web stats

ข่าว

 


AGENT K.(Trick or Treat) Vol.2 - บทที่ 3 I Like Me Better (1)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 13 ธันวาคม 2018 เวลา 22:50:15 อ่าน: 100





บทที่ 3 I Like Me Better (1)






หนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับลงข่าวเรื่อง  "ฟิวรี  ทิเฟอร์ซินี" เทพีผู้ล้างแค้นฆาตกร  เคย์นั่งอ่านมันบนโต๊ะอาหารภายในเพนต์เฮ้าส์ของตน  เธอไปกวาดซื้อมันมาตอนลงไปวิ่งจ้อกกิ้งเมื่อเช้ามืด

"ทำไมคุณตื่นเร็วจัง"  คาโรลีนเดินงัวเงียออกมาจากห้องนอนแขก  เคย์แทบจะลืมไปแล้วว่าเด็กสาวมาพักกับเธอด้วยชั่วระยะหนึ่ง

"กาแฟกดชงได้เลย  เครื่องอัตโนมัติ  แต่ถ้าอยากได้ชาก็กดน้ำร้อนชงเอา  มีชาสำเร็จรูปอยู่ในตู้ชั้นบน"  เคย์แนะนำ  ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนร่วมบ้าน  จึงไม่เห็นว่าคาโรลีนใส่เสื้อสเวตเตอร์ตัวโปรดของเธอกับกางเกงในเดินร่อนไปทั่วบ้าน 

"ไปจ้อกกิ้งมาเหรอ"  คาโรลีนถาม  หยิบแก้วมัคใบหนึ่งจากชั้นวางมารองใต้เครื่องชงกาแฟอัตโนมัติ  และกดปุ่มเลือกลาเต้  ไม่กี่อึดใจเธอก็ได้กาแฟหอมๆ มานั่งดื่มพร้อมกับเจ้าของบ้านที่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือพิมพ์  ไม่สนใจจะกินอาหารเช้าตรงหน้าตัวเอง  เธอก็เลยถือวิสาสะจิ้มไส้กรอกมากินเองเสียเลย  เคย์ไม่เคยว่าอะไรเธอ  บางทีเธอก็รู้สึกเหมือนเคย์เป็นพี่สาว  หลายๆ ครั้งเคย์ปฏิบัติกับเธอแบบนั้น  แต่ใจเธออยากให้เคย์เป็นมากกว่าพี่

"มีแต่ข่าวฟิวรี" 

"ใช่"  เคย์ตอบสั้นๆ  "ป่านนี้ที่สำนักงานคงเป็นบ้ากันหมด"

"แล้วคุณไม่ไปทำงานเหรอ"

"ไม่ละ  วันนี้ฉันจะพาเธอไปเที่ยว"

"เที่ยวเนี่ยนะ"

"ใช่  เราจะไปเกาะโคนีย์กัน"

"จริงเหรอ"  คาโรลีนถามอย่างตื่นเต้น  พอเคย์พยักหน้า  เธอก็โผเข้ากอดคอเอเจนท์สาวจนเคย์หน้าแดงก่ำ  ไม่ใช่เพราะโดนเธอล็อกคอจนหายใจไม่ออก  แต่เพราะเธอไม่ได้สวมบราเซียร์  แล้วหน้าอกนุ่มๆ ภายใต้เสื้อสเวตเตอร์ก็เบียดหน้าคนถูกกอดไปเต็มๆ

"แคล  ปล่อยที  แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้  แล้วเอาเสื้อฉันไปใส่ได้ไง  ใครอนุญาต"  เคย์แกล้งโวยวาย  เบี่ยงหน้าออกจากความนุ่มอุ่นที่ความจริงเธออยากจะซุกไซ้มากกว่าจะถอยหนี  "ถ้าเธอดื้อนะ  ฉันจะไม่ให้ไปด้วย"

"ก็ได้  แต่ขอมอร์นิ่งคิสก่อนนะ"  คาโรลีนตอบ  สองมือจับหน้าเคย์เข้ามาจูบโดยไม่สนใจอาการขัดขืนของอีกฝ่าย  เพราะไม่นานเคย์ก็จูบกลับ  รั้งเอวเธอมานั่งตัก  ลูบไล้ร่างกายเธออย่างเผลอตัว  ไม่ใช่ครั้งแรกที่เคย์ทำแบบนี้กับเธอ 

