เพราะรัก i got you-23.เพื่อนอีกคน
โพสต์โดย:
Pearfa
วันที่: 02 ธันวาคม 2017 เวลา 19:07:31
อ่าน: 227
|
"อ้าว แพรว วา มาทานที่นี่เหมือนกันหรอบังเอิญจังเนาะ"
อลิตาหันมองคนที่ยืนส่งยิ้มอยู่ข้างๆ โต๊ะของเธอ ใบหน้าหวานฉีกยิ้มในทันทีเมื่อเห็นว่านั่นคือเพื่อนสาวร่วมคณะของเธอนั่นเอง
"ออม มาคนเดียวหรอ" อลิตามองคนที่พยักหน้าตอบคำถามของเธอ ใบหน้าหวานเม้นริมฝีปากบางอย่างชั่งใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางให้กับเพื่อนสาวที่ยืนหน้าเศร้าๆ อยู่แทน
"งั้นนั้งด้วยกันปล่าว"
วราค์มองหน้าเพื่อนสาวที่มีความลำบากใจอยู่นิดๆ เธอเข้าใจสิ่งที่อลิตาทำในตอนนี่ดี หากเป็นเธอก็คงทำเป็นนิ่งเฉยไม่ได้เช่นกัน เมื่อเพื่อนร่วมคณะคนนี้เดินเข้ามาหาเธอทั้งสองโถ่งๆ แบบนี้แล้ว ดั่งที่เขาเรียกกันว่ามารยาทนั่นนะ
"จริงหรอ งั้นถ้าไม่รบกวนแพรวกับวา ขอออมนั้งด้วยคนน่า" หญิงสาวตัวเล็กฉีกยิ้มอย่างดีใจพลางมองใบหน้าสวยของทั้งสองสาวสลับกันไปมา
"เอาสิ" วราค์ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหยิบเมนูอาหารขึ้นมาเปิดดู
ดวงตาคมสวยที่ละม้ายคล้ายกับพี่สาวเหลือบมองหญิงสาวอีกคนที่เลือกจะนั้งเบียดข้างเพื่อนสาวอย่างอลิตา ใบหน้าจิ่มลิ่มที่ยิ้มล่าพลางใช้นิ้วชี้เมนูอาหารในเล่มเมนูเล่มเดียวกันกับของอลิตา เธอเห็นดวงตาที่แสดงถึงความลำบากใจของเพื่อนสาว แต่หล่อนก็คงทำอะไรไม่ได้เพราะนี่ก็คือเพื่อนอีกคนของพวกเธอ
"แพรว มาทำอะไรที่นี่หรอ แล้วซื้ออะไรตั้งเยอะแยะเลยนะ" ออมชะเง้อคอมองถุงข้าวของที่วางอีกข้างหนึ่งของอลิตา เมื่อการสั่งอาหารจบลง
"เอ่ออ เรามาซื้อของขวัญให้พี่สาววานะ"
"ของขวัญ วันนี้วันเกิดพี่สาววาหรอ" ออมหันมาถามเพื่อนสาวที่นั้งฝั่งตรงข้าม
"อืม ใช่" วราค์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
ตอนนี่เธอรู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวเอาซะเลย อยากคุยกับอลิตาก็ถูกเพื่อนสาวอีกคนคุยตัดหน้าไปก่อน จนตอนนี่เธอกลายเป็นส่วนเกินไปแทนเสียอย่างนั่น
"ใช่พี่คนที่มาวันนั่นรึปล่าว"
พี่สาวคนที่สวยๆ และมองตามอลิตาตลอดเวลารึปล่าวนะ ถ้าใช่เธอคงต้องไปแสดงความเป็นเจ้าของให้ชัดเจนอีกครั้ง เผื่อพี่สาวคนนั่นจะยังไม่รู้ว่าอลิตาต้องเป็นของเธอเพียงคนเดียว เพียงเธอคนเดียวเท่านั่น คนตัวเล็กที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของสองหญิงสาวพื่อนซี้กำลังคิดในใจพลางแสยะยิ้มเล็กอย่างไม่ปิดบัง
"ไม่ใช่หรอก หมายถึงพี่สะใภ้เรานะ"
