web stats

ข่าว

 


สายลมแห่งรัก ตอนที่ 4

โพสต์โดย: เด็กนรก วันที่: 07 สิงหาคม 2018 เวลา 06:27:17 อ่าน: 300

[img width= height=]http://upic.me/i/99/image_cb95c6c.jpg[/img]

เช้า?มาเยี่ยมพี่สาวและคนเจ็บที่โรงพยาบาล พอมาถึงก็เป็นตอนที่พยาบาลเข้ามาเช็ดตัวและเปลี่ยนชุดให้คนเจ็บพอดี เช้าเลยนั่งข้าง ๆ พี่สาวที่นั่งฟังเพลงอยู่ตรงมุมโซฟา

"เป็นไงพี่ เบื่อไหมที่อยู่นี่" เช้าถามพี่สาว

"ก็เบื่อนะ" ดอกรักตอบ เธอเบื่อโรงพยาบาลเต็มทน อยากกลับบ้านมั้ง

"ทนเอาหน่อยนะพี่ เดี๋ยวพี่พายก็ดีขึ้นแล้ว ดูท่าจะอาการดีขึ้นเร็วด้วย"

"อือ?"

"พี่คงไม่เบื่อไรมากมั้ง ปกติก็ทำแค่นั่งเฉย ๆ ฟังเพลง ออกไปเติมน้ำให้วัวควายบ้าง วาดปกนิยายบ้าง มาอยู่นี่ก็เหมือนใช้ชีวิตปกติ"

"สาบานมาว่าแกไม่ได้ว่าฉันอยู่" ดอกรักถามน้องสาวอย่างเอาเรื่องเมื่ออีกคนพูดเหมือนว่าตัวเอง

เช้ารีบซุกหน้าคลอเคลียแขนพี่สาว "เค้าไม่ได้ว่าพี่นะ เค้าแค่พูดถึงเฉย ๆ"

"เออ เออ ขอให้บริสุทธิ์ใจ" ดอกรักว่าแล้วลูบหัวน้องสาวเบา ๆ

แล้วพยาบาลก็เปิดม่านออกเมื่อเช็ดตัวและสวมเสื้อผ้าให้คนบนเตียงเรียบร้อย พอเช้าเห็นอีกคนเช้าก็ยกมือไหว้ทักทายแล้วลุกไปนั่งข้างเตียงตามประสาเด็กเข้ากับคนง่าย

ดอกรักยิ้มเมื่อมองน้องสาวคุยกับอีกคน แต่เธอก็ขมวดคิ้วทันทีเมื่อคนบนเตียงมองค้อนแล้วสะบัดหน้าใส่เธอ แม้จะไม่แสดงอาการออกมากแต่ดอกรักก็รับรู้ได้ว่าอีกคนไม่พอใจเธอ

"อะไรของเขา?" ดอกรักพึมพำแล้วเปิดเพลงฟังต่อ มือก็หยิบที่ชาร์จสำรองมาชาร์จแบตโทรศัพท์ด้วย

"พี่รัก!"

"อะไรของแก ทำไมต้องตะโกนด้วย" ดอกรักร้องถามเมื่อน้องสาวตะโกนเรียกซะเสียงดังจนตัวเองสะดุ้ง

"พี่พายจะเข้าห้องน้ำ เช้าพาไปไม่เป็น!"

"อ่อ" ดอกรักตอบรับแล้วลุกขึ้น ก่อนจะประคองคนป่วยให้ลงมาจากเตียง เธอโอบกอดคนตัวเล็กที่เกาะเสาน้ำเกลือของตัวเอง ซึ่งเธอรู้สึกได้ว่าอีกคนทิ้งน้ำหนักมาที่เธอจนชิดใกล้กันมากกว่าทุกที

"?"

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะ วันนี้ไม่มีแรงเหรอ?"

"หนักเหรอคะ?"

