web stats

ข่าว

 


DREAM WORLD : Chepter12 Fight with us! ครึ่งตอนหลัง

โพสต์โดย: PaTTsU วันที่: 31 มีนาคม 2019 เวลา 19:49:46 อ่าน: 45

 หน้าตึกคิงส์คอร์ป

   'ตู้ม!..ตู้ม?!'

   'ฟึบ? ฟึบ?!'

     "ถ้าพวกแกคิดว่าม่านบาเรียนั้นจะช่วยพวกแกไปได้ตลอด ฉันว่าพวกแกคงต้องคิดใหม่ได้แล้วละ ฮ่าๆๆ"  ริชาร์ดหัวเราะออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นม่านบาเรียที่อยู่ตรงหน้าเขา เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจากแรงระเบิดและอาวุธต่างๆที่ทาร์มคีปเปอร์ของเขาระดมยิงกันเข้ามา

    'ตู้ม!..ตู้ม?!'

   "ถ้าเป็นแบบนี้ฉันว่าอีกไม่นานได้เป็นอย่างหมอนั้นพูดแน่ๆเอ็ดเวิร์ด" แมรี่บอกกกับสามีของเธอ เมื่อกองกำลังทางพวกเขาก็ต้องถอยล้นเข้ามาอยู่ด้านหลังม่านบาเรีย เหมือนกับกลุ่มอื่นๆที่ค่อยๆแตกถอยกันเข้ามา

    'ฟึบ? ฟึบ?!'

   ริชาร์ดซึ่งยังคงยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าเขา "แต่เราก็ยังมีหวัง.." เขาตอบ

    "นั้น!"

    "พวกเราดูนั้น!"
   แซมกับเดวิดตะโกนและชี้นิ้วไปทางด้านหลังของกองทัพริชาร์ด ฝั่งที่เป็นโซนย่านที่อยู่อาศัย
   
   
     ภาพโฮโลแกรมถูกฉายขึ้นมาตรงหน้าถนนที่ตัดระหว่างเขตโซนที่อยู่อาศัยกับถนนที่ตรงเข้าไปยังสภาเมือง เหล่าทาร์มคีปเปอร์ทั้งสองฝ่ายและชาวเมืองต่างตกตะลึงกับภาพแพทริเซียที่แสดงขึ้นเด่นอยู่ตรงหน้า

     ("เอ่อ?")  แพทริเซียเริ่มประหม่าและพูดไม่ออก อันที่จริงเธอไม่รู้ว่าจะเริ่มที่ตรงไหนดี เธอเริ่มกลัวขึ้นมาว่าพวกเขาจะเข้าใจหรือเชื่อในสิ่งที่เธอกำลังจะเล่าออกไปนี่หรือเปล่า

     ความตึงเครียดจากสถานการณ์ที่กดดันถาโถมเข้าใส่  เธอหลับตาลง ภาพเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี่  ไม่ว่าจะที่ฉันบอกกับแคทธารีนให้กลับไปที่โบสถ์ ,ลำแสงจากจาการปล่อยเซรุ่มกระจายไปทั่วท้องฟ้าของด็อกเตอร์บนหอนาฬิกา, ภาพที่ไทเลอร์กำลังลังเลก่อนที่จะยืนแหวนมาให้ฉัน หรือแม้กระทั้งหน้าที่มึนงงและตกใจของแอรอนที่โดนพวกเจสตะโกนใส่ เรื่องราวพวกนี้ยังชัดเจน มันเริ่มค่อยๆย้อนกลับเหมือนกับม้วนเทปที่ถูกกรอกลับไปยังจุดเริ่มต้น

      "สวัสดีทุกคน เอิ่ม..ฉันชื่อแพทริเซีย แจ็กสัน หรือหลายๆคนที่นี่อาจจะรู้จักฉันในอีกชื่อหนึ่งคือ แพทริค แจ็กสัน  และเป็นอาจเป็นต้นเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดที่นี้? " นั้นทำให้เกิดเสียงฮือฮาจากชาวเมืองที่กำลังมองดูอยู่และสงสัยในสิ่งที่เธอกำลังจะพูด
 