เราเคยอยู่ด้วยกันที่อะแลสกา  ในเคบินที่เกาะหนึ่งภายในเขตอุทยานแห่งชาติที่พ่อเคย์เช่าไว้เป็นเดือนๆ สำหรับการพักผ่อนหลังจบภารกิจเสี่ยงตายและเกือบจะตาย  เธอเป็นคนตามเคย์ไปเอง  เคย์ไม่เคยคิดจะชวนเธอไป  ดูๆ ไปก็เหมือนสต็อกเกอร์โรคจิต  หรือผู้หญิงร่านตามไปอ่อยเขาถึงที่  แต่เธอไม่สนหรอก  ถ้าเคย์ไม่ชอบเธอสักนิดก็คงจะไล่กันจริงจังแล้ว  ไม่ใช่ให้เธอนอนบนเตียงด้วย  นัวเนียกับเธอ (ถึงเธอจะเริ่มก่อนทุกครั้ง) และเกือบๆ จะมีอะไรกันมาหลายครั้ง  แต่ก็ไม่มีสักที

"แคล..."

"หืมม์?"  เธอถาม  ลูบเส้นผมคนอายุมากกว่าที่ซุกหน้ากับอกตน

"เหมือนหน้าอกเธอใหญ่ขึ้น"

"ฉันโตแล้วไง  และคุณก็ชอบบีบมันด้วย"

"โอ้  เหรอ"  เคย์แค่นหัวเราะ  สะกดใจให้ผละออกมาจากเรือนร่างที่เธอปรารถนาอยากจะเชยชมมาแสนนาน  ใช่ว่าเธอไม่ต้องการคาโรลีน  แต่เธอกลัวสิ่งที่จะตามมา  ขนาดเรายังไม่มีอะไรกัน (แค่จูบกับลูบคลำนิดๆ หน่อยๆ)  คาโรลีนยังติดเธอหนึบแบบนี้  ถ้ามีแล้วจะขนาดไหนล่ะ

"เดี๋ยวสิ  กอดฉันก่อน"  คาโรลีนประท้วงเมื่อเคย์พยายามดันตัวเธอให้ออกห่างทั้งที่เมื่อกี้ทำท่าเหมือนอยากจะกินเธอแทนอาหารเช้า

"ไม่  แคล  เราต้องไปทำงาน"  เคย์กลั้นใจพูด  เบนหน้าหลบจูบที่ริมฝีปาก  หากกลายเป็นเปิดทางให้เด็กสาวก๋ากั่นที่นั่งคร่อมตักอยู่จูบคางกับลำคอเธอได้ถนัดขึ้น  "แคล  ฉันพูดดีๆ ด้วยแล้วนะ"

"ทำไมคุณต้องหลีกเลี่ยงตลอดด้วยนะ  เคย์  คุณก็ชอบมัน"

"เพราะฉันกลัว"

คาโรลีนชะงัก  เธอเข้าใจที่เคย์พูด  เธอรับรู้ถึงความกลัวนั้น

"ทำไมคุณถึงรักฉันไม่ได้นะ" 

"ใครบอกว่าฉันไม่รักเธอ"  เคย์ย้อน  ยิ้มให้สายตาฉงนของเด็กสาวบนตัก  พลางลูบก้นกลมกลึง  คาโรลีนแก้มแดงเรื่อ  โผเข้ากอดเธอ  ซุกหน้าซ่อนไว้กับซอกคอ  อายขึ้นมาเสียอย่างนั้น  น่ารักน่าชังจริงๆ

คาโรลีนฮัมชอบใจเริ่มเพลินกับสัมผัสแบบนี้  ไม่เคยมีใครแตะต้องเธอแบบที่เคย์ทำมาก่อน  เธอไม่เคยยอมให้ใครทำ  ไม่ว่าจะเป็นหลังจากที่รู้แล้วว่าเคย์แค่ปลอมตัวมาทำงาน  เธอก็ยังไม่คิดว่าเคย์เป็นคนอื่น  เคย์ยังคงเป็น  "จิล  ซอง"  คนนั้นของเธอเสมอ

"ฉันแค่กลัวเธอจะเสียใจ  เหมือนที่ฉันทำให้คนอื่นเป็น"

"คุณคิดว่าเด็กอย่างฉันไม่จริงจังงั้นเหรอ"

