web stats

ข่าว

+-User

Welcome, Guest.
Please login or register.
 
 
 
Forgot your password?
ปัญหาการสมัครสมาชิก
วิธีเปลี่ยนสถานะเป็นนักเขียน
วิธีลงนิยาย
วิธีใช้งานบอร์ด

+-สถิติการใช้งาน

Members
Total Members: 880
Latest: Levitra5a
New This Month: 0
New This Week: 0
New Today: 0
Stats
Total Posts: 1553
Total Topics: 886
Most Online Today: 104
Most Online Ever: 190
(08 กรกฎาคม 2022 เวลา 19:00:55 )
Users Online
Members: 0
Guests: 86
Total: 86

ผู้เขียน หัวข้อ: Queen's tales Chapter 15 : Warrior Princesses (เจ้าหญิงนักรบ)  (อ่าน 1930 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ anhann

  • Moderator
  • ขาประจำ
  • *****
  • กระทู้: 174
    • Crimson Maiden Les-books
Queen's tales Chapter 15 : Warrior Princesses (เจ้าหญิงนักรบ)
« เมื่อ: 04 กุมภาพันธ์ 2014 เวลา 09:21:59 »

นิยายเรื่องนี้เปิดให้จองอยู่นะคะ สนใจดูรายละเอียดได้ที่นี่ค่ะ http://yuriread.thaimeboard.com/index.php/topic,1291.msg7892/topicseen.html#msg7892

Chapter 15 : Warrior Princesses (เจ้าหญิงนักรบ)

“ทำไมเราไม่อยู่ช่วยพวกเค้า..” คำถามดังแทรกเสียงฝีเท้าของพาหนะสี่ขาที่มุ่งไปยังทางเบื้องหน้าด้วยความเร็วสูง เธอไม่สามารถหยุดความคิดนี้ได้ ไม่ว่าจะรู้แล้วว่า คนที่อยู่ตรงนี้กับเธอคือใคร เพราะเธอห่วงสองคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง

ห่วงทั้งที่กลัวและหมั่นไส้นั่นแหละ หรือต่อให้รู้สึกอะไร เธอก็ไม่ต้องการให้สองคนนั้นเป็นอะไรไป คนเคยๆเห็นกัน...

“ข้าไม่สามารถทำได้”

คำตอบที่ได้มาจากเสียงนิ่งๆ และอาการไม่มองหน้า พาให้คนที่เงยหน้ามองคนพูดอยู่กดหัวคิ้วลง เธออาจจะเข้าใจก็จริง เรื่องที่ชีวิตของผู้ปกครองบ้านเมืองสำคัญที่สุด หากแต่ผู้ที่ถูกทิ้งไว้ทั้งสองนั่น ก็สำคัญไม่ต่างกัน

เพราะถ้าคาร่าคือองค์ราชินี ก็หมายความว่า ไคล่าคือเจ้าหญิงรัชทายาท และน้องเล็กก็คือพระขนิษฐาองค์สุดท้อง พลังของแผ่นดินตามที่เนฟินเคยพูดให้ฟัง

และนี่ใช่ไหม สิ่งที่พ่อมดเฒ่าพยายามจะบอกเธอด้วยวิธีของเขา..

เจ้าจะต้องเชื่อฟังและปกป้องพระองค์เท่าชีวิตของเจ้า..จำไว้เบลล่า..

“แต่นั่นคือ.....”

“น้องของเราดูแลตัวเองได้”

ครั้งนี้ได้สบตากับเจ้าของคำพูดสักที ดวงตาสีคล้ายกันแต่อ่อนและใสกว่าบอกอะไรกลับมาได้มากกว่าคำพูดจาของเจ้าของ หากเธอไม่ได้ตีความหมายผิดไป เชื่อได้อย่างสนิทใจว่า คาร่าก็ห่วงน้องสองคนไม่ต่างจากเธอ

ไม่ใช่สิ ห่วงมากกว่าร้อยเท่าพันทวี...

