web stats

ข่าว

 


SISTER SISTER (ตกหลุมรักเธอ พี่สาวข้างบ้าน) - บทที่ 12 Consequences

โพสต์โดย: anhann วันที่: 05 พฤศจิกายน 2018 เวลา 23:32:56 อ่าน: 236




"SISTER SISTER (ตกหลุมรักเธอ พี่สาวข้างบ้าน) "

เปิดให้จองและชำระเงินได้ตั้งแต่ วันนี้ - 15 พ.ย 2561

ในราคา เล่มละ 350 บาท ส่งฟรีพัสดุธรรมดา (เฉพาะช่วงจอง) ส่งลงทะเบียน 400 บาท และ 420 บาท EMS

อ่านตอนตัวอย่าง >>> https://bit.ly/2ORfb0S

สนใจติดต่อ anhann5@gmail.com หรือไลน์ anhann หรือ Inbox เข้ามาสอบถาม

หรือ ดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ >>> https://bit.ly/2qbQeON



บทที่ 12 Consequences




เรากลับมาถึงบ้านกันเลยเวลาเที่ยงมานิดหน่อย  ไอรีนขอแวะถ่ายรูปเล่นระหว่างทางหนึ่งครั้ง  ประมาณครึ่งชั่วโมงได้  แต่พอกลับขึ้นรถได้ไม่ถึงสิบนาที  พี่สาวคนสวยก็หลับคอพับจนเธอต้องสละผ้าพันคอไปห่มให้  คงจะเพลียเพราะเมื่อคืนไม่ค่อยได้นอน  แฮงก์อีก  แถมเราก็ยัง...

ทำแบบนั้นกันด้วย

คาร่าจอดรถที่หน้าบ้านไอรีนก่อนเพื่อเอากระเป๋าและสัมภาระของพี่เขาลงที่บ้านให้  เธอเดินเข้าไปส่งไอรีนถึงในบ้าน  คิดว่าจะทักทายพ่อแม่ไอรีนด้วยถ้าเจอ  แต่แค่วางของให้ไอรีนบนโซฟารับแขกเสร็จ  พี่เขาก็ดึงเธอลงไปจูบเสียก่อน  เธอก็จูบกลับไปอย่างไม่ทันคิด  เธอเคลิ้มกับไอรีนตลอดอยู่แล้ว  ดีที่ยังแค่จับเอวกับสะโพกพี่เขา  ไม่อย่างนั้นป้าพอลลาอาจจะช็อกกว่านี้ก็ได้ 

"แม่คะ  หวัดดีค่ะ"  ไอรีนหันไปทักทายคุณแม่เมื่อรู้สึกว่าคาร่านิ่งไปเลย  หน้าแดงก่ำและยังเหงื่อแตกพลั่ก  แต่คุณแม่ยังนิ่งอึ้งอยู่เธอจึงต้องเรียกซ้ำ  "แม่คะ  กลับมาแล้วค่ะ"

พอลลากะพริบตาถี่ๆ  มองลูกสาวตัวเอง  และเด็กข้างบ้านที่เอ็นดูเหมือนลูกอีกคน  แล้วกลับมามองลูกตัวเองอีกครั้ง  หวังให้ไอรีนอธิบายอะไรๆ ที่เธอเห็นเมื่อกี้  แต่ไอรีนกลับเดินไปส่งคาร่าที่หน้าประตูแทน 

"แว่น  กลับบ้านไปก่อนนะ  แล้วฉันจะไปหา"

"เกิดอะไรขึ้น  ไอรีน"  คุณแม่ถาม  เสียงเข้มแบบเดียวกับเวลาเห็นลูกกับหนุ่มๆ ที่แม่ไม่เคยชอบใจ  แต่ไอรีนมั่นใจแปลกๆ ว่ามันไม่ใช่เหตุผลแบบเดียวกัน  ถ้าแม่จะพูดต่อแบบนี้  "เราไปแกล้งอะไรน้องอีก"

"แกล้งเหรอคะ"  ไอรีนตกใจกับคำถามคุณแม่  แม้จะเดาล่วงหน้าเอาไว้แล้ว  "แม่คิดว่าหนูจะทำอะไร  ลูกรักของแม่เหรอคะ"

"อย่าประชดแม่ได้ไหม  ไอรีน  แค่พูดมาตามตรง"  พอลลาทำเสียงอ่อนอกอ่อนใจ  "ก็เราน่ะชอบทำอะไรแผลงๆ อยู่เรื่อย"

"เราเป็นแฟนกันค่ะ"  ไอรีนพูดตามจริง  แต่แม่กลับยังทำหน้าตาเหมือนว่าเธอโกหก  "แม่นี่แปลกนะคะ  ตอนนั้นก็เห็นเชียร์จัง"

"ไอรีน  ล้อเล่นใช่ไหม"

