web stats

ข่าว

 


สายลมแห่งรัก ตอนที่ 18

โพสต์โดย: เด็กนรก วันที่: 15 สิงหาคม 2018 เวลา 23:09:17 อ่าน: 168

เสียงเพลงดังเรื่อย ๆ พร้อมกับ ๆ ที่แก้วเหล้าถูกยกซดดื่ม กิลและเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ ร้องเพลงสนุกหน้าบ้านของกิลเอง ซึ่งในครั้งนี้ดอกรักก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยทั้งที่ไม่เคยมามีส่วนร่วมเลยสักครั้ง

"กิล ฉันว่ารักไม่ไหวแล้วมั้ง ดูยกเหล้าอย่างกับน้ำหวาน พาไปนอนพักในบ้านก่อนไป" เกลที่เดินออกมาจากบ้านบอกน้องชาย

"โหยเกล ถ้ายังมีแรงแขนยกเหล้าได้ก็คงยังไหวแหละ ให้มันกินเถอะ มันเพิ่งมีปัญหากับแม่มา"

"มากินเหล้าแบบนี้เหมือนหนีปัญหาเลย" เกลว่า เธอเองก็ไม่รู้รายละเอียดมากหรอก ดอกรักมาถึงก็บอกแค่ว่าทะเลาะกับแม่แล้วไปนั่งร่วมดื่มในวงเหล้า

"กับมนุษย์แม่นี่ไม่ไหวนะพี่ บางทีผมก็อยากหนี" อคินเพื่อนร่วมงานอีกคนพูดขึ้น

"แต่ก็คือแม่ป่ะ อีกอย่างแกน่ะอยู่กับแม่ที่บ้านเจอกันตลอด แต่ดอกรักน่ะเพิ่งเจอไม่ใช่เหรอ" เกลว่า "กิล มึงพาน้องเข้าไปพักที่บ้านป่ะ เดี๋ยวกูจะโทรหาน้องพาย"

"วุ่นวายว่ะมึงเนี่ย!" กิลว่าอีกคน ก่อนจะดึงแขนดอกรักที่ตอนนี้เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ดอกรักเองก็ลุกขึ้นตามแรงดึงอย่างว่าง่ายแต่มือไม่ได้ยอมปล่อยแก้วเลย กิลเลยลากอีกคนแล้วส่งให้พี่สาวทั้งอย่างนั้นเมื่อเห็นว่าดอกรักแค่เซแต่ก็ยังเดินได้ไม่ต้องแบกต้องอุ้ม

"รัก เรานี่เมาได้น่ารักมากเลยนะ" เกลอดไม่ได้ที่จะพูดแบบนี้เพราะอีกคนเงียบนิ่ง ยอมทำตามคนอื่นอย่างง่ายดายในยามเมา ขนาดเธอลากมานั่งที่โซฟาในบ้านยังตามมานั่งไม่พูดไม่จา แถมสีหน้ายังเหม่อ ๆ เอ๋อ ๆ น่ารักมาก

"นี่พี่?"

"หืม เอ้า กินน้ำเย็นก่อน" เกลตอบรับแล้วหันไปเทน้ำเย็นให้แต่พอหันมาดอกรักก็หลับไปแล้ว หลับไปทั้งที่มือถือแก้วเหล้าทำให้แก้วเหล้านั้นหกเลอะตัวเต็มไปหมด

เกลคิดว่าจะให้ดอกรักนอนด้วยแต่ตัวเองต้องโทรไปหาพระพายก่อนเพื่อไม่ให้เด็กคนนั้นห่วง

"ฮัลโหลพายเหรอ ตอนนี้รักอยู่กับพี่นะ เมาอยู่พี่เลยคิดว่าจะให้รักนอนกับพี่ด้วย?"

(พายจะไปรับค่ะ รบกวนพี่ส่งโลเคชั่นมาให้หน่อยได้ไหมคะ พายต้องการไปรับค่ะ)

"แต่?"