ก็นั่นคือน้องและคนรัก.. ไม่ห่วงก็บ้าแล้ว..

“ไคล่าจะดูแลไอซิสอย่างดี เจ้าไม่ต้องห่วง และทั้งคู่เป็นผู้มีฝีมือ” คาร่าบอกเสียงเรียบราวไม่รู้สึกอะไร คนฟังเม้มปากแอบโมโห ถึงจะรู้ว่าไม่สามารถแหกปากใส่ได้แบบเมื่อก่อนตอนยังไม่รู้ถึงฐานะที่แท้จริง ก็ห้ามความคิดของตนไม่ได้

ห้ามนิสัยปากจัดของตัวเองไม่ได้ด้วย...

“ไม่ได้ห่วงสักหน่อย”

ราชินีเลิกคิ้วมองสาวน้อยที่ปากพูดอย่างหนึ่งสายตาบอกอีกอย่าง แล้วก็ส่ายหน้ายิ้มที่หล่อนเหมือนพยายามเบนหน้าหนี ไม่อยากให้มอง

“ถ้าเรียบร้อยกว่านี้สักนิด เราจะจับเจ้ามาแทนโรซาลีที่เพิ่งยกให้ไคล่าไป”

อิสซาเบลล่าหันขวับกลับมามองหน้าคนพูด เห็นรอยยิ้มใสๆกับดวงตาที่ทอประกายเจ้าเล่ห์ ก็เตรียมจะอ้าปากย้อนคำกลับไป หากชะงักเพราะเสียงเจ้าของดวงตานี้เสียก่อน

“แต่ก่อนหน้านั้น เจ้าคงต้องถูกส่งไปเรียนมารยาทใหม่กับไอซิสนะ เวลาที่น้องของเรากลับมา”
คนฟังอ้าปากจะเถียงหากเพียงได้แค่คิด ผู้หญิงผมเงินไม่ฟังอะไรเธอแล้ว คาร่าหันไปโบกมือให้สัญญาณบางอย่างกับแม่ทัพใหญ่ และม้าที่เธอนั่งอยู่ก็พุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว จนเธอต้องเกาะแผงคอของมันไว้กลัวหล่น หากกระนั้น ความรู้สึกบางอย่างก็บังคับให้เงยหน้ามองใบหน้าของคนบังคับมา

และรู้ว่า...

ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชา และการกระทำที่คล้ายไม่ใส่ใจอะไร องค์ราชินีมิได้ใจร้ายหรือไม่คิดห่วงใครอย่างที่ใครๆร่ำลือถึง ที่แอบตั้งฉายาให้ว่า...

สโนว์ควีน...

----Queen’s tales 1----

งูยักษ์ตัวมหึมาหลายหัวตามหลังพวกเธอมาติดๆ หวุดหวิดที่จะทำร้ายพวกเธอได้หลายรอบ หากเจ้าม้าสีดำของไคล่าไม่ได้เร็วมากพอและวิ่งซิกแซกจนหลายหัวของมันงง ไม่แน่ว่า พวกเธอคนใดคนหนึ่งคงจะโดนเขมือบไปนานแล้ว..

“ไคล่า.. ให้น้องลงไปจัดการมัน.!” ไอซิสประกาศมองหน้าพี่สาวที่มองลงมาหาด้วยสีหน้าตกใจ ไคล่าส่ายหน้าทันทีเหมือนไม่ต้องคิดนาน ว่าแล้วเชียว..

“ไคล่า!”

“ไม่ได้ เจ้าเป็นน้อง เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของพี่!” เจ้าหญิงรัชทายาทแย้งเสียงดังไม่แพ้กัน คนฟังกัดฟันอย่างหงุดหงิด

“ท่านอย่าให้ข้ากระโดดลงไปเองนะ..พี่สาว!” เจ้าหญิงตาสีแดงขู่ ผู้เป็นพี่กดหัวคิ้วลงเหมือนที่ไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กดื้ออย่างเธอ หากในที่สุดไคล่าก็หาจังหวะชะลอความเร็วของม้าลง ให้พอที่จะปลอดภัยสำหรับบางคนที่จะหย่อนตัวลงไปสู่พื้น แต่เรื่องอะไรที่เธอจะลงไปที่พื้นในเมื่องูยักษ์เลื้อยอยู่ที่พื้น

“บนต้นไม้ไคล่า!”