"ไม่ค่ะ  หนูพูดเรื่องจริง  เราตกลงจะลองคบกันดู"

แม่นิ่งไปนานจนคนเป็นลูกถอนหายใจ

"ค่อยคุยกันดีกว่าค่ะ  หนูเหนื่อย"

"แล้วเราชอบน้องจริงๆ หรือเปล่า  ไอรีน"

ไอรีนหยุดเท้าไว้ที่บันไดขั้นแรก  เธอนิ่งคิดแต่คงคิดนานไป  แม่จึงพูดขึ้นก่อนด้วยน้ำเสียงที่เธอฟังแล้วอดรู้สึกผิดไม่ได้

"น้องน่ะชอบลูกมานานแล้ว  แม่เห็น  แม่รู้  แต่สำหรับลูก  แม่ไม่รู้จริงๆ ไอรีน  ลูกต้องคิดให้ดีๆ นะ  ไม่อย่างนั้นลูกจะเสียคนดีๆ คนหนึ่งไปจากชีวิตลูก  คนที่พร้อมจะอยู่ข้างลูกเสมอ  แม่จะพูดแค่นี้แหละ"

สิ้นเสียงแม่ไปได้หนึ่งนาที  ไอรีนก็พยักหน้าโดยไม่ได้หันมามองแม่  แล้วเดินขึ้นบันไดไปพร้อมกับสัมภาระส่วนตัว  เธอเปิดประตูห้องนอน  วางของลงกับพื้น  ปิดประตู  ตรงไปเปิดผ้าม่านแทนที่จะถอดเสื้อคลุมออกแขวนแบบทุกครั้ง  และสิ่งที่เห็นก็ทำให้เธอแทบจะวิ่งลงไปตอบคำถามแม่เลย

เจ้าเด็กแว่นขึ้นอยู่ตรงหน้าต่างฝั่งตรงข้ามพร้อมกับสมุดวาดเขียน

"ฉันรักพี่นะ"

ตัวอักษรบนกระดาษสมุดนั่นอ่านได้แบบนี้

ไอรีนยิ้มกว้าง  เดินไปหยิบกระดาษกับปากกาเมจิกมาเขียนบ้าง  แต่เธอยังลังเลอยู่พักหนึ่งกว่าจะเขียนประโยคนี้ลงไปแทนประโยคนั้นที่ควรจะทบทวนให้แน่ใจก่อนค่อยบอกออกไป

"เดี๋ยวไปหา  ขอเก็บของก่อน  หาของอร่อยๆ ไว้ให้กินด้วยนะ"

"ได้เลย"  คาร่าเขียนตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก 

ไอรีนแทบจะห้ามใจตัวเองไม่ให้แจ้นไปหาเด็กบ้านั่นไม่ได้  แต่เธอไม่ใช่เด็กไฮสกูลคลั่งรักสักหน่อย  เธอจึงทำท่าทางว่าขอปิดม่านก่อน  คาร่าทำหน้าหงอยๆ แล้วโบกมือให้เธอ  ทำให้เธอต้องรีบปิดม่านก่อนจะใจอ่อน

"ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยนะ"  เธอพึมพำอยู่หลังผ้าม่าน  ตัดใจถอดเสื้อคลุมออกไปแขวน  แต่กลับทิ้งตัวลงนอนบนเตียง  ป่ายมือไปข้างๆ อย่างใจลอยคล้ายกับหวังว่าจะได้เจอใครสักคนนอนอยู่ข้างกัน

...............................................

ไอรีนมาหาเธอตามสัญญา  มานอนเล่นในห้อง  ดูซีรีส์  กินของว่างด้วยกัน  แต่พี่เขาขอตัวกลับไปกินข้าวเย็นที่บ้านกับพ่อแม่  ไม่ได้ชวนเธอให้ไปด้วย  บอกว่าเธอควรจะอยู่กับพ่อแม่ตัวเองมากกว่า

"หงอยเชียวนะเรา"

คาร่าละสายตาจากบ้านอีกหลังมายิ้มเฝื่อนๆ ให้คุณแม่ที่มายืนข้างกันตรงประตูบ้านเรา  สายตาแม่มีคำถามซึ่งเธอรู้ว่าคืออะไร  แต่ไม่กล้าจะตอบออกไปตรงๆ  เธอกลัวว่าพ่อแม่จะรับสิ่งที่เธอเป็นไม่ได้เหมือนกัน 

"ไว้สอบเอเลเวลเสร็จ  ลูกมีเรื่องจะคุยด้วยนะคะ"

"อะไรคะ  ลูกทำท่าแบบนี้  แม่ชักกลัวแล้วนะ"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"

"แต่แม่ว่ามีนะ" 

คาร่าสั่นศีรษะไม่ยอมรับ  "กินข้าวกันเถอะค่ะ  พ่อรอนานแล้ว"

"ก็ได้  กินก็กิน  แต่แม่ไม่ลืมหรอกนะคะ"