     พวกเขาเดินเข้าไปใกล้กับภาพโฮโลแกรมของแพทริเซียใกล้ขึ้น โดยไม่สนใจว่าทาร์มคีปเปอร์ของริชาร์ดที่อยู่อีกฝากของถนนจะยังคงจ่อปืนมาที่พวกเขา
 
     "ซึ่งทุกคนคงรู้ดีว่าก่อนหน้านี้ที่สภาเมืองเริ่มร่างกฎหมายใหม่ที่จะปิดกั้นคนจากเรียลเวิล์ด ไม่ว่าจะคนธรรมดาหรือแม้กระทั้งคนที่เป็นดรีมเมอร์ไม่ให้เข้ามาที่นี้ แพทริค..หรือฉันในตอนนั้นเองก็เป็นดรีมเมอร์คนหนึ่งที่พยายามหาทางและวิธีการเพื่อพิสูจน์ว่าพวกเราสามารถอยู่ร่วมกันได้"
 
      ("แต่ดรีมเมอร์อย่างพวกแกก็ทำให้เรื่องมันบานปลายมาจนถึงตอนนี้ไม่ใช่หรือไง..ห๊ะ!") 
   
       เสียงของขาวเมืองคนนั้นทำให้แพทริเซียชะงัก และยิ่งตัวเธอในตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าตัวเองอยากจะบอกเล่าถึงความจริงทั้งหมดที่เกิดขึ้นและเปิดโป่งแผนการอันชั่วร้ายของริชาร์ด   "และนั้นคือสาเหตุที่ฉันออกมาพูดในเวลาแบบนี้ สิ่งที่ฉันกำลังจะบอกกับทุกคนคือสภาเมืองนั้นไม่ได้แต่จะปิดกั้นพวกคนจากเรียลเวิล์ด  แต่พวกเขากำลังวางแผนที่จะส่งกองกำลังทาร์มคีปเปอร์เข้ายึดเรียลเวิร์ด "

   
     สร้างความแตกตื่นและโมโหให้กับชาวเมือง เมื่อพวกเขาได้รับรู้ถึงแผนการชั่วของสภาเมือง ซึ่งนำโดยคาลอสในตอนนั้น ซึ่งแพทริเซียก็ได้อธิบายต่อว่าความจริงแล้วนั้น เกิดจากการชักใยของริชาร์ดเพื่อวางแผนโค่นอำนาจคาลอส และสิ่งที่แพทริคต้องเจอและโดนพวกนั้นทำร้ายเพื่อต่อสู้กับแผนการของพวกนั้น โดยไม่ได้ลงรายละเอียดเรื่องราวของเธอตอนที่ตื่นขึ้นที่เรียลเวิล์ดเพราะจากสถานะการณ์ตอนนี้เราไม่มีเวลามากขนาดนั้น
 ซึ่งแค่ที่เล่าไปเพียงเท่านี้ ชาวเมืองส่วนใหญ่ก็ต่างพากันโห่ร้องด่าทอใส่พวกทาร์มคีปเปอร์ของริชาร์ด เสียงโห่ร้องนั้นค่อยๆดังขึ้นจนแพทริเซียเองที่อยู่ในตึกเองก็เริ่มได้ยินชัดขี้น ชัดขึ้น
     
      "ฉันรู้ว่านี้มันอาจจะมากไปถ้าจะขอกับทุกคน  แต่ในฐานะชาวดรีมเวิล์ดคนหนึ่ง ฉันกล้าพูด ณตอนนี้ได้เลยว่าฉันยังคงเชื่อ เชื่อจริงๆว่าไม่ว่าเราจะมาจากโลกไหน จะเรียลเวิล์ดหรือ  ดรีมเวิล์ด ไม่ว่าอะไรหรือสิ่งใดที่แยกพวกเราออกเป็นสองโลก ไม่มีใครมีสิทธิจะตัดสินว่าใครดีกว่าใคร โลกไหนควรอยู่โลกไหนควรทำลาย เราต่างมีความเป็นมนุษย์และจิตใจที่เท่าเทียมกัน  พวกเรา? ยังเป็นหนึ่งเดียวกัน!"

