web stats

ข่าว

 


เพราะรัก i got you-27.ใครอีกคน

โพสต์โดย: Pearfa วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2018 เวลา 20:12:26 อ่าน: 213

หวังว่าตอนนี้จะกาวใจให้คนที่รอไรท์มานานได้นะคะ....งิ



วีรินทร์ยืนมองบานประตูที่ถูกปิดสนิทพลางมองหมายเลขห้องที่แปะไว้ตรงกับที่หญิงสาวบอกเมื่อกี้    ในใจนึกหวั่นกลัวขึ้นมาเพราะหากว่าน้องไม่ต้องการจะคุยกับเธอละ  เธอควรจะทำยังไง    มือบางลักเลอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจผลักบานประตูนั่นเบาๆ เพื่อเปิดเข้าไป   

ดวงตาคมจ้องมองแผ่นหลังของคนที่นั้งหันหลังกระดกเหล้าอยู่บนโซฟาสีดำพลางส่ายหน้าเบาๆ   เธอไม่คิดว่าน้องจะมีมุมแบบนี้ด้วยแฮะ

"ทำไมถึงช้า  แพรวบอกไปแล้วนิว่าไม่อยากให้เสียเวลา  แล้วทำไมถึง...."

อลิตาจ้องมองคนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆโซฟา  ดวงตากลมๆหรี่ลงเพียงเล็กน้อยเพื่อจะพิจารณาคนตรงหน้าอีกครั้ง   

"พี่วิวหรอ  ไม่ใช่ ฮึ!!!  พี่วิวจะมาอยู่ตรงนี่ได้ยังไงกัน"   ร่างสูงหัวเราะเยาะให้กับความคิดของตัวเอง  โดยไม่มองแววตาของคนตรงหน้าที่เริ่มแสดงความไม่พอใจ

"แพรว หยุดกินเดียวนี้เลยนะคะ  ทำไมถึงเมาแบบนี้ดูสภาพตัวเองหน่อยสิ"

วีรินทร์ดึงแก้วในมือของน้องออก   ก่อนจะส่งสายตาดุไปยังคนที่ทำหน้าไม่พอใจใส่กันอยู่

"เธอเป็นใคร กล้าดียังไงถึงมาสั่งแพรว"

วีรินทร์ผละมือออกจากอีกคนในทันที  นี้น้องมองเธอเป็นคนอื่นไปแล้วหรอ  มันจะมากเกินไปแล้วนะอลิตา   ร่างบางนั้งมองคนตัวสูงที่เริ่มจะทำตัวงี้เง่าไม่น่ารักเหมือนที่เคยเป็น

"นี่ไม่รู้จักกันจริงๆหรือว่าไม่อยากรู้จักพี่หรอแพรว"   คนเป็นพี่เริ่มหัวเสียให้กับการกระทำและคำพูดของน้อง  ถ้าเมาแล้วเป็นแบบนี้จะไม่ให้แตะมันอีกเป็นอันขาด   ไอ้พวกสีๆพวกนี้เนี้ย

"ทำไมต้องรู้จัก  เธอมันก็แค่คนอื่น เลิกเอาหน้าพี่วิวมาหลอกแพรวได้แล้ว เลิกๆๆพอๆๆ ..แค่นี้ก็เจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮึก"

วีรินทร์เบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของอลิตาอีกครั้ง   พลันเปลี่ยนความคิดที่นึกโมโหน้องเมื่อกี้ในทันที    ที่แท้น้องแค่ไม่เชื่อว่านี่คือเธอตัวจริงอย่างงั้นหรอเนี้ย  เด็กน้อยจริงๆ

"ไม่มีใครหลอกแพรวหรอกนะ  นี่พี่วิวจริงๆ เลิกร้องไห้แล้วหันมาคุยกันดีๆก่อนนะคะ"   หญิงสาวจับใบหน้ากลมรีที่มีผิวขาวเนียนละเอียดของน้องให้หันมามองกันชัดๆ   

ทำไมน้องถึงไม่คิดว่าเธอจะตามน้องมาละ  เมื่อน้องคือคนเดียวที่ทำให้เธอใจสั่นและนึกหวั่นไหวในทุกๆครั้งที่ได้จ้องมองดวงตากลมใสคู่นี้

"แพรวไม่เชื่อ ไม่เชื่ออีกแล้ว ฮึก  พอแล้ว แพรวยอมแล้วก็ได้ ฮึก"

"ไหนบอกจะไม่ยอมง่ายๆไงคะ  พี่ยังไม่ได้คืนกำไลให้เลยนะ  แค่นี้คิดไม่ได้รึไง"

ถ้าน้องจำคำพูดที่เธอพูดในตอนที่เราคุยกันได้   น้องคงไม่วิ่งหนีออกมาแบบนี้แน่  อลิตาเพียงแค่เสียใจ เพียงแค่ไม่ฟัง  แล้วแบบนี้จะเข้าใจกันได้ยังไงกัน

"ก็พี่วิว  ไม่รักแพรว ฮึก"   คำว่ารักของอลิตาถูกพรั่งพรูออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลตราดๆอย่างไม่หยุด

