web stats

ข่าว

 


Workaholics (แฟนฟิคชั่น) - บทที่ 15 It Ain't Me

โพสต์โดย: anhann วันที่: 04 พฤษภาคม 2019 เวลา 21:48:42 อ่าน: 97





บทที่ 15 It Ain't Me






คริสตัลกำลังนอนอ่านหนังสือนิยายแปลของนักเขียนญี่ปุ่นอยู่บนโซฟาหน้าทีวีตอนที่เจสสิก้าลากกระเป๋าเดินทางลงมาจากชั้นบน  เธอลดหนังสือลงมองพี่สาว  เจสสิก้ามองเธอด้วยหางตา

"ฉันจะไปยุโรป"  เจสสิก้าบอก  เมินสายตาหนีน้อง  เพราะกลัวจะทำให้ไม่อยากไป  "ฉันเรียกรถมาแล้ว  เธอไม่ต้องไปส่ง"

"ไปกี่วัน"

"สองอาทิตย์  ไปหลายประเทศ" 

"โอเค  งั้นโชคดีนะ"  คริสตัลพูด  ยกหนังสือขึ้นอ่านต่อ  แต่พอเสียงประตูบ้านถูกกระแทกปิดดังปึง  เธอก็วางมันลงและลุกขึ้นไปดูพี่สาวตรงช่องหน้าต่างข้างประตู  ไม่ใช่แท็กซี่ที่มารับเจสสิก้า 

"แดเนียล  ไปด้วยกันเหรอ"  เธอพึมพำ  "ไหนว่าแค่ควงโชว์ไง"

คริสตัลสั่นหัว  เบื่อเรื่องชีวิตรักของพี่สาวมาก  เธอสาบานกับตัวเองเลยว่าจะไม่ทำให้ตัวเองปวดหัวแบบเจสสิก้าเด็ดขาด  เพราะแบบนั้นเธอเลยนอนอยู่บ้านอ่านหนังสือในวันหยุดแบบนี้แทนไงล่ะ

บางทีเจสสิก้าอาจจะสนุกก็ได้  ใครจะไปรู้  เธอไม่สนุก  เธอเลยไม่รู้

อ่านหนังสือไปได้ครึ่งเล่ม  เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมา  คริสตัลควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะกาแฟข้างตัว  กดรับโดยไม่ได้ดูไอดีคนโทร

ไม่ได้มีใครโทรหาเธอมากนักหรอก  เจก็คงไม่โทรแน่ๆ  ป่านนี้คงจะสวีตอยู่กับหมอนั่น  คริสตัลคิดแล้วหงุดหงิด  เธอไม่ได้แคร์หรอกว่าพี่สาวจะชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย  เธอแค่สนว่าเมื่อไหร่พี่จะเลิกทำตัวรักสนุกแบบนั้นสักที  อายุไม่ใช่น้อยๆ แล้วแท้ๆ

"ฮัลโล  คริส  หวัดดีค่ะ"

คริสตัลลุกขึ้นนั่งพรวด  หนังสือร่วงจากมือไปอยู่บนตักแทน  ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินเสียงใครคนนี้วันเสาร์  ตั้งแต่วันนั้นที่ไปขับรถเที่ยวด้วยกัน  เธอยังไม่ได้เจอไอรีนอีกเลย  ไม่ได้คุยกันด้วย

"คริส  อยู่หรือเปล่าคะ  งั้นฉันโทรมาใหม่ก็ได้  ขอโทษที่รบกวน --"

"เดี๋ยวค่ะ  ไอรีน"  เธอรีบพูด  ตะกุกตะกัก  กลัวว่าถ้าไอรีนวางสายไปแล้ว  เธอจะไม่กล้าโทรกลับไปหา  "มีอะไรหรือเปล่าคะ  คือเจไม่อยู่..."

"ฉันโทรหาคุณค่ะ  ไม่ใช่คนอื่น"  ไอรีนพูด  เสียงขุ่นนิดหน่อย  แต่คนความรู้สึกไวก็จับมันได้ทัน  คริสตัลยิ้มแหยๆ กับตัวเอง 

"คือฉันกำลังเก็บของเก่าๆ  จริงๆ ก็ไม่เชิงเก่าหรอกค่ะ  แต่ไม่ได้ใช้แล้ว  คิดว่าจะเอาไปบริจาค  ตอนแรกก็ไม่คิดว่ามันจะเยอะแบบนี้  แต่ว่า..."