"อย่างนั่นหรอ งั้นให้ออมไปด้วยคนได้ไหมวา ออมอยากรู้จักพี่ๆ ของวาด้วยคนได้ไหม" หญิงสาวใช้น้ำเสียงออดอ้อน แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้คนอย่างวราค์ใจอ่อนง่ายๆ หรอกนะ
เพื่อนซี้สองคนมองหน้ากันไปมาอย่างขอความคิดเห็น ก่อนที่วราค์จะเอ่ยตอบเพื่อนสาวออกไป
"ถ้าออมอยากไป ก็ไปสิ" เธอคิดว่ามันคงไม่มีอะไรเสียหายหรอกมั้ง เพราะคนตรงหน้าก็ถือว่าเป็นเพื่อนของเธอเช่นกันนี้น่า ถึงจะน่ารำคาญไปสักนิดก็เถอะ
"ขอบคุณนะวา งั้นกินเสร็จพาออมไปซื้อของขวัญด้วยน่า เราคิดเอาไว้แล้วล่ะ จะไม่ทำให้เสียเวลาเลยนะๆ"
"โอเค"
บทสนทนาจบลงพร้อมกับที่อาหารจานใหญ่ถูกวางลงตรงหน้าของทั้งสามคน หญิงสาวไม่รีรอรีบตักกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่มองหน้ากันและกันเลย มีเพียงหญิงสาวอีกคนเท่านั่นที่ยังพูดนั่นคุยนี้อยู่ตลอดเวลา ทั้งที่มีจานข้าววางอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ หล่อนก็ยังไม่ให้ความสนใจเท่ากับการได้พูดคุยกับอลิตา
งานวันเกิดที่ถูกจัดขึ้นเล็กๆ ตามฉบับครอบครัวที่อบอุ่น ภายในร้านกาแฟที่ถูกตกแต่งไปด้วยลูกโป่งขนาดเล็กเล็กหลากหลายสี วีรินทร์วางกล่องของขวัญที่ตัวเองจัดเตรียมไว้สำหรับให้พี่สะใภ้ลงบนเค้าเตอร์บาร์ที่มีพี่ชายคนโตยืนทำอาหารอยู่ข้างในอีกฝั่ง ก่อนจะก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเองสลับกับหน้าประตูที่ไร้ผู้คน
"วิว"
"คะ" หญิงสาวหันมาตามเสียงเรียกด้วยใบหน้าตกใจ จนพี่ชายอย่างเวหาคิ้วขมวดให้กับความไม่ปกติของน้องสาวคนกลาง
"มีธุระที่ต้องรีบไปทำรึปล่าว"
"ก็ไม่นิคะ พี่เวจะให้วิวทำอะไรหรอคะ" วีรินทร์ทำหน้าคุ่นคิดก่อนจะตอบไปด้วยความไม่เข้าใจ
"ปล่าว ก็พี่เห็นวิวมองประตูหลายๆ รอบ เลยนึกว่าจะรีบออกไปไหน"
"อ่อ ปล่าวค่ะ วิวแค่มองเพื่อมีลูกค้าหลงมานะค่ะ จะได้วิ่งไปบอก"
"งั้นหรอ"
เวหาวางจานอาหารบนเค้าเตอร์บาร์ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าน้องสาวคนกลางที่โกหกเขาไม่เนียน ทำไมลูกค้าจะไม่รู้ว่าวันนี้ร้านปิดเร็วกว่าปกติ เขาได้ติดประกาศไว้ตั้งแต่ 3 วันก่อนแล้ว แถมวันนี้ยังมีการแจงข่าวสารให้ลูกค้าได้รับรู้ตลอดทั้งวัน และยังมีทางเพจอีกด้วยน่ะ
"แล้ว วากับแพรวยังไม่มาอีกหรอ"
"ยังค่ะ จะให้วิวโทรถามดีไหมคะ"
"ไม่เป็นไรหรอกเดียวก็คงมากันแล้วละ"
"งั้นวิวไปช่วยพี่บีข้างในนะคะ" วีรินทร์เอ่ยบอกกกพี่ชายก่อนจะเดินเข้าไปข้างในครัวที่มีพี่บีหรือพี่สะใภ้ของเธอยืนทำกับข้าวอยู่
