web stats

ข่าว

 


Immortals 2 (Sparkle 5) - บทที่ 27 Reforget

โพสต์โดย: anhann วันที่: 12 ธันวาคม 2018 เวลา 22:58:54 อ่าน: 172




Immortals season2 (In My Blood)  เปิดจองตั้งแต่วันที่ 4 - 31 ธันวาคม 2561

อ่านตอนตัวอย่าง --->>> http://bit.ly/2QQ4o7d

Immortals ภาคสอง 450 บาท
ส่งลงทะเบียน 40 ส่งแบบ EMS บวกเพิ่มอีก 70 บาท

สั่งจอง --->>> https://goo.gl/forms/B3EEP1C6spZMiWcp2

หรือติดต่อ anhann5@gmail.com หรือ ไลน์ anhann


* สั่งซื้อ Sparkle ทั้งสามภาคได้ ราคา 1350 บาท (ส่งฟรีพัสดุธรรมดา) 1420 บาท (ส่งลงทะเบียน) และ 1460 บาท (EMS)
Immortals ภาค1 = 450 บาท ส่งลงทะเบียน 40 ส่งแบบ EMS บวกเพิ่มอีก 70 บาท


บทที่ 27 Reforget



เขาคงจะห้องพักนักกีฬาช้ากว่าคนอื่นๆ เพราะมัวแต่คุยกับกัปตันของอีกทีมอยู่  เป็นคนหนุ่มไฟแรงเจ้าของบริษัทสตาร์ทอัพที่สนใจจะทำธุรกิจกับบริษัทเรา  ทีมหมอนั่นแพ้ยับเยินในการแข่งกระชับมิตรระหว่างเราสองบริษัท (ทั้งที่เขาใช้แรงแบบมนุษย์ปกติเท่านั้น)  แต่เกมแพ้ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องทะเลาะกัน  นั่นมันเด็กประถมเล่นกันแล้ว

"ทีมนายได้เปรียบเพราะนายมันโย่งหรอกนะ  ไอ้เสือ"  ทิมว่า  ผลักหัวคริสตัลอย่างหยอกเอิน  หมาป่าคริสไม่โกรธทั้งที่เขาควรจะโกรธและขย้ำหัวหมอนี่ซะ  แต่เจสสิก้าคงตบเขาหน้าแหกถ้าเขาทำแบบนั้นไป  เพราะนายทิมเป็นเจ้าของบริษัทสตาร์ตอัพนั่นไงล่ะ  "นั่นเมียนายเหรอวะ" 

คริสตัลมองตามสายตานายทิมไปเจอกับยุนอาที่กำลังยืนดื่มกาแฟอยู่ข้างๆ มาร์คัสตรงริมสนาม  ใกล้กับม้านั่งพักนักกีฬาของทีมเรา  เธอสวมเสื้อบาสเกตบอลทับเสื้อยืดสีขาว  ใส่กางเกงยีนรัดรูป  โชว์สะโพกทรงสวยที่เขาชอบลูบไล้มัน  และรองเท้ากีฬา  พอเธอไม่ได้สวมสูทสีดำตัวเก่ง  เธอก็ดูแปลกตาไปเลย

"คนเดียวกันกับที่เป็นที่ปรึกษาบริษัทนายไหม"

"อืม"  เขาตอบ  ตาสีฟ้าของยุนอาเหลือบมามองเขาวูบหนึ่งก่อนจะหันไปสนใจอย่างอื่นในสนามต่อ  ยังมีทีมอื่นๆ แข่งกันต่ออีก

"สวยฉิบ  แต่ดูดุฉิบหายเหมือนกัน  ฉันเดาว่านายคงโดนเธอจับกดมากกว่าใช่ไหม"

เฮ้ย ไอ้ทิมมันรู้จริง!  คริสตัลอยากจะตอบออกไปแบบนั้น  แต่ยุนอาคงตบเขาไม่ต่างจากเจสสิก้า  ถ้ารู้ว่าเขาเอาเธอมาพูดลับหลังหยาบโลนกับเพื่อนผู้ชาย  มันก็เรื่องปกติไม่ใช่เหรอ  ผู้ชายคนไหนก็ชอบอวดเมียทั้งนั้น  มันเป็นเรื่องหนึ่งที่เราเอาไว้ข่มกันนอกจากเรื่องรถที่ขับ  ความสูง  กล้ามและขนาดของเจ้าสิ่งที่อยู่ตรงเป้ากางเกง  เขาอยู่ในหมู่ผู้ชายมาตั้งแต่ก่อนที่จะกลายมาเป็นชายหนุ่มเต็มตัวแบบนี้  เขาจึงไม่ต้องปรับตัวอะไรมากนัก