    วู้วววววววว

    เฮ้ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ ฮ
เสียงชาวเมืองกู่ร้องตะโกนเต็มไปด้วยพลังที่พร้อมจะปกป้องเมืองและต่อสู้กับความไม่ถูกต้องดังสนั่นหวั่นไหว จนได้ยินเข้ามาในตึกที่แพทริเซียอยู่

      หรือแม้กระทั้งริชาร์ดเองที่แสดงอาการตกใจและมีสีหน้าถอดสีอย่างเห็นได้ชัด

      "มันอยู่ในตึกนั้นครับนาย" ทาร์มคีปเปอร์ที่ท่าทางดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าเดินเข้ามาบอกเขากับริชาร์ด

     "อืม รู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง " ริชาร์ดหันไปตอบ

       "ครับ" ทาร์มคีปเปอร์หันกลับไปหากลุ่มทาร์ปคีปเปอร์ที่ประจำอยู่ที่ป้อมปืนกลและป้อมยิงระเบิดข้างหลังเขา "หน่วยปืนกล เตรียม.."เขาเริ่มตะโกนออกคำสั่ง


     ตึก ตึก ตึก ตึก?
   
     แพทริเซียรีบวิ่งลงจากตึกทันทีที่ได้ยืนเสียงกู่ร้องของชาวเมือง

     "นั้นไงเธอ"

    "นั้นไงแพทริเซีย"
 
     "วู้วววว"
    ชาวเมืองตะโกนเรียกชื่อเธอทันที่ที่เธอวิ่งลงมาอยู่ตรงหน้าแถวของพวกเขา มันทำให้เธอรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาทันทีเพราะทุกคนที่อยู่ตรงหน้านั้นเต็มไปด้วยสายตาที่พร้อมที่จะต่อสู้ไปกับเธอ

      "วันนี้เราจะแสดงให้พวกนั้นเห็นว่า  พวกนั้นไม่มีวันทำลายโลกของพวกเราทั้งสองใบได้"

      "วู้วว.."


      ("..ยิง!!!")

      ชาวเมืองที่กำลังโห่ร้องต่างพากันชะงักและหันไปที่พวกทาร์มคีปเปอร์อย่างมึนงง เมื่อได้ยินเสียงคำสั่งที่ดังกังวานแทรกเข้ามา

       "พวกเราหลบเร็ว!!" ไทเลอร์รีบตะโกนพลางชี้มือให้วิ่งไปยังอีกฝากหนึ่งของถนน

       บึ้ม

    ฉีกๆ ฉึกๆๆ ฉึกๆๆๆๆ

      ป้อมปืนกลและระเบิดต่างระดมยิ่งเข้าใส่ตึกอาคารที่แพทริเซียเข้าไปเมื่อกี้ แค่เพียงชั่วพริบตาตึกทั้งตึกทรุดฮวบลงมากองที่อยู่พื้น เศษฝุ่นผงจากอิฐฟุ้งกระจัดกระจายไปทั่วทั้งถนน ขาวเมืองต่างพากันสำลักฝุ่นกัน จนต้องถนนเข้าไปหลบตามตรอกแถวๆนั้น จนสักพักฝุ่นก็ค่อยๆจ่างลง

      "นายมีอะไรให้พวกเรามั้ง?"