"เดี๋ยวฉันไปช่วยค่ะ"  คริสตัลบอกทันที  "ไม่เกินครึ่งชั่วโมงค่ะ"

"ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ค่ะ  ฉันแค่โทรมาถามดูก่อน  แต่คริสว่างแน่นะ  ฉันเกรงใจ"

"ว่างสิคะ  ว่าง  ว่างเสมอเลย"

"ค่ะ  งั้นเจอกันนะ  ฉันจะเลี้ยงข้าว  ไม่ให้ช่วยฟรีหรอกค่ะ"  ไอรีนวางสายไปหลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว  คริสตัลนั่งยิ้มกับโทรศัพท์ก่อนจะขมวดคิ้ว

"พูดบ้าอะไรไปวะ 'ว่างเสมอเลย' งั้นเหรอ"  เธอทุบหัวตัวเอง  ไม่น่าหลุดอาการไปขนาดนั้นเลย  "เขาไม่ได้ชวนไปเดตสักหน่อย"

ถึงจะต่อว่าตัวเองไปแบบนั้น  คริสตัลก็พบว่าเธออยู่หน้าบ้านไอรีนในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา  แต่แทนที่จะกดกริ่งประตูหรือเอ่ยเรียก  เธอกลับนั่งมองหญิงสาวในเสื้อยืดแขนสั้นย้วยๆ กับกางเกงขาสั้นกุดอวดท่อนขาเรียวๆ ขาวๆ เดินเก็บของอยู่ในโรงรถ 

โอ้  พระเจ้า  เธอคงโง่ตายชัก  ถ้ามัวแต่หลงสาว 2D ในหนังสือการ์ตูนอยู่ที่บ้าน  --  แต่...ขาวอะไรขนาดนี้นะ  กินน้ำยาฟอกสีไปเหรอ

"จะมาช่วยหรือจะมาดูกันคะ" 

คริสตัลสะดุ้งตกใจเสียงทัก  และหัวเราะแก้เก้อ  "กำลังมองเพลินเชียวค่ะ  ขยันจัง"

"เพราะขี้เกียจมานานแล้วต่างหาก  ตอนนี้เลยต้องเหนื่อยไง"  ไอรีนพูด  มองคริสตัลเปิดประตูลงจากรถ  และเปิดประตูรั้วให้  นำทางเข้าบ้าน

"คริสจะเปลี่ยนชุดก่อนไหม..."  เสียงไอรีนค้างไปเมื่อหันมาเห็นว่าคริสตัลกำลังถอดเสื้อแจ็กเกตไนกี้ที่ใส่มาออก  เผยให้เห็นเรือนร่างในเสื้อยืดแขนสั้นสีเทาดำ  เธอเผลอมองท่อนแขนที่มีมัดกล้ามเนื้อไบเซ็ปส์อย่างอดไม่ได้  --  อืมนะ  กล้ามผู้หญิงก็สวยดีเหมือนกันแฮะ

"เอ่อ  ฉันเอาไปแขวนให้ค่ะ"  ไอรีนยื่นมือไปรับแจ็กเกตจากมือคนตัวสูงมา  พลางชี้มือไปทางกองข้าวของที่พื้นโรงรถ  "มีเสื้อผ้ากับรองเท้าเป็นส่วนใหญ่ค่ะ  ไม่มีงูแน่นอน"

คริสตัลยิ้ม  พยักหน้าหงึกหงัก  แล้วหันไปเริ่มทำงาน  ไอรีนมองแผ่นหลังแข็งแรงนั่นแล้วก็ต้องสั่นหัวให้ตัวเอง  นี่น้องนะ  น้องผู้หญิงคนนั้นซะด้วย  ถ้าเจสสิก้ารู้เข้าละก็  มีหวังได้มาแหกอกเธอแน่ๆ 

แล้วจะทำไม  เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย  คริสตัลนิสัยดี  ใจดี  มีน้ำใจ  ถ้าเธอจะอยากมีเพื่อนแบบนี้สักคน  มันจะผิดอะไร  ถ้าคริสตัลไม่อยากรู้จักเธอแล้ว  เธอก็คงไม่มาตอแยด้วยหรอก

เสื้อหอมจัง... ไอรีนชะงัก  ขมวดคิ้วให้ตัวเอง  เธอเผลอดมแจ็กเกตคริสตัลตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย  ยกมือขึ้นตบหน้าผากดังแปะ  แล้วรีบแขวนเสื้อให้เรียบร้อย  นี่อาจเป็นความคิดที่ไม่ดีเลย  เธอไม่ควรชวนคริสตัลมาบ้านเลย

ถ้าเจสสิก้ารู้เข้า  --  โธ่เว้ย  ช่างหัวยายนั่นปะไร!

ไอรีนเดินกลับเข้ามาในโรงรถพร้อมขวดน้ำเปล่า  เธอส่งมันให้แขกที่ตัวเองเรียกมาช่วยงาน  คริสตัลเช็ดมือเปื้อนฝุ่นกับก้นกางเกงยีนและรับมันไปเปิดดื่ม  ไอรีนเบนสายตาหนี  ไม่อาจทนดูท่าทางดื่มน้ำแบบนี้ได้แล้ว  เธอต้องเป็นบ้าแน่ๆ  ถ้าไปจ้องคริสตัลนานๆ  ถึงจะหน้าตาคล้ายกันเพราะเป็นพี่น้อง  แต่คริสตัลตัวโตกว่าเจสสิก้าเยอะ  เจสสิก้าดูเซ็กซี่เป็นสาวเฉี่ยวๆ  ขณะที่คริสตัลเซ็กซี่เท่ๆ แบบสปอร์ตเกิร์ล  ดูๆ ไปก็คล้ายเด็กผู้ชาย

