web stats

ข่าว

 


ด้วยรักและเกลียดชัง ตอนที่ ๖

โพสต์โดย: หมาน้อยพิทักษ์ดวงดาว วันที่: 10 กันยายน 2017 เวลา 11:06:34 อ่าน: 274

ตอนที่ ๖

เช้าวันนี้เอมตั้งใจจะไปแอบดูว่าน้องรหัสปริศนาคือใครกันแน่ เธอจึงรีบตื่นเช้า และออกจากบ้านเร็วกว่าปกติครึ่งชั่วโมง

ระหว่างทางมีนักเรียนที่กำลังเดินทางไปโรงเรียนกันประปราย เพราะนี่ยังเช้ามาก เอมเร่งฝีเท้าขึ้นอีกนิด จุดมุ่งหมายวันนี้คือเสา
หน้าห้องเรียนที่มีมุมพอให้ซ่อนตัว เพื่อแอบดูคนปริศนา ที่ชอบทำตัวมีลับลมคมในจนน่าหมั่นไส้คนนั้น

"พี่เอม"

เอมหันไปตามเสียงเรียก ณ จุดนั้นร่างสูงในชุดพละยืนอยู่แล้ว กรถอดหูฟัง แล้วยิ้มน้อย ๆ มาให้

"ขยันจัง มาโรงเรียนแต่เช้าเชียว"

"คือว่า..." เอมหัวเราะแฮะ ๆ น้องกรนี่ดูเท่ดีจัง ตอนทำหน้าเฉย ๆ ออกจะดุ แต่พอยิ้มแล้วน่ารักมากเลย "ว่าแต่กรล่ะ
มาเช้าแบบนี้ประจำเหรอ?"

กรพยักหน้า "มาเช้า ๆ รถจะได้ไม่เยอะ แถมอากาศดี แล้วยังได้กินของอร่อย" เขาชูถุงขนมครกในมือให้ดู

"ขนมครกเจ๊หมอนรึเปล่า! ร้านนี้อร่อยมากเลย พี่กินประจำ"

รุ่นน้องยิ้มขำ ก่อนจะล้วงหยิบขนมครกขึ้นมาชิ้นหนึ่ง แล้วยื่นมาจ่ออยู่ที่ปากเอม

"ขอบใจนะกร" เอมยกมือขึ้นจะรับขนม แต่อีกฝ่ายใช้มือที่ว่างอยู่ห้ามมือเธอไว้

"เดี๋ยวมือเปลอะนะ"

เอมจ้องตายิ้ม ๆ ของกร มองขนมครกที่ยื่นมาตรงหน้า ก่อนจะมองรอบตัวที่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจพวกเธอก่อนจึงยอมอ้าปาก
กินขนมครก "อร่อยอะ"

"เอาอีกเปล่า?" รุ่นน้องยิ้มบางที่ทำเอาเอมเขิน

"อือ" เอมอ้าปากรับขนมครกชิ้นที่สอง

กรป้อนขนมครกให้เอมอีกชิ้นระหว่างที่เดินเข้าโรงเรียนไปด้วยกัน พอเดินคู่กันแบบนี้เธอต้องเงยหน้ามองรุ่นน้องมากขึ้น

"กรตัวสูงจัง เล่นกีฬาแน่เลย"

"อือ" กรกินขนมครกชิ้นสุดท้าย

"เล่นอะไรบ้าง"

"หลายอย่างนะ วิ่ง บาส ว่ายน้ำ"

"เก่งจัง พี่ล่ะอิจฉาคนตัวสูง ๆ อยากสูงบ้าง"

กรเอียงหน้ามามองเอมยิ้ม ๆ "ตัวเล็ก ๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว น่ารักดี" เขาล้วงเอาทิชชูออกมาจากกระเป๋ากางเกง ดึงแขนเอมไว้แล้วเช็ดแก้มให้

หัวใจของเอมเต้นไม่เป็นส่ำ พอได้พิจารณาคนตัวสูงใกล้ ๆ แล้ว เอมรู้สึกว่าเขาน่ารักและน่าสนใจมากจริง ๆ