เสียงสั่งจากน้องสาวที่รักพาให้คนสติเบลอคิดออก ม้าสีดำจึงพุ่งไปข้างหน้าอย่างใจเจ้านายสั่ง มันชะงักเล็กน้อยกับต้นไม้หนึ่งที่มีกิ่งก้านใหญ่พอให้คนหนึ่งคนขึ้นไปยืน

“ไอซิส!”

สัญญาณจากผู้เป็นพี่พาให้ดวงตาสีแดงวาววับ ไอซิสยกมือขึ้นจับหมับที่กิ่งไม้และโหนตัวเองขึ้นไปอย่างว่องไวกว่าลิง ช่างคล่องแคล่วและแข็งแรงต่างจากหน้าตาและกิริยามารยาทเสียจริง..เจ้าหญิงน้อย..

ยกผลประโยชน์ให้สำหรับความซนในวัยเด็กของเจ้า!

“ไคล่า! กลับไปหาคาร่าก็ได้”

เสียงน้องสาวดังตามหลังมา ไคล่าดึงสายบังเหียนม้าอีกครั้ง เจ้าตัวดำหันหลังกลับพร้อมเสียงตะโกนของเธอ “ไม่มีทางไอซิส เจ้าไม่มีสิทธิ์เล่นสนุกคนเดียว!”

เรียวปากรูปกระจับเผยยิ้มที่ได้ยินเสียงตอบพร้อมกับที่มือสวยปรากฏคันธนูขึ้นมา ศาสตราวุธต่างๆอยู่ในความห้วงคำนึงของเธอ ไม่ว่าจะคิดถึงอะไร มันจะมาหาในทันที สมกับที่เป็นเทพธิดาแห่งนักรบ แม้เธอจะไม่รู้จักตัวตนของตัวเอง ท่ามกลางเสียงควบม้าของไคล่าที่กำลังหลอกล่อเจ้าหลายหัวตัวยาวอยู่ สองแขนเธอเกร็ง ดวงตาสีแดงหมายมั่นที่หัวใดหัวหนึ่งของสัตว์ประหลาด
ลูกธนูหนึ่งดอกพุ่งออกไปจากคัน หากแทนที่มันจะพุ่งไปที่ส่วนหัว โดนลูกนัยน์ตาของสัตว์ร้าย ลูกธนูนั่นดันพุ่งไปปักเข้าที่ลำตัวของไฮดร้า หากคงทำได้แค่สะกิดผิวที่มันลื่นและเต็มไปด้วยเกล็ดของมันเท่านั้น มันจึงไม่ร้องสักแอะ แค่หันหลายหัวมามองเธอแทนไคล่าที่อยู่บนม้า เวรแล้วไง..

“ไอซิสหนีไปซะ!”

เสียงพี่สาวตะโกนลั่นอย่างตื่นตระหนก สบตากันได้เพียงชั่วครู่ เธอก็ต้องพุ่งตัวหนีจากการพุ่งเข้าใส่ของสัตว์ประหลาด ต้นไม้ที่เธอพักพิงถูกทำลายเหมือนถูกขวานยักษ์ผ่าลำต้นใหญ่ให้แบ่งซีก ไอซิสมองมันอย่างตกตะลึง นึกว่าหากเป็นตัวเธอแทนต้นไม้ คงจะแหลกไม่มีชิ้นดี แต่ใครล่ะที่จะยอมให้เธอโดน..

เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดของสัตว์ร้ายดังก้องไปทั้งป่าเวลาเดียวกันกับที่มันกระตุกตัวกลับไปห่างจากเธอ เจ้าหญิงน้อยมองตามไป ทันเวลาเห็นพี่สาวตวัดดาบในมือกับหัวหนึ่งของมัน ไฮดร้าหัวขาดไปหนึ่งหัวแล้วตอนที่เธอหันไปเจอ และหัวที่สองของมันกำลังจะตามไป

ไคล่าเก่งสุดยอด! แต่ช้าก่อน.. เจ้าสัตว์ประหลาดนี่หัวมันงอกใหม่ได้นะ!

“ไอซิสหนีไปสิ!”

เสียงพี่สาวตะโกนอีกครั้ง ผู้ชมที่ทำหน้าตาทึ่งอยู่ก็เริ่มขยับตัวใหม่ หากเธอหรือจะยอมทำตามคำสั่งใครง่ายๆแม้จะเป็นพี่สาวที่รักยิ่ง

“ท่านก็ไม่มีสิทธิ์เล่นสนุกคนเดียวเหมือนกันไคล่า!” ไอซิสประกาศลั่น ครั้งนี้จากคันธนูเปลี่ยนเป็นดาบสั้นโค้งเหมือนกงจักรมีฟันเป็นซี่ๆคมกริบ และโดยไม่รีรอ เธอปามันออกจากมือ

ดวงตาสีแดงมองดูอาวุธคมกริบนั้นหมุนตัวไปตัดเข้ากับหลายหัวของเจ้าสัตว์ร้ายในคราวเดียว หากทั้งหกหัวของมันก็กำลังจะงอกกลับขึ้นมาใหม่ ถ้าไม่มีใครทำอะไรสักอย่าง

“ไคล่า หน้าที่ของพี่แล้ว!” เจ้าหญิงน้อยตะโกนพร้อมรับอาวุธสองชิ้นที่บินกลับไปหาเจ้าของ หันไปมองพี่สาวเห็นดวงตาสีฟ้าเป็นประกายวาวตรงนั้น เธอยิ้ม เพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรต่อ

ไคล่ายกดาบในมือชูขึ้นในอากาศและวาดเป็นรูปดาวห้าแฉกพร้อมปากที่งึมงำบางอย่างที่ไม่ใช่ภาษาที่มนุษย์ธรรมดาจะเข้าใจได้ ดาวห้าแฉกที่เธอวาดปรากฏเป็นแสงสีทองราวเธอใช้ปากกาหมึกทองขีดเขียนมัน จากนั้นมันก็ลอยขึ้นไปบนฟ้า อยู่เหนือร่างของเจ้าสัตว์เลื้อยคลาน และเสียงร้องของไฮดร้าก็เงียบหายไปเมื่อมันกลายร่างไปเป็นเพียงหินขนาดมหึมา

“ไคล่าสุดยอด!” ไอซิสร้องตะโกนดีใจพร้อมยกมือโบกให้พี่สาวที่ยิ้มกริ่มภูมิอกภูมิใจ และไคล่าก็ควบเจ้าดำทมิฬไปหาเธอ รวบตัวเธอขึ้นนั่งด้วยกันอีกครั้ง

“สุดยอดแล้ว จะให้รางวัลพี่ไหมคะ.?” เจ้าของดวงตาสีฟ้าถามอย่างคาดหวัง มันอดไม่ได้ทุกครั้งที่อยู่ใกล้น้องที่แสนรักเช่นนี้

ยิ่งใกล้ชิด ไอซิสก็ยิ่งเป็นของต้องห้ามที่มีเสน่ห์ชวนให้อยากจะแหกกฎข้อห้ามต่างๆนานา ก็คงเหมือนที่คาร่าไม่อาจต้านทานน้องได้ ไม่ว่าจะจิตใจเข้มแข็งเพียงใด ทั้งสวยทั้งเก่งขนาดนี้ ใครไม่อยากได้ก็บ้าไปล่ะ

“มีเพคะ น้องพกมาด้วย นี่ไง” เสียงหวานบอกพร้อมยิ้มใสๆ หากเธอก็ทำให้คนมองหัวเราะกับสิ่งที่มือล้วงขึ้นมาโชว์ต่อหน้า