"ค่ะ  ไม่ลืมก็ไม่ลืม  ถ้าลูกลืมก็ช่วยเตือนด้วยนะคะ"  คาร่าพูด  ยิ้มขำๆ จนโดนคุณแม่หยิกไหล่เข้าให้  เธอกอดแม่เพราะรู้สึกอยากกอดขึ้นมา  แล้วแม่ก็ลูบหลังเธอคล้ายกับจะปลอบ  และรู้ว่าเธอต้องการมัน

ดูผิวเผินเธอกับไอรีนเหมือนจะเข้าใจกันได้ดีแล้ว  แต่เธอยังรู้สึกได้ว่าพี่เขายังคงสับสน  ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง  และเธอก็คงต้องอดทนกับความสับสนนั้นต่อไปก่อน  ถึงอย่างนั้นเธอก็ดีใจที่ไอรีนไม่ได้โกหก  ไม่ได้บอกว่ารักเธอ  แล้วแสดงออกมาอีกอย่าง

คาร่ากลับขึ้นห้องทันทีที่ช่วยแม่เก็บโต๊ะ  ทำความสะอาดเรียบร้อย  ผ้าม่านห้องไอรีนปิดอยู่  พี่เขาคงกำลังทำโปรเจกต์ต่อ  ไปมหาวิทยาลัยมาได้อะไรกลับมาบ้างหรือเปล่าไม่รู้  ตอนนั้นเธอก็มัวแต่สนใจเรื่องตัวเองจนลืมไปว่าพี่เขาไม่ได้ไปเที่ยว  มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้ว  แถมเธอเองก็ต้องอ่านหนังสือของตัวเองเหมือนกัน

เธอนั่งอ่านหนังสือจนลืมเวลา  มารู้สึกตัวเมื่อหิวน้ำและควานหาเจอแต่ขวดเปล่า  เธอจึงลุกขึ้นเพื่อจะลงไปห้องครัว  เธออยู่ไม่ได้  ถ้าไม่มีน้ำนอกจากนอนหลับหรือมีอะไรให้สนใจมากกว่ามันจนลืมไป 

แม่ชอบซื้อน้ำแร่มาตุนไว้ในตู้เย็นและยังมีในตู้เก็บของอีกเป็นลังๆ  เพราะแม่ชอบดื่ม  ทำให้เธอกับพ่อต้องดื่มไปด้วยจนเราติด  แต่ก็ไม่ถึงขนาดกับกินน้ำเปล่าๆ จากก๊อกที่ไว้ใจได้ไม่ได้เลยหรอกนะ 

คาร่าได้ยินเสียงแปลกๆ หน้าประตูบ้านระหว่างกำลังเดินขึ้นห้อง  เธอมองนาฬิกาที่ผนังห้องรับแขก  สี่ทุ่มกว่าแล้ว  พ่อแม่คงหลับกันแล้ว  เธอจึงตัดสินใจไปดูเอง  แต่หยิบไม้เบสบอลไปด้วยเพื่อความไม่ประมาท  แม้ว่าแถวบ้านจะไม่มีโจรหรือขโมยมาก่อน 

ประตูบ้านเธอไม่มีตาแมวและไม่มีหน้าต่างด้านหน้าด้วยจึงไม่เห็นคนข้างนอก  เธอบอกให้พ่อติดกล้องวงจรปิดหน้าบ้านหลายครั้งแล้ว  แต่พ่อก็ลืมทุกที  ท่าทางเธอคงต้องทำเอง

คาร่าเปิดประตูด้วยมือข้างหนึ่ง  อีกข้างถือไม้เบสบอลมั่น  เตรียมจะหวดเต็มที่  โชคดีที่เธอตาไวเห็นว่าเป็นใครเสียก่อน

"จะฆ่าฉันเหรอ  ไอ้แว่นบ้า!"  ไอรีนร้องเสียงหลง  แต่คาร่าก็รีบทิ้งไม้เบสบอลมาปิดปากเธอจนร้องอู้อี้  ต้องหยิกมือให้ปล่อย

"โอ๊ย  เจ็บนะ  ไอรีน" 

"เธอทำฉันก่อนนะ  อุตส่าห์มาหา"

คาร่ายิ้มแห้งๆ ดึงไอรีนเข้าบ้าน  ปิดประตู  ไม่ลืมเก็บไม้เบสบอลเข้ามาด้วย  เธอมองขึ้นไปบนบันได  เห็นว่าพ่อแม่ไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูก็โล่งอก

"ขึ้นข้างบนกันเถอะ"