"เปล่าค่ะ  ฉันกลัวเธอจะผิดหวัง  ถ้ามันไม่ดีอย่างที่คิด"

"ฉันไม่กลัวที่จะลอง  ถ้ากลัวคงไม่กล้าอยู่กับคุณแบบนี้หรอก"

"เด็กๆ ก็ไฟแรงแบบนี้แหละ"

"คุณแค่ยี่สิบห้าเอง  เคย์  คุณกำลังคึกเลยละ"  คาโรลีนท้วง 

"รู้ดี"  เคย์หัวเราะ  เธอมองตาสีช็อคโกแลต  พลางไล้ปลายนิ้วไปกับริมฝีปากสีชมพูตามธรรมชาติ  กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ  เธอไม่อยากแค่มองคาโรลีนแบบนี้เลยจริงๆ  "เธอจะรับได้เหรอ  ถ้าฉันไม่ได้นอนกับเธอแค่คนเดียว  แค่เธอนอนกับฉัน  ไม่ได้รับประกันหรอกนะว่าฉันจะมีแค่เธอ  ฉันชอบผู้หญิงหลายคน  และฉันก็อยากได้พวกเธอทุกคนด้วย"

"อย่าแกล้งเฉไฉเลยค่ะ"  คาโรลีนขัด  "คุณเป็นแบบนี้เพราะคุณยังไม่เจอคนที่รักคุณและทำให้คุณถูกใจมากกว่า  คุณรักคุณวาเลนเซีย  เธอก็คงรักคุณเหมือนกัน  แต่เธอแข็งเกินไป  ไม่ยอมอ่อนให้คุณ  คุณก็เลยคิดว่าเธอไม่เพียงพอสำหรับคุณ  คุณก็เลยมีคนอื่นไปทั่วไปหมด  ประชดเธอ  เลยยิ่งทำให้เธอไม่ชอบใจคุณมากขึ้น  ถ้าพวกคุณคนใดคนหนึ่งไม่ยอมลงให้กัน  พวกคุณก็คงจะเป็นกันแบบนี้ตลอด  คุณก็จะเหนื่อยจะท้อแบบนี้แหละ"

เคย์ฟังข้อสันนิษฐานของเด็กสาวแล้วก็อึ้งไปนิดก่อนจะยิ้มชอบใจ

"เธอเลือกเรียนได้สมกับเป็นตัวเองจริงๆ"

"คุณรู้เหรอว่าฉันเรียนอะไร"

"รู้สิคะ  แต่ตอนนี้ลุกก่อนได้ไหม  ฉันจะไปแต่งตัว  เธอก็ควรจะไปแต่งตัวด้วยนะ  ถ้าอยากจะไปด้วยกัน"

"คุณแต่งให้ฉันสิ"

"ไม่ดีหรอก  เพราะฉันถนัดถอดมากกว่าใส่"  เคย์พูด  ลุกขึ้นพร้อมคาโรลีนที่ยังเกี่ยวเอวเธออยู่  เด็กสาวหัวเราะคิกคักและร้องประท้วงตอนเธอเอาไปหย่อนหน้าห้องนอนแขกที่เธอยกให้เป็นของเจ้าหล่อนเมื่อคืน

"เคย์  จะไม่เข้ามาด้วยกันจริงๆ เหรอ"  คาโรลีนร้องเรียก  ยืนเกาะประตูอยู่ไม่ยอมเข้าไปข้างใน 

"เราจะไปค้างที่เกาะโคนีย์กันสักสองคืน  แต่ถ้าเธอยืนยันให้ฉันเข้าไปด้วยตอนนี้  ฉันก็จะไปที่นั่นคนเดียว  ตกลงไหม"

"ก็ได้ๆ  ทำไมชอบขู่กันเรื่อยเลยนะ"

เคย์เลิกคิ้ว  มองคาโรลีนสะบัดหน้าเข้าห้องไปอย่างเคืองๆ  แล้วยิ้มให้ตัวเองก่อนจะเดินกลับเข้าครัวไปทำความสะอาดเก็บกวาดของตามนิสัยรักความสะอาด  นัยน์ตาคมมองหนังสือพิมพ์บนโต๊ะ  เธอหยิบมันเข้าห้องไปด้วย  เผื่อจะได้อ่านระหว่างรอคนสวยในห้องนอนสำรองแต่งตัว

..........................................

