web stats

ข่าว

 


Sparkle_s3 (แฟนฟิค) - บทที่ 17 Chemistry

โพสต์โดย: anhann วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2018 เวลา 20:19:01 อ่าน: 312



บทที่ 17 Chemistry





ยุนอาเอื้อมมือหยิบหนังสือบนตู้ชั้นบนสุดมาหนึ่งเล่ม  พลางสั่งให้บันไดมีชีวิตของเธอขยับไปอีกตู้หนึ่งเพื่อจะหยิบอีกเล่มลงมา  เธอตีมือเขาเมื่อเขาแกล้งลูบก้นเธอขณะนั่งอยู่บนบ่าเขา  ได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ  เธอก็ได้แต่ส่ายหัวโกรธไม่ลง

"หนักหรือเปล่า"  เธอแกล้งถาม  เขาก็แกล้งทำเป็นทรุด  ปล่อยให้เธอร่วงลงไปอยู่บนหลังแทนบ่า  เขาเหลียวหน้ามาหาเธอ  ขอรับรางวัล  เธอจึงจูบริมฝีปากเขาไปหนึ่งทีและกระซิบบอกให้เขาปล่อยเธอลงจากแผ่นหลัง 

เธอเดินไปนั่งบนโซฟาหนังตัวใหญ่หน้าเตาผิงพร้อมกับหนังสือที่หยิบมาจากตู้  เปิดมันดูทีละเล่ม  วางเล่มที่ยังไม่ได้ดูไว้ด้านข้าง  ได้กลิ่นชาหอมๆ ลอยมา  ครู่ต่อมาถ้วยชาพร้อมจานรองก็มาวางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กตรงหน้า  ร่างอุ่นๆ มานั่งเบียดเธอจนต้นขาชนกัน  ขาเขาเปลือยเพราะใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว  แต่ขาเธอเปลือยเพราะใส่กางเกงชั้นในตัวเดียวกับเสื้อเชิ้ต  กระดุมแทบไม่ได้ติดสักเม็ด

เธอยกชามาดื่มพร้อมกับอ่านหนังสือ  เขาก็อ่านหนังสือเหมือนกัน  แต่อ่านการ์ตูน  เกือบครึ่งชั่วโมงที่เรานั่งกันเงียบๆ แบบนั้น  แล้วอะไรหนักๆ ตรงไหล่เธอก็ทำให้ต้องเหลียวไปมอง  ศีรษะโตๆ ของคริสตัลที่หลับไปแล้วนั่นเอง  ตาเธอเหลือบมองนาฬิกาตรงผนัง  ตีสองกว่าแล้ว

เธอพับหนังสือปิด  หยิบถ้วยชาจะดื่มอีกรอบแต่มันหมดเกลี้ยงไปแล้ว  จึงเอาน้ำเปล่าที่ตั้งอยู่ใกล้กันมาดื่มแทน  และเพราะเธอขยับ  เขาจึงงัวเงียตื่นขึ้นมา  งึมงำพูดอะไรสักอย่างใต้ลมหายใจฟังไม่รู้เรื่อง

"คริส  กลับไปนอนห้องเถอะ"  เธอพูดพร้อมกับเขย่าไหล่เขา

"ยุนไปด้วยสิ"  เขาพูดเสียงแหบ  จมูกซุกอยู่กับซอกคอเธอเหมือนเด็กขี้อ้อน  แต่ที่จับเอวเธอขึ้นมานั่งบนตักแบบนี้  คงไม่มีเด็กที่ไหนทำ

"ฉันขอทำงานต่ออีกหน่อย"

"ไม่ต้องทำแล้ว  พักก่อน"  เขาแย้ง  มือเริ่มซนขึ้นเรื่อยๆ  เผลอแป๊บเดียว  มือเธอก็ขยุ้มเส้นผมสั้นประบ่าของเขา  แอ่นตัวเข้าหาริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาที่กลายเป็นทารกตัวยักษ์  เธอขยับตัวช่วยให้เขาถอดกางเกงชั้นในออกไปให้พ้นๆ  พลางดึงบ็อกเซอร์เขาออกด้วย  แล้วมันก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

เขาสะดุ้งเล็กน้อยตอนเขี้ยวของเธอฝังลงบนฐานคอ  ตัวเขาเกร็งและเริ่มผ่อนคลายลงพร้อมกับขยับตัวเข้าจังหวะไปกับเธอ  เขาบีบแก้มก้นเธอแรงขณะคำรามก้องในอก  ปลดปล่อยในตัวเธออย่างเต็มที่  เธอได้ยินเสียงตัวเองครางเป็นสุข  เธอได้ทั้งเลือดและเซ็กซ์พร้อมกัน  อิ่มเอมทั้งสองอย่าง