“อ้าว..ทำไมล่ะเพคะ ใช้กำลังมาก ก็น่าจะหิวนี่นา..” แสร้งถามไร้เดียงสาอย่างไม่รู้ว่าที่จริงพี่ต้องการอะไรจากเธอเป็นของรางวัล หากคุกกี้ที่กำลังจับใส่ปากก็หันไปหาอีกฝ่าย สายตาเธอบอกบางอย่างให้พี่ได้รู้ว่าควรต้องทำอย่างไร

ไคล่ายิ้มกว้างส่ายหน้าก่อนเข้ามารับขนมที่ถูกป้อนด้วยวิธีแปลกๆแบบนี้ ก็รู้ดีว่า จะเกิดอะไรต่อเมื่อขนมถูกกัดจนไปถึงปากคนป้อน เธอถอนหายใจอย่างเป็นสุขที่ได้รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มของริมฝีปากน้องสาว ไอซิสจับกระชับใบหน้าเธอด้วยสองมือ จูบเธอทั้งที่เธอไม่กล้าพอที่จะทำ หัวใจสั่นรัวที่ได้ยินเสียงฮัมพอใจจากน้องรัก ไม่แน่ใจว่า น้องจำได้หรือไม่ว่าจูบใครอยู่ หรือนึกถึงคาร่า...

แต่คงไม่.. ไอซิสผละออกไปแล้ว ไม่มีอะไรนอกจากนี้..

“อร่อยไหมเพคะ.?”

เสียงคำถามใสๆ พาให้คนเผลอคิดไปไกลได้สติกลับมา รู้สึกดีที่ลืมตามาพบว่า มือตัวเองยังไม่ได้ไปไหนไกลนอกจากเอวของน้องกับสายบังเหียนม้า ฝืนใจพยักหน้ารับแม้ความจริงแสนเสียดายที่ไม่อาศัยโอกาสนี้คว้าไขว่สิ่งที่อยากได้จากคนที่เธอรัก รักมากกว่าน้อง..

แต่มันคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เมื่อไอซิสไม่ได้รักเธอแบบนั้น

น้องรักคาร่าคนเดียว..

“กลับกันเถอะค่ะ คาร่าคงเป็นห่วงแย่แล้ว” รีบเปลี่ยนเรื่องทันทีที่มีโอกาส น้องสาวพยักหน้ารับ เข้ามาหอมแก้มเธออีกทีให้ใจสั่นรอบสอง อยากบอกเหลือเกินว่า ไอซิสจะฆ่าพี่หลายครั้งแล้วนะ กับความน่ารักแบบนี้ แต่ถ้าบอกไป ต่อไปเธอคงจะอด อย่างน้อยได้ลิ้มรสชาติจูบจากปากรูปกระจับน่ารักนี้สักนิดก็ยังดี

ถึงจะไม่ได้ทั้งตัว...

“อัสลันไป!” ไคล่าออกคำสั่งกับเจ้าดำทมิฬแสนจงรักภักดี และมันก็พาสองพี่น้องมุ่งหน้ากลับไปหาคนหลายคนที่จากมา

โดยเฉพาะองค์ราชินี.. ผู้อันเป็นที่รักยิ่งของพวกเธอ..

----Queen’s tales 1----

ม้าสีขาวชะลอความเร็วลงเพื่อรอฟังคำของคนที่ควบม้ามาเทียบใกล้ “ว่าอย่างไรท่านโจเซฟ?” คาร่าถามเสียงปกติ หากผู้รับฟังผงกศีรษะให้อย่างนอบน้อม

“เกล้ากระหม่อมคิดว่า ตรงนี้ปลอดภัยเพียงพอที่พระองค์จะทรงหยุดพักเพื่อรอพระขนิษฐาทั้งสองพระองค์พะยะค่ะ” หนุ่มใหญ่มีเคราพูดคำราชาศัพท์อย่างไม่กลัวเกรง มาถึงเวลานี้แล้ว เขาย่อมไม่กลัวว่าจะถูกบั่นหัวที่เปิดเผยตัวตนของผู้เป็นเจ้านาย ก็พูดไปแล้วตั้งนาน และพระองค์ก็ดูจะไม่ติดใจจะเอาความด้วยสิ