"นายมีลูกกับเธอหรือเปล่า"

คริสตัลขมวดคิ้ว  ลังเลนิดหนึ่งก่อนจะพยักหน้า  อย่างไรซะเขาก็มีแม็กซ์เวลกับเธอ  แม้จะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากเป็นเจ้าของสเปิร์มที่เธอเอาไปทดลอง  คนภายนอกไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเขามีลูกได้จากวิธีใด  รวมถึงเรื่องที่เขามีภรรยาสองคนด้วย  ในวงสังคมมนุษย์  ยุนอาเป็นภรรยาของเขา  เธอจะออกงานทุกงานกับเขา  ซึ่งไม่เป็นปัญหากับแทยอน  เพราะเธอขี้เกียจปั้นหน้าไฮโซและคิดคำพูดฉลาดๆ เวลาต้องตอบคำถามคนในแวดวงชั้นสูง  และยุนอาถนัดกว่า  โดยเฉพาะยามต้องย้อนคำเจ็บๆ ใส่พวกภรรยาผู้บริหารบางคนที่ชอบเหน็บแนมเธอ  เขาประทับใจเสมอเวลาเห็นเธอทำแบบนั้นได้ด้วยใบหน้าสงบนิ่งและรอยยิ้มสุภาพจนไม่มีใครเอะใจเลยว่าโดนด่าเข้าแล้ว  แทยอนไม่มีทางทำแบบนั้นได้  เธอเป็นพวกปากไวและมือไวพอกัน

"ฉันไม่น่าถาม  สะโพกสวยๆ แบบนี้จะต้อง --"

"เฮ้ๆ อย่าลามปาม  เมียฉันมีไว้บูชา  และถ้าเธอได้ยิน  นายคงศพไม่สวยแน่  ฉันขอเตือน"  คริสตัลรีบพูดแทรก  เพราะเขารู้ว่ายุนอาต้องได้ยิน  เสือหูดีจะตาย  เขาไม่อยากโดนเข่าเธอกระแทกเป้าหรอกนะ

"โอ้  ฉันลืมไป  แต่นี่แหละที่ทำให้ฉันยังโสด"  ทิมพูดต่ออย่างภูมิใจ

คริสตัลลอบกลอกตา  พลางด่าหมอนี่ในใจว่า  "ไอ้กร๊วก"  แต่ทำแค่ยิ้มเออออไปกับเขาจนกระทั่งใครคนหนึ่งเดินตรงมาทางเรา  เขาจะหลบไปตั้งแต่เห็นนัยน์ตาทรงแหลมเหมือนแมวเปอร์เซียของเธอ  หากไม่ทันเสียแล้ว  พอมาเป็นหมาป่า  เธอไวกว่าเดิมเป็นสิบเท่า

"แต่ถ้าเธอยอมรับรักฉัน  ฉันอาจจะยอมสละโสดก็ได้"  ทิมกระซิบข้างหูคริสตัลก่อนนานะจะเข้ามาถึงก้าวเดียว  หมาป่าคริสย่นคิ้วมองเพื่อนมนุษย์ที่มีค่าทางธุรกิจต่อเขา  นึกสงสารนายทิมขึ้นมา  แต่คงเรียกว่าสังเวชมากกว่า 

"หวังว่านายคงยังไม่นอนกับเธอนะ"  คริสตัลกระซิบกลับ  นายทิมทำหน้าตาเหมือนโดนดูถูก  แต่ไม่ได้ปฏิเสธ  คริสตัลจึงเดาเอาเจ้าหน้าหล่อแต่ไร้เสน่ห์คงยังไม่ได้แอ้มไลแคนสุดเซ็กซี่ที่มีชื่อเรียกลับๆ ในหมู่หมาป่าว่า เมียน้อยของเขา  แน่นอนว่า  มันทำให้เธออยู่รอดปลอดภัยจากเขี้ยวเล็บของใครๆ ได้จนสามารถมายิ้มยั่วยวนเขาแบบนี้ได้อีกครั้ง