"มีที่มัดผมไหมคะ  ฉันลืมเอามา"  คริสตัลถาม  ไอรีนพยักหน้า  หลุดจากภวังค์  ล้วงหายางรัดผมในกระเป๋ากางเกงขาสั้นของตัวเอง  ไม่ได้มองว่าคนตัวสูงแอบจ้องท่อนขาเธอกับผิวขาวๆ ตรงช่วงเอวตอนเธอหมุนตัวหาของในกระเป๋า

"ฉันว่า  ฉันมีนะ  อ๊ะ  เจอแล้วค่ะ"  ไอรีนส่งยางรัดผมที่ชอบซุกไว้ตามกระเป๋าให้คริสตัล  คนตัวสูงทำท่าเหมือนตกใจอะไรสักอย่างก่อนจะรับมันไปและตั้งท่าจะมัดผมยาวๆ ของตัวเอง

"เดี๋ยวค่ะ"

คริสตัลชะงัก  มองหน้าไอรีนงงๆ

"คริสก้มลงสิ  เดี๋ยวฉันมัดให้  มือเลอะไม่ใช่เหรอ"

"เอ่อ  ค่ะ" 

ร่างสูงเพรียวย่อตัวลงให้คนความสูงด้อยกว่าประมาณสิบเซ็นต์ได้ทำงานที่ขออย่างถนัดขึ้น  คริสตัลเผลอกลั้นหายใจกับความใกล้ชิดที่ทำให้เธอได้กลิ่นกายอีกฝ่าย  ไม่รู้ว่าไอรีนก็ใจเต้นแรงขณะมัดผมให้เธอเช่นกัน

"เสร็จแล้วค่ะ"  ไอรีนบอก  วางมือบนบ่าแข็งแรงของคริสตัลอย่างจงใจ  อยากสัมผัสสรีระสวยๆ ของมนุษย์อีกคน  แค่ได้แตะนิดๆ ก็ยังดี

อา  รู้สึกเหมือนเป็นตาเฒ่าหัวงูยังไงไม่รู้แฮะ 

ทั้งสองแยกย้ายกันไปทำงาน  คริสตัลแยกรองเท้าใส่กล่อง  หยิบบางคู่มาพลิกดูแล้วยิ้มขำๆ กับไซส์เล็กๆ น่ารักของมัน  ทำให้นึกถึงรองเท้าพี่สาวขึ้นมา  เจสสิก้าเป็นพวกบ้าซื้อรองเท้ากับกระเป๋า  มีรองเท้าราวร้อยคู่ในห้องเสื้อผ้า  วางเป็นระเบียบบนชั้นวางอย่างกับช็อปของมันเลย  กระเป๋าก็เหมือนกัน  เสื้อผ้าก็อีก  อย่างว่าละ  พี่เธอเป็นดีไซเนอร์นี่นา

"เปลี่ยนใจเป็นขายไหมคะ"

"คะ?"  ไอรีนเลิกคิ้ว  พับเสื้อที่จำไม่ได้ว่าซื้อมาตอนไหนใส่กล่องอย่างเสียดาย  ถึงจะไม่ได้ใช้แล้วก็ไม่วายหวง

"ก็มันเป็นของดีๆ ทั้งนั้นเลย  เห็นแล้วเสียดายแทนค่ะ  ถ้าเป็นที่บ้านฉัน..."  คริสตัลส่ายหน้า  ไม่พูดให้จบ  กระนั้นไอรีนก็เดาได้ว่าอีกฝ่ายจะพูดถึงพี่สาว  "แต่บริจาคก็ดีค่ะ  คนที่ขาดแคลนจะได้มีใช้"

"อืม  แต่มาคิดๆ แล้วก็ถูกของคริสนะ" 

"ยังไงคะ"

"ก็เพื่อนๆ นักข่าวฉันน่ะค่ะ  มากระซิบบอกว่า  บางทีของที่เราเอาไปบริจาค  ถ้าเป็นของดีๆ  ก็ถูกแยกออกไปขายต่อเหมือนกันนะ"  ไอรีนเล่า 

"นั่นแหละค่ะ  ของมักจะไม่ค่อยถึงมือคนขาดแคลนจริงๆ เท่าไหร่  แบบนี้สู้เราเอาไปขายถูกๆ ดีกว่าไหม  แต่คุณจะไม่มีเวลาน่ะสิคะ"

ไอรีนนิ่งคิด  ใบหน้าสวยน่ามองขึ้นทั้งที่ปกติก็ดูดีอยู่แล้ว  คริสตัลคิดว่าเพราะเธอชอบผู้หญิงทำงาน  ชอบคนสวยที่ทำงานเก่ง  แบบเดียวกับเจ้านายของเธอ  ติดตรงที่คุณไรท์ยิ้มน้อยมาก  ดุและเฮี้ยบจนเธอต้องคอยแกล้งให้ยิ้มออกมาบ้าง  เดี๋ยวจะเส้นเลือดแตกไปเสียก่อน