"เปล่าค่ะ พี่แค่ห่วงน่ะ ดูเหมือนเราไม่มีแรง เป็นอะไรไหมคะ?" ดอกรักถามอีกคนซึ่งคนตัวเล็กที่เธอประคองอยู่เงยหน้าขึ้นมามองเธอแล้วเบะปากคล้ายเด็กงอน

"เป็นคนน่าเบื่อมั้งคะ พี่ถึงเบื่อไง"

พออีกคนพูดมาแบบนั้น ดอกรักก็ทำตัวไม่ถูกจึงไม่พูดอะไรแล้วประคองอีกคนไปต่อ

ต่างจากเช้าที่มองสองคนอยู่จึงเห็นอาการเหล่านั้นของพระพาย เธอรู้สึกได้ทันทีว่าอีกคนจะมาแย่งความอบอุ่นของพี่สาวตัวเองไปเพราะท่าทางอีกคนบอกแบบนั้น แถมยังทำเหมือนโกรธพี่สาวเรื่องที่พี่ ?เบื่อ? โรงพยาบาลอีก พี่เธอก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย อ่อนหัดจริง ๆ

 

"นี่โกรธอะไรพี่คะ?" ดอกรักถามเมื่ออีกคนทำท่าทีเหมือนงอนเธอ แต่กลับพูดกับเช้าอย่างปกติ

"โห! พี่นี่ช่างไม่มีความละเอียดต่อความรู้สึกของคนอื่นเลยนะ" เช้าว่าพี่สาวตัวเอง

"ก็แล้วมันอะไรล่ะ" ดอกรักถาม มองหน้าคนบนเตียงขอคำตอบว่าเป็นอะไร "นี่มาเฝ้าคนเจ็บแล้วต้องมาทำความเข้าใจเด็กด้วยก็ไม่ไหวนะ งานมันหนักไป"

"ใจร้าย!" พระพายว่าทันทีรู้สึกน้อยใจอีกคนที่พูดมาแบบนี้

"ใช่ ใจร้ายมากอีพี่บ้า!"

"เดี๋ยวเถอะเช้า!" ดอกรักว่าน้องสาวแล้วมองคนเจ็บที่หันหน้าไปทางอื่น

"ถ้าไม่ชอบอยู่นี่ ถ้าเบื่อก็ไม่ต้องมาก็ได้ค่ะ พายดูแลตัวเองได้!" พระพายพูดด้วยความน้อยใจและประชดอีกคน

"เห็นไหม ดูแลเลย!" เช้าว่าพี่สาว

ดอกรักเข้าใจทันทีว่าอีกคนได้ยินตอนที่น้องสาวถามเธอว่าเบื่อไหมและเธอตอบว่าเบื่อ ก็นะเป็นใครก็คงคิดมากน้อยใจเมื่อมีคนบอกว่าเบื่อแบบนั้น แต่อีกคนกำลังเข้าใจเธอผิด "เธอเป็นคนถามไม่ใช่หรือไง แล้วก็ไปเลย ไปซื้อของมาให้พี่"

"ค่า ค่า" เช้าตอบรับแล้วลุกไป

ดอกรักจึงนั่งลงแทนที่น้องสาว "นี่พี่ไม่ได้เบื่อพายหรอกนะ พี่แค่เบื่อบรรยากาศของโรงพยาบาลน่ะ"

"ก็เหมือนเบื่อกันนั่นแหละ พายพูดจริงนะ พี่ไม่ต้องมาก็ได้ พายเองก็พอจะเดินได้"

"ไม่มาไม่ได้หรอกค่ะ"

"ไม่ต้องรับผิดชอบมากไปกว่านี้หรอกค่ะ แค่ออกค่าใช้จ่ายก็พอ"

"มันไม่ใช่แค่เรื่องรับผิดชอบ?โอเค มันก็มีส่วนหนึ่ง แต่พี่ห่วงมากกว่านะ" ดอกรักบอกแล้วจับมืออีกคนแสดงความจริงใจสนิทสนม "เชื่อพี่นะคะ พี่ไม่เบื่อพายหรอกจริง ๆ นะ"

"แล้วถ้าพายกลับบ้านพี่จะตามไปดูแลไหมคะ?" พระพายถามอีกเพราะเธอชักจะติดอีกคนที่ดูแลตัวเองดีมาตลอด

"มันจะเป็นไปได้เหรอคะ ถึงเวลานั้นเราก็คงแข็งแรงดีแล้ว คงไม่ต้องการคนดูแลแล้วล่ะ" ดอกรักพูดแล้วยิ้มขำที่อีกคนเหมือนจะอ้อนเธอ คิดว่าคงติดนิสัยอ้อนพี่สาวของตัวเองมาแน่ ๆ เธอเข้าใจอารมณ์นี้และรับมือกับนิสัยขี้อ้อนได้ดีเพราะน้องของเธอที่อายุต่างกันมากพอสมควรก็ชอบอ้อนเธอ แม้เราจะพูดกันไม่เพราะไม่หวานเหมือนพี่น้องทั่วไป แต่เธอก็มักโดนอ้อนอยู่เสมอ