"นีนา  มาดูแข่งเหมือนกันหรือครับ"  ทิมทัก  พยายามฉีกยิ้มโปรยเสน่ห์ที่เห็นชัดว่าไม่มีและไม่สะดุดตาสาวนีนา  หรือนานะแม้แต่นิดเดียว  แต่เธอยังยิ้มให้ด้วยความสงสารเพื่อไม่ให้เขาหน้าแหกต่อหน้าหนุ่มคนอื่น  แม้ว่าหนุ่มคนนั้นจะเป็นสามีที่ไม่เคยรับเธอเป็นเมีย

"ว่าจะชวนไปฉลองน่ะค่ะ"  เธอพูด  น้ำเสียงฉอเลาะจนคริสตัลคันเท้าขึ้นมาทันใด  ยายฮีสทีเรียนี่จะหาเหยื่ออีกแล้วใช่ไหม  แต่หล่อนจะไปให้ใครเสียบก็ไม่เกี่ยวกับเขานี่นา 

"แต่ผมแพ้นะฮะ  หมอนี่ต่างหาก  ทีมเขาได้แต้มนำโด่งทั้งสองเซตเลย  คึกอย่างกับไม่ใช่คน"

ก็ไม่ใช่น่ะสิ!  นานะกับคริสตัลคิดพร้อมกันในใจ  เธอกับเขาสบตากันโดยบังเอิญวูบหนึ่งก่อนที่เขาจะเสตาไปทางอื่น  ไม่แยแสเธอเหมือนเดิม

"คุณไม่มีทางชนะเขาได้หรอกค่ะทิม  เขาเป็นนักกีฬามหาวิทยาลัย"

"โอ้  ว่าแล้วเชียว"  ทิมพูด  แล้วชี้หน้าทั้งสองคน  "พวกคุณเคยเรียนด้วยกันมาก่อนหรือ"

"ค่ะ  แต่ฉันเป็นรุ่นพี่เขาปีนึงน่ะ  ใช่ไหม  คริส"  นานะพูด  ยิ้มให้คริสตัลที่หันมามองเธอและพยักหน้าอย่างเฉยชา 

"อย่าบอกนะว่า  เคยปิ๊งกันด้วย"

"เขาแต่งงานแล้วค่ะ"

"โอ้"  ทิมทำหน้าตกใจ  แล้วหันไปยิ้มล้อๆ คริสตัล  เอาศอกถองสีข้างเพื่อนตัวสูงและพยักพเยิดไปทางยุนอา  "ไม่เลวเลยนี่หว่า  ขนาดแต่งกันนานแล้ว  เธอยังมาดูนายเล่นอยู่เลย"

"ไม่ได้หรอกค่ะ  เพราะสามีเธอเนื้อหอมมาก  เดี๋ยวผู้หญิงอื่นมาเอาไปก็แย่สิคะ"  นานะพูด  แตะไหล่ทิมแต่ตามองคริสตัลอย่างมีความหมาย  เขาพยายามทำเป็นไม่สนใจเธอ  เหลียวมองยุนอาที่ตอนนี้ดันไปเปิดบอลให้แมทช์ต่อไปของทีมอื่นเสียแล้ว

"เฮ้  ขอตัวก่อนนะ  ถ้าพวกนายไม่ว่าอะไร"  คริสตัลพูด  เขาขี้เกียจปั้นหน้าต่อแล้ว  เขาอยากกลับบ้านไปดูแคลร์  แม้ยุนอาจะบอกว่าลูกหลับพักผ่อนอยู่และเธอฉีดยาให้แล้ว  "แล้วเจอกันที่บริษัท  ทิม"

"รีบกลับเหรอวะ"

"ลูกไม่สบาย"

"เออ  ขอให้หายเร็วๆ ละกัน  แล้วเจอกัน"

เขาโบกมือให้นายทิมและยิ้มตามมารยาทโดยไม่ได้มองนานะ

เขาเดินแยกจากสองคนนั้นมา  สบตายุนอาที่กลับไปยืนข้างสนามเหมือนเดิม  บอกเธอว่าจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  อาบน้ำในห้องพักนักกีฬา  เธอก็พยักหน้าไม่ว่าอะไร

เสียงผ้าม่านห้องน้ำถูกรูดเปิด  เขาแทบไม่ต้องเดาเลยว่าใครทำมัน  ยุนอาไม่ว่างมาทำแบบนี้หรอก  เธอต้องอยู่รับหน้าคนอื่นๆ