"ถ้าจะขายจริงๆ  ก็ต้องไปหาที่ตั้งร้าน  หาเวลาขายอีก"

"ขายออนไลน์เอาก็ได้ค่ะ  ฉันลงขายให้  แต่มันคงจะไม่ได้เงินเยอะเป็นกอบเป็นกำอะไรหรอกนะคะ  ขายเอาสนุกน่ะคงได้"

"ฉันว่าบริจาคไปเถอะค่ะ  พวกเขาจะเอาไปทำอะไรก็ช่าง  ยังไงฉันก็ไม่ได้ใช้อะไรอยู่แล้ว  หรือคริสจะเลือกบางชิ้นไว้ก็ได้นะ  แล้วคริสก็เอาไปขายต่อ  ฉันไม่มีเวลาหรอก  แล้วคริสจะมีเหรอ"

คริสตัลยิ้มแห้งๆ  ไอรีนเห็นแล้วก็หัวเราะเพราะเดาคำตอบได้

"ช่างมันเถอะ  ให้พวกเขาไปหมดนี่แหละ"  ไอรีนตัดสินใจ  ยิ้มให้คริสตัล  แล้วหันมาพับเสื้อผ้าต่อ  จัดมันใส่กล่องและเขียนไว้ว่าเป็นเสื้อผ้าแบบไหน  ชุดทำงานหรือชุดอยู่บ้าน

ขณะเดียวกันคริสตัลส่องรองเท้าของไอรีนอย่างเสียดายต่อไป  แต่ถ้ามันเป็นความประสงค์ของเจ้าของ  เธอจะไปทำอะไรได้ล่ะ

"คริสคะ  ไปพักกินกลางวันก่อนเถอะ  แล้วค่อยมาทำต่อ  กินอะไรดีคะ  พิซซ่าไหม  หรือเบื่อแล้ว"

คริสตัลเอานิ้วชี้เกาแก้มตัวเอง  "อืม  อาหารเกาหลีได้ไหมคะ  ไม่ได้กินนานมากแล้ว  กินแซนด์วิชกับเบอร์เกอร์ทุกวันเลย  พักนี้"

"กินเป็นเหรอคะ  เอาอะไรดีล่ะ  ต็อกบ๊กกีดีไหม  หรือคิมบับ"  ไอรีนถาม  เดินเข้าไปในบ้านและออกมาพร้อมโทรศัพท์มือถือกับกล่องทิชชู  ดึงทิชชูแผ่นหนึ่งออกมา  เช็ดแก้มให้คริสตัลที่เปื้อนฝุ่นดำๆ ทำเหมือนอีกฝ่ายเป็นเด็กเล็กๆ  พลางกดโทรศัพท์หาร้านอาหารเกาหลีไปด้วย

คริสตัลอายจนหน้าร้อนจึงขอทิชชูมาเช็ดเอง  แถมยังพลั้งเกี่ยวนิ้วกับไอรีนที่ยื้อทิชชูไว้จะเช็ดให้ต่อ  โดนทำหน้าดุใส่อีกด้วย

"สวัสดีค่ะ  สั่งอาหารค่ะ  ใช่ค่ะ  เป็นสมาชิก"  ไอรีนพูดเร็วๆ ตามประสาคนคล่อง  "เอาคิมบับ  จาจังมยอน  คูซอกกีคัลบี  มันดู  แล้วก็..."

คริสตัลทำหน้าเหลอหลาเมื่อไอรีนหันมาถาม  เธอพยายามคิดว่าอาหารเกาหลีที่เคยกินกับพี่สาวชื่อว่าอะไร  แต่ก็จำได้แค่ชื่อภาษาตัวเอง

"เอ่อ  แกงกิมจิค่ะ"

"แล้วก็  คิมชี ชีเก  และทักคาลบิ  ค่ะ  แค่นี้ค่ะ  ส่งตามรหัสสมาชิกนะคะ  ขอบคุณค่ะ"  ไอรีนวางสาย  แล้วโยนทิชชูที่เช็ดแก้มให้คริสตัลเสร็จแล้วไปใส่ถุงดำ  หันมาชวนคริสตัลเข้าบ้าน

"ไปนั่งรออาหารกันข้างในเถอะ  ตรงนี้ร้อน"

คริสตัลเดินตามเจ้าของบ้านต้อยๆ  ยังเขินที่โดนจับหน้าจับตาอยู่  แต่ดูเหมือนไอรีนจะไม่คิดอะไรเลย  เธอไม่ใช่เจสสิก้านี่นา

"เบียร์ไหม  คริส  พี่มีแบบแอลกอฮอล์ศูนย์เปอร์เซ็นต์ด้วยนะ"

ท่าทางไอรีนจะไม่ได้สังเกตว่าตนเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองกับคริสตัล  หากคริสตัลก็ดีใจที่กลับมาสนิทสนมกันอีกครั้ง  แม้จะไม่ใช่ในฐานะแฟนพี่สาวอีกต่อไปแล้ว