หวังว่าคงไม่เรียกไปสำเร็จโทษทีหลังนะ แต่พระองค์ทรงไม่ใช่คนแบบนั้น.. ข้ามั่นใจ.. หากถึงพระองค์จะทรงกำหนดโทษข้า ข้าก็สมควรได้รับมัน..

โอ้..ทหารกล้า...

“เช่นนั้นก็ไปบอกทหารของท่านสิ ทำตามที่เห็นสมควร” เสียงนุ่มบอกกล่าวกลับไป ไม่ได้สนใจว่ามีบางคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าบนม้าตัวเดียวกันเงยหน้ามองตัวเองอยู่ แต่ถึงรู้ก็ไม่ได้คิดว่ามันเป็นปัญหาสำคัญ มือรั้งเอวนางเอาไว้แล้ว จะหนีไปที่ใดได้ล่ะ

“พะยะค่ะ” โจเซฟรับคำ หากเพียงหันไปจะทำตามคำสั่งเท่านั้น สายลมวูบหนึ่งก็พัดมา และปรากฏตัวสองผู้ที่ทุกคนกำลังรอคอย เสียงสาวน้อยใสๆดังขึ้น

“คาร่า น้องกลับมาแล้ว”

และใช่ นี่จะเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก พระองค์หญิงไอซิสผู้งดงามและน่ารักน่าชัง โจเซฟอดจะยิ้มอย่างเอ็นดูไม่ได้ เขาเห็นเจ้าหญิงองค์เล็กมาตั้งแต่แรกคลอด มองดูพระองค์เติบใหญ่มาพร้อมกับลูกสาวของตัวเอง หากแต่เลมมี่ไม่ได้แม้สักเสี้ยวของเจ้าหญิงน้อย ขี้ขลาดตาขาวเหมือนใครไม่รู้ โชคดีที่ยังซื่อสัตย์และจงรักภักดีเหมือนที่เขาเป็น

“โจเชฟ.. ขอบใจ เราจะพักสักครู่ แล้วค่อยเดินทางต่อ ขอให้น้องของเราทั้งสองได้พักสักนิดนะท่าน”

“พะยะค่ะองค์ราชินี” แม่ทัพใหญ่โค้งศีรษะอีกครั้งก่อนหันไปควบม้าตรงไปบอกข่าวกับทหารของตน สั่งงานเสร็จก็เหลียวมองกลับมายังสามพระองค์ที่แทบจะพุ่งเข้าโอบกอดกันทันทีที่มีโอกาส
หนุ่มใหญ่ถอนหายใจอย่างเป็นสุขกับภาพแห่งความประทับใจนี้ โจเซฟกำหมัดยกขึ้นแนบอกข้างซ้าย เงยหน้าขึ้นมองฟ้าที่คล้ายกับเวลาบนก้อนเมฆเขาได้พบกับใครบางคนตรงนั้น

เกล้ากระหม่อมดีใจเหลือเกินที่ได้อยู่จนถึงวันนี้ที่ได้เห็นพระธิดาทั้งสามของพระองค์เติบใหญ่และรักใคร่กันเช่นนี้ หวังว่าอยู่ตรงนั้นพระองค์คงจะทรงเห็นเช่นเดียวกันนะพะยะค่ะ

 :65: :65: :65: :65:



เจอกันได้อีกที่ที่นี่นะคะ https://www.facebook.com/Crimsonmaiden, https://twitter.com/Anh29, http://leslybooks.lnwshop.com/ (ร้านหนังสือ)

 

 

Powered by EzPortal
    ต้นฉบับในเว็บไซต์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้แต่งต้นฉบับที่นำมาลง
    copyright © Yuriread.com All rights reserved.