      "มี แต่อยู่ด้านนู้น.." ไทเลอร์ชี้ไปยังตรอกที่อยู่ฝั่งตรงข้าม " โชคดีที่ฉันเอาไปโยนไว้อีกตรอกหนึ่งเผื่อเอาไว้ ไม่อย่างนั้นคงจมอยู่ในใต้ตึกนั้นแล้วละ" 

      ฉึก ๆฉึกๆๆ

    "หลบเข้ามา!" แพทริเซียรีดึงไทเลอร์เข้ามา หลังจากที่เข้าพยายามจะวิ่งออกไปเอาอาวุธหรืออะไรที่เขาเตรียมไว้ให้พวกเราเอาไว้ต่อสู้ ที่อยู่ในตรอกฝั่งเดียวกับตึกที่ถูกยิงจนถล่มเมื่อกี้ และพวกนั้นก็ยังคงยิงสวนมาเป็นระยะๆ

      "ให้ตายสิ ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้มีหวังเป็นเป้านิ่งให้พวกมันจัดการแน่?" ไทเลอร์หันมาพูดกระซิบบอกแพทริเซียเพราะเขากลัวชาวเมืองจะเสียงขวัญและหมดหวังที่จะต่อสู้

       "นั้น!"
      ชาวเมืองคนหนึ่งพูดขึ้นและชี้ไปบนท้องฟ้า

      วี๊ดด ด ด ?บึ้ม!
          วี๊ดด
          บึ้ม! บึ้ม!

     และที่อยู่บนท้องฟ้านั้นก็คือกลุ่มโดรนของฝั่งเรา ที่กำลังบินทิ้งระเบิดบรรดาใส่ป้อมปืนกลและป้อมระเบิดของพวกริชาร์ด แต่จากจำนวนโดรนในตอนนี้คงทำได้แค่ช่วยถ่วงเวลาไว้เท่านั้น

      "เอาละทุกคนตามผมมา เร็วๆๆๆๆ" ไทเลอร์พาทุกคนรีบวิ่งข้ามไปยังตรอกที่เขาซ่อนของเอาไว้ "โอเค ผมขอแรงช่วยทางนี้หน่อยครับ / ตุบ!" จู่ๆเขากระโดดลงไปในถังขยะ

      'ฮึบ'
     ชาวเมืองที่เป็นผู้ชายช่วยกันรับกระเป๋าหิ้วใบใหญ่สีดำที่ไทเลอร์ส่งขึ้นมาให้จากถังขยะ
     
      "เอานี้.."

       'พรึบ' ไทเลอร์ส่งเครื่องส่งสัญญาณติดต่อสื่อสารมาให้ฉัน



    ("แพท,ไทเลอร์ ได้ยินไหม?")

    และทันทีที่สัณญาณได้ถูกเชื่อมต่อและคนอื่นๆก็ถามกันเข้ามาทันที

    "ได้ยินครับ" ไทเลอร์ตอบขณะเดียวกันก็ยังคงหยิบอาวุธส่งให้คนอื่นๆ
     
      ส่วนฉันกำลังจัดระเบียบให้กับพวกเราคนที่ได้อาวุธเรียบร้อยแล้ว

       ฟิ้ววว

       โดรนลำหนึ่งบินเฉียดเข้ามา ("เร็วเข้า ทางนี้เหลืออีกแค่สามลำเร็ว") และลำนั้นก็คือคริสเตียนที่บินเข้ามาดูพวกเรา

       "เอาละ ทางนี้พร้อมแล้วครับ " ไทเลอร์รายงานจากฝั่งเรา

       ("ทางนี้ก็พร้อม")

      "เอาละวันนี้จะได้จบเรื่องนี้สะที" ฉันหันไปบอกกับไทเลอร์

       ไทเลอร์มองแพทริเซียอย่างเห็นใจ เพราะเขารู้ว่าเธอเองต้องเสียอะไรไปบ้างในการต่อสู้ครั้งนี้

       "เอาละพวกเราลุยกันเลยยยยย!!!"

      "เฮ้ ฮฮ  ฮฮ ฮฮ"

       ("วู้วววว")

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น