ร่างอุ่นๆ แนบลงกับแผ่นหลังเขา  ความนุ่มนิ่มนั้นทำให้เขารู้ว่าเธอไม่ได้สวมอะไรสักชิ้นบนตัว  มันเป็นวิธีที่เธอชอบใช้กับเขาเวลาจะไม่ยอมให้เขาปฏิเสธเธอ  เธอเป็นนางแพศยาสุดฮอตที่เขาต้องยอมให้

"ครบเดือนแล้วนะคริส" เธอกระซิบเบาๆ เตือนเขาเผื่อจะลืมสัญญา  เขามองมือเธอที่ลูบไล้แผ่นอกเขา  รู้สึกได้ถึงแรงปรารถนาที่ไม่มีทางสงบลงถ้าเขายังไม่สงเคราะห์เธอ  "ฉันขออนุญาตแล้วก่อนจะเข้ามา  เพราะงั้น --"

"ทำไมเธอถึงรู้เรื่องดาบได้"  เขาถาม  ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงกระเส่าของเธอระหว่างถูไถทรวงอกอวบอัดไปกับแผ่นหลังเขา  ใจจริงเขาอยากจะจับเธออัดผนังห้องน้ำและอึ๊บเธอให้ขาดใจ  หรือหันไปบิดคอให้หักเสีย  แต่ก็อย่างที่ยุนอาบอก  เธอมีประโยชน์ต่อเขายามยังมีชีวิตอยู่  "คนของเธอเป็นคนเอามันมาปล่อยใช่ไหม"

"ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ  ฉันแค่ไปสืบข่าวให้นายเท่านั้น"

"สเตฟานี่สั่งเธอต่างหาก  นอนกันแล้วใช่ไหม"

"บอกทีว่านายหึงฉัน"  นานะพูด  แค่นหัวเราะเมื่อเขาไม่ตอบ  "ไม่  ฉันไม่นอนกับยายนั่นหรอก  ผู้ชายบนโลกนี้มีเยอะแยะไปที่ต้องการฉัน"

"นั่นสิ  แล้วทำไมเธอถึงอยู่ตรงนี้ล่ะ  ยังหาเหยื่อไม่ได้เหรอ  วันนี้"

"หึงจริงๆ ด้วย"

คริสตัลกลอกตา  หากเขาก็ต้องขมวดคิ้ว  กัดปากตัวเองระหว่างที่ผู้หญิงด้านหลังย้ายตัวเองมาอยู่ด้านหน้า  บริการเขาด้วยปากอย่างช่ำชอง  เขากำเรือนผมสีเข้มของเธอขณะโยกสะโพกเข้าหาริมฝีปากช่างพูด  และดูดเก่งเป็นบ้า  ในที่สุดเขาก็เสร็จไปหนึ่งครั้งด้วยปากเธอ  เธอเก็บมันกินอย่างหิวจัด  ท่าทางแบบนี้ทำให้เขาต้องจับเธอขึ้นมาและป้อนมันให้กับเธออีกครั้ง

"โอ้ว  แรงอีก  แรงอีก  ที่รัก"  นานะครางขณะตอบรับแรงกระแทกจากเขาจนร่างสะท้าน  แผ่นหลังเธอชนผนังน้ำห้องครั้งแล้วครั้งเล่า  แต่ไม่มีความรู้สึกเจ็บสักนิด  เธอกลืนกินเขาจนหมด  สองขาเกี่ยวเอวเขา  สองแขนคล้องลำคอ  เล็บยาวกรีดต้นคอ  ต้นแขนและอะไรก็ตามที่จะข่วนเขาถึง  เขารู้สึกได้ถึงแรงบีบรัดในกายเธอ  เสียงครางยั่วเย้าเร่งเร้าให้เขากระหน่ำเข้าใส่เธออย่างไม่ต้องยั้งแรง  ตอนเธอยังเป็นมนุษย์  เขายังกลัวว่าเธอจะตาย  แต่ตอนนี้ไม่ต้องอีกแล้ว  เขาสามารถอึ๊บเธอจนตัวเองหมดแรงได้เลย

"โอ้  แฉะไปหมดเลย"  เธอแสร้งทำตกใจ  และเขารู้ดีว่าเธอชอบให้ตัวเองเปียกแบบนั้น  "ทำให้หน่อยสิคะ  เดือนละครั้งเองนะ"