และเธอชอบจริงๆ เวลามองเขานัวเนียกับตัวเองแบบนี้

"ยุนให้สเตฟานี่ไปทำอะไร"  เขาถามเสียงอู้อี้  ปากยังสาละวนอยู่กับหน้าอกของเธอ  สะโพกเธอกระตุก  รู้สึกเหมือนตัวเองจะออกัสซึ่มตั้งแต่นาทีนั้นไปแล้ว  มันจึงยิ่งง่ายสำหรับเขาที่เข้ามาร่าเริงในตัวเธออีกรอบ

เธอรู้ว่าเขารอฟังคำตอบอยู่  แต่สมองเธอคิดอะไรไม่ออกหรอกตอนนี้  ไม่รู้ว่าตัวเองส่งเสียงร้องดังแค่ไหนด้วยตอนเขาพาเราขยับไปพร้อมกันบนโซฟาตัวนี้  เล็บเธอที่ปกติตัดสั้นกลับงอกยาวและกางออกมาขูดแผ่นหลังเขาเป็นทางยาว  กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปหมด  หากทั้งเธอและเขาก็ชอบมัน  เธอไม่อาจฝืนธรรมชาติและตัวตนของเธอ  เสือเป็นนักล่า  ผู้ชื่นชอบกลิ่นเลือดเนื้อเป็นที่สุด  บ่อยครั้งที่เธอกัดเขาเหมือนอยากจะฆ่าให้ตาย  แต่เขาทนเธอได้  ถ้าเป็นคนอื่นคงตายหรือหนีไปแล้ว

"เขาส่งคนไปเฝ้าตึกนั้น  ดูว่ามีการเคลื่อนไหวหรือเปล่า"  เธอตอบ  หอบเบาๆ  หัวคิ้วกระตุกนิดหน่อยตอนเขาถอนตัวออกไป  แรงเสียดสีรุนแรงเมื่อครู่ทำให้เจ็บแสบเล็กน้อย  หากเธอยังตอบรับจูบจากเขา  สุดท้ายเราก็ไปอาบน้ำด้วยกัน

เขากอดเธอจากด้านหลังขณะมือเธอแตะลูกบิดประตูจะเปิดมันออก  ใบหน้าที่ซบบนบ่าเธอทำให้ต้องปล่อยมือออกและยกมันขึ้นไปลูบศีรษะเขา

"ยุนมีความสุขหรือเปล่า"  เขาถาม  เสียงกังวล  เธอจึงต้องหมุนตัวไปกอดเขาเพิ่มความมั่นใจให้

"มีสิ  มีมากด้วย  เธอเป็นวิตามินของฉันนะ  รู้ไหม"  เธอบอก  เขายิ้ม  ถอนหายใจโล่งอก  โอบกอดเธอทั้งตัว  กดปลายจมูกลงมาบนเส้นผมเปียกชื้นของเธอ  เธอก็ฝังหน้ากับแผงอกอุ่นของเขา  รู้สึกผ่อนคลายและปลอดภัยแบบที่ไม่เป็นกับคนอื่น  ฝันร้ายยามหลับไม่ค่อยมารบกวนเธอมากเท่าก่อนอีกแล้ว  คงเพราะเขาช่วยทำให้เธอรู้สึกแบบนี้

"ฉันอยากช่วยอะไรยุนบ้าง  ถ้ามีอะไรก็บอกนะ"

"เธอช่วยได้เยอะแล้ว  คริส  ขอบคุณมากนะ"  เธอพูด  เรากอดกันเงียบๆ ครู่ใหญ่  จูบกันอีกครั้ง  แล้วเขาก็ยอมให้เธอเปิดประตู  เธอปิดล็อกมันอย่างดี  พลางเงยขึ้นมองกล้องวงจรปิดบนเพดาน  แสงสีแดงสว่างวาบบ่งบอกว่ายังใช้งานได้ปกติดี

"หวังว่าคงไม่มีใครเดินเซ่อมาทางนี้อีกนะ"  เธอเอ่ย  เขายิ้มขำๆ  โอบไหล่เธอเข้าหาตัว  หอมศีรษะเธอ  ทำราวกับเธอเป็นเด็กเล็กๆ เหมือนเจ้าแฝด  แต่จะแปลกอะไร  ถ้าเธออยากจะเป็นเด็กบ้างเวลาอยู่กับเขา

...........................................

เธอขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว  พอออกมาบนโซฟานั่งเล่นหน้าทีวีก็มีคนนอนหลับสบายใจไปแล้ว  ท่าทางคงจะเหนื่อยมากถึงได้หลับไม่รู้เรื่องแบบนี้  มองใกล้ๆ อย่างนี้เจสสิก้าก็เหมือนเด็กผู้หญิงทั่วไป  หน้าสวยแก้มใส  ไม่มีอะไรบอกเลยว่าจะมีอะไรแบบนั้นด้วย  จะว่าไปคริสตัลก็ไม่ค่อยเหมือนผู้ชายเท่าไร  หน้าสวยมาก  หากเขาไม่ตัวสูงหกฟุตสี่นิ้ว  มีรอยโกนหนวดเครากับกลิ่นอาฟเตอร์เชฟ  เธอก็คงคิดว่าเขาเป็นแค่ผู้หญิงตัวสูงใหญ่เฉยๆ 

พวกอัลฟานี่ประหลาดชะมัด

เจสสิก้ามานอนหลับอยู่นี่แล้วเจย์เดนจะอยู่กับใครล่ะ  เธอก็ปากหนักจนไม่ได้ถามไถ่  แต่ถ้าจะไปดูลูกตอนนี้จะได้หรือ  ยังไงเธอก็ต้องปลุกเจสสิก้าให้ไปด้วยอยู่ดี  ลูกอยู่ในห้องนั้น  เธอไม่กล้าเข้าไปคนเดียวหรอก  เดี๋ยวก็โดนจับได้รอบสอง  มันต้องไม่ใช่เรื่องสนุกแน่ๆ  ถ้าอย่างนั้นก็ต้องปลุกสินะ

"คุณ  นอนตรงนี้ไม่ได้นะคะ"  เม็บพูด  ยังไม่กล้าแตะตัวคนหลับคุดคู้อยู่บนโซฟาของเธอ  (จริงๆ ก็คงของเจสสิก้านั่นแหละ  แต่มันอยู่ในห้องเธอไง)

"คุณ"  เธอเรียกซ้ำ  หากเจสสิก้าก็ยังไม่หือไม่อืออะไรเลย  เธอควรจะถอดใจ  เอาผ้ามาห่มให้ดีกว่าไหม  เจย์เดนคงไม่เป็นไรหรอก  ถ้าเป็นเขาก็คงร้องไห้จ้าจนเธอได้ยินจนได้นั่นแหละ

  เม็บเดินกลับไปยังเตียง  ผ้าห่มเธอมีผืนเดียวเสียด้วย  หมอนมีสอง  แต่เจสสิก้าหนุนหมอนอิงไปแล้วก็คงไม่จำเป็น  ผ้าห่มสำคัญกว่า  รายนี้ขี้หนาว  ถ้าอย่างนั้นก็เอาผ้าห่มให้ไปละกัน  เธอยังมีผ้าคลุมไหล่ผืนใหญ่เบ้อเริ่ม  ใช้มันห่มแทนก็ได้ 

ทว่าระหว่างเธอกำลังวางผ้าห่มบนตัวคนหลับ  ตาสีเทากลับลืมโพลงขึ้นมาจ้องหน้าเธอวาวเสียอย่างนั้น  แถมตอนนี้มันยังมีวงแหวนสีทองอร่ามจ้าออกมาด้วย

"เอ่อ  ฉันแค่จะห่มผ้าให้คุณ"  เธอพูดเบาๆ  วงแหวนสีทองจึงค่อยๆ จางลงกลับมาเป็นสีเทาตามปกติ  ถึงอย่างนั้นก็ยังน่ากลัวอยู่ดี  "คุณตื่นแล้ว  กลับห้องดีกว่าไหมคะ  จะได้นอนสบายๆ"

"ฉันนอนที่นี่ไม่ได้เหรอ"  เจสสิก้าถาม  เสียงงัวเงีย  ง่วงจริงจังมาก  แถมขยี้ตาโชว์ด้วย  "ขี้เกียจเดินกลับห้องแล้ว"

"ได้ไงคะ  แล้วลูกล่ะ"  เม็บท้วง  คนเด็กกว่าก็ทำหน้าตาขัดใจ  ฮึดฮัดลุกขึ้นมานั่งสางผมยาวเหยียดสีน้ำตาลทองลวกๆ  แล้วยืนขึ้นทำท่าจะเดินออกไปเลย  หากอยู่ๆ ก็หันกลับมาจนเกือบชนเธอที่เดินตามหลังไปเพื่อจะปิดประตูห้อง  ตาสีเทามองเธอแปลกๆ

"อะไรคะ"  เธอถาม  เจสสิก้าขมวดคิ้ว  ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร  แต่ก็ไม่พูดออกมา  หันกลับไปเดินต่อ  ถึงเธอจะงงแต่ก็อดขำไม่ได้อยู่ดี 

"ฉันคงตลกมากสินะ"  เจสสิก้าพูดเบาๆ  แต่เพราะมันเงียบมากจนเข็มตกก็คงได้ยิน  แล้วมีหรือที่หมาป่าจะไม่ได้ยินมัน  "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  ว่าทำไมต้องมาคอยตอแยเธอ  ทั้งที่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรฉัน  เธอสนแค่ลูก"