"ขอบใจนะ" เอมรับทิชชูมาเช็ดต่อเอง หวังว่ามือของเธอคงไม่สั่นจนอีกฝ่ายรู้สึกหรอกนะ

"พี่เอมจำได้ใช่มั้ย ที่เราเจอกันวันนั้น"

เอมยิ้มให้ "จำได้สิ รุ่นน้องบ๊อง ๆ ที่กำลังมึนไปไหนไม่ถูก" เธอหัวเราะ และรู้สึกใจสั่นที่ได้เห็นกรหัวเราะด้วย

"ไม่ได้บ๊องสักหน่อยเหอะ"

เอมเขย่งตัวขึ้นเพื่อจะขยี้ผมรุ่นน้องตัวสูงได้ "ไม่ต้องมาทำงอนเลย"

กรยิ้มขำเป็นคำตอบ

"พี่ไปก่อนนะ วันนี้มีภารกิจแอบจับน้องรหัสปริศนา แล้วเจอกันนะคนบ๊อง" เอมรีบแยกตัวออกมาเพราะกลัวจะคลาดกับเป้าหมาย
อีกอย่าง ถ้าเธออยู่ตรงนั้นนานกว่านี้ เธอคงห้ามใจไม่ให้เต้นระรัวไม่ได้อีกต่อไป

เอมกระโดดขึ้นบันไดไปบนชั้นสองของตึก ย่องเร็ว ๆ ไปแอบดูในห้องที่ยังไม่มีใครมา แล้วเดินไปแอบที่เสาต้นใหญ่ วันนี้ล่ะ
เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าน้องรหัสของเธอคือใคร

เพื่อนร่วมห้องและเพื่อนต่างห้องคนแล้วคนเล่าเริ่มทยอยมาโรงเรียน บางคนถามเอมอย่างแปลกใจที่เธอมาโรงเรียนเช้าผิดปกติ
บางคนก็สงสัยที่เธอมานั่งหลบ ๆ ซ่อน ๆ ทำตัวมีพิรุธอยู่ตรงนี้ แต่จนแล้วจนรอดใกล้เวลาเข้าแถวแล้วเธอก็ยังไม่เห็นใครที่น่าสงสัย

"ทำอะไรอยู่!" ส้มจี้เอวเอมแล้วหัวเราะร่วนที่เห็นเพื่อนตกใจ

เอมลูบเอวเพราะเพื่อนรักจิ้มเสียแรง "เปล่า ไม่ได้ทำอะไร"

"เหรอ" ส้มนั่งลงข้างกัน "เอ้า ขนมเช้านี้ เมื่อกี้เจอน้องกิ่ง เขาเลยฝากมาให้แก" เธอยื่นถุงขนมให้เอม

แบบนี้เธอก็ไม่ได้รู้น่ะสิว่าน้องรหัสของเธอเป็นใครกันแน่ โธ่ อุตส่าห์รีบมาโรงเรียน เสียเที่ยวเลย

"วันนี้เป็นโคอาล่ามาร์ชเหรอ" ส้มยิ้มยิงฟัน ตาเป็นประกาย

เอมเลยแบ่งขนมให้ส้มกินด้วย

"น้องแกนี่ดีนะ มีขนมมาฝากแกทุกวันเลย" ส้มดูลายบนขนมก่อนกิน

"แต่ฉันยังไม่รู้เลยว่าน้องฉันคือใคร"

"เออนะ อย่าซีเรียส เดี๋ยวจันทร์นี้ก็รู้แล้ว"

เอมมองขนมในมือแล้วคิดไปว่าน้องรหัสของเธอจะเป็นใคร ก่อนจะโยนขนมหมีโคอาล่าเข้าปาก เคี้ยวแรง ๆ ด้วยความหงุดหงิด


?ขนมวันนี้ถูกใจพี่เอมคนสวยมั้ย??

เอมรีบกดอ่านข้อความด้วยรอยยิ้ม

?อร่อยจ้า แต่ถ้าได้รู้ว่าน้องคือใครด้วย คงอร่อยมากกว่านี้?