"พี่ไม่รัก  แพรวก็จะเลิกรักแบบนี้เลยหรอ  ไม่แน่จริงนี่หว่า" 

ร่างบางยิ้มเยาะคนเป็นน้องที่กำลังมองหน้าเธอด้วยสายตาหยาดเยิ้ม  ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างพอใจในยามที่น้องมองกันแล้วขมวดคิ้วนิดๆ  มันทำให้เธอมีความสุขที่ได้เห็นความน่ารักในตัวของคนตรงหน้า  นับวันเธอยิ่งถอยห่างจากน้องไม่ได้เลย  ผิดกับสมองของเธอที่อยากจะหยุดและหนีไปให้ไกลๆ

"ใครกันที่ไม่แน่  อย่ามาว่าแพรวนะ "   คนเมาพูดลากเสียงยาว 

ใบหน้าหวานที่เคยขาวผ่องในตอนนี่ขึ้นสีแดงๆก่ำที่แก้มทั้งสองข้าง  ดวงตากลมหรี่ตามองคนที่พูดท้าทายกันพลางขมวดคิ้วนึกหงุดหงิดใจ

"ก็ พ แพรว"อื้ม  อืออ"

อลิตาจัดการปิดปากคนตรงหน้าที่กล้ามาพูดท้าทายตัวเธอด้วยปากที่มีกลิ่นแอลกอร์ฮอลคละคลุ้งอยู่  มือเรียวที่รั้งท้ายทอยของร่างบางเข้ามาแนบชิดบีบเบาๆที่ต้นคอหลังอย่างเป็นจังหวะนำพาให้ร่างบางตรงหน้าร้องคางออกมาอย่างรู้สึกเสียว

"อย่ามาท้าแพรวอีกนะ"   คนตัวสูงผละใบหน้าถอนจูบออกจากอีกคนที่นั้งหอบหายใจเหนื่อยอยู่   

ดวงตากลมวาวจ้องมองใบหน้าคมที่เธอแสนจะหลงไหลมันด้วยแววตา ที่จริงจัง   รสจูบเมื่อกี้มันทำให้สติของเธอกลับคืนมาพร้อมกับความทรงจำเมื่อครั้งก่อน  ความอ่อนนุ่มของริมฝีปากที่เธอเคยได้สัมผัสมันมาแล้วครั้งหนึ่ง มันบอกเธอว่าเธอพึ่งได้จูบพี่วิวไปเมื่อกี้ เพียงนึกว่าหญิงสาวตรงหน้าคือใครสักคนที่กล้ามาท้าทายเธอ เพราะคนตรงหน้ามาแกล้งหลอกเธอว่าเป็นพี่วิว เพียงเท่านั่นก็รู้สึกหงุดหงิดใจแล้ว

"พ แพรว"   ร่างบางที่นั้งตัวสั่นมองคนเป็นน้องที่กำลังคืบคลานเข้ามาทับตัวเธอ  น้องจะรู้แน่ชัดหรือยังนะว่านี่คือตัวเธอจริงๆ ไม่ใช่หญิงสาวเพื่อนนั้งคุยที่น้องต้องการตัวก่อนหน้านี้

"แพรวหวงพี่วิว  เป็นของแพรวแค่คนเดียวได้ไหมคะ"   ใบหน้าหวานที่โถมตัวเข้าหาคนเป็นพี่พลางจ้องมองคนใต้ร่างด้วยสายตาเว้าวอน 

"พ พี่"   เธอยังไม่พร้อม ไม่ใช่ไม่รัก   และเธอก็โตพอที่จะรู้ว่าคำพูดของน้องหมายความว่ายังไง  หากเธอปล่อยให้ทำอะไรตามอารมณ์เมาในตอนนี่มันคงไม่ดีหรอก

"เป็นของแพรว ".. แค่คนเดียว"

อลิตาไม่รอฟังคำตอบจากพี่สาวตรงหน้าอีกแล้วใบหน้ากลมรีซุกไซร้ลงที่ต้นคอขาวในทันทีโดยไม่ฟังคำพูดร้องห้ามของอีกคนเลยสักนิด   เธอแค่หวง  แค่ต้องการให้พี่เป็นของเธอเพียงคนเดียว  ในเมื่อพี่มาเธอถึงตรงนี่ เธอคงไม่ยอมปล่อยพี่สาวไปไหนอีกแน่  เพราะรัก   เพราะเธอรักพี่วิวเพียงคนเดียว   ต้องการเพียงแค่คนเดียว

"พ แพรว หยุดเดียวนี่  พี่ยั... อื้อ  อืมมม "

"แพรว อย่า"

วีรินทร์ใช้มือมาจับมือของอีกคนกำลังพยายามที่จะถกเสื้อของเธอขึ้น  ใบหน้าของน้องที่กำลังมุดฝังอยู่บริเวณหน้าอกของเธอชวนให้ขนกายของเธอลุกชันสั่นไปทั้งกาย

"อื้อออ อย่าดื้อ"   คนเมาบ่นเบาๆเมื่อถูกคนใต้ร่างขัดใจเอา

 ริมฝีปากสวยไล่ประทับรอยจูบไปทั่วหน้าท้องของคนเป็นพี่ ถึงแม้ว่าจะโดนอีกคนพยายามที่จะดึงมือของเออกก็ตามหากแต่ว่าคงจะไม่ยอมง่ายๆ