(นะคะ พายต้องการไปรับค่ะ)

"จ้ะ โอเคเดี๋ยวพี่ส่งโลเคชั่นให้นะ" สุดท้ายเกลก็ตอบรับไปเมื่อพระพายดูจริงจังขนาดนั้น หวงเหมือนสาวหวงแฟนเลย พอวางสายแล้วเกลก็จ้องหน้าสวยของดอกรัก พอคิดว่าพระพายอาจจะชอบดอกรักแบบแฟนเธอก็ยิ้มออกมาเพราะออร่าหลัวของดอกรักนี่เปล่งประกายมากไม่แปลกใจที่เด็กอย่างพระพายจะชอบ

 

กิลยิ้มกว้างให้เด็กที่ชื่อเช้าที่เขาเพิ่งรู้ว่าเป็นน้องของดอกรักหลังจากที่พระพายแนะนำให้เขารู้จัก

"พี่เคยเจอเรานะ" กิลพูดเมื่อคิดได้ว่าทำไมคุ้นหน้าเช้านัก และคิดได้ด้วยว่าทำไมคุ้นหน้าพระพาย

"เคยเหรอคะ เช้าว่าไม่นะ" เช้าบอก

"พี่เคยเห็นเรา ไอ้รักมันชอบเปิดเฟซเราบ่อย ๆ ชอบนั่งมองแล้วก็ยิ้ม พระพายก็เหมือนกัน ตอนแรกพี่ว่าพี่คุ้นหน้าเราแต่นึกไม่ออก ตอนนี้พี่รู้แล้วไอ้รักชอบเข้าไปส่องเฟซเราสองคน"

"เหรอคะ" พระพายยิ้มเขินมือก็จับมือคนที่นอนบนโซฟาไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เช้าเองก็ดีใจจนหน้าแดงเมื่อรู้ว่าพี่สาวส่องเฟซเธอหนักจนคนอื่นรู้ได้ มันทำให้รู้ว่าพี่คิดถึงเธอ

"จริงสิ รูปในโทรศัพท์ของมัน นอกจากรูปงานก็ไม่มีรูปใครนอกจากเราสองคน แอบเปิดดูสิ"

"พูดมากจริงนะ อุ้มดอกรักไปที่รถของน้องเขาไป" เกลบอกกิล ตาก็เหลือบมองน้องสาวของดอกรักที่หน้าตาไม่เหมือนพี่สาวเลย

"พี่สงสัยอยู่ใช่ไหมคะว่าหนูน้องพี่รักแท้ ๆ หรือเปล่า?" เช้าถามคนที่เหลือบมองเธอ เกลยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้ายอมรับ

"ก็ใช่ค่ะ พี่สงสัย"

"พี่น้องแท้ ๆ เลยค่ะ แต่พี่รักเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์จากพันธุกรรมเลยหน้าตาเด่นราวกับคนต่างชาติทั้งที่พ่อแม่ก็ไทยแท้"

"น้องก็น่ารักมากเลยนะน้องเช้า อย่าไปอิจฉามันเลยนะ พี่มองว่าน้องน่ารักที่สุดเลย" กิลพูดในระหว่างที่ซ้อนตัวดอกรักขึ้น "โห ดอกรักนี่ตัวเบากว่าที่คิดไว้นะเนี่ย"

"พี่รักตัวผอมจะตาย ในความคิดเช้ามองว่าผอมตลอดแหละ หุ่นดี๊ดี" เช้ารีบพูดอวยพี่สาวตัวเอง

"ใช่ค่ะ ดูยังไงก็ผอม พี่คิดได้ไงคะว่าจะหนักกว่านี้" พระพายเสริมแล้วทั้งคู่ก็รีบเดินตามกิลออกไป

เกลยิ้มขำ ดูท่าจะไม่ใช่แค่พระพายที่หลงใหลในตัวดอกรัก น้องสาวของดอกรักเองก็หลงใหลชื่นชมพี่สาวตัวเองไม่น้อย

 

"ขอบคุณนะคะพี่เกลพี่กิล" พระพายยกมือไหว้ทั้งคู่เมื่อในตอนนี้ดอกรักอยู่บนรถของเธอแล้ว

"ค่ะ ไม่เป็นไร ถ้าพรุ่งนี้รักไปทำงานไม่ไหวก็โทรบอกพี่หน่อยนะ แต่ฝากบอกไปด้วยว่า งานต้องเสร็จตามกำหนด แค่นั้นแหละ" เกลบอก พระพายยิ้มรับพลางพยักหน้า "อ่อ ฝากบอกด้วยนะว่าพี่อยากให้เคลียร์กับแม่น่ะ"

"ค่ะ" พระพายบอกก่อนจะยกมือไหว้อีกครั้งแล้วรีบขึ้นรถขับออกไป

 

เช้าและพระพายช่วยกันอุ้มดอกรักเข้าบ้านพักโดยมีแม่ของเช้าเปิดประตูให้

"ร้อยวันพันปีไม่เคยเมา ทำไมมันไปเมามาได้" พิกุลบ่นพลางกอดอกเต๊ะท่าไม่พอใจ "แล้วแกก็พาฉันมานี่ ฉันไม่อยากจะมาเห็นสภาพมันสักหน่อย ทิ้งฉันไว้ที่โรงแรมกับหนูออกัสก็ได้"

