web stats

ข่าว

 


Angels & Devils_S4 - บทที่ 17 Darkside (2)

โพสต์โดย: anhann วันที่: 01 พฤศจิกายน 2018 เวลา 22:31:44 อ่าน: 137



บทที่ 17 Darkside (2)





เบย์ลีส์มองอาคารเบื้องหน้าด้วยความรู้สึกแปลกแยก  มันแตกต่างจากที่เธอเคยเห็นและอยู่มาเป็นปีๆ  อาจเพราะวันนี้มันมีแสงไฟมากกว่าปกติ  ถึงอย่างนั้นก็ยังกลบความลึกลับมืดดำของมันไม่ได้อยู่ดี

"เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ"  เสียงจากคนในที่นั่งคนขับสะกิดให้เธอกะพริบตาและหันมามองเขาที่ตอนนี้หล่อมากแทนที่จะสวยคมเหมือนเคย

"เปลี่ยน  แล้วให้เธอเอาเบลคมาแทนใช่ไหม"  เบย์ลีส์ย้อน  มองเขาอย่างเคืองใจ  เขาก็แค่ยิ้มเหมือนไม่รู้สึกรู้สา  "เธอรู้ไหม  เฟท  บางทีฉันก็คิดนะว่าฉันน่าจะเลือกอยู่ที่นี่ต่อแทนที่จะไปกับเธอ"

"ชอบปีศาจมากกว่าฉันงั้นหรือ" 

"ปีศาจก็มาแบบร้ายๆ ให้รู้ไปเลยว่าร้าย  แต่เธอ..."  เบย์ลีส์พูดและมองอีกฝ่ายขึ้นๆ ลงๆ  พลางส่ายหน้า  "อยากให้ฉันพูดต่อไหม"

"ไม่ต้องละ  ทำแบบนี้ดีกว่า"  เฟทว่า  ปลดเข็มขัดนิรภัยและขยับมาจูบเบย์ลีส์ที่ยังไม่ทันได้ขัดขืนก็ถูกปล่อยออกแล้ว  หญิงสาวก้มมองตัวเอง  ชุดที่เธอสวมใส่ไม่ใช่ชุดเดียวกันกับที่ใส่ออกมาจากบ้าน

มันเป็นชุดราตรีสวยโอเวอร์แบบที่เธอคงไม่ซื้อมาใส่เองแน่ๆ

"เล่นกลอีกแล้วเหรอคะ  ท่านอัครเทวทูต"  เบย์ลีส์ประชด  เฟทยิ้มมุมปาก  ท่าทีกวนประสาทจนน่าจะฝากฝ่ามือไว้บนหน้าหล่อๆ สักทีสองที

"มาเถอะที่รัก  เดี๋ยวไม่ทันเข้างานนะ"  เฟทพูดขณะเปิดประตูรอรับภรรยาออกมาจากรถเมอร์เซเดสสีดำสนิท 

เบย์ลีส์ก้าวลงจากรถตามคำเชิญ  แต่ไม่ยอมจับมือเฟท (ผู้ชาย) ที่รอรับอยู่  เขาจึงดึงมันกลับไปด้วยท่าทางเก้อๆ คล้ายเสียศักด์ศรี  หากต่อมาเธอก็ต้องควงแขนเขาเข้าไปในงานอยู่ดี 

"จริงๆ แค่เราเข้ามาเขาก็รู้แล้วว่าเราเป็นใคร  ทำไมต้องปลอมตัวมาด้วยล่ะ"  เธอถาม  มองผู้คนในชุดหรูหราภายในห้องโถงใหญ่ที่มองเห็นได้จากหน้าประตู  ขณะที่เฟทขยิบตาให้ชายร่างใหญ่ผู้ทำหน้าที่เฝ้าประตูให้เปิดทางให้เราเข้าไปด้านในทั้งที่ไม่ได้รับเชิญ

"เราไม่ได้ปลอมตัวให้เขาจำไม่ได้ค่ะ  แค่แต่งตัวมาให้สมกับงาน"

เบย์ลีส์ทำหน้าเข้าใจ  ความจริงเธอก็ตื่นเต้นที่ได้มากับเฟทแบบนี้  ถึงจะรู้สึกผิดนิดๆ ที่ต้องฝากฟินน์ไว้กับเคซีย์และออเดรย์ 

"ฉันแค่อยากรู้ว่าใครเป็นคนจัดงาน" 