อีกฝ่ายส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะมาให้

?วันนี้พี่อุตส่าห์ตื่นเช้าเพื่อไปจับตัวคนร้ายเลยนะ แต่แห้วซะงั้น?

สติ๊กเกอร์หัวเราะอีกอันปรากฏขึ้น

?ตอนเช้าได้คุยกับน้องกรด้วยล่ะ น้องสนิทกับน้องกรมั้ย??

?ก็ สนิทนะ ทำไม??

เอมหยุดคิดอยู่อึดใจ ก่อนจะพิมพ์ต่อ

?เปล่าหรอก พี่รู้สึกว่าน้องกรเขาเท่ดี เล่นกีฬาตั้งหลายอย่างด้วย?

?พี่เอมชอบกร??

?ไม่บอก แบร่?
   
?ระหว่างน้องรหัสคนนี้กับกร พี่เอมชอบใครมากกว่ากัน?
   
?ชอบทั้งคู่นั่นแหละ ก็เป็นน้องทั้งสองคนนี่?
   
อีกฝ่ายอ่านแล้วเงียบหายไป เอมพิมพ์ข้อความแล้วกดลบอยู่สองรอบ เธอลังเล ไม่รู้ว่าควรจะคุยอะไรต่อ เธอยังอยากคุยกับน้องรหัสปริศนา
แต่ทำไมอีกฝ่ายถึงเงียบไปล่ะ

?น้องอยากได้อะไร พรุ่งนี้พี่นัดกับพี่ส้มจะไปหาซื้อของขวัญให้น้องรหัสกัน?
   
เอมกลั้นใจกดส่งข้อความ แล้วรออย่างลุ้นระทึก
   
หลายนาทีที่แสนทรมานผ่านพ้นไปด้วยข้อความจากอีกฝ่าย
   
?อะไรก็ได้ที่พี่เอมอยากให้?
   
เอมยิ้มกับหน้าจอ ?ถ้างั้นไปเลือกด้วยกันมั้ย จะได้ถูกใจ?
   
?หลอกให้ไปเจอกันอีกละ พี่เอมนี่ไม่เนียนเลยนะ?
   
?เชอะ ก็ได้ ๆ?
   
น้องรหัสปริศนาส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะมาให้
   
?จะรอรับของขวัญจากพี่เอมคนสวยนะ?
   
โอ๊ย เขิน หน้าร้อนไปหมดแล้ว
   
?อือ งั้นฝันดีนะ?
   
เอมยิ้มให้กับสติ๊กเกอร์บอกฝันดีที่อีกคนส่งมาให้ จิตใจเบิกบานรู้สึกถึงความสุขที่ก่อตัวอยู่ภายใน ความคิดติดอยู่กับเรื่องของขวัญ
เธอควรจะให้อะไรน้องดีนะ ตุ๊กตาดีมั้ย? แต่ถ้าน้องเป็นผู้ชายล่ะ คงไม่เหมาะแน่... ขนมล่ะ อาจจะดีก็ได้ น้องรหัสของเธอเหมือน
จะชอบขนมนะ แล้วจะให้ขนมอะไรดี...เอมนึกถึงรายชื่อขนม แล้วพลันใบหน้าของกรก็ลอยเข้ามาแทรก กรที่กำลังยิ้มและนั่น
ทำให้ใจของเธอสั่นไหว ขนมครกที่เขาป้อนอร่อยและทำให้เธออิ่มเอมกับความสุข

เอมล้มตัวลงบนที่นอนแล้วกลิ้งไปกอดหมอนข้าง ใบหน้าเปื้อนยิ้มที่หุบไม่ลง นี่เธอชอบน้องกรใช่มั้ย แต่น้องรหัสของเธอก็น่าสนใจ
ใช่ย่อย คุยกันไม่กี่วันเธอก็รู้สึกถูกชะตา เอาไงดีล่ะ เธอควรจะเทใจให้ฝ่ายใดดี ตัดสินใจไม่ถูกเลย!