"แม่คะ ที่จริงแม่น่าจะรู้ว่าสมควรมานะ"

"แกพูดแบบนี้ได้ไงหะเช้า!" พิกุลว่า

"เออ คือขอพาพี่รักเข้าห้องก่อนได้ไหมคะ พายจะได้เช็ดตัวให้ ดูเหมือนว่าเหล้าจะหกใส่เสื้อและกางเกงน่ะค่ะ" พระพายรีบพูดแทรกสองแม่ลูกเพราะเช้าหยุดเดินเพื่อคุยกับแม่ตัวเอง

"จ้ะ งั้นเดี๋ยวป้าจะขอเช็ดเองดีกว่า หนูพายไปอาบน้ำนอนพักเถอะ" พิกุลรีบบอกเพราะไม่อยากให้พระพายใกล้ชิดเห็นเนื้อหนังของลูกสาวเธอ

"แม่คะ ให้พี่พายทำก็ได้นี่ ผู้หญิงด้วยกันไม่เห็นเป็นไร" เช้ารีบพูดเมื่อพระพายสีหน้าไม่ค่อยดี

"ไม่ล่ะ น้าไม่รบกวนหนูหรอก อีกอย่างนี่มันหน้าที่ของแม่นะ"

"แม่?" เช้าเรียกแม่อีกครั้ง แต่สุดท้ายด้วยความเกรงใจในความเป็นแม่ของพิกุล พระพายก็ยอมออกมาจากห้อง

 

"คุณน้าไม่ชอบพี่จริง ๆ ด้วยใช่ไหม?" พระพายพูดกับเช้าที่ออกมาข้างนอกห้อง เช้าจับมือพระพายด้วยความเห็นใจเพราะอีกคนต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองเพื่อที่จะรักพี่สาวเธอมานานมาก

"ไม่หรอกค่ะ แม่รักพี่พายมากนะคะ แต่คนที่แม่ไม่รักคือแม่ของพี่ต่างหาก" เช้าบอก เธอเองก็รู้เรื่องในอดีตของแม่เมื่อไม่นานมานี้เอง หากไม่บังเอิญได้ยินและเห็นแม่กับป้าฝนพูดกันเธอก็คงไม่รู้และเธอก็คงไม่ตัดสินใจพาแม่มาหาพี่สาวหากไม่รู้ว่าแม่ให้พี่ดอกรักออกมาจากบ้านทำไม

"เรื่องนั้นสินะ" พระพายพึมพำเพราะเธอก็พอจะรู้เรื่องที่แม่กับน้าพิกุลเคยคบกันอยู่ "แต่ก็ไม่เข้าใจเลย"

"ตอนแรกแม่คงคิดว่าถ้าพี่เจ็บ แม่พี่ก็คงรู้สึกไปด้วย แต่สิ่งที่แม่ทำดันทำให้ตัวเองเจ็บไปด้วยเพราะพี่รักหัวแข็งเกินกว่าจะยอมทำตามคำขอของแม่เฉย ๆ ไงคะ พี่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ?แม่รักพี่และแม่รักพี่รักมาก อาจจะหัวแข็งทำอะไรแปลก ๆ ทำให้รู้สึกเจ็บใจ แต่พี่จะได้คบกับพี่ดอกรักแน่หากพี่ยังรักพี่รักอยู่"

"อือ จะพยายามเชื่อนะ" พระพายบอก แม้จะหนักใจไม่น้อยแต่ความรักของเธอน่ะมันยาวนานและมาไกลเกินกว่าจะยอมถอยเพราะเรื่องน้อยใจเรื่องนี้ เธอน่ะเคยยากลำบากมามากกับการทรมานทำตามหัวใจและความรู้สึกของตัวเอง บางทีใจของเธอที่คอยแต่จะพัดพาล่องลอยตามหาอีกคนที่หัวใจรักก็รู้สึกว่างเปล่า บางทีก็เหงา เจ็บปวด น้อยใจ เคยอยากตัดใจและลองตัดใจตั้งหลายครั้งจนนับแทบไม่ได้ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่เคยทำได้ เธอพยายามจนได้มาอยู่กับอีกคนตรงนี้ จะให้ถอยก็คงทำไม่ได้หรอก ไม่ว่าจะเจอกับเรื่องอะไรก็คงไม่ยากเย็นเท่าต่อสู้กับใจของตัวเองที่เคยผ่านมาอย่างแน่นอน

 

"แม่?" ดอกรักเรียกแม่เบา ๆ เมื่อรับรู้ได้ว่าแม่กำลังเช็ดตัวให้ตัวเอง เธอหนาวไปทั้งตัวแต่ก็รู้สึกร้อนจากภายในด้วย

"อือ ว่าไง"

"นี่บ้านเหรอ กลับมาบ้านแล้วเหรอ พายล่ะ?" ดอกรักถามก่อนจะหลับตาลงเพราะมึน "ทิ้งพายไม่ได้นะ พายอุตส่าห์ไปอยู่ด้วย จะไปรับกลับนะ?"