"มันไม่อลังการเท่าดิสนีย์แลนด์หรอกนะ"  เคย์พูดขึ้นระหว่างส่งกุญแจรถบีเอ็มดับเบิลยูให้พนักงานต้อนรับของวิลล่าที่เราจะมาพักด้วยกันเป็นเวลาสองคืน  เธอเลือกมาพักในคืนวันศุกร์ซึ่งคาโรลีนมาอยู่กับเธอด้วย  เพราะพี่สาวไปทำงานต่างประเทศพอดี

"แปลว่า  เราไม่ได้มาเที่ยวกัน"  โคโรลีนหยั่งเชิง  เคย์ไม่ตอบ  แค่ส่งแขนมาให้เธอคล้องเดินไปด้วยกัน  "เราจะปลอมตัวเป็นแฟนกันอีกหรือไง"

"เธอมีปัญหางั้นเหรอ" 

"ใครจะมีล่ะ"

เคย์ยิ้ม  พึมพำว่า  "เด็กดี"  แล้วพาคาโรลีนเดินเข้าไปในอาคารที่เป็นส่วนประชาสัมพันธ์ของบ้านพักตากอากาศ  เธอต้องใช้เส้นสายจากพ่อซีซีมาจองที่นี่  ไม่อย่างนั้นคงไม่มีห้องให้พักง่ายแบบนี้  ถึงเกาะโคนีย์จะเก่า  เครื่องเล่นในสวนสนุกก็แก่พอกัน  แต่ชาวนิวยอร์กก็ยังชอบที่จะมาพักผ่อน  นอนอาบแดดกันริมหาด  ที่พักจึงมักจะเต็มทุกวันหยุดสุดสัปดาห์  ถ้าไม่ได้จองไว้ล่วงหน้าก็คงต้องนอนในรถ  หรือที่พักที่เธอรับไม่ได้ 

"เรามาทำอะไรกันแน่คะ"  โคโรลีนถามขึ้นหลังพนักงานขนกระเป๋าจากไปพร้อมกับทิปที่เคย์ให้เขา  "ขึ้นชิงช้าสวรรค์  หรือนั่งม้าหมุน"

"อืม  หรือเธออยากจะอาบแดด"  เคย์พูด  ล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็กและพบข้อความเข้าจากซีซีตามคาด  เธออ่านมันระหว่างโคโรลีนสำรวจห้องพักอย่างสนใจ  ได้ยินเสียงเด็กสาวพูดว่าสวยดีแต่ท่าทางไม่ได้ประทับใจอะไรสักเท่าไหร่  แน่ละ  คุณหนูเบย่อมได้เจออะไรที่เลิศหรูกว่านี้มามาก

"เปลี่ยนเสื้อผ้าสิ  แคล  เราจะไปเดินเล่นกัน"  เธอพูดขณะพิมพ์ตอบซีซี  พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เจอกับเด็กสาวในเสื้อยืดแขนกุดกับกางเกงยีนขาสั้น  ผมยาวสีดำกับผิวขาวจั๊วะทำให้คาโรลีนเหมือนหลุดออกมาจากหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น  เล่นเอาเธอกรามค้างไปพักหนึ่ง

"แล้วคุณไม่เปลี่ยนบ้างเหรอ  ที่รัก"  คาโรลีนย้อน  ยิ้มชอบใจขณะมาดันคางเคย์ให้หุบปากลง  "นี่ถ้าพ่อเห็น  ฉันต้องโดนบ่นแน่ๆ"

"เปลี่ยนกางเกง"  เคย์สั่งเสียงดุ  "หาเสื้อคลุมมาใส่ด้วย"

"ทำไมล่ะ  ก็จะไปเดินเล่นชายหาดไม่ใช่เหรอ"

"ใช่  แต่ใส่อะไรที่มันล่อแหลมน้อยกว่านั้นหน่อยได้ไหม"

คาโรลีนหน้างอ  ส่ายหน้าเร็วๆ

"แคล  มันสวยค่ะ  แต่มัน..."

