โพสต์โดย:
เด็กนรก
วันที่: 09 สิงหาคม 2018 เวลา 02:13:00
อ่าน: 207
|
"กูว่านะ พี่รักอะไรของมึงเนี่ยไม่ได้รักมึงหรอก" เอ็มเพื่อนของพระพายพูดเสียงเบาเมื่ออยู่ในห้องกันสองคน
"กูก็อยากจะคิดแบบนั้น แต่กูยังอยากหวัง" พระพายบอกมือก็เช็ดน้ำตาตัวเอง เอ็มจึงนั่งลงข้าง ๆ เพื่อนสาวของตัวเอง
"มึงหวังมากี่ปี แล้วดูพี่รักของแกทำเมื่อกี้สิ ถ้าพี่เขามีใจนะคงจะแสดงอาการโมโหหึงหวง ไม่ใช่โมโหเหมือนมาเห็นภาพอุบาทว์น่ารังเกียจอะไรแบบนั้น" เอ็มพูด "เกือบสามปีที่แกหวัง เกือบสามปีที่แกพยายามสร้างภาพว่ามีแฟนเป็นสิบยี่สิบคนเพื่อให้คน ๆ หนึ่งได้เจ็บเมื่อเห็นแกมีคนอื่นตอนเขามาส่องเฟส แล้วเป็นไงสุดท้าย"
พระพายเริ่มร้องไห้อีกครั้งก่อนจะกอดเพื่อนของตัวเอง คิดถึงช่วงเวลาอันแสนทุกข์ทนที่ผ่านมา "ฉัน?รักพี่เขามาก ๆ"
"ฉันรู้ แกชัดเจนขนาดนี้" เอ็มพูดแล้วคิดถึงอดีตของเพื่อนด้วยความรู้สึกเห็นใจสงสาร
ดอกรักเตรียมตัวออกไปทำงานในตอนเช้า พอออกจากห้องมาก็เจอแฟนของพระพายที่เธอเคยเห็นหน้าค่าตาผ่านเฟซบุ๊ก แฟนของพระพายยิ้มให้พร้อมกับยกมือไหว้เธอ
"ทักทายครับพี่รัก" เอ็มทักทายคนสวยที่มองมาที่ตัวเอง
"ครับ แล้วพายล่ะ?"
"อ่อ อาบน้ำอยู่ครับ คิดว่าวันนี้พายไม่ไปทำงานนะครับ"
"คงอยากไปเที่ยวด้วยกันใช่ไหมล่ะ" ดอกรักฝืนยิ้มไป "งั้นพี่ไปล่ะ เราก็ดูแลแฟนดี ๆ นะ"
"เรื่องเมื่อคืนขอโทษนะครับ" เอ็มพูดแล้วมองท่าทีของอีกคน แต่อีกคนก็ดูปกติดี ยิ้มให้เหมือนเอ็นดูเด็กทั่วไปแล้วพยักหน้า
"ค่ะ ไม่เป็นไร แต่อย่าทำแบบนี้อีกนะ ไม่ว่าจะบ้านนี้หรือบ้านไหน จนกว่าเราจะมีครอบครัวมีบ้านที่อยู่ด้วยกันสองคนเป็นฝั่งเป็นฝาและไม่มีคนอื่นอยู่ร่วมบ้านเลยเราถึงจะสามารถทำแบบนี้กลางบ้านได้"
"ครับ" เอ็มตอบรับก่อนจะมองคนที่เดินไป ไม่แปลกใจเลยที่ชะนีคนสวยเพื่อนของตัวเองหลงอีกคน หน้าก็สวย หุ่นก็เป๊ะแถมยังดูทะมัดทะแมงอีก ดูไม่เป็นผู้หญิงบอบบางเอาแต่แต่งหน้า พี่ดอกรักของพระพายราศีหลัวนี่จับซะจนเอ็มคิดว่าหากตัวเองเป็นชะนีก็จะเอาเหมือนกัน
ดอกรักขี่มอเตอร์ไซค์ไปทำงานพลางคิดถึงภาพที่เห็นเอ็มและพระพายนัวเนียกัน เธอจินตนาการไปถึงตอนที่อีกคนเข้าห้องนอนไปนอนด้วยกันด้วย
"หยุดคิด หยุดคิด ถุย! อีแมลง" ดอกรักพูดพร้อมกับถุยน้ำลายทิ้งเมื่อมีแมลงเข้าปาก แล้ววันทั้งวันเธอก็ทำงานอย่างไม่มีสมาธิเพราะคิดถึงพระพายกับแฟนของหล่อน
หลายวันต่อมา
ดอกรักตบแก้มตัวเองเป็นรอบที่สามเมื่อตาขวาเธอกระตุกอีกครั้ง เธอตงิด ๆ ใจแปลก ๆ รู้สึกไม่ค่อยดี
"พี่รัก เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?" พระพายถามเสียงเบา ดอกรักไม่ได้มองหน้าอีกคนเพราะตั้งแต่วันนั้นเราไม่ค่อยได้พูดกันเลย เธอไม่อยากมองหน้าอีกคนด้วยเพราะเธอเอาแต่คิดภาพอีกคนตอนมีอะไรกับแฟน
"เปล่าค่ะ" ดอกรักบอกแล้วทำงานต่อ เธอนั่งสักพักตาขวาก็กระตุกอีก "อะไรนักหนาว่ะ!"