"เพราะคุณไม่ชอบให้ฉันสนต่างหาก"

เจสสิก้าหยุดเดินกะทันหันทำให้หน้าผากเม็บกระแทกศีรษะด้านหลังของเธอจนต่างคนต่างมึน  และจับหัวตัวเอง  มองกันตาขวาง  สักพักก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน

"เธอจะเดินตามฉันมาทำไมติดขนาดนี้ล่ะ"

"คุณต่างหาก  จะหยุดทำไมไม่บอกกันบ้าง"  เม็บเถียง  ไม่ยอมแพ้  มือจับหน้าผากที่เริ่มปูดโนของตัวเองขณะที่อีกคนยังจับหัวและรู้สึกมึนหน่อยๆ  เรามองตากันหน้ามุ่ยเหมือนเด็ก  สุดท้ายก็ยิ้มออกมาอีก

"โอเค  ดีเหมือนกัน  ฉันหายง่วงแล้ว"  เจสสิก้าพูด  หมุนตัวจะเดินต่อ  หากชายเสื้อด้านหลังของเธอก็ถูกดึงเอาไว้  เหลียวมาสบตาสีทอง  ความรู้สึกประหลาดก็ก่อเกิดขึ้นมาจนทำให้ต้องจ้องมันอยู่แบบนั้น

"อะไรหรือ"

"คุณจะไม่เหงาใช่ไหม  ถ้าฉันไม่อยู่  จะเลี้ยงลูกคนเดียวได้ไหม"

คำถามนี้กินใจเธอมากเหลือเกิน  ยิ่งมันออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แลดูหมดความมั่นใจแบบนี้ด้วย  ปกติแล้วเม็บเป็นคนที่มักจะทำให้เธอเกร็งและเกรงใจเสมอ  รัศมีความเป็นผู้ใหญ่  มีความเป็นแม่ใกล้เคียงกับแทยอน  ถึงจะอายุไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด 

"เจ..."

"ทำไมเธอไม่อยู่ที่นี่ซะเลยล่ะ" 

เม็บเลิกคิ้ว  เธอประหลาดใจตั้งแต่เจสสิก้าจับมือเธอแล้ว

"เธอไม่อยากอยู่กับลูกเหรอ  ไม่อยากอยู่เห็นเขาโตเหรอ"

"ย...อยากสิคะ  แต่ว่า --"

"ฉันไม่ได้จ้างเธอนะ  ฉันแค่อยากให้เธออยู่  อยู่กับลูก  อยู่กับฉัน"

"แล้วมันจะ..."

"อยู่เลี้ยงลูกด้วยกันเถอะ  เม็บ"

เม็บลังเล  มันเร็วเกินไปถ้าจะให้เธอตอบตอนนี้  เธอต้องการเวลาคิด  และต้องจัดการอะไรอีกหลายอย่าง  เรื่องแม่  เรื่องน้องชาย  บ้านหลังใหม่ที่ยังไม่เคยเข้าไปดู  เธอต้องไปไหนมาไหนกับซอฮยอนอีกหลายครั้งเกี่ยวกับมรดกที่ได้มา  เธอยังไม่ได้บอกแม่เลยเรื่องนี้  เอดวินก็ยัง  ถึงอย่างนั้น...

"ฉันนึกว่าเธอจะชอบฉันบ้าง  สักนิดก็ยังดี  แต่จริงๆ แล้ว  เธอคง --"

"คุณต่างหาก  ที่ทำเหมือนรังเกียจฉันอยู่ตลอดเวลา  เจสสิก้า!"

เจสสิก้าตาโต  ไม่ใช่เพราะเม็บทำเสียงดังดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้  แต่เพราะเม็บกำลังจูบเธอ  จูบอ่อนโยนแบบที่ต่อให้คนใจแข็งแค่ไหนก็ต้องยอมอ่อนให้  และคล้อยตามอย่างยินดี

"คุณชอบไล่ฉันตลอด  ถ้าคุณจำไม่ได้"  เม็บพูด  ผละออกมามองหน้าอีกฝ่าย  เจสสิก้าหน้าแดงก่ำ  แต่กลับเป็นฝ่ายไม่ยอมหยุดจูบเธอเหมือนเพิ่งจะนึกได้ว่าควรทำมาตั้งนานแล้ว 

"เจ  ฉันว่า..."