"น้ำเปล่าดีกว่าค่ะ  มันเหนียวคอ"

"โอเคค่ะ" 

คริสตัลรับน้ำเปล่าจากมือเล็กๆ มาเปิดดื่ม  เธอมองไอรีนเปิดเบียร์ปราศจากแอลกอฮอล์ที่เจ้าตัวนำเสนอเมื่อกี้  แล้วก็เผลอจ้องลำคอขาวๆ ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยเห็นมันแดงเป็นจ้ำๆ  แบบที่เขาเรียกว่ารอย "คิสมาร์ก" และรู้ว่ามันเกิดจากอะไร  ยังแอบโกรธเจสสิก้าเลยว่าจะทำให้มันเป็นรอยทำไม  กลัวคนไม่รู้หรือไงว่าทำอะไรกันมา  หรือมันเป็นการประกาศศักดากันนะ

ไม่ให้เกียรติกันมากกว่า

"เขาบอกว่าประมาณครึ่งชั่วโมงหรือสี่สิบนาที  ดูทีวีรอดีกว่าเนอะ"

เธอพยักหน้าเซ่อๆ ให้เจ้าของบ้าน  จริงๆ ก็ไม่ได้อยากจะดูอะไรเลย  แค่มองอีกฝ่ายเดินไปเดินมาหรือแค่นั่งเฉยๆ ก็พอแล้ว 

คริสตัลคิดว่าเธอคงเพี้ยนนิดหน่อยแหละ  ไม่ใช่แค่ไอรีนคนเดียว  เธอชอบมองผู้หญิงหลายคน  ชอบดูกิริยาอาการของพวกหล่อน  สังเกตสังกา  ถ้าพวกหล่อนหันมาเห็นเข้า  เธอก็จะแค่ยิ้มและผงกหัวให้อย่างสุภาพ  เท่านี้ก็ไม่มีใครว่าอะไรเธอแล้ว  ถ้าเธอเป็นผู้ชายก็คงถูกหาว่าโรคจิตไปนานแล้วละ  ยุนอายังชอบถามว่าเธอทำไมชอบจ้องหน้า  มีปัญหาอะไรหรือเปล่า 

--  ใครจะไปกล้ามีล่ะคะ  บอสคนสวย

อาหารมาส่งในครึ่งชั่วโมงหลังจากเรานั่งดูทีวีและคุยกันไปเรื่อยๆ  ที่จริงไอรีนเป็นคนชวนคุยทั้งหมด  เพราะคริสตัลชอบนั่งมองมากกว่า  เธอชอบดูเวลาปากแดงๆ ของไอรีนขยับพูด  มันรู้สึกแปลกๆ ในทางที่ดี

โรคจิตชัวร์  เจ้าคริส!

"คริส  มากินข้าวกันค่ะ  ดูสิ  น่ากินทั้งนั้นเลย  แต่มันเยอะไปไหม"

คริสตัลลุกขึ้นมาช่วยไอรีนจัดอาหารใส่จาน  และพบว่าอาหารที่สั่งมามันเยอะมากจริงๆ  "ไม่เป็นไรค่ะ  ฉันกินเก่ง  จะกินให้หมดเลย"

"แล้วพี่จะคอยดู"  ไอรีนพูด  หยิกแก้มคริสตัลอย่างเอ็นดู  แล้วเดินกลับเข้าครัวไปเอาจานมาเพิ่ม  ไม่ได้มองเลยว่าแขกของเธอทรุดลงนั่งเก้าอี้อย่างหมดแรง  แต่ยิ้มเพ้อๆ อยู่คนเดียว 

คริสตัลคิดว่านี่มันเป็นอาการคล้ายๆ ตอนโดนเพื่อนหลอกให้สูบกัญชาสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเลยแฮะ

....................................

"ไม่หิวเหรอคะ"

เจสสิก้าสั่นหัวให้ลิซซี่ที่ถามมาจากเบาะข้างๆ  เธอยกถาดอาหารตัวเองส่งให้เลขาส่วนตัว  "ช่วยกินหน่อยสิ  เสียดาย  มันก็อร่อยอยู่นะ"

"แล้วทำไมไม่กินคะ  อีกตั้งนานกว่าจะถึง" 

"ก็มันไม่หิว  จะกินได้ไง"  คนเป็นเจ้านายบ่น  "ไปห้องน้ำก่อนนะ"

"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหมคะ  บอส"

"ไม่เป็นไร  กินนั่นให้หมดเหอะ"

"จะให้ฉันอ้วนคนเดียวน่ะสิ"

เจสสิก้าทำเป็นไม่ได้ยินเลขาบ่น  เธอเดินผ่านแดเนียล  และเห็นเขาหลับอยู่ในเบาะที่ยังไม่ได้ปรับนอน  ลังเลนิดหน่อยว่าจะปลุกเขาดีไหม  แต่เธอก็ผ่านมาเฉยๆ  รอให้แอร์โฮสเตสมาปลุกเขาละกัน 