"พี่รำคาญพายเหรอคะ?"
"ไม่หรอก ไม่ได้รำคาญ" ดอกรักบอกแล้วลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำใจคอไม่ค่อยดี
พระพายมองตามดอกรัก เธอรู้สึกพลาดมากที่ใช้แผนการทำให้ดอกรักหึงซึ่งมันไม่ได้ผลเลย มันกลับแย่เสียด้วยซ้ำเพราะดอกรักไม่มองหน้าเธอ ถึงจะมาทำงานด้วยกัน แต่ที่มาได้ก็เพราะเธอตื่นเช้ามาดักรอดอกรักก่อนไปทำงาน แต่เราก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลย พระพายเริ่มรู้สึกเหนื่อยแล้วล่ะ?ตอนแรกเธอหมดหวังไปตั้งแต่อีกคนจากไปโดยไม่ติดต่อกลับไปหาใคร แต่ความหวังของเธอถูกจุดประกายตอนที่ดอกรักเผลอไปกดไลก์รูปเธอ?แม้จะเป็นเพียงการเผลอกดเพราะดอกรักถอนการกดไลก์แทบจะทันทีแต่แจ้งเตือนมันแจ้งมาแล้วเพราะงั้นเธอจึงรู้ เธอเลยเริ่มทำให้ดอกรักร้อนรนด้วยการมีแฟนและออกสื่อในเฟซเป็นหลัก แต่ดอกรักก็ยังไม่ตอบสนอง เธอเลยทำตัวเป็นคนเจ้าชู้เปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นแทน
จนสุดท้ายแล้วดอกรักก็ไม่เคยตอบกลับอะไรและเธอก็คิดถึงอีกคนมากขึ้น จนพี่ออกัสตัดสินใจช่วยเธอเพราะในแวดวงมัณฑนากรที่พี่ออกัสรู้จักรู้ว่าพี่ดอกรักทำงานอยู่กับรุ่นพี่ พี่ออกัสเลยติดต่อพี่กิลให้รับพระพายทำงาน พระพายเองก็ตั้งใจจะมาพิสูจน์ว่าอีกคนคิดอะไรกับตัวเองไหม แต่คงไม่ได้คิด...
"น้องพายเป็นอะไรหรือเปล่าคะ สีหน้าไม่ค่อยดีเลย" เกลถามเมื่อเดินผ่านโต๊ะเห็นอีกคนหน้าแดงและดวงตาเหมือนมีน้ำตาคลอ
"เปล่าค่ะ" พระพายตอบแล้วฝืนยิ้มให้ เกลยิ้มพลางพยักหน้าเดินกลับโต๊ะตัวเอง
"เปล่า แต่สีหน้าโคตรแย่เลย" เกลพึมพำด้วยความเป็นห่วงเพราะในสายตาของเธอพระพายเด็กสุดในที่ทำงานเธอจึงวางแก้วกาแฟและเดินไปตามหาดอกรักแทน
"ดอกกกกกร๊ากกกก ทำอะไรคะลูก" เกลถามคนที่ยืนตบหน้าตัวเองตรงหน้ากระจก
"ตาขวากระตุกไม่หยุดเลยค่ะพี่เกล"
"เลยตบหน้าตัวเองเหรอ?"
"ก็ที่บ้านเชื่อว่าหากตาขวากระตุกให้ทำร้ายตัวเองก่อนเพื่อที่รางร้ายจะได้ไม่มาทำอะไรเราได้"
"ตั้งแต่เช้าที่เห็นตบแก้มตัวเองนี่ไม่ได้ง่วง?"
"ไม่ค่ะ ตากระตุกมาตลอด"
"ความเชื่อที่บ้านนี่ทำให้คนเหมือนบ้าได้ด้วยนะ ไม่สิอาจจะเป็นคนบ้าเลยล่ะ" เกลว่า "ไม่คิดว่าเปลือกตาอยากเต้นหรืออยากกระตุกเล่นบ้างเหรอ?"