คริสตัลทำท่าเหมือนลำบากใจ  หากที่จริงเขาก็ต้องการมัน  เขาจับขาเธอข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าตัวเอง  ชื่นชมความงดงามของเพศหญิงอันฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำแห่งความใคร่ทั้งของเธอและของเขาที่ฉีดใส่เธอไปเมื่อครู่อยู่ครึ่งนาทีก่อนจะใช้ปากจัดการมัน  นานะครางเสียงหลง  ไม่กลัวว่าใครจะได้ยิน  เธอจิกเส้นผมเขาระหว่างที่เขาสอดลิ้นเข้าไปในช่องลับของเธอ  ลิ้มรสชาติตัวเองจากตรงนั้น  มันน่าแหวะมาก  แต่เขาชอบได้ยินเสียงเธอร้อง  เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาชอบอึ๊บเธอหนักๆ แบบนี้

แล้วเขาก็สอดใส่ตัวตนของเขาเข้าไปในกายเธออีกครั้ง  เขาแทบจะยืนไม่อยู่หลังจากพ่นพิษใส่เธอไปอย่างเต็มที่  ต่างจากเธอที่สดชื่นขึ้นจากตอนแรกอย่างเห็นได้ชัด  จากนั้นเธอก็เสนอลำคอให้เขาดูดเลือด

ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบนี้  เธอเป็นถุงเลือดมีชีวิตของเขา  ส่วนเขาช่วยเติมเต็มให้ส่วนที่ขาดให้เธอด้วยเซ็กซ์อย่างถึงใจ  เดือนละครั้ง

"ก้นแน่นจังเลย"

"อย่ายุ่งกับก้นฉัน"  เขาคำราม  เขาไม่ชอบให้ใครยุ่งกับก้นตัวเอง  ยุนอายังไม่พยายามจะยุ่งเลย  "ไม่จำเป็นต้องกระตุ้นฉันตรงนั้น"

"กลัวคนอื่นว่าเป็นเกย์หรือไง"  เธอล้อเลียน  แต่พอเขาไม่เล่นด้วย  แถมยังทำหน้าดุแบบนี้  เธอก็จูบปากกับคางเขาอย่างเอาใจแทน  "ถ้าผู้หญิงคนไหนว่านายเป็นเกย์ก็ลองท้าให้หล่อนแก้ผ้าสิ  พ่อหนุ่มรูปหล่อของฉัน"

"เธอมีเรื่องอะไรจะบอกฉันอีกหรือเปล่า  ถ้าไม่มีก็ไปได้แล้ว  ฉันจะอาบน้ำ  จะกลับบ้าน"

"ฉันอาบด้วย"  นานะขอ  เสียงร่าเริง  เขาจะไล่เธอไปอาบห้องอื่นก็คงจะใจร้ายไปหน่อย  ไหนๆ เธอก็ให้เขาอึ๊บตั้งหลายครั้งจนความเครียดจากเรื่องลูกไม่สบายผ่อนคลายลง  เราจึงอาบด้วยกัน  เธอยังช่วยเป่าผมยาวๆ ของเขาให้แห้งด้วย  เขาก็เลยใจอ่อนช่วยทำให้เธอเหมือนกัน

แค่เดือนละครั้งเท่านั้นเอง

"ลูกนายไม่เป็นไรหรอก  เขาเข้มแข็งและอึดเหมือนนายนี่แหละ"

เขาเผลอยิ้มให้เธอที่พูดพร้อมตีหน้าอกเขา  แล้วเธอก็จากไปด้วยรอยยิ้มสดชื่นและคำสัญญาว่าจะช่วยเขาหาข้อมูลเพิ่มเติมให้อีกเกี่ยวกับคนที่ขโมยดาบไปขายในตลาดมืดและเรื่องอื่นๆ ที่เขาต้องการ  แค่ส่งข้อความไปบอกเธอ  เธอก็จะทำให้  จะว่าไปเธอก็น่ารักเหมือนกัน

"เธออาจทำให้เราชวดลูกค้ารายใหญ่ก็ได้นะ"  ยุนอาพูดขณะเดินมาหาเขาพร้อมมาร์คัส  คริสตัลรู้ดีว่าเธอไม่ได้คิดอย่างที่พูดหรอก  เพราะถ้าเธอไม่อนุญาต  นานะจะเข้าไปหาเขาในห้องอาบน้ำนักกีฬาผู้ชายได้ยังไงโดยไม่มีใครเข้าไปกวนเรา  แทยอนหรือนานะอาจจะร้าย  แต่ยุนอาร้ายที่สุด  เธอทำทุกอย่างได้หมดถ้ามีผลประโยชน์แต่ไม่ค่อยลงมือทำเอง  และเรื่องหลอกใช้คนนี่แหละถนัดมาก