อากาศเช้านี้ขมุกขมัวมากอย่างที่เอมไม่คาดคิด แต่ส้มไม่ยอมยกเลิกนัด เอมจึงต้องลุกขึ้น อาบน้ำ แต่งตัว และไม่ลืมพกร่มไปด้วย

พอเอมไปถึงห้างสรรพสินค้า สถานที่นัดหมายของเธอกับส้มฝนก็เทลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว ส้มที่มาถึงทีหลังเธอแค่เสี้ยวนาที
ตัวเปียกมะลอกมะแลก

"ซวยชะมัด นึกว่าจะทันแล้วนะ" ส้มเช็ดเนื้อเช็ดตัวด้วยทิชชู
   
"หรือจะกลับบ้าน?" เอมช่วยถือข้าวของของเพื่อน
   
"มาถึงนี่แล้วจะกลับบ้านทำไมล่ะ เดินเล่นที่นี่รอฝนหยุดดีกว่า"
   
ส้มเช็ดหน้าเช็ดตาจนพอใจแล้วจึงเทแป้งฝุ่นใส่มือแล้วทาให้ใบหน้าขาวนวลเหมือนเดิม ก่อนจะหันมายิ้มให้เอมและชวนกันตะลุยห้าง
   
"พี่เอมมมม"
   
เอมหันไปมองตามเสียงเรียก คนเรียกเธอคือน้องกิ่ง ซึ่งมากับน้อง ๆ มอสี่อีกหลายคน หนึ่งในนั้นคือกร แค่เธอเห็นคนตัวสูงในกลุ่ม
ใจของเธอก็เต้นจังหวะผิดแปลกไปในทันที
   
"มาซื้อของขวัญวันเปิดตัวใช่มั้ยคะ" กิ่งเดา และมันก็ถูกเสียด้วย "พวกหนูก็มาซื้อของขวัญให้พี่ ๆ เหมือนกันค่ะ"
   
"บอกหน่อยสิว่าน้องใครบ้าง" ส้มพยายามแอบล้วงความลับ แต่กิ่งรู้ทัน
   
"บอกตอนนี้ก็ไม่ตื่นเต้นสิคะ"
   
"พูดแบบนี้แสดงว่าตามหาพี่รหัสได้ครบทุกคนแล้วสิท่า" ส้มแซวน้อง
   
มีน้องคนสองคนที่ส่ายหน้าปฏิเสธ
   
เอมมองคนที่เธอสนใจ กรไม่ได้ส่ายหน้า แต่หันมามองเธอด้วยซ้ำ วันนี้กรไม่ยิ้ม แต่ความรู้สึกบางอย่างสื่อมากับแววตานิ่ง ๆ นั้น
ที่ทำให้รู้สึกดี
   
"ฮัดเช้ย" ส้มจามเสียงดังเรียกเสียงเฮฮาของน้อง ๆ "สงสัยเพราะโดนฝน"
   
"ใช้นี่ได้นะ" กรเป็นคนถอดเสื้อคลุมลายสัญลักษณ์ทีมฟุตบอลดังออกมาส่งให้ส้มที่รับไว้อย่างยินดี และยิ้มกว้างปากแทบฉีกถึงรูหู
   
"ขอบใจนะน้องกร น่ารักจริง ๆ มีแฟนยังเนี่ย" ส้มสวมเสื้อคลุม พลางเช็ดน้ำมูกที่เริ่มย้อยออกมา
   
เอมลอบมองรุ่นน้องอย่างอยากรู้ แต่กรแค่อมยิ้ม ไม่ได้ตอบอะไร เขาเป็นคนขี้อายเหรอเนี่ย?
   
"หล่อขนาดนี้ไม่พลาดหรอกพี่ส้ม" กิ่งใช้แขนกระทุ้งเอวเพื่อน
   
ใจของเอมเหี่ยวแฟ่บอย่างกับมีใครมาปล่อยลม
   
"เออจริง" ส้มหัวเราะคิกคัก
   
เอมเห็นกรเขินนิด ๆ นั่นยิ่งทำให้หัวใจของเธอเหมือนโดนบีบจนช้ำ แล้วขยี้อีกรอบ
   
หลังจากคุยเล่นทักทายกันพอหอมปากหอมคอ น้อง ๆ ก็ตัดสินใจเดินรวมกลุ่มมากับเอมและส้ม
   
เอมแวะไปที่แผนกตุ๊กตาก่อน เธอมองรอบ ๆ อย่างลังเล ถ้าเป็นตุ๊กตาตลก ๆ คงให้ได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิงสินะ อืม... การเลือกของขวัญ
สักชิ้นโดยไม่รู้ว่าใครเป็นคนรับนี่ช่างยากเย็นเหลือเกิน
   