ไอรีนเดินตามน้องอย่างไม่อิดออด  แต่พอมาถึงหน้าห้องคาร่าแล้วก็กลับลังเลขึ้นมาจนน้องมันเลิกคิ้วเป็นคำถาม  พอเธอพยักหน้าให้  คาร่าจึงเปิดประตูห้องให้เธอเดินเข้าไปก่อน  เธอไม่ได้เข้าห้องนี้มานานหลายปีก็รู้สึกแปลกไม่น้อย  รวมถึงเวลาเห็นห้องตัวเองจากตรงนี้ด้วย  มันทำให้รู้ว่าคาร่ามองเห็นเธอได้จากตรงไหนบ้าง

พระเจ้า!  ถ้าคนที่อยู่ห้องนี้เป็นคนโรคจิตจริงๆ  เธอคงต้องขอให้พ่อปิดตายหน้าต่างห้องตัวเอง  หรือขอย้ายห้องไปเลยแหละ

"รกนิดนึงนะ  อ่านหนังสืออยู่น่ะ"  คาร่าชี้แจงเมื่อเห็นไอรีนสำรวจห้องเธอ  แต่พี่เขากลับส่ายหน้าและจ้องขวดน้ำที่เธอถืออยู่  "ฉันลงไปเอาน้ำมากินน่ะ  บังเอิญพอดีเลยนะ  ถ้าไม่ใช่ฉันไปเปิด  พี่จะทำยังไงเนี่ย"

"ก็พูดตรงๆ ว่ามาหาเธอสิ  หรือไม่ได้"  ไอรีนยอกย้อน

"เปล่า  ก็แค่..."

"อ๋อ  กลัวโดนแม่ดุสินะ  เข้าใจแล้ว" 

"อย่าล้อสิ  ไอรีน"  คาร่างอแง  รั้งตัวคนตัวเล็กมากอด  ดีใจที่ไอรีนก็กอดเธอกลับมาด้วย  "คิดถึงจัง"

ไอรีนไม่ได้ตอบ  แค่กอดคาร่าแน่นขึ้น  รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้อีกครั้ง  ความเหงาในใจเธอมันลดลงจนเกือบหมด  อุ่นใจ  ปลอดภัย  ถึงตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคาร่าให้ความรู้สึกเหมือนอะไร

บ้าน...

"พี่จะค้างหรือเปล่า"  คาร่าถาม  แอบหวังนิดๆ ว่าไอรีนจะนอนด้วย  แต่แล้วก็หน้าร้อนผ่าวเมื่อพี่สาวข้างบ้านมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ  "ฉันไม่ได้ชวนให้มาทำแบบนั้นกันนะ  อย่าเข้าใจผิด  ฉันแค่ --"

"ที่จริง  ฉันก็อยากให้เธอทำนะ  แต่ว่า...จะมีใครตื่นขึ้นมาตอนนี้หรือเปล่าล่ะ"

คาร่าเลิกคิ้ว  มองไอรีนอย่างไม่แน่ใจ  แล้วพี่เขาก็ยิ้มเหมือนขำๆ

"ล้อเล่น  ใครจะไปกล้าทำล่ะ" 

"ทำไม  กลัวใครจะได้ยินเหรอ" 

"ไม่เอานะ  แว่น"  ไอรีนเก๊กเสียงดุ  เบนหน้าหนีไม่ให้คาร่าจูบเธอ  แต่กลายเป็นเปิดทางให้เจ้าตัวโตหอมลำคอเธอได้  "แว่น  ไม่เล่นสิ  ไปอ่านหนังสือเลย  ถ้าเธอสอบไม่ผ่านขึ้นมาพ่อแม่เธอก็จะมาโทษฉันนะ  และถ้าเธอไม่หยุดแกล้งฉัน  ฉันจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย"

"โอเคๆ  ไม่เล่นก็ได้"  คาร่าว่า  ทำหน้างอๆ เดินไปนั่งลงที่โต๊ะเขียนหนังสือ  พยายามจะอ่านหนังสือต่อ  แต่อ่านไปได้นิดหนึ่งก็รู้สึกว่ามีคนมากอดคอจากด้านหลัง  หันไปมองก็เจอไอรีนเอาแก้มนิ่มๆ มาแนบแก้มเธอ

"เหงาอะ  ไปนอนอ่านบนที่นอนสิ"  ไอรีนเสนอ  ทำหน้าตาเว้าวอนจนคาร่าอยากทิ้งหนังสือลง  แล้วหันไปเอาใจกันเสียให้เข็ด  "อ่านหนังสือนะ  ไม่ได้ชวนให้ไปทำอะไร"

"โอเค  อ่านหนังสือ"  คาร่าตอบ  ปล่อยหนังสือเรียนลง  หันไปมองคนขี้อ้อน  สบตากันอย่างขออนุญาต  ไอรีนก็อนุญาตเธอด้วยการเข้ามาแตะริมฝีปากกับเธอเบาๆ  ก่อนมันจะกลายเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกคิดถึง

"ฉันไม่น่ามาเลย"  ไอรีนพูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด  แต่ไม่คิดจะห้ามคาร่าไม่ให้จูบเธอซ้ำๆ  เธอชอบการถูกหลงใหล  เธอชอบที่คาร่ารักเธอ  เอาใจเธออย่างกับเจ้าหญิง  แล้วแบบนี้มันจะแปลว่าอะไร  ถ้าคาร่าเลิกสนเธอเมื่อไหร่  ทุกอย่างนี่มันก็จะจบลงใช่หรือเปล่า  เธอจะเสียใจไหม  ถ้าวันหนึ่งไม่มีคาร่าคอยรักและเอาใจเธออย่างนี้แล้ว  ที่แน่ๆ เธอจะต้องเหงามากแน่นอน

"ฉันดีใจที่พี่มา"  คาร่าพูด  หมุนเก้าอี้มาหาไอรีน  ดึงลงมานั่งตัก  จูบแก้มและลำคอจนพี่เขาปรือตาอย่างเคลิบเคลิ้ม  ลูบแก้มเธอ  และไม่เอ่ยห้ามเมื่อเธอจูบหน้าอก  "นิดหนึ่งนะ  ไอรีน"

"เตียงเถอะ"  ไอรีนกระซิบ  นาทีต่อมาแผ่นหลังเธอก็สัมผัสที่นอนนุ่มๆ ของคาร่า  เธอช่วยคาร่าถอดเสื้อสเวตเตอร์ตัวเองออก  ยกตัวขึ้นให้เอาเสื้อชั้นในออกไปด้วย  เธอชอบมองเวลาปากสวยๆ ของคาร่าคลอเคลียกับเนื้อตัวของเธอ  ปกติเธอก็ไม่ใช่พวกคลั่งไคล้เซ็กซ์อะไรนักหนา  เธอไม่เคยนอนกับนายปาร์คด้วยซ้ำทั้งที่คบกันมาตั้งครึ่งปีแล้ว  แต่กับคาร่า...

เธอกลับอยากถูกกระทำแบบนี้ซ้ำๆ  เหมือนพวกบ้าเซ็กซ์ไปแล้ว

"เดี๋ยว  ถอดแว่นก่อนสิ"  เธอร้องเตือน  เอื้อมมือดึงคาร่าขึ้นมาจากหน้าท้องตัวเอง  จูบปากรูปกระจับพลางดึงแว่นออกไปวางบนโต๊ะใกล้เตียง  เธอได้ยินเสียงตัวเองครางอยู่ในปากน้องขณะปลายนิ้วสวยๆ ซนๆ ลูบไล้น้องสาวเธอผ่านกางเกงชั้นใน  "อย่าแกล้งสิ  จะทำก็ทำ"

"เดี๋ยวสิ  ให้มันได้ที่ก่อน"

"ได้ที่อะไร --" 

"ก็แบบนี้ไง"

ไอรีนกัดปากกลั้นเสียงครางเพราะคาร่าลากปลายนิ้วผ่านกลีบดอก  ทำท่าคล้ายจะสอดเข้าไปตรงกลางแต่ยังยั้งเอาไว้คล้ายอยากจะทำให้เธอคลุ้มคลั่งหรืออ้อนวอนขอ

"แว่น  อย่าแกล้ง --"

"เรียกฉันว่า  'ที่รัก' ก่อนสิ"  คาร่าต่อรอง  ยิ้มร่าเริงเหมือนไม่กลัวเล็บคมๆ จะข่วนหน้าเอา  นิ้วกลางของเธอหยอกเย้าส่วนอ่อนไหวของไอรีนจนเจ้าของมันบิดตัวเร่าอย่างเสียวซ่าน  กางเกงชั้นในฉ่ำชื้นด้วยน้ำหวาน

"เรียกนิดเดียวก็ไม่ได้เหรอ  อ๋อ  ใช่สิ  ก็พี่ไม่รักฉันนี่นา"

"อย่าให้ฉันโมโหนะ  เธอจะไม่ได้แตะฉันอีกเลย"  ไอรีนขู่  เธอไม่ได้ตั้งใจจะดุคาร่า  แต่หงุดหงิดที่อีกฝ่ายใช้วิธีกับเธอ  เธอไม่ชอบการถูกทำให้อยู่ในสภาพจำยอมแบบนี้  เธอรู้สึกคล้ายถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิง  ถึงจะรู้ว่าคาร่าไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น  แค่อยากเล่นกับเธอ  แต่มันช่วยไม่ได้ที่เธอคิด

และเหมือนน้องมันจะเข้าใจจึงหวนกลับมาจูบเธออย่างจริงจัง  ดึงกางเกงเธอลงจากสะโพกพร้อมกางเกงชั้นใน  ปลายนิ้วหยอกเย้าเธอตรงๆ และสอดใส่เข้าไปอย่างรู้จังหวะ  ทำให้เธอมีความสุขเหมือนได้ขึ้นสวรรค์  ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว  คาร่าจับขาเธอตั้งขึ้นและดูแลเธอด้วยปากอีกครั้ง  คราวนี้เธอถึงกับต้องเอาหมอนมาปิดปากตัวเอง  เกรงใจพ่อแม่คาร่าจะตกใจตื่น