"อย่าไปเลยนะ  ได้ไหม...บอกสิว่าเธอจะไม่ไป"  เจสสิก้าพูดเสียงแผ่ว  แต่เม็บกลับรู้สึกว่ามันดังไปถึงข้างในใจเธอ  และมันทำให้เธอสับสน

"ถ้าฉันอยู่  เดี๋ยวคุณก็ไล่ฉันอีก"

"ไม่แล้ว"

เม็บยิ้ม  แต่เกือบจะทำให้เจสสิก้ายิ้มไปด้วย  ถ้าฟันคมๆ ไม่กัดลิ้นเธอจนเจ็บจี๊ดเสียก่อน 

"โอ๊ย  เธอทำอะไรเนี่ย!"

"ก็คุณทำอะไรฉันล่ะ"

เจสสิก้าอ้าปากจะเถียง  แต่บางอย่างนุ่มๆ อุ่นๆ ในมือก็หยุดเธอไว้  จะสะบัดมือออกก็เสียดายจึงปล่อยมันไว้แบบนั้นก่อนและหัวเราะแห้งๆ

"มือซนเหมือนกันนะคะ"  เม็บพูดยิ้มๆ  ตีมือบนหน้าอกตัวเองดังแปะ  และทาบมือลงมาบนมืออุ่นๆ  ถูปลายนิ้วชี้ไปบนหลังมือเจสสิก้าระหว่างมองตากันเงียบๆ  เงียบจนได้ยินเสียงหัวใจของเรา

"ถ้าเรามีอะไรกันจริงๆ  มันจะหมายความว่ายังไง"  เธอถาม  ทั้งที่ใจก็คิดคำตอบไว้ล่วงหน้าแล้ว  เธอก็ใช่จะเป็นสาวบริสุทธิ์จากไหนสักหน่อย  ทำไมแค่นี้จะมองสายตากันไม่ออกเชียวละ

"มันก็คง..."

"เจ  คุณชอบฉันบ้างหรือเปล่า  สักนิดนึงน่ะ  ชอบแบบที่ไม่ใช่เพราะร่างกายคุณต้องการ  ชอบเพราะชอบ  ชอบฉัน  ไม่ใช่ตัวของฉัน"

"ฉัน..."

"คุณมองหน้าฉันแล้วคิดถึงคนอื่นไหม  คิดถึงคนที่หน้าเหมือนฉัน"

"ไม่"  เจสสิก้าส่ายหน้า  "ไม่เคย  ไม่เคยเลย"  เธอย้ำ  เธอคิดแบบนี้จริงๆ  เพราะครั้งแรกที่เธอเจอกัน   เธอไม่ได้มองเม็บเป็นคนอื่นเลย  ไม่รู้สึกด้วยว่าเม็บเหมือนคนบ้านแลนดอนตรงไหน  มันอาจจะเพราะ...ตาสีทองคู่นี้

"จริงหรือนี่"  เม็บกระซิบถาม  เสียงแหบเบา  ฟังดูเซ็กซี่แปลกๆ  แต่เป็นความแปลกในแง่บวก  กว่าจะรู้ตัวว่าเราก็จูบกันอีกครั้ง  ครั้งนี้นานจนแทบหมดอากาศหายใจ  "เจ  ฉันว่าเราควรจะค่อยเป็นค่อยไปดีกว่าไหม"

เจสสิก้าเห็นด้วยเพราะเธอก็รู้สึกเหนื่อยแปลกๆ  เหมือนผีเสื้อล้านตัวกระพือปีกบินอยู่ในท้องของเธอ  เม็บจูบเธออีก  สองแขนคล้องคอเธออย่างเคย  จูบอ่อนหวานจนเธอลืมไปเลยว่าเรายังอยู่หน้าประตูด้วยกัน  ครู่ต่อมาแขนเม็บข้างหนึ่งก็ผละออกไป  มันเลื่อนต่ำลงมาพร้อมกับมือแสนซน  นิ้วเรียวเกี่ยวขอบกางเกงนอนของเธออยู่สองวินาทีคล้ายจะขออนุญาต  พอเธอไม่ต่อต้านมันก็ล้วงลึกเข้าไปข้างในเหมือนครั้งนั้น  หากเหมือนครั้งนี้จะรู้สึกดีกว่ามาก  หรือเพราะเธอเต็มใจและเตรียมตัวมาดีกว่า

เธอแทบจะร้องประท้วงเมื่ออยู่ดีๆ เม็บก็หยุดมือไม่ยอมทำต่อให้  นัยน์ตาสีทองมองเธอเหมือนจะท้าทายให้เธอทำอะไรสักอย่าง  ยิ้มมุมปากนั่นช่างน่าหมั่นไส้เหลือเกิน  เธอเกือบจะถอดใจและปล่อยมันให้เป็นอยู่แบบนั้นจนกว่าจะสงบลงเองได้  แต่จะสงบลงได้ยังไง  ถ้าเม็บยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ  พ่นกลิ่นหอมหวานแบบผู้หญิงแท้ๆ ออกมาในอากาศแบบนี้   