"เอาไดโนเสาร์สิ น่ารักนะ"
   
เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นใกล้ตัวมากจนเอมสะดุ้งโหยง
   
"กร! ตกใจหมดเลย"
   
"ขวัญอ่อนจังนะ" กรหัวเราะเบา เขายิ้มอย่างเอ็นดู
   
"กรณีแบบนี้ เป็นใครก็ตกใจปะ" เอมทำแก้มป่อง
   
รุ่นน้องยิ้มขำ แล้วหยิบตุ๊กตาไดโนเสาร์สีฟ้าอ่อนลงมาจากชั้นวาง
   
"กรชอบตัวนี้" เขาบอก
   
"ชอบก็ซื้อเองสิ ไม่ก็บอกพี่รหัสของตัวเองนู้น"
   
"บอกให้หน่อยสิ" กรยัดตุ๊กตาไดโนเสาร์ตัวอวบนุ่มให้เอม
   
เอมกอดไดโนเสาร์ไว้ แล้วแกล้งรัดรอบมันแน่นให้อีกคนหัวเราะ "ใครเป็นพี่รหัสน้องบ๊องอย่างกรล่ะ เดี๋ยวจะบอกให้"
   
อีกฝ่ายยักไหล่ หัวเราะขำ แต่ไม่ได้ตอบอะไร เขาเดินไปดูตุ๊กตาตัวอื่นต่อ
   
เอมวางตุ๊กตาไดโนเสาร์ไว้ที่เดิม แล้วเดินตามคนตัวสูงไปเงียบ ๆ บางครั้งกรก็จะหยุดดูของเล่นตามชั้นวาง บางครั้งก็หันมายิ้มขำ ๆ ให้เธอ
ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันนะ?
   
"พี่เอมอยากได้อะไรจากน้องรหัส" ในที่สุดกรก็ชวนคุย หลังจากทั้งสองคนเดินดูแผนกของเล่นจนครบแล้ว
   
"อะไรก็ได้นะ ไม่จำเป็นต้องแพงหรือพิเศษอะไร"
   
กรพยักหน้าเข้าใจ แล้วเดินต่อไปเงียบ ๆ
   
คนอื่น ๆ หายตัวไปกันหมดแล้ว ทิ้งเอมกับกรให้ชะเง้อคอมองหา แต่เอมรู้ว่าอีกคนไม่ได้จริงจังกับการตามหาเพื่อนนัก เพราะเขาดูจะ
เพลิดเพลินกับข้าวของน่ารัก ๆ ในแผนกเครื่องเขียนเสียมากกว่า
   
"หนาวเหรอ?" เอมสังเกตเห็นขนแขนที่ลุกตั้งของกร
   
กรแกล้งเอามือมาแตะแก้มเอม
   
"มือเย็นจัง" เอมลูบให้สัมผัสเย็น ๆ เลือนหายไปจากแก้ม "ให้ส้มยืมเสื้อคลุมไปน่ะสิ"
   
"ก็พี่ส้มน่าจะหนาวมากกว่ากรนี่" กรกอดอกให้ความอบอุ่นตัวเอง
   
"กรกลับไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวพี่บอกเพื่อน ๆ ให้"
   
อีกฝ่ายส่ายหน้า "ยังไม่ได้ของขวัญเลย" เขาพูดเหมือนความหนาวไม่ใช่เรื่องน่าหนักใจ
   
"แต่ถ้า..."
   