พอเฟทพูดออกมาแบบนี้  เบย์ลีส์ก็เริ่มเข้าใจ  คงเป็นความสงสัยเดียวกันกับเธอ  เธอไม่ได้ข่าวลิลิธจากที่ไหนเลย  ลูคัสก็บอกไม่รู้ไม่ได้ยินข่าวมานาน  และมันไม่น่าจะใช่เรื่องปกติ

"กำลังคิดว่ามันเกี่ยวกับที่เบลคถูกเอาไปใช่ไหม"

เฟทพยักหน้า  ชำเลืองมองไปรอบๆ ตัว  ดูเหมือนทุกคนในงานจะหันมามองเธอกับเบย์ลีส์กันหมด  เด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มก็มองเหลียวหลังจนเกือบจะชนแขก  คนชงเหล้าตรงบาร์ก็เกือบจะทำแก้วเชคหลุดมือ 

"แปลว่าเธอไม่คิดว่าลิลิธจะร่วมมือกับเขาสินะ"  เบย์ลีส์กระซิบ  ยิ่งเข้าไปลึกในงานมากขึ้นเท่าไหร่  เธอยิ่งจำสถานที่นี้ไม่ได้  มันไม่เหมือนเดิม

"เมเดอลินบอกว่าแทบไม่ได้มาที่นี่  ถ้าไม่เร่ร่อนอยู่ข้างนอกก็ไปอยู่บ้านมีอา  เขาเองก็ไม่ได้เจอลิลิธมานานแล้วเหมือนกัน"

"แต่ฉันเคยเจอครั้งหนึ่งนะ  เคยเล่าให้ฟังแล้วไม่ใช่เหรอ"

"จำได้ค่ะ"  เฟทตอบ  แล้วอยู่ๆ ก็ดีดนิ้ว  เบย์ลีส์แปลกใจ  แล้วก็ได้เห็นว่าคนอื่นๆ ในงานกลับไปทำเรื่องของตัวเองกันต่อแล้ว 

"ไหนว่าใช้พลังที่นี่ไม่ได้ไง"

"จะมาถิ่นเขาทั้งทีก็ต้องเตรียมตัวมาบ้างสิคะ"

เบย์ลีส์หมั่นไส้  แต่ก็ชอบใจด้วย  "ที่จริงถ้าเธอทำงานเองทุกอย่าง  ฉันหรือมือปราบคนอื่นคงตกงานกันหมด"

"เพราะงั้นฉันเลยไม่ทำไงล่ะ"  เฟทตอบยิ้มๆ  "มันก็มีขีดจำกัดอยู่นะคะ  ไม่ใช่ฉันจะทำได้ทุกอย่างหรอก  บางอย่างก็ต้องพึ่งเธอ"

เบย์ลีส์กำลังจะถามว่าอะไร  เฟทก็จับมือเธอไปทาบบนบ่าเขา  มืออีกข้างของเขาจับเอวเธอ  จังหวะเดียวกับที่เพลงเต้นรำช้าๆ บรรเลงขึ้นมา

"อย่าเหยียบเท้าฉันนะที่รัก  หรือจะเหยียบก็ได้  แต่อย่าแรง"

"ถ้าฉันจะตบอัครเทวทูตจะโดนส่งลงนรกไหม"

"ไม่หรอกค่ะ  ฉันไม่ส่งเธอไปที่นั่นหรอก  แต่ยังไงก็อย่าตบดีกว่านะ  เก็บแรงเอาไว้เล่นกันบนเตียงเถอะ" 

"ไปเล่นกับคนอื่นเถอะย่ะ"  เบย์ลีส์คำราม  แกล้งเหยียบเท้าเฟทไปด้วยส้นเข็ม  อีกฝ่ายเกร็งหน้าพยายามไม่ให้เธอรู้ว่ากำลังเจ็บอยู่  แต่รอยแดงๆ ตรงลำคอขาวที่ขยายไปถึงใบหน้าก็บอกเธอหมดแล้ว

แขกคนอื่นๆ ในงานทยอยกันออกมาเต้นตามพวกเธอ  หากเบย์ลีส์ก็ยังไม่เห็นหน้าเจ้าของงานเลยจนป่านนี้แล้ว  เฟทก็ดูใจเย็นเหมือนไม่ได้จะอยากทำงานสักเท่าไหร่ 

"แปลกมากจริงๆ"

เฟทเลิกคิ้วเมื่อได้ยินเสียงเบย์ลีส์พูด  แต่รอให้หญิงสาวพูดต่อโดยไม่ขัดขึ้นมากลางคัน