"หล่อนให้อะไรมาบ้างล่ะ  ข้อมูลที่มีประโยชน์  ไม่ใช่ขนาดของบรา"

"แล้วยุนล่ะ  ได้อะไร"  เขาย้อน  เหล่มองมือเธอที่ซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อคลุมนักกีฬาตัวโคร่ง  แต่เธอก็แค่ยักไหล่  ไม่ยอมเอาออกมาให้เขาดู

"คาถากำกับดาบน่ะ  ฉันจะเอาไปตรวจก่อน"  ยุนอาบอก  ขี้เกียจมองใบหน้างอนๆ ของเจ้าตัวโตที่เธอเพิ่งจะใช้งานเขาไป  ถึงมันจะเป็นงานที่เขาชอบก็เถอะ  "ฉันจะไม่บอกแคลร์หรอก  ฉันสัญญา  แต่จริงๆ ถ้าบอกเขา  ลูกอาจจะเข้าใจก็ได้นะ  เพราะว่าคราวนี้เธอทำเพื่อเขา"

คริสตัลส่ายหน้าไม่เห็นด้วย  "ไม่หรอก  ยุน  แคลร์รักแม่เขา  รักยุน  เขาไม่รับรู้หรอกเรื่องซับซ้อนของผู้ใหญ่น่ะ  ยิ่งถ้าเขารู้ว่าฉันทำแบบนี้เพราะเขาละก็  ต้องไม่สนุกแน่นอน"

"อืม  ก็จริง"  ยุนอาพึมพำ  ชักหนักใจในความซื่อตรงของลูกคนโต  "แต่เราจะปิดเขาไปไม่ได้ตลอดหรอกนะ  ต่อไปเขาก็ต้องเข้าสังคม  เจอคนอื่นๆ  มันก็ต้องมีคนพูดเข้าหูบ้างแหละ"

"ถึงตอนนั้นฉันก็หวังว่าเขาจะโตพอที่จะเข้าใจ"

"ถึงไม่เข้าใจเขาก็คงไม่ไปอาละวาดไล่ตามฆ่าหล่อนหรอก  แคลร์ไม่ใช่คนแบบนั้น"

"เพราะเขาดีกว่าฉันไง"  คริสตัลพูด  เลี่ยงให้ยุนอาขึ้นรถที่มาร์คัสเปิดประตูไว้รอ  แล้วจึงค่อยตามขึ้นไป  ระหว่างนั้นเขาเห็นนานะไปเดินอยู่กับนายทิมอีกแล้ว  และความรู้สึกผิดของเขาก็น้อยลง

...................................

หลังจากอาการดีขึ้นแล้ว  แคลร์ก็ลุกขึ้นมาทำการบ้านที่ครูซเอามาฝากจากโรงเรียนผ่านพีบี  เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาจะต้องฝากพีบีมาในเมื่อเขาก็มานั่งอยู่กับเธอด้วยนี่แหละ

"แคลร์  ทำข้อนี้ให้ฉันหน่อยสิ  เลขอันนี้ยาก"  ครูซเอ่ยขึ้นกลางคัน  พลางยื่นสมุดการบ้านให้พี่สาวฝาแฝดที่นั่งแก้โจทย์อยู่ตรงหน้าเขา  เรากางโต๊ะญี่ปุ่นกันทำการบ้านในห้องแคลร์  พีบีนอนอ่านหนังสือเรียนอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่าง  เหลือบมองพวกเราเป็นระยะและยิ้มอยู่คนเดียว

"ไม่ทำ  นายทำเอง  ฉันจะสอน"  แคลร์บอกเสียงเข้ม  ครูซทำหน้าหงิกงอ  และโดนปลายปากกาของเธอตีหัวไปหนึ่งที  "หัดทำเองบ้าง  ครูซ  ถ้าไม่มีฉันอยู่  นายจะได้ทำเป็น"

ครูซหน้าเสียไปถนัด  พีบีก็ด้วย  คราวนี้แคลร์จึงรู้ตัวว่าหลุดปากพูดเรื่องน่ากลัวออกไปแล้ว 