ทำไมเธอต้องคอยมอง คอยคิดถึง ในเมื่อเธอเป็นคนผลักน้องให้ออกห่างเอง เธอไม่อยากรู้สึกแต่มันก็ยากเกินกว่าที่ตัวเธอจะหักห้ามมันได้ ถ้าเธอรักมันก็คงเจ็บเหมือนกับที่ผ่านมา ไม่ว่าคนคนนั่นจะดีแค่ไหนสักวันมันก็คงเป็นเหมือนเดิมทุกอย่างอยู่ดี หญิงสาวที่สวมใส่ชุดกระโปร่งบานสีฟ้าอ่อนๆ ชวนให้มองแล้วดูอ่อนหวานกำลังใช้ความคิดทบทวนความรู้สึกของตนเอง เธอจะไม่ลืมความรู้สึกเจ็บที่ทำร้ายหัวใจของเธอเด็ดขาด
"พี่วิว"
คนคิดมากตื่นตัวจากความคิดของตัวเองก่อนจะพบคนที่ทำให้เธอว้าวุ่นใจตลอดเวลายืนยิ้มหน้าบานอยู่ตรงหน้า
"ทำอะไรอยู่หรอคะ ให้แพรวช่วยนะคะ" อลิตาถามพี่สาวคนสวยที่มองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทันทีที่เธอวางของทั้งหมดได้ เธอก็รีบมาหาพี่สาวทันที แต่ดูใบหน้าที่พี่วิวมองเธอกลับไม่มีรอยยิ้มให้กันเลยสักนิด เธอทำอะไรให้พี่สาวโกรธอีกหรือปล่าวนะ
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ทำใกล้จะเสร็จแล้วละ"
วีรินทร์หันกลับไปสนใจผักที่ตัวเองล้างค้างไว้ในกะละมังใบเล็ก น้ำที่เธอกะจะเปิดให้เต็มพอดีกลับไหลล้นออกกะละมังออกมาซะมากมาย
เธอเห็นน่ะว่าน้องไม่ด้ากันแค่สองคน เธอหมายถึงหญิงสาวตัวเล็กอีกคนที่เดินเกาะแขนอลิตาเข้าร้านมาต่างหาก มันทำให้เธอนึกถึงคำพูดของเวหาในทันทีที่เห็นแบบนี้
"ไม่เจ้าชู้แล้วที่สลับวันเปลี่ยนคู่ควงนี่คืออะไร"
"งั้นให้แพรวทำอย่างอื่นก็ได้นะค่ะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ แพรวไปนั้งรอข้างนอกเถอะเดียวพี่ทำเองก็ได้"
อลิตามองการกระทำของพี่สาวที่ดูเหมือนจะเย็นชาให้กันในตอนนี่ ภายในใจที่รู้สึกหวิวจนอยากจะร้องไห้ออกมา เธอแค่ไม่เข้าใจ ว่าเธอทำอะไรผิดพลาดไปกันแน่ พี่วิวถึงแสดงท่าทีแบบนี้ใส่กัน
"งั้นแพรวไปรอข้างนอกก็ได้คะ" ก็ต้องไปสิ ในเมื่อพี่สาวพูดไล่กันขนาดนี้แล้ว
วีรินทร์เหลียวหลังมองแผ่นหลังบางของคนตัวสูงที่เดินคอตกออกไป ในใจของเธอรู้สึกเจ็บแปลบแปลกๆ ไหนใจเธอบอกว่าจะไม่เจ็บไง แล้วทำไมถึงรู้สึกแบบนี้อีกละ เธออยากให้น้องยืนอยู่ข้างๆ เธอจัง แต่ใจเธอกลับอยากให้ทำในสิ่งที่ตรงข้าม
"เห้อออ" ใบหน้าสวยหันกลับมาที่จุดเดิมของตัวเอง ก่อนจะลงมือล้างผลไม้ในมือต่อให้เสร็จโดยเร็วก่อนจะถึงเวลาของการจัดงาน
...ฝากเพจด้วยน่าาาา
https://www.facebook.com/myfictionP/
e-book ด้วยจ้าาาาาา........
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiOTMwMzI4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjA2OTciO30
|
Rating: This article has not been rated yet.
|
|
ความคิดเห็น
|