แปลกนะ?พระพายอายุมากกว่าเช้า แต่เธอกลับรู้สึกว่าพระพายนิสัยเด็กกว่าน้องของตัวเองเสียอีก

"มันคงจะแปลก ๆ ถ้าเราไม่ได้เจอกันอีก" พระพายพูด

"ทำอย่างกับว่าเราอยู่ห่างกันมาก"

"หากพายไปที่ไร่ พี่จะไปหาไหมคะ?"

"ไร่?"

"ไร่กุหลาบไงคะ แม่บอกว่าบ้านของพี่อยู่หลังไร่ของบ้านยาย เราไปหายายกันบ้างแต่ไม่บ่อยนัก ถ้าพายไปที่นั่นจะได้เจอกันไหมคะ?"

"ก็?ไม่น่าจะเจอนะ ก็ถ้าได้เจอพายคงต้องเป็นฝ่ายมาหาพี่" ดอกรักบอก

"งั้นพายจะไปหาพี่" พระพายบอกแล้วยิ้มให้ ดอกรักพยักหน้าเล็กน้อยตอบรับ

ดอกรักเพิ่งรู้ว่าแม่เองก็รู้จักมักจี่คนที่ไร่กุหลาบ ปกติเราไม่ค่อยได้ยุ่งกันนัก อันที่จริงคุณนายเจ้าของไร่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เธอเองก็รู้เพียงแต่ชื่อเจ้าของไร่เคยเห็นหน้าบ้างตอนที่ไปทำบุญที่วัดในวันสำคัญ แต่ไม่เคยได้พูดคุยกันและไม่เห็นท่านได้พูดคุยกับใครมากนัก ไปไหนก็มีคนสนิทตามตลอด

บ้านเธออยู่หลังไร่กุหลาบ?ซึ่งมันจะกว้างมากดังนั้นการมาบ้านเธอก็คือต้องอ้อมเลาะรั้วไร่เข้ามาจากปากซอยทางเข้าบ้านกว่าจะถึงบ้านเธอก็ไกลพอสมควร แต่ระหว่างทางก็จะได้เห็นพันธุ์ดอกไม้และได้กลิ่นหอมของดอกต่าง ๆ เพราะที่ไร่นั้นไม่ได้ปลูกแค่ดอกกุหลาบ ดอกมะลิ ดาวเรืองและดอกรักก็ปลูก เจ้าของไร่เองก็ถือว่าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยของจังหวัดเราเลยล่ะ

ไม่คิดว่าคนบนเตียงจะเป็นลูกหลานคนรวยขนาดนั้น

ดอกรักยิ้มให้คนบนเตียงก่อนจะมองไปทางประตูเมื่อประตูเปิดแล้วน้องสาวเดินเข้ามา เธอปล่อยมือที่จับกุมมืออีกคนทันทีแล้วลุกไปดูของที่น้องสาวซื้อของมามากมาย

พระพายมองมือของตัวเอง ความอบอุ่นที่อีกคนสัมผัสยังติดตรึงให้รู้สึกที่มือ เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมชอบอยู่ใกล้อีกคนนัก เหมือนเธอชอบ เอ๊ะ! ชอบงั้นเหรอ? หรือจะใช่

กับผู้หญิงเนี่ยนะ ไม่เคยคิดเลย? พระพายคิดสงสัย แต่พอมองไปทางดอกรักแล้วเห็นอีกคนยิ้มและพูดคุยกับน้องสาวเธอก็รู้สึกดีแล้ว เธอเริ่มเข้าใจที่อีกคนพูดว่าไม่ได้ชอบผู้หญิงทุกคนแต่ชอบแค่พี่ออกัสแล้วล่ะ เธอก็ไม่เคยรู้สึกดีกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้มาก่อน แต่สุดท้ายพระพายก็หยุดตัวเองเอาไว้เพราะยังไม่อยากสรุปความรู้สึกตัวเอง บางทีอาจจะอยากได้อีกคนมาเป็นพี่สาวก็ได้ ก็อีกคนแสนดีดูแลคนเก่งไม่เหมือนพี่สาวเธอที่ไม่ค่อยสนใจอะไรสักเท่าไหร่ เอาแต่ทำงาน เธออยากจะมีพี่สาวที่คอยอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ อยากให้เอาใจเธอแบบนี้บ้าง