"อะไร  เป็นอะไรกัน  ฉันแค่ช้ำใน  ไม่ได้ใกล้ตายสักหน่อย" 

"ไม่ตายก็ห้ามพูดแบบนี้อีก"  ครูซว่า  ตีหัวแคลร์ไปแรงพอสมควรจนพีบีต้องส่งเสียงปราม  รู้ว่าฝาแฝดชอบเล่นกันแรงๆ  "เธอไม่รู้อะไรหรอก  พีปส์  แคลร์ชอบเตะฉันประจำ  ลองให้หายดีก่อนเถอะ"

"ฉันก็ว่าทั้งคู่นั่นแหละ  แค่ตอนนี้แคลร์ไม่สบาย  นายก็ทำกับเขาเบาๆ หน่อย  เกิดเขาเจ็บขึ้นมา  นายนั่นแหละที่จะนอนร้องไห้"

"ฉันไม่เคยนอนร้องไห้"

"งั้นเหรอ"  พีบีย้อน  ผลักหัวเจ้าตัวปากแข็งไปหนึ่งที  ครูซหันมามองเธออย่างเอาเรื่องแต่ก็ทำได้แค่แยกเขี้ยวให้ดู  เธอจึงอ้าแขนกอดเขากับแคลร์พร้อมกัน  "ฉันชอบเห็นพวกเธอรักกัน  และฉันก็รักพวกเธอด้วย"

"ไม่ได้หรอก  พีปส์  เธอรักฉันไม่ได้  เพราะแคลร์จะต้องฆ่าฉันแน่ๆ  เขาหวงเธอจะตาย"  ครูซพูด  ล้อเลียนพี่ฝาแฝด  และโยนสมุดการบ้านของเขาใส่ตักแคลร์ที่มัวแต่เขินอยู่  "ทำให้ด้วย  เดี๋ยวไปหาขนมมาให้กิน"

"ฉันไม่ได้อยากกินขนมสักหน่อย"  แคลร์พึมพำ  หลบตาพีบีที่มองมาอย่างขบขัน  "จะอ่านหนังสือต่อไม่ใช่เหรอ  กลับไปอ่านสิ"

"ดูก่อนว่าไข้ขึ้นอีกหรือเปล่า"  พีบีบอก  แต่แทนที่จะใช้หลังมืออังหน้าผากแคลร์เหมือนที่เคยทำ  กลับเสยผมตัวเองขึ้นและเอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากของแคลร์  คนอายุน้อยกว่าจึงหน้าแดงตามระเบียบ  "จนป่านนี้แล้วยังอายอยู่อีกเหรอ  น่ารักจัง"

"มีความสุขนะ  แกล้งฉันได้น่ะ  ไปอยู่กับเจ้าครูซเลยไป"

"กล้าไล่ฉันเหรอ" 

แคลร์ร้องอื้อ  เพราะมือสวยๆ สองข้างที่มาดึงแก้มทั้งสองของเธอ 

"เจ็บนะ"

"เจ็บเหรอ  แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ"  พีบีถาม  มือที่หยิกแก้มแคลร์เปลี่ยนมาประคองมันแทนขณะจูบริมฝีปากทรงกระจับแดงเรื่อ  แคลร์จูบตอบเธออย่างไม่ขัดขืน  แถมยังรั้งคอเธอให้เข้ามาใกล้กันมากขึ้นอีก  เธอเผยอปาก  ยินดีรับเรียวลิ้นที่สอดเข้ามาสำรวจในปากของเธอ  แต่ตะครุบมือซนๆ เอาไว้ก่อนที่มันจะมาบีบหน้าอก  "คนป่วยอะไรทะลึ่งจังเลย"

"เพราะพยาบาลประจำตัวช่างยั่วต่างหากล่ะ"  แคลร์ย้อน  ยิ้มแฉ่ง  เธอดึงพีบีให้ลงมานั่งตัก  แต่อีกฝ่ายขอแค่เกยเฉยๆ  กลัวจะทำให้เธอเจ็บตัว  จากนั้นก็นั่งเอาหลังพิงหลังเธออ่านหนังสือระหว่างที่เธอทำการบ้านจนครูซโผล่กลับมาพร้อมกับถาดใส่ขนมและไอรีนที่ช่วยถือน้ำมาด้วย

"นี่นั่งห่างๆ แคลร์หน่อยไม่ได้หรือไง  เขาไม่สบายอยู่นะ"

"น้องไอ..."

