำหน่อยสิ"

"เธอมีเวลาเข้าเรียนเหรอ"  ไมลส์ถามกลับ  รับลูกเทนนิสที่คลาวด์วิ่งเอามาส่งให้  เธอปาออกไปอีก  มันกระโดดรับแต่งับไม่ได้  ลูกบอลจึงกลิ้งไปกับผืนหญ้า  มันก็ไล่ตามไปเก็บมาให้เธอปาให้ใหม่

"ฉันจะพักงานน่ะ  ว่าจะรับแค่งานถ่ายแบบ  และงานอะไรที่ไม่ต้องใช้เวลามากแบบถ่ายหนังหรือซีรีส์"  เทียบอก  "เธอจะไปเรียนกับฉันไหม"

"ไม่ดีกว่า" 

"ทำไม  ขี้เกียจเหรอ"

"ฉันอยากทำงานมากกว่า"  ไมลส์ตอบ  "ฉันจะเก็บเงินไว้ไปเที่ยว"

"เธออยากไปไหน  ไปกับฉันสิ  ถ้าอยู่กับฉัน  เธอจะได้ไปหลายที่เลยนะ"

"โนเวย์"

"โห  อะไรอะ  ไม่มีเยื่อใยกันเลย"  เทียบ่น  แต่ไมลส์รู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังยิ้ม  เธอจำรอยยิ้มของเทียได้  ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกัน

"ฉันไม่ได้อยากไปในที่ที่เธอไปทำงาน  คนมันเยอะ  ฉันชอบเงียบๆ"

"อย่างเช่น"

ไมลส์นิ่งคิด  "ญี่ปุ่น  แถวๆ ชนบท  ที่มีธรรมชาติเยอะๆ  วัด  โทริอิ"

"ซุ้มประตูสีแดงๆ น่ะเหรอ"

"อือ"

"ด้านหลังซุ้มประตูเป็นเขตของเทพเจ้า  เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์"

"รู้ด้วยเหรอ" 

"ฉันก็อ่านมาเยอะนะ  ก็พอจะรู้อะไรๆ บ้างแหละ"  เทียทำเสียงขุ่นอย่างไม่จริงจัง  "เอาไว้ไปด้วยกันไหมล่ะ  เก็บเงินไว้เยอะๆ นะ"

"ฉันจะไปคนเดียว"

"งั้นฉันไปนั่งข้างๆ ก็ได้  ไม่ต้องคุยกันก็ได้"

"ตลกละ"

"ไม่เห็นตลกตรงไหนเลย" 

ไมลส์ส่ายหัว  ขำตัวเอง  เธอไม่เคยคุยกับใครนานขนาดนี้มาก่อน

"ยังไม่ไปทำงานอีกหรือไง  ที่นั่นสายแล้วนะ"

"เร็วกว่าเธอสามชั่วโมง"  เทียบอก  "ฉันรอลุคมารับ  ผู้จัดการน่ะ"

"เธอเคยบอกแล้ว"  ไมลส์พูด  รับกิ่งไม้จากเจ้าคลาวด์ที่ไปเอามาจากไหนไม่รู้  มาส่งให้เธอ  ชวนเธอเล่นไม่เลิกสักที  "ฉันจะไปละ"

"ไปไหน"

"ทำงานบ้าน"  ไมลส์ตอบ  "โอเคนะ"

"ก็ได้  ใจร้ายจัง"  เทียบ่นงึมงำ  "แล้วฉันจะโทรไปกวนอีก"

"ตอนบ่ายฉันไม่อยู่  ไปซื้อของกับพี่" 

"พี่สาวเธอหรือพี่คนไหน"

"บรูค  พี่สาวฉัน"  ไมลส์พูด  ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องอธิบายเรื่องนี้ด้วย  ขี้เกียจฟังเทียบ่นละมัง  "จะเอาคลาวด์ไปเปลี่ยนชื่อเจ้าของด้วย"