กว่าจะรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป  เธอก็ดันเม็บไปติดประตูและดันตัวเองเข้าไปเบียดกับร่างอุ่นๆ ซึ่งดูเหมือนจะหอมไปทุกจุดที่สัมผัส  เธอพยายามห้ามไม่ให้อะไรๆ มันเลยเถิดไปกว่านี้  หากฟีโรโมนรุนแรงจากร่างกายหมาป่าเบต้าก็เกินกว่าจะทานทน  ในที่สุดเราสองคนก็ร้องเฮือกแทบจะพร้อมกัน  เธอจ้องหน้าเม็บตาโต  ทางนั้นก็จ้องเธอเหมือนกัน  ดูเหมือนเราจะได้สติกันช้าเกินไป

"เอ่อ  คือว่า..."

"คุณขยับสิ  จะปล่อยไว้แบบนี้หรือไง"  เม็บดุหน้าแดง  จุกนิดหน่อยเพราะไม่ทันตั้งตัว  "เร็วสิเจ  ไม่งั้นก็ถอยออกไป  ฉันเจ็บ"

"ได้ไงล่ะ  ก็มัน..."  เจสสิก้าพูดไม่ออก  และยังทำอะไรไม่ถูกอีกด้วย  หากเธอรู้สึกชอบความอบอุ่นแบบนี้จริงๆ 

"คุณจะให้ฉันเป็นคนทำหรือไง  ฉันไม่ใช่ผู้ชายนะ"

"แล้วฉันใช่ที่ไหน --"  เธอแย้งเสียงดัง  แต่เสียงแผ่นหลังกระแทกพื้นกลับดังกว่า  เม็บแข็งแรงมากจริงๆ  ตอนนี้กดเธอไว้ใต้ล่างอย่างสมบูรณ์แล้ว  และเธอคงกลัวกว่านี้  ถ้าไม่ได้ยินเสียงครางแผ่วเบาจากริมฝีปากสวยนั่นขณะขยับตัวขึ้นลงบนตัวเธออย่างเชี่ยวชาญ  เล็บยาวจิกบ่าเธอจนทะลุเข้าไปในเสื้อ  ฝังลงไปในเนื้อจนเลือดออก  กลิ่นคาวเลือดผสมผสานกับกลิ่นสวาทคลุ้งไปทั่วห้องนี้  เม็บโยกตัวแรงขึ้น  เสียงครางหวิวและแรงบีบรัดทำให้เธอรู้ว่าอีกฝ่ายใกล้จะถึงจุดหมายเต็มที  มือสวยจับมือเธอไปลูบไล้ทรวงอก  แม้จะนอกร่มผ้าก็ยังรู้สึกดี  เม็บสะบัดเรือนผมยาวสีทองไปด้านข้างระหว่างกระแทกตัวขึ้นลง  ทรวงอกไหวกระเพื่อมตามแรงเคลื่อนไหว  ช่างเป็นภาพน่ามองและน่าหลงใหลยิ่งนัก  ที่สุดแรงบีบรัดก็ทำให้เธอเจ็บจนต้องร้องออกมาบ้าง  รู้สึกว่าบางอย่างพุ่งพรวดออกไปในร่างกายของคนด้านบนซึ่งตอนนี้หอบหายใจเหนื่อยอ่อนอยู่ข้างหูเธอ  ก่อนจะจูบเธอตรงนั้นราวกับจะขอบคุณสำหรับการไม่ขัดขืน

นี่เธอโดนผู้หญิงข่มขืนหรือเปล่าเนี่ย!  สมยอมมากกว่าละมัง

เม็บส่งเสียงน่าฟังอีกครั้ง  ตอนยกสะโพกออกไป  กระโปรงนอนถูกดึงลงมาปิดท่อนขาเรียวยาว  เธอมองเห็นกางเกงชั้นในสีขาวม้วนตัวแน่นิ่งอยู่บนพื้นตรงปลายตา  เพราะมัวแต่มองมันอึ้งๆ ตอนเม็บดึงกางเกงเธอขึ้นและปล่อยให้มันดีดตัว  เธอจึงร้องและสะดุ้งด้วยความเจ็บ  ดีนะไม่ได้โดนตรงนั้น

"จะนอนอยู่บนพื้นแบบนั้นใช่ไหม  กลับห้องไปได้แล้ว"

เจสสิก้ากะพริบตาปริบๆ  สติยังไม่กลับคืนมาเท่าไร  แล้วมืออุ่นก็มาฉุดแขนเธอให้ลุกขึ้นยืน  แรงเยอะเป็นบ้า  ถ้าตบเธอจริงๆ คงคอหักหมุนได้รอบ  แต่ทำไมเธอชอบก็ไม่รู้  หรือเพราะว่าเรา...