ฉันไม่ใช่แม่เขาสักหน่อย 

ความจริง  เธอไม่ได้อยากจะเข้าห้องน้ำหรอก  เธอแค่อยากจะเดินออกมาจากตรงนั้น  ถึงเบาะผู้โดยสารชั้นหนึ่งจะนุ่มสบายดี  มีอุปกรณ์ให้ความสะดวกพรั่งพร้อม  ปรับเป็นเตียงนอนได้ด้วย  แต่เธอยังไม่อยากนอน  และหงุดหงิดชอบกล  อยากรู้ว่าเด็กนั่นทำอะไรอยู่  คงไม่ได้ไปที่นั่นอีกนะ

ถ้าคริสตัลชอบแม่นั่นขึ้นมาจริงๆ  เธอจะทำยังไงดีล่ะ  แต่คริสตัลไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้ว  น้องบอกเธอแบบนั้น  บอกให้เธอยอมรับให้ได้

ทำไมจะต้องรีบโตด้วยนะ  คริส

เจสสิก้ายืนกอดอกรอคิวเข้าห้องน้ำ  พอมีคนออกมา  เธอจึงผละจากผนังที่ยืนพิงอยู่จะเข้าไป  แต่ก็มีใครคนหนึ่งเดินมาตัดหน้าเธอ  เข้าไปก่อนเฉยเลย  เจสสิก้ายืนอึ้ง  โกรธมาก  อยากกลับไปนั่งที่แล้ว  หากอยู่ๆ ก็อยากจะเห็นหน้าคนที่แซงคิวเข้าห้องน้ำเธอไป

"โทษทีค่ะ  พอดีฉันปวดท้องมาก..." 

ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วอ้าปากค้างเมื่อเห็นหน้าเธอ  เจสสิก้าไม่แน่ใจว่าเธอรู้จักคนหน้าตาแบบนี้ด้วย  และเคยเห็นที่ไหน  แต่นี่มันเฟิร์สท์คลาสไม่ใช่หรือไงนะ  คนแต่งตัวโนแบรนด์แบบนี้เข้ามาได้ยังไง  ได้ตั๋วฟรีมา...

"ดีไซเนอร์จอง  ขอโทษมากๆ เลยค่ะ!"

เจสสิก้าตกใจที่อีกฝ่ายเสียงดัง  เธอยิ้มรับคำขอโทษและเดินหนี

"เดี๋ยวสิคะ  คุณ  จำฉันไม่ได้จริงๆ เหรอคะ"

"จำไม่ได้ค่ะ"  ดีไซเนอร์สาวรีบปฏิเสธ  หากในหัวตีกันยุ่งว่าตนเคยไปวันไนท์สแตนด์กับแม่คนนี้มาหรือเปล่า  บางครั้งเธอก็จำไม่ได้หรอกนะว่า  ทำอะไรกับใครไป  เธอมองตรงอื่นมากกว่าหน้าของผู้หญิงพวกนั้นซะอีก

"คุณคะ  ฉันไม่ใช่พวกติ่งไร้สาระนะ  ฉันเป็นช่างภาพ" 

เจสสิก้าหยุดกึก  เพราะผู้หญิงช่างตื๊อที่เดินมาดักหน้า 

"เราเคยเจอกันที่งานเปิดตัวหนัง มามา มียา! 2  ไงคะ"

"เอ่อ  ฉันไม่ --"

"เจ  มีอะไรกันเหรอ"  เสียงทุ้มๆ ของชายหนุ่มดังขึ้น  เจสสิก้าหันมาคว้าแขนแดเนียลทันที  เขาก็รับมุกเธอทันทีเหมือนกัน  "ที่รัก  กลับไปที่นั่งเถอะครับ  ผมตามหาคุณซะทั่วเลย"

"โอ๊ย  ขอโทษค่ะ  พอดีฉันเห็นคุณหลับอยู่  เลยไม่ได้บอก  ฉันจะมาเข้าห้องน้ำน่ะ  แต่ไม่เข้าแล้ว  ไปกันเถอะ"  เจสสิก้าดึงแขนแดเนียลให้เดินตามเธอมา  เห็นแว่บๆ ว่าสาวแปลกหน้าตะลึงไปเลย  แต่เมื่อมาถึงที่นั่งเธอก็ปล่อยมือจากแขนเขา  หางตาเห็นลิซซี่จ้องอยู่ในอีกเบาะด้วย

"ขอบคุณค่ะ  ไปได้แล้ว  ถ้าจะนอนก็ปรับเบาะด้วยนะ"

"เป็นห่วง  ทำไมไม่ไปทำให้ล่ะครับ"

"ฉันไม่ใช่มะม๊าคุณนะ  แดน"

"งั้นเป็นแม่ของลูกผมดีไหม"

เจสสิก้าอยากจะเบะปาก  แต่ยังยั้งตัวเองไว้ได้ทัน  แดเนียลก้มลงหาเธอ  เธอรีบยกมือดันอกเขาไว้  "คนเยอะค่ะ  แดน"

"แค่จุ๊บทีเดียวเท่านั้นเอง  เจ  คุณจะอายทำไม  ไม่มีใครสนหรอก"