"โอ  งั้นโชคดีนะ  ฉันจะไปทำงานละ  ลุคมาแล้ว  เดี๋ยวโดนบ่น"  เทียพูดเร็วปรื๋อ  แล้วตัดสายไปทันที 

ไมลส์ส่ายหัวเบาๆ  ล้วงกระเป๋ากางเกง  หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาปลดหูฟังออก  แยกสายกับตัวเครื่องเก็บกันคนละกระเป๋า  จากนั้นก็ผิวปากเรียกเจ้าคลาวด์เข้าบ้าน  พอดีกับที่เห็นว่ามันทำอะไรไว้ในสวน

"แกโดนแน่  คลาวด์  บรูคต้องเตะก้นแก" 

คลาวด์ทำหน้าตาใสซื่อ  ต่างจากหลุมที่มันขุดไว้ใหญ่เบ้อเร่อกลางสนามหญ้า  ขนาดทำใจไว้แล้ว  ไมลส์ยังไม่วายปวดหัวตุบ  แถมบรูคยังจะโผล่มาตอนเธอจะกลบหลุม

"เอ่อ  คลาวด์มันขุดเล่น..."

"ไม่เป็นไร  พี่ว่าจะซื้อต้นไม้มาปลูกเพิ่มพอดี"  บรูคบอก  ร้องเรียกคลาวด์ให้เข้าบ้าน  ไม่มีท่าทีจะดุมันสักนิด  ไมลส์เห็นแล้วทึ่ง  "ไมลส์  มาหาอะไรกิน  เสร็จแล้วจะได้ไป"

"แล้วคลาวด์ล่ะ  เขาไม่ให้เอาหมาเข้าห้างฯ นะ"

"เราจะเอามันทิ้งไว้ที่ร้านอาบน้ำ  แล้วเราก็ไปเที่ยวกันสองคน" 

ยังไม่ทันที่ไมลส์จะตอบตกลง  เจ้าคลาวด์ก็ส่งเสียงประท้วงแล้ว 

"เฮ้  แกไม่มีสิทธิ์ต่อรองนะ"  ไมลส์ดุเจ้าหมาหมี  แกล้งเบียดมันไม่ให้เข้าประตูบ้านตามบรูคไป  แต่เจ้าคลาวด์ก็มุดตรงหว่างขาเธอ  วิ่งเข้าบ้านไปจนได้  "หน๊อย  เจ้าตัวยุ่ง"

ไมลส์พุ่งเข้าบ้านมาเสยก้นเจ้าหมาหมีที่หนีไปแอบข้างหลังบรูค

"บรูค  เตะตูดมัน"

"จะไปทำมันทำไม  ไปกวาดขนมันนู่น  ร่วงเต็มบ้านไปหมด"

"มันผลัดขน"

"แล้วไงต่อ"  บรูคย้อน  ไมลส์ทำหน้ายู่  "เอามาเลี้ยงเอง  ก็ต้องรับผิดชอบเอง  ห้ามบ่น"

"โหด"  ไมลส์บ่นงึมงำ  แต่เดินไปคว้าไม้กวาดกับที่ตักผงมาเก็บขนสีขาวเหมือนปุยนุ่นที่ร่วงเกลื่อนห้องโถงนั่งเล่น  มีเจ้าคลาวด์คอยเดินตามดักหน้าดักหลัง  ชวนให้เล่นด้วย  ไมลส์เอ็ดมัน  แต่สุดท้ายก็พากันเล่น

"เฮ้  กวาดบ้าน"  บรูคร้องเตือนน้อง  ไมลส์หันมาทำหน้างอนใส่เธอก่อนจะหันไปกวาดเก็บขนเจ้าคลาวด์ที่ยังวุ่นวายอยู่ข้างๆ ไมลส์ไม่เลิก  น้องก็คอยไล่มันไป  แต่พอบรูคเข้าไปเอาจานแซนด์วิชที่ทำไว้ในครัวแป๊บเดียว  ออกมาก็เจอสองหมาน้อยเล่นด้วยกันอีกแล้ว 