"มันอยากเต้นมันต้องบอกค่ะ จะกระตุกเฉย ๆ ทำไม ไม่มีเสียงดนตรี"
"รับมุกกูอีก!" เกลว่าแล้วกอดแขนดอกรัก "นี่รัก น้องพายน่ะดูสีหน้าไม่ค่อยดีนะ ช่วงนี้ก็ไม่ร่าเริงด้วย น้องมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"
ดอกรักนิ่ง เธอเองก็ไม่ค่อยได้มองอีกคนด้วย ถึงมองก็ไม่ทันได้จับตาดูอะไรจึงไม่เห็นสีหน้า
"?."
"นิ่ง นิ่งเลยนะรัก นิ่งแบบนี้เป็นเราเหรอ?"
"ไม่แน่ใจอ่ะค่ะ"
"ดูแลน้องเค้าด้วย นี่รู้ป่ะว่าน้องเค้าดิ้นรนมาเพื่อจะได้มาทำงานกับเราเลยนะ เห็นออกัสบอกว่าน้องเค้าเคยเกิดอุบัติเหตุและได้เราช่วยดูแล น้องเขาเลยอยากทำงานกับเราเพราะสบายใจ คงเหมือนทำงานกับพี่สาว"
"ดิ้นรน ไม่ใช่แค่บังเอิญเหรอคะ?"
"บังเอิญกับผีสิ! แหม ฝีมือวาดรูปของน้องเขานี่ดีมากนะ แถมการลงสีทั้งในโปรแกรมและกระดาษก็สุดยอด ที่สุดยอดไม่ใช่แค่ฝีมือแต่เวลาที่ทำน่ะแป๊บเดียว แบบนี้หางานที่ดีกว่านี้ก็ได้ แถมน้องเขาก็มีแฟนคลับที่คอยตามซื้อผลงานวาดรูปของน้องเค้าด้วยนะ หากวาดรูปขายก็คงรายได้ดีกว่ามาอยู่นี่ แต่น้องเขาก็มา" เกลบอก ที่จริงฝีมือของดอกรักก็ทำงานในส่วนของพระพายได้เพียงแต่ดอกรักฝืนทำมาตลอดเพราะไม่ใช่ด้านที่ถนัด?การออกแบบภายในก็ต้องชำนาญด้านศิลปะไม่น้อย พอน้องชายเสนอให้รับพระพายที่จบศิลปะมาโดยตรงแถมยังศึกษาการออกแบบเพิ่มเติมมาโดยเฉพาะอีกเธอจึงรับพระพายมาเพื่อแบ่งเบาภาระของดอกรักที่มีมากเกินไปเพราะเธอรู้ว่าน้องชายเธอชอบโยนงานให้ดอกรัก หักเงินเดือนกิลเท่าไหร่มันก็ไม่สน เตือนเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยจะฟัง
"??"
"นี่รัก ดูแลน้องเขาหน่อยนะถือว่าพี่ขอ น้องอายุแค่นั้นเอง"
"ค่ะ" ดอกรักตอบก่อนจะตบแก้มตัวเองอีกครั้งเมื่อตาขวากระตุกซึ่งเธอตบสุดแรงเลยเพราะรำคาญ
"ว้าย! ยัยบ้า ตกใจหมดเลย" เกลร้องเมื่ออยู่ ๆ อีกคนก็ตบหน้าตัวเอง "ตากระตุกขนาดนี้ ตบจนแก้มแดงขนาดนี้ โชคร้ายมันคงเอ็นดูสงสารแล้วล่ะ มันไม่มาใกล้หรอกค่ะ"
"รักไม่ค่อยสบายใจด้วยสิ"
"คิดมากกกก" เกลว่าแล้วลากอีกคนออกไป
พระพายมองพี่เกลที่กอดแขนดอกรักเข้ามาด้วยความเจ็บปวด เธอไม่ชอบให้ใครยุ่งหรือใกล้ชิดกับดอกรักเลย เธอหวง เธอน่ะรักอีกคนจนคิดว่าอีกคนเป็นแฟนของเธอไปแล้ว คิดไปเองแล้วเจ็บเองแบบนี้แหละ แต่เธอเลิกคิดไม่ได้จริง ๆ
"นี่น้องพาย วันนี้กินข้าวกับพวกพี่สิ ปกติตอนเที่ยงไม่ค่อยได้กินกับรักเลยนี่" เกลพูดเพราะปกติดอกรักจะออกไปทำงานข้างนอกจะไปกินปิ่นโตกับกิลที่เธอจัดให้ ส่วนพายจะลงไปกินข้าวกับพนักงานคนอื่นที่ใต้ตึก
"นั่นสิ เราไม่เคยกินข้าวกลางวันด้วยกันเลย วันนี้ลงไปกินใต้ตึกกับพี่ไหมคะ?" ดอกรักรีบถามเพราะพี่เกลหยิกเธอ
"ค่ะ" พระพายตอบรับ
เกลดันดอกรักให้ไปนั่งที่ก่อนจะรีบเดินไปเพื่อเปิดทางให้ดอกรักคุยกับพระพาย ดอกรักเหลือบมองอีกคนนิดหน่อย
"นี่พาย เรื่องคืนนั้นน่ะที่พี่ว่าเรา พี่?"