"โกรธฉันเหรอ"  เธอถามเมื่อเห็นคาร่านอนนิ่ง  ไม่มาอ้อนเธอจะขอเพิ่มอีก  เธอเกยตัวเองขึ้นไปบนตัวน้อง  คาร่าก็ทำหน้างอนใส่เธอจริงๆ  แต่ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึกว่ามันน่าเอ็นดูมาก  มากจนต้องเข้าไปหอมแก้มฟอดใหญ่ๆ

"พี่ไม่เล่นกับฉันเลยอะ"

"ก็ฉันไม่ชอบแบบนั้นนี่"  ไอรีนพูดตามตรง  "ฉันรู้สึกเหมือนถูกทำให้เป็นทาส  ฉันรู้สึกแย่  มันไม่โอเคน่ะ  เข้าใจใช่ไหม  ฉันไม่ได้ไม่ชอบเธอ"

"งั้นแปลว่าพี่ชอบฉันใช่ไหม"  คาร่าถาม  ร่าเริงขึ้นทันที  เห็นไอรีนไม่ยอมตอบ  เธอก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมพี่เขาจะได้จ้องตากันตรงๆ  แต่สักพักเธอก็อายกับสายตาของไอรีนจนต้องกลับลงไปนอนและดึงผ้าห่มมาคลุมตัว  เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองก็โป๊อยู่เหมือนกัน

ไอรีนอมยิ้มขบขัน  คาร่ายังไงก็ยังเป็นเด็ก  ยังขี้อาย  เธอเองก็อาย  แค่ความอยากได้อยากดีมันมากกว่า  เธอขยับเข้าไปนอนเบียดคาร่า  น้องก็หันมามองเธอเกร็งๆ  "ไม่ไปอ่านหนังสือต่อแล้วเหรอ  คนขยัน"

"จริงๆ ก็อยากอ่าน  แต่อยากอยู่กับพี่มากกว่า"

"ฉันก็อยู่ด้วยแล้วไง  ไม่ไปไหนหรอก"

คาร่ายิ้มเขินๆ ชอบใจท่าทางเหมือนหมาป่าหลอกล่อลูกแกะแบบนี้ของไอรีนมาก  ต่อให้รู้ว่าอาจจะกลายเป็นลูกแกะตัวนั้นก็ตาม  จริงๆ เธอคงเป็นลูกแกะของไอรีนมานานแล้วด้วย

"เอางี้  ฉันติวให้เธอไหม"

"แต่งตัวแบบนี้น่ะเหรอ"

ไอรีนก้มมองตัวเอง  เธอมีแค่ผ้าห่มที่แย่งคาร่ามาติดตัวอยู่เท่านั้น  แต่เธอก็ยักไหล่แล้วลุกขึ้นนั่งพร้อมกับดึงผ้านั้นขึ้นมาด้วย  คาร่าจึงต้องเอาหมอนมาบังตัวเองไว้แทน 

"นี่ไม่ต้องอายแล้วมั้ง  ฉันเห็นของเธอมาตั้งแต่เด็กแล้ว"

"นั่นมันตอนเด็ก  แต่นี่มัน --"

"อือใช่  อะไรๆ มันก็ใหญ่ไปหมดแล้วสินะ  ตอนนี้"

"ไอรีน  มันใช่เรื่องที่ควรเอามาพูดหรือเปล่าน่ะ"

"แล้วเวลาเธอทำฉันล่ะ  ไม่เห็นเธอจะอายเลย  แล้วเธอไม่คิดว่าฉันจะอายบ้างเหรอ"

"พี่ไม่เห็นจะดูอายเลยสักนิด"  คาร่าพูด  ไอรีนก็เงื้อมือมาตีหัวเธอจนมึนตึ้บ  "ใช้งานเสร็จแล้วก็ทำแบบนี้ทุกที"

"ก็ดูปากเธอสิ  มิน่าไม่เคยมีแฟน"

"ฉันไม่เคยจีบใครต่างหาก  ฉันรอพี่คนเดียว"

ไอรีนเกร็งหน้าไว้ไม่ยอมยิ้ม  ถึงจะดีใจมากที่ได้ยินแบบนี้  ใครจะไม่ชอบถ้ารู้ว่ามีใครคนหนึ่งรอเรานานขนาดนี้  แต่ถ้าเธอไม่ได้ชอบคาร่าเลยสักนิด  เธอก็น่าจะกลัวมันไม่ใช่หรือ  จริงๆ แล้วคาร่าก็เหมือนพวกโรคจิตนะ  แอบมองเธออยู่ตลอดเวลาเลยแบบนี้ 

"จะไปไหน  ไอรีน"

