เพราะรัก i got you-27.ใครอีกคน
โพสต์โดย:
Pearfa
วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2018 เวลา 20:12:26
อ่าน: 213
|
หวังว่าตอนนี้จะกาวใจให้คนที่รอไรท์มานานได้นะคะ....งิ
วีรินทร์ยืนมองบานประตูที่ถูกปิดสนิทพลางมองหมายเลขห้องที่แปะไว้ตรงกับที่หญิงสาวบอกเมื่อกี้ ในใจนึกหวั่นกลัวขึ้นมาเพราะหากว่าน้องไม่ต้องการจะคุยกับเธอละ เธอควรจะทำยังไง มือบางลักเลอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจผลักบานประตูนั่นเบาๆ เพื่อเปิดเข้าไป
ดวงตาคมจ้องมองแผ่นหลังของคนที่นั้งหันหลังกระดกเหล้าอยู่บนโซฟาสีดำพลางส่ายหน้าเบาๆ เธอไม่คิดว่าน้องจะมีมุมแบบนี้ด้วยแฮะ
"ทำไมถึงช้า แพรวบอกไปแล้วนิว่าไม่อยากให้เสียเวลา แล้วทำไมถึง...."
อลิตาจ้องมองคนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆโซฟา ดวงตากลมๆหรี่ลงเพียงเล็กน้อยเพื่อจะพิจารณาคนตรงหน้าอีกครั้ง
"พี่วิวหรอ ไม่ใช่ ฮึ!!! พี่วิวจะมาอยู่ตรงนี่ได้ยังไงกัน" ร่างสูงหัวเราะเยาะให้กับความคิดของตัวเอง โดยไม่มองแววตาของคนตรงหน้าที่เริ่มแสดงความไม่พอใจ
"แพรว หยุดกินเดียวนี้เลยนะคะ ทำไมถึงเมาแบบนี้ดูสภาพตัวเองหน่อยสิ"
วีรินทร์ดึงแก้วในมือของน้องออก ก่อนจะส่งสายตาดุไปยังคนที่ทำหน้าไม่พอใจใส่กันอยู่
"เธอเป็นใคร กล้าดียังไงถึงมาสั่งแพรว"
วีรินทร์ผละมือออกจากอีกคนในทันที นี้น้องมองเธอเป็นคนอื่นไปแล้วหรอ มันจะมากเกินไปแล้วนะอลิตา ร่างบางนั้งมองคนตัวสูงที่เริ่มจะทำตัวงี้เง่าไม่น่ารักเหมือนที่เคยเป็น
"นี่ไม่รู้จักกันจริงๆหรือว่าไม่อยากรู้จักพี่หรอแพรว" คนเป็นพี่เริ่มหัวเสียให้กับการกระทำและคำพูดของน้อง ถ้าเมาแล้วเป็นแบบนี้จะไม่ให้แตะมันอีกเป็นอันขาด ไอ้พวกสีๆพวกนี้เนี้ย
"ทำไมต้องรู้จัก เธอมันก็แค่คนอื่น เลิกเอาหน้าพี่วิวมาหลอกแพรวได้แล้ว เลิกๆๆพอๆๆ ..แค่นี้ก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮึก"
วีรินทร์เบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของอลิตาอีกครั้ง พลันเปลี่ยนความคิดที่นึกโมโหน้องเมื่อกี้ในทันที ที่แท้น้องแค่ไม่เชื่อว่านี่คือเธอตัวจริงอย่างงั้นหรอเนี้ย เด็กน้อยจริงๆ
"ไม่มีใครหลอกแพรวหรอกนะ นี่พี่วิวจริงๆ เลิกร้องไห้แล้วหันมาคุยกันดีๆก่อนนะคะ" หญิงสาวจับใบหน้ากลมรีที่มีผิวขาวเนียนละเอียดของน้องให้หันมามองกันชัดๆ
ทำไมน้องถึงไม่คิดว่าเธอจะตามน้องมาละ เมื่อน้องคือคนเดียวที่ทำให้เธอใจสั่นและนึกหวั่นไหวในทุกๆครั้งที่ได้จ้องมองดวงตากลมใสคู่นี้
"แพรวไม่เชื่อ ไม่เชื่ออีกแล้ว ฮึก พอแล้ว แพรวยอมแล้วก็ได้ ฮึก"
"ไหนบอกจะไม่ยอมง่ายๆไงคะ พี่ยังไม่ได้คืนกำไลให้เลยนะ แค่นี้คิดไม่ได้รึไง"
ถ้าน้องจำคำพูดที่เธอพูดในตอนที่เราคุยกันได้ น้องคงไม่วิ่งหนีออกมาแบบนี้แน่ อลิตาเพียงแค่เสียใจ เพียงแค่ไม่ฟัง แล้วแบบนี้จะเข้าใจกันได้ยังไงกัน
"ก็พี่วิว ไม่รักแพรว ฮึก" คำว่ารักของอลิตาถูกพรั่งพรูออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลตราดๆอย่างไม่หยุด