"ฉันเข้าห้องน้ำก่อนนะ  คุณปล่อยซะเต็มที่เลย  ดีนะ  ฉันมียาฉุกเฉิน  คงช่วยไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์  แต่ก็เอาเถอะ"

"ทำไมเธอทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ"  เธอถามอย่างอดไม่ได้  ทั้งที่ไม่ควรหวังอะไรกับคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน  เรายุ่งเกี่ยวกันเพราะลูกเท่านั้น

"แล้วคุณจะให้ฉันร้องไห้หรือไง  หรือคุณจะด่าฉันว่าร่านดีล่ะ"

เจสสิก้าสะดุ้งเพราะเสียงปิดประตูห้องน้ำดังปัง  เธอยืนกะพริบตาอยู่สองนาที  ยังคิดไม่ออกว่าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ยังไง  หรือเพราะฤดูผสมพันธุ์  หรือเธอชอบเม็บแล้วไม่รู้ตัว  แต่มันจะเพราะอะไรก็ช่าง  ตอนนี้เธอไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว

"คุณยังไม่ไปอีกเหรอ"  เสียงเคืองๆ ของเม็บฉุดให้เธอหลุดจากภวังค์  ทันได้เห็นเม็บเดินมาเก็บกางเกงชั้นในไปโยนใส่ตะกร้าที่ซ่อนอยู่ใกล้ตู้เสื้อผ้า

"อย่าบอกนะว่า  คุณจะนอนนี่จริงๆ  ฉันไม่คิดว่ามัน --"

"ฉันไปก็ได้  แต่ถ้าตอนเช้าฉันไม่เห็นเธออยู่ที่นี่  ฉันจะตามล่าเธอ"

"นั่นเป็นคำขู่หรือคำสัญญาคะ"

"ทั้งสองอย่าง"  เธอตอบ  และรีบไล่ตัวเองออกไปจากห้องนี้  ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนใจ  อยากอยู่ที่นี่ทั้งคืนบนเตียงด้านหลังเม็บ

....................................

คริสตัลยกหมอนขึ้นมาปิดศีรษะ  แล้วพลิกตัวนอนคว่ำเพื่อจะให้เสียงเคาะประตูห้องหายไป  เขาอุตส่าห์จะได้นอนยาวๆ แล้วเชียวนะ  วันนี้มีเรียนช่วงบ่าย  แทยอนพาเด็กๆ ออกไปเดินเล่นข้างนอก  กินอาหารเช้ากัน  ยุนอาก็ไปด้วย  แต่บอกให้เขานอนพักต่อไปก่อน  เธอบอกว่าเขายังเด็ก  ควรจะนอนเยอะๆ  นั่นเพราะเมื่อคืนเธอใช้งานเขาหนักด้วยนั่นแหละ 

แต่ดูเหมือนคนเคาะประตูจะไม่ยอมแพ้แน่ๆ  เขาควรออกไปขบหัวมันซะเลยดีไหมเนี่ย!

"โอ๊ย  มาแล้วๆ  จะเคาะอะไรนักหนา"  เขาโวย  เดินเปิดตาครึ่งเดียวไปเปิดตูพร้อมกับมือขยี้หัว  เส้นผมสั้นประบ่าของเขาคงดูไม่ได้เลยตอนนี้  แต่ใครจะสนใจกันล่ะ

"ไอ้บ้าคริส  ทำไมไม่ใส่กางเกง!" 

เสียงผู้หญิงทำเอาเขาสะดุ้ง  มือพุ่งมาปิดเป้าตัวเองอัตโนมัติ  หากพอเห็นว่าเป็นเจสสิก้า  เขาก็โล่งใจเกือบจะเอามือออก  แต่พี่ทำตาวาวขู่อย่างกับจะตัดมันทิ้งได้เลย  เขาจึงทำมือขอเวลานอกและไปเอาบ็อกเซอร์มาใส่

"เจมีอะไร  มาทำไมแต่เช้า"  เขาถามระหว่างพยายามใส่เสื้อกล้าม  จริงๆ ก็ไม่ได้อยากจะใส่  แต่พี่ทำหน้าตาน่ากลัวมาก

"เธอไม่เหมือนผู้หญิงเลยสักนิดเดียว"  เจสสิก้าพูด  ดูงงๆ จนคริสตัลมองหน้าเธอเหมือนเธอพูดอะไรบ้าๆ  "ก็เธอไม่ใช่แล้วนี่นะ  เออๆ แค่นี้แหละ"

"เดี๋ยวเจ  เป็นอะไรไปเนี่ย"  คริสตัลรั้งตัวพี่สาวเอาไว้  ไม่ปล่อยแม้พี่จะถลึงตาใส่เขาอย่างน่ากลัว  และอะไรบางอย่างก็ทำให้เขาแปลกใจ

"เดี๋ยวนะเจ  ทำไมเจมีกลิ่นแปลกๆ แบบนี้ล่ะ"

"อะ...อะไร  กลิ่นอะไร"  เจสสิก้าเลิ่กลั่ก  เบี่ยงหน้าหลบไม่ให้น้องดมตัวเธอ  เธอพยายามดันหน้าเขาไว้  แต่คริสตัลก็แรงเยอะเป็นบ้า  เขาคงหักคอเธอได้ด้วยมือเดียวด้วยซ้ำ

"คริส  ไม่เอา  ปล่อยฉัน!"