"ใส่เสื้อผ้า  จะมาช่วยติวหนังสือให้เธอไงล่ะ" 

"เอาจริงดิ"

"จริงสิ"  ไอรีนตอบ  ก้มลงหยิบเสื้อคาร่าบนพื้นไปปาให้เจ้าของมันที่ยิ้มรับและเอามันใส่ทางศีรษะ  แต่งตัวมันตรงนั้น  ขณะที่เธอต้องหอบไปใส่ในห้องน้ำ  ห้องนอนคาร่ามีห้องน้ำในตัวเหมือนห้องเธอ  เธอจึงไม่ต้องกลัวว่าจะออกไปจ๊ะเอ๋กับใครข้างนอก

"เธอนี่มันจริงๆ เลย  ไอรีน  มาอ่อยเขาถึงบ้าน  มาให้เขาทำอะไรๆ ถึงที่แบบนี้  เป็นผู้หญิงอะไรของเธอเนี่ย"  เธอต่อว่าตัวเองในกระจกเงา  แต่กลับยิ้มเพ้อฝันเมื่อนึกถึงเวลาคาร่าจูบเธอจนต้องส่ายหน้าไปมาแรงๆ  สลัดความฟุ้งซ่านออกไป  แล้วรีบไปจัดการตัวเอง  ล้างเนื้อตัว  ล้างหน้าล้างตา  สวมเสื้อผ้าให้มิดชิดเท่าที่จะมิดได้  พอออกจากห้องน้ำก็ต้องหยุดยืนยิ้ม

คาร่าในสเวตเตอร์สีน้ำเงิน  สวมแว่นอันเดิม  กำลังอ่านหนังสืออยู่อย่างขะมักเขม้น  เธอเคยเห็นท่าทางกับสีหน้าจริงจังแบบนี้มาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง  แต่ไม่รู้ทำไม  ยิ่งเห็นเจ้าเด็กบ้านี่ก็ยิ่งดูดีขึ้นทุกที  เธอไม่อยากคิดว่าเธอหลงเพลิดเพลินไปกับอะไรๆ ที่เราทำด้วยกัน  ถึงจะรู้ว่ามันมีส่วน 

สารเคมีแห่งความสุข  ความผูกพันมันหลั่งออกมาเวลาเรากอดกัน  เวลาเรามีเซ็กซ์กัน  มันไม่ใช่แค่ความรู้สึก  แต่มันคือวิทยาศาสตร์

"ไหนว่าจะสอน  ทำไมยืนดูอย่างเดียวล่ะ"

ไอรีนกลั้นยิ้มจนปวดแก้ม  มองคาร่าช้อนตาขึ้นมองเธอผ่านแว่นที่ตอนนี้มันไม่เชยอีกต่อไปแล้ว  มันทำให้คนใส่ดูเซ็กซี่มากกว่า  ท่าทางคงจะมีอะไรผิดปกติในสมองเธอแล้วแน่ๆ 

"ไอรีน  มานี่เถอะ  มาดูตรงนี้ให้หน่อยสิ  ฉันไม่เข้าใจ"  คาร่าอ้อน  คนถูกอ้อนเบะปากให้เธอ  แต่ก็ยอมหันไปปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินขึ้นมานั่งด้วยกันบนเตียง  เอนตัวมาเบียดไหล่เธอเหมือนคนขี้หนาว  เธอจึงมัวแต่มองหน้าพี่เขาจนไม่ได้ฟังว่าไอรีนอธิบายอะไรในหนังสือให้ฟังจนกระทั่งถูกหยิกแก้มและดึงจนยืด

"โอ๊ย  เจ็บนะ  ไอรีน"

"ให้ฉันมาสอน  แต่ไม่ยอมฟัง  แบบนี้จะไม่ให้หยิกได้ยังไง"

"ก็พี่น่ามองนี่นา"

"ไม่ต้องมาแกล้งชม  อ่านหนังสือเองเลย  ไม่สอนละ"

"โธ่  ที่รัก" 

ไอรีนบีบปากคาร่าไม่ให้พูดต่อ  แต่หน้าเธอคงแดง  น้องมันเลยยิ้มไม่ยอมหุบอยู่แบบนี้  "อ่านหนังสือ  ไม่ต้องเล่น  ถ้าเธอสอบไม่ได้  ฉันจะไม่คุยด้วยจริงๆ นะ  ไม่ได้ขู่ด้วย"

"แล้วถ้าฉันสอบผ่านล่ะ  พี่จะให้อะไร"

"ยังจะเอาอีกเหรอ  เท่าที่ได้ไปยังไม่พอ..."