"พี่ไม่รัก แพรวก็จะเลิกรักแบบนี้เลยหรอ ไม่แน่จริงนี่หว่า"
ร่างบางยิ้มเยาะคนเป็นน้องที่กำลังมองหน้าเธอด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างพอใจในยามที่น้องมองกันแล้วขมวดคิ้วนิดๆ มันทำให้เธอมีความสุขที่ได้เห็นความน่ารักในตัวของคนตรงหน้า นับวันเธอยิ่งถอยห่างจากน้องไม่ได้เลย ผิดกับสมองของเธอที่อยากจะหยุดและหนีไปให้ไกลๆ
"ใครกันที่ไม่แน่ อย่ามาว่าแพรวนะ " คนเมาพูดลากเสียงยาว
ใบหน้าหวานที่เคยขาวผ่องในตอนนี่ขึ้นสีแดงๆก่ำที่แก้มทั้งสองข้าง ดวงตากลมหรี่ตามองคนที่พูดท้าทายกันพลางขมวดคิ้วนึกหงุดหงิดใจ
"ก็ พ แพรว"อื้ม อืออ"
อลิตาจัดการปิดปากคนตรงหน้าที่กล้ามาพูดท้าทายตัวเธอด้วยปากที่มีกลิ่นแอลกอร์ฮอลคละคลุ้งอยู่ มือเรียวที่รั้งท้ายทอยของร่างบางเข้ามาแนบชิดบีบเบาๆที่ต้นคอหลังอย่างเป็นจังหวะนำพาให้ร่างบางตรงหน้าร้องคางออกมาอย่างรู้สึกเสียว
"อย่ามาท้าแพรวอีกนะ" คนตัวสูงผละใบหน้าถอนจูบออกจากอีกคนที่นั้งหอบหายใจเหนื่อยอยู่
ดวงตากลมวาวจ้องมองใบหน้าคมที่เธอแสนจะหลงไหลมันด้วยแววตา ที่จริงจัง รสจูบเมื่อกี้มันทำให้สติของเธอกลับคืนมาพร้อมกับความทรงจำเมื่อครั้งก่อน ความอ่อนนุ่มของริมฝีปากที่เธอเคยได้สัมผัสมันมาแล้วครั้งหนึ่ง มันบอกเธอว่าเธอพึ่งได้จูบพี่วิวไปเมื่อกี้ เพียงนึกว่าหญิงสาวตรงหน้าคือใครสักคนที่กล้ามาท้าทายเธอ เพราะคนตรงหน้ามาแกล้งหลอกเธอว่าเป็นพี่วิว เพียงเท่านั่นก็รู้สึกหงุดหงิดใจแล้ว
"พ แพรว" ร่างบางที่นั้งตัวสั่นมองคนเป็นน้องที่กำลังคืบคลานเข้ามาทับตัวเธอ น้องจะรู้แน่ชัดหรือยังนะว่านี่คือตัวเธอจริงๆ ไม่ใช่หญิงสาวเพื่อนนั้งคุยที่น้องต้องการตัวก่อนหน้านี้
"แพรวหวงพี่วิว เป็นของแพรวแค่คนเดียวได้ไหมคะ" ใบหน้าหวานที่โถมตัวเข้าหาคนเป็นพี่พลางจ้องมองคนใต้ร่างด้วยสายตาเว้าวอน
"พ พี่" เธอยังไม่พร้อม ไม่ใช่ไม่รัก และเธอก็โตพอที่จะรู้ว่าคำพูดของน้องหมายความว่ายังไง หากเธอปล่อยให้ทำอะไรตามอารมณ์เมาในตอนนี่มันคงไม่ดีหรอก
"เป็นของแพรว ".. แค่คนเดียว"
อลิตาไม่รอฟังคำตอบจากพี่สาวตรงหน้าอีกแล้วใบหน้ากลมรีซุกไซร้ลงที่ต้นคอขาวในทันทีโดยไม่ฟังคำพูดร้องห้ามของอีกคนเลยสักนิด เธอแค่หวง แค่ต้องการให้พี่เป็นของเธอเพียงคนเดียว ในเมื่อพี่มาเธอถึงตรงนี่ เธอคงไม่ยอมปล่อยพี่สาวไปไหนอีกแน่ เพราะรัก เพราะเธอรักพี่วิวเพียงคนเดียว ต้องการเพียงแค่คนเดียว
"พ แพรว หยุดเดียวนี่ พี่ยั... อื้อ อืมมม "
"แพรว อย่า"
วีรินทร์ใช้มือมาจับมือของอีกคนกำลังพยายามที่จะถกเสื้อของเธอขึ้น ใบหน้าของน้องที่กำลังมุดฝังอยู่บริเวณหน้าอกของเธอชวนให้ขนกายของเธอลุกชันสั่นไปทั้งกาย
"อื้อออ อย่าดื้อ" คนเมาบ่นเบาๆเมื่อถูกคนใต้ร่างขัดใจเอา
ริมฝีปากสวยไล่ประทับรอยจูบไปทั่วหน้าท้องของคนเป็นพี่ ถึงแม้ว่าจะโดนอีกคนพยายามที่จะดึงมือของเออกก็ตามหากแต่ว่าคงจะไม่ยอมง่ายๆ
" พ แพรว อ่ะ"
วีรินทร์สะดุ้งวาบเมื่อมือเรียวของน้องสะกิดโดนเม็ดบัวสีอ่อนของเธอ ที่เธอจับชายเสื้อไว้มันไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลยใช่ไหมเนี้ย
"อื้มม พี่วิวหวานจัง"
"อ่ะ อ้ายยย ย หยุด นะพ แพรว"
น้องกำลังใจร้ายกับเธออยู่นะ ไม่ใช่แค่มือ แต่ตอนนี่น้องสามารถเลิกชายเสื้อของเธอขึ้นมาจนเห็นหน้าอกนูนของเธอ ใบหน้าหวานกำลังหยอกล้ออยู่กันเนินอกที่มีบราเซียสีขาวปกปิดไว้ ถึงแม้จะถูกปิดเอาไว้แต่น้องก็ยังใช้ลิ้นร้อนนั่นเล่นหยอกกับเม็ดบัวของเธออย่างได้ใจ
"พ พอแล้ว พ พอ" เธอจะทนไม่ไหวแล้วนะ เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดกำลังถูกอีกคนดูดกลืนไปเสียจะหมดอยู่แล้ว
"อ่ะ พ แพรว"
ไปแล้วบราเซียของเธอถูกถอดโดยง่ายเพราะฝีมือเนียนๆของน้อง ความเย็นจากแอร์และสัมผัสจากลิ้นของน้องทำให้เธอต้องใช้มือดึงทึงกับสาปชายเสื้อของอีกคน
"ไม่ นะ พ แพรว ย หยุดก่อน"
มือเรียวที่กำลังลูปไปตามเรียวขาของเธออย่างสนุกมือ ถึงแม้ว่าเธอจะดึงขืนเอาไว้สักเท่าไรก็สู้แรงของคนที่ทับตัวเธออยู่ไม่ได้เลย
"พ แพรว ฮึก"
หมดแล้วในตอนนี่ร่างกายของเธอไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวที่จะช่วยปกปิดร่างกายให้หลบพ้นจากสายตาของน้องได้เลย หากมีเพียงแต่รอยกลีบกุหลาบสีช้ำที่ประทับไปทั่วกายของเธอในตอนนี่ น้องจะรู้รึปล่าวนะว่ากำลังทำให้เธอเสียความรู้สึกอยู่ในตอนนี่ รักกันในเวลาเมา มันถูกแล้วใช่ไหมในความคิดของน้อง
"ฮึก พ แพรว อ่ะ "
ช่อดอกไม้กลางกายของเธอกำลังถูกมือเรียวของน้องรุกล้ำอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงอู้อึงที่ดังออกมาเพราะอาการเสียวซ่านกำลังถูกคนตัวสูงกลืนกินมันผ่านริมฝีปากร้อนๆ
"อะ อ่ะ อื้อออ"
เสียงคางที่ดังเป็นจังหวะ ยิ่งชวนให้คนเมานึกพอใจกับการกระทำของตัวเอง รอยยิ้มร้ายที่น้องส่งมาในตอนนี่ยิ่งทำให้ดวงตาคมเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา
"ป ปล่อย พี่ ฮึก"
"อ่ะ อ๊ายย จ เจ็บ พี่เจ็บ"
มือบางกุมมือของน้องที่กำลังถาโถมเข้ากลางกายของเธอ ถึงแม้จะไม่มีแรงไปห้ามมือร้อนนั่นแต่เพราะความเจ็บที่น้องกระทำมันทำให้เธอเสียความรู้สึกเอามากๆในตอนนี่
"อ่ะ อาอ้ายยย พ แพรว ฮึก"
ความรุนแรงที่อีกคนมอบให้กันมันชังเจ็บปวดเสียเหลือเกิน มันยิ่งทำให้เธอคิดได้ในตอนนี่เองว่าความรักมันไม่มีอยู่จริงหรอก แต่เพราะความต้องการทางกายตั้งหากละที่ผู้คนต่างต้องการจากตัวของเธอ ความรักบ้าบอนั่นมันไม่เคยมีอยู่จริง เธอพลาดอีกแล้ว เพราะเธอไม่ยอมฟังใจของตัวเอง เพราะเธอเชื่อในความรักของน้อง เพราะเธอหลงโง่ไปเอง
อ้ายยยยย อึก"
วีรินทร์มองเสี้ยวหน้าของคนตัวสูงที่ล้มตัวลงมาทับกายของเธอ หยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่ได้เรียกความสนใจจากน้องเลยสักนิด เธอหมดแรงและกำลังจะหลับไปในตอนนี่ หากเธอขอพรได้สักข้อ เธออยากให้เรื่องทั้งหมดนั่นเป็นแค่ความฝัน อย่าให้น้องเป็นแบบนี่อีกเลย
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|