พิกุลเม้มปากเล็กน้อยข่มน้ำตา เธอรู้ว่าดอกรักกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่นเมาและเบลอเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ และรู้ด้วยว่าอีกคนคิดถึงบ้านเพราะมีรูปบ้านของเราติดอยู่ตรงหน้าตู้และยังมีรูปของเช้าที่ถ่ายกับวัวคลอดใหม่ในฟาร์มด้วย เธอรู้ว่าดอกรักรักบ้านและน้องสาวมากและตอนนี้ก็รู้ด้วยว่าอีกคนรักพระพาย ถึงขนาดคิดว่าตัวเองกลับมาบ้านและยังถามถึงพระพายแบบนี้ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว

"รักมากเลยเหรอ หนูพายนะ?รักเขามากเหรอ?" พิกุลถาม

"อือ?" ดอกรักขยับงอตัวเล็กน้อยพลางพยักหน้าเป็นคำตอบ

"แล้วทำไมตอนนั้นไม่พูดอะไร ทำไมยอมทำตามง่าย ๆ ทำไมไม่บอกล่ะ?" พิกุลถามอีก แต่ครั้งนี้ดอกรักไม่ได้ตอบอะไรเพราะหลับไปแล้ว แต่พิกุลสามารถตอบได้เอง?เพราะเธอเป็นแม่และดอกรักเป็นลูก ในตอนนั้นที่เธอจริงจังและสั่งให้ลูกสาวทำ ดอกรักเลยทำตามด้วยตามใจเธอแม้จะขัดใจตัวเอง

พิกุลแอบตีแขนคนที่เมาหลับไปทีหนึ่งแล้วเช็ดตัวให้อีกคนอย่างทะนุถนอมก่อนจะใส่เสื้อผ้าให้ใหม่และเปิดแอร์ให้อีกคนได้หลับสบาย ซึ่งเธอไม่ลืมแปะเจลลดไข้ที่หน้าผากอีกคนไว้เพราะเวลาดอกรักดื่มเหล้าอีกคนจะตัวร้อนมาก

 

พิกุลเดินออกจากห้องของลูกสาวก่อนจะมองหน้าพระพายที่เงยหน้ามองเธอ เธอเอ็นดูอีกคนมาก รักไม่ต่างจากเช้าเลย แต่พอจะให้อีกคนสมหวังกับลูกเธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงความเจ็บปวดที่เธอได้รับจากแม่ของพระพาย

"หนูพาย ตอนดึก ๆ น้ารบกวนหนูเข้าไปเปลี่ยนเจลลดไข้ให้รักหน่อยนะลูก พี่เค้าเวลากินเหล้าแล้วตัวจะร้อนมากน่ะ" พิกุลบอก

"ค่ะ" พระพายรีบตอบรับด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจที่ได้รับมอบหมายหน้าที่นี้

"อีกอย่าง?" พิกุลตัดสินใจจะบอกไป "เมื่อกี้รักถามหาด้วย แต่ตอนนี้หลับไปแล้วล่ะ"

"ทำไมไม่บอกว่า ?แม่เปิดทางแล้วลูก เดินหน้าเต็มที่เลย? แบบนี้อะแม่" เช้ารีบแซวแม่ของตัวเองในขณะที่จัดของที่เอามาจากบ้านใส่ตู้เย็น พระพายยิ้มแก้มแดงรู้สึกว่ามีความหวังมากขึ้นกว่าเดิม

"หุบปากไปเลย! แล้วเราก็ไปกันได้แล้ว หนูออกัสรอกินข้าวพร้อมเราอยู่นะ" พิกุลว่าพร้อมกับคิดถึงคนที่พาเธอกับลูกสาวมาซึ่งตอนนี้รออยู่ที่โรงแรม

"ค่า ๆ เช้าแค่ขอจัดของใส่ตู้เย็นให้พี่รักสักหน่อย แม่เอาของมาฝากน้อยไปไงล่ะ" เช้าประชดแม่ที่เอาของจากบ้านมาซะเยอะจนจัดไม่ถูก