"เดี๋ยว  แป๊บนึง  พิสูจน์กลิ่นก่อน"

"จะมาพิสูจน์บ้าอะไรล่ะ  ฉันอาบน้ำแล้ว  จะมีกลิ่นบ้าบออะไรที่ไหน"

"กลิ่นเบต้า!  ต้องใช่แน่ๆ  กลิ่นเหมือนแทยอนเลยเนี่ย  พี่ไปทำอะไรกับแทยอนมาหรือไง  เจ  บอกฉันมาเลยนะ"

"จะบ้าเหรอ  ฉันเนี่ยนะ  จะไปทำอะไรแทยอน  หล่อนจะได้จิกหัวฉันหลุดน่ะสิไม่ว่า"

"ไม่งั้นเจจะมีกลิ่นนี้ได้ยังไง  ไม่เชื่อหรอก"

"ไม่ใช่โว้ย  ไม่ใช่แทยอน!"

"ถ้างั้นจะเป็นใคร --"

"ไม่ใช่ฉัน"

เสียงบุคคลที่สามช่วยยืนยันความจริงให้เป็นอย่างดี  แทยอนมองสองพี่น้องสมิธด้วยสีหน้ารับไม่ได้  เพราะทั้งคู่เหมือนกำลังปลุกปล้ำกันมากๆ

"ทำอะไรกัน  น่าเกลียดจริงๆ  แคลร์  ครูซ  อย่าไปมองลูก  ไปทางนู้นกันดีกว่าค่ะ"  แทยอนพูด  ดันตัวเด็กๆ ที่หัวเราะคิกๆ ให้เข้าไปด้านในห้อง  แต่สองแฝดก็ยังมองปะป๊ากับคุณป้าด้วยดวงตาใสๆ สนุกสนานจนกระทั่งลับตา

"อ้าว  กำลังทำอะไรกันอยู่คะ  ท่าทางสนุกนะให้ฉันเล่นด้วยสิ"  ยุนอาพูดเมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอสองพี่น้องยังจิกหัวจิกหูกันอยู่อย่างไม่มีใครยอมแพ้

"ยุนอา  ช่วยด้วย  เอาไอ้บ้านี่ไปไกลๆ ฉันที"

"จะดีเหรอคะ  คุณยังไม่ได้พูดความจริงเลยไม่ใช่เหรอ"

เจสสิก้าอ้าปากหวอ  ไม่เข้าใจเลยว่ายุนอารู้เรื่องนั้นได้ยังไง

"โอ้  ลืมไป  วันนี้มีตรวจร่างกายนะคะ  เจสซี่  พร้อมหรือยัง"

"อย่านะ  ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน  ตรวจไอ้บ้านี่ไป" 

คริสตัลโดนถีบไปหายุนอาจนเกือบล้มไปด้วยกัน  แต่หน้าเขาไปแปะเข้ากับหน้าอกของคุณหมอยุนก่อน  และเขาก็มองเธอตาเยิ้มจนเจสสิก้าทนดูไม่ได้  เตะขาไปอีกหนึ่งทีแล้วก็เจ็บซะเอง

"โอ๊ย  นี่มันขาหรือเสาเนี่ย!"  เธอโวยวาย  แล้วรีบผลุบหายไปจากห้องของครอบครัวน้อง  ก่อนจะที่คุณหมอใจร้ายจะสั่งให้น้องชายมาวิ่งไล่จับเธอไปตรวจโดยละเอียดทุกซอกทุกมุม 



....................


หึหึหึ    :61: :27: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

19 กุมภาพันธ์ 2018 เวลา 18:47:47
ในที่สุดนะเจ เหมาะสมดีกับเม็ด ลุกขึ้นตบมือให้เลย :08: :64:

18 กุมภาพันธ์ 2018 เวลา 21:46:03
หรือผู้หญิงในฝันเจจะเป็นเม็บ :21: :65:

18 กุมภาพันธ์ 2018 เวลา 20:51:24
เม็บเปิดซิงเจไปซะแล้วกลิ่นเบต้านี่มันเกินต้านทานจริงไรจริง
แสดงความคิดเห็น