"คนอื่นไม่อยู่ก็ไม่แปลกเท่ากับคาไลยป์ไม่อยู่  นายโล้นตรงประตูนั่นก็ไม่ใช่มาร์เซลลัสด้วยสิ"

"เธอคิดว่าที่นี่จะถูกยึดไปแล้วใช่ไหม"

"ก็เหมือนที่นัวร์"  เบย์ลีส์ว่า  หลับตาซบกับอกเฟท  เต้นรำไปตามเสียงเพลงเพราะๆ ที่คนอื่นได้ยิน  ส่วนตัวเธอปิดการรับรู้พื้นฐานแบบนั้นไปเพื่อจะรู้สึกอะไรที่ลึกกว่านั้น  แล้วเธอก็เห็นสิ่งที่ใช้ดวงตาไม่เห็น

"ลิลิธไม่ได้อยู่ที่นี่  ฉันไม่รู้สึกถึงเขาเลย  แต่ว่า...มีพลังงานร้ายกาจอย่างหนึ่งมาอยู่แทน"

"ใครคะ"

เบย์ลีส์ไม่ตอบทันที  แต่เปิดตาขึ้นมามองเฟทอย่างตกใจ 

"ทำท่าแบบนี้แปลว่าเราควรเผ่นแล้วใช่ไหมคะที่รัก"

"ไม่ไปก็ได้นะ  ถ้าเธออยากถล่มที่นี่ให้เละเดี๋ยวนี้เลย"

"เอาไว้ก่อนดีกว่ามั้ง"  เฟทว่า  คว้ามือเบย์ลีส์เตรียมจะวิ่งออกไป  แต่ใครบางคนก็ส่งเสียงขึ้นด้านหลังให้ต้องหยุดชะงัก

"ไม่อยู่เล่นด้วยกันก่อนหรือ  น้องสาว  หรือน้องชายดีนะ" 

"ลูซิเฟอร์"  เบย์ลีส์อุทาน  มองชายหนุ่มรูปงามราวเทพบุตรฉีกยิ้มเย็นยะเยือกให้ขณะเดินมาจากปลายสุดของห้องโถง  ผู้คนแหวกทางให้เขาเหมือนมหาสมุทรถูกแยกออกจากกัน  เธอเหลือบมองหน้าเฟท  เขาหรี่ตามองผู้ที่เคยเป็นพี่ชายอย่างกังขา

"เป็นนายจริงๆ"  เฟทพูด  "แล้วลิลิธไปไหน  นายทำอะไรหล่อน"

"ไม่อยู่  ฉันก็เลยมาเฝ้าบ้านให้"  ลูซิเฟอร์ตอบหน้าตาเฉย  "แล้วเธอล่ะ  พาเมียมาเที่ยวหรือ  ว่าแต่หล่อดีเหมือนกันนะ  ร่างนี้...แบบนี้เวลาทำแบบนั้นกันก็คงจะ --  ว้าว  มิน่าเธอถึงมีลูกได้  น่าประทับใจจริงๆ เฟท"

"ลิลิธไปไหน"  เฟทถามคำเดิม  แต่ลูซิเฟอร์กลับทำเหมือนไม่ได้ยิน  และมองเบย์ลีส์ด้วยสายตาน่ารังเกียจจนเฟทต้องดึงภรรยาไปไว้ด้านหลัง  เอาตัวเองบัง  คิดไม่ผิดที่เธอใช้ร่างผู้ชายมางานวันนี้

"แล้วทำไมเธอต้องแคร์"  เขาย้อน  ดึงสายตามาสนใจเธอมากกว่าเบย์ลีส์ในที่สุด  "เป็นยังไงล่ะ  เวลาเป็นผู้ชาย  โลกมันเจ๋งดีใช่ไหม"

เฟทส่ายหน้าไปมา  รังเกียจผู้เคยเป็นเทวทูตตนนี้เหลือเกิน  "หยุดพูดจาไร้สาระสักที  ถ้านายบอกไม่ได้ว่าลิลิธไปไหน  ก็บอกมาว่านายขึ้นมาบนนี้ทำไม  ที่ของนายคือข้างล่างไม่ใช่หรือ"

"ฉันมาเที่ยว"

"ก็เลยเอาหลานชายขึ้นมาด้วย  ใช่หรือเปล่า"

ลูซิเฟอร์คิ้วกระตุก  ใบหน้าเปื้อนยิ้มน่าชังของเขาตอนนี้ยิ่งดูไม่ได้เข้าไปใหญ่ในสายตาเฟท  "เธอพูดถึงอะไร  ฉันจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง"