พิกุลเดินไปหยิกลูกทีหนึ่งซึ่งเช้าร้องโอดโอยแล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันจัดของโดยมีพระพายเข้าไปเสริมกำลังอีกคนด้วย

 

ดอกรักเดินเซเกาะตามตู้ ตามผนังออกมาจากห้องเมื่ออยากเข้าห้องน้ำ ในตอนนี้หัวเธอมึนมาก โลกก็เอียงจนทรงตัวไม่อยู่ เธอพยายามคิดว่าใครเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ความทรงจำของเธอมันแปลก ๆ แม่หรือพระพายไม่รู้ที่เช็ดตัวให้ เธอคิดว่าเธอกลับไปอยู่บ้านแล้วด้วยซ้ำ พอตื่นมาแล้วยังอยู่นี่เลยงง ๆ

พระพายรีบลุกออกจากห้องเมื่อได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ พอเห็นไฟห้องน้ำเปิดเลยพอจะเดาออกว่าเป็นดอกรักที่ตื่นมากลางดึก เธอจึงนั่งรอดูอาการ รอเพียงไม่นานเท่านั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออก ซึ่งพอคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นเธอ อีกคนก็สะดุ้งจนน่าขำ

"พระพาย! ตกใจหมดเลยมานั่งทำอะไรมืด ๆ"

"ฮ่า ๆ พายห่วงน่ะค่ะ นี่อาบน้ำเหรอคะ?"

"ขวัญเอ๋ยขวัญมา ใจพี่เหมือนจะหยุดเต้นเลย นึกว่าผี" ดอกรักลูบอกตัวเองที่ตอนนี้สั่นตามจังหวะหัวใจที่เต้นแรงเพราะตกใจกับเรื่องที่เจอ

"พายเหมือนผีขนาดนั้นเลย"

"หืมพาย เป็นใครก็ตกใจป่ะ เปิดออกมาเจอคนนั่งกลางความมืดแบบนี้" ดอกรักว่า "โอ้ย ปวดหัว"

"มึนไงคะ พี่ดูไม่ใช่คนที่ชอบดื่มเลยนะ แล้วนี่อาบน้ำก็ไม่สร่างเหรอคะ?"

"อาบน้ำไม่สร่างหรอกค่ะ แต่ตกใจเมื่อกี้เนี่ยแทบจะสร่างเลย" ดอกรักว่าคนที่ยังขำอยู่ คงขำตอนเธอสะดุ้งเพราะยอมรับเลยว่าเมื่อกี้ตัวเองตกใจมากคงจะทำหน้าเหวอสุด ๆ

"ตัวพี่ร้อนมากเลยนะคะเนี่ย แม่พี่พูดไม่ผิดเลยว่าพี่ดื่มแล้วตัวจะร้อน" พระพายบอกเมื่อเดินเข้าไปกอดแขนอีกคนแล้วพาเดินเข้าห้อง

"แม่พี่มาเหรอ พี่จำไม่ค่อยได้น่ะ มันเบลอ"

"แม่พี่เช็ดตัวให้ค่ะ" พระพายบอกแล้วยิ้มเมื่ออีกคนถึงเตียงแล้วคลานขึ้นเตียงฟุบหน้ากับหมอนเหมือนเด็ก ๆ เธอแกะเจลลดไข้ที่ถือมา "พี่คะ แปะนี่ก่อนสิ" พระพายบอกแล้วนั่งลงบนเตียงของอีกคน

ดอกรักนอนหงายก่อนจะยิ้มอ่อน ๆ ให้คนที่แปะแผ่นเจลบนหน้าผากให้เธอ "ขอบคุณค่ะ"

"ขอรางวัลได้ไหมคะ?"

"รางวัล?"

"รางวัลที่พายอยากได้มาตลอด" พระพายพูดก่อนจะเท้าแขนคร่อมตัวอีกคนพร้อมกับจ้องมองดวงหน้าของคนที่นอนหงายมองเธอด้วยความฉงน "พายรักพี่นะคะพี่รัก"

ดอกรักพยักหน้าเล็กน้อยตอบรับคำบอกรักของอีกคน แล้วคนตัวเล็กก็ทาบทับริมฝีปากแสนนุ่มลงมาบนริมฝีปากของเธอ?เธอตกใจไม่น้อยแต่ในความตกใจก็มีความรู้สึกมากมายอยู่ด้วย ก็ไม่รู้ว่าตัวเองยังเมาหรือว่าแพ้ใจตัวเองกันแน่เพราะเธอจูบตอบพระพายไปโดยไม่ขัดขืนใด ๆ เลย

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น