"พายขอโทษนะคะที่ทำอะไรแบบนั้น" พระพายพูดเสียงสั่นก่อนจะสะอื้นเมื่ออีกคนมาคุยด้วยแบบนี้ เธออึดอัดมาตลอดเลย ยิ่งคิดถึงคำพูดที่อีกคนพูดในคืนนั้นเธอยิ่งเจ็บ
"อย่าร้องค่ะพาย" ดอกรักรีบบอกก่อนจะมองพี่เกลที่มองค้อนเธอ คนอื่น ๆ ก็มองและขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ดอกรักรีบลุกแล้วจับมืออีกคนพาไปห้องน้ำในที่ที่เราจะคุยกันได้สะดวก "พายคะ ไม่ร้องนะคะ ร้องทำไมกัน"
"ฮือ ๆ พี่เกลียดพายแล้วใช่ไหมคะ?"
"ไม่เลย พี่จะเกลียดพายทำไม" ดอกรักรีบบอกแล้วเธอก็โดนยัยตัวเล็กโผกอด ดอกรักเม้มปากเล็กน้อย ใจหวั่นไหวเมื่อได้สัมผัสตัวและได้กลิ่นหอมจากคนตัวเล็ก เธอค่อย ๆ ยกมือลูบแผ่นหลังของอีกคน
ช่างบอบบาง ตัวก็เล็กแถมนุ่มนิ่ม อิจฉาแฟนของพระพายแต่ล่ะคนจังที่ได้กอดและดูแลคน ๆ นี้
"พาย ฮือ ๆ คิดว่าพี่เกลียด ฮือ ๆ พายแล้ว?พายน่ะอึดอัดมากเลยแล้วก็ ฮือ ๆ เสียใจด้วย"
"โอ๋ ๆ พี่เองก็ขอโทษนะคะที่พูดจาแบบนั้น"
"ไม่ใช่แค่คำพูด พายไม่ชอบการกระทำของพี่ด้วย!" พระพายร้องบอกเหมือนขัดใจ ดอกรักรีบพยักหน้า
"อย่าร้อง หยุดร้องได้แล้ว แล้วทำไมต้องทำเหมือนพี่ผิด พายต่างหากที่ทำตัวไม่สมควร ไม่ใช่หรือไง"
"ก็?" พระพายกำลังจะบอกก่อนจะร้องไห้อีกครั้งเจ็บใจที่ไม่ว่าเธอจะมีแฟนหรือไม่ อีกคนก็ไม่หึงหวงเธอเลย
"พาย หยุดร้องได้ไหม คือทำไมต้องทำเหมือนเรื่องใหญ่มาก มันไม่น่าจะร้องไห้ได้เลยนะเรื่องแค่นี้เอง"
พระพายร้องหนักกว่าเดิมเมื่ออีกคนพูดแบบนั้นเหมือนรำคาญเธอมาก เธอแกะแขนของอีกคนให้พ้นตัวเองก่อนจะเดินไปเพื่อจะเข้าไปในห้องน้ำ
"พระพาย?"
"ขอโทษค่ะ พายไม่เป็นอะไรหรอก" พระพายข่มเสียงสะอึกสะอื้นบอกอีกคน แต่ในขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปอีกคนก็จับรั้งแขนเธอ
"ร้องขนาดนี้จะบอกว่าไม่เป็นไรได้ไง ถ้าปวดท้องจะเข้าห้องน้ำก็เข้าไปพี่จะรอ แต่ถ้าไม่ เราต้องคุยกัน!"