ไมลส์เหมือนลูกหมาตัวโตไปด้วยแล้วตอนนี้  น้องสอนให้คลาวด์คาบไม้กวาดเดินไปเดินมา  บรูคตั้งท่าจะบ่น  หากก็เปลี่ยนใจ  ปล่อยให้น้องเล่นไปแบบนั้น  ไมลส์กลับมาเป็นเด็กที่มีความสุขอีกครั้ง  ด้วยเหตุผลใดไม่รู้  อาจจะเพราะเจ้าคลาวด์  อาจจะเพราะการได้คุยกับโรบินวันก่อน  หรืออาจเพราะเด็กสาวนางแบบคนนั้นที่หมั่นโทรมาคุยกับไมลส์ทุกวัน 

แต่จะด้วยอะไรก็ช่าง  เธอขอบคุณทุกคนที่ช่วยพาไมลส์กลับมา  พาน้องสาวคนเดิมของเธอกลับคืนมา...

"เฮ้  บรูค  เป็นอะไรน่ะ"

บรูคกะพริบตา  แปลกใจว่าไมลส์ทำไมทำหน้าตาตื่น  แล้วน้องมายืนอยู่ตรงหน้าเธอตอนไหน  แล้วทำไมแก้มเธอมันเปียกๆ 

"ท...ทำไมเหรอ --"

"ร้องไห้ทำไม  ใครทำอะไรพี่"  ไมลส์ถาม  จับมือบรูคที่จะยกขึ้นป้ายแก้มตัวเองไว้  และเช็ดมันให้เอง  "ใครทำอะไรพี่  บอกฉัน  ฉันจะไปอัดมันให้  คนที่โรงพยาบาลเหรอ  คนไหน"

"เธอนั่นแหละ  ไอ้ตัวแสบ"  บรูคบอก  แล้วหัวเราะเพราะไมลส์ทำหน้าเหวอ  เธอคว้าตัวน้องมากอด  ไมลส์ตัวแข็งไม่ถึงนาทีก็กอดตอบ

"ฉันรักพี่นะ"

"ฉันรู้ๆ" 

ไมลส์กำลังจะพูดอีก  แต่เสียงเห่าของเจ้าคลาวด์ก็ดังแทรกขึ้นมา

"ดูเหมือนจะมีหมาบางตัวอยากได้ความรักบ้าง"  บรูคพูดเสียงขำ  ลดมือข้างหนึ่งลงไปลูบหัวเจ้าหมาขี้อิจฉาบ้าง  เจ้าคลาวด์ก็แกว่งหางไปมา  ท่าทางดีใจสุดขีด

"อยู่ดีๆ ก็มีน้องเพิ่มมาอีกตัว"  ไมลส์พูดกลั้วหัวเราะ  ดันหน้าผากเจ้าคลาวด์อย่างมันเขี้ยว  แล้วก็เปลี่ยนมาลูบหัวมัน  เธอหันไปมองบรูค  เลิกคิ้วให้พี่สาวที่มองเธอด้วยสายตาแปลกๆ  แต่บรูคก็ส่ายหัว 

"ไปล้างมือแล้วมากิน  จะได้ไป  พี่หมอร๊อบของเธอจะไปด้วย"

"ค่า"  ไมลส์ขานรับ  น้ำเสียงร่าเริง  บรูคมองตามน้องที่เพิ่งเดินเข้าห้องน้ำไป  ภาวนาให้ไมลส์ไม่กลับไปเป็นเด็กใบ้หน้ามึนคนนั้นอีก

................................................


เอาไปครึ่งนึงก่อน   :61: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

10 พฤษภาคม 2019 เวลา 10:20:22
:23:พูดเก่งขึ้นเพราะมีสาวมาจีบ สดใสขึ้นเพราะมีหมา แต่ดันต๊องไปกะหมาด้วย อันนี้น่าห่วง(หมา)
แสดงความคิดเห็น