นั่นสิ  ไม่มีใครสนหรอก 

พอคิดแบบนั้น  เธอก็เลยจูบเขา  แต่ตบอกเขาเบาๆ เตือนว่ามากไป

"เมื่อไหร่คุณจะยอมหมั้นกับผมสักทีนะ"  แดเนียลตัดพ้อ 

เจสสิก้าอยากจะพูดว่าไม่มีวัน  แต่สะกดใจตัวเองไว้  เธอตั้งใจไว้แล้วว่าจะแต่งงานในวันหนึ่งที่เธอไม่นึกอยากสนุกแล้ว  วันที่เธออยากจะหยุดและมีครอบครัวจริงๆ สักที  มีลูกสาวลูกชายอย่างละคน  หรือคนเดียว  และแดเนียลเป็นผู้ชายที่ดี  เขาไม่เจ้าชู้เหมือนเธอ  เธอสืบมาหมดแล้ว  แถมเซ็กซ์กับเขาก็ใช้ได้ด้วย  ถึงจะไม่อิ่มใจเหมือนกับ... ช่างเถอะ  --  อีกอย่างคริสตัลก็โตแล้ว  เธอไม่จำเป็นต้องห่วง

"จะรอให้คริสมีแฟนก่อนอีกใช่ไหม  ก็ได้  เจ  ผมตามใจคุณ"

"เดี๋ยวสิ  แดน --"  เธอร้องเรียก  แต่แดเนียลเดินกลับไปแล้ว  เขาคงหัวเสียมาตั้งแต่เธอไม่ยอมนั่งข้างเขา  เอาเลขามานั่งแทนแบบนี้

"จะไม่ง้อเหรอคะ"  ลิซซี่ถาม  "ฉันไม่ได้อยากสอดหรอกนะคะ  แต่คุณแดนเป็นคนดี  ยังไงคุณก็ควงผู้หญิงแค่เล่นๆ ไม่ใช่เหรอ  หรือจะเอาจริง  นึกถึงชื่อเสียงบริษัทด้วยนะคะ  บอส"

"โอ้  ยังเห็นฉันเป็นเจ้านายเหรอเนี่ย"  เจสสิก้าประชด  ลุกขึ้นจากเก้าอี้  สะบัดหน้าให้ลิซซี่แล้วตรงไปหาแดเนียลที่กำลังปรับเบาะนอนอยู่พอดี  เธอแตะมือเขาเบาๆ  มองตาแบบที่เรารู้กัน  แล้วเดินไปห้องน้ำ  เธอเดินผ่านผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นที่มองตามมาเหลียวหลัง  เธอรู้แม้จะไม่ได้หันไปมอง 

ห้องน้ำว่างพอดี  เธอเดินเข้าไปก่อน  เช็กหน้ากับกระจก  ล้างมือ  พอได้ยินเสียงเคาะประตูสองครั้งเธอก็เปิดมันและดึงเขาเข้ามา

"ทำเวลาหน่อยนะ  เผื่อมีคนท้องเสีย  อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา"

"นี่คุณง้อผมแล้วเหรอ" 

"งั้นฉันออกไปนะ"  เจสสิก้าพูด  แล้วหัวเราะเมื่อถูกเขาดึงกลับมา  เธอยิ้มให้เขา  แม้กระทั่งตอนที่เขาจูบเธอหรือไซ้ซอกคอ  "อย่าทำรอยนะ"

"ผมรักคุณนะ  เจ  คุณล่ะ"  เขาพูด  เจสสิก้าจูบเขา  ไม่อยากตอบ

รักเขาหรือเปล่า  งั้นเหรอ?  เธอก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน  หรือต่อให้ใครถาม  เธอก็ตอบไม่ได้หรอก  เธอแค่รู้ว่าเธอชอบเซ็กซ์

"ใส่ถุงยางด้วย  แดน  ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณนะ"

"ร้ายจัง  แต่ผมชอบผู้หญิงร้ายๆ  แบบคุณ"

เจสสิก้ายิ้ม  ยังยิ้มอยู่แม้ตอนเขาทำเธอเจ็บ  เธอกอดคอเขาแน่น  รู้สึกดีปนทรมาน  ตื่นเต้นเหมือนตอนมีอะไรกันในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้าง  แต่นั่นไม่ใช่กับเขานี่นา  กับใครกันนะ?

ไอรีน...