"ไม่เหมาะกับงาน" 

เคย์พยักหน้าช้าๆ  รู้สึกน้ำลายติดคอกะทันหันขณะมองหน้าท้องคาโรลีน  ก็มันทั้งขาวและมีร่องกล้ามเนื้อน้อยๆ น่าสัมผัสเสียขนาดนั้น  เธอต้องคิดผิดแน่ๆ ที่หอบเอาเด็กคนนี้มาทำงานด้วย  เธอน่าจะเชื่อวาเลนเซีย

"แต่ถ้าคุณจะปลอมตัวแล้วให้ฉันใส่ชุดเหมือนไปมหา'ลัย  มันจะเนียนได้ยังไงคะ  คุณเอเจนท์" 

พูดอีกก็ถูกอีก  เคย์ยกมือยอมแพ้

"โอเคๆ  แต่มีผ้าคลุมไหล่สักหน่อยก็ดีนะ"

"ชมอีกทีสิ  ว่าฉันสวย"  คาโรลีนต่อรอง  ยกแขนขึ้นคล้องคอเคย์ที่พยายามดึงหน้าหลบเธออย่างหวาดๆ  เธอชอบแกล้งเคย์แบบนี้เพราะเห็นว่าเอเจนท์สาวน่ารักดีเวลาอยากจะทำตัวสุภาพกับเธอ

"นะคะ"

"ค่ะ  สวยค่ะ"  เคย์ยอมแพ้  แบบเดียวกับหลายๆ ครั้งที่เธอต้องยอมคาโรลีน  ยายเด็กช่างตื้อคนนี้ 

ตอนนี้ก็มีเพียงคาโรลีนคนเดียวที่ตื้อเธอแบบนี้  กับซีซีหรือเดน่าส์  เราจะมีอะไรกันเฉพาะตอนมีความต้องการตรงกันทั้งสองฝ่ายเท่านั้น  เวลาปกติเราก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงานกันเฉยๆ  ส่วนวาเลนเซียไม่ต้องพูดถึง  เธอได้แตะคุณผู้กองครั้งล่าสุดก็วันที่เจ้าหล่อนกลับมาจากเอดินบะระ  จากนั้นมาเราก็ทำแต่งาน  และเหมือนจะไม่มีโอกาสนั้นง่ายๆ อีกแล้ว

"คุณน่ารัก"  คาโรลีนชม  จุ๊บปากเคย์เร็วๆ และดันให้ไปเปลี่ยนชุด  ระหว่างรอเคย์  เธอก็ออกไปดูอะไรที่ระเบียงเล่น  ประมาณสิบนาทีได้  เสียงเคย์ก็เอ่ยเรียกเธอแล้ว  และพอหันมามอง  เธอก็แทบจะไม่อยากออกไปไหนเลยละ  คนบ้านี่เท่ชะมัดยาด

เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสแล็คเท่านั้นเองนะ  ให้ตายเถอะ! 

อาจเพราะเธอยังเด็กก็ได้  เรื่องรูปลักษณ์จึงสำคัญมากแบบนี้  ขณะที่สาวๆ วัยโตกว่าจะมองลึกกว่านั้น  ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่คิดว่าเคย์แย่อะไรนัก  คนมีเสน่ห์ก็ต้องเจ้าชู้เป็นธรรมดา  ยิ่งเป็นสายลับแบบนี้ด้วยแล้ว

เธอกำลังหาเหตุผลเข้าข้างเคย์อยู่... ใช่  ประมาณนั้นแหละ

"คุณเหมือนเจมส์  บอนด์  เวอร์ชั่นผู้หญิงจริงๆ" 

เคย์ส่ายหน้าให้กับคำชมนั้น  เธอพยายามเก๊กหน้านิ่งแบบแดเนียล  เคร็ก  ผู้แสดงบท 007 คนนั้น  แต่ทำได้แป๊บเดียวก็ต้องหลุดยิ้มเสียแล้ว

"คุณไม่ใช่บอนด์แบบแดเนียลหรอกค่ะ  อย่างคุณต้องเป็นแบบเพียร์ซ"  คาโรลีนพูดเสียงขำ  คล้องแขนเคย์ออกจากห้องพัก  และหัวเราะกับเสียงคำถามของเอเจนท์สาวว่าเธอเกิดทันตอนเพียร์ซคนที่ว่าเล่นเป็น 007 ด้วยเหรอ

....................................................                   

ใครไม่คิดถึง  เราคิดถึงนะ  เคย์  อิอิ   :01: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

14 ธันวาคม 2018 เวลา 18:35:01
แผนสองแผนสามกับความปวดหัวเอาเด็กช่างยั่วมาด้วย
แสดงความคิดเห็น