 

"กินไหมคะ?"? เช้าถามคนป่วยที่นอนบนเตียงในขณะที่ตัวเองกำลังกินผลไม้ดองอยู่ พระพายกลืนน้ำลายเล็กน้อย

"จะบ้าเหรอ!" ดอกรักว่าน้องสาวก่อนจะตบหัวอีกคน แม้จะไม่แรงแต่เช้าก็แทบหน้าทิ่ม "กินของดองไม่ได้หรอกนะพาย ตัวเองผ่าตัดแผลสดก็ยังไม่ค่อยหายดีหลีกเลี่ยงของแสลงดีกว่านะคะ"

"โหย นี่ยุคไหนแล้ววะพี่ ใคร ๆ ก็รู้ว่าการห้ามกินไข่ เนื้อสัตว์ ของทะเลของแสลงมันไม่มีผลกับแผลผ่าตัด เรื่องพวกนั้นมันก็แค่คนเก่าแก่พูดห้ามมา กินแล้วจะเป็นแผลเป็นบ้างล่ะ กินแล้วแผลจะหายยากบ้างล่ะ มันไม่จริงซะหน่อย" เช้าว่าพี่สาว

"แต่ของแสลงถ้าไม่กินได้ก็ดีกว่าไงล่ะ อยากให้หายเร็ว ๆ จะได้ไม่ต้องทรมานอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้" ดอกรักบอกคนบนเตียงแล้วยิ้มให้ พระพายทำหน้างอเพราะอยากกินแบบคนอื่นบ้าง ซึ่งดอกรักเข้าใจอีกคน "กินขนมไหมคะ?"

"หนมไรคะ?" พระพายถามก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นขนมทองหยิบทองหยอด

 "เอาล่ะเด็กผี อย่ายุ่งกับคนเจ็บ ไปนั่งโน่น มุมโน่น" ดอกรักว่าแล้วชี้นิ้วไปที่มุมโซฟาให้น้องสาวเมื่อน้องสาวตั้งท่าจะกินขนมของคนป่วย

"อือ ก็จะนั่งนี่อ่ะ"

"มันจะรบกวน.."

"ไม่รบกวนหรอกค่ะ" พระพายบอกแล้วยิ้มขำเมื่อเช้าตั้งท่าชูคอใส่พี่สาวตัวเองเมื่อตัวเองชนะเพราะพระพายบอกให้อยู่ข้างเตียงได้

"อะไรของแก" ดอกรักว่าน้องที่ทำเหมือนตัวเองเป็นศัตรูแล้วเธอก็ดีดหน้าผากอีกคนไปทีหนึ่ง "ทำตัวให้น่ารักหน่อย"

"บอกตัวเองเหอะ!" เช้าว่าแล้วนั่งลงเมื่อพี่สาวเดินไปนั่งที่โซฟาตามปกติ แน่นอนว่าพี่สาวของเธอก็เหมือนเดิม หามุมได้เมื่อไหร่ก็เสียบหูฟังทันที "อยู่กับพี่รักอึดอัดไหมคะ?"

"ก็?ช่วงแรก ๆ อึดอัดมาก พี่เขาดูนิ่งจนเหมือนไม่เป็นมิตร"

"แต่พอนาน ๆ ไปก็ดีขึ้นใช่ไหมคะ พี่รักก็นิสัยแบบนี้แหละ เห็นนิ่ง ๆ แบบนี้ที่จริงแล้วพี่รักเป็นพวกบื้อ ๆ ตามคนไม่ค่อยทันหรอกนะ บางทีก็ไม่สนใจเวลาคนอื่นแสดงความรู้สึกอะไรเหมือนไม่เปิดรับอะไรเลย แฟนคนล่าสุดนี่จีบพี่รักตั้งปีหนึ่ง ทุกคนรู้หมดว่าพี่เค้าจีบพี่รักมีแต่พี่รักของเช้านี่แหละที่ไม่รู้ตัวว่าโดนจีบ กว่าจะคบกันได้?"