"ไม่ค่ะ พายไม่อยากคุยตอนนี้"
"แต่พี่อยากคุย พี่ต้องการเคลียร์" ดอกรักบอกแล้วดันอีกคนเข้าห้องน้ำไป
"ไม่เข้าแล้วค่ะ พายไปปวด!" พระพายบอกเพราะรู้ว่ายังไงก็หนีไม่พ้น
"งั้นก็คุยกับพี่สิ" ดอกรักบอกแล้วลากอีกคนไปจากห้องน้ำออกไปคุยด้านนอกเพราะมีคนเข้ามาแล้วมองเธอแปลก ๆ
"เลิกร้องค่ะ ไม่ร้องนะ ยิ้มสิ" ดอกรักบอกคนที่นั่งปาดน้ำตาตัวเองที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ข้างตึก
"พายน่ารำคาญใช่ไหมคะ?"
"ไม่เลยค่ะ ไม่ได้น่ารำคาญ"
"ก็พี่พูด"
"หา! พี่พูดตอนไหน"
"ในห้องน้ำ"
"หา พี่ไม่เคยว่าพายรำคาญเลยนะ เท่าที่นึกก็ไม่เคย"
"แต่พูดเหมือนเคยนี่คะ"
"หืม?"
พระพายมองอีกคนที่ทำหน้างงอย่างอึ้ง ๆ ที่เช้าเคยบอกว่าพี่ดอกรักเป็นคนบื้อ เธอว่าอีกคนไม่ได้บื้อหรอก อีกคนก็แค่คิดน้อยและไม่สนใจคำพูดหรือความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนก็เท่านั้นแหละ
"พี่ไม่ได้พูดคำว่ารำคาญ แต่พี่ใช้คำพูดให้รู้สึกแบบนั้น" พระพายอธิบาย
ดอกรักคิดก่อนจะรีบนั่งลงข้างอีกคน "โอ้ย พายพี่ไม่ได้รำคาญเลยค่ะ พี่แค่คิดว่าเรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องร้องเลยนี่น่า แค่นั้นเอง พี่ไม่เคยรำคาญและไม่คิดจะรำคาญด้วย"
พระพายพยักหน้าแอบอมยิ้มทั้งที่ร้องไห้อยู่เพราะอีกคนลูบหัวเธอราวกับเอ็นดูเธอมาก "ตอนพี่เห็นพายอยู่กับแฟน พี่รู้สึกอะไรไหมคะ?"
ดอกรักนิ่งก่อนจะยิ้มแหยด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ "ก็รู้สึกแย่น่ะ มาเห็นเราทำอะไรแบบนั้น?"
"ไม่ พายหมายถึงหึงพายไหมคะ เจ็บไหมที่พายเป็นแฟนคนอื่น" พระพายถามแล้วจ้องหน้าสวยของคนที่จ้องหน้าเธออยู่ ตอนแรกเธอก็กะให้อีกคนเจ็บและแสดงออกมาเอง แต่เธอคิดว่าคนแบบพี่ดอกรักถ้าไม่ถามไปตรง ๆ ก็คงไม่รู้
"เอาความจริงหรือโกหกล่ะ?"
"ดูหน้าสิคะว่าจริงจังระดับไหน"
ดอกรักพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจตอบ "ก็รู้สึกไม่พอใจ ขัดใจ แต่ก็?เอิ่ม บอกไม่ถูกอ่ะ"
"หึง หรือเปล่าคะ?" พระพายถามอีกเมื่ออีกคนดูเหมือนจะคิดไม่ออกว่าตัวเองรู้สึกอะไรอีก พออีกคนบอกว่าไม่พอใจ ขัดใจ เธอก็เลยได้ใจ
เราทั้งคู่มองหน้ากัน ดอกรักเองก็คิดถึงความเหมาะสมกับสถานะของพระพายกับคนรักและสิ่งที่แม่เคยขอไว้
"พาย จะมาถามความรู้สึกของพี่ทำไม เพราะถึงพี่จะรู้สึกยังไงพี่ก็คงไม่บอกไปหรอกเพราะพายมีคนรักแล้ว พี่เองก็มีเหตุผลของพี่"
"แล้วถ้าพายไม่มีล่ะคะ"
"แต่พายมีไง พายเองก็มีคนรักแล้วนะ เกินเลยกันไปไหนต่อไหนแล้วพี่ว่าพายอย่าถามแบบนี้เลย"
"พายไม่มีใครค่ะ พายต้องการแค่พี่เท่านั้น พายไม่ได้รักคนอื่นหรือใครเลยนอกจากพี่" พระพายรีบบอกอีกคนเมื่อเห็นทางว่าตัวเองจะสมหวัง .................................................... เปิดจองหนังสือเรื่องนี้นะคะ สายลมแห่งรัก สนใจติดต่อทางเพจ เด็กนรก อีเมล waiimos_za@hotmail.com lineid: kiddevil23
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|