"นายสั่งให้เดธฆ่าคนหรือเปล่า"  เฟทซักไซ้  ลูซิเฟอร์ส่ายหน้า

"อย่ามากล่าวหากันแบบนี้สิ  นี่มันเรื่องใหญ่นะ"  เขาพูด  ดูตื่นกลัวขึ้นมาอย่างน่าประหลาด  เขาเงยหน้าขึ้นไปข้างบนเหมือนจะมองหาใครซึ่งเฟทพอจะเดาออกว่าใคร 

"เธอไปบอกเขาเลยนะ  ว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น"

"ทำไมฉันจะต้องบอก  ในเมื่อฉันไม่เชื่อ" 

"เธอต้องการอะไร  เฟท"

"นายจะทำให้ฉันรึ  พี่ชาย"  เฟทย้อน  เอียงคอมองเขาจากความสูงที่มากกว่า  ร่างที่เธอใช้ในวันนี้สูงกว่าลูซิเฟอร์และมันใช้ได้ดีทีเดียว  ผู้ชายชอบใช้ความสูงข่มกันอยู่แล้ว  เรื่องเมียใครสวยกว่าอีกอย่าง

"แค่เรื่องที่ฉันทำได้"

"โอ้  นายทำได้อยู่แล้ว" เธอว่า  สุ้มเสียงกวนเหมือนท่าทาง 

ลูซิเฟอร์ขบฟันกรอด  ยกมือขึ้นปัดไปด้านหน้าเหมือนปัดยุง  แล้วทุกคนที่อยู่ในห้องโถงนี้ก็หายวับไป  ยกเว้นเธอกับเบย์ลีส์ 

งานปาร์ตี้จบลงแล้ว...

"ฉันจะลากคอหมอนั่นกลับไปให้  ไม่ให้มากวนใจเธอหรือบรรดาเมียๆ ได้อีก  พอใจหรือยัง"

"ไม่พอ"  เฟทตอบ  เขาชักสีหน้า  ตาแดงวูบขึ้นมาทันที  "นายต้องช่วยฉันตามหาลิลิธด้วย  ไม่อย่างนั้น..."

"ตกลง  ไม่ต้องมาขู่  พอที"  ลูซิเฟอร์คำราม  "รีบๆ กลับไปซะด้วย  ที่นี่ไม่ต้อนรับแสงสว่าง"

"ก็ไม่ได้อยากจะอยู่เท่าไหร่นักหรอก"  เฟทบอก  คว้ามือเบย์ลีส์จูงเดินออกไป  และชะงักเท้าอีกครั้งเพราะเสียงล้อเลียนน่ารังเกียจของเขา

"ถ้าจะโละเมียทิ้งเมื่อไหร่ก็บอกด้วยนะ  ฉันยินดีเซ้งต่อ"

"ลงนรกไปซะเถอะ  ลูซิเฟอร์" 

"เสียใจ  ฉันอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว"  เขาบอก  แผดเสียงหัวเราะระคายหูดังลั่นจนเธอต้องรีบเดินออกมาขึ้นรถและบึ่งออกไปทันที

"เขาเคยหล่อกว่านี้นะ  ถ้าฉันจำไม่ผิด"  เบย์ลีส์เอ่ยเบาๆ  ท่าทางยังตกใจไม่หาย  เฟทยิ้มเฝื่อนๆ  ไม่เห็นด้วยเลยสักนิดเดียว

"เธอน่าจะได้เห็นตัวจริงของเขานะ  เบย์  รับรองรักไม่ลง" 

"เธอน่ารักกว่าเยอะงั้นสิ"

"โอ้  อันนี้แน่นอนค่ะ"  เฟทตอบ  ยิ้มระรื่น  เบย์ลีส์กลอกตา  ปัดมือที่มาลูบต้นขาเธอออกไป  พลางพยายามคิดว่าตอนนี้จอมมารตนนั้นจะไปเล่นซ่อนแอบอยู่ที่ไหน                   



..........................................


ครึ่งหลังค่ะ  :21: :44:

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

02 พฤศจิกายน 2018 เวลา 10:07:25
อ้าวเลยต้องมาตามหาลิลิธกันอีก หายไปก็คิดถึงอยู่ให้เจอก็ชังน้ำหน้า จะเอาไงกะลิลิธกันแน่
แสดงความคิดเห็น