"ปากมากนะแกน่ะ เดี๋ยวก็ได้นอนพักข้าง ๆ คนเจ็บด้วยสาเหตุใกล้เคียงกันหรอก" ดอกรักว่าน้องสาวเพราะรู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ควรพูดให้คนนอกฟัง

"โถ่! ฉันก็แค่?"

"นี่มันเรื่องของพี่ไม่ใช่หรือไง อยากเล่าก็เล่าเรื่องตัวเองสิ!"

"อะไรกัน ขี้งก!" เช้าว่าแล้วยอมสงบปากเพราะดูเหมือนพี่สาวจะจริงจังมาก แล้วเธอก็รู้สึกผิดเมื่อพูดถึงแฟนพี่สาวที่เสียไปเพราะตอนนี้พี่สาวสีหน้าและบรรยากาศเปลี่ยนไปแลกดดันมากจนเธอและพระพายรู้สึกได้

เรานิ่งกันอยู่สักพักพอแน่ใจว่าพี่สาวเธอสนใจแค่เพลง พระพายก็ตะแคงข้างหันมาทางเธอพลางกระซิบ

"ทำไมโกรธขนาดนี้"

"ก็?เรื่องมันยาว" เช้าบอกแค่นั้นแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย "พี่เรียนอะไรคะ?"

"เรียนศิลปะค่ะ"

"หืม" เช้าทำหน้าแปลกใจ

"ทำไมอ่ะ"

"พี่ดูไม่ติสท์อ่ะ คือศิลปินมันต้องอ่อนไหว อารมณ์เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา"

"พี่ก็ว่าพี่เป็นแบบนั้นนะ"

"จริงเหรอคะ?"

พระพายขำพลางพยักหน้า "ก็?เลือกปฏิบัตินิสัยนั้นกับบางคนด้วยมั้ง"

"อือ อันนี้เข้าใจอารมณ์เลยค่ะ บางทีเช้าก็ชอบดื้อ ชอบงอแง แต่ก็เป็นกับแค่บางคน" เช้าบอก

"แล้วเช้าชอบอ้อนพี่รักไหม พี่รู้สึกว่าพี่รักใจดี เช้าต้องอ้อนบ่อยแน่"

"ก็?ไม่รู้สิคะว่าอ้อนไหม รู้แต่ว่าพี่รักก็เอาใจเก่ง" เช้าพูดแล้วเอามือป้องปากพูดเสียงเบา "แต่บางทีก็ดุมากนะคะ แบบว่า?เรานอนห้องเดียวกัน ถ้าวันไหนแต่งตัวช้าพี่รักจะโยนออกจากห้องทันทีเลยค่ะ โหดมาก"

"ฮ่า ๆ น่าสนุกจังเลย"

"ไม่อ่ะ บางทีก็อยากได้ห้องส่วนตัวไปเลย ถ้าเช้าเผลอกอดพี่รักตอนกลางคืนนะ รู้ตัวอีกทีก็คงอยู่บนพื้นแทนที่จะนอนบนเตียง"

"อ้าว นอนดิ้นเหรอ?"

"เปล่าค่ะ โดนถีบ!"

เป็นอันจบบทสนทนาในหัวข้อคนอ่อนโยน ทั้งคู่เปลี่ยนเรื่องคุย สำหรับการมาของเช้าทำให้พระพายรู้สึกดีมากเพราะเช้าพูดเก่ง เป็นเด็กที่บรรยากาศต่างจากพี่สาวทั้งสิ้น?พระพายรับรู้ได้ถึงความเอาแต่ใจของเช้า ไม่เหมือนพี่สาวที่นิ่งแต่ดูตามใจและโอนอ่อนให้คนอื่นเสมอ ที่เหมือนกันก็คงเป็นคนดี บรรยากาศเป็นกันเอง อยู่ด้วยแล้วรู้สึกว่าไม่เป็นคนอื่นคนไกล

เธอชอบคนแบบพี่ดอกรักจริง ๆ ถ้าเลือกคนที่จะมาเป็นแฟน คนนิสัยแบบพี่ดอกรักเนี่ยแหละ?คงจะใช่แบบที่ชอบเลย

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น