เธอตัวแข็งขึ้นมาเฉยๆ จนแฟนหนุ่มสงสัยและขยับมามองหน้า  แต่เจสสิก้าก็ส่ายหน้า  ส่งสายตาให้เขาทำต่อ  เธอหลับตาลง  ปล่อยให้ร่างกายเป็นไปตามสัญชาตญาณ  หากไม่ห้ามตัวเองที่นึกถึงคนอื่นขณะออกัสซึ่ม  เพราะมันเป็นทางเดียวที่ทำให้เธอไม่ขยะแขยงและยันเขาออกไป

"เจ...  ผม --"

"อย่าพูดนะ  แดน"  เจสสิก้าดักคอ  รู้ทันว่าแดเนียลจะพูดว่าอะไร  เธอทนฟังมันไม่ได้หรอก  ไม่ใช่ตอนนี้  เธอรีบแต่งตัวและทำทีเป็นเช็กหน้าตาตัวเองในกระจก  จะได้ไม่ต้องมองสีหน้าผิดหวังของเขา  "ไม่ใช่ตอนนี้  ไม่ใช่ในห้องน้ำ"

ดูเหมือนแดเนียลจะเชื่อเธออีกแล้ว  เขาจูบศีรษะเธอและสวมกอดจากด้านหลัง  เธอมองเขาในกระจก  หล่อมาก  น่ารักสุดๆ  ผู้หญิงในวงการเดียวกับเธอ  อิจฉาเธอกันทั้งนั้นที่มีเขาเป็นแฟน 

ใช่  เขาเป็นแฟนเธอจริงๆ   แต่เธอบอกกับคริสตัลว่าเธอแค่ควงเขาออกงานเฉยๆ  ที่จริงเธอก็ตั้งใจอย่างนั้น  เพราะเขาโปรไฟล์ดี  คอนเนกชั่นดี  เขาช่วยให้เธอมีงานเข้ามาไม่ขาดสาย  และคิดไว้ว่าถ้าบริษัทอยู่ตัวแล้วก็จะเลิกกับเขา  หากกลายเป็นว่า  เขาดีเกินกว่าที่เธอจะทิ้งเขาไปได้

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังมั่วไม่เลิกอยู่ดี  บางทีเขาอาจจะรู้  แต่ไม่สนใจ  เพราะยังไงพวกนั้นก็เป็นผู้หญิง  เขาคงมั่นใจตัวเองว่าเขาเป็นตัวจริงของเธอ 

ก็คงจะจริงแหละ  ถ้าเธอไม่ได้รักคนอื่น  --  ก็ยังไม่ได้รักใครนี่นา

"ไปเถอะ  ฉันไม่อยากถูกมองเป็นอีตัว"  เจสสิก้าชวน  หันไปกอดเขาเต็มตัว  มันไม่เหมือนเลยกับเวลากอดผู้หญิง  มันจะเหมือนได้ยังไงล่ะ

เธอจับมือเขาพาเดินออกไปจากห้องน้ำ  เมินสีหน้าขยะแขยงของคุณป้าที่ขนสวมเครื่องเพชรมาเต็มตัวอย่างกับตู้เพชรเคลื่อนที่  แต่พอเดินออกมาได้จนถึงที่นั่งของผู้หญิงแปลกหน้า (ที่จนตอนนี้เธอจำไม่ได้) นั่นแล้ว  แดเนียลกลับเลื่อนมือมากอดเอวเธอแทน  แสดงความเป็นเจ้าของชัดเจนจนผู้หญิงคนนั้นเบือนสายตาจากไปและยกหูฟังมาสวมศีรษะแทน

"คุณเล่นๆ กับพวกหล่อนได้นะ  ผมไม่ว่า  แต่อย่าเอาจริง"  แดเนียลเอ่ยเบาๆ  เสียงนุ่มนวลเหมือนเคย  หากเจสสิก้ารู้มากกว่านั้นเมื่อหันไปมองตาเขา  เขาขู่เธอ  และเขารู้ทุกอย่างหมดแล้วจริงๆ

"ฉันไม่ชอบคนออกคำสั่งกับฉัน  จำไว้นะ"  เจสสิก้าพูด  สะบัดตัวออกจากวงแขนเขาและตวัดมืออย่างรวดเร็วไปเข้าเป้าเขาพอดี 

แดเนียลยืนตัวงอ  ก้มหน้าแดงอมเขียวและยกมือขึ้นมาข้างหนึ่งเหมือนเป็นการประกาศยอมแพ้  เจสสิก้ายิ้มกว้าง  เดินจากมานั่งที่ตัวเอง  ปรับเบาะลงนอน  แล้วเสียงแซวจากเบาะข้างๆ ก็ดังขึ้น

"หยอกกันรุนแรงจังนะคะ"

"ไม่ได้หยอก  เอาจริง  อยากตัดมันทิ้งด้วยซ้ำไป"

"อย่าเลยค่ะ  สงสารเขาเถอะ  ให้เขาเก็บไว้ใช้กับคนอื่นก็ยังดี"

"นั่นสินะ"  เจสสิก้าพึมพำ  เอนตัวลงนอน  ลิซซี่ลุกขึ้นเอาผ้ามาห่มให้เธอ  เธอเอ่ยขอบคุณหล่อนเบาๆ และหลับตาลง  พยายามไม่คิดอะไรอีก       



.......................


เพราะชีวิตมันไม่ได้ง่ายหรอกนะ   :53: :21: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

04 พฤษภาคม 2019 เวลา 22:41:47
โอ้ว พี่เจ ทำไมใจร้ายแบบนี้ ใจร้ายแม้แต่กับตัวเอง
แสดงความคิดเห็น