"ไม่ใช่แบบนั้น"  คาร่างอแง  เอาหน้าผากไถไหล่ไอรีนเหมือนแมว

ไอรีนกลั้นหัวเราะแทบตาย  บางทีเธออาจจะชอบคาร่าเพราะชอบเล่นกับเธอแบบนี้ก็ได้  เรายังเหมือนเพื่อน  เหมือนพี่น้องกัน  แค่มีลึกซึ้งกว่าที่เคยเป็น  เป็นความซับซ้อนที่เธอค่อนข้างพอใจ  และหวังว่าวันหนึ่งเธอจะเข้าใจว่ามันคืออะไร 

เธออยากจะรักคาร่าให้ได้แบบที่คาร่ารักเธอ  อยากจะกล้าพูดมันออกไปตรงๆ ต่อหน้าคนอื่นว่าคาร่าเป็นแฟนเธอ  อยากจะหวง  อยากแสดงความเป็นเจ้าของ  อยากเดินควงไปไหนมาไหน  อยากจะจูบกันริมถนนโดยไม่ต้องแคร์สายตาใคร  หวังว่าคาร่าจะรอเธอไหวนะ

"โอเค  อยากได้อะไร"  ไอรีนถาม  จับคางแหลมของเด็กแว่นโยกไปโยกมาเล่น  คาร่ายิ้มตาหยีน่ารักให้เธอ 

"แล้วพี่จะให้หรือเปล่า"

"ก็ต้องบอกมาก่อน  ไม่บอกแล้วจะรู้ได้ไงว่าจะให้ได้หรือเปล่า"

"พี่ให้ได้อยู่แล้ว  ถ้าพี่อยากจะให้"

"ก็บอกมาสิ"

"กลับมาอยู่ที่นี่นะ  อย่าไปไหนอีกเลย  ฉันตามพี่ไปไม่ไหวหรอก"

คาร่าใจหายเมื่อเห็นไอรีนชะงัก  พี่เขาทำหน้าตาเหมือนเธอขอให้ทำอะไรที่ยากเกินไป  เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆ และก้มหน้าลงอ่านหนังสือต่อ  ไม่พูดซักไซ้ตอแยกันอีกต่อไป  แต่แล้วอยู่ๆ ไอรีนก็พูดขึ้นมาพร้อมกับดึงเธอเข้าไปกอดแนบอก

"ฉันจะไปไหนได้ยังไง  ในเมื่อบ้านของฉันอยู่ที่นี่" 

แม้ไม่แน่ใจว่าไอรีนหมายความว่ายังไง  แต่คาร่าก็พบว่าเธอดีใจจนน้ำตาไหลออกมา  ต้องรีบยกมือขึ้นปาดมันกลัวจะอายพี่เขา

"อ่านหนังสือต่อเลย  ห้ามอู้  ลุกขึ้น"  ไอรีนพูด  ยีหัวเด็กตัวโตที่ชอบซุกอกเธอเป็นที่สุด  คาร่ายิ้มให้เธอทั้งตาแดงๆ แล้วรีบเอาหนังสือขึ้นมาอ่าน

โธ่เอ๊ย  เด็กโง่!

ไอรีนคิดในใจขณะมองคาร่าอ่านหนังสือเรียน  ตาสีน้ำตาลชำเลืองมามองเธอบ้าง  ท่าทางเหมือนอยากให้แน่ใจว่าเธอยังอยู่ใกล้ๆ  เธอยกมือขึ้นปัดเส้นผมที่เกะกะใบหน้าคมคายให้น้องมันที่ยิ้มหน้าแดงแบบคนขี้เขิน  ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป

"ฉันจะนอนเล่นใกล้ๆ เธอนี่แหละ  ยืมนิยายอ่านหน่อยละกัน  ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ถาม  แต่เที่ยงคืนก็นอนได้แล้วนะ  รู้ไหม"

คาร่าพยักหน้าอย่างว่าง่าย  ไอรีนจึงจูบหน้าผากน้องมันไปอย่างเผลอตัว  แต่ก็ไม่คิดจะแก้ตัว  แค่ลุกขึ้นไปเอาหนังสือนิยายจากตู้หนังสือตรงผนังฝั่งตรงข้าม  แล้วเอามานอนอ่านใกล้ๆ กัน  คาร่าก็เปลี่ยนจากนั่งมาเป็นนอนข้างเธอ  จูบเธอเบาๆ หนึ่งทีก่อนกลับไปอ่านหนังสือใหม่  คล้ายอยากให้เธอเป็นกำลังใจให้อย่างนั้น

ไอรีนยิ้ม  เอนตัวไปพิงไหล่คนใหญ่กว่า  คาร่าหันมาหอมหัวเธออีก  มันส่งความรู้สึกบางอย่างไปถึงหัวใจเธอ  และเธอชอบมันมากจริงๆ 



.........................................


อิอิ   :21: :27: :44:


Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

06 พฤศจิกายน 2018 เวลา 12:52:57
ควรทำสะพานเชื่อมสองบ้านตรงห้องสองคนนี้ ไหนๆก็จะดองกันแล้ว ฮี้ว
แสดงความคิดเห็น