เอมเงยหน้ามองกรอย่างตั้งใจฟัง
   
"...ถ้าพี่เอมให้กรจับมือ กรอาจจะอุ่นขึ้นนะ"
   
"เอาสิ" เอมตอบกลับทันที ถ้าจะช่วยปันความอบอุ่นไปให้เขาได้บ้าง เธอก็ยินดี
   
มือเย็น ๆ ข้างนั้นกระชับรอบมือของเอม เธอรู้สึกถึงความเย็นที่ค่อย ๆ ลดลงตามจำนวนเวลาที่ได้จับมือกัน และเธอยังรู้สึกด้วยว่า
ใจของเธอเรียกร้องหาคนข้างกายตอนนี้เหลือเกิน เธอตกหลุมรักรุ่นน้องคนนี้เข้าจัง ๆ เสียแล้ว
   
"มือพี่เอมนุ่มจัง ขอจับไปตลอดเลยได้มั้ย?" กรถามไม่มองหน้า เหมือนเขาพูดกับอากาศตรงหน้าเสียมากกว่า
   
เอมเขินจนพูดอะไรไม่ออก จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในสมองรู้สึกโล่งแปลก ๆ นี่เขากำลังบอกเป็นนัย ๆ ว่าคิดตรงกันกับที่เธอรู้สึก
รึเปล่านะ?
   
"เอมมมม" เสียงส้มดังมาจากอีกมุมหนึ่งของชั้นวาง
   
เอมรีบปล่อยมือ แล้วขยับออกห่างจากกรเล็กน้อย นี่เธอคงไม่ได้แสดงความเขินออกมาชัดเจนจนส้มจับได้หรอกนะ
   
"หายไปไหนมา ฉันตามหาซะทั่ว" ส้มบ่น ด้านหลังมีกลุ่มน้อง ๆ ทยอยตามมา
   
"แกนั่นแหละไปไหนมา ทิ้งฉันกับกรไว้" เอมรีบคว้าหัวข้อนั้นมาต่อ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกในใจ
   
ส้มยิ้มกริ่มดูมีเลศนัย "เพื่อนฉันดูเขิน ๆ นะ นี่สองคนทำอะไรกันรึเปล่า หืม..."
   
เอมรีบโบกมือปฏิเสธ แต่กรทำตรงกันข้าม
   
"พี่เอมเห็นกรหนาวเลยให้จับมือค่ะ" เขาบอกเรียบ ๆ แต่แฝงน้ำเสียงแห่งชัยชนะเอาไว้
   
ส่วนเอมแทบเป็นลมเพราะระเบิดความอายที่ทำงานอยู่ในร่างกาย เธอรีบหลบตาเพื่อนและน้อง ๆ ซึ่งกำลังเป่าปาก แซวเธอกับกรไม่หยุด
   
"ฉันได้ของขวัญแล้วนะ แกล่ะเอาไง" ส้มโชว์กล่องของขวัญกล่องเล็กให้ดู
   
เอมมองของในมือรุ่นน้องที่เหลือ ดูเหมือนจะมีเพียงแค่เธอกับกรเท่านั้นที่ยังไม่ได้ซื้ออะไร
   
"งั้นแกไปซื้อของขวัญกับน้องกรละกัน ส่วนพวกฉันจะไปหาขนมอร่อย ๆ กิน" ส้มสรุปให้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบไม่ปิดบัง
   
เอมไม่ทันได้ปฏิเสธ เพื่อนสาวของเธอก็รีบชวนน้องคนอื่น ๆ ให้ตามเธอไปทันที
   
พออยู่กันสองคน ความเขินอายก็กลับมาเยือนเอมอีกครั้ง เธอแอบมองรุ่นน้องตัวสูงที่ดูไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร
   
มือเย็น ๆ ข้างนั้นสอดเข้ามากุมมือเอมไว้เบา ๆ อีกครั้ง เธอเงยหน้าขึ้นมองกรที่ยิ้มใจดีมาให้
   
"ไปไหนกันต่อดีพี่เอม?"
   