"เค้าจะไม่พูดกับแคลร์อีก  ถ้าแคลร์ดุเค้า"  ไอรีนยื่นคำขาด  ทิ้งขวดน้ำอัดลมให้ครูซ  แล้วมานั่งตุบบนตักแคลร์  ส่งสายตาขับไล่พีบีออกไป  แต่พี่สะใภ้ไม่ยอมไป  แถมยังจูบปากแคลร์โชว์เธออีก

"หน้าด้าน!"

"น้องไอ  พี่บอกแล้วไงว่าอย่ามา  เธอก็ไม่เชื่อ"  ครูซว่า  นั่งลงกินขนมโดยไม่สนใจน้องสาวตัวยุ่ง  ปล่อยให้ไอรีนกระฟึดกระฟัด  ปีนป่ายตักแคลร์ไปแบบนั้น  และชวนพีบีคุยแทน 

"น้องไอขา  พี่เจ็บ"  แคลร์ประเหลาะน้องสาว  ไอรีนจึงยอมลงไปนั่งข้างล่าง  แต่ก็ไม่ยอมห่างเธอไปไหนเหมือนจะกันท่าพีบี  เธอก็ได้แต่ทำใจ

"แล้วแม็กซ์ไปไหนล่ะ"  เธอถามน้อง  พลางหอมแก้มเอาใจ  ทำเป็นไม่เห็นสายตาหมั่นไส้จากครูซและท่าทางขำๆ ของพีบี 

"แม่สอนทำการบ้านอยู่"

"แม่กลับมาแล้วเหรอ"

ไอรีนพยักหน้าหงึกๆ  "แต่แม่บอกไม่ทำกับข้าวหรอก  ป๊าบอกจะซื้อของกินมาจากข้างนอก  ป๊าจะฉลองเล่นบาสชนะ"

"อ้าว  ป๊าเล่นบาสวันนี้เหรอ"  แคลร์ร้องอย่างเสียดาย  "พี่อดไปดูเลย  แย่จัง"

"ก็อดกันหมดแหละ  มีแต่แด๊ดยุนกับมาร์คัสที่ได้ไป"  ครูซพูด  ดูมีลับลมคมในจนแคลร์หรี่ตามองเขา  แล้วเขาก็ส่งสายตามาบอกว่าจะไม่พูดตอนนี้  แคลร์จึงต้องอดใจไว้ก่อน

พวกเรานั่งกันอยู่สักพักก็มีเสียงเคาะประตูปึงๆ  แคลร์แน่ใจว่าเป็นใครจึงลุกขึ้นไปเปิดเอง  แล้วก็เจอเข้ากับแม็กซ์เวลที่พ่อกำลังอุ้มอยู่  เธอมองตาสองสีของพ่อ  รู้สึกเหมือนเขามีอะไรบางอย่างอยากจะพูดกับเธอ  แต่เขากลับเฉไปพูดอีกอย่าง  คือบอกให้เธอชวนน้องๆ ลงไปกินอาหารที่เขาซื้อมาด้วยกันข้างล่าง

"ป๊าจะต้องมีอะไรแน่ๆ"  ครูซกระซิบข้างหูแคลร์ระหว่างเดินข้างกัน  ไม่ต้องถามหาไอรีน  เพราะตอนนี้น้องเดินจูงมือกับพ่ออยู่ด้านหน้าเรา

"นายคิดว่าจะเป็นเรื่องอะไรล่ะ"  แคลร์ถามกลับ  ครูซส่ายหน้า  เธอจึงได้แต่ขมวดคิ้วมองตามหลังร่างสูงใหญ่ของเขาไปอย่างกังขา  แต่ไม่ทันมองคนข้างๆ เธออีกคน 

พีบีพยายามมากที่จะไม่แสดงพิรุธว่ารู้อะไรมากกว่าคนอื่น 




..........................


ตอนนี้ของปะป๊าคริสค่ะ  หุหุหุ   :21: :61: :44:




Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

13 ธันวาคม 2018 เวลา 12:13:33
:21: กว่าจะมาต่ออีก เราก็ลืมว่าเคยสงสัยอะไรกันพอดี ทางที่ดีรีบมาต่อเร็วๆนะ
แสดงความคิดเห็น