" พ แพรว อ่ะ"

วีรินทร์สะดุ้งวาบเมื่อมือเรียวของน้องสะกิดโดนเม็ดบัวสีอ่อนของเธอ  ที่เธอจับชายเสื้อไว้มันไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลยใช่ไหมเนี้ย

"อื้มม พี่วิวหวานจัง"

"อ่ะ อ้ายยย ย หยุด นะพ แพรว"

น้องกำลังใจร้ายกับเธออยู่นะ  ไม่ใช่แค่มือ แต่ตอนนี่น้องสามารถเลิกชายเสื้อของเธอขึ้นมาจนเห็นหน้าอกนูนของเธอ ใบหน้าหวานกำลังหยอกล้ออยู่กันเนินอกที่มีบราเซียสีขาวปกปิดไว้ ถึงแม้จะถูกปิดเอาไว้แต่น้องก็ยังใช้ลิ้นร้อนนั่นเล่นหยอกกับเม็ดบัวของเธออย่างได้ใจ

"พ พอแล้ว พ พอ"   เธอจะทนไม่ไหวแล้วนะ  เรี่ยวแรงที่มีทั้งหมดกำลังถูกอีกคนดูดกลืนไปเสียจะหมดอยู่แล้ว

"อ่ะ พ แพรว"

ไปแล้วบราเซียของเธอถูกถอดโดยง่ายเพราะฝีมือเนียนๆของน้อง  ความเย็นจากแอร์และสัมผัสจากลิ้นของน้องทำให้เธอต้องใช้มือดึงทึงกับสาปชายเสื้อของอีกคน 

"ไม่ นะ พ แพรว ย หยุดก่อน"

มือเรียวที่กำลังลูปไปตามเรียวขาของเธออย่างสนุกมือ ถึงแม้ว่าเธอจะดึงขืนเอาไว้สักเท่าไรก็สู้แรงของคนที่ทับตัวเธออยู่ไม่ได้เลย

"พ แพรว ฮึก"

หมดแล้วในตอนนี่ร่างกายของเธอไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียวที่จะช่วยปกปิดร่างกายให้หลบพ้นจากสายตาของน้องได้เลย   หากมีเพียงแต่รอยกลีบกุหลาบสีช้ำที่ประทับไปทั่วกายของเธอในตอนนี่   น้องจะรู้รึปล่าวนะว่ากำลังทำให้เธอเสียความรู้สึกอยู่ในตอนนี่    รักกันในเวลาเมา มันถูกแล้วใช่ไหมในความคิดของน้อง

"ฮึก พ แพรว อ่ะ "

ช่อดอกไม้กลางกายของเธอกำลังถูกมือเรียวของน้องรุกล้ำอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงอู้อึงที่ดังออกมาเพราะอาการเสียวซ่านกำลังถูกคนตัวสูงกลืนกินมันผ่านริมฝีปากร้อนๆ

"อะ อ่ะ อื้อออ"

เสียงคางที่ดังเป็นจังหวะ ยิ่งชวนให้คนเมานึกพอใจกับการกระทำของตัวเอง  รอยยิ้มร้ายที่น้องส่งมาในตอนนี่ยิ่งทำให้ดวงตาคมเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา

"ป ปล่อย พี่ ฮึก"

"อ่ะ อ๊ายย จ เจ็บ พี่เจ็บ"

มือบางกุมมือของน้องที่กำลังถาโถมเข้ากลางกายของเธอ  ถึงแม้จะไม่มีแรงไปห้ามมือร้อนนั่นแต่เพราะความเจ็บที่น้องกระทำมันทำให้เธอเสียความรู้สึกเอามากๆในตอนนี่

"อ่ะ อาอ้ายยย พ แพรว ฮึก"

ความรุนแรงที่อีกคนมอบให้กันมันชังเจ็บปวดเสียเหลือเกิน   มันยิ่งทำให้เธอคิดได้ในตอนนี่เองว่าความรักมันไม่มีอยู่จริงหรอก  แต่เพราะความต้องการทางกายตั้งหากละที่ผู้คนต่างต้องการจากตัวของเธอ  ความรักบ้าบอนั่นมันไม่เคยมีอยู่จริง  เธอพลาดอีกแล้ว  เพราะเธอไม่ยอมฟังใจของตัวเอง  เพราะเธอเชื่อในความรักของน้อง  เพราะเธอหลงโง่ไปเอง

อ้ายยยยย  อึก"

วีรินทร์มองเสี้ยวหน้าของคนตัวสูงที่ล้มตัวลงมาทับกายของเธอ  หยาดน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่ได้เรียกความสนใจจากน้องเลยสักนิด  เธอหมดแรงและกำลังจะหลับไปในตอนนี่  หากเธอขอพรได้สักข้อ เธออยากให้เรื่องทั้งหมดนั่นเป็นแค่ความฝัน  อย่าให้น้องเป็นแบบนี่อีกเลย

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น