เอมยิ้มให้เขา "แล้วแต่กรละกัน"
   
"งั้นเดินดูทั่ว ๆ กันก่อน ค่อยตัดสินใจดีมั้ย"
   
เอมพยักหน้าเป็นคำตอบ
   
ตลอดระยะเวลาที่เอมได้เดินจับมือกับกร มันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเหลือเกิน เอมรู้สึกตัวลอยและหัวใจโลดแล่น
ในความคิดของเธอมีเพียงกร ส่วนน้องรหัสปริศนาคนนั้นถูกลืมไปเลย
   
หลังจากเดินดูทั่ว ๆ แล้ว เอมก็เสนอให้แยกกันไปซื้อของขวัญ เพราะเธอไม่อยากให้กรรู้ว่าเธอซื้ออะไร ที่จริงแล้ว เธอตั้งใจซื้อของขวัญ
ให้กรด้วย ไม่รู้ว่าทำไม แต่เธออยากให้เขา บางทีถ้าเขารับของขวัญของเธอ อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะสารภาพกับรุ่นน้องคนนี้ว่าเธอ
ชอบเขา...
   
เอมนัดเจอกับกรที่หน้าน้ำพุบริเวณชั้นหนึ่ง เขาเดินมาจากทางบันไดเลื่อนพร้อมรอยยิ้มและถุงพลาสติกสีเขียวใส่กล่องของขวัญขนาด
ไม่เล็กไม่ใหญ่ มืออีกข้างถือกล่องขนมเค้กมาด้วย
   
"กรซื้ออะไรให้พี่รหัสเหรอ?" เอมอ้าปากกินเค้กที่กรป้อนให้
   
"ไม่บอก" เขายิ้มขำ ตักเค้กให้ตัวเองคำหนึ่ง ป้อนให้รุ่นพี่ข้างกายอีกคำ "พี่เอมล่ะ ซื้ออะไรตั้งสองกล่อง"
   
เอมเชิดหน้าแกล้ง ๆ "ไม่บอก"
   
"ถ้าไม่บอก กรไม่ให้กินเค้กแล้วนะ" กรดึงมือที่กำลังจะป้อนกลับมา ให้รุ่นพี่ตัวเล็กทำหน้างอน
   
"ใจร้ายอะ"
   
กรยกเค้กในมือขึ้นมายั่วรุ่นพี่
   
"แง่ง บอกก็ได้ กล่องใหญ่อันนี้ให้น้องรหัส ส่วนอันนี้พี่ตั้งใจซื้อให้กรนั่นแหละ" เอมยอมบอกจนได้ ไม่ใช่เพราะอยากกินเค้ก
แต่เพราะเธออยากเห็นกรยิ้ม และคงถึงเวลาแล้วที่เธอจะบอกความในใจของเธอออกไป
   
อีกฝ่ายเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ "ให้กร?"
   
"อือ" เอมหยิบกล่องของขวัญกล่องเล็กกว่าให้กร รู้สึกอายพิกล นี่เธอคงไม่ได้หน้าแดงนะ "ก็ เห็นกร น่ารักดี พี่เลย...อยากให้ของขวัญน่ะ"
   
กรยิ้มกว้าง มีร่องรอยความเขินเจืออยู่ "พี่เอมชอบกรอะดิ"
   
เอมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เบี่ยงตัวหลบไม่ให้อีกคนได้รู้ถึงความประหม่าของเธอ
   
"ขอบคุณนะพี่เอมคนสวย" กรจุ๊บขมับเอมที่สะดุ้งตกใจ จนอดหัวเราะขำไม่ได้
   
เอมหลบหน้าคนที่กำลังมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มเอ็นดู เธอเขินแทบจะบ้าอยู่แล้ว
   
"อะ เอ่อ งั้นพี่กลับก่อนนะ บาย"
   
"อยู่ด้วยกันก่อนสิ" กรคว้าข้อมือคนตัวเล็กกว่าไว้
   
"ไม่เอา เขิน วันนี้ขอกลับไปตั้งหลักก่อน" ปากเอมสั่นอย่างไม่ตั้งใจ เธอรีบโบกมือลาคนที่เธอเพิ่งแสดงออกว่าชอบเขา
แม้แต่หน้าก็ยังไม่กล้ามอง เพราะกลัวว่าหัวใจที่มันพองโตอยู่ตอนนี้จะเต้นแรงจนแตกออกมาเสียก่อนน่ะสิ

...

Rating: This